ผมขอสบตาอีกสักครั้ง
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ผมขอสบตาอีกสักครั้ง  (อ่าน 930 ครั้ง)

ออฟไลน์ tetapreton

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ผมขอสบตาอีกสักครั้ง
« เมื่อ20-04-2019 23:46:03 »

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

เรื่องนี้ชื่อ ผมขอสบตาอีกสักครั้ง
เป็นเรื่องเเรกของไรท์เอง อาจจะมีคำผิดบาง อาจจะใช้ภาษาแปลกๆบางต้องของอภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

เสียงกริ่งดังขึ้นบอกถึงคาบต่อไปที่กำลังจะเริ่มขึ้นหลังจากเรียนพละมา ทุกคนในห้องกำลังรีบมานั่งประจำที่ เนื่องจากพวกเรามาเรียนคาบนี้สายไป15นาทีเพราะตอนเดินจากสนามรร.มาตึกสุดท้ายที่เราเรียนอยู่ซึ่งไกลพอสมควร  พอทุกคนนั่งเรียบร้อยแล้วครูคณิตที่นั่งรออยู่นานก็ไม่ได้ว่าอะไร  คุณครูก็ให้พวกเราเปิดหนังสือตามและสอนต่อที่ค้างไว้

ลมพัดจากประตูด้านขวาผ่านเพื่อนที่นั่งอยู่ทางขวาผมนนท์  มาที่ตัวผมพร้อมกับเสียงคนกลุ่มหนึ่ง
"ขออนุญาตครับครูวิภา" เสียงนั้นทำให้ทุกคนในห้องหันไปมองรวมทั้งผมด้วย ทุกสายตาจองมองไปที่รุ่นพี่มอหกที่สูงที่สุดในคนกลุ่มนั้น พร้อมกับเสียงซุบซิบของคนในห้อง 'ใช่ครับคนที่ทุกคนมองคือพี่คนนั้น' พี่คนที่ทุกคนในโรงเรียนต่างรู้จักและชื่นชอบรวมทั้งผมด้วย  ผมรีบก้มหน้าหลังจากที่เสียงพี่คนนั้นพูดจบ 

ครูบอก "ได้ เข้ามา มีอะไรกันพวกนาย"
พี่คนนั้น" คุณครูครับ คือว่า คุณครูวิชุลี ให้มาตามเรื่องโครงการค่ายคณิตศาสตร์นะครับ"
ครูวิภา "ได้ เดี๋ยวครูตามไปนะ  สุริยะ ครูฝากเธอดูแลเพื่อนให้เพื่อนทำโจทย์ข้อที่เหลือของหน้านี้นะลงให้สมุด เดี๋ยวครูกลับมา"
"ครับครู" สุริยะหรืออาทิตย์หัวหน้าห้องผมขานรับ ก่อนที่ครูจะเดินออกไป เสียงในห้องก็เริ่มดังขึ้นอีกครั้ง

พร้อมกับเสียงเเบงค์คนที่นั่งอยู่หน้าผม "เเหม เเข็งทั้งตัวเลยนะมึง เเค่พี่เขามามึงก็เขินขนาดนี้แล้ว" คนที่อยู่ถัดมาแบงค์ทางซ้ายมือก็ตีไหล่มัน
ตังค์  "มึงจะพูดคำหยาบกับแสงไม่ได้นะ
มึงมันคนบาป "
แบงค์" กูจะพูดมีปัญหา" ก่อนจะมีอีกเสียงพูดต่อ
นนท์  "ถูก มึงมันเลว "คนที่อยู่ทางขวามือผม
แบงค์"พวกมึงกูไม่ได้ฆ่าคน กูแค่พูดคำหยาบนะ แหม่ ปกป้องกันจริง "
"จริงๆเเบงค์พูดได้นะ ผมไม่ถือ ผมก็เคยบอกแล้ว" จริงๆผมเคยบอกแล้วนะว่าคุยมึง กูกับผมได้ แต่ผมแค่ไม่พูดหยาบกับเพื่อนหรือว่าใคร มันทำให้พวกเพื่อนผมในห้องต้องพูดกับผมแบบสุภาพ  จนบางครั้งผมก็ตลกที่เพื่อนต้องเปลี่ยนภาษาเวลาพูดกับผม

แบงค์ "เห็นไหมฟรุตตี้ก็บอก "พร้อมยิ้มกรุมกริม
ผม "รีบทำดีกว่าเดี๋ยวครูวิภามา" จากนั้นทุกคนก็หันกลับไปโต๊ะตัวเอง หลังจากที่ทุกคนในห้องทำงานเสร็จ
ครูวิภาก็มาพอดีกลับที่เสียงกริ้งบอกว่าหมดคาบแล้วดัง

โรงอาหาร

 แบงค์มันดึงแขนผมบอกให้ไปต่อคิวซื้อก๋วยเตี๋ยวที่อยู่หลังสุดเป็นเพื่อนมัน เพราะไม่มีใครอยากส่งไปซื้อเพราะแถวมันยาวมากครับมีคนต่อแถวสักสิบห้าคนได้ผมเลยถูกลากไปเป็นเพื่อน ส่วนตังค์กับนนท์ไปต่อแถวซื้อข้าวราดแกงป่านนี้คงได้กินกันแล้ว
แบงค์" กูกินเล็กเเห้งพิเศษ ฟรุตตี้ มึงกินไร"
 "ผมเอาบะหมี่เหลืองเย็นตาโฟ เกี๊ยว"

สักพักแบงค์ยักไหล่ให้ผมหันไปมองข้างหลัง ครับพี่คนนั้นเดินมาต่อแถวจากผม พี่เค้าเริ่มเดินเข้ามาใกล้ มันทำให้ผมใจเต้นเเรงแบบตอนนั้นเลย เหมือนใจกำลังหลุดออกจากตรงนี้ ผมรีบหันกลับมามองแบงค์ที่มันทำหน้ายิ้มเยาะ
"แบงค์ผมขอสลับที่หน่อย"
"ทำไมละแสง "ผมรู้สึกเกลียดเวลาที่มันเรียกชื่อจริงผม

"เวลาที่เจอพี่คนนั้น..  นะแบงค์ แบงค์ก็รู้ว่าทำไม "
"ได้แสง" เวลาแบงค์รับปากจะทำอะไรให้ทีไรผม แบงค์ชอบมีข้อต่อรอง แต่นี้ไม่มีมันทำให้ผมหวั่นใจ
ขณะที่ผมกำลังจะเดินไปอยู่หน้าแบงค์ จู่ๆก็สะดุดพื้น ผมก้มมองลงพื้นที่ผมกำลังสะดุดเห็นเท้าแบงค์ขวางอยู่ตรงนั้น แล้วแบงค์ก็เอื้อมแขนมาขวางผมไว้ไหมให้ล้มเเล้วผลักผมไปข้างหลัง นั้นทำให้ผมรู้ว่า ผมจะต้องเจอพี่คนนั้นแน่น ผมรีบหลับตา จู่ๆสัญชาตญาณผมก็ทำงานแต่ทำงานไม่สำเร็จตอนแรกผมกะจะผลักพี่คนนั้นออกไป
แต่พอมือสัมผัสโดนตัวพี่คนนั้น เหมือนมันก็อ่อนแรงชักกลับไม่ได้ พอผมลืมตาขึ้นกะจะขอโทษที่โดนตัวพี่คนนั้น ก็ต้องหยุดชะงักเพราะมือผมมันไปวางบนอกพี่เขาเต็ม ผมรีบสบัดมือออกแล้วกล่าวขอโทษพี่เขาไปเเล้วรีบเดินออกมาจากแถว พร้อมกับตัวต้นเหตุที่วิ่งตามมาที่หลังพร้อมเสียงหัวเราะ 
ผมรีบเดินมานั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามที่นนท์กับตังค์กำลังกินข้าวกัน ก็มีอีกเสียงหนึ่งพูดตามหลังมา "ฟุตตี้จะรีบเดินออกจากแถวทำไม" พร้อมกลั้นขำ ผมรู้สึกอายแล้วก็เคืองแบงค์มาก
 ตังค์เอ่ย" มึงแบงค์ แสงทำไมไม่ซื้อข้าวมา ไหนว่าจะกินก๋วยเตี๋ยวไง"
แบงค์"กูก็ไม่รู้จู่ๆฟรุตตี้ก็เดินออกมาจากแถวก็เรียกก็ไม่ตอบ "  คนพูดด้วยสีหน้านิ่ง
ตังค์มองหน้าผมก่อนพูดกับแบงค์ "มึงไอ้เเบงค์แกล้งอะไรแสงบอกมานะมึง"
"เปล่ากูไม่ได้เเกล้งจู่ๆฟรุตตี้ก็สะดุดล้มเองกูเลยช่วยพยุงแต่มันก็หงายหลังหันตัวไปจับนมพี่.."
แสง "หยุดเลยนะเเบงค์ผมบอกเเล้วไงว่าห้ามพูดชื่อพี่คนนั้น"
"นี้มึงหายงอนกูแล้วหรอถึงพูดกับกูอะ ฟรุตตี้"
เพี๊ยะ !แบงค์  :"มึงไอ้ตังค์มึงตีหัวกูทำไม "
ตังค์:" มึงก็รู้ว่าแสงชอบที่พี่คนนั้นยังจะไปแกล้งแสงอีก"
นนท์ที่นั่งอยู่ข้างๆตังค์ก็เหยียบเท้าแบงค์ที่นั่งตรงข้าม
เเบงค์:"โอ๊ย มึงไอ้นนท์เหยียบตีนกูทำไม "
นนท์:"มึงเล่นไม่รู้จักเวลาถ้าเเสงมันล้มจริงทำไง"
แบงค์:"เออกูขอโทษนะฟรุตตี้ ให้อภัยกูเถอะนะเดี๋ยว กูโดนองครักษาพิทักษ์แสงฆ่ากูตาย"
แสง:"ผมไม่โกรธแบงค์หรอกแต่เเค่เคืองนิดหน่อย:
แบงค์:"งั้นถ้าไม่โกรธกู กูถามอะไรอย่างดิ
ฟรุตตี้นมพี่คนนั้นแน่นปะ" แบงค์หัวเราะ
เพี๊ยะ !แบงค์:"โอ๊ย กูแค่ล้อเล่น "
ตังค์:"เหรอ"
แบงค์:"นี้กูถามจริงจังละ แสงมึงแน่ใจนะว่าอยากจะคุยกับพี่คนนั้นสักครั้งแค่พวกกูจะพูดชื่อพี่เขามึงยังไม่ให้พูด แค่เหมือนกี้โดนตัวพี่เขานิดหน่อยมันยังช็อกแทบตายถ้า มึงจะสารภาพรักกับพี่เขามึง มึงไม่หมดสติก่อนหรือวะ "
นนท์พูดตัด "มึง แสง ไปซื้อข้าวได้ละเดี๋ยวอดแดก"
แบงค์:" มึงเลี้ยงนะ "
 นนท์:" ได้เดี๋ยวกู เลี้ยงเอง "
แบงค์:"ปะ ฟรุตตี้เดี๋ยวเสี่ยเขาเปลี่ยนใจนะ "
"เสี่ยค๋า" พร้อมแบมือ นนท์ยืนกระเป๋าตังค์ให้แบงค์
"ขอบคุณค่ะเสี่ย" เเบงค์ย่อและไหว้นนท์ก่อนจะขว้ากระเป๋าตังค์ไป เเล้วเดินกลับมาเอาใบหน้าตัวเองแนบชิดกับเจ้าของกระเป๋าพร้อมกระซิบว่า "เอาอะไรไหมคะเสี่ย "เจ้าของกระเป๋าส่ายหน้า เเล้วก็เดินมาลากแขน
 ผมเดินไปซื้อข้าว ระหว่างทางเดินผมก็เห็นโต๊ะรอบข้างตกใจกับเหตุการณ์เมื่อกี้แต่ผมชินแล้วเพราะเห็นตั้งแต่ตอนที่นนท์ย้ายเข้ามาตอนมอสาม แบงค์ก็เข้าไปกอดและหอมแก้มนนท์  โดยที่นนท์ไม่ได้ขัดขืนแต่ผมตกใจมากเลยถามแบงค์ทำแบบนั้นทำไมแบงค์บอกเเค่อยากลองทำให้มันตกใจ แต่ผมยังไม่เคยเห็นนนท์คนตกใจมีแต่ผมและตังค์ที่ตกใจ
 แต่ที่แบงค์พูดเมื่อกี้ก็จริงนะแค่เรียกชื่อพี่คนนั้นผมยังทำอะไรไม่ถูกเลย ถ้าผมอยากจะลองอยู่ในสายตาพี่เขาอีกสักครั้งผมจะทำได้ไหม

ปล.ขอบคุณนะคะ ถ้าเกิดไม่ถูกใจอะไร :monkeysad:
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ tetapreton

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: ผมขอสบตาอีกสักครั้ง
«ตอบ #1 เมื่อ20-04-2019 23:48:07 »

ยังไม่จบนะคะเดี๋ยวมาต่อนะ :katai4:

ออฟไลน์ tetapreton

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: ผมขอสบตาอีกสักครั้ง
«ตอบ #2 เมื่อ21-04-2019 13:03:07 »

ตอนต่อ

หลังกินข้าวกลางวันเสร็จพวกผมก็รีบมานั่งเล่นเกมส์กันที่ห้องยกเว้นผมที่เล่นเกมส์ไม่เก่งที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้เล่นทีไรแพ้ตลอดแต่พวกมันสามคนบอกต้องการคนซับพอร์ดผมเลยต้องเล่น  นนท์เด็กผู้ชายที่บ้าเกมส์ที่สุดในกลุ่มบ้าแบบที่มันเคยบอกว่าจะไปแข่งe -sport
เป็นอาชีพ มันบอกนะแต่ผมว่ามันทำได้เพราะมันเก่งเรื่องเกมส์ที่สุดในชั้นมอต้นเราแล้ว เพราะมันเคยบอกว่ามันไปท้าเเข่งเกมส์ toa กับทุกคนมาแล้ว แล้วมันก็ชนะทุกคนด้วย จู่ๆมันก็ขยับแว่นขึ้นแล้วเรียกชื่อผมระหว่างรอโหลดเกมส์

"แสง"ผมก็หันหน้าไปหายมันที่นั่งอยู่ข้างขวาผม

 "มีอะไรนนท์"

"ทำไมพวกมันต้องเรียกแสงว่าฟรุตตี้ด้วยอะ"พูดพร้อมหันหน้าไปข้างหน้าที่มีแบงค์กับตังค์อยู่

ทั้งสองคนรีบหันหน้ามาพร้อมกัน "นี้มึงไม่รู้หรอ" ทั้งสองพูดพร้อมกัน แต่ผมว่าที่นนท์ไม่รู้มันไม่แปลกนะเพราะนนท์เข้ามาตอนมอสามเทอมหนึ่ง เนื่องจากพ่อนนท์เขารู้จักกับผอ.โรงเรียนเลยเข้ามาได้

 เเบงค์คนที่นั่งอยู่ตรงข้างหน้านนท์ บอกว่า"กูนึกว่ามึงรู้แล้วไง ควายทำไมถามวะ"

นนท์บอก "กูแค่ไม่รู้เพราะต่อมเผือกกูมันทำงานช้า ไม่เหมือนพวกขี้เผือก แต่กูไม่ได้โง่เข้าใจ"พอพูดจบก็มองตาเเบงค์

 ตังค์พูดต่อ" ที่แสงมันชื่อฟรุตตี้อะนะเป็นเพราะว่าตีน"

นนท์:"ตีนอะไรวะ ฟรุตตี้มันไม่ใช่ผลไม้หรอวะกูนึกว่ามันชอบกินผลไม้ถึงเรียกว่าฟรุตตี้"

แบงค์:"ไม่ใช่ นี้ไงกูถึงบอกว่ามันเป็นควาย ฟุทตี้ ไม่ใช่ ฟรุตตี้โว้ย ไอ้ค.."

นนท์พูดแทรก"ถ้ามึงด่ากูอีกคำนะ กูจะบอกเเม่มึงว่ามึงเอาเงินค่าขนมไปเติมเกมส์"แบงค์เงียบแล้วมองตาขวางใส่นนท์

ผมพูดต่อ"นนท์อยากรู้ใช่ปะนั้นให้แบงค์เล่าให้ฟังซิ แสงเล่าเรื่องไม่สนุกเท่าแบงค์หรอนะ" ผมเป็นคนที่พูดด้วยน้ำเสียงเดียวหรือโมโนโทนมาตลอดเลยคิดว่าถ้าเล่าเรื่องเเล้วนนท์อาจจะรู้สึกไม่สนุกถึงแม้จะเป็นเรื่องตนเองก็เถอะ

นนท์:"ได้มึงเล่ามาดิ" แบงก์มองหน้านนท์ก่อนที่จะพูดอะไรบางอย่างนนท์ก็พูดก่อนว่า "ถ้ามึงไม่เล่านะ       กูบอกแม่มึงแน่"

แบงค์:"ได้มึง ฝากไว้ก่อนนะมึง"พร้อมชูนิ้วกลางขึ้นใส่หน้านนท์

"คืองี้วะเรื่องมันเกิดตอนที่พวกกูอยู่มอหนึ่งตอนนั้นมีกีฬาสีรร..." ระหว่างมี่แบงค์เล่ามันก็ทำท่าทางประกอบไปด้วยอย่างสนุกสนาน ผมและตังค์ก็หันมามองแบงค์เล่า จู่ๆมันก็ทำให้ผมคิดถึงเรื่องในตอนนั้นเลย

แดดที่ส่องมาผ่านสเตนเชียร์ที่ผมกำลังนั่งอยู่ล่างสุดของแถวและก็ริมสุดของแถวด้านขวามือผม คนที่นั่งอยู่บนสเตนเชียร์ทั้งหมดก็โดนแดดส่องหน้าไปตามกัน ผมก็เช่นกัน ผมกำลังมองพวกพี่มอห้าที่กำลังช่วยกันกางป้ายไวนิลตอนข้างหน้าผมเพื่อกันแดดในพวกน้องมอหนึ่งอย่างพวกผม
พี่ผู้ชายที่กำลังโยนอยู่บนบันไดมองหาลวดมามัดป้ายก็ตะโกนถามพี่ผู้หญิงที่จับบันไดให้คนที่อยู่ข้างบน

"นี้ฝ้ายมึงลวดอยู่ไหนวะ ยื่นมามาเร็วดิ"

"โน้นไง"พร้อมทั้งหันหน้าไปทางลวดที่วางอยู่บนเก้าอี้หลังสเตนเชียร์

"มึงก็ไปเอามาดิ อีนี้"

"ได้ อีบาส"

"อย่าเรียกบาสดิอีนี้ กูชื่อเบลล่า"พอพี่เบลล่า พูดจบ ทุกคนบนสเตนเชียร์ก็หัวเราะและส่งเสียงดังกันยกใหญ่

"ได้ค่ะ คุณแม่" พี่ผู้หญิงก็หันไปมองด้านหลังสเตนเห็นพี่ผู้ชายคนหนึ่งกำลังวิ่งมาจากทางด้านหลังพี่เขาก็ตะโกนออกไปว่า "ไอ้ม่อน มึงเอาลวดบนเก้าอี้มาให้กูหน่อยดิ"

"เห็นไหมละว่ากูรีบ"

"เเล้วมึงเห็นไหมว่ากูจับบันไดอยู่ถ้าเกิดกูปล่อยบันไดไปเอาเเล้วอีบาส เอออีเบลล่าตกลงมาคอหักตายทำไง"พี่ผู้หญิงพูดไปพร้อมกับมองไปที่คนข้างบนบันไดที่ได้แต่มองลงมา

"เออได้ กูไม่อยากเห็นมันตาย"

"ม่อนนี้เป็นห่วงเขาหรอตัวเอง"

"เปล่าแค่มึงอยู่ก็น่ากลัวอยู่เเล้วถ้าตายไปจะยิ่งน่ากลัวไปอีก กูสงสารคนที่ต้องเจอมึงหลอกต่างหาก"

ก่อนจะมีเสียงกลั้นขำมาจากพี่ผู้หญิงที้ถือบันได และตามมาด้วยสายตามองเเรงของคนที่อยู่ด้านบนบันได
พี่ผู้ชายก็หยิบลวดส่งให้พี่ผู้หญิงก่อนจะมีเสียงตามมา

"มึงคีมด้วย"

พี่ผู้ชายก็หยิบคีมเเล้วโยนให้พี่ผู้หญิงเเต่เหมือนว่าคีมมันจะไม่ถึงมืออีกคนเเค่มันดันตกลงมาพร้อมกับจังหวะที่ผมกำลังจะเงยหน้าหันไปมองตาม
พวกผู้หญิงที่จู่ๆก็ส่งสายตาพร้อมทั้งส่งเสียงดังกันยกใหญ่เพราะมีกลุ่มพี่ผู้ชายมอสามกำลังยกกล่องเดินมาหน้าสเตนเชียร์

ตุ๊บ! โครม !ใช่ครับมันโดนหัวผมเต็มๆ พร้อมกับสัญชาตญาณผมที่ยืนขึ้นพร้อมหลบและจังหวะที่ผมหลบนี้ละเท้าดันไปเหยียบคีมเจ้าปัญหาเเล้วลื่นโดนหน้าเต็มๆ ไม่ใช่หน้าโดนคีม แต่เป็นตีนเต็มหน้าต่างหาก

ผมรีบดันตัวเองที่นอนตั้งฉากกับพื้นและทำมุมตั้งฉากกับเท้าพี่คนหนึ่งขึ้น ขณะดึงตัวขึ้นก็มีมืออีกมือมาช่วงดันขึ้นพร้อมพูดกับผมว่า" ไม่เป็นอะไรมากไหมครับน้อง" 

"ครับผมไม่เป็นไร"เเต่ในใจผมเเค่รู้สึกอายนิดหน่อยแต่ไม่มากเพราะปกติผมเป็นคนซุ่มซามอยู่แล้ว

จังหวะที่ผมลุกขึ้นได้ก็กำลังปัดเศษหญ้าที่ติดขา เเล้วก็มีมือหนึ่งเอือมเข้ามาจับหัวผม เป็นมือที่อบอุ่นมากพร้อมกับลูบหัวผมเบา "ไหนหัวโนตรงไหนเดี๋ยวพี่พาไปห้องพยาบาลนะครับ"

 ผมก็มองคนที่ลูบหัวผมอย่างทะนุถนอม พอดีกับที่คนที่อยู่ตรงหน้าผมเขามองมาที่ผม นั้นทำให้ผมได้สบตาเขาครั้งแรก ดวงตาที่เป็นสีน้ำตาลอ่อนตรงกลางแล้วค่อยเข้มขึ้น มันทำให้ในใจผมที่ไม่เคยเต้นมาก่อนมันเต้นแรงขึ้น จนผมเริ่มรู้สึกอายกับการที่ต้องสบตาพี่คนนั้นแต่ในใจบางส่วนก็เมื่อถูกมตร์สะกดให้อยากจะอยู่แบบนี้สักพัก ใช่เพราะครั้งนั้นมันทำให้ผมรู้สึกอยากโดนสายตาคู่นั้นสะกดใจผมอีกครั้ง แล้วหลังจากนั้นผมก็เดินถอยหลังเพื่อถอยห่างจากพี่คนนั้นพร้อมกับเอ่ยออกไปว่า แต่ยังไม่ทันพูดว่าไม่เป็นไรครับ ผมไปเองได้ ก็ชนบันไดที่อยู่ข้างหลังเเล้วหลังจากนั้นก็รู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆมาทับแล้วก็ตื่นอีกที่ก็ไปอยู่โรงพยาบาลเลย

"นั้นละเรื่องก็มีประมาณนี้"แบงค์เป็นคนบอก

ตังค์เพื่อนผมอีกคนที่มันตัวเท่ากับผมและเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มด้วย ผู้หญิงอะไรสูงต้อง175ซม.
ผมไม่ได้ว่านะเเต่เป็นเพราะความอิจฉา ก็ได้พูดขึ้น "ไม่ใช่แค่นี้ไอ้แบงค์มันมีต่อเล่าก็ไม่หมดก่อนหน้านั้นอะ" ผมนี้หันไปทางแบงค์เลย

 แบงค์มันไม่สบตาผมแต่มันบอกว่า"ก็ไม่มีไรหนิวะ อ๋อแล้วที่มันนอนโรงพยาบาลเพราะบันไดทับอะนะ เป็นเพราะพี่ฝ้ายตกใจที่มันเดินมาชนบันไดเเล้วบันไดมันไม่ดีอยู่แล้ว พี่เเกลืมเลยปล่อยทับมัน แล้วพี่บาสแกก็ตกบันไดแขนหักไปข้างหนึ่งก็ใส่เฝือกยาววนไปจบละ" 
"เหรออออ"แบงค์มองมาที่ตังค์แล้วก็หยิกแขนตังค์

"โอ้ยย แค่นั้นละ เจ็บนะวะไอ้แบงค์ ผู้ชายอะไรหยิกเจ็บ ชิบ"ก่อนตังค์จะหันมามองและส่งยิ้มให้ผม

"มึงเข้าใจเเล้วใช่ไหมวะไอ้นนท์ ว่าทำไมถึงชื่อฟุทตี้" แบงค์เอ่ยพร้อมหันหน้ายิ้มเยาะมาที่ผม แต่ผมแค่ยิ้มกลับไปไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้รู้สึกเคืองแบงค์นะ แต่ตอนแรกก็แอบโมโหอยู่นิดน้อยตอนนี้ชินละ เเบงค์หรือใครจะล้อก็ตามสบาย

"เออ แสง มึงไหนเราก็สนิทกันนานแล้ว กูอยากรู้ว่ารองเท้าพี่คนนั้นหอมไหมวะตอนนั้นอะ" แบงค์ถามด้วยการปั้นสีหน้าจริงจัง

ตังค์ "มึงรองเท้าใครจะหอมวะ"

ทุกคนหัวเราะพร้อมกัน แต่จริงแล้วรองเท้าพี่คนนั้นหอมนะผมยังจำกลิ่นรองเท้าพี่เขาได้เลย

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด