Special
Christmas Day
[Sebastian]
วันนี้เป็นวันพิเศษ วันที่ทุกคนมีความสุขกับการเฉลิมฉลองเทศกาลคริสต์มาส ผมไม่เคยนึกตื่นเต้นกับมันมาก่อน สำหรับผม คริสต์มาสไม่ต่างจากวันธรรมดา ผมไม่เคยได้ฉลองพร้อมหน้าพร้อมตากับพ่อแม่ พวกเขายุ่ง ผมรู้ดี ด้วยหน้าที่การงานและความรับผิดชอบต่างๆ
จากความทรงจำในวัยเด็ก วันคริสต์มาสของผมมีแค่ต้นคริสต์มาสต้นใหญ่ประดับไฟสวยงามที่ตั้งอยู่กลางบ้าน ของขวัญกล่องใหญ่ราคาแพงจากพ่อกับแม่
ทั้งหมดมีแค่นั้น
มันทำให้ผมเกลียดการแกะห่อของขวัญ เพราะผมรู้ดีว่ามันไม่มีอะไรมากไปกว่าของเล่นราคาแพงที่ไร้ชีวิต ผมในวัยเด็กไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ความสุขของผมเล็กแค่นั้นแต่พ่อกับแม่ไม่สามารถให้ได้
ผมโตขึ้น ทุกอย่างกลายเป็นความชาชิน กระทั่งแพทริคเข้ามาในชีวิต เปลี่ยนทุกความเคยชินของผม เติมเต็มความหมายของคำว่าครอบครัวให้กันอีกครั้ง
“ตรงนั้นมีขบวนพาเหรดด้วยเซ็บ คุณดูสิ”
ผมหลุดจากภวังค์ความคิดเมื่อแพทริคเรียกให้หันไป ผมมองตามนิ้วที่เขาชี้ชวน พาเหรดขบวนใหญ่กำลังมุ่งหน้าผ่านทางเท้าที่เราเดินอยู่ ไฟประดับส่องแสงระยิบระยับ เสียงดนตรีวันคริสต์มาสบรรเลงประกอบครึกครื้น เมื่อขบวนพาเหรดเคลื่อนผ่าน ไฟประดับสองข้างทางก็สว่างขึ้นเป็นลำดับ ผู้คนพลุกพล่านเดินขวักไขว่ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม สองข้างทางเต็มไปด้วยโชว์การแสดงต่างๆ ของพวกเด็กๆ กับการแสดงดนตรีตามท้องถนน เป็นบรรยากาศวันคริสต์มาสที่ดีมากทีเดียว
“ตามไปดูไหมล่ะ?”
“คุณอยากไปไหม” แพทริคหันมาถาม ดวงตาสีฟ้าเป็นประกายล้อแสงไฟ “คนเยอะ ผมกลัวคุณจะอึดอัด”
“ไม่หรอก” ผมส่ายหน้า “วันเทศกาลมันต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว”
“งั้นเราไปดูตรงนั้นดีไหมครับ”
แพทริคยิ้มให้ผม ตรงนั้นที่ว่าคือจุดตั้งต้นคริสต์มาสต้นยักษ์บริเวณจัตุรัสใจกลางเมือง คนเยอะน่าดูเพราะเป็นจุดที่ทุกคนอยากถ่ายรูปเก็บเป็นความทรงจำเอาไว้
“ตามใจนายเลยเจ้าแมวยักษ์”
“ขอบคุณครับ คุณน่ารักจังเซ็บ” แพทริคหัวเราะ เขายื่นหน้ามากดจมูกลงบนแก้มผม ทิ้งสัมผัสอุ่นไว้เพียงชั่วครู่ก่อนผละออกมากอบกุมมือผมไว้ จับจูงเดินไปพร้อมกัน
ผมยิ้ม ไม่คิดตำหนิการแสดงความรักของเจ้าแมวยักษ์ในที่สาธารณะ ผมเดินเคียงเขา มองแสงไฟประดับสวยงามที่ติดเต็มสองข้างทาง แต่เมื่อแพทริคหันมา ประกายในดวงตาสีฟ้าคู่นั้นทำให้แสงไฟระยิบระยับจืดชืดไปถนัดตา มันเทียบไม่ได้เลยกับดวงตาที่ส่องประกายของเขา
แพทริคในสายตาผมสวยงามยิ่งกว่าสิ่งใด
ส่องสว่างและเปล่งประกายยิ่งกว่าดวงดาวบนยอดต้นคริสต์มาส
เขาเป็นของขวัญจากพระเจ้าที่ส่งมาให้ และผมดีใจที่วันนั้นเลือกแกะกล่องของขวัญกล่องนี้
“แพท ระวังหน่อย” ผมดุเขาเมื่อเจ้าแมวยักษ์เอาแต่เงยหน้าคอตั้งมองต้นคริสต์มาสยักษ์จนเดินไม่มองทางเกือบชนคนอื่น เขาสะดุ้ง หยุดยืนตัวแข็งเหมือนแมวตกใจจนผมเผลอหลุดยิ้ม “นี่ จะยืนแข็งอยู่ตรงนี้อีกนานไหม ฉันทิ้งนายนะถ้าไม่เดินต่อสักที”
“โธ่เซ็บ” เขาเริ่มงอแง “ก็มันสวยมากจริงๆ นะครับ”
“อืม ฉันรู้น่า นายมองตาวาวขนาดนั้น”
“ผมชอบวันคริสต์มาส” เขายิ้ม แบมือรับเกล็ดหิมะที่ร่วงหล่นลงมา เกล็ดสีขาวเมื่อแตะกระทบบนถุงมือก็ละลาย ทิ้งไว้เพียงรอยชื้นจางๆ แพทริคเงยหน้าขึ้น พวกเราสบตากัน “และยิ่งดีที่ได้อยู่กับคุณด้วยเซ็บ เทศกาลพิเศษกับคนพิเศษ คุณคิดว่าไง?”
“คิดว่านายเพ้อเกินไปแล้ว” ผมผลักหัวเขาเบาๆ เจ้าแมวยักษ์เลยเบ้หน้าใส่
“โรแมนติกหน่อยสิครับ”
“แย่หน่อยนะที่ฉันไม่ใช่คนโรแมนติกสักเท่าไหร่”
“คุณเขินที่จะแสดงความรู้สึกออกมาล่ะสิ”
“ไหนใครบอกอยากถ่ายรูปกับต้นคริสต์มาส” ผมเปลี่ยนเรื่องเมื่อถูกต้อน “รีบถ่ายซะก่อนคนอื่นจะแย่งนายถ่าย”
“คุณเลี่ยงตอบผมอีกแล้ว”
“อยากให้ฉันตีนายเหรอแพท” ผมแกล้งทำหน้าดุ แพทริคเลยหัวเราะร่วน เขาดึงมือผมเบาๆ
“ถ่ายด้วยกันนะครับ”
“แล้วใครบอกจะให้นายถ่ายคนเดียว” ผมพึมพำ
“กลัวสาวๆ แถวนี้คิดว่าผมโสดล่ะสิ” เขาส่งยิ้มทะเล้น ผมอดมันเขี้ยวไม่ได้ ยื่นมือบีบปากที่พูดเจื้อยแจ้ว ออกแรงดึงเบาๆ จนแพทริคส่งเสียงอื้ออึงในลำคอประท้วง “เจ็บครับ!”
“รู้ก็ดี เจ้าของนายหวงนายจะตายอยู่แล้วแพท”
“ผมชอบให้คุณหวงผม” เขาลูบปากป้อยๆ หลังผมปล่อยมือ “แต่เมื่อกี้เจ็บครับ”
“เพราะนายเป็นแมวดื้อไง” ผมตอบยิ้มๆ แพทริคหรี่ตาจ้องผม ไม่รู้ในหัวคิดอะไรอยู่ แต่ผมไม่เสี่ยงให้เจ้าแมวยักษ์กลายร่างเป็นเสือแล้วจับผมฟัดตอนนี้ เลยเบี่ยงความสนใจเขาไปที่ต้นคริสต์มาสยักษ์แทน “ถ่ายรูปกัน”
ผมยกโทรศัพท์ขึ้นเปิดกล้องหน้า ขยับตัวเข้าชิดแพทริค หน้าเราทั้งคู่อยู่ในเฟรม ด้านหลังเป็นต้นคริสต์มาสยักษ์ประดับไฟสวยงามส่องประกายตัดกับท้องฟ้าตอนกลางคืน เกล็ดหิมะสีขาวโปรยปราย เป็นฉากถ่ายรูปที่องค์ประกอบสวยงามลงตัว
ผมกดถ่ายไปหลายรูป ทั้งรูปที่พวกเรายิ้มปกติไปจนถึงรูปที่แพทริคทำหน้าตลกๆ ใส่กล้องจนผมหลุดขำ ก่อนพวกเราจะเดินหลบออกมาให้คนอื่นเข้าไปถ่ายบ้าง แพทริคเดินนำผมสวนทางกับผู้คนที่เดินเข้าหาต้นคริสต์มาส จนเราออกมาอยู่ในที่โล่ง ผู้คนบางตากว่าตรงใจกลางเมือง
“เดี๋ยวเขาจะมีแสดงพลุด้วยนะเซ็บ”
“ให้เดา นายอยากดู?”
“หนึ่งปีมีครั้งนึงเองนะ” เจ้าแมวยักษ์ออดอ้อน ซึ่งผมก็แพ้ลูกอ้อนเขาตลอดนั่นแหละ “คุณนั่งรอตรงนี้ก่อน เดี๋ยวผมไปซื้ออะไรมาให้รองท้อง”
“เฮ้ ไม่ต้อง…”
“นั่งครับ ไม่ดื้อนะเซ็บ” แพทริคกดไหล่ผมให้นั่งบนเก้าอี้ตัวยาวที่ตั้งอยู่บนทางเท้า เขาขยิบตา “จองที่ไว้ครับ เดี๋ยวโดนแย่งที่หมดตอนเขาจุดพลุกัน”
“เฮ้อ ตามใจนายแล้วกัน”
ผมทำตามที่แพทริคต้องการ นั่งจองที่ให้เขา กระชับเสื้อโค้ทกับขยับผ้าพันคอตัวเองให้เข้าที่ อากาศหนาวเย็นช่วงเดือนธันวาคมทำให้ลมหายใจผมกลายเป็นไอควันสีขาว แผ่นหลังของแพทริคหายไปในกลุ่มคนก่อนเครื่องมือสื่อสารที่ผมถือไว้จะสั่น ผมหลุบตามอง มีคนส่งข้อความมาทางแอปพลิเคชันแชตชื่อดัง
พี่ชายของผมเอง
ผมกดเปิดข้อความ สิ่งแรกที่เห็นคือรูปของแมทธิวกับแจสเปอร์ พี่ชายผมฉีกยิ้มกว้าง แขนข้างหนึ่งคล้องคอแจสเปอร์ไว้ อีกมือถือกล้องถ่ายเซลฟี่ ส่วนแจสเปอร์มีสีหน้าเหมือนถูกบังคับ ซึ่งผมคิดว่าเขาถูกแมทธิวบังคับให้ถ่ายรูปจริงๆ นั่นแหละ ด้านหลังพวกเขาเต็มไปด้วยผู้คนขวักไขว่ แสงไฟระยิบระยับ เดาว่าคงเที่ยวงานเทศกาลอยู่เหมือนกัน
ใต้รูปมีข้อความที่ไม่ยาวแต่ก็ไม่สั้นส่งมา
‘ไงเซ็บ เมอร์รี่คริสต์มาส หวังว่าปีนี้นายจะไม่ทำตัวเป็นเสือป่วยเหงาหงอยเหมือนที่ผ่านมา เพราะแพทคงไม่ยอมให้นายเป็นแบบนั้นแน่ อากาศที่นั่นเป็นไงบ้าง? ที่นี่โคตรหนาว ฉันเกือบแข็งตาย รู้ไว้ด้วยที่ฉันติดแหงกอยู่นี่เพราะเรื่องของนายล้วนๆ เฮ้! ช่วยคุยกับพ่อให้ทำเรื่องเรียกตัวฉันกลับทีสิ แจสเปอร์จะฆ่าฉันแล้ว เขาเกลียดอากาศหนาวยิ่งกว่าฉันซะอีก ฉันเดาว่านี่เป็นอีกเหตุผลที่เขาไม่ตกลงปลงใจกับฉันสักที ไว้เคลียร์งานเรียบร้อยจะไปเยี่ยมนะไอ้น้องชาย XOXO’
“งี่เง่าน่ะแมท” ผมหลุดหัวเราะ ที่แมทธิวโดนพ่อเตะไปรับผิดชอบบริษัทลูกสาขาต่างประเทศเพราะตัวเขาเองนั่นแหละดึงดันไม่ฟังคำสั่ง ผมแนบรูปถ่ายของตัวเองกับแพทริคส่งไปและพิมพ์ตอบคำถามเขา กำชับทิ้งท้ายว่าไม่จำเป็นต้องมาเยี่ยม ผมยังไม่อยากหาเรื่องปวดหัวให้ตัวเองตอนนี้ แมทธิวไม่ได้อ่านในทันที ผมเดาว่าเขาคงสนุกอยู่กับงานเทศกาลทางฝั่งนั้น แต่แล้วก็มีข้อความจากอีกคนส่งมา
‘เมอร์รี่คริสต์มาสเซ็บ ฉันรวบรวมความกล้าอยู่นานกว่าจะตัดสินใจส่งข้อความนี้ ฉันอวยพรนายแบบนี้ทุกปี แต่ปีนี้มีเรื่องราวแย่ๆ ที่ฉันทำลงไปจนฉันไม่กล้าคุยกับนายอีกเลย แต่เฮ้...ฉันขอโทษกับเรื่องราวทั้งหมดจริงๆ หวังว่าจะได้รับการให้อภัยจากนาย ไม่ต้องตอบก็ได้ แต่ถ้านายไม่ว่าอะไร ฉันขอสติ๊กเกอร์สักตัวก็พอ … รักนายนะเซ็บ จากอเล็กซ์’
ผมอ่านข้อความจากอเล็กซ์อยู่นาน หลังจบเรื่องนั้นพวกเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก แม่บอกอเล็กซ์กับลุงเบอนาร์ดย้ายไปดูแลบริษัทที่ต่างประเทศ พวกเขาไม่กล้าสู้หน้าเราเท่าไหร่ แม้ว่าแม่จะให้โอกาสก็ตาม ผมส่ายหัว รู้สึกความกังวลใจในตัวอักษร
‘เมอร์รี่คริสต์มาสอเล็กซ์ ฉันไม่ใจร้ายพอจะส่งสติ๊กเกอร์ให้เธอแค่ตัวเดียวหรอก เคยมีคนบอกฉันว่าเรื่องร้ายๆ ผ่านมาแล้วจากไป ฉันหวังว่าพวกเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมสักวัน รักเธอเหมือนกัน...จากเซบาสเตียน คนที่เป็นน้องชายของเธอเสมอ’
ข้อความจากคนอื่นๆ ถูกส่งมาเป็นระยะ จากเพื่อนร่วมงานของผม แน่นอนรวมถึงเมลิน่าด้วย เธอเหมือนจะทำใจเรื่องผมกับแพทได้แล้ว เราตกลงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แม้แพทริคจะพองขนหางตั้งใส่ผมทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องของเมลิน่า ผมไล่อ่านและตอบกลับทุกข้อความ แพทริคยังไม่กลับมาง่ายๆ ผมเดาว่าเขาคงจะต่อคิวยาวเหยียดอยู่ที่ร้านไหนสักร้าน
สองข้อความสุดท้ายส่งมาจากคนที่ผมอยากให้พวกเขาอยู่ด้วยกันแต่มันเป็นไปไม่ได้
ผมเลือกเปิดอ่านข้อความของแม่ก่อน
‘เซ็บลูกรัก เป็นอีกปีที่คริสต์มาสของลูกไม่มีแม่อยู่ด้วย แม่เสียใจกับเรื่องนี้เสมอ แต่แม่เชื่อว่าปีนี้ลูกไม่ได้นั่งเงียบเหงาอยู่คนเดียวใช่ไหม? ต้องขอบคุณแพทริคสินะ เขาทำให้ลูกแม่สดใสขึ้นเยอะ เมอร์รี่คริสต์มาสจ้ะ พรุ่งนี้เราไปทานข้าวกันนะ อันที่จริงแม่เคลียร์งานรอลูกเรียบร้อยแล้ว แต่คิดว่าวันนี้ลูกอาจอยากอยู่กับแพทริคมากกว่า รักลูกเสมอ’
ผมยิ้มเมื่อโดนดักทาง แต่ถ้าผมรู้ว่าแม่ว่าง ผมก็จะเลือกแม่ก่อนแพทริคอยู่ดี เชื่อว่าเจ้าแมวยักษ์ต้องเข้าใจ หรือไม่ผมก็อยากฉลองพร้อมกันสามคน บางทีอาจพาแม่ไปฉลองกันที่บ้านของแพทริค แม่น่าจะเข้ากับบ้านนั้นได้ดี ผมพิมพ์ข้อความตอบกลับ ก่อนกดอ่านข้อความจากพ่อ
‘เมอร์รี่คริสต์มาสเซบาสเตียน พ่ออาจไม่ใช่พ่อที่ดีในสายตาลูก แต่หวังว่าพ่อจะตัดสินใจถูกที่ให้แพทริคเข้ามาในชีวิตลูก ขอให้คริสต์มาสปีนี้มีความสุข ...พ่อ’
ข้อความของซีมอน รอสซ์ไม่มีคำบอกรัก ไม่ได้พิมพ์ยาวเหยียดเป็นเรียงความ เป็นแค่ข้อความเรียบง่ายสั้นๆ ตามแบบฉบับของเขา แต่ผมรู้ดีว่านี่เป็นการแสดงความรู้สึกที่มากที่สุดแล้วสำหรับพ่อ
‘ครับ พ่อตัดสินใจไม่ผิด เมอร์รี่คริสต์มาสเช่นกันครับ’
ผมกดส่งข้อความ มันขึ้นว่าอีกฝ่ายอ่านอย่างรวดเร็วแต่ไม่มีการตอบกลับมาอีก ผมกดออกจากแอปพลิแคชันแชต เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้งก็เห็นแพทริคกำลังเดินตรงมา ในมือถือแก้วสองใบและถุงใส่อะไรบางอย่าง
“คนเยอะมากเซ็บ ผมต่อคิวจนขาเกือบแข็ง”
“ฉันถึงบอกว่าไม่เป็นไรไง” ผมส่ายหน้า เอื้อมมือช่วยเขาถือของ กลิ่นหอมหวานโชยแตะจมูกกับสัมผัสอุ่นที่แทรกซึมผ่านถุงมือ
“อากาศหนาวผมเลยคิดว่าโกโก้ร้อนสักแก้วกับวาฟเฟิลน่าจะดี” แพทริคส่งยิ้มให้ เขานั่งข้างผม ไหล่ชนไหล่ แบ่งปันไออุ่นให้แก่กัน ผมยกแก้วโกโก้ขึ้นจิบ พยักหน้าเห็นด้วย
“อีกกี่นาทีถึงจะจุดพลุ”
“เมื่อกี้ผมถามคนที่ต่อคิวอยู่ข้างหน้า” แพทริคกัดวาฟเฟิลคำใหญ่ เคี้ยวจนแก้มพอง ผมมันเขี้ยวจนอยากบี้แก้มขาวๆ ของเจ้าแมวยักษ์ให้ขึ้นรอยแดง “เห็นว่าอีกราวๆ สิบนาที”
“จะแข็งตายกันก่อนไหม” ผมหัวเราะเบาๆ อากาศวันนี้หนาวจนมือแข็ง ขนาดพวกเราแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าหนาๆ อุ่นๆ ก็ยังรู้สึกได้ถึงความเย็นที่แทรกซึมเข้ามา
“ผมอยู่ตรงนี้ทั้งคน ถ้าคุณหนาวก็แค่กอดผมแน่นๆ”
“แล้วนายไม่หนาวเหรอ” ผมสบตาเขา เขี่ยนิ้วกับปลายจมูกที่มีรอยตกกระ “จมูกนายแดงหมดแล้ว จะเปลี่ยนจากแมวยักษ์ไปเป็นกวางเรนเดียร์หรือไงหืม?”
“ถ้าผมเป็นกวางเรนเดียร์ งั้นคุณก็เป็นซานต้า”
“อ๋อ อยากโดนฉันเฆี่ยน?” ผมแกล้งว่า คราวนี้แพทริคเลยแดงไปทั้งหน้า “อย่างนี้เองสินะ”
“เซ็บ คุณมันร้าย คุณทำให้ผมคิดอะไรไม่ดี”
“อะไรไม่ดีนั่นมันยังไง” ผมเย้า “ไหนเล่าให้ฟังหน่อยซิ ความคิดในหัวนายน่ะ”
“ไม่ต้องดูพลุกันแล้วครับ กลับห้องเราเลยแล้วกัน คุณจะได้รู้ว่าผมกำลังคิดอะไร” แพทริคทำท่าจะลุกฉุดมือผมจนต้องรั้งชายเสื้อโค้ทเขาให้นั่งลงเหมือนเดิม
“ล้อเล่นน่ะ”
“เซ็บ” เขาครวญคราง เอนหัวมาซุกไหล่ผม “อยากกอดคุณจะแย่”
“กอดสิ ตรงนี้ก็กอดได้”
“คุณรู้ว่าผมหมายถึงกอดแบบไหน”
“เด็กดี” ผมลูบหัวเขา “รีบทำไม ยังไงคืนนี้ฉันก็อยู่กับนายทั้งคืนอยู่แล้ว”
ดวงตาแพทริควาววาบ เขายื่นหน้าเข้ามา กลิ่นหวานของโกโก้และวาฟเฟิลอวลอยู่รอบตัว กระทั่งปลายจมูกเราชนกัน ไอควันสีขาวเคล้าเคลอ เขากำลังจะจูบผม ถ้าไม่ใช่เพราะเสียงจุดพลุดึงสติพวกเรากลับคืนมา ผมยิ้ม ตบลงบนอกเขาเบาๆ ให้ผละออก แมวยักษ์มีสีหน้าเสียดายอย่างไม่ปิดบัง
“อยากดูพลุไม่ใช่หรือไง” ผมเงยหน้ามองท้องฟ้าตอนกลางคืนที่สว่างจ้า แต่งแต้มสีสันสวยงามจากพลุหลายดอกที่จุดติดกัน มันระเบิดกระจายเป็นแฉกก่อนสลายหายไป “สวยอย่างที่นายว่าจริงๆ ด้วยแพท”
“นั่นสิครับ เสียดายที่ช่วงเวลานั้นอยู่แค่ไม่กี่วินาที”
“แต่ก็เป็นไม่กี่วินาทีที่น่าจดจำ”
ผมละสายตาจากความสวยงามบนท้องฟ้า หันมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของแพทริค เขายังคงมองพลุที่แตกกระจาย แสงสว่างหลากสีตกกระทบใบหน้า หยอกล้อกับแววตาตื่นเต้นไม่ต่างจากเด็กๆ แพทริคเหมือนแมวตัวใหญ่ที่ถูกของเล่นที่ชอบดึงดูดความสนใจเอาไว้ เขาน่ารักจนผมอดไม่ได้
“แพท”
ผมกระซิบเรียก แพทริคหันมา ผมไม่ให้เขาตั้งตัว ประคองใบหน้าอีกฝ่ายไว้ กดจูบบนริมฝีปากเขา รสชาติโกโก้หอมหวานติดปลายลิ้น ผมขยับตัวชิด โอบกอดแพทริคไว้ในอ้อมแขน ตัวตนของเขาอบอุ่น อุ่นจนคล้ายจะละลายหายไปในอ้อมกอดผม ความหนาวเย็นรอบตัวจืดจางลง ผมแทบไม่รู้สึกถึงพวกมันอีกต่อไป
แพทริคเติมเต็มผมจนสมบูรณ์
เป็นความอบอุ่นหนึ่งเดียวที่จะเป็นของผมตลอดไป
“เซ็บ...คุณทำผมพลาดพลุลูกท้าย” แพทริคกระซิบชิดริมฝีปากผม กดจูบย้ำแผ่วเบาและผละออก รอยยิ้มสวยงามแต่งแต้มมุมปาก “ช่วงหลังมานี้คุณจู่โจมผมบ่อยจังนะ”
“เพราะนายมันน่ารัก”
“คุณน่ารักกว่า” เขาไม่ยอมแพ้ ส่วนผมหัวเราะ ลูบจมูกแดงๆ ของเขาจนมันหายเย็น “คุณรู้ไหมเซ็บว่าผมชอบบรรยากาศของเทศกาลคริสต์มาสนี้มากแค่ไหน”
“แค่ไหนล่ะ?”
“มากๆ เลยล่ะ ผมชอบเวลาเห็นทุกคนมีรอยยิ้ม” เขากวาดสายตามองรอบตัว เสียงกลุ่มนักร้องร้องเพลง Christmas Carol ดังแว่วมา แววตาอบอุ่นอ่อนหวานหันกลับมามองผมอีกครั้ง “ชอบเวลาทั่วทั้งเมืองประดับไปด้วยแสงไฟ ชอบความสนุกสนานจากขบวนพาเหรด เสียงเพลงที่เปิดคลอ มันเป็นการเฉลิมฉลองส่งท้ายปีเก่า ทิ้งเรื่องราวที่ผ่านมาและเริ่มต้นใหม่ในปีหน้า เราอาจจะเจอสิ่งที่แย่กว่าปีนี้ หรือเจอสิ่งที่ดีกว่าเดิม ไม่มีใครรู้หรอกครับ แต่คริสต์มาสปีนี้เราแค่อธิษฐาน และมีความหวังว่าปีหน้าจะเป็นปีที่ไม่ใจร้ายกับเราเกินไปนัก”
“นั่นสินะ” ผมพยักหน้าเห็นด้วย “ขอให้ปีหน้าไม่ใจร้ายกับเราเกินไป”
“คุณจะเจอแต่สิ่งดีๆ ครับเซ็บ”
“ไหนนายบอกไม่รู้ว่าปีหน้าเราจะเจอกับอะไรไง?” ผมย้อนถาม แพทริคเลยเกาหัวแก้เก้อ
“ครับ แต่ผมก็แค่...อยากให้คนที่ผมรักมีความสุข”
“ความสุขของฉันคือนาย”
“เซ็บ…” เจ้าแมวยักษ์เบิกตาโต ริ้วแดงกระจายเต็มสองข้างแก้ม เขายังคงเขินทุกครั้งเวลาผมบอกรักเขา ไม่ว่าจะทางตรงหรืออ้อม
“แค่นายอยู่กับฉัน ทุกวันของฉันก็จะมีความสุข” ผมยิ้ม สบตาเขาไม่ละไปไหน “ทีนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าจะทำให้ปีหน้าของฉันเต็มไปด้วยความสุขยังไง”
“ครับ” เขารับคำ ยิ้มกว้าง ความสุขแผ่ไปถึงแววตา “ผมรู้แล้ว”
“เด็กดี” ผมจูบเขาอีกครั้ง “เมอร์รี่คริสต์มาสแพท ปีหน้าขอให้เราอยู่ข้างกันเหมือนเดิม”
“เมอร์รี่คริสต์มาสเหมือนกันครับเซ็บ” แพทริคกุมมือผมไว้ แบ่งปันไออุ่นซึ่งกันและกัน “อยู่ด้วยกันไปทุกๆ คริสต์มาสจนผมพวกเราขาวเหมือนหิมะเลยเป็นไง?”
“ฟังดูไม่เลว”
“มันฟังดูเยี่ยมไปเลยต่างหาก”
เรามองหน้ากัน เงียบไปสักพักก่อนหัวเราะออกมา
ในอนาคตผมไม่รู้ว่าจะมีเรื่องราวอะไรผ่านเข้ามาในชีวิตบ้าง แต่ผมเชื่อว่าเราจะผ่านมันไปได้เมื่อมีกันและกัน คอยเป็นพลังงานให้กับอีกฝ่าย
คำอธิษฐานของผมต่อวันคริสต์มาสปีนี้ ขอให้แพทริคมีความสุขในทุกปี ขอให้ไม่มีอะไรมาพรากรอยยิ้มและความสดใสของเขาไป ขอให้ผมได้อยู่กับเขา ขอให้ความรักเรายืนนาน
เท่านี้ผมก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
---------------------------
แจ็ค ทอล์ก
สุขสันต์วันคริสต์มาสนะคะ หวังว่าจะอ่านตอนนี้ด้วยหัวใจที่อบอุ่นกันนะคะ และเราขอให้ปีหน้าของทุกคนเจอแต่สิ่งดีๆ ค่ะ ปีนี้อาจใจร้ายกับเราไปบ้าง แต่พอปีใหม่แล้วขอให้ทุกคนมีความหวังนะคะ ขอให้ปีหน้าใจดีกับทุกคนเยอะๆ ค่ะ เราเองก็หวังอย่างนั้นเหมือนกัน ฮ่าาา
ปล.รอบนี้เราอัปเล้าเองแหละ ฮืออ ในที่สุดก็อัปในเล้าเป็นแล้วค่ะ ให้เพื่อนสอน เย่
#คุณผู้มากับสายฝน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
