มาแว้วค๊าบบบบบบบ
หายไปนานอีกแร้ว อิอิ
ยังไงอย่าเพิ่งลืมกันนะครับ
จะพยายามมาให้บ่อยๆครับ(ถ้าความขี้เกียจมันไม่มากเกิน) 5555+
หลายคนคงมีความสุขกะวันสงกรานต์นะครับ ยังไงก็ตั้งใจทำงานนะครับเพื่อโบนัสสิ้นปี อิอิ
"อย่าทำแบบนี้อีกนะไอ้ตัวดี แม่ช่วยเราทุกครั้งแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ เพราะแม่รักความถูกต้อง"
"ครับ ขอบคุณครับ คุณแม่ พี่น้อย เตอร์ขอโทษนะ ต่อไปเตอร์จะไม่ทำแบบนี้อีก"
"ดีแล้ว มันยากนะลูก ที่เราจะหาคนที่เค้ารักเราแบบนี้ได้ แม่กับพี่น้อยหรือไม่ว่าใครก็ตามไม่สามารถดูแลรักของหนูได้นะลูก นอกจากตัวหนูเอง"
"ครับ พี่น้อยยยย หายโกรธเตอร์นะ"
"ค่ะ มีขนมที่น้องเตอร์ชอบด้วยนะคะ พี่น้อยทำไว้ให้"
"ขอบคุณครับ"
"ป่ะๆ ไปได้แล้ว "
"สวัสดีครับคุณแม่ สวัสดีครับพี่น้อย แล้วสอบเสร็จฟ่าจะมาค้างด้วยนะครับ"
"จร้า ขับรถดีดีนะลูก เตอร์"
"ครับ" เราสองคนออกจากบ้านก็ค่ำเเล้ว รถก็ติดตามระเบียบ ******************************************************************************
ในขณะที่รถติดไฟแดง
"ฟ่า"
"ครับ"
"เตอร์ขอโทษนะ ที่ทำให้เสียใจมาโดยตลอด"
"อื้ม"
"ต่อไปนี้เตอร์สัญญา ว่าเตอร์จะไม่ทำให้ฟ่าเสียใจอีก ถ้าเตอร์ทำให้ฟ่าเสียใจ ถ้าฟ่าจะหนีเตอร์ไป หรือจะบอกเลิกเตอร์ เตอร์จะไม่ฟูมฟายแล้วก็ไม่เรียกร้องอะไรอีก ต่อไปนี้เตอร์จะทำตัวใหม่ คอยดูแลปกป้องฟ่าและไม่ทำให้ฟ่าเสียใจ ขอบคุณนะที่ไม่ไปจากเตอร์"
"เป็นไรป่ะเนี่ย"
"ป่าว เตอร์เห็นใครๆก็รักฟ่า แม้แต่ตัวเตอร์เองก็ไม่สามารถหยุดรักฟ่าได้ แต่เตอร์ก็ทำให้ฟ่าเสียใจบ่อยๆ"
"ถ้าจะอาการหนัก"
"เตอร์ใช้ชีวิตเสี่ยงต่อการเสียฟ่าไปมามากแล้ว ต่อไปนี้เตอร์จะไม่ใช้ชีวิตเสียงแบบนั้นอีก ขอโทษนะที่รัก"
"เอ้า มีน้ำตาคลอด้วย"
"ก่อนที่เตอร์จะขึ้นรถมา คุณแม่บอกว่า แฟนแบบฟ่าหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้วนะลูก ถ้าหนูทำแบบนี้อีก หนูนั้นแหละที่จะเสียใจ" แล้วทำไมต้องทำเสียงให้เหมือนคุณแม่ด้วยว่ะ กำลังจะซึ้งเลยต้องมาหลุดขำเนี่ย
"หรอ"
"ฟ่า"
"หืมมมม"
"เตอร์รักฟ่านะ ที่ผ่านมาเตอร์ขอโทษนะ ครั้งนี้จะครั้งสุดท้ายจริงๆ"
"อื้ม "
"ไม่เชื่อหรอ"
"ป๊าว แค่ทำใจไว้ล่วงหน้า ว่าเดี๋ยวต่อไปก็ได้ยินคำขอโทษแบบนี้อีก"
"ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ"
"อื้ม พูดอะไรอ่ะก็จำไว้มั้งนะจ้ะ"
"ครับ"
ช่วงนี้ก็เป็นช่วงสอบของเราสองคนเนี่ยแหละ ผมจะสอบเสร็จก่อนเตอร์เล็กน้อย ช่วงสอบก็อ่านหนังสือกันครับแล้วก็กิน
ไม่ได้มีเวลามาสวีทอะไรกันมากมายหรอก แล้วก็ยังไม่ได้นอนด้วยกันนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ งั้นข้ามช่วงนี้ไปดีกว่าเนอะ ฟิ้วววววววว
หลังจากที่พวกเราผ่านศึกสงครามการสอบมา
ณ กลางดึกคืนหนึ่ง
สาวน้อยน่ารักผู้พิทักษ์ความรักและความยุติธรรม เอ๊ย ม่ายช่ายๆ
เด็กน้อยตัวขาวชอบเตะฟุตบอล 555+ ในชุดนอนเสื้อกล้ามขาวกะบอกเซอร์สีขาวตัวสั้น หอบเอาร่างที่เหมือนวิญญาณจะหลุดออกไปได้ทุกเมื่อ
เดินออกจากห้องนอนด้วยแรงฮึดสุดท้าย
"เตอร์" เสียงที่เรียกอย่างแผ่วเบาเมื่อ เข้าเปิดปรดตูห้องนอนออกไป ก่อนที่จะล้มฟุบลงหน้าประตู
"ปัง" เสียงประตูกระทบข้างฝา ทำให้คนที่นอนหลับอยู่บนโซฟา สะดุ้งตื่นอย่างตกใจ
"ฟ่าๆ ๆ ได้ยินเตอร์ไหม ฟ่าๆ " ผมเริ่มรู้สึกตัวเมื่อมีคนเขย่าตัวแล้วตบหน้าผม(แรงรึป่าวไม่รู้)
"พาฟ่าไปหาหมอหน่อย" เตอร์อุ้มผมลงนอนที่โซฟา แล้วก็หายเข้าไปในห้องนอน ออกมาพร้อมกับเสื้อผ้า
เตอร์ใส่กางเกงขาสั้นแล้วก็เสื้อยืดตัวใหญ่ให้ผม (ไม่เอาเสื้อตัวนี้ เอาชุดหล่อๆสิ เดี๋ยวเผื่อหมอหล่อมาเจอเค้าในสภาพแบบนี้ไม่เอานะ ไม่เอาไม่เอาชุดนี้)
หลายคนอาจจะกระซิบบอกไอ้เตอร์ว่า ปล่อยให้อินี้มันตายไปเถอะ- -"........... T T
เตอร์จะอุ้มผม แต่ ผมเดินไหวนะ
"เตอร์ฟ่าเดินไหว ไม่ต้องอุ้มหรอก หยิบกระเป๋าตังค์ฟ่าไปด้วยนะ"
"อื้มๆ" เตอร์ค่อยๆพยุงผมออกจากห้อง แล้วก็ไปรอลิฟท์
"เห้ยเร็วๆหน่อยดิว่ะ " มันพูดกะลิฟท์ครับ
"ลิฟท์มาแร้ว ป่ะ ฟ่าไหวไหม เดินไหวรึป่าว"
"ไหว"
"ปวดหัวไหม เมื่อกี้ล้มไปเจ็บตรงไหนป่าว "
"เตอร์อย่าเพิ่งถามตอนนี้ได้ไหมอ่ะ"
"ครับๆๆ"
แล้วเราก็ถึงชั้นล่าง
"ฟ่านั่งนี้ก่อนนะ เดี๋ยวเตอร์ไปเอารถก่อน ลุงฝากดูด้วยนะ"เเล้วไม่ถึงห้านาทีราชรถก็มาเกย ลุงยามแกช่วยประคองผม
"ไม่ต้องๆลุง เดี๋ยวผมจัดการเอง ขอบคุณมากครับ" เตอร์รีบวิ่งลงจากรถมาประคองผม อย่าบอกนะว่ามึงหึงแม้กระทั่งลุงยาม
แล้วผมก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลยเมื่อ ก้าวเท้าเข้าไปในรถ ตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้ว หิวมากมาย มีใครอยู่มั้งเนี่ย ปวดหัวด้วย
แล้วสายอะไรเนี่ย กรี๊ดๆๆๆน้ำเกลือ ฉันต้องบวมอีกแล้วแน่ๆเลย งานนี้
"ตื่นแล้วหรอ ปวดหัวไหม" เตอร์เดินมาเอามือแตะที่หน้าผากผม ผมพยักหน้าเบาๆ "ฟ่าหลับไป1วันนะ "
"นานขนาดนั้นเลยหรอ"
"อื้ม กลางดึกที่มาอ่ะ ฟ่าไม่ได้สติเลย พูดจาไม่รู้เรื่อง เพ้อทั้งคืนอ่ะ จนเที่ยงๆ ถึงได้หลับสนิท เตอร์ใจไม่ดีเลยรู้มั้ย"
"ปวดหัวอ่ะ เตอร์ ฟ่าเหมือนนจะอาเจียนอ่ะ"
"เมื่อคืนก็อาเจียนรดเตอร์เปื้อนทั้งตัวอ่ะ เดี๋ยวเตอร์ตามคุณหมอนะ" สักพักคุณหมอก็เข้มา
"ตื่นแล้วหรอครับ ไหนให้หมอดูอาการหน่อยสิ" แล้วคุณหมอก็จับโน้นดูนี้ แล้วก็ให้พี่พยาบาลวัดไข้วัดความดัน
"ปวดหัวไหมครับ" ผมพยักหน้ารับ
"ปวดมากไหมครับ" ผมก็พยักหน้าหงึกๆ
"ไข้ยังไม่ค่อยลดเลยนะครับ ดีนะที่มาหาหมอเร็ว คุณไข้ขึ้นสูงมากนะครับ"
"หมอครับฟ่าเหมือนจะอาเจียนแต่มันก็ไม่อาเจียนอ่ะครับ แล้วก็หนักหัวมาก"
"เดี๋ยวหมอฉีดยาให้นะครับ เดี๋ยวยังไงจนกว่าไข้จะลดห้ามทานของเย็นนะครับ"
"อาบน้ำได้ไหมอ่ะ"
"ไม่ได้ครับเช็ดตัวไปก่อนนะ"
"อาบน้ำอุ่นไม่ใช่ของเย็นซะหน่อย"
"ฮ่าๆๆๆ ไม่ได้ครับ " แล้วหมอก็ฉีดยาเข้าไปในน้ำเกลือ สองเข็ม แล้วก็จากไป
"หิวไหม" เตอร์ถามผม
"หิว" แล้วมันก็ไปเอาข้าวต้มของโรงพยาบบาลมาให้ผม
"เดี๋ยวเตอร์ป้อนนะ" แล้วมันก็ปรับเตียงขึ้นมาแล้วก็มานั่งป้อนข้าวผม อาหารจืดได้อีก แม่ครัวที่นี้ไม่รู้จักน้ำปลา เกลือ หรือว่าซอสปรุงรสหรอค่ะ
จืดสนิทแบบนี้ไม่เอายางลบมาให้นู๋เคี้ยวเลยละคะ เห้ออออออ
"อิ่มแล้วหรอ กินไปไม่กี่คำเอง"
"อื้ม จืดยังกะน้ำเปล่ามีนมมั้ยอ่ะ"
"เดี๋ยวเตอร์ลงไปซื้อให้นะ อยู่คนเดียวได้ป่าว"
"ได้ ไปเหอะ" แล้วมันก็เอาข้าวต้มไปเก็บ แล้วก็ปรับเตียงลง แล้วก็ออกจากห้องไป ไม่นานมาก เตอร์ก็กลับเข้ามาพร้อมกับนม นมเท่านั้น
"มาแล้ว กินเลยมั้ย"
"อื้ม" แล้วมันก็เอาหลอดจิ้มจึกไปทีกล่องนมแล้วยื่นให้ผม ผมรับนมมาดูด แต่ว่า
"เตอร์ ฟ่าไม่กินนมรสหวานอ่ะ เตอร์ก็รู้นินา เอาไปเลยไม่กินแล้ว"
"ก็เห็นฟ่าชอบยี่ห้อนี้นิ รสช็อคโกแลตมันไม่มีอ่ะ กินรองท้องก่อนไม่ได้หรอ ฝืนกินหน่อย"
"ไม่กิน"
"ฟ่า อย่าดื้อสิ กินรองท้องไปก่อนนะ"
"เตอร์ ฟ่าปวดหัวนะอย่ากวนใจได้ไหม ฟ่าไม่กินก็ไม่กินสิ" โดนเหวี่ยงเลยเป็นไงหล่ะ เชอะส์ อย่าได้แคร์
"โอเค" แล้วมันก็หน้าจ๋อยนั่งลงตรงโซฟา ยาคงออกฤิทธิ์อีคนขี้โวยวายเลยหลับไปโดยปริยาย
ตื่มาอีกที ก็คงเพราะคุณหมอเจ้าของไข้คนเดิม แล้วก็คุณพยาบาลมาทำอะไรอยู่ข้างหู
"อ่า ตื่นแล้วหรอครับ ไข้ลดแล้วนะ ยังปวดหัวอยู่หรือเปล่าครับ"
"ไม่แล้วครับ แต่ยังหนักๆหัวนิดหน่อย"
"เดี๋ยวทานข้าวแล้วก็ทานยานะครับ อย่าเพิ่งทานอาหารรสจัดนะครับ ทานอาหารอ่อนๆไปก่อน "
"ครับ"
"เดี๋ยวถ้าดึกๆ นอนไม่หลับ บอกพี่พยาบาลได้นะครับ เดี๋ยวหมดจะสั่งยาไว้ให้"
"ครับ"
"อย่าเพิ่งอาบน้ำนะครับ เช็ดตัวก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยอาบเนอะ"
"ก็ได้ครับ แล้วเมื่อไรจะกลับบ้านได้อ่ะครับ" เหมือนหมอจะรู้ทันตรูเลยอ่ะ
"จะรีบกลับไปไหนหล่ะครับ เดี๋ยวให้หายดีก่อนค่อยกลับเนอะ หมอไม่ขังไว้หรอก "
"น้ำเกลือไม่เอาได้ไหมอ่ะครับ"
"ทำไมหล่ะครับ ร่างกายคุณอ่อนเพลียมากนะครับ"
"เดี๋ยวมันบวมอ่ะ"
"เดี๋ยวมันก็ยุบครับ " แล้วคุณหมอก็จากไป ทิ้งเครื่องหมายคำถามไว้บนหน้าผมอีกเยอะแยะเลย จะรีบไปไหนอ่ะ ยังถามไม่หมดเลย
"เพื่อนน้องสั่งพี่ไว้นะคะ ถ้าน้องตื่นให้บอกว่าเค้ากลับไปเอาของที่คอนโดนะคะ ทานข้าวแล้วก็ทานยานะคะ "
"ครับ ขอบคุณครับ"
"ถ้ามีอะไรกดเรียกพี่ได้นะคะ"
"ขอบคุณครับ" และแล้วก็ต้องอยู่คนเดียว เห้อออ กับข้าวแสนจะจืดนี้อีกแร้ว หมูทอดนี้ไม่คิดจะใส่ซอสอะรลงไปเลยหรอ เห้อออ
ผักผักหรือผักต้มว่ะเนี่ย ต้มจืด จืด จืด จืด แกร๊ก เสียงคนเปิดประตู ไอ้เตอร์มาแว้ววววววววว
"ตื่นนานยัง"
"สักพักแล้ว มีไรกินมั้งง่ะ" สายตาไปส่องเจอ ถุงอาหารมากมาย
"เตอร์ไปซื้อนมที่ฟ่าชอบมาอ่ะ เพื่อไม่ชอบอาหารโรงพยาบาลได้กินนมแทน แล้วก็ไปทอดหมูมาให้ แต่ไม่ได้เค็มมากนะ แต่ก็คงดีกว่าของโณงพยาบบาลแหละ" ตาเป็นประกายลุกวาวๆๆๆๆๆ
"เอามากินโหน่ยยยย " แล้วมันก็เปิดกล่องใส่หมูทอด โอ้ว หอมหวลมากกกกกก แล้วผมก็กินข้าวกะหมูทอดอย่างเอร็ดอร่อย
"อร่อยมั้ย"
"มาก อิ่มอ่ะ ขอน้ำหน่อย" แล้วมันก็ส่งน้ำให้ผม
"ตัวไม่ร้อนแล้วนินา ยังปวดหัวอยู่รึป่าว"
"ไม่แล้ว"
"หมอมาดูอาการรึยัง"
"มาแล้ว"
"หมอสั่งอะไรไว้รึป่าว"
"ก็เหมือนเดิมอ่ะ"
"กินยาซะเดี๋ยวเตอร์จะได้เช็ดตัวให้"
"อื้มๆ" แล้วผมก็กินยา เตอร์ไปเตรียมผ้าแล้วก็น้ำมาเช็ดตัวให้ผม เตอร์ค่อยอๆถอดเสื้อผมออก เช็ดหน้า เช็ดตัวแล้วก็แผ่นหลัง แขน แล้วก็เอาแป้งมาทาก่อนที่จะใส่เสื้อตัวใหม่ให้ ใส่เสื้อเสร็จแว้ววววว
"นอนลงสิ"
"นอนทำไมอ่ะ"
"แล้วจะเช็ดยังไงหล่ะครึ่งล่างอ่ะ"
"เช็ดเองก็ได้เอาผ้ามา"
"อย่าดื้อ" แล้วมันก็จัดการถอดกางเกงผมแล้วก็เช็ดครึ่งล่าง แล้วก็ทาแป้ง (ห้ามคิดอะไรทะลึ่งนะ)
"เสร็จแล้ว"
"อื้ม" แล้วมันก็ขโมยหอมแก้มผมทีหนึ่ง
"ค่าจ้างเช็ดตัว"
"เตอร์ทำอะไรให้มันรู้เวลาและสถานที่มั้งได้ม๊ะ นี้มันโรงพยาบาล"
"ก็เตอร์รักของเตอร์นิ หอมไม่ได้รึไง"
"ไม่ได้"
"ก็หอมไปแล้วนิ จะให้หอมคืนมั้ยหล่ะ อ่าเสะ อ่ะๆๆๆๆ" แล้วมันก็ยื่นแก้มให้ผม
"ไปไกลๆเลยป่ะ" แล้วผมก็นอนหันหลังให้มัน แล้วเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก จนพยาบาลเข้ามา
"หลับรึยังค่ะ เดี๋ยวให้น้องทานยาก่อนนอนด้วยนะค่ะ" พยาบาลพูดกับไอ้เตอร์เพราะเห็นผมนอนหันหลังให้อยู่แล้วก็เดินออกไป
"ฟ่า เตอร์รู้ว่าฟ่ายังไม่หลับ กินยาก่อน"
ผมยังนอนนิ่งอยู่ไม่ไหวติงใดๆทั้งสิ้น
"ฟ่า ลุกมากินยาก่อน"
"รำคาญจิงวุ้ย อะไรนักหนาเนี่ย เดี๋ยวก็กินเองแหละน่ะ "
"ถ้าฟ่าจะดื้ออะไรก็ดื้อไปนะ แต่ดื้อแล้วมีผลเสียต่อร่างกายอย่ามาดื้อ เตอร์ไม่ยอมหรอก อ่ะ กินยาซะ" แล้วมันก็ยื่นถ้วยยาส่งมาตรงหน้าผม
"พูดมากจริงเลย ผีเจาะปากมาพูดรึไง แล้วจะให้กินยากะอากาศรึไง น้ำมาสิ " แล้วมันก็ส่งน้ำให้ผม ผมกินยาเข้าไป
"จะเอาอะไรก็เรียกนะ เดี๋ยวจะนอนเฉยๆจะไม่มากวนใจแล้ว"
"ดี" ผมรู้นะว่าผมหงุดหงิดอ่ะ คือรู้สึกว่าตัวเองอยากนอนให้หลับไป เพราะมันจะปวดหัวอยู่ตลอด คือไม่อยากพูดคุยอะไรทั้งนั้นอ่ะ
คนที่ซวยก็คือไอ้เตอร์ที่ต้องมารองรับอารมณ์ผม (เค้าขอโทษนะตะเอง T T) แล้วไม่นานผมก็รับไปพร้อมกับอารมณ์หงุดหงิด
แล้วผมก็ตื่นมากลางดึก ด้วยอาการปวดฉี่ ค่อยๆลุกจากเตียงอย่างเบาๆ เบาๆ เบาๆ
"จะไปไหน" แทบสะดุ้งครับท่าน มันไม่ได้หลับนิหว่า
"ห้องน้ำ"
"แล้วทำไมไม่เรียก" มันเดินมาจับขวดน้ำเกลือให้ผม
"ก็เห็นเตอร์หลับนิ ฟ่าไม่ได้เป็นง้อยนะ เข้าห้องน้ำเองได้"
"รู้ว่าไม่ได้เป็นง้อย แต่ถ้ามันเกิดหน้ามืดลื่นล้มไปหล่ะ"
"เอ้า ออกไปสิ ยืนดูอะไรหล่ะ ไม่เคยเห็นคนฉี่รึไง"
"เคยเห็นมากกว่าฉี่ด้วย" ผมทำธุระในห้องน้ำสักพัก มันก็เรียก
"ฟ่า เสร็จยัง"
"แล้ว" แล้วมันก็เข้ามาจัดการพยุงผมไปที่เตียง
"ปวดหัวรึป่าว เดี๋ยวเตอร์ไปขอยาพี่พยาบาลให้"
"ไม่อ่ะ เตอร์ไปนอนเหอะ"
"แต่ตัวฟ่าร้อนนะ"
"ก็แอร์มันไม่เย็นนิ"
"นอนได้แล้ว"
"แล้วเตอร์หลับมั้งยังอ่ะ"
"ก็ยัง เห็นฟ่านอนพลิกไปพลิกมา ตัวก็รุมๆด้วย เลยไม่อยากนอน" โหน้ำตาแทบร่วง
"นอนเถอะฟ่าไม่เป็นไรหรอก"
"แต่ถ้าฟ่าเป็นอะไรต้องเรียกเตอร์นะ อย่าฝืนไว้รู้ป่าว"
"อื้ม" แล้วผมก็นอนมองหน้ามันจนหลับไป ตื่นมาอีกทีตอนเช้า คุณหมอนี่มาแต่เช้าเลยนะ คนกำลังหลับสบายๆ ฮ๋าๆๆๆๆ
"อรุณสวัสดิ์ครับ นอนหลับสบายไหมครับ" พอคุณหมอและพยาบาลเข้ามาไอ้เตอร์ก็ตื่นด้วยอาการงังเงีย
"สบายครับ" แล้วคุณพยาบาลก็วัดไข้วัดความดัน แล้วก็มาดูดเลือดผมไป
"ยังมีไข้นิดหน่อยนะครับแต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรนะครับ เดี๋ยวหมอขอดูผลเลือดอีกทีนะครับ น้องภูมิคุ้มกันไม่ค่อยแข็งแรงนะครับ ต้องดูแลตัวเองดีดีพักผ่อนเยอะๆออกกำลังกายนะครับเชื้อโรคต่างๆจะได้เข้าสู้ร่างกายไม่ได้นะครับ ดูอาการจากเมื่อวานร่างกายอ่อนเพลียมากนะครับ ความดันสูงด้วย พยายามอย่าเครียดนะครับ"
"ครับ"
"เดี๋ยวยังไงหมอขอดูผลเลือดก่อนนะครับ "
แล้วคุณหมอก็เดินออกไปพร้อมกับคุณพยาบาลแล้วก็เลือดของผม แงๆๆๆๆๆๆ
แล้วสักพักพยาบาลก็เข้ามา เปลี่ยนขวดน้ำเกลือพร้อมกับฉีดยา
"พี่พยาบาลคนสวยครับ"
"ค่ะ"
"ผมอาบน้ำได้ยังอ่ะ"
"เช็ดตัวก่อนดีกว่าค่ะ ยังมีไข้อยู่เลยนะ "
"พี่พยาบาลคนสวยครับ"
"ค่ะ"
"ผมทานอาหารปรกติได้ยังอ่ะ"
"ได้ค่ะ แต่อย่าเพิ่งทานอะไรที่มันรสจัดมากนะคะ ทานอะไรที่ย่อยง่ายๆไปก่อน "
"ครับ"
"มีอะไรเรียกพี่ได้ตลอดนะคะ"
"ขอบคุณครับ" สักพักอาหารเช้าก็มาพร้อมกับยาอีกเพียบ เห้อๆๆชีวิตฉันหนีไม่พ้นยาซะที
อาหารมื้อนี้ดีขึ้นมาหน่อย แต่ถ้าไม่ได้หมูทอดของไอ้เตอร์ช่วยชีวิตก็คงแย่อ่ะ
"หิวหรอ กินซะเกลี้ยงเชียว"
"อื้ม"
"หายปวดหัวยัง"
"หายแล้ว แต่เหมือนหัวมันยังไม่ค่อยโล่งอ่ะ เตอร์ไปหาอะไรกินเถอะ ฟ่าอยู่คนเดียวได้ กลับไปอาบน้ำอาบท่าป่ะ"
"ฟ่าจะเอาอะไรไหม เดี๋ยวเตอร์จะได้ซื้อมาให้"
"ซื้อหมูทอดมาก็ได้ ไม่ต้องทอดเองหรอก แล้วก็ขนม เตอร์กลับไปงีบที่บ้านสักตื่นป่ะ ฟ่ารู้ว่าเมื่อคืนเตอร์ไม่ได้นอน"
"อื้มๆๆๆๆ"
"เตอร์"
"ครับ"
"นั่งแท็กซี่ไปนะ ไม่ต้องขับรถไป เดี๋ยววูบ"
"จร้า" กินแล้วก็ต้องนอนสิ จะทำอะไรได้ไปมากกว่านี้ เห้อ การอยู่โรงพยาบาลนี้มันน่าเบื่อจริงเชียว
เปิดทีวีดูก็มีแต่ข่าว ข่าว ข่าว สักพักก็เที่ยง
"ยาก่อนอาหารค่ะ" พี่พยาบาลก็มาอีกแล้ว
"ครับ"
"อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิค่ะ ทานยาจะได้หายไวไว นี่ค่ะน้ำ"
"ขอบคุณครับ"
"คนเฝ้าไข้ไปไหนซะหล่ะคะ"
"กลับไปอาบน้ำที่บ้านอ่ะครับ" แล้วอาหารก็มา
"อ่ะ อาหารมาแล้ว ทานให้หมดนะคะ แล้วเดี๋ยวพี่จะเอายาหลังอาหารมาให้"
"ขอบคุณครับ สวยแล้วยังใจดีอีก"
"ค่ะ" แล้วพี่แกก็ยิ้มหน้าแดงออกไป ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
หมูทอด หมูทอด หมูทอด ช้านต้องการหมูทอดค๊าบบบบบบบบบ เมื่อเช้าไม่น่ากินจนหมดเร้ย เห้อ ไอ้เตอร์ก็ไม่มาซะที
ไปตั้งนานแล้วนะเนี่ย โทรศัพท์ก็ไม่มี ทนกินไปหน่อยแล้วกัน นั่งฝืนกินข้าวไปสักพัก พี่พยาบาลก็เอายาหลังอาหารมาให้
"ทานไปนิดเดียวเอง ไม่อร่อยหรอค่ะ"
"มันจืดอ่าครับ"
"อ่ะพี่เอาขนมมาให้" โอ้วสวรรค์ นางฟ้ามาโปรดจริงๆ ตาลุกวาวเป็นนนประกาย วิ้งๆๆๆๆๆ
"ขอบคุณครับ" ผมยกมือไหว้แล้วหยิบขนมมาทาน
"แล้วนี้ ยาหลังอาหารค่ะ"
"ขอบคุณครับ" ในขณะท่ผมกำลังทานขนมอย่างเอร็ดอร่อยนั้นเอง ไอ้เตอร์ก็เข้ามา
"ขอโทษนะ เตอร์เผลอหลับนานไปหน่อยอ่ะ "
"ไม่เป็นไร" แต่ถ้าไม่ได้ขนมพี่พยาบาลเมิงอาจจะโดนเหวี่ยงอย่างรุนแรง
"แล้วนี้ไม่เอาขนมที่ไหนมากินอ่ะ"
"พี่พยาบาลเค้าให้มา"
"แล้วทำไมเค้าถึงให้อ่ะ" เจ้าปัญหาจริงไอ้นี่
"เค้าบอกว่าฟ่าน่ารัก เลยซื้อมาฝาก"
"โม้" เอาอ่าสิกุโม้
"ไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ"
"ต้องไปหยอดอะไรเค้าแน่ๆ"
"แล้วกินข้าวรึยังกินขนมเนี่ย"
"กินแล้ว"
"เตอร์ซื้อขนมมาเยอะเลยกินป่ะ ซื้อข้าวหมูทอดร้านพี่อ้อมาให้ด้วย กินเลยป่าว"
"เอาไว้ก่อนๆ ยังอิ่มอยู่ แล้วเตอร์อ่ะกินไรยัง"
"ยังอ่ะ ก็กะว่าจะมากินพร้อมฟ่า แต่รอข้าวร้านพี่อ้อนานอ่ะ คนเยอะ เลยมาช้าไปหน่อย"
"งั้นเตอร์กินเหอะ ฟ่ายังอิ่มอยู่"
"อื้มๆๆ มีบัวลอยน้ำขิงนะ เอามั้ย"
"ยังไม่เอา เตอร์เอาแปรงสีฟันมาให้ป่าว"
"เอามา"
"อยู่ไหนอ่ะ เดี๋ยวฟ่าหยิบเองก็ได้"
"เดี๋ยวเตอร์หยิบให้ จะเเปรงฟันหรอ"
"จะเอาไปขัดส้วมมั้ง"
"เอ้า เตอร์ถามดีดีนะ"
"แล้วคิดมั้งป่ะหล่ะก่อนจะถามอ่ะ แปรงสีฟันเค้าก็ต้องเอามาแปรงฟันสิ"
"โอเคๆเตอร์ผิด อ่ะ นี้ แปรง แล้วนี้ยาสีฟัน"
"ขอบใจนะ " แล้วมันก็ลุกมายกขวดน้ำเกลือ
"ไม่ต้อง กินข้าวเถอะ ฟ่าทำเองได้"
"แต่"
"เออน่ะ บอกให้กินก็กินเหอะ ดื้อจริงวุ้ย" ผมจัดการแปรงฟัน ล้างหน้า แล้วก็ถอดเสื้อผ้าเช็ดตัว อยากอาบน้ำใจจะขาด ถ้าไอ้คนขี้โวยวายไม่อยู่หล่ะก็เสร็จโจร อิอิ
"ฟ่า ทำอะไรหน่ะ"
"แปรงฟันอ่าสิ"
"นานไปไหม"
"ปุงปุ้งอยู่" แล้วผมก็ออกจากห้องน้ำ ก่อนที่ไอ้หนูจำมัยมันจะสงสัยไปมากกว่านี้
"แปรงฟันเปียกไปยันหัวเลยเนอะ"
"ก็ล้างหน้าล้างตามั้งดิ"
"ไหนบอกปุงปุ้งไง ทำไมไม่กดชักโครก"
"ก็ ก็" ก็โกหกง่ะหล่ะ
"อย่าดื้อให้มันมากนักนะ"
"รู้แล้วน่ะ ช่างจับผิดช่างสงสัยจริงนะ ก็แค่ล้างหน้าไม่ได้ไปฆ่าใครตายซะหน่อย" แล้วมันก็ส่ายหน้า ก่อนที่จะตักข้าวเข้าปาก แล้วก็ไม่พูดอะไรกับผมเลย
ผมลุกขึ้นจะไปหยิบกระเป๋าที่มันใส่ของมา แต่มันก็เอื้อมหยิบมาให้ผมซะก่อน ผมหายางมามัดผม แล้วก็เอาแป้งเด็กมาทาหน้า วิ้วๆๆๆๆ
ขนมเมื่อกี้ทำไมมันย่อยไวจังว่ะ เห้อ หิวอีกแระ
"หิวอ่ะ" ผมพูดลอยๆนะ ไม่ได้เจาะจงบอกใคร
"กินข้าวไหม" ผมพยักหน้า งึกๆๆ แล้วมันก็ไปเอาข้าวใส่จานพร้อมกับลากโต๊ะอาหารสำหรับคนป่วยมาให้ผม
"กินไม่ถนัดเลยอ่ะ สายน้ำเกลือเนี่ย " แล้วมันก็ดึงช้อนไปจากมือผม แล้วก็ป้อนให้ ฮ๋าๆๆๆๆ
"อ้าปากสิ" แล้วผมก็อ้าปากแล้วก็งับช้อนไว้ อิอิ แล้วผมก็มองหน้ามัน แล้วมันก็หลุดยิ้มออกมาแล้ว
"หร่อย"
"เห้อ มีเมียดื้อนิมันเหนื่อยใจจริงๆ"
"ยังไม่ใช่เมียซะหน่อย รูมเมทต่างหาก"
"อนาคตยังไงก็ต้องเป็นเมียอยู่ดีแหละน๊า"
"ก็ให้มันเป็นเรื่องของอนาคตนี้มันปัจจุบัน"
"อะ อ้าปาก กินๆเข้าไป "
"ไม่เต็มใจป้อนกินเองก็ได้นะ"
"หาเรื่องอีกแระ"
"ก็แล้วแต่จะคิด" เตอร์ป้อนข้าวผมจนอิ่มแล้วก็ไปล้างจานผมนอนดูทีวีแล้วพยาบาลก็เข้ามาอีกแระ
"เดี๋ยวพี่ขอเปลี่ยนขวดน้ำเกลือนะคะ อ่าวมีเพื่อนอยู่แล้วคงไม่เหงาเเล้วนะ ขนมอร่อยไหมค่ะ"
"อร่อยมากครับ ซื้อที่ไหนหรอครับ"
"อ๋อ เพื่อนพี่เค้าทำหน่ะคะ"
"ฝากขอบคุณเพื่อนพี่ด้วยนะครับ อร่อยมากมากเลยครับ"
"แล้วเดี๋ยวพี่จะบอกให้นะคะ เอ ไข้ลดลงนิดเดียวเอง ปวดหัวรึป่าวค่ะ"
"ไม่แล้วครับ" แล้วพี่พยาบาลก็ออกไปข้างนอก บอกเพื่อนชีที่เดินผ่านไปว่าอะไรก็ไม่รู้อ่ะ แล้วก็กลับเข้ามา พร้อมเช็คความดัน
แล้วพี่พยาบาลอีกคนก็เดินเข้ามาพร้อมกับ เอาแผ่นแปะลดไข้แปะที่หน้าผาก
"มัดจุกน่ารักเชียวค่ะ" แซวอีก
"พี่พยาบาลคนนี้แหละค่ะ เจ้าของขนมอร่อยๆ"
"อ๋อ ขอบคุณนะครับ ฟ่ากินจนเกลี้ยงเลยครับ อรน่อยมากมาก"
"ค่ะ เดี๋ยวจะทำมาให้ชิมอีกนะคะ"
"จริงป่าว"
"จริงค่ะ"
"พยาบาลที่นี้ทั้งสวยทั้งใจดีเลยนะครับ"
"พูดแบบนี้เดี๋ยวพี่ลางานรีบกลับไปทำขนมดีกว่า" ฮ่าๆๆๆๆๆ
"เสร็จแล้วค่ะ พักผ่อนนะคะ มีอะไรก็กดเรียกพี่ได้"
"ขอบคุณครับ" พอพี่พยาบาลเดินออกไป
"แบบนี้นี้เอง ถึงได้ขนมมากิน"
"ความสามารถเฉพาะตัว"
"เก่งจร้าเก่ง แม่คาสโนวี่ Pyไม่เป็น ฮ๋าๆๆๆๆๆๆ" ไอ้นี่นิกวนประสาท
"ใครบอกไม่เป็น รู้อยู่แก่ใจตัวเองยังเคยโดนเลย"
"เออจริงด้วย"
"มองทำไม" มันมองผมแล้วอมยิ้มทำตาเยิ้มๆ น่ากลัวอ่ะ
"ก็ฟ่าน่ารักนิ "
"เพิ่งรู้รึไง"
"รู้ตั้งนานแล้ว ขอพิสูจน์ความน่ารักหน่อยดิ "
"ไม่เอา ออกไปเลย นี่มันโรงพยาบาลนะเว้ย ออกไป" ผมเอามือดันหน้ามันไว้ แล้วมันก็หอมมาที่ฝ่ามือ
"แค่มือก็ยังดีว่ะ "
"ชิส์"
กลางดึก ผมพลิกไปพลิกมาเพราะยังนอนไม่หลับ สงสัยนอนมาทั้งวัน
"เตอร์"
"ครับ จะเอาไร"
"ป่าว ทำไมยังไม่นอน"
"ก็ฟ่ายังไม่หลับเตอร์จะนอนได้ไงอ่ะ"
"เตอร์"
"หึ"
"ถ้าสมมุติ คืนนั้นฟ่าตายไปแล้ว เตอร์จะทำไง"
"เพ้อเจ้อหน่ะ นอนๆๆๆๆ"
"ฟ่าอยากรู้จริงๆมันก็แค่เรื่องสมมุติ"
"ก็คงทำอะไรไม่ถูก อาจจะโวยวายจนเสียสติแบบในละครมั้ง"
"เตอร์"
"อื้มมม"
"ถ้าสมมุตวันข้างหน้าไม่มีฟ่าแล้วเตอร์จะมีใครอีกไหมอ่ะ"
"ไม่รู้ตอบไม่ได้ เพราะไม่เคยคิดจะมีใครใหม่ ถ้าไม่มีฟ่า เตอร์ยังไม่รู้เลยว่าจะอยู่ต่อไปได้รึป่าว"
"เตอร์"
"อืม"
"ขอโทษนะที่เมื่อวานฟ่าพูดจาไม่ดีใส่เตอร์อ่ะ ทั้งๆที่เตอร์ทำเพื่อฟ่า"
"เตอร์ไม่เคยโกรธฟ่าหรอก สิ่งที่ฟ่าทำมันน้อยมากถ้าเทียบกับสิ่งที่เตอร์ทำผิด เตอร์เป็นห่วงฟ่านะ สิ่งที่เตอร์บังคับให้ทำเพราะเป็นห่วง"
"อื้มมมม ขอบคุณนะ ง่วงแล้ว ฝันดีนะ"
"ครับฝันดีครับ คนสวยของเตอร์" ไอ้บร้าเขิลนะวุ้ย
แล้วพี่พยาบาลรอบดึกก็มา เอาน้ำเกลือออก เย้ๆๆๆ เป็นไทยเเว้ว 
"ปวดหัวไหมค่ะ"
"ไม่ครับ"
แล้วพี่พยาบาลก็ออกไป ไม่มีสายน้ำเกลือแล้ว อาบน้ำได้แล้วมั้ง ผมค่อยๆย่องๆเข้าห้องน้ำ ถอดเสื้อผ้า แล้วก็เปิดฝักบัวอ่อนที่สุดแล้วค่อยๆอาบน้ำ
เป็นการอาบน้ำที่เงียบมาก ผมนั่งยองๆอาบเพื่อไม่ให้เสียงน้ำที่ตกลงพื้นมีเสียงดัง เหมือนกำลังลักลอบทำอะไรที่ผิดกกหมายอยู่เลยอ่ะ
การอาบน้ำเสร็จสิ้นลง เพราะใช้เวลาได้ไม่มาก ทาแป้งแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าตัวใหม่ แล้วก็เปิดประตูออกไป
คุณพระช่วย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201 (อ่าน 1052734 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก