หัวข้อ: ❤ STALKER สืบ.สวน.รัก ❤ [ตอนที่ 25]★07/07/19★ P:28

[lemonphug]

เอ็นดูขลุ่ยน้อยจัง

[lizzii]

เหมือนจะมุ่งเป้าไปที่เบล แต่ไม่น่าจะใช่ คิดว่าเป็นการสับขาหลอก รึเปล่านะ 55555

[O-RA DUNGPRANG]

ขลุ่ยเอ้ยขลุ่ย 

[yunjae_yusoo_mi]

 
ขลุ่ยเอ้ยยยยย

[HISY]

ขลุ่ยเอ๊ยย ตอยท้ายไหงคิดงั้นอ่ะ

[areenart1984]

นึกว่าจะรู้อะไรมากกว่านี้ซะอีก  โคนันขลุ่ยรีบ ๆ สืบเร็ว 

[river]

ขลุ่ยฉลาด แต่ขาดประสพการณ์รัก

[miikii]

ขลุ่ยยยยยยยย ไม่น่าใช่แบบนั้นมั้ย 55555555555

[mystery Y]

โยธาเริ่มรู้ตัว แต่ขลุ่ยนี่สิ

[PrimYJ]

 เหนื่อยหน่อยนะโยธาเพราะว่ามีคนยังไม่รู้ตัว

[sz4music]

555555555 ดีมากกกก

เข้าใจแบบนี้ก็ดีนะ

[HanATarO]

โยธาเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่าหลงน้องขลุ่ย

แต่น้องขลุ่ยเราไม่สงสัยเลย 5555

[somberness]

โธ่ขลุ่ยแล้วโยธาจะทำไงให้รู้เนี่ยยย 

[•♀NoM!_KunG♀•]

อ่อยเนาะ ยั้ยนู๋ขลุ่ย

[ooomukooo]

โยธารู้ใจตัวเองแล้วใช่ไหม
ขลุ่ยเองก็เริ่มมีปฏิกิริยากับโยธาบ้างแล้ว
 

[14th-friedegg]

หายไปนานเลยพี่ดารินนนนน รอค่าาาาาาา

[Ginny Jinny]

ขลุ่ยรู้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องของตัวเอง

[darin]

ตอนที่ 12 
โคนันขลุ่ย

-โยธา-

ผมไม่รู้ว่าจิณณ์รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังนั่งยิ้ม จนสายตาคู่นั้นเงยขึ้นมาสบตากับผม ดูเหมือนจิณณ์จะเข้าใจความสงสัยในสายตาของผม

“รูปในไอจีลูกจันน่ะ ตลกดี”

ผมรับโทรศัพท์ที่จิณณ์ส่งมาให้ เมื่อเห็นรูปจึงรู้ว่าทำไมจิณณ์ถึงยิ้มเพราะผมเองยังเผลอยิ้มตาม ลูกจันนั่งหลับซบหน้ากับแขนบนโต๊ะ ริมฝีปากเผยอออกเล็กน้อย ดวงตาปิดสนิท มีเศษดอกไม้ ใบไม้ ตกแต่งอยู่เต็มศีรษะ มีมือของใครบางคนยื่นเข้ามาชูสองนิ้วในรูป ผมเลื่อนสายตาลงอ่านคำบรรยาย

เพื่อนช่วยทำผมให้ เพื่อนช่วยถ่ายรูปให้ เพื่อนรักมาก?
กูว่าไม่ใช่ละ!!!

“น่ารักดี” ผมส่งโทรศัพท์คืนให้จิณณ์ “นายรู้ไอจีลูกจันด้วยเหรอ”

“เห็นตอนกดติดตาม ฉันเลยกดบ้าง แล้วไอจีของขลุ่ยอะไรวะ”

“ในไอจีฉันรูปที่ไปดูหนังมีแท็กไว้” ผมบอกด้วยวิธีนี้เพราะจำชื่อไอจีขลุ่ยไม่ได้ อย่าว่าแต่จำเลยแค่อ่านผมยังอ่านไม่ออก

จิณณ์กดเข้าไปในแอคเคาท์อินสตาแกรมของผม ก่อนกดเชื่อมต่อไปยังแอคเคาท์ของขลุ่ย

“เดี๋ยวนะ ไอ้รูปจับมือนี่มายังไง” จิณณ์เงยหน้าขึ้นมองผมด้วยสายตาล้อเลียน ผมยกยิ้มมุมปาก ไม่ยอมตอบคำถามเพื่อน

“นายสนใจขลุ่ยเหรอวะ” สายตาของจิณณ์ที่มองมาเปลี่ยนเป็นจริงจัง ผมสบตากับเพื่อน ก่อนส่ายศีรษะไปมา

“เปล่า”

“แต่ท่าทางของนายมัน..”

“ฉันข้ามคำว่าสนใจไปนานแล้ว”

“หะ!!!”

“ก็อย่างที่นายได้ยิน” ผมเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ ยกมือขึ้นกอดอกหลวมๆ มองสีหน้าของจิณณ์ด้วยดวงตาติดรอยยิ้มขำ

“นายพูดจริงเหรอวะ” สายตาของจิณณ์ยังลังเลว่าจะเชื่อที่ผมพูดดีหรือไม่

“อืม”

“ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”

“ที่ชอบ?” ผมเลิกคิ้วขึ้น

“ที่รู้ตัว”

“เมื่อวาน ทีแรกฉันไม่มั่นใจ แต่เชื่อเถอะว่ามันใช่ไปแล้ว”

“ไม่อยากเชื่อว่านายจะชอบผู้ชาย”

“อย่าว่าแต่นายเลย ฉันเองก็เหมือนกัน” ผมยกยิ้มมุมปาก  หลังจากใช้เวลาคิดอยู่นาน และยอมรับกับตัวเองในที่สุดว่าผมชอบขลุ่ย นอกจากความแปลกใจแล้ว ผมไม่มีความกังวลหรือต่อต้านความรู้สึกของตัวเอง มีเพียงอาการเผลอยิ้มเมื่อนึกถึงอีกฝ่าย ประโยคแรกที่คิดขึ้นมาในหัวคือ..โดนจนได้สิน่า!

“แล้วนายจะเอายังไงต่อ”

“ไม่เห็นยาก ก็จีบสิวะ”

“ฮ่าๆ นั่นสินะ ทำไมฉันถามอะไรโง่ๆ วะ ว่าแต่นายเถอะชอบขลุ่ยตรงไหน” จิณณ์ใช้นิ้วปัดหน้าจอโทรศัพท์ ละสายตาจากผมไปดูหน้าจออีกครั้ง

“จำกัดความได้ยากมากว่ะ ฉัน..” ผมชะงักเมื่อสายตาบังเอิญตกลงมองหน้าจอโทรศัพท์ของจิณณ์ ที่อีกฝ่ายเพิ่งกลับมาเปิดดูรูปในอินสตาแกรมของขลุ่ยอีกครั้ง ผมเอื้อมมือไปดึงมือถือออกจากมือจิณณ์จนอีกฝ่ายตกใจ

“อะไรวะ”

ผมไม่ตอบ สายตาจับจ้องที่ชื่ออินสตาแกรมของขลุ่ย เมื่อครู่ผมมองโทรศัพท์ของจิณณ์ในลักษณะกลับหัวเพราะนั่งตรงข้ามกัน สายตาของผมมองจากฝั่งซ้ายมือก่อน มันทำให้ผมเอะใจบางอย่าง

iulhknanoc 

c o n a n k h l u i ผมไล่ตัวหนังสือจากด้านหลังทีละตัว ก่อนระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ในที่สุดผมก็เข้าใจชื่อแอคเคาท์ของขลุ่ย

“อะไร” จิณณ์เลิกคิ้วขึ้น

“นายลองอ่านชื่ออินสตาแกรมขลุ่ยดูสิ”

“ฉันพยายามอ่านอยู่ ว่าจะถามนายพอดีว่ามันอ่านว่าอะไรวะ ฉันอ่านไม่ออก”

“หึๆ มันอ่านว่าโคนันขลุ่ย”

“โคนันขลุ่ย? อ่านยังไงของนาย..อ๋อ!” จิณณ์อุทานออกมา หาคำตอบได้ไม่ยากเย็นนัก หลังจากได้คำเฉลยไปแล้ว

“เข้าท่าดีว่ะ สงสัยจะชอบอ่านเรื่องโคนัน”

เมื่อครู่ผมไม่ได้เอะใจอะไรจนจิณณ์พูดขึ้นมา คิ้วของผมขมวดเข้าหากัน เดี๋ยวนะ...

ผมนึกย้อนไปตั้งแต่วันแรกที่เจอกับขลุ่ย นึกถึงท่าทางแปลกๆ คำถามแปลกๆ และความสนใจแปลกๆ ของขลุ่ย หรือว่า..

“ฮ่าๆ” ผมเงยหน้าขึ้นหัวเราะเสียงดัง ผมไม่แน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์แต่คิดว่าคงไม่ผิด มิน่าถึงอยากได้กล่องใบนั้นนัก

“จะเล่าได้หรือยัง”

“ได้” ผมพูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนเล่าสิ่งที่ตัวเองคิดให้จิณณ์ฟัง

“มาคิดดูแล้วมันก็เป็นไปได้” จิณณ์แสดงความคิดเห็นหลังจากผมพูดจบ

“ฉันคิดว่าใช่ ถ้าคิดแบบนี้มันก็ตอบทุกคำถามได้หมด ว่าทำไมขลุ่ยถึงสนใจฉันและคอยตามฉัน”

“สมกับเป็นขลุ่ยจริงๆ” แม้แต่จิณณ์ยังพูดคำนี้

ผมเผลอยกยิ้มที่มุมปาก เมื่อใบหน้าของขลุ่ยลอยเข้ามาในหัว ฉันจะทำยังไงกับนายดีนะ

 “ออแกนกับเบลเดินมาแล้ว นายจะบอกไหม” จิณณ์มองไปทางด้านหลังผม ทั้งสองคนแยกไปซื้อขนม ผมกับจิณณ์จึงมาหาโต๊ะนั่งก่อนระหว่างรอขึ้นเรียน

“ยังก่อน”

“ทำไมวะ เพราะเบลเหรอ”

“เปล่า เพราะฉันยังไม่อยากให้ขลุ่ยรู้”

“จะแทรกซึมสินะ เข้าใจแล้ว”

ผมพยักหน้าแทนคำตอบ สมองหวนไปคิดถึงใบหน้าของขลุ่ย รอยยิ้มถูกจุดขึ้นที่ริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว ชักสงสัยแล้วสิว่ากวางน้อยของผมจะรู้เรื่องความรักมากน้อยแค่ไหน

• • • • •
   
“ฝากขอบคุณจิณณ์ด้วย วันหลังไม่ต้องซื้อฝากก็ได้ผมเกรงใจ” ขลุ่ยรับถุงขนมไปจากมือผม ใบหน้ายังชื้นเหงื่อ ขลุ่ยเดินมาจากคณะหลังจากได้ข้อความจากผม ว่าจิณณ์ฝากขนมไว้ให้ ให้มาเอาหลังเลิกเรียน
   
“อืม แล้วจะบอกให้” ผมตอบผ่านๆ คล้ายไม่สนใจ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนดู ก่อนถอนหายใจเบาๆ หย่อนโทรศัพท์กลับลงไปในกระเป๋ากางเกง

“หนักข้อขึ้นทุกวัน” ผมพูดลอยๆ โดยไม่เจาะจงว่าพูดถึงใคร หรือพูดกับใคร

“อะไรเหรอ” ดวงตาของขลุ่ยสนใจอย่างเห็นได้ชัด

“เคยเล่าให้ฟังแล้วไม่ใช่เหรอว่ามีคนตามฉัน”

“ส่งข้อความมาเหรอ”

“ส่งทุกวัน อ่านไหม” ผมล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ดวงตาของขลุ่ยสว่างวาบขึ้น

“อย่าเลย มันไม่น่าอ่านเท่าไหร่” ผมเอามือออกจากกระเป๋า เกือบหลุดขำเมื่อเห็นสีหน้าผิดหวังของอีกฝ่าย
 
“ไม่ใช่แค่ข้อความนะ วันก่อนโน้น วันที่นายไม่ได้แวะไปที่ร้านกาแฟ ก็มีของมาฝากไว้ให้ฉัน”

“มาเหรอ” สีหน้าของขลุ่ยผิดหวังยิ่งขึ้นไปอีก เหมือนเจ้าตัวกำลังเซ็งที่ของมาในวันที่ไม่ได้ไป

“ฝากอะไรไว้”

“ไม่ได้เปิดดู” ผมส่ายหน้า

“ทิ้งไปแล้วเหรอ”

“ยัง อยู่ที่คอนโด”

ดวงตาของขลุ่ยเบิกกว้างขึ้นทันที “แล้วนี่จะกลับเลยหรือเปล่า”

“ใช่” ผมพยักหน้า

“พักอยู่แถวไหน”

“ไม่ไกลมาก ไปไหม ฉันหาเพื่อนกินข้าวอยู่พอดี พวกนั้นมีธุระกลับกันหมดแล้ว”

“ก็ได้ เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน” ขลุ่ยพยักหน้าทันที

“งั้นก็ตามมา” ผมเดินนำขลุ่ยจากตึกคณะไปยังลานจอดรถ ซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ในหน้า จากไม่แน่ใจนักตอนนี้ผมมั่นใจล้านเปอร์เซ็น

• • • • •
   
ผมหยิบกล่องสีแดงที่โยนไว้ในตู้ออกมา เดินตรงไปยังห้องนอนก่อนทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง    ขลุ่ยเดินตามมานั่งด้วย สายตาจับจ้องอยู่ที่กล่องตรงหน้าผม ผมพาขลุ่ยมาที่คอนโดหลังจากแวะกินข้าวเรียบร้อยแล้ว
   
“กล่องที่เล่าให้ฟัง” ผมทำเหมือนไม่รู้ความสนใจของอีกฝ่าย ทำเหมือนเป็นผมเองที่อยากเล่า
   
“ที่บอกว่าฝากไว้ที่ร้านกาแฟเหรอ” ขลุ่ยถามให้แน่ใจว่าหมายถึงใบเดียวกัน
   
“ใช่” ผมพยักหน้า
   
“ทำไมถึงเอาไปฝากที่นั่น สองครั้งแล้วไม่ใช่เหรอ” คิ้วของขลุ่ยขมวดเข้าหากัน  “ใครเป็นคนฝากได้ถามเจ้าของร้านหรือเปล่า”
   
“พี่กานดาไม่อยู่ มีคนฝากเด็กที่ร้านไว้ ถามแล้วบอกแค่ว่าเป็นผู้ชาย”
   
“อืม ขอดูได้ไหม”
   
“เอาสิ” ผมพยักหน้า ขลุ่ยยื่นมือมาเปิดฝากล่อง จังหวะเดียวกับที่ผมดึงแว่นออกจากใบหน้าของขลุ่ย
   
“สั้นมากเหรอ” ผมยกแว่นขึ้นดู
   
“อย่าเล่น ผมมองไม่เห็น มันเบลอ”
   
“ใช้มือจับเอาสิ” ผมไม่ยอมคืนแว่นให้ขลุ่ยง่ายๆ วางแว่นของอีกฝ่ายไว้ด้านหลัง
   
“แค่จับมันจะไปรู้ได้ยังไงว่าคืออะไร”
   
“ไม่รู้เหรอ” ผมจับมือของขลุ่ยที่ยื่นมาตรงหน้าเพื่อขอแว่นตาคืน แตะปลายนิ้วของอีกฝ่ายที่ตาของผม
   
“นี่อะไร”

“ตา แค่นี้มันก็ต้องรู้อยู่แล้ว” ขลุ่ยถอนใจเบาๆ ผมลอบยิ้ม

“ใช่ นี่ตา” จับมือของขลุ่ยเลื่อนลงมาที่ปลายจมูก

“นี่จมูก” ผมเลื่อนมือที่จับลงช้าๆ แตะริมฝีปากเข้าที่ปลายนิ้วของขลุ่ย

“นี่ปาก”

ขลุ่ยชักมือออกจากมือของผมทันที หน้าขึ้นสีแดงเรื่อ

“ไม่เห็นจะยากตรงไหน” ผมใช้น้ำเสียงกวนกับขลุ่ย เพราะไม่ต้องการให้ขลุ่ยรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของผม ยังก่อน ผมต้องมั่นใจเสียก่อนว่าผมทำให้ขลุ่ยหวั่นไหวได้แล้ว ไม่เช่นนั้นผมอาจจะเสียโอกาสไป ขลุ่ยเป็นคนชัดเจน ถ้าไม่ชอบผมอาจเลือกที่จะถอยห่างทันที

ผมหยิบแว่นตาสวมคืนให้กับขลุ่ย มองใบหน้าที่ยังแดงเรื่อด้วยสายตาเอ็นดู สงสัยว่าทำไมมันถึงดูน่ารัก ทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้ทำอะไรเลย

ขลุ่ยขยับตัวออกห่างผมเล็กน้อย แต่พอสายตาตกลงมองกล่องสีแดง ก็ดูเหมือนจะลืมเลือนเรื่องเมื่อครู่ไปสิ้น ดวงตาของขลุ่ยเป็นประกาย สีหน้าตื่นเต้น เห็นแล้วผมอดยิ้มไม่ได้ นี่สินะสิ่งที่ชอบ ดันคิดว่าเป็นตัวผมไปเสียได้

ขลุ่ยหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวขึ้นมาพลิกดู ก่อนยื่นจมูกเข้าไปใกล้

“มีอะไร”

“มันมีกลิ่นน้ำหอม”

“ได้กลิ่นด้วยเหรอ”

“อืม ผมกำลังนึกอยู่ว่ากลิ่นอะไร แต่ยังนึกไม่ออก”

“แล้วนายใส่น้ำหอมอะไร”

ผมโน้มตัวเข้าหาขลุ่ย ยื่นหน้าไปใกล้คอของอีกฝ่าย สูดลมหายใจเข้า ขลุ่ยผงะถอยหลังทันที

“ผมไม่ใส่น้ำหอม!”

“หอมดี” ผมถอยตัวกลับ มองเข้าไปในดวงตาของขลุ่ยด้วยดวงตาเป็นประกาย

“ผมไม่ได้ใส่”

“หึๆ” ผมยกยิ้มมุมปาก สนุกที่ได้แหย่ขลุ่ย โดยเฉพาะเมื่ออีกฝ่ายมีปฏิกิริยา

ขลุ่ยตั้งสติอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนกลับไปให้ความสนใจกับผ้าเช็ดหน้าในมือ

“ผมคิดว่ามันมีนัยความหมายบางอย่าง คุณเดาไม่ได้เลยเหรอว่าคนที่ตามคุณอยากบอกอะไร”

ผมส่ายศีรษะไปมา เคยสนใจที่ไหน ผมไม่ได้เปิดอ่านข้อความเงาของคุณมานานแล้ว ที่เปิดวันนี้ก็เพื่อเรียกความสนใจของขลุ่ยแค่นั้น ไม่ได้อ่านจริงๆ ด้วยซ้ำ

“จะใช้ผ้าผืนนี้ไหม ไม่ใช้ผมขอ”

“เอาไปสิ ฉันไม่คิดจะใช้อยู่แล้ว”

“อืม” ขลุ่ยวางผ้าไว้ในกล่อง ปิดฝา แล้วใส่ลงไปในกระเป๋าเป้ที่ติดตัวมาด้วย

“ผมกลับเลยดีกว่าคุณจะได้พักผ่อน”

ได้ของแล้วก็จะไปสินะ ผมซ่อนแววตารู้ทันเอาไว้

“เดี๋ยวไปส่ง”

“ไม่ต้อง ผมกลับเอง”

“เอางั้นเหรอ”

“อืม”

“ได้” ผมตามใจขลุ่ย คิดว่าไม่ควรรุกหนักจนเกินไปตั้งแต่ครั้งแรก

“อย่าลืมนัดวันศุกร์”

“ไม่ลืม” ขลุ่ยลุกขึ้นยืน สะพายเป้ขึ้นบนบ่า

“โยธา”

“หือ”

“ระวังตัวไว้บ้างก็ดีนะ”

“เป็นห่วงฉันเหรอ”

ขลุ่ยทำท่าเหมือนจะปฏิเสธ ริมฝีปากที่เผยอขึ้นหุบลง ก่อนศีรษะเล็กจะผงกขึ้นลงแทน

“ขอบใจ”

อาจเพราะน้ำเสียงที่ผมใช้ หรือไม่ก็เป็นเพราะสายตาอ่อนโยนที่ผมมองอีกฝ่าย ทำให้ขลุ่ยหลุบสายตาลง

“กลับแล้ว”

“เดี๋ยวเดินลงไปส่งข้างล่าง”

“อืม”

ผมเดินคู่ไปกับขลุ่ยโดยไม่พูดอะไร จัดการเรียกแท็กซี่ให้อีกฝ่าย เปิดประตูให้เมื่อรถจอดสนิท ขลุ่ยเงยหน้าขึ้นมองผม
   
“ถึงแล้วส่งข้อความมาบอกด้วย”
   
“อืม” ร่างผอมก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ ผมปิดประตูตามหลังให้ก่อนที่ขลุ่ยจะเอื้อมมือมาจับประตู ผมยืนรอจนรถลับสายตาจึงเดินกลับเข้าไปในอาคาร
   
ลิฟต์กำลังเคลื่อนที่ขึ้น ผมอดคิดถึงใบหน้าเล็กของขลุ่ยไม่ได้ รอยยิ้มค่อยๆ จุดขึ้นที่ริมฝีปาก เผลอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ผมคิดว่าขลุ่ยตัวหอม แม้อีกฝ่ายจะปฏิเสธก็ตาม

:::: ♥ TBC ♥::::
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[B52]

จับ​ ได้​ แล้ว

[ืืnanana21]

บางทีโยธาก็ร้ายกว่าเงาของคุณอีกนะคะ
 

[HISY]

ฉันฟิน ฉันเขินนน

[snowboxs]

เอาอีกๆๆๆๆๆ

[route rover]

พอรู้ตัวรู้ใจก็รุกเค้าหนีกเลยน้าาา

[Gokusan]

หนู...ลูก~~~ เขาล่อลวงหนูอยู่ลูก~~~
ติดกับเขาง่ายๆ เลย ลูกเอ๊ย~~~
เรานี่แหละที่ต้องระวังตัว พ่อโคนันน้อย

โยธานี่ก็ช่างเนียน~~~

[Sarujang]

ร้ายกว่าเงาของคุณก็โยธานี่แหละ  เนียนเชียว

[Al2iskiren]

โยธาล่อลวงโคนันขลุ่ยเข้าคอนโด
ร้ายกาจจจจ

[van16]

โยธาร้ายไม่เบา แต่ชอบ   

[gackmanas]

ไปแอบดมน้องอีก... พี่โยธา ก็ไม่เบาอ่ะ..

[areenart1984]

โคนันขลุ่ย หนูสืบเรื่องหัวใจของหนูก่อนดีกว่าไหม 

[O-RA DUNGPRANG]

ลำบากแล้วโคนันขลุ่ยตกหลุงพรางโยธาซะแล้ว