หัวข้อ: คอปเตอร์จอมซ่ากะอัลฟ่าบ้าบอ (20/01/2012) 07.12 หน้า201

[andromeda]

ถึงน้องฟ่า พี่อ่านมานานมากแล้ว ..สุดท้ายก็ทนแอบไม่ไหว ...อยากบอกน้องฟ่าว่า..

เราใช้มือสองมือ..กอบกุมเค้าไว้
เราไม่เหลือมือไว้ให้ใคร..มีแค่เค้า
แต่เค้าใช้มือข้างเดียวกุมมือเรา..
อีกข้างเค้าว่างไว้-ไขว่ขว้าหา..คนอื่น

มันไม่เสมอภาคกัน
ต่อไปนี้หากให้อภัยได้..
ลอง..ปล่อยมือออกสักข้างนึง
อีกข้างเก็บไว้เพื่อ..ตัวเองบ้าง


  เป็นกำลังใจให้น้องนะค่ะ ก่อนรักเค้าเราเป็นสิ่งมีชีวิต...
...รักเค้าแล้ว เราก็ยังต้องมีชีวิต.. "ไม่ใช่ของตาย"...ของใคร....

[hipolymer]

เพิ่งได้มาอ่าน กี่ครั้งแล้วหว่าเรื่องแบบนี้ เหอๆ เราอ่านเรื่องของฟ่ามาพอสมควรแล้วล่ะน่าจะปี2ล่ะมั้ง นี่ก็จะจบล่ะ ปวดใจแทนฟ่าว่ะ ไม่มีอะไรจะแนะนำฟ่าหรอกนะ เห็นกูรูหลายท่านแนะนำไปเยอะล่ะ มีแต่กำลังใจที่อยากเห็นรอยยิ้มของฟ่า จากคนที่ขอเป็นเพื่อนฟ่าคนนึงนะ : ) เหนื่อยป่ะ มันเป็นเวรกรรมอ่ะป่าวฟ่า นี่ถ้ากลับมาอยู่คนเดียวมันจะชิลๆแบบตอนนที่เราเกิดมาก้ไม่มีใครป่ะ อยู่กะพ่อแม่ เพื่อนๆรู้ใจ ใจเรานี่อยากให้เลิกเลยนะ 5555+ แต่เรื่องแบบนี้ ไม่ค่อยจะมีเหตุผลหรอกเนาะ อะไรที่มีความสุขก็ทำไปเถอะ ชีวิตนี้มันสั้นเกินกว่าที่เราจะทนกับเรื่องทุกข์นะ เอาเวลาที่มีไปหาเรื่องยิ้มๆได้ดีกว่า ไม่เข้าใจคนเจ้าชู้เลยเนอะ มันอาจจะเป็นโรคอะไรซักอย่างก็ได้นะ เตอร์ก็คงจะรักฟ่านั่นล่ะ แต่เตอร์ก็ป่วยเป็นโรคเจ้าชู้เรื่อยเปื่อยอยู่แบบนี้ เราทำอะไรให้ไม่ได้ ได้แต่ให้ดอกไม้ ^^ แทนความห่วงใยแล้วกันนะ บางทีมันก็เป็นลิขิตของใครสักคน วางเรื่องมาให้เป็นแบบนี้ เวลาสั้น เวลานาน ที่คบกันไม่ได้มีความหมายอะไรหรอก เราอินไปหน่อย เพราะเพื่อนซี้เราก็เลิกกัน จากที่คบมาได้ 7 ปี มันก็แค่ถูกวางมาว่าเมื่อถึงเวลาแล้วเราก็ต้องไป ถูกวางไว้ให้มาเจอจุดเปลี่ยนที่ตรงนี้ ฟ่ายังมีอะไรที่ต้องเสียดายกับเตอร์อีกไหม๊อ่ะ แต่เราว่าฟ่าเต็มที่ให้เตอร์มากแล้วหนิ ฟ่าทำดีที่สุดแล้ว  นี่ขนาดว่าจะไม่พูดนะเนียะ 555+ ฟ่าใกล้จบแล้วป่ะ โธ่!สังคมกว้างใหญ่ คนอีกเป็นล้าน ฟ่าคงใช้หนี้ให้เตอร์หมดไปแล้วล่ะ 

[Nu fluke]

[move]ทำไมเตอร์ทำอีกแล้วเนี้ย เครียดกับพี่ฟ่าจังเลย[/move]
ผมพึ่งมาอ่านนิยายอ่านเรื่องพี่แล้วก็สนุกดี แต่อ่านไม่เท่าไหร่ก็มาอ่านตอนหลังแล้วอ่านไปอ่านมาทำไม เตอร์ทำให้พี่ป่าเสียใจบ่อย
พี่ฟ่ายังร้องไห้ไหมเนี้ยเศร้าด้วยคน เอาใจช่วยทั้งคู่เดี๋ยวกลับไปอ่านตอนก่อนหน้านี้ก่อนนะ[/color][/color]

[Nu fluke]

... ทำไมน่าคนเราต้องทำผิดแล้วผิดอีกทั้งที่คนเค๊าให้อภัยเราเสมอแต่ก็ผิดอยู่เหมือนเดิม
.... เค๊าจะรู้ไหมว่าคนที่ให้อภัยเค๊ารักเค๊าแค่ไหนถึงให้อภัย แต่ทำไมยังทำเหมือนเดิม
..... คำว่าให้อภัยที่ให้ไปนั้นเค๊ายังจำได้ไหมว่ากี่ครั้งกันนะ ยังรักกันเหมือนเดิมไหนนะ
...... คนที่ให้อภัยมันเจ็บมากนะเมื่อเจอเรื่องร้ายๆหลายๆอย่างเข้ามา แต่ที่เจ็บก็คงเป็นคนที่เค๊ารักนอกใจ
....... ทำไหมเค๊าห้ามเราแต่เค๊าก็ทำเอง ถ้าเราทำบ้างจะรู้สึกยังไง ( อยากถามว่าเจ็บไหม )
........ น้ำตาที่พี่ฟ่าเสียไปมันมีค่าสำหรับพี่เตอร์ไหมเนี้ย ( พี่ฟ่าอย่าร้องพี่สู้ๆ )
......... พี่เตอร์ถ้าพี่รักพี่ฟ่าจริงทำไหมทำผิดอีกแล้ว พี่ทำ ทำไมเนี้ย
.......... เราอ่านแล้วก็อินไปด้วย บ้างครั้งก็ไม่อยากมีปัญหากัน
........... จะว่าไปคนเราตบมือข้างเดียวมันไม่ดังถ้าคนอีกคนไม่เล่นด้วยก็คงไม่เกิดเรื่อง
............ คนเราบางครั้งก็เพอตัวไปบ้าง
............. พี่ฟ่าเรียกเฮียมาเคลียเลย
.............. พี่เตอร์ถ้ารักพี่ฟ่าจริงก็อธิบายเหตุดีๆนะ
............... ความรักของคนเรามันไม่แน่นอน มีดีบ้างร้า่ยบ้าง ขึ้นอยู่กับคนสองคน
................ หว่าในใจสองสารทั้ง 2 คนเลย
................. ดูแลกันเข้าใจกันดีๆนะ นึกถึงเวลาเรามีความสุข มีทุกข์ร่วมกันเข้าไว้ เรื่องที่เจ็บก็อย่าไปคิดมันถ้าลืมไม่ได้กินยานอนหลับเลย
.................. ตอนนี้ก็ไม่ต่างไรจากพี่ฟ่าเลย หัวอกเดียวกัน พี่ฟ่าๆ เอาช็อคโกแลตไปเสพมันเข้าไปพี่ช่วยให้หายเครียด ( ระวังสิวอย่างเดียว )
................... สู้ๆพี่เตอร์ถ้ายังไม่อยากเสียพี่ฟ่าไป แต่อย่าไปทำเหมือนเดิมเด้อ

[giftzy]

  :m16:เตอร์พูดได้ไง ไม่ตั้งใจ แก้ตัวน้ำขุ่นๆ

ตอนนี้ไม่มี ถ้าพี่ฟ่าจับไม่ได้จะเปนยังไง

ทุกครั้งที่มีปัญหากันแอบสงสารเตอร์นะ เพราะบางเรื่องมันเปนไปโดยที่เตอร์ไม่ตั้งใจให้เกิด

แต่เรื่องนี้ มันเกินไปจิงๆ ทำใจไม่ได้ ถ้าเตอร์ไม่เปลี่ยนนิสัยตัวเอง ก็จะยังเปนต้นเหตุให้พี่ฟ่าร้องไห้อย่างนี้ทุกที

พี่ฟ่าอย่ายอมง่ายๆนะ ต้องดัดนิสัยกันมั่ง ยอมมาเยอะหละ ทำไม่ได้ก็เปลี่ยนแฟนใหม่เนอะ เปนกำลังใจให้นะค่ะ

[iforgive]

"ชีวิตคู่ถ้ารู้จักแค่รักใคร่
คงเดินไปไม่ถึงดวงดาวแน่
จะเด็ดดาววาววับประดับแด
พบตัวแปรหลายอย่างทางอาจตัน
ถ้ารักเขาเราต้องทนเพื่อคนรัก
ต้องรู้จักยอมรับปรับเปลี่ยนผัน
ยามผิดพลาดพร้อมให้อภัยกัน
พร้อมแบ่งปันน้ำใจอย่าให้จาง
ต่างสัตย์ซื่อถือตรงรักคงมั่น
ร่วมฝ่าฟันกำจัดสิ่งกีดขวาง
ประสานมือมุ่งผจญเดินหนทาง
ไม่อ้างว้างรักหวานประสานใจ"
... พี่ไม่ได้แต่งเองหรอกนะ  เห็นเพื่อนอวยพรให้เพื่อนในวันแต่งงานเมื่อวานนี้
ก็เลยลอกของมาซะเลย  ให้ทั้งเตอร์และฟ่าอ่าน  ชีวิตคู่ต้องร่วมกันฝ่าฟันนะ
อย่ามีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น (อันนี้บอกเตอร์โดยเฉพาะ)
พี่หวังว่าระหว่างที่ฟ่าให้โอกาสเตอร์  เตอร์จะได้คิดว่าฟ่ามีความสำคัญกับเตอร์ขนาดไหน
ฟ่าไม่ใช่แค่อาหารที่กินเพื่อให้มีรสชาด  แต่ฟ่าคืออากาศที่จำเป็นต้องใช้สำหรับการดำรงชีวิต
ถ้าเตอร์คิดว่าฟ่าคืออาหารประจำชาติที่ต้องกิน  ก็แสดงว่าเตอร์ยังไม่ได้รักฟ่ามากพอ
เพราะถ้าวันใดที่เตอร์เบื่อ  เตอร์ก็เปลี่ยนไปกินอย่างอื่นเหมือนอย่างที่เตอร์ทำอย่างตอนนี้อีก
รักกันมันยาก  ถ้าแค่หลงกันมันง่าย  สำหรับพี่แล้วไม่ชอบสิ่งที่เตอร์ทำซักนิด
แต่ก็ยังอยากให้เตอร์กับฟ่าได้อยู่ด้วยกัน  คบกันเหมือนเดิม
และอยากให้เตอร์รักฟ่าให้มากกว่านี้   สู้ ๆ นะน้อง  ชีวิตยังอีกยาวไกล  อุปสรรคยังมีอีกเพียบ

[subaru]

เข้ามาให้กำลังใจฟ่า 

[jedi2543]

สงสารฟ่าค่ะ แต่บอกตามตรง เป็นพี่....พี่ไม่ให้อภัยค่ะ เท่าที่อ่านดู น้องคนนั้นไม่ได้เป็นคนเข้าหาก่อนด้วยซ้ำ เตอร์เป็นคนเข้าหา เป็นคนจีบน้องเขาก่อน


ไม่รู้สิ คบแฟนมา 7 ปี แต่งงานกันปีกว่า ไม่เคยมีสักครั้งที่แฟนพี่จะทำแบบนี้ มันเป็นการให้เกียรติและเห็นค่าของอีกฝ่ายค่ะ ลองใจแข็งมากๆ อย่ายอมง่ายๆ เหมือนเคยค่ะ ไม่งั้นเราก็จะเสียใจไม่จบไม่สิ้น

[myxt]

ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้
ป้าขอให้เรื่องร้ายๆผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ
รักค่ะ 

[Nu fluke]

พี่ฟ่าหายไปไหน
 

[kitty]

อัลฟ่าสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน้าาาาาาาาาา

[Nu fluke]

พี่ฟ่าหายไปไหนอยากอ่านเรื่องพี่ฟ่าต่อแล้ว ครียดมากเลยอยากอ่านเรื่องพี่ฟ่าให้หายเครียดมากมายเลย

[อัลฟ่าบ้าบอ]

กงสี่ฟาไฉ...ขอให้ร่ำรวย
ว่านซื่อหยูอี้….สมความปรารถนา
ไฉเหยียนกว่างจิ้น…เงินทองไหลมา
 หลงหม่าจินเสิน..สุขภาพแข็งแรง
 ซื่จี้ผิงอัน..ปลอดภัยตลอดปี

สวัสดีวันตรุษจีน
ขอให้ทุกคนมีแต่สิ่งดีดีเข้ามาในชีวิตนะครับ
ขอให้เจอแต่สิ่งที่ "ได้ลั่งจายยยยย" อิอิ

 

ขอบคุณทุกคอมเม้นท์
ขอบคุณที่ให้กำลังใจกันมาโดยตลอดนะครับ
กำลังใจไม่ขาดสายจริงๆ
ทุกวันนี้มีกำลังใจมากมายทำให้นุ้งฟ่าสู้ต่อไปได้อย่างเข้มแข็ง
ขอบคุณทุกคนทั้งในเล้าและก็ที่พีเอ็มมา แล้วก็หน้าเฟซ ทุกๆคนด้วยนะครับ

 

ตื่นมาอีกทีก็เย็นค่ำแล้ว ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำอาบท่า ทุกอย่างมันทำให้คิดถึงคนที่เรารักได้เสมอ
ไม่ว่าจะมองทางไหน มุมไหน ผมก็คิดถึงแต่มัน แล้วมันหล่ะจะคิดถึงผมบ้างไหม
ผมอาบน้ำเสร็จก็มานั่งเล่นเกมส์ จิ้มไปจิ้มมาก็เบื่ออ่ะ แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไร ก็เลยกินยา แล้วก็นอนนนนนนนน
แต่นอนเท่าไรก็นอนไม่หลับ คิดวกไปวนมา คิดหาสาเหตุ แต่ก็หาไม่เจอ
ผมยอมรับนะ ว่าผมเชื่อมั่น ว่ามันยังรักผมอยู่ แต่ผมพยายามหาสาเหตุที่มันมีคนอื่น ว่าทำไม
ซึ่งผมคิดทั้งคืนก็ยังไม่ได้คำตอบ เลย คิดไปคิดมาก็เลยหลับไป
ตื่นเช้ามาอีกที ผมก็อาบน้ำแต่งตัว ทำโน้นทำนี้ไปเรื่อยเปื่อย แต่ถ้าผมยังอยู่ในห้องผมต้องฟุ้งซ่านแน่ๆๆ
เลยตัดสินใจ แต่งตัว ออกไปช็อปปิ้งดีกว่า
ตัดผม ทำสี นวดหน้า สปาตัว นั่งให้ปลาตอดเท้า เหลือทำเล็บอย่างเดียวที่ยังไม่เคยทำ  ฮ๋าๆๆๆ
ผมใช้เวลาอยู่กับเรื่องพวกนี้ทั้งวัน มันก็ทำให้ผมลืมเรื่องเศร้าไปได้บ้างไม่มากก็น้อย
แต่สุดท้ายผมก็ต้องกลับมา ที่ห้อง ที่ที่เราเคยอยู่ด้วยกันอยู่ดี
ผมหยิบของที่ซื้ออกมาดู แล้วก็เก็บเข้าตู้ แล้วก็ไปเตรียมอาหารสำหรับมื้อเย็น
ผมเลือกที่จะทำอาหารง่ายๆเพราะผมอยู่คนเดียว ตอนนี้ผมปากเดียวท้องเดียว
ในขณะที่ผมกำลังเตรียมอาหารอยู่นั้น เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น
"ขอกินข้าวด้วยคนนะ" แล้วมันก็เดินมานั่งที่โต๊ะ ก่อนที่จะเดินไปหยิบจาน แล้วก็ตักข้าวแล้วก็มานั่งทาน
ผมมองหน้ามัน มันก็นั่งกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วมันก็ไม่พูดอะไรทั้งสิ้น
ผมตักข้าว แล้วก็ราดกับข้าว แล้วก็ไปนั่งทางที่หน้าทีวี อิ่มแล้วผมก็ล้างจาน แล้วก็เข้าห้องนอนไป
สักพัก ผมก็ได้ยินเสียคนเปิดปิดประตู แล้วมันก็ ออกไป โดยที่ล้างจานเก็บเรียบร้อย
งง งง งง งงหล่ะสิ ใช่ผมงง คุณก็คง งง เช่นกันชิม๊า
แล้วคืนนี้ผมก็หลับไปอย่าง งงๆๆ
ตื่นเช้ามาผมก็ทำโน้นทำนี้ไปตามปรกติที่ผมต้อง ทำ แต่ไม่มีมันอยู่ด้วยถึงมันจะแปลกๆๆ
แต่ผมก็ยังอยู่ได้นินา และแล้วมันก็มาพร้อมกับความ งง
"มากินอาหารเช้าสิ" มันเรียกผม พร้อมกับวางอาหารที่มันซื้อมาบนโต๊ะแล้วก็หยิบ จานชาม มาใส่
ผมยืนดูการกระทำของมันสักครู่ก็เดินเข้าห้องนอนไป จนได้ยินเสียงประตูเปิดปิด ผมถึงจะออกมา
มันเทอาหารใส่จานไว้โดยที่ยังไม่ได้ทานแม้แต่น้อย ผมไม่กินหรอก เชอะส์ ใส่ยาพิษมาฆ่ากูรึป่าวก็ไม่รู้
ผมแต่งตัวออกไปข้างนอก จัดการธุระเสร็จ ก็ไปดูหนังดีกว่า
ผมเลือกที่จะดูหนังตลก เผื่อมันจะบรรเทาความเศร้าของผมได้บ้าง
แต่มันไม่เป็นเช่นนั้นเลยมันกลับทำให้หนังดูหน้าเบื่อมากมาก
แต่สิ่งที่มีความสุขที่สุดคือการได้ทานสตรอเบอร์รี่ในโรงหนัง  ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ถึงสตรอเบอร์รี่ในพารากรอน มันจะแพงก็ตาม แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกสดชื่นได้  ถือว่าคุ้ม
ผมดูหนังเสร็จกลับมาถึงบ้านก็ได้ทำโน้นทำนี้ ทำนั้นไปเรื่อยเปื่อย เล่นเฟซ เล่นเอ็มตามประสา
วันนี้มันคงมาไม่เจอผม แน่นอน แต่แม้แต่ยามดึกมันก็มา มันถือวิสาสะไขกุญแจเข้ามาตลอด
เพราะถ้าเคาะประตูผมคงไม่เปิดให้มันแน่ๆๆ
"ซื้อกระเพาะปลามาฝาก มากินดิ" แล้วมันก็เทใส่ชาม ของมันกะของผม แต่ผมก็เดินเข้าห้องนอนไปปล่อยให้มันนั่งกินคนเดียว
เสียงเปิดปิดประตูดังขึ้น ผมจึงออกมาดู มันมีโน๊ตแปะไว้ด้วย
"ของชอบของฟ่านะ เตอร์เอาใส่ชามไว้ในตู้เย็นแล้ว เช้าเอาออกมาอุ่นกินนะ" ไม่กินเว้ยยยยยย อย่าเอามาล่อเลยไม่ได้ผลหรอก
แล้วแล้วนี้ก็เป็นอีกคืนหนึ่ง ที่ผมยังคง งง กับพฤติกรรมของมันอยู่ ทำไมไม่พูดอะไรบ้าง แก้ตัวสักนิดก็ยังดี
แต่นี้ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนนี้มันกะผม ต่างคนต่างนอนคนละห้อง แต่มันแวะเวียนมากินข้าวห้องผมทุกวัน
ผมรู้ว่าทุกคนอยากจะด่ามันว่า"หน้าด้าน"  ด่าเลยเต็มที่ ผมก็คิดเช่นนั้น
ทุกวันมันมักจะมาแบบนี้เสมอ จนผมไม่หุงข้าวเย็น มันก็ซื้อข้าวมากิน ผมเริ่มจะอึกอัดกับพฤติกรรมของมัน
แต่ก็ไม่อยากพูดอะไรกับมันอีก ผมรอวันที่มันจะเอ่ยปากอธิบายเรื่องพวกนี้เอง
ผมใช้ชีวิตวันว่างกับการทำโน้นทำนี้แก้เซ้ง ซึ่งมันก็จะอยู่ตามห้างสรรพสินค้าซะส่วนใหญ่
การอกหักทำให้คนสามารถซื้อเสื้อผ้าได้โดยไม่คิด  ฮ๋าๆๆๆ ไม่รู้คนอื่นเป็นป่าว แล้วผมก็นึกได้ว่า ผมยังมีเฮียอยู่นี่นา
ผมคิดอยู่นานว่าจะเล่าเรื่องนี้ให้เฮ๊ยฟังดีไหม ผมคิดไม่ตก เลยตั้งจิตอธิฐานว่า ถ้าเล่าก็ขอให้เย็นนี้เฮียมาที่ห้องด้วยเถิด
และแล้วชะตาฟ้ากำหนด เฮ๊ยก็มาหาผมจริงๆๆ เสียงเคาะประตูทำให้ผมดีใจจนบอกไม่ถูก ผมเปิดดูเป็นเฮ๊ยจริงๆด้วย
"เฮียยยย" ผมตะโกนเสียงดังด้วยความดีใจ
"ก็เฮียอ่ะสิ เห็นเป็นมาริโอ้เมาเร่อรึไง"
"มาริโอ้กินช้างเข้าไปหรอจ้ะ"
"เดี๋ยวงอลนะเว้ย แล้วนี้ผัวตัวดีหายไปไหนหล่ะ" พอเฮียถามแบบนี้ผมก็หน้าเศร้าทันที
"เฮียยยยย"
"อะไรอีกอ่ะ ดูทำหน้าเข้าสิ เป็นตูดหลินปิงเชียว"
"คือว่า"
"คือว่า ทะเลาะกันอีกแล้ว"
"อืม แต่ครั้งนี้มันหนักหน่อย เรื่องมันมีอยู่ว่า........" ผมก็สาธยายเรื่องทั้งหมดให้เฮียฟัง เล่าไปน้ำตาก็คลอไป
แต่คนตรงหน้าผมนี้สิ นั่งหักข้อนิ้วดัง กร๊อกๆๆๆๆ หักจนไม่มีจะหัก ก็นั่งบีบมือแน่น
เฮียนั่งพิงไปกับเก้าอี้ เอนตัวกึ่งนอน กัดกรามแน่น ผมรู้ว่าเฮียเครียดแล้วก็คิดมาก
สายตาเฮ๊ยมองออกไปนอกระเบียง เฮ๊ยกัดเล็บไปมา กัดกรามจะเป็นสันนูน
ผมเล่ารายละเอียดทั้งน้ำตา แต่ตอนนี้ผมต้องเครียดหนักที่เฮ๊ยไม่พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว
ผมไม่รู้จะเล่าอะไรเเล้วก็ได้แต่นั่งก้มหน้าร้องไห้  มีแต่เสียงสูดน้ำมูกของผมเท่านั้นที่ดังในขณะนี้
ทุกอย่างเงียบสงัด อยู่นานมาก จนผมไม่สามารถจะอยู่ในสภาวะนี้ได้ต่อไป จึงตัดสินใจเรียกเฮีย
"เฮีย เฮีย" เฮียเงยหน้ามามองผม แล้วก็ลุกมาที่โซฟาที่ผมนั่งอยู่ เฮียเดินมาหาผม แล้วก็วางมือที่ไหล่ผมเบาๆ
"ถ้าเค้าไม่รักเรา ก็ปล่อยเค้าไป" เฮียขยี้หัวผมเบาๆ แล้วนั่งลงเอามือเช็ดน้ำตาให้ผม
"อย่าอั้นไว้ ร้องไปเหอะ" แล้วเฮ๊ยก็ดึงผมเข้าไปกอด แล้วก็ลูบหัวผมเบาๆๆ ผมซุกลงไปที่อกเฮีย
แล้วก็ปล่อยโฮ ตอนนี้มีแต่เสียงร้องไห้ของผม แล้วก็อ้อมกอดที่อบอุ่น
อ้อมกอดที่รู้ว่า คนๆนี้จะไม่ไปจากผมแน่นอน คนๆนี้ยังจะอยู่ข้างผมในวันที่ผมไม่มีใคร
ผมร้องไห้อยากหนักจนเฮียเป็นคนคลายกอดออก
"พอแล้ว เท่านี้มันก็มากพอแล้ว ต่อไปนี้ห้ามร้องไห้เพราะคนๆนี้อีก ถ้าเค้าไม่รักเรา ก็ปล่อยเค้าไป ถ้าวันนี้มันไม่ใช่ ฝืนไปก็เจ็บปล่าวๆ มันไม่รู้จักพอต่อให้เราดีแค่ไหน มันก็ไม่มีประโยชน์ ฟ่าฟังเฮียดีดีนะ แล้วก็ให้มันก้องอยู่ในหูตลอด ถ้าเค้าไม่รักเราก็ปล่อยเค้าไป"
"คับ" ผมพยักหน้ารับคำทั้งน้ำตา เฮียดึงผมไปกอดอีกครั้ง ก่อนจะพูดว่า
"เฮียว่าฟ่าแก้ปัญหานี้ได้ เฮียไม่ต้องเข้าไปช่วยเหมือนครั้งก่อนๆหรอก คนเรามันต้องเจ็บแล้วจำ ขนาดเฮียทำมันขนาดนั้น มันยังไม่จำ ใช้กำลังไปก็เปล่าประโยชน์ฟ่าต้องเลือกตัดสินใจนะว่าจะทำอย่างไร"
"เฮียฟ่าไม่รู้จะทำยังไง ฟ่าสับสน"
"ฟ่ารักมันรึป่าวหล่ะ"
"รัก"
"แล้วมันรักฟ่าไหม"
"คิดว่ารัก"
"ตอนนี้ไม่แน่ใจว่าเค้าจะรักตัวแล้วหล่ะสิ"
"ก็นิดหนึ่งอ่ะ"
"แล้วเมื่อก่อนหล่ะ"
"มั่นใจ"
"ความรักอ่ะมันให้ได้แค่ครั้งละคน ส่วนความเชื่อใจอ่ะ มันให้ได้แค่คนละครั้ง"
"อื้ม"
"ตอนนี้ฟ่าไม่เชื่อใจมันแล้ว เพราะสิ่งที่มันทำลงไป เฮ๊ยรู้ว่าความรักฟ่ายังมีให้เหมือนเดิมแหละ แต่ตอนนี้ความเชื่อใจมันไม่มีเเล้ว เพราะฉะนั้นมันเองนั้นแหละที่ต้องเรียกความเชื่อใจของฟ่ากลับคืนมา"
"ยังไงอ่ะ"
"มันไม่ใช่หน้าที่ของฟ่า ที่ต้องทำอะไร มันเป็นหน้าที่ของไอ้เตอร์ ที่ต้องเรียกความเชื่อใจของฟ่าที่มีให้มันกลับคืนมา"
"มันเรียกได้หรอเฮีย"
"ได้รึป่าวเฮียไม่รู้ แต่มันก็เป็นทางออกเดียว"
"แล้วฟ่าควรทำยังไง"
"ฟ่าก็ทำหน้าที่ลูกที่ดี นักเรียนที่ดี พลเมืองที่ดีต่อไป ปัญหาเกิดจากมัน มันต้องแก้ เฮียไม่อยากให้ฟ่าไปวิ่งตามมันเหมือนในอดีตอีก เฮียอยากให้ฟ่าหยุดแล้วอยู่กับตัวของฟ่าเอง ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ตอนนี้รักตัวเองให้มากมาก อนาคตมันจะเกิดอะไรขึ้นก็ช่างมัน ฟ่าทำดีแล้ว น้องพี่ทำทุกอย่างไว้สมบูรณ์แล้ว ถ้ามันอยากได้ฟ่าคืน มันต้องพยายามให้มากกว่าสิ่งที่มันทำอยู่"
"ครับ"
"ตั้งใจเรียน ไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น ถ้ามันยังเรียกความเชื่อใจเรากลับมาไม่ได้ ผู้ชายคนนี้อย่าเอามาทำผัว เสียเวลา"
"ครับ"
"เข้าใจนะ"
"เข้าใจครับ"
"ไหนยิ้มสวยๆให้เฮียดูสิ"  ผมยิ้มหวานๆทั้งน้ำตาให้เฮียหนึ่งที
"ยิ้มแล้วน่ารักกว่าขี้แยตั้งเยอะ งั้นเดี๋ยวคืนนี้เฮียนอนเป็นเพื่อน ไปทำอะไรให้เฮ๊ยกินหน่อยป่ะ หิวว่ะ"
"ได้ครับผม" นี้แหละเค้าเรียกว่าเทวดามาโปรดชัดๆ ผมรู้สึกดีขึ้นมาก ทำกับข้าวด้วยอารมณ์ที่สดชื่นขึ้นเยอะ ทำกับข้าวเสร็จก็เรียกเฮียมากิน
กินไแคุยไป จนเฮียไปอาบน้ำ ผมหาเสื้อผ้าของเฮียที่ทิ้งไว้ที่ห้องผมมาเตรียมไว้ให้แล้วเราก็ไปนอนคุยกันตามประสาพี่น้อง
"ฟ่า"
"ฮะ"
"เฮียขออะไรอย่างได้ไหม"
"ได้สิ"
"เฮียอยากให้ฟ่าเข้มแข็งแล้วก็ตั้งใจเรียนให้จบ อย่าคิดมากเรื่องไอ้เตอร์ ปล่อยมันไป เอาไปหาไปโยนให้มันแก้เอง"
"ครับ"
"สัญญา"
"สัญญาครับผม"
"แล้วต่อไปนี้ ต้องสดใส อย่าคิดมาก คิดเรื่องมันได้แต่ห้ามเศร้านะ"
"โอเค ฟ่าจะเชื่อเฮีย"
"อื้ม นอนได้แล้ว " เราสองคนก็หลับไปในนิทรา เฮียออกไปทำงานแต่เช้า ผมตื่นมาก็ไม่เจอแล้ว มีแต่โน๊ตทิ้งไว้ว่าต้องไปธุระ
ไอ้เตอร์ยังคงซื้อของกินมานั่งกินในห้องผม แต่ผมก็ไม่กินร่วมกับมันอยู่ดี เวลาผ่านไปมันก็ยังคงทำตัวแบบเดิมๆ
ผมเลยตัดสินใจกลับบ้าน เพราะมันใกล้จะเทศกาลตรุษจีนแล้ว แล้วก็ไม่อยากเห็นหน้ามันด้วย รำคาญจะพูดอะไรก็ไม่พูด
แล้ววันนี้ก็มีโทรศัพท์ที่ทำให้ผมลำบากใจโทรมา
"สวัสดีครับคุณแม่" แม่เตอร์โทรมา
"หวัดดีจ้ะลูกฟ่า เดี๋ยววันตรุษจีนหนูมาหาแม่หน่อยนะลูก"
"ได้ครับแม่ ฟ่าตั้งใจว่าจะไปอยู่แล้ว"
"ดีๆๆแล้วแม่จะรอนะลูกนะ พ่อกับพี่น้อยบ่นคิดถึงหนูทุกวันเลยลูก เดี๋ยวแม่เข้าประชุมก่อนนะ แล้วเจอกันนะนลูกนะ"
"ครับแม่ สวัสดีครับ" แล้วผมจะปั้นหน้ายังไงเนี่ย เพื่อไม่ให้ท่านจับได้ว่าผมสองคนทะเลาะกัน
ผมกลับถึงบ้านก็ไม่รู้จะทำอะไร เล่นเนตเล่นเฟซ เข้ามาในเล้า เห็นกำลังใจจากทุกคนก็ทำให้ผมยิ้มได้
อย่างน้อยผมก็ไม่ได้อยู่คนเดียว  ต้องขอขอบคุณทุกคนไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับที่เป็นกำลังใจให้กัน
ไม่รู้จะสรรหาคำอะไรมาพูด ตอนนี้ผมปลื้มใจและมีความสุขมากมาก ที่ได้รู้จักทุกคนในเล้า
และผมคิดไม่ผิดเลยที่เขียนเรื่องตัวเองขึ้นมา อย่างน้อยอนาคตถึงผมได้สูญเสียเค้าไปหรือไม่ก็ตาม แต่ผมก็ได้รู้จักทุกคน
ทุกคนคือมิตรภาพที่ยิ่งใหญ่สำหรับผม มากมาก ขอบคุณทุกๆคนที่เป็นกำลังใจให้กันมาโดยตลอดครับ

เสร็จพิธีในวันตรุษจีนที่บ้านผม ผมก็ขับรถไปบ้านเตอร์ พร้อมกับของฝากที่แม่ผมฝากไปให้แม่เตอร์ด้วย
ผมจอดรถ แล้วเดินไปหยิบของหลังรถพี่น้อยก็รีบวิ่งเข้ามาช่วย
"น้องฟ่าคิดถึงจังเลยค่ะ ขอพี่น้อยกอดทีสิ๊" พี่น้อยสวมกอดผม นี้ก็เป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นจริงๆ
"ฟ่าก็คิดถึงพี่น้อยครับ"
"เอ้าจะกอดกันอีกนานมั้ย ฉันก็คิดถึงลูกชายฉันเหมือนกันนะน้อย" คุณแม่ตะโกนแซวพี่น้อยจากหน้าบ้าน
ผมช่วยพี่น้อยถือของเข้าบ้าน
"สวัสดีครับคุณแม่"
"สวัสดีๆ แล้วนี้เอาอะไรมาเยอะแยะเชียวลูก"
"คุณแม่ฝากมาให้นะครับ"
"ตายแล้ว ลำบากแย่เลย ฝากขอบคุณคุณแม่หนูด้วยนะลูก เกรงใจจริงๆเลย" คุณแม่พาผมมาที่โต๊ะรับแขกซึ่งคุณพ่อรออยู่แล้ว
"สวัสดีครับคุณพ่อ"
"หวัดดีลูก นั่งก่อนๆ กินน้ำกินท่าก่อน"
"ทานข้าวมาหรือยังลูก"
"เรียบร้อยแล้วครับคุณแม่ คุณแม่ลองทานขนมเทียนกับขนมเข่งสิครับ คุณแม่กับคุณยายฟ่าทำเองนะครับ"
"ไหนๆๆน้อยๆเอามาชิมสิ" คุณแม่รับขนมไปแกะทาน แล้วก็ส่งให้คุณพ่อ พี่น้อยก็ชิมเช่นกัน
"อื้มม อร่อยจริงๆด้วยคุณ หาทานยากนะรสชาติแบบนี้อ่ะ คุณแม่หนูนี้เก่งจริงๆเลย"
"วันหลังพี่น้อยต้องขอสูตรบ้างนะคะ จะมาหัดทำบ้าง ซื้อเค้าไม่ค่อยอร่อยเท่าไร"
"ได้เลยครับ ฟ่าก็ทำเป็น เดี๋ยวฟ่าสอนให้"
"หนูนี้น่ารักจริงๆ มาให้แม่กอดให้หายคิดถึงทีซิลูก" คุณแม่กอดผมแน่นเลย แล้วผมจะทำร้ายจิตใจท่านได้ไงเนี่ย
ผมลังเลที่จะบอกเรื่องที่ผมกับเตอร์ทะเลาะกันให้ท่านฟัง เลยเก็บไว้ในใจก่อน
ผมนั่งคุยกับพ่อและแม่พักใหญ่ จนท่านส่งซองสีแดงๆให้ผม  อิอิ
"ขอบคุณครับ"
"นี่ของพี่น้อยครับ"
"ขอบคุณครับ แล้วของคุณพ่อหล่ะครับ" ผมรู้ว่าท่านให้รวมกับคุณแม่ แต่ผมก็แซวเล่นๆ
"ซองเดียวกับแม่เค้านั้นแหละ"
"ฟ่าแซวเล่นนะครับ ขอบคุณทุกคนนะครับ"
"เออ แล้วนี้ไอ้ตัวดีไปไหนหล่ะน้อย"
"ไม่รู้หลับรึป่าว เมื่อเช้าตื่นมาแต่เช้ามาช่วยน้อยเตรียมของหน่ะคะ"
"ไปดูสิน้อย แฟนมามานอนอยู่ได้ไง"
"ไม่เป็นไรครับแม่ ปล่อยให้เค้านอนไปเถอะ เจอกันทุกวันเบื่อจะแย่แล้ว" ผมพูดไปฝืนยิ้มไปไม่อยากให้ผู้ใหญ่สงสัย
"แล้ววันนี้จะค้างนี้รึป่าวค่ะน้องฟ่า"
"เดี๋ยวฟ่าคงต้องกลับแล้วอ่ะวันนี้คงไม่ได้ค้างอะครับ เพราะเดี๋ยวฟ่าต้องกลับไปทำการบ้านอีกเยอะแยะเลยครับ ไม่ได้เอาโน๊ตบุคมาด้วยอ่ะครับ"
"ว๊า...เสียดายจัง พี่น้อยว่าจะทำไก่รวนเค็มสูตรพิเศษให้กินซะหน่อย"
"ของโปรดฟ่าเลยนะครับ"
"อ้าวตื่นเเล้วหรอไอ้ตัวดี"
"ครับ"
"ฟ่ามาตั้งนานแล้วเนี่ย จนจะกลับอยู่แร้วเพิ่งจะลงมานะเราอ่ะ  แล้วจะกลับพร้อมกันเลยรึป่าว "
"ฟ่าว่าต่างคนต่างกลับดีกว่าครับแม่ เพื่อจะใช้รถทั้งคู่"
"แม่ก็ลืมไปว่าหนูมาคนละคันปรกติเห็นมาด้วยกันตลอดๆ น้อยๆ ไปจัดของกินให้เด็กๆป่ะ"
"ค่ะ"
"ไงเรา นั่งหน้ามุ้ยเชียว ยังไม่หายง่วงรึไง"
"ครับ"
"ไหนของที่เตรียมไว้ให้ฟ่าอ่ะ ไม่เห็นเอาลงมา ให้ต่อหน้าแม่เนี่ยแหละไม่ต้องเขิลหรอก" ฮะ ของที่เตรียมไว้ อะไรหว่า
"เค้าคงไม่อยากได้แล้วแหละ"
"เป็นไรหล่ะเรา ไปเอามาไปเอามา"  เอตอร์เดินขึ้นข้างบนอีกครั้ง แต่ตอนนี้ใจผมเต้นจนจะหลุดออกมาจากอกอยู่แล้ว
"มาแล้วค่ะ" พี่น้อยเดินมาพร้อมกับหิ้วตะกร้าใส่ของกินมาเยอะแยะ ก็เป็นของไหว้นั้นแหละครับ
"โห ฟ่าต้องอ้วนแน่ๆเลยพี่น้อย"
"ผลไม้แช่ไว้กินนานๆค่ะ ขนมนี้ก็ให้น้องเตอร์กินคนเดียวพอ ส่วนพวกของคาวนี้ก็กินเย็นนี้ไม่หมดก็ทิ้งไปค่ะ "
"ครับขอบคุณครับ"
"กินเยอะๆลูก เราอ่ะผอมไปแล้ว ดูหน้าซีดๆด้วย เห็นเตอร์บอกว่ากลัวอ้วนหรอ"
"นิดหนึ่งอ่ะครับ"
"อ้วนๆอ่ะน่ารักดีค่ะพี่น้อยชอบ เดี๋ยวจะฝากไก่รวนเค็มไปกับน้องเตอร์นะค่ะไปเพิ่มความอ้วน"
"งั้นยอมอ้วนก็ได้ครับ"
"พี่น้อยเค้าทำอร่อยจริงๆลูกเรื่องรวนเค็ม"
"คุณพ่อการันตีขนาดนี้ฟ่าเริ่มอยากกินแล้วนะเนี่ย"
"เดี๋ยวพี่น้อยดิลิเวอร์รี่ไปให้เลยค่ะ"
"ทำไมลูกชายเราวันนี้ดูหน้าเพลียๆไม่สดชื่นเลย"
"น้อยก็สังเกตุมาตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ เป็นไรไปค่ะน้องเตอร์"
"ป่าวครับ ปวดหัวนิดหน่อย เมือ่เช้ามันร้อนอ่ะ"
"อ่ะจะให้ไรฟ่าก็ให้สิ แม่ไม่แซวหรอก" แล้วมันก็ยื่นกล่องสีแดงให้ผม
"เฮงๆนะ" มันพูดโดยไม่มองหน้าผมแม้แต่น้อย ผมรับของมาแล้วก็เปิดดู
เป็นกำไลทอง แบนๆ เงาๆ สลักคำว่า CTรูปหัวใจAF แล้วผมก็ปิดกล่องเอาไว้เหมือนเดิม
"ลองใส่สิลูกฟ่า เมื่อวานนะเค้าชวนแม่ไปซื้อ ปรกติแม่จะต้องซื้อทองให้เค้าทุกปี ปีนี้เค้าขอแม่ว่าทองที่จะซื้อให้เค้าขอซื้อให้หนูแทน หนูขาวใส่แล้วน่ารักดี แล้วมันก็เป็นมงคลดีด้วยลูก"
"มันแพงไปรึป่าวครับแม่ ฟ่าเกรงใจ"
"ไม่ต้องคิดมากลูก วันนี้หนูก็คือลูกแม่คนหนึ่งนะลูก" ยิ่งคุณแม่ดีกับผมเท่าไรผมไม่อยากทำร้ายจิตใจท่านเลย วันนี้ท่านมีแต่รอยยิ้มผมจะทำให้ท่านเสียใจได้ไงแต่อีกใจหนึ่งผมก็ไม่อยากโกหกท่านเลย ผมรับของชิ้นนั้นไว้
"ขอบคุณครับ"
"ใส่สิลูกแม่อยากเห็น" ผมหยิบมันมาใส่
"สวยมากเลย เรานี้เข้าใจเลือกนะ พ่อว่าไง"
"สวยๆ"
"งั้นฟ่าขอตัวกลับก่อนนะครับ เดี๋ยวรถจะติด"
"ป่ะๆเดี๋ยวแม่ไปส่ง เตอร์หิ้วของไปใส่รถให้ฟ่าสิลูก "
"คุณพ่อสวัสดีครับ แล้วเดี๋ยวฟ่าจะมาเยี่ยมใหม่นะครับ"
"โชคดีลูกฝากความคิดถึงไปถึงพ่อกับแม่หนูด้วยนะลูก"
"ครับพ่อ" พี่น้อย แม่ และเตอร์เดินมาส่งผม แม่ส่งผมที่หน้าบ้านกับพี่น้อย เตอร์เดินหิ้วของมาส่งผมที่รถ มันปิดท้ายรถเสร็จก็จะเดินเข้าบ้าน
ผมเลื่อนกระจกรถลงแล้วเรียกมัน
"เตอร์" มันเดินกลับมาด้วยสีหน้าดีใจแล้วก็ยืนหน้าเข้ามา
"เข้ามานั่งก่อนสิ ขอคุยไรหน่อย" มันเปิดประตูรถเข้ามานั่ง
"ขอมือหน่อย" มันทำหน้างงแต่ก็ยื่นมือให้ผม ผมจับมือมันไว้แล้วก็พูดว่า
"ถ้านี้คือคำขอโทษ ฟ่าว่ามันไม่เหมาะนะ" ผมดึงกำไลจากข้อมือออก แล้วยัดใส่มือมัน
"ฟ่าคือ" มันทำหน้าตกใจกับการกระทำของผม
"ตอนนี้สถานะของเรามันไม่ชัดเจน ฟ่ารับของที่มีค่าขนาดนี้ไม่ได้หรอก ถ้าเตอร์อยากให้คุณแม่เห็นก็ใส่มัน แล้วก็ตอบคำถามของคุณแม่ให้ได้ด้วยว่าทำไมฟ่าไม่เอา  แต่ถ้าเตอร์ไม่อยากให้คุณแม่เสียใจก็เก็บมันใส่กระเป๋าอย่าให้คุณแม่เห็น"
"มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้น เตอร์อยากให้ฟ่าจริงๆ"
"เกี่ยวสิ สถานะของเราสองคนตอนนี้อ่ะมันไม่ชัดเจน ตราบใดที่เตอร์ยังไม่มีเหตุผลให้ฟ่า เราสองคนก็ควรจะห่างกันสักพัก เตอร์จะได้มีเวลาคิดไงว่าของสิ่งนี้แท้ที่จริงแล้ว มันเหมาะกับฟ่าหรือน้องเตเต้มากกว่ากัน" มันเอากำไรในมือ วางไว้ที่หน้ารถ แล้วก็ออกจากรถไป  ผมขับรถออกจากบ้านด้วยตัวที่ร้อนผ่าว
ในใจก็คิดว่าผมทำรุนแรงไปรึป่าว ไม่สิ มันทำกับผมแรงกว่านี้อีก ผมขับรถถึงคอนโด ก็เอาของให้คนโน้นทีคนนี้ที แล้วก็ขึ้นห้อง มานั่งมองกำไลในมือ
"CTloveAF" ถ้ารักกรูแล้วทำกับกรูแบบนี้ทำไมว่ะ เห้อหงุดหงิดว่ะ อยากจะข่วนหน้ามันให้แหกระบายความแค้น
ผมนั่งมองกำไลนั้นจนค่ำ แล้วก็มีคนเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับถุงอะไรไม่รู้
"พี่น้อยให้เอาไก่รวนมาให้" แล้วมันก็วางลงบนโต๊ะ พร้อมกับหันหลังจะออกไปจากห้อง
"เดี๋ยวสิ คุยกันหน่อยมั้ย"
"ถ้าจะคืนของ เตอร์ไม่รับคืน เตอร์อยากให้" มันพูดโดยไม่หันมามองผม แล้วมันก็ออกไป คืนนี้ผมก็ยังคงไม่ได้ความกระจ่างในเรื่องที่เกิดขึ้นซักที
เหมือนเราเป็นคนผิดเลยนะเนี่ย นี่มันนอกใจผมแต่ผมรู้สึกผมเป็นคนผิดยังไงก็ไม่รู้สิ นี่ยังกันนะเนี่ย สับสนอ่ะ
เอาไปคืนมันดีกว่า โธ่เอ๊ยของแค่นี้จะเอามาง้อ แต่นี้ก็หนักสองบาทได้เลยนะ สี่หมื่นแล้วนะเนี่ย
เชอะ ของแค่นี้ซื้อช้านไม่ได้หรอกย่ะ เพราะฉันสวย แรง และ แพงมากกกกกกกกกก  5555+
ผมตัดสินใจ เดินขึ้นไปหามันพร้อมกับกล่องใส่กำไล
"ก๊อกๆๆๆ" สักพักก็มีคนเดินมาเปิด
"ขอเข้าไปหน่อยได้ไหม" มันเปิดประตูให้เค้าเข้าไป
"ฟ่าเอาของมาคืน"
"ก็เตอร์บอกแล้วไงว่าอยากให้อยากให้ ฟ่าจะเอามาคืนทำไม"
"อยากให้ในฐานะอะไร"
"เมีย"
"แน่ใจหรอ เตอร์ทำกับคนที่เตอร์พูดว่าเมียแบบนี้หรอ"
มันเดินไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลงคว่ำไปกับเตียง ผมเดินตามไป
"เตอร์ เราสองคนโตๆกันแล้วนะ คุยกันด้วยเหตุผลดีกว่า เตอร์จะเอายังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้น"
มันยังคงเงียบแล้วไม่พูดไม่จาอะไรทั้งนั้น แถมมันยังเอาหมอนมาอุดหูไว้ด้วยซ้ำ ผมดึงหมอนออก
"เตอร์ ถ้าเตอร์ไม่มีเหตุผลให้ฟ่า ถ้าฟ่าก้าวขาออกจากห้องนี้ไป ฟ่าจะถือว่าเราสองคนเป็นแค่เพื่อนกัน"
พูดจบผมก็โยนกล่องกำไลเฉียดหน้ามันไปนิสนุง แล้วก็สะบัดก้นเดินออกจากห้อง
มันรีบลุกขึ้นแล้วดึงผมไว้ เรียกว่ากระชากดีกว่า มันดึงผมเข้าไปกอด แล้วก็ร้องไห้ออกมา
ผมไม่ได้พูดอะไรยืนให้มันกอดอยู่สักพัก ก็ขยับตัวเหมือนให้รู้ว่าปล่อยกรูได้แล้ว
"น้ำตาแก้ปัญหาไม่ได้หรอกนะ ฟ่าต้องการเหตุผลที่มันมีน้ำหนัก ไม่ใช่คำแก้ตัวพล่อยๆ ถ้าเตอร์ให้ไม่ได้ นับจากวันนี้ไป เราสองคนใช้คำว่าเพื่อนก็เหมาะสมที่สุดแล้ว"
"ไม่เอาเตอร์ไม่เป็นเพื่อน" มันพูดไปก็ปาดน้ำตาไป
"แล้วเหตุผลหล่ะ" แล้วมันก็เงียบอีกตามเคย "ไม่มีใช่ป่ะ งั้นสถานะความเป็นผัวเมียของเราขอให้หยุดลงซะ"
ผมจะเดินออกจากห้องมันก็เดินมาขว้างไว้
"ถ้าเตอร์ทำอะไรฟ่า ต่อไปม้แต่คำว่าเพื่อนฟ่าก็จะไม่มีให้ ถอยไป เราสองคนห่างกันสักพักฟ่าว่าดีที่สุดแล้ว"
มันทรุดตัวลงนั่งไปกับพื้น ผมเดินเลี่ยงแล้วออกจากห้องไป ในใจก็สั่งให้น้ำตาอย่าไหลออกมา
เราต้องไม่ร้อง ไม่ร้อง ไม่ร้องงงงงงงงงงงงงง แล้วผมก็ไม่ร้อง แต่พอถึงห้องน้ำตาก็เริ่มเอ่อมาที่เบ้าตา
อาบน้ำดีกว่า ร้องไห้ใต้ฝักบัว คงไม่มีใครรู้หรอก ฮ๋าๆๆๆๆๆ (ปล.คนอ่านห้ามรู้ทันว่านู๋ร้องไห้ใต้สายน้ำนะ)
ผมมานั่งเช็ดตัวเช็ดผม ทาครีม (ปล.คนอกหักจำไว้ เสียใจได้แต่อย่าหยุดสวย) ก็คิดทบทวนเรื่องราวต่างๆนานา
ยอมรับเลยว่า ทุกถ้อยคำที่ทุกคนเม้นท์ในเล้า มันเด้งขึ้นมาทำคำพูด มันทำให้ผมมีกำลังใจ
และมีสติคิดวิเคราะห์ ว่าควรทำอย่างไรต่อไป แล้วผมก็เลือกที่จะไม่วิ่งตามเตอร์อีกต่อไป
ถ้ามันรักผมจริงมันต้องเอาความเชื่อใจของผมกลับคืนมาให้ได้แบบที่เฮียบอก
ผมเลือกที่จะกินยาคลายเครียดเพื่อให้ได้พักผ่อน ผมรู้ว่ามันไม่ดี อย่าทำตามนะครับ
ยาจะกินต้องปรึกษาแพทย์ก่อน ยาทั้งหมดที่ผมกินก็แพทย์เป็นคนจ่ายให้ครับ
อย่าไปซื้อทานเองนะครับ มันไม่ดี แล้วผมก็หลับไปในบัดดล................

  :L2:เฮง  เฮง  ทั้งปีนะค๊าบบบบบบ

[lolilo]

อ่านไปใจสั่นมาก ถึงมากที่สุด !!
กลัวจริงๆ ว่า ฟ่า จะใจอ่อน (พี่คงเป็นเอามาก 5555+)
แบบนี้ก็ดีนะฟ่า ให้เค้ารู้สถานะตัวเค้าเองบ้าง
เป็นพี่ก็อยากได้คำตอบเหมือนกันว่าทำไป "ทำไม"

แบบที่เฮียฟ่าบอกแหล่ะ ความเชื่อมั่นอ๊า ครั้งละคน ก็เกินพอ ...
พี่ยังอยากย้ำคำเดิมว่า อยากให้เตอร์ "รักฟ่า" ไม่ใช่ "เคยชิน" ...

ถึงพี่เป็นแค่คนอ่านที่ตามอ่านแค่ตัวอักษรที่ฟ่าบอกเล่า
แต่มันก็คิดว่าผูกพันกับเรื่องของฟ่่าระดับนึง (ขี้ตู่ไปเองป่ะเนี้ย)

ถึงรักเตอร์เท่าไร ฟ่าก็ต้องรักตัวเองให้ได้มากพอๆ กัน ...
เป็นกำลังใจให้นะคะ

เฮง เฮง เฮง ไม่ขออั่งเปา แตะเอีย แตะอั๋ง ขอ...น้องฟ่าแทนได้ป่าว 555+

โชคดีคะ ;]

[อัลฟ่าบ้าบอ]

ลบแร้ว  อิอิ

[Sabaijai]

ประทับใจคำพูดเฮียมาก

เชื่อเฮีย....ฟังเฮียนะฟ่า

เค้าไม่รักเราแล้ว...ปล่อยเค้าไปดีที่สุด

เค้าไม่ได้เกิดมาเพื่อเรา...ยื้อเท่าไหร่ก็มีแต่ความเจ็บปวด

รักตัวเองให้มากนะ ยังมีคุณที่รักเราอีกเยอะ

สู้ๆๆๆๆ 

[insomniac]

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอให้ฟ่าเข้มแข็งและมีความสุขนะครับ

[อัลฟ่าบ้าบอ]

แค่เป็นเพื่อน ก็เกินพอ แล้วคนดี
อย่ามามี น้ำตา ให้ฉันเห็น
ฉันร้องไห้ จนเลือดตา แทบกระเด็น
เช้าบ่ายเย็น เธอไม่เห็น จะห่วงใย

นอกใจกัน ก็เท่ากับ ว่าไม่รัก
ฉันขอพัก ผัวเมีย ไว้เสียก่อน
จนกว่าเทอ จะกลับใจ ค่อยอุทรณ์
แล้วค่อยย้อน คืนกลับมา หาอีกคน

ฉันจะยืน อยู่ที่เดิม ที่ฉันยืน
เมื่อไรตื่น ขึ้นมา จากความหลง
กลับมาหา ฉันได้ อย่าพะวง
ฉันยังคง รอเธอ ไม่เผลอใจ

แต่อย่าไป ให้มันนาน ฉันไม่แน่
จะผันแปร จากเธอไป  ได้เสมอ
จะเปิดใจ ให้คนที่ ดีกว่าเธอ
เธอจะเก้อ เมื่อกลับมา แล้วช้าไป

ขอเหตุผล ให้ฉันหน่อย จะได้ไหม
เพราะอะไร เธอจึงได้ ย่ำยีฉัน
เพราะไม่รัก กันแล้ว หมดใจกัน
โปรดบอกฉัน ได้ไหม อย่าใจเย็น

ฉันรักเธอ เพียงคนเดียว ไม่เหลียวมอง
ใครจะจ้อง จะจีบฉัน ไม่หวั่นไหว
เพราะรักเธอ คนเดียว ไม่เคยรักใคร
แต่สุดท้าย ได้มาคือ น้ำตานอง

เค้าว่าสุด มือสอย ต้องปล่อยไป
ฉันยื้อไว้ นานแล้วหนอ ก็ล้าถอย
อย่าให้ฉัน ต้องปล่อยเธอ ให้หลุดลอย
เพราะอย่างน้อย เธอคือรัก ที่มากมาย

[MIkz_hotaru]

นับถือผู้ชายคนหนึ่งที่ฟ่าเรียกเค้าว่า"เฮีย" สุดๆ ถูกใจ กดไลค์ ให้กิ๊ฟ กันเลยทีเดียว
ไม่มีอะไรจะพูด แค่มายืนยันคำพูดของเฮียว่าถูกต้องแท้จริงเป็นที่สุด
เตอร์ทำเอง เตอร์ต้องแก้เอง แต่นี้ อะไร?   
ฟ่าอย่าได้แคร์สวยๆอย่างเรา และแพงมากอีกต่างหาก 555
อ่านไปอ่านมา จะเศร้าๆ น้ำตาจะไหล ฟ่าก็มาตัดฮาซะงั้นอ่ะ
แต่ก็ดีนะ แสดงให้เห็นว่าอัลฟ่าเข้มแข็งมากแค่ไหน
ตรงกันข้ามสามีเธออ่อนแอมากกกก 
แต่ยังไงก็เอาใจช่วยทั้งสองคนนะ

[tawan]

ไม่ใช่ความรักของตัวเองแต่ทำไม่มันเศร้าจัง
 

[myxt]

  คนเก่ง
สมน้ำหน้าเตอร์มัน นุ้งฟ่าเก่งมาก ป้าว่าตัดสินใจถูกแล้วค่ะที่ทำแบบนั้น
ถ้าเค้ายังไม่ชัดเจนแบบนี้ ปล่อยเค้า ให้เค้ามีสติคิดให้ได้ดีกว่า ว่าเค้าควรจะเรียกความเชื่อใจกลับมายังไง
อยากให้นุ้งฟ่ามีความสุขต่อไปนะคะ "อกหัก ก็อย่าหยุดสวย" ป้าละชอบจริงจริ๊งงงงง 

 :L1:นุ้งฟ่าคนเก่ง   

[kitty]

 o13ฟ่าทำดีที่สุดแล้วววว ต่อจากนี้ไห้เตอร์มาวิ่งตามความรักเราบ้างงงงง


ฟ่าสู้ๆน้า เป็นกำลังใจไห้เสมออออออออออ

[CYPINUS]

เฮียเป็นที่พึ่งของฟ่าได้เสมอ 
ระหว่างพักใจ ฟ่าก็เปิดโอกาศให้ตัวเองบ้างนะ อย่ายึดติดกับสิ่งเก่าๆ
ฟ่าพิสูจน์ตัวเองมานานแล้ว คราวนี้ถึงเวลาที่เตอร์ต้องพิสูจน์รักแท้ของเตอร์ที่มีให้ฟ่าบ้างแล้วล่ะ
ให้รู้กันไปว่าฟ่าก็สวยเลือกได้เหมือนกัน....

[Jeeo]

ไม่มีอะไรจะบอก แต่บอกได้แค่ว่า คิดแบบที่เฮียบอก แล้วฟ่าจะดีเอง เตอร์ก้อโตแล้ว ถ้าคราวนี้มันแก้ปัญหานี้ไม่ได้ ฟ่าก้อไม่ควรจะรอมัน คนเราต้องโตขึ้นตลอดเวลา ไม่ใช่เล่นขายของเป็นเด็กๆ ไปวันๆ ทำไร ไม่ต้องคิด ทำอย่างนี้ไม่ได้ ไม่งั้น ต่อไป มันจะเป็นที่พึ่งให้ฟ่าได้ยังไง เรื่องแค่นี้จิ๊บๆ นะพี่ขอบอก

[icyblue]

เฮียนี่ของแรงเนอะ คิดถึงก็มาในบัดดล  

ดีใจที่นุ้งฟ่ามีกำลังใจดีอยู่ ก็ปล่อยไปตามธรรมชาติ อย่าหมกหมุ่นมาก ทำใจร่มๆนะ เดี๋ยวอะไรๆ ก็คงดีเองแหละ

ส่วนน้องเตอร์พี่ว่าเค้าคง งง กับตัวเองแหละ คงพยายามคิดหาเหตุผลที่ดีอยู่ ที่จะทำให้ฟ่าให้อภัยเค้า

เพราะกลัวว่าถ้าเหตุผลไม่ดี ไม่เพียงพอ ฟ่าคงไม่ให้อภัย ไม่รักเค้าอีก เลยไม่พูด ไม่อธิบาย ทำตัวเนียนปกติไป

แต่พี่ว่าเตอร์ก็มีความอดทนนะ ไม่เห็นเล่าให้คุณพ่อ คุณแม่ฟัง คงพยายามที่จะแก้ปัญหาที่ตัวเองก่ออยู่แหละ

ก็ไม่ได้ว่าเข้าข้างเตอร์ แต่พี่ว่านุ้งฟ่า คงต้องให้เวลาเค้าได้สำนึกผิด ให้เค้าพยายามแก้ปัญหา และให้เค้าเรียกความไว้ใจ

เชื่อใจ จากฟ่ากลับมาให้ได้  สร้างปัญหายิ่งใหญ่ไว้ ต้องใช้เวลาเยอะ  (เรียนผูกก็ต้องหัดเรียนแก้   นะน้องเตอร์)

ตอนนี้ให้น้องเตอร์ วิ่งวุ่นวายใจบ้าง  ลงแดง ตามฟ่าบ้าง สะใจ หุหุ

ช่วงนี้นุ้งฟ่าก็ทำตัวสวย ใส ไปเรื่อยๆ นะจ๊ะ  ตาม concept อย่าหยุดสวย แม้จะกลุ้มมากแค่ไหน  อิอิ

  นุ้งฟ่า & น้องเตอร์   ทำแทนฟ่า

[bbyuqin]

กอดน้องฟ่า..

เก่งมากจ้ะฟ่า...บางปัญหาฟ่าก็แก้เองไม่ได้หรอก มันขึ้นอยู่กับเตอร์มากกว่า
พี่ชอบที่เฮียบอกฟ่ามากเลย..เฮียแนะนำถูกต้องแล้วจ้ะ

ส่วนเรื่องพ่อกับแม่ของเตอร์ ฟ่าอาจจะอึดอัดใจเวลาเจอกัน แม้ในวันนึงเตอร์กับฟ่าอาจจะเลิกกัน พี่ว่าท่านทั้งสองใจกว้างพอและยังรักฟ่าเหมือนเดิมแน่ๆ แค่อาจจะเสียดายที่ไม่ได้ดองกัน

สู้ๆนะจ๊ะ...อุปสรรคครั้งนี้น่าจะทำให้เตอร์รู้แล้วหล่ะว่าฟ่าไม่ใช่ของตาย และถ้าจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมเค้าคงต้องทำอะไรบ้าง...

เป็นกำลังใจให้จ้า....
ปล. ยังอ่านไม่ถึงไหน...โดดมาตอนล่าสุดอีกแล้ว คริคริ

[jedi2543]

อยากจะบอกให้เข้มแข็งไว้ ความรักเมื่อมีได้ก็หายได้ แต่ถ้าจำได้ไม่หายไป ขอให้่เก็บความทรงจำดีๆ ไว้แล้วทิ้งสิ่งแย่ๆ อย่าให้ความทรงจำเหล่านั้นมันทำร้ายและกัดกินฟ่า ขอให้ฟ่ารู้ไว้เสมอว่าฟ่ามีเฮีย มีเพื่อน มีครอบครัวที่รักฟ่ามากๆ หลายๆ คนเห็นค่าของฟ่า รักฟ่าสิ่งที่ฟ่าเป็นและมี แต่ถ้าใครไม่พอใจและคิดว่าเราไม่เพียงพอ พี่อยากให้ฟ่าปล่อยเขาไป แต่ให้ตระหนักว่าสิ่งเหล่านั้นไม่ได้ทำให้ฟ่าเสียคุณค่าอะไรไปเลย ฟ่ายังมีคุณค่าเหมือนเดิม เพียงแต่เขาไม่พอก็เท่านั้น

รักตัวเองให้มากๆ ทำตัวเองให้ดี เรียนให้จบ โตขึ้นให้ได้ ความรักไม่ใช่การที่เราทุ่มเทฝ่ายเดียว มันต้องทุ่มเททั้งสองฝ่าย ขอให้จำได้ว่าคำว่า "รัก" คือสิ่งที่มาจากคนสองคน ไม่ใช่คนๆ เดียวเท่านั้น


สู้ๆ ค่ะ เอาใจช่วย

[l3iZal2l2e]

เฮียว่าไง เค้าว่าตาม อิ อิ
ที่เฮียพูดมาจริงทุกอย่าง เรื่องนี้ฟ่าไม่ได้เป็นคนทำให้มันเกิดขึ้น
แต่เตอร์ต่างหาก เพราะฉะนั้น ถ้าจะมีใครสักคนต้องรับผิดชอบ คนๆนั้นก็ต้องเป็นเตอร์
อย่าให้คนอื่นๆที่ได้รับความเสียหายต้องทุ่มอยู่ฝ่ายเดียว
ถ้าเตอร์อยากได้ฟ่าคืนมา ก็ต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง ไม่ใช่แค่ร้องไห้ แล้วเงียบ
แต่ตอนนี้เว้นระยะให้ฟ่าได้พักเหนื่อยบ้าง...

ส่วนฟ่าก้รักตัวเองให้มากๆนะ ใครจะวิ่งตาม วิ่งนำหน้าอะไรยังไง ไม่ต้องไปสน
ไปของเราเรื่อยๆแบบนี้แหละ ถ้าเตอร์อยากอยู่ข้างๆฟ่า เดี๋ยวเตอร์ก้หาทางตามมาเอง ฟ่าไม่ต้องหยุดรอ
ให้โอกาสตัวเองได้รักตัวเองบ้างเถอะ รักคนอื่นมาเยอะแล้ว
 

[subaru]

รักตัวเองให้มาก ๆ น้องฟ่า...เข้มแข็ง..แล้วทุกอย่างจะดีเอง..เป็นอีกหนึ่งกำลังใจ

[BossZa]

   

     เฮียพูดได้ดีมาก
    ขอให้ฟ่าเข้มแข็งมากๆนะจ๊ะ

  โอกาสมีให้กับคนที่สมควรให้เท่านั้น