หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[StillLoveThem]

....อ่านตอนนี้จบมีความรู้สึกว่า..
...ฟ่า กวน..ชอบแหย่เตอร์...ขนาดต่อหน้าพ่อแม่นะ..
..เศร้าไปกับเตอร์เลย เห็นครอบครัวฟ่าอยู่กันครบ..
..รู้ซึ่งถึงอารมณ์ของคนที่คิดถึงพ่อแม่เลย..
..เฮ้อ..แหย่น้องนัก..ต้องทดแทนให้น้องเยอะๆๆด้วยนะ..
...ตอนสุดท้ายเนี่ย..ถอดให้หมดนะเตอร์ และ...ให้คุ้ม..โดนซะฟ่า..ซ่าส์นัก...

[speedboy]

โอ้ย.....................น่ารักมากมายคร้าบ



 

[tarkung]

จะยังติดตามต่อไปเรื่อยๆนะ

สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้นะ

[appiciate]

เตอร์สาวววววว   โอ้....อยากรู้มั๊กๆ มันเป็นงไอ่ะ 

เย็นนี้ไม่ว่างช่ายม่ะ  แต่คืนนี้ว่างหน่อยนะ มาลงอีกซักตอน 

[dahlia]

โดน ฟ่า แกล้งอีกแล้ว คอปเตอร์  

[Sith]

แบบนี้ต้องเอาคืน~

[C2U]

ฟ่า ช่างแกล้งเตอร์อ่ะ   

[แมววาย]

อยาก"เห็น"เตอร์สาว  จัดมาให้ได้นะ  แล้วก็อยากเห็นฟ่าหนุ่มด้วย 

ย้ำ เห็นเท่านั้นนะ 

[namtaan]

ระเบิดอย่าลงบ่อยนะนุ้งฟ่า เด๋วมีคนตายเพิ่ม
ความเสียหายจะตามมา 

รออ่าน เตอร์สาว ดีกว่า 

[l3iZal2l2e]

ฟ่าชอบแกล้งน้องอ่ะ
นิสัยยยยยยยยย

 

ระวังน่ะ น้องเตอร์ที่รัก จะเก็บสะสมความเครียด(??)เอาไว้ แล้ว ตูม !! ระเบิดลูกใหญ่ลงทีเดียว
เดี๋ยวฟ่าไม่ได้หลับได้นอนหรอกนะ

 

ป.ล. น้องเตอร์กุงเกงน้ำเงินนี่เอง หึหึ ,, เด็กโรงเรียนนี้ นี่มันน่ารัก น่าลากจริงๆๆๆ ๆ 

[imon]

อัลฟ่าบ้าบอ                                คอปเตอร์สุดหล่อ

[koonmon]

น่ารักจัง

พี่ฟ่าเคยฟังเพลง Because you love me ของ Celine มั้ยครับ

เนื้อหาตรงดีจังเลย

ปล.มีแฟนเด็กต้องหมั่นตรวจเชคใครโทรมา อิอิ

[StillLoveThem]

  ....ฮาโหล ฮาโหล..หนุ่มหล่อ บ้านนี้หายไปไหนโม๊ด...
....หายไปสองวันแล้ววววววว กลับมาด่วนนนนนนนน..
......รักมาเคาะประตูแล้ววว.....

[อัลฟ่าบ้าบอ]

  ....ฮาโหล ฮาโหล..หนุ่มหล่อ บ้านนี้หายไปไหนโม๊ด...
....หายไปสองวันแล้ววววววว กลับมาด่วนนนนนนนน..
......รักมาเคาะประตูแล้ววว.....

มาแล้วจร้า

มิสมิส

[อัลฟ่าบ้าบอ]

หายไปวันเดียวเองน๊าสองวันที่ไหนอ่า

มิสมิสทุกคนที่ซู้ดดดดดดดดดดดดด

อยากจะคลั่งไม่ได้เล่นบอร์ด

เห้อๆๆๆๆๆๆๆ

เอาความคิดถึงมาฝากเน้อ

จุบจุบ





   "มองหนอนในกุงเกงคับ"  มันดึงกางเกงผมออกอย่าไม่รอช้าแล้วครอบปากไปที่กางเกงในผม 
ผมอ้าขาให้มันจัดการกับหนอนน้อยของผมอย่างเมามัน  หนอนน้อนดิ้นออกมานอกกางเกงในแล้วครับ มันเอาลิ้นสัมผัสเบาๆแล้วถอดกางเกงในผมออก  มันยืนขึ้นถอดเสื้อตัวเองผมถอดกางเกงมันจนไม่เหลืออะไรสักชิ้นหนอนมันชี้หน้าผม ผมไม่รอช้าเอาปากจัดการมันโดนทันที    เสียงมันครางอยู่ในลำคอพร้อมกับจำหัวผมให้รับกับจังหวะที่มันเด้งเข้ามามันเริ่มจะทนไม่ไหวเลยดันหัวผมออกแล้วผลักผมลงไปบนโซฟามันจัดการกับหนอนของผมอีกรอบมันเลื่อนมาจูบปากผมพร้อมกับกระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ
   "เตอร์รักฟ่านะ"  มันเดินไปหยิบเจลกับถุงยางในห้อง แล้วก็วิ่งโทงเทงออกมา  จัดการใส่ถุงยางให้ผมซึ่งนอนโด่เด่อยู่บนโซฟามันเอาเจลทาด้านหลังของมันพร้อมกับชโลมมาที่หนอนน้อยของผมมันไม่รอช้าขึ้นนั่งบนตัวผมแล้วค่อยๆจับหนอนน้อยใส่เข้าไปในตัวมัน  มันหลับตาปี๋หนอนของผมเข้าไปอยู่ในตัวมันแล้วความอบอุ่นเริ่มถ่ายทอดมาสู่ตัวผมมันเริ่มขยับเบาๆๆแล้วก็เร่งเครื่องขึ้นในไม่ช้า  มันก้มลงมาจูบผมโดยที่ผมยังขยับตัวรับกับบั้นท้ายมัน  ผมลุกนั่งเอาขาห้อยกับพื้นโดยที่มันอยู่บนตัวผม  แล้วก็ประกบปากผมอยู่  มันเด้งขึ้นลงอย่างเร็วและแรงขึ้น   แรงขึ้น  แรงงงงงงงขึ้นนนนนน
   "เตอร์ไม่ไหวแล้ว  อ่าส์   อื้ออออ โอ้ส์" มันปล่อยพลังมาเต็มหน้าท้องผม  ผมกระตุกอีกสองสามครั้งก็หลั่งพิษข้างในตัวมันเราสองคนจูบกันอยู่อย่างนั้นสักพักมันลุกขึ้นแล้วจูงมือผมไปอาบน้ำ  เราสองคนอาบน้ำกันแล้วมันก็กู้เอกราชคืนจากผมในห้องน้ำทันที  สรุปแล้ววันนี้ผมโดนข่มขืนหรือว่าข่มขืนมันกันแน่ผมเริ่ม งงๆ อิอิเราสองคนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เข้านอนด้วยความเพลียไปในที่สุดเอิ๊กๆๆๆๆๆๆ
   "ตี๊ดๆๆๆๆๆๆงืดๆๆๆๆๆๆๆตี๊ดๆๆๆๆๆๆๆงืดๆๆๆๆๆๆ" โทรศัพท์ผมกับมันแข่งกันดังแข่งกันสั่นเลยครับ
   "อื้อออออออออ  โหลลลล" ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์บนหัวเตียงมารับโดยที่ตายังหลับอยู่   
   "เห้ยเตอร์ไม่มาเรียนหรอ ใกล้จะเข้าเรียนแล้ว" เสียงเพื่อนมันโทรมาตาม แต่ทั้งนั้นผมหยิบเครื่องผิดมา กดรับอ่ะ
   "เออเดี๋ยวเจอกัน"  แอ๊บแทนมันหน่อย
   "นี้เตอร์ตื่นยังเนี่ย"
   "ตื่นแล้ว  เดี๋ยวไปแค่นี้นะ"
   "เตอร์ๆๆๆงั้นเอ็มรอใต้ตึกนะ"  เอ็มอีกแล้วหรอ หล่อนอีกแล้วหรอเนี่ย
   "อืม"  ผมกดวางโทรศัพท์ผมเองก็มีเรียนเช้าเหมือนกันเราสายกันทั้งคู่ผมรีบปลุกมันจนลืมบอกไปว่ามีคนโทรมาตาม
   "เตอร์ๆๆๆตื่นๆๆๆๆสายแล้วไปเรียนได้เเล้ว"
   "อืม....กอดหน่อย" มันหลับตาแต่ว่าอ้าแขนให้ผมกอดมัน  ผมเอาหมอนปามัน
   "ตื่นได้แล้วสายแล้ว"
   "โหเว้ย...ใจร้ายหว่ะ"
   "งั้นฟ่าไปอาบน้ำแล้วนะ" ผมหยิบผ้าเช็ดตัวเดินไปอาบน้ำ
   "รอด้วยยยยยยย"  มันรีบลุกหยิบผ้าเช็ดตัวตามผมมา  เราสองคนช่วยกันอาบน้ำโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะต่างคนต่างรีบ วันนี้เราไม่ได้ทานอาหารเช้าร่วมกันเพราะสายมากแล้ว
   "เตอร์เอารถไปนะ เดี๋ยวเย็นๆๆเตอร์ไปรับฟ่าที่มหาลัยนะ"
   "อืม   ขับดีดีนะ"
   "คร๊าฟฟฟ" มันยื่นแก้มมาหาผมจะให้ผมหอมแก้มมัน
   "หอมเชียว" ผมหอมแก้มมันเบาๆกลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆๆติดจมูกผมหอมดีอ่ะ มันทำปากจู๋แล้วหันหน้ามาทางผม
   "จุฟ" ผมจุฟปากมันเบาๆๆ
   "ไปเหอะ หาอะไรทานรองท้องด้วยนะเตอร์" มันได้สิ่งที่มันต้องการแล้วมันก็ชวนผมออกเดินทาง  เราสองคนแยกย้ายกันไปเรียน
   "จร้าภรรมี"  ไอ้นี้กวนประสาท  ผมรีบไปเรียนเพราะเพื่อนๆรออยู่
   "เห้ยทำไมเพิ่งมาหว่ะ"  ไอ้ต้นถามผม
   "โทษทีหวะตื่นสายไปหน่อย"
   "พวกกูจะไม่รอเมิงแล้วนะเนี่ย"
   "เออๆๆอ่ะนี้ของฝาก กูไปอัมพวามา"  ผมเอาถุงขนมถุงใหญ่ว่าตรงหน้าพวกมัน
   "ไปไม่ชวนกันเลยนะฟ่า ไปกะแฟนอ่าดิ" กุ๊กถามผมด้วยหน้าตาเจ้าเล่ห์
   "ป่าวๆๆไปกะที่บ้านอ่ะ"
   "มีของฝากอย่างนี้ค่อยให้อภัยได้หน่อย  แต่ว่าพวกเราควรไปเรียนได้แล้วนะ"
   "ป่ะเดี๋ยวจะโดนชุดใหญ่"  ทุกคนเดินขึ้นไปเรียนแล้วก็หยอกล้อกันตามเดิม
   "นี้มรึงซื้อเชี้ยไรมาหว่ะ" มันเปิดถุงดู
   "ขนมไง"
   "กูว่ามันสวยเกินจะกินหว่ะน่าเสียดาย"
   "กินๆๆไปเหอะ หรือมึงจะกินหนอนไอ้เชี้ยนี่"  นุ่นกะต้นคู่เดิม
   พวกผมเข้าเรียน  อาจารย์สอนๆๆๆบลาๆๆๆๆๆแล้วก็สั่งงานอีกกองโตเล่นเอาพวกผมนอยด์กันไปเลยทีเดียวเชียว พวกผมเรียนเสร็จก็ไปหาพวกพี่ๆที่นัดพวกเราไว้ใต้ตึกพร้อมกับถุงขนมที่ผทซื้อมาฝากพวกแกด้วยแหละ
   "มาแล้วหรอจ้ะว่าที่สามีของพี่"   แต้มแรกพี่ส้มเป็นคนเปิดครับ
   "หมดนี้เลยหรออีส้มกูว่ามึงไม่ไหวนะ"  พี่มดจิดกัดตามเคย
   "ส้มรับได้คะเพราะส้มสวย"
   "ฟ่าซื้อหนมมาฝากครับพี่ๆ"
   "อร้ายยยยยยยยยไหนๆๆขนมของนุ้งฟ่า" พี่มดรับถุงขนมแล้วไปเปิดดู  มันเป็นอลัวรูปกุหลาบกับขนมหวานอื่นๆๆอ่ะครับ
   "น่ากินมากๆๆเลยคะน่ากินเหมือนหนูเลยนะคะนุ้งฟ่า"
   "กินไม่ได้คะเค้ามีเจ้าของแล้ว"
   "ใครไม่ทราบย่ะ  ถ้าฉันจะเอาใครเป็นเจ้าของฉันก็ไม่สนย่ะอีส้ม"
   "พี่คะไม่คิดจะให้ความสนใจพวกหนูบ้างหรอคะ"
   "อุ้ยต๊ายขอโทษคะคุณน้องพี่เห็นผู้ชายทีไรลืมตัวทุกทีเลย"
   "กูเห็นมึงลืมตัวตลอดเวลาแหละอิมด"
   "เออขอบใจมากอิเต้ยที่เคียงข้างกรูเสมอมา"
   "เด็กๆๆมานั่งข้างเจ๊นี้มะอย่าไปนั่งทางโน้นเดี๋ยวอิ มดมันสิงเอาจ้ะ"  พวกเรานั่งโต๊ะตรงฝั่งพี่ส้มส่วนสาวๆๆนั่งฝั่งพี่มด
   "นังส้มหล่อนว่าชั้นเป็นนางฟ้าหรอยะ"
   "ผี" พวกเราพร้อมใจกันตอบเป็นเสียงเดียวกันเรียกความฮาไปอีกขั้น
   "แซ่บมากคะน้องๆของพี่ส้ม"  เอิ๊กๆๆๆๆๆๆ
   
   "เข้าเรื่องกันดีกว่าคับน้องๆๆไร้สาระกับพวกป้าๆๆมามากแล้ว"
   "จร้าอีคนมีสาระ"
   "คือตอนนี้พี่ๆจะขอความช่วยเหลือน้องๆมาช่วยงานที่ชมรมอ่ะครับคือเห็นว่าพวกเราง่ายๆสบายๆแล้วก็เข้ากับพวกพี่ได้ดีมากเลยอยากขอความช่วยเหลือจากพวกเราหน่ะครับ"
   "แล้วพวกหนูต้องทำอะไรอ่ะคะ"
   "ง่ายๆเลยครับก็ไปชมรมบ้างเวลาว่างๆเวลามีงานอะไรพวกพี่ๆก็จะขอความช่วยเหลือไปแล้วแต่กรณีอ่ะครับเช่น ละครเวที  กินจกรรมการประกวด หรือว่านิทรรศการต่างๆอ่ะครับ"
   "ครับ"
   "พวกน้องว่าไงกันจ้ะ"
   "ไม่มีปัญหาครับพวกเรายินดี"
   "ใช่ครับพวกเรายินดี"  ทุกๆคนยิ้มรับแสดงความหมายว่าเต็มใจที่จะช่วยเหลือ
   "ก็ต้องขอบใจน้องๆมากนะยังไงก็เจอกันได้ที่ชมรมจะได้รู้ว่าที่นี่ทำอะไรกันบ้าง"
   "จบรึยังคะอิฉันจะทานขนมที่สามีอิฉันซื้อมาฝากคะ"
   "ฝันนะคะยังคงฝันอยู่" พี่ส้มจัดการอีกหนึ่งหมัดใส่พี่มด
   "พอกะหล่อนนั้นแหละคะอิส้ม" 
   "งั้นเดี๋ยวไปทานข้าวกับพวกพี่มั้ยคับ" พี่เต้ยชวนพวกเรา พวกเราต่างมองหน้ากันแล้วปรึกษาว่าจะเอาไงพวกเรามีมติเห็นชอบแล้วว่าตกลงเพราะมื้อนี้เราอาจจะได้ท่านข้าวฟรีนี้คือความเห็นของกุ๊กแต่เพียงผู้เดียวแล้วเราก็น้อมรับด้วยเต็มใจ  อิอิ       
   "โอเคครับ"  พวกเราไปทานอาหารกันแถวๆมหาลัยเพราะว่าตอนบ่ายผมมีเรียนกันอีกเลยไม่สามารถไปได้ไกลกว่านี้
   "ทานอะไรกันดีคะหนุ่มๆ" พี่ส้มเทคแคร์พวกเราดีมากจนออกหน้าออกตา
   "แหม..อิส้มน้องๆผู้หญิงน้องกุ๊กน้องนุ่นเนี่ยเค้าก็กินข้าวเป็นนะเมิงงงงงงง" พี่มดจิดกัดพี่ส้มตามเคยผมว่านี้เป็นสีสันของพวกพี่เค้าเลยนะ
   "ใช่คะพวกหนูสองคนเริ่มน้อยใจแล้วนะคะ" นุ่นเสริม
   "เกิดเป็นชะนีก็ยังเงี้ยแหละคะคุณน้อง ชะนีจะไม่ได้รับความสนใจจากพวกพี่หรอกคะ ดูแลตัวเองนะคะ"
   "พี่คับๆๆช่วยซื้อดอกกุหลาบหน่อยสิคับดอกสุดท้ายแล้วคับ" มีเด็กน้อยมาขายดอกกุหลาบให้ผมคับ
   "เท่าไรคับ"
   "20บาทครับ"   ผมยื่นแบงค์20ให้น้อง
   "ไม่ต้องทอนนะคับที่เหลือพี่ให้" น้องมันทำหน้า งงๆแล้วก็เดินจากไปอย่าง งงๆ
   "จะซื้อให้พี่มดหรอคะน้องฟ่า"
   "เออ........."
   "เค้าซื้อให้ฉันยะอิมด" พี่ส้มเริ่มแทรกแซง
   "ผมสงสารน้องเค้าอ่ะพี่  ถ้าผมให้ใครคนใดคนหนึ่งมันก็จะลำเอียงใช่ป่ะงั้นเก็บเอาไว้เองแล้วกัน"
   "อดทั้งคู่เลย"  พี่เต้ยหันไปหัวเราะใส่สองคนนั้น
   "อาหารมาแระ  กินๆๆๆกันดีกว่า" พวกเราทานอาหาร บทสนทนาก็เฮฮาเหมือนเดิม พวกพี่ๆใจดีกับพวกผมมากพวกเราไม่ต้องเสียตังค์ค่าอาหารอีกแล้ว
อิอิ พวกเราแยกย้ายไปเรียนกนต่อพวกพี่ๆไปที่ชมรมกัน  บ่ายๆอย่างนี้อากาศหน้านอน ท้องตึงตาก็เริ่มจะหย่อน ทุกคนตาปรือในขณะที่อาจารย์สอนหนังสองอยู่หน้าห้องโทรศัพท์ของผมก็สั่น เป็นแมสเสจครับ
   "วันนี้ไปรับไม่ได้นะมีธุระอ่ะ เจอกันที่บ้านนะ"  ไอ้เตอร์ส่งแมสเสจมาว่ามารับผมไม่ได้อ่ะครับ  ไม่เป็นไรกลับเองก็ได้มันอาจจะมีธุระจริงๆก็ได้
อาจารย์สอนจบพวกเราก็ไปนั่งเล่นกันใต้คณะจนเริ่มจะเย็นจึงแยกย้ายกันกลับบ้านเพราะการบ้านเยอะมากเลยไม่มีใครอยากไปเที่ยวไหนต่อกันอีก  ผมเดินไปร้านมือถือที่มาบุญครอง จะเอาไปลงโปรแกรมใหม่ซะหน่อย  ผมรอโทรศัพท์อัพโปรแกรมเสร็จก็ไปเดินซุปเปอร์ท็อปข้างล่างกะว่าจะซื้ออะไรไปทำให้ไอ้เตอร์กินซะหน่อย
   "ทำไรดีหว่า" ผมเดินเลือกอาหารสดไปเรื่อยๆ กะว่าจะทำต้มยำกุ้งน้ำใสซะหน่อยอยากกินอ่ะ  แล้วก็ปลาหมึกผัดผงกะหรี่ไข่เค็มไอ้เตอร์มันชอบอ่ะ  ซี่โครงหมูทอดกระเทียมด้วยดีกว่า  แล้วก็ไข่ตุ๋น  เริ่มมากแล้วนะเนี่ย ผมมีความสุขกับการได้เดินในซุปเปอร์มาเก็ตมั๊กมากก
   "อุ้ย..ขอโทษครับ" มีคนเดินมาชนผมครับ เจ็บเหมือนกันนะเนี่ย
   "ไม่เป็นไรครับ"
   "เอ......น้องเรียนนิเทดป่ะคับเนี่ย" ใครหว่ะรู้จักกรูด้วย  ดังเหมือนกันนะเราเนี่ย อิอิ
   "ครับ"
   "พี่ชื่อพี่แจ็คครับ เรียนวิดยา พี่ไปหาเพื่อนที่นิเทดบ่อยๆอ่ะครับเห็นน้องอยู่ใต้ตึกบ่อยๆอ่ะ"
   "อ่อครับ"
   "แล้วน้องชื่อไรครับเนี่ย"
   "ชื่อฟ่าครับ"
   "อืมๆๆฟีฟ่ารึป่าวชื่อน่ารักนะครับ"
   "ไม่ใช่ครับ อัลฟ่าครับ"
   "อ่าวหรอ  พี่ไปก่อนนะครับวันหลังจะไปนั่งเล่นด้วยที่คณะ"
   "ครับ" เออ อะไรของมรึงครับอีพี่ครับเห้อๆๆๆกลับบ้านดีกว่าจ่ายตังค์ๆๆๆๆจะได้กลับไปทำอาหารให้ที่ร๊ากกิน
   ผมกลับมาก็เข้าครัวทำอาหารเลยครับ เดี๋ยวมันกลับมาได้กิน ผมมีความสุขกับการทำอาหาร อาหารเริ่มทะยอยเสร็จไปทีละอย่างจนครบทุกอย่างผมเก็บอุปกรณ์ล้างแล้วก็ไปนั่งดูทีวีรอไอเตอร์กลับมาจะได้กินข้าวพร้อมกัน  แต่ทำไม่ยังไม่กลับอีกอ่าจะสองทุ่มแล้วนะเนี่ยโทรไปถามหน่อยดีกว่า
   "หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" แบตหมดหรอ  หรือว่าปิดเครื่อง เป็นห่วงอ่ะ
   "ก๊อกๆๆๆๆ" มาแล้วววววว  แฟนผมมาแล้ว
   "ไปไหนม่ะ.......................อ่าวววว" ไม่ใช่มันอ่ะครับ
   "ลุงเองครับ"
   "มีอะไรหรอครับลุง"
   "มีพัสดุส่งมาหน่ะครับ ของคุณเตอร์ครับ ลุงเอาไปให้ที่ห้องแต่ห้องปิดเลยเอามาฝากไว้ดีกว่า เห็นที่กล่องเขียนว่าด้วยหนะครับ"
   "ขอบคุณนะครับลุง เดี๋ยวฟ่าเอาให้มันเองครับ" ลุงเพิ่มแกเอาของมาให้ครับว่าแต่ใครส่งอะไรมานะอยากรู้จัง
   "เมื่อไรจะมาอ่ะ" ผมพูดกับตัวเอง นอนเล่นบนเตียงพลิกไปพลิกมา คิดถึงมันจัง
   "งืดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" โทรศัพท์สั่น
   "หวัดดีคับ อ่าวนุ่นว่าไงเพื่อนมีไรแต่เช้าเชียว"
   "เช้าไรฟ่านี้มันสิบโมงเเล้วนะเว้ย"
   "อ่าวหรอ  นุ่นมีไรป่าวอ่า"
   "จะรบกวนส่งไฟล์งานเข้าเมลล์นุ่นให้หน่อยอ่ะ แล้วก็รายละเอียดของวิชา  บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
   "ได้ๆๆเดี๋ยวจัดการให้ทันทีเลยครับบบบบ  บายเน้อ" นุ่นวางสายไปผมลุกขึ้นไปดูนาฬิกา สิบโมงเจงๆด้วยแล้วไอ้เตอร์ไปไหนอ่ะ ผมกดโทรศัพท์หามันก็ยังปิดเครื่องอยู่ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วครับ แต่ออกไปส่งเมลล์ให้นุ่นก่อนดีกว่า ไปหน้าคอมทำโน้น นี้นั้นเสร็จก็ไม่รู้จะทำไร เล่นเนตไปเรื่อยรอมันกลับมาอ่ะ.............................

[StopLove]

 


ขอให้ไม่มีอะไรเน้อ

โอมเพี้ยงง สาตุ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

กลัวว่ามันจะมีเรื่องอีกแล้ว เฮ้อ ไอ้เอ็มแหงเลย คู่ขาเก่า

แล้วจะรออ่านต่อนะฟ่า

[Sith]

งานเข้า หึหึ

[♥KïssKïss_KÚRÚ♥]

งานเข้าอีกแล้วเตอร์เอ้ย

เฮ้อ หวังว่าจะไม่มีอะไรร้ายแรงมากมาย

รักพี่ฟ่า จุ๊บๆ

 

[FOAM]

เตอร์แอบมีกิ๊กป่าวหวา


รอตอนต่อไปค๊าบบบ

[C2U]

เตอร์ ไปไหนอีกแล้วเนี่ย 


กลัวงานเข้า จริงจริ๊ง   

[StillLoveThem]

...อ้อ หายไปวันเดียวนี่หว่า เหมือนหายไปนานเลยนึกว่าสองวัน..
....เรื่องบนเตียง เออ ..ถ้อยทีถ้อยอาศัยก็ดีเหมือนกันเนอะ จะได้ไม่มีใครคิดมาก...
 ....บรรยากาศมาคุ มาแว้ว..ไม่รู้ใครจะโกรธใคร..
....เตอร์โกรธฟ่า ที่รับโทรฯเอ็มแล้วไม่บอก...
....ฟ่าโกรธเตอร์ ที่หายไป ข้ามคืนใช่ปล่าว ..ชักแม่งๆๆ
.........ระเบิดลง...แหงๆๆ....ตูมมมมมมมมม แล้วจบบนเตียง 
...ทำไมเตอร์มันมีลับลมคมในฟะ ฟ่าเอาไฮเตอร์ลงให้โปร่งใส่หน่อยจิ..

[||WiTHOuT_YoU||]

เตอร์หายไปไหนหว่า หรือโดนครายฉุดปาย 

 

[sNow]

เตอร์นี่แสบเหมือนกันนะ

ไปกับเอ็มแน่ๆเลย ถึงแม้ว่าอาจจะไม่ใช่นอกใจแต่เป็นเรื่องงานก็เหอะ

เล่นหายเงียบไปอย่างนี้นี่น่านัก

เป็นใครก็ต้องคิดว่านอกใจ



ตอนหน้าองค์ลงแน่ๆ

[Poes]

แล้วงัยต่อเนี่ย 

[อัลฟ่าบ้าบอ]

เพ่ๆยังไม่นอนกันหรอ

นุ้งฟ่ามีเรื่องจะปรึกษา

วันนี้มีคนแอดเอ็มนุ้งฟ่ามาอ่ะ ฟ่าถามว่าใครก็ไม่บอกถามว่าแอดมาได้ไงเอาเมลล์มาจากไหนก็ไม่บอก

ฟ่าก็เลย เอาเมลล์ไปเสิชหาในไฮไฟว์อ่ะ สรุปว่าเป็นแฟนเพื่อนนุ้งฟ่าเอง

ไม่รู้แอดมาไม เค้าพยายามถามโน้นนี้นั้นกะฟ่าอ่ะ  ฟ่าก็ตอบมั้งไม่ตอบมั้ง

แต่ฟ่าดันทิ้งลูกระเบิดไปลูกหนึ่งอ่าดิว่า   

ให้แฟนคุณโทรหาฟ่าด้วยนะมีเรื่องจะคุยอ่ะ

เท่านั้นแหละ ตาเถรยายชีช่วย เค้าทะเลาะกันใหญ่โตเยยอ่ะ

เพื่อนมันก็มานอยด์ใส่นุ้งฟ่า  นุ้งฟ่าปรึกษาไอ้เตอร์มันก็บอกว่า

"เรื่องของเค้าสองคนอย่าไปสอด"

ฟ่าก็นอยด์แล้วก็งอลมันซะ  แทนที่จะให้ปลอบใจกันมั้งอะไรมั้ง

ฟ่าควรทำไงดีอ่ะกะเพื่อนแล้วก็แฟนอ่ะ

.................................................โหมดทิงนองนอยด์

แอบขโมยมอไซต์เพ่เฟยไปเที่ยวข้างนอกดีก่า

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

คงต้องปล่อยให้เค้าคุยกันก่อนแหละ

แล้วเราค่อยเข้าไปคุยด้วย ไม่งั้นคุยกันตอนนี้มีแต่จะเคืองกัน

[อัลฟ่าบ้าบอ]

คงต้องปล่อยให้เค้าคุยกันก่อนแหละ

แล้วเราค่อยเข้าไปคุยด้วย ไม่งั้นคุยกันตอนนี้มีแต่จะเคืองกัน

ฟ่าไม่รู้ว่าเค้าขี้หึงมากถึงมากที่สุดอ่ะ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

งั้นคงคุยกันยากหน่อยอะ

ลองผ่านคนรู้จักดูสิ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

มาต่อให้ดึกๆๆอ่ะ

ไม่อยากนอนร่วมกับคนไม่มีหัวใจ

เชอะ

ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆแก้เครียดแก้เซ็งเดี๋ยวคืนนี้จะอัพยันเช้าเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


   "ก๊อกๆๆๆ" ผมรีบวิ่งไปเปิดประตู  ไอ้เตอร์จริงๆด้วย ดีใจวุ้ยยยยยยย  แล้วมันไปไหนมาหว่า  กลับมายังเป็นชุดนักเรียนอยู่เลย แต่ทำไมสภาพมันเยินยังงี้ว่ะเนี่ย
   "เตอร์ไปไหนมาอ่ะ ฟ่าเป็นห่วงแทบแย่ เป็นอะไรรึป่าว" ผมเดินไปรับกระเป๋าจากมันมา ท่าทางมันไม่ได้นอนแน่ๆเลย
   "ฟ่า............" มันโผเข้ากอดผม
   "เป็นไรเตอร์  ไปนั่งก่อนๆ" ผมพามันไปนั่งที่โซฟา เพราะสีหน้ามันไม่ค่อยดีเท่าไร
   "ใจเย็นๆนะเตอร์ มีอะไรบอกฟ่าสิ ฟ่าอยู่ข้างเตอร์เสมอนะ" ผมเอาทิชชูมาซับเหงื่อให้มัน
   "ที่โรงเรียนจะมีกีฬาสี เตอร์ช่วยเพื่อนๆทำอุปกรณ์เชียร์อ่ะแล้วมันดึก พวกมันไปซื้อเหล้ามากินกันอ่ะมันบังคับให้เตอร์กิน เตอร์ก็เลยเมาหลับไปอ่ะ"
   "แค่เนี้ยนะ แล้วทำไมต้องทำสีหน้าแบบนั้นอ่ะ"
   "มันไม่แค่นั้นอ่ะสิ  พอเตอร์หลับไปเพื่อนเตอร์คนหนึ่งมันก็........................"
   "ก็อะไรอ่ะ"
   "ฟ่าสัญญานะว่าฟ่าจะไม่ไล่เตอร์ไปที่อื่น สัญญานะว่าจะรักเตอร์เหมือนเดิม"
   "อืมสัญญา"  ใจผมสั่นระรัว มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี้ย หรือมันโดนข่มขืน ผมคิดอย่างนี้จริงๆนะครับ
   "มันก็......ก็......ก็ปลุกเตอร์ให้กลับบ้านได้แล้ว   5555++  แบร่ๆๆๆๆๆ"
   "ตลกมากมั้ย ขำเนอะขำมาก" กรูอุตส่าห์เป็นห่วงมึงอดหลับอดนอน นี้เมิงสนุกมากเลยใช่ม๊ะ
   "โกรธหรอ" มันหันมาทำหน้าทะเล้นใส่ผม ที่ตอนนี้ผมหน้ายักษ์บอกบุญไม่รับแล้ว ผมโมโหมากอ่ะมากถึงมากที่สุด
   "........................................." ผมไม่พูดพร้อมกับเดินเข้าห้องนอน เหนื่อยกับไอ้เด็กไม่รู้จักโตคนนี้เหลือเกิน
   "ฟ่าอย่าโกรธดิ  เตอร์ล้อเล่นอ่า ขอโทษนะขอโทษนะครับ" มันเดินตามมาในห้องพร้อมกับขอโทษผม
   "หยุดพูดเถอะ ออกไปห่างๆฟ่าก่อน ให้ฟ่าอารมณ์เย็นลงกว่านี้ก่อนนะ" ผมพูดจบก็เอาผ้าห่มมาคลุมหัวไว้
   "แต่เตอร์................................"
   "ออกไปก่อน" ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแฝงไว้ด้วยความหน้ากลัว  มันออกไปข้างนอกอาบน้ำสักพักก็เข้ามาแต่งตัวในห้อง ผมยังคงนอนหลับตานิ่งๆในใจยังคุกรุ่นอยู่ มันเอาความห่วงใยของผมมาล้อเล่นงั้นหรอ ผมพยายามนอนสวดมนต์ให้อารมณ์เย็น
   "หายยัง" มันพูดเบาๆจากหน้าห้องคงกลัวว่าถ้าผมหลับแล้วจะตื่น
   "......................................"ไม่มีเสียงตอบรับของผม
   "สงสัยยังแน่เลย หรือว่าหลับ หรือว่าเราจะลักหลับดีนะ" เมิงอย่าฝัน เดี๋ยวเมิงเจอกรู ภาคโหดร้ายแน่ ความซวยกำลังมาเยือนเมิงแล้วไอ้หนู
มันออกไปข้างนอก สงสัยจะเอาอาหารในตู้เย็นมาอุ่นทาน เพราะกลิ่นต้มยำกุ้งลอยเข้ามาเตะจมูกผมในห้องนอน มันน่าเททิ้งมั้ยครับเนี่ย  ไม่น่าเก็บไว้ให้กินเร้ย
   "โอยยยยอิ่มจังอร้อยยยยอร่อย" มันพยายามพูดเสียงดังๆให้ผมได้ยิน  มันน่านักของขึ้นๆๆๆๆๆอยากเตะคนเว้ยยยยย
   "อุ๊บบบบบนี้แน่" มันกระโดนอนทับมาบนตัวผม
   "โอ๊ย เจ็บนะเล่นอะไรเนี่ย  ลงไปเลย"
   "หอมๆๆๆๆๆๆหายๆๆๆๆๆๆหอมๆๆๆๆๆหายๆๆๆๆๆๆๆ" มันหอมมาที่แก้มผม
   "เห้ย ไม่ขำด้วยหรอกนะแล้วตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาขำขันด้วย" ผมค่อนข้างซีเรียสมากกกกกก
   "ก็ขอโทษไงผิดไปแล้วอ่ะ"
   "ทำไมไม่เปิดโทรศัพท์"
   "แบตหมดคับ"
   "ทำไมไม่ชาร์จ"
   "เอาที่ไหนชาร์จอ่ะเพื่อนมันใช้โนเกียกันหมดอ่ะ"
   "ทำไมไม่โทรมาบอก ไม่นึกว่าฟ่าจะเป็นห่วงเลยหรอ"   
   "ขอโทษ ก็ว่าจะโทรแล้วอ่ะแต่มันเมาหลับไปก่อน"
   "เออดีเนอะ เอาใจฟ่าไปใส่ใจเตอร์บ้างสิ  ฟ่าคิดไปต่างต่างนานาว่าเตอร์จะเป็นอะไรรึป่าว รอทั้งคืนจะไปตามก็ไม่รู้จะเริ่มที่ไหน  ได้แต่รอแล้วก็รอ คนรอมันกระวนกระวายนะเว้ย" ผมพูดออกไปอย่างโมโห แล้วก็น้อยใจที่มันทำเหมือนผมไม่สำคัญ
   "เตอร์ขอโทษ  วันหลังเตอร์จะไม่ทำแบบนี้อีกนะ เตอร์ยอมรับผิด"
   "เตอร์พูดขอโทษบ่อยเกินไปรึป่าวช่วงนี้อ่ะ"
   "หายโกรธเถอะนะฟ่า เตอร์เสียใจ" มันทำท่าจะร้องไห้อีกแระ อะไรกันเนี่ย เอะอะก็บีบน้ำตาบีบน้ำตา ไอ้ผมก็แพ้น้ำตาซะด้วยสิ
   "ไม่ต้องร้องเลย" ผมตะวาดใส่มัน
   "เออๆๆๆไม่ร้องก็ได้ ไอ้เตอร์มันแย่ ไอ้เตอร์มันเลว ไม่ต้องมารักมันก็ได้"  มันร้องไห้แล้วลุกขึ้นวิ่งออกไปจากห้องนอนแล้วใส่เสื้อจะออกไปข้างนอก ผมวิ่งตามออกไป
   "ถ้าก้าวออกไปจากห้อง อย่าหาว่าฟ่าใจร้ายนะ" มันหยุดชะงักด้วยอารมณ์เสียนิดๆแล้วเดินมานั่งลงที่โซฟา
   "กับข้าวอร่อยมั้ยเตอร์" ผมพูดกับมันด้วยน้ำเสียงปรกติ
   "อร่อยๆๆๆ" มันปาดน้ำตาแล้วยิ้มด้วยความดีใจที่ผมหายโกรธ  แต่กรูยังไม่หายโกรธมึงนี้มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นเว้ย
   "ฟ่าไปซื้อมาทำตอนเลิกเรียน  ไปเลือกซื้อมาทำเองเลยนะ กะว่าเตอร์คงเหนื่อยจากที่โรงเรียนจะได้กลับมากิน ถึงเตอร์ไปรับฟ่าตามสัญญาไม่ได้ก็ไม่เป็นไรคงติดธุระจริงๆแหละ ฟ่าเลือกทำแต่สิ่งที่เตอร์ชอบ หวังว่ากลับมาคงได้ทานด้วยกัน  คิดดูนะว่าอาหารหนึ่งอย่าง บวกกับความตั้งใจทำให้คนที่เรารักทาน มันมีค่าแค่ไหน มันเปี่ยมไปด้วยความหวัง ความรัก รอแล้วรอเล่า ติดต่อก็ไม่ได้ ความตั้งใจบวกกับความรักมันก็เปลี่ยนเป็นความห่วงใยและหวาดกลัว  แต่เมื่อคนรักกลับมาเค้ามองสิ่งเหล่านั้นเป็นเรื่องสนุกเรื่องตลก ดูที่ใจฟ่านะว่ามันจะปวดร้าวและชอกช้ำขนาดไหน   คำว่าขอโทษกี่ครั้งถึงจะพอแล้วหัวใจฟ่าหล่ะจะต้องชอกช้ำไปแค่ไหนเตอร์ถึงจะพอ โตแล้วนะเราสองคนโตกันแล้วเป็นผู้ใหญ่แล้ว ลองนั่งคิดดีดีนะ แล้วจะเข้าใจว่าทำไมฟ่าต้องโมโหเตอร์ขนาดนี้"
   ผมเอามือจับไหล่มันแล้วบีบเบาๆ มันนั่งน้ำตาไหลตลอดขณะที่ผมพูด ผมเดินไปในห้องนอนแล้วล้มตัวลงนอน ผมสบายใจขึ้นแล้วเพราะได้พูดความอึกอัดออกไปบ้าง ผมคงหลับได้แล้วหล่ะ
   ไอ้ตัวดีนั่งน้ำตาซึม ง้อยเป็นหมาเหงาอยู่ที่โซฟา ผมเคลิ้มไปใกล้จะหลับมันก็เดินเข้ามาในห้องแล้วซุกตัวไปใต้ผ้าห่มข้างๆผม มันมานอนหนุ่นหมอนใบเดียวกับผมแล้วพูดเบาๆว่า
   "ขอโทษนะ เตอร์เสียใจที่ทำให้ฟ่าเป็นห่วงแล้วก็ทำร้ายจิตใจฟ่า เตอร์จะไม่ทำแบบนี้อีก เตอร์จะถนอมดวงใจของฟ่าไม่ให้บอบช้ำเพราะเตอร์อีก รักเตอร์เหมือนเดิมนะคับ"
ผมไม่เคยที่จะหมดรักมันได้เลยมีแต่จะเพิ่มมากขึ้น เหตุการณ์วันนี้ที่ทำไปเพราะอยากให้มันโตเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ มันต้องมีสังคมอีกหลายสังคมไม่ได้มีแต่ผมเพียงคนเดียว มันต้องเข้ากับคนอื่นให้ได้ เพราะไม่มีใครหรอกที่จะเข้าใจมันได้เท่าผม
   มันพูดจบก็หอมมาที่แก้มผมเบาๆพร้อมกับความชื้นของน้ำตา มันซุกหน้ามาที่คอผมแล้วกอดผมไว้อย่างนั้นจนเราสองคนหลับไปทั้งคู่