ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

สวัสดีค้า คนเขียนเจ้าเก่าเจ้าเดิมที่อยู่ว่างช่วง WFH
ช่วงนี้คิดพล็อตเรื่องไม่ค่อยออกเลย แต่ก๋พยายามหาแรงบรรดาลใจในการแต่งไปเรื่อยๆนะค่า 

ยังไงขอฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ ฝากคอมเม้นท์กันมาได้เด๋อออ


................................................................

ปึก เอี๊ยด ปึก เอี๊ยด ปึก เอี๊ยด..….
   
เสียงโต๊ะไม้ลั่นที่ขยับเคลื่อนตามจังหวะช้าและเร็วผสมกันไป เสียงเครื่องปรับอากาศในยามที่ไม่มีใครก็เริ่มแผดเสียงชวนน่ารำคาญ ข้างนอกถึงจะเริ่มค่ำแล้วแต่อากาศก็ยังร้อนไม่ต่างจากสถานการณ์ในห้องนี้นัก แม้จะเร่งเครื่องปรับอากาศให้อยู่ในอุณหภูมิที่ 18 องศาก็ไม่สามารถดับร้อนได้เพราะร่างสองร่างที่กำลังเกี่ยวพันกันบนโต๊ะทำงาน ยิ่งในยามนี้เป็นเวลาช่วงทุ่มกว่าที่ไม่มีผู้คนในอ๊อฟฟิตยิ่งทำให้ร่างทั้งสองปลดปล่อยความเหนื่อยล้าและเพลิดเพลินไปกับบทรักซึ่งกันและกัน

ดวงตาที่คลอไปด้วยหยาดน้ำจ้องมองร่างเบื้องบนที่ขยับสอดใส่อย่างรุนแรงด้วยความรัญจวน ปากบางร้องขออย่างอ้อนวอนเพื่อให้คนด้านบนสนอง ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านเมื่อยามที่อีกฝ่ายกระแทกความเป็นชายอันใหญ่โตเข้ามา มือเรียวโอบรอบลำตัวพร้อมกับกรีดเล็บลงไปบนแผ่นหลังแกร่งอย่างเสียวซ่าน ขาทั้งสองอ้าออกกว้างอย่างลืมอายเมื่อรู้สึกอยากให้อีกฝ่ายเติมเต็มไม่รู้จบ

“อ๊ะ…อา”

เสียงครางจากร่างด้านใต้เรียกให้นัยน์ตาคมหันมาสนใจปากเล็กๆพร้อมกับฉกริมฝีปากบางที่กำลังเปล่งเสียงไพเราะออกมา ยามผ่อนแรงนั้นเสียงเล็กค่อนบางเบายามเมื่อหนักหนาก็เรียกเสียงให้กังวานขึ้น ปากหนาเลียริมฝีปากตนอย่างกระหายมือทั้งสองข้างจับสะโพกมนให้มั่นและขับเคลื่อนกระแทกเข้าใส่เมื่อรับรู้ถึงอารมณ์ที่ยากจะทนเมื่อน้ำคาวพวยพุ่งเลอะหน้าท้องขาวของคนด้านล่างพร้อมกับอาการขมิบเกร็งในช่องทางรักอย่างรุนแรง ทำให้ร่างหนาไม่อาจฝืนทนฉีดน้ำรักเข้าไปในถุงยางที่สวมใส่ไว้

“อื้อออ ลุกออกไปเลยนะครับ ผมหนัก” เสียงเล็กบ่นกระปอดกระแปดให้ร่างหนาที่ทิ้งตัวลงมานอนทับทั่งยังค้างตัวตนอยู่ด้านใน

“กำลังสบายเลย ข้างในนี้อุ่นดีด้วย” ร่างหนาตอบกลับไปอย่างไม่ยีระ

“พอเลยครับ ทุ่มครึ่งแล้วเหรอเนี่ย เฮ่ออ รถต้องติดอีกแน่นอนเลย เพราะคุณคนเดียวเลย”

“อ้าว ทำไมมาว่าผมแบบนี้ล่ะครับ ใครกันน้าที่ส่งไลน์มาบอกให้อยู่รอก่อนน่ะ”

“ชิส์ ก็งานมันเยอะนี่ครับ แล้วคุณก็ทำนานด้วยเถอะ อย่ามาว่ากันนะ”

“ครับๆ ไม่ว่าครับ ใครจะไปกล้าว่าคุณกันล่ะ” ทั้งสองยังไม่ละการปะทะคารมกันจนกระทั่งลงมาข้างล่างสำนักงานและต่างฝ่ายก็ต่างแยกย้ายไปยังที่ของตนเอง

สองอาทิตย์ก่อนหน้านี้…..

ณ ห้องทำงานที่มีแผ่นป้ายหนาระบุไว้ว่า “Director of Sales (DOS)” ซึ่งเป็นห้องทำงานส่วนตัวของนายปริณณ์ หรือนายปีที่ครอบครัวและเพื่อนๆเรียกกัน หรืออีกชื่อหนึ่งที่คนในสำนักงานเรียกคือ “ดอส” ที่มาจากชื่อตำแหน่งที่ปรึกษาของแผนกเซลล์และด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครเรียกชื่อเขาหรือบางคนก็จำชื่อเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ

เจ้าของร่างเพรียวพร้อมด้วยชุดสูทสีเขียวขี้ม้าและกางเกงสีเดียวกัน ทรงผมเสยขึ้นเปิดให้เห็นโครงหน้าได้รูปนั้นยิ่งขับให้ร่างเพรียวดูอ่อนเยาว์แม้อายุย่างเข้าเลขสามตอนกลางแล้วก็ตาม

ปริณณ์นั่งรอพนักงานแผนกเซลล์ที่จะมาประชุมในช่วงเช้าของทุกวันจันทร์เพื่อติดตามยอดการขายหรือแก้ไขส่วนต่างๆของเนื้องานให้เป็นไปในทิศทางเดียวกับที่บริษัทต้องการ ซึ่งสำหรับปริณณ์นั้นตำแหน่งนี้ค่อนข้างท้าทายเพราะที่เขาได้ขึ้นมาเป็นดอสนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย ต้องผ่านจุดที่ทั้งตกต่ำโดนด่าและโดนกลั่นแกล้งจากพวกที่อิจฉา เขาพยายามพิสูจน์ตัวเองมาตลอดห้าปีจนมีวันนี้แม้จะหนักแต่เขาก็รักมันมาก

“สวัสดีค่ะดอส วันนี้ก็หล่อเหมือนเดิมเลยนะคะ ฮิฮิ” รสาทักทายและเอ่ยแซวหัวหน้าตน เป็นเช่นนี้ทุกทีที่เจอหน้าหญิงสาวและอีกฝ่ายก็จะเอ่ยแซวเขาร่ำไป

“สวัสดีครับรสา นี้แซวผมไม่เว้นแม้แต่วันพระเลยนะเรา หึๆ” เอ่ยแซวกลับไปพอเป็นพิธีเพื่อไม่ให้พนักงานเครียดกันซะก่อนจะเริ่มประชุม

“แหม ก็วันนี้ดอสหล่อจริงๆนี่ค่ะ ฮ่าๆ” ขวัญชนันท์หรือคุณขวัญหนึ่งในสมาชิกของแผนกเซลล์เอ่ยแซวบ้าง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก….

“สวัสดีครับทุกๆคน” สิ้นเสียงเคาะประตูก็มีร่างหนึ่งเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับผู้ชายร่างสูงใหญ่อีกคนที่เดินตามมาติดๆ ทั้งสองแทรกตัวเข้ามานั่งที่หัวโต๊ะระหว่างปีและพนักงานคนอื่นๆ

“สวัสดีครับ/ค่ะ ท่านประธาน” พนักงานทุกคนกล่าวทำความทักทายประธานของตนเอง

“ขอโทษด้วยนะทุกคนที่วันนี้ผมมาสาย วันนี้ผมพาสมาชิกใหม่มาแนะนำเพราะในอนาคตเขาจะมาดูแลบริษัทเราในโซนนี้แทนผมนะครับ เอ่าธีร์ แนะนำตัวหน่อยสิ” คนหนุ่มใหญ่ที่พ่วงสถานะท่านประธานเอ่ยกล่าวให้คนหนุ่มที่นั่งถัดไปได้แนะนำตนเองต่อหน้าพนักงานในห้องประชุม

“สวัสดีครับ ผมธีร์ทัช ตอนนี้อาจจะยังไม่มีหน้าที่ชัดเจน ผมอาจจะต้องขอศึกษางานจากทุกๆคนและคุณอาไปก่อน แต่อนาคตเราจะได้ร่วมงานกันจริงจังแน่นอน ฝากตัวด้วยนะครับ” คนหนุ่มพูดจบพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจที่ส่งผลให้สาวๆในห้องนั่งเขินกันเป็นแถบไม่เว้นแต่ปริณณ์ที่นิ่งค้างมองใบหน้าคมอย่างหลงลืม

“คุณปี เรามาเริ่มประชุมได้เลยครับ” เสียงของคนข้างๆกล่าวสะกิดให้ปริณณ์จับสติตนเองกลับมาที่รายงานโดยไม่ทันได้สังเกตว่าดวงตาคมหันกลับมาจ้องเขาเช่นกัน ระหว่างที่ประชุมมีการผลัดเปลี่ยนพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและแผนการทำงานเพื่อแจกจ่ายให้เซลล์แต่ละบุคคลไปค้นหาข้อมูลเพื่อมาต่อยอดสินค้าให้ถึงเป้าจนเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงเที่ยงวันถึงจะเสร็จการประชุมลง

“คุณปีอยู่ในห้องกับผมก่อนนะ เดี๋ยวจะให้แนะนำกับธีร์หน่อย” หนุ่มใหญ่กล่าวขนาดที่ปริณณ์ทำท่าจะลุกออกจากห้อง ทำให้เขาจำใจที่ตั้งนั่งลงเพื่อพูดคุยต่อเสียไม่ได้

“ท่านประธานมีอะไรหรือเปล่าครับ”

“อ๋อ ผมไม่มีอะไรมากหรอก แค่อยากจะให้คุณปีช่วยดูแลเจ้าธีร์ระหว่างที่เขาศึกษางานอยู่แผนกนี้น่ะ กำหนดงานแต่ละแผนกคือสองเดือน อย่างน้อยคุณก็เป็นดอสรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับแผนกเซลล์อยู่แล้ว ยังไงผมฝากหลานผมด้วยนะคุณปี มีอะไรดุได้ถือว่าคุณเป็นครูคนหนึ่งเลย อ๋อเดี๋ยวผมต้องไปข้างนอกต่อแล้วล่ะ ฝากด้วยนะครับ”

คนสูงวัยพูดรัวๆก่อนมองนาฬิกาที่ข้อมือตนและรีบขอตัวลาทั้งสองโดยไม่มีโอกาสให้ใครได้ออกความคิดเห็นอะไร ปริณณ์จะหันหน้าไปถามร่างสูงตรงหน้าอย่างนึกงงในอาของฝ่ายชายแต่กลับกลายเป็นต้องหุบปากฉับเพราะสายตาคมของคนตรงหน้าที่มองจ้องมา มันสะกดให้เขาไม่กล้าเอื้อนเอ่ยคำใดออกไปและแทบจะลืมหายใจเมื่อฝ่ายนั้นขยับเก้าอี้จากฝั่งตรงข้ามเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆและเรื่อยๆจนรู้สึกถึงการปรับโฟกัสของม่านตาที่มีสิ่งของอยู่แค่เอื้อม มือหนาฉวยเอาป้ายชื่อที่คนตรงหน้าแขวนไว้ขึ้นมาดูโดยไม่ขออนุญาตแต่อย่างใด

“ตัวจริงน่ารักกว่าในรูปนะครับ คุณปีใช่ไหม?” ว่าพร้อมยิ้มมุมปาก คนนั่งฟังถึงกับเป็นใบ้จะมีใครกันมาชมผู้ชายด้วยกันว่าน่ารักเพราะในเมื่อผู้หญิงในบริษัทนี้บอกว่าเขาหล่อ กว่าเขาจะนึกค้นหาเสียงตัวเองก็ตอนที่ร่างสูงเบื้องหน้าโน้มเข้ามาใกล้จนทำให้ได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายราคาแพงที่ขายตามเคาเตอร์แบรนด์ดัง ลมหายใจกลิ่นมินท์ของอีกคนส่งผ่านมาทำให้รู้ว่าทั้งสองห่างกันแค่ปลายจมูก ปริณณ์กั้นใจหันหน้าหนีและผละออกจากตรงนั้นเล็กน้อย เมื่อร่างสูงเห็นท่าทางคนตรงหน้าก็นึกขำ ปริณณ์คงคิดว่าเขาจะทำอะไรไม่ดีเป็นแน่ถึงได้ดีดตัวแรงขนาดนั้น แต่ธีร์ทัชเองก็ยอมรับเลยว่าเขาถูกใจคนตรงหน้าตั้งแต่แรกเจอ ทรงผมที่เสยขึ้นดูสะอาดสะอ้านรับกับใบหน้า จมูกรั้นๆนั้นดูทำให้เจ้าของดูเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองทำให้ธีร์ทัชนึกอยากไปบีบมันเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว

“คือ คุณธีร์ทัชมีอะไรหรือเปล่าครับ อยากรู้อะไรเพิ่มเติมถามผมได้นะเลยครับ” ร่างเพรียวเอ่ยปากถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายเอาแต่จ้องเขานิ่ง ปริณณ์ทำตัวไม่ถูกกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อครู่ ยอมรับว่าตื่นเต้นและตกใจที่อยู่ๆคนตรงหน้าทำท่าทีเหมือนจะเข้ามาจูบซะอย่างนั้น

“เรียกผมว่าธีร์เฉยๆก็ได้ ผมว่าเราออกไปข้างนอกกันเถอะ ผมอยากเดินดูรอบๆน่ะครับ พอจะพาผมไปได้มั้ย” ประโยคที่เหมือนกับคำสั่งแต่ก็เป็นคำขอในทีของร่างสูงทำให้ปีพยักหน้ารับและลุกขึ้นตามคนตัวสูงเดินออกจากห้องประชุม ระหว่างที่พาเดินดูก็แนะนำในแผนกและการทำงานคร่าวๆให้กับร่างสูงที่ดูจะตั้งใจฟังอย่างยิ่ง รอยยิ้มพิมพ์ใจถูกงัดมาใช้อีกครั้งเมื่อต้องทักทายพนักงานทุกคนและก็เหมือนเคยเหล่าสาวๆไม่ว่าจะสาวแท้สาวเทียมหรือแม้กระทั่งชายหัวใจสาวต่างก็กรี๊ดกร้าดและให้ความสำคัญกับผู้มาใหม่

“นี่ก็จะบ่ายโมงแล้ว คุณธีร์จะไปทานข้าวด้วยกันเลยมั้ยครับ”

“เอาสิครับ ปกติทานกันที่ไหนหรอ”

“จริงๆชั้นลอยของบริษัทเรามีร้านอาหารสำหรับขายพนักงานอยู่นะครับ แต่บางคนเบื่อๆก็จะออกไปหาทานข้างนอกเอา”

“งั้นวันนี้ผมอย่างทานข้างนอก คุณปีช่วยไปเป็นเพื่อนผมได้มั้ยครับ ร้านไม่ไกลจากที่นี่มากหรอก”

“ได้สิครับ แต่ผมขอตัวไปบอกน้องๆในแผนกก่อน เดี๋ยวเขาจะรอทานพร้อมน่ะ” เมื่อร่างบางผละออกเพื่อไปทำตามจุดประสงค์ของตนเอง ร่างสูงก็ควักโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อต่อสายถึงเพื่อนคนสนิททันที

ณ ร้านอาหาร

“เอ่อ คุณธีร์ครับ ร้านมันไม่ดูหรูไปหน่อยหรอครับ แค่ออกมาทานมื้อกลางวันเอง” ร่างบางเอ่ยถามอย่างประหม่า

“ไม่เป็นไรครับ ร้านนี้เป็นร้านเพื่อนผมเอง ไม่ต้องเกรงใจ” ร่างสูงตอบยิ้มๆพร้อมแตะข้อศอกให้ปริณณ์เดินเข้าไปพร้อมๆกัน

“สวัสดีค่ะคุณธีร์ทัช คุณจักรได้ทำการจองโต๊ะให้แล้วนะคะสำหรับสองที่ เชิญด้านในเลยค่ะ” บริกรสาวยิ้มทักทายอย่างเป็นกันเองก่อนจะเดินนำทั้งสองเข้าไปด้านในเพื่อไปยังที่นั่งที่ทำจองไว้ ภายในร้านเป็นการตกแต่งสไตล์อังกฤษดูเรียบหรูทั้งเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งที่ดูระยิบระยับ ไหนจะเครื่องใช้ที่อยู่บนโต๊ะอาหารอีกบ่งบอกได้อย่างดีว่าราคาแพงแน่นอน ปริณณ์ถึงกับทำหน้าเบี้ยวเมื่อคิดว่าถ้าหากแค่ทำหล่นก็คงจ่ายเป็นพันเป็นแน่

“อยากทานอะไรสั่งเลยนะคุณปีไม่ต้องเกรงใจ ผมเลี้ยงเองถือว่าเป็นคำขอบคุณที่จะมาเป็นครูให้ผม” ร่างสูงว่าพลางยื่นเมนูไปให้คนตรงข้าม ปริณณ์เปิดดูเมนูอาหารก็ต้องขมวดคิ้ว โอ้โห อาหารจานล่ะห้าร้อยขึ้น บ้าไปแล้วกินมื้อนี้เขาจะลอยได้ไหมเนี่ย แต่พอคิดๆดูอาจจะแพงเพราะอุปกรณ์ในร้านซะมากกว่า