::00::
"ถึงยัง"เสียงของไอ้พี่เมฆถามดังมาจากปลายสาย
"ยังอยู่ไหมเนี่ย" พี่ชายถาม
ผมถอนหายใจใส่ไอ้พี่เมฆไปหนึ่งที นี่ถ้าไม่ใช่ว่าแม่โทรมาบังคับเมื่อคืนนะ คนอย่างไอ้หมอกไม่ยอมมาเหยียบที่นี่หรอก ไม่สิ... ผมต้องเรียกว่ามาอยู่ที่นี่(ชั่วคราว)
"ถึงแล้วๆ นี่ผมอยู่หน้าบ้านมันแล้วเนี่ย"
"กดกริ่งดิ"
"ครับๆ"
ผมถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ไม่รู้วันนี้ผมถอนหายใจไปกี่ครั้งแล้ว น่าจะสิบหรือสิบเอ็ดได้แล้วมั้ง
ให้ตายสิ... นี่ผมต้องมาอยู่กับไอ้หมอหน้ายิ้มนี่จริงๆ หรอวะเนี่ย
ผมกดกริ่งไปสามที แต่ก็เงียบกริบ นี่ไม่ใช่ว่าหลับกันไปหมดแล้วนะ
"เป็นไง"
"ยังจะมาถามอีก น้องพี่กำลังจะได้นอนนอกบ้านอยู่แล้ว!"
"ใจเย็น เดี๋ยวก็มีคนมาเปิด รอหน่อยๆ"
"ยุงกัดเนี่ย!"
"เป็นไข้เลือดออกตายไปเลยไป"
"นี่คือแช่งน้อง?"
"กูอวยพรมึงมั้ง"
ผมมองเข้าไปในบ้าน เห็นคนกำลังวิ่งออกมา รูปร่างคุ้นๆ ตา ผมเดาว่าน่าจะเป็นไอ้หมอนำทัพแน่นอน
"ไอ้พี่... มีคนมาเปิดแล้ว แค่นี้แหละ!" ผมชิงตัดสายก่อนทันที
ผมมองคนที่มาเปิดประตูให้ตั้งแต่หัวจรดเท้า ไอ้นำทัพมันใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นคลุมเข้าธรรมดา และเหมือนผมจะได้กลิ่นแป้งเย็นมาจากตัวมันด้วย
แป้งเย็นเภสัช...
"ขอโทษนะที่มาเปิดช้า พอดีพึ่งเอาบน้ำเสร็จน่ะ"
"เออ รีบเข้าบ้านเหอะ ยุงแดกเลือดกูจะหมดตัวแล้ว!"
พูดจบผมก็รีบเดินนำเจ้าของบ้านเข้ามาทันที ผมดูจากบ้านไม้เล็กแบบนี้แล้ว น่าจะไม่มีแอร์เย็นๆ ให้ผมแน่นอน
"มึงบอกกูที ว่าบ้านมึงมีแอร์"ผมเดินขึ้นบันไดมาได้สามก้าวก็หันไปถามไอ้นำทัพอย่างมีความหวัง
ไอ้นำทัพยิ้ม "ข้าวร้ายครับ ไม่มี"
ขอบคุณสำหรับข่าวร้ายครับไอ้หน้ายิ้ม!
"แล้วนี่จะให้กูนอนห้องไหน" ผมถามหลังจากเดินมาถึงหน้าห้องห้องหนึ่ง
"ห้องนั่นแหละ เปิดเข้าไปเลย ไม่ได้ล็อค"มันบอก
"ทำไมมันมีรอยเหมือนคนอยู่เลยอ่ะ มึงไม่ได้เก็บห้องหรอให้กูหรอ" ผมถามขึ้น ถึงจะไม่ได้รกอะไรนัก แต่ดูแล้วมันเหมือนมีคนอยู่ก่อนแล้วมากกว่า
"อ๋อ ข่าวดีครับ เราต้องนอนด้วยกันคืนนี้"
"....."
ข่าวดี... ถุ๋ย! ข่าวดีกับผีสิ นี่มันข่าวร้ายชัดๆ ข่าวร้ายยิ่งกว่าไม่มีแอร์เย็นๆ ให้กูอีก!
หัวข้อ: สมบัตินำทัพ (อ่าน 179 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก