ค ำ เ ตื อ น
เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุมากกว่า 18 ปีขึ้นไป
ตัวละครเป็นเพียงการสมมติขึ้นเท่านั้น ไม่ได้ต้องการให้เกิดความเสื่อมเสีย
เนื้อหาตอนนี้จะมีความเกี่ยวข้องกับ ผู้ใหญ่ และ เด็ก (ต่ำกว่า 18 ปี)
ขอให้นักอ่านทุกท่านใช้วิจารณญานในการอ่าน
"งั้นเดี๋ยวสอน รับรองเลยนายจะต้องติดใจ ชวนเราเล่นทุกวันแน่"
เจิ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์เพทุบายหลอกล่อให้เด็กน้อยหลงกล ก่อนจะเอื้อมมือเข้าไปจับแตะถูไถชักรูดของลับของคนตรงหน้า จนภูมิหลับตาปี๋เม้มปากแน่นกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ อ้าปากพูดออกมาอย่างคนไม่เข้าใจ
"มันคืออะไร ทำไมมันรู้สึกแปลกๆ ปวดอะมันปวด"
"แรกๆ ก็แบบนี้ เดี๋ยวถ้านายปล่อยออกมามันจะสบายตัวเอง" เจิ้งพูดเสียงเบาข้างหูคล้ายปลอบประโลมอาการสั่นเทาที่อีกฝ่ายแสดงออกมา มือยังคงสาวรูดเรื่อยๆ ไม่หยุด
"มันอึดอัด มันแน่นๆ อะ เจิ้งเอามือออกไปก่อนได้ไหม มันอึดอัด" ภูมิร้องขอพร้อมส่ายหน้าไปมา ตามองสบประสานกับคนที่กำลังลงมือ ลมหายใจหอบถี่ ก่อนจะปล่อยตาลอยมองอย่างไร้จุดหมาย
"เอาออกก็ไม่สนุกสิ อดทนหน่อย"
"อึ่ก มันอะ...รู้สึกแปลก"
"รู้สึกยังไง ใช่รู้สึกเสียวหรือเปล่า"
ภูมิพยักหน้ารัว แววตาใสฉ่ำน้ำปรือมองคนตรงหน้า มือทั้งสองจิกกำพื้นหญ้าแน่น ก่อนร่างทั้งร่างจะกระตุกเกร็ง เจิ้งรีบขยับใบหน้าลงต่ำอ้าปากครอบครองของร้อน ที่บัดนี้ขยับขยายเต็มที่ พร้อมกับใช้ปากสาวรูดขึ้นลงสองสามทีจนได้น้ำหวานปนคาวออกมาให้ดูดกิน
"สบายตัว...สบายตัวจริงๆ ด้วย" ภูมิว่าน้ำเสียงสั่น ดวงตาเหม่อลอย หายใจหอบ มองดูเจิ้งก้มหน้าดูเลียของลับของตน "เจิ้งเอาปากออก มันสกปรก"
"สกปรกอะไร สะอาดดี"
"บ้าหรอ อันนี้เราเอาไว้ฉี่นะ มัน..มันสกปรกจะตายไป" ภูมิเถียงเสียงเบาก่อนจะเบนสายตาหนีไปทางอื่น ไม่กล้าสบตามอง เพราะคนข้างล่างเอาแต่แลบลิ้นเลียของสงวนไม่ยอมหยุด ภูมิไม่สามารถตอบได้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร รู้เพียงว่ามันเสียวและอับอายเอามากๆ
"สนุกไหม" เจิ้งละใบหน้าออก ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นจ้องหน้าถาม มุมปากยังเลอะไปด้วยน้ำลายและคราบน้ำสีขุ่นอยู่เลย ภูมิมองเห็นทุกอย่าง จนแก้มขาวขึ้นสีแดงระเรื่อเม้มปากแน่นรีบหลบสายตาหนีทันที
"ถามอยู่นะ ตอบสิว่าสนุกไหม"
"...สนุก"
"อยากสนุกกว่านี้หรือเปล่า"
"อยาก แต่ฟ้ามืดแล้ว ภูมิต้องรีบกลับบ้าน เดี๋ยวพี่ไห่จะดุเอา" ภูมิพูดน้ำเสียงเจื้อยแจ้วดังเดิม บอกเหตุผลของตนเองให้กับคนตรงหน้าฟัง
"ไม่อยากเล่นกับเราหรอ"
"ไม่ใช่นะ ภูมิอยากเล่น เจิ้งนิสัยดี ทำไมจะไม่อยากเล่นด้วยล่ะ"
"งั้นอยู่ต่ออีกแปบนึงไม่ได้หรอ"
"แต่ว่า..."
"แปบเดียวเอง นะภูมิ"
ภูมิกลืนน้ำลายลงคอแห้งผาก เมื่อเจิ้งขยับใบหน้าเข้าใกล้กระซิบกระซาบริมฝีปากข้างใบหู น้ำเสียงบางเบา ก่อนจะสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นเป่ารดจนต้องหดคอหนี
"ได้ไหม? " เจิ้งแว่วเสียงออกมาแตกต่างออกไปจากที่เคย ช่างดูออดอ้อนยั่วเย้า ภูมิเด็กน้อยไร้เดียวสาจึงไม่สามารถกล้าเอ่ยปฏิเสธได้ เอาแต่พยักหน้ารับราวกลับโดนสะกด
เจิ้งขยับกายลุกขึ้นเต็มความสูง ก่อนจะถดตัวลงนั่งคร่อมทับหน้าตัก ให้บั้นท้ายเปลือยเปล่าถูไถร่องก้นกับกลางกายที่เพิ่งปลดปล่อยไปไม่นาน ภูมิหายใจติดขัด เพราะเจอเรื่องแบบนี้ครั้งแรกในชีวิต ก่อนจะต้องอึ้งทึ่งอีกครั้ง เมื่อเพื่อนใหม่เอื้อมมือจับของสงวนของภูมิขึ้นมาพยายามยัดเยียดเข้าไปในช่องแคบด้านหลัง
"มันแคบอะ เจิ้งจะเอามันเข้าได้หรอ ภูมิกลัว"
"ไม่ต้องกลัว ใจเย็นๆ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว"
"อึ่ก อ่ะ เข้า เข้าแล้ว แน่นจังเลย"
"อ่า ใหญ่ดีจริงๆ "
เจิ้งขยับตัวขึ้นลงทันทีที่ของร้อนสอดใส่เข้าไปเต็มลำ สายตาจ้องมองเด็กหนุ่มตรงหน้าขณะกำลังมองเขาด้วยแววตาต้องการเต็มที่ เจิ้งเงยหน้าหลับตาพริ้มทันทีราวกับได้กำลังใจ ขยับบั้นท้ายหยอกล้อโยกเย้าเอาใจไม่หยุด
ภูมิอ้าปากร้องครางเสียงเบาหวิว ก่อนจะต้องน้ำลายหก เมื่อคนตรงหน้าจับเสื้อเชิ้ตสีอ่อนของตนเองขึ้นสูง เผยให้เห็นยอดอกชูชันสีอ่อนทั้งสองข้างต่อหน้าต่อตา
"เลียให้หน่อยสิ ภูมิ"
น้ำลายถูกกลืนลงคอ ภูมิพยักหน้ารับรีบพุ่งใบหน้าตรงเข้าหาแผ่นอกบางอย่างเร่งรีบ ปลดปล่อยความต้องการของวัยรุ่นอย่างไม่เหนียมอาย อ้าปากงับส่วนนูนเด่น ดูดดุนเอาใจคนที่ขยับโยกกายขัดเงาท่อนเอ็นร้อนของเขาไม่ยอมหยุด ถือซะว่าการก้มหน้าดูดเลียนี้จะพอช่วยเหลืออะไรคนด้านบนได้บ้าง
และก็จริงอย่างว่า คนด้านบนดูจะชอบใจไม่น้อย ภูมิรู้สึกย่ามใจ อ้าปากดูดเสียสลับข้างไปมายิ่งกว่าเอาใจ จนเจิ้งต้องเอ่ยปากชม
"อย่างนั้นแหละ เด็กดี"
"อะ เสียว ภูมิเสียว ข้างในร้อนจังเลย"
เจิ้งขยับโยกเร็วขึ้นถี่ขึ้น จนมือไม่สามารถรั้งชายเสื้อต่อไปไหว พลันปล่อยมือเอื้อมคล้องคอเด็กชายภูมิจนเสื้อครอบหัวทุย ขณะที่ก้มหน้ามุดดูดเลียยอดอกราวกับเด็กยังไม่หย่านมแม่ ภายใต้เสื้อเชิ้ตตัวโคร่ง
บทรักเร่าร้อนกลางสวนหลังบ้านทำเอาเจิ้งรู้สึกต้องการมากขึ้นกว่าเดิม ใจหนึ่งก็แอบกลัวว่าจะมีคนมาเห็นฉากโจ่งครึ่มนี่เข้าหรือเปล่า อีกใจก็รู้สึกตื่นเต้นเร้าใจใช่หยอกหากคนมาพบเห็น ก่อนที่จะส่งสายตาทอดมองเด็กหนุ่มตรงหน้า ขณะนี้กำลังเงยหน้าร้องครางทำให้เขายิ่งอยากขยับไวๆให้ถึงใจ
"ภูมิ นายชอบไหม"
"อ่ะ อ่า ชอบ ชอบที่สุดเลย"
"งั้นพิงต้นไม้นะ เดี๋ยวเราทำให้"
เจิ้งผลักตัวเด็กชายภูมิพิงหลังกับต้นไม้ใหญ่ ก่อนจะยกตัวขึ้นสูงจนท่อนเอ็นเกือบหลุด พร้อมกับนั่งยองๆ กระแทกลงซ้ำอย่างแรงจนมิดลำ
"อ๊า เจิ้งมันเสียว! "
"ชู่ว~ เบาหน่อย"
"ไม่ไหวหรอก มันอดทนไม่ไหวจริงๆ "
เจิ้งยิ้มขบขันกับเด็กที่กำลังงอแงส่ายหน้าไปมา ปากก็พร่ำบอกว่าเสียวว่าอดทนไม่ไหวอย่างโน้นอย่างนี้ไม่ยอมหยุด ทว่าสิ่งที่ไม่อยากให้เกิดที่สุดพลันเกิดขึ้น
"ภูมิอยู่ไหน กลับบ้านได้แล้ว" เสียงตะโกนเรียกไม่ใกล้ไม่ไกลดังขึ้น ทำเอาภูมิเบิกตากว้าง
เจิ้งรีบเอื้อมมืออุดปากเด็กตรงหน้าทันที ก้นกลมยังคงขยับเขยื้อนเรื่อยๆ สายตากวาดมองไปถ้วนทั่วหาความผิดปกติ ก่อนจะหยุดลงที่ต้นเสียง ก้มใบหน้าขยับเข้าใกล้ชิดใบหูของเด็กที่นั่งพิงต้นไม้ เอ่ยเสียงเบากระซิบ
"อย่าร้องเสียงดังนะ และก็อย่าบอกใครเรื่องนี้เด็ดขาด"
"ทำไมล่ะ"
"ไม่มีเหตุผลให้หรอก แต่ถ้านายบอกใครละก็ เราจะไม่มาเล่นกับนายอีก จะไม่มาเล่นด้วยเลยตลอดไป"
"ไม่บอก สัญญาเลย จะไม่บอกใคร เจิ้งต้องมาเล่นกับภูมิอีกนะ"
เจิ้งไม่ตอบเอาแต่ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ก้มหน้าขยับเลื่อนมาที่คอขาวของเด็กน้อยก่อนจะแอบดูดดึงสร้างรอยไว้หนึ่งที ก้นกลมขยับขึ้นลงแรงขึ้นราวกับจะให้รางวัลของความซื่อสัตย์ ภูมิเงยหน้ากัดริมฝีปากแน่นกลั้นเสียงคราง ทำตามคนบนตักอย่างว่าง่ายและเชื่อฟังยิ่งกว่าคุณครูในห้องเรียน ก่อนจะสูดปากเสียดเสียวเป็นระยะ เคล้าเสียงน้ำเฉอะแฉะของการร่วมรักกลางสวน
เสียงเอ่ยเรียกตามหาของพี่ชายยังคงไม่จางหาย ทว่าตอนนี้ภูมิกลับไม่คิดสนใจ สิ่งที่สนใจมากที่สุดคงหนีไม่พ้นร่างบนตักตรงหน้านี้ มองดูเจิ้งขยับโยกขึ้นลงเอาใจและเอาแต่ใจไม่กี่ครั้งก่อนจะสิ้นสุดลง กระทั่งน้ำสีขุ่นขาวข้นของเด็กหนุ่มฉีดพ้นพุ่งทะยานเข้าช่องทางสีสดจนทะลักออกมาด้านนอก
ก่อนจะถูกถอนออกและยังคงปลดปล่อยสาดกระเซ็นเลอะเปรอะเปื้อนเต็มสองแก้มก้นขาว ไม่กี่นาทีให้หลังมือของคนบนตักสาวรูดของสงวนของตนจนระเบิดโพลงตามมาติดๆ ร่างทั้งคู่นอนหอบหายใจเหนื่อยหนัก
เจิ้งขยับตัวลุกขึ้นมาก่อนเป็นคนแรก และเอื้อมมือหยิบเอากางเกงที่เพิ่งถอดเอาไว้สวมใส่อย่างเร่งรีบ ก้มหน้ามองเด็กชายที่พิงตัวกับต้นไม้นอนตาปรือ มือก็หยิบจับของสงวนใส่เข้ากางเกงช้าๆไปพลางๆ เจิ้งขยับกายนั่งลงข้างๆ ก่อนจะเอื้อมมือช่วยเหลือสวมใส่กางเกงให้
"พี่ชายตามหาอยู่นะภูมิ"
"อื้อ"
"ไม่รีบไปหาหรอ"
"..." ภูมิไม่ตอบ เอาแต่สายหน้าให้
"เป็นอะไร"
"อยากอยู่ต่อ"
"จะบ้ารึไงนายนี่"
"ไม่บ้า อยากอยู่กับเจิ้ง"
"ทะลึ่งตึงตังไปใหญ่แล้ว"
"งั้นพรุ่งนี้มาหาเจิ้งอีกได้รึเปล่า"
"ได้ ตรงนี้นะ เวลาเดิม" เจิ้งตอบก่อนจะเบนสายตาหนีใบหน้ายิ้มเริงร่าราวกับคนละคนที่ก่อนหน้านี้ทำสีหน้าเหมือนคนเศร้าโศก ประหนึ่งหมาแมวที่เลี้ยงมาสิบกว่าปีลาหายตายจากโลก ให้ตายเถอะ นี่เรากำลังหลอกล่อเด็กหรือโดนเด็กหลอกล่อกันแน่
.
.
.
"พี่ภีมยืนทำอะไรอะ"
"ไอ้ตัวดี!!! หายไปไหนมา รู้ไหมพวกพี่ตามหากันทั่วทั้งหลังบ้าน" เสียงบ่นดังลั่นบ้านหลุดจากปากพี่ชายแสนใจเย็น ทำเอาภูมิตกใจอ้าปากเหวอ
"แล้วนั่นทำไมสภาพเป็นแบบนี้ เนื้อตัวทำไมเปื้อนใบไม้ใบหญ้าเต็มไปหมด ไปคลุกดินคลุกทรายที่ไหนมา" ไม่ว่าเปล่าพี่ชายขี้บ่นรีบพุ่งตัวมาจับพลิกหน้าพลิกหลังมองดูความสกปรกบนตัวน้องชายหัวแก้วหัวแหวน
"ภูมิไปเล่นมา"
"เล่นอะไรทำไมถึงได้เนื้อตัวเป็นแบบนี้ เหงื่อเต็มตัวไปหมด และนั่นอะไรแมลงอะไรกัดคอ" ภีมสังเกตุเห็นรอยแดงจ้ำที่คอน้องชายแสนดื้อก่อนจะพยายามเอื้อมมือเข้าไปแตะเพื่อสำรวจ
ทว่ากลับถูกภูมิปัดมือทิ้ง ก่อนจะรีบถอยตัวหลบหนีเป็นพลันวัน ภีมขมวดคิ้วแปลกใจกับท่าทางของน้องก่อนจะถอนหายใจยาวยืดเอ่ยประโยคบ่นอุบต่อ
"ไปอาบน้ำเลยไป อาบเสร็จแล้วเดี๋ยวพี่เอายาไปทาให้"
"ทาเองได้"
"ดื้อด้าน เดี๋ยวไม่ให้ออกไปเล่นอีกนะ ภูมิจะโดนขังอยู่ในบ้าน จะเอาแบบไหน"
"ไม่ได้! ภูมิจะออกไปเล่น ภูมิจะออก ทุกวันด้วย! "
ภีมตกใจกับน้ำเสียงเจือความไม่พอใจของน้องชายแสนรัก ปกติภูมิไม่ใช่เด็กดื้อรั้นขนาดนี้ ไม่เข้าใจว่าติดใจอะไรสวนหลังบ้านนั่นนักหนา ถึงได้ยืนกรานหัวแข็งชนฝาขนาดนี้ว่าจะต้องออกไปให้จงได้..
________________________________
สวัสดีค่ะ สามารถติดตามผลงานเพิ่มเติมของเราได้ใน twitter : kachettt นะคะ
หัวข้อ: (เรื่องสั้น) สวนหลังบ้าน : 2 ตอนจบ NC-18 (อ่าน 7909 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก