ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
********************************************
อาน่ะอิจฉาที่ปู่รักผมมากกว่าเขา
แต่ไม่ต้องห่วง
เพราะผมจะเป็นคนให้ความรักเขาเอง 
[/i]
เรื่องราวเกิดขึ้นตอนผมอายุ11
พ่อแม่ผมเสียชีวิตจากการโดนรถชน
จนกระทั่งวันนึง มีผู้ชายอายุราว20ปลายๆ มากดกริ่งหน้าบ้านของผม
เขาบอกว่าเป็นน้องชายของพ่อ
เกิดคำถามในหัวผมมากมาย
ผมมีอาด้วยเหรอ
ในช่วงเวลาที่คุณพ่อยังมีชีวิตอยู่ พ่อไม่เคยเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวท่านให้ผมฟัง
บอกย้ำเพียงแค่ว่า
ครอบครัวเรามีกันแค่3คนต้องรักกันไว้มากๆ ยามที่พ่อและแม่ทะเลาะกัน ผมจะทำหน้าที่เป็นกาวเชื่อมต่อ
กอดพวกเขาทั้งสองคน
และบอกว่า
“ถ้าพ่อกับแม่ทะเลาะกันผมคงเหลือแค่ตัวคนเดียว”
ทุกครั้งที่พูดเราสามคนจะโอบกอดกัน พร่ำคำขอโทษที่ได้ทำผิด
สำนึกกับสิ่งที่ได้ทำลงไป
และเมื่อถึงวันที่เกิดอุบัติเหตุอย่างไม่คาดคิด
บุคคลที่4ก็เข้ามา
ผมจะเชื่อเขาได้แค่ไหนกัน…
.
.
6ปีผ่านไป..
มีอะไรเกิดขึ้นเยอะแยะ รวมทั้งผมได้รับรู้อะไรหลายอย่าง เช่นเรื่องที่พ่อแม่ผมหนีออกมาจากบ้านเพราะคุณปู่รับไม่ได้ที่คุณแม่ผมเป็นเพียงคนที่มาจากครอบครัวธรรมดา
อืม ก็ธรรมดาจริงๆ นั้นแหละ
หญิงสาวกำพร้า ที่ทำงานหาเลี้ยงตัวเอง
เธอทำงานหามเช้าจนค่ำ
ปู่คงรับมันไม่ได้เพราะเขามีหน้ามีตาเกินกว่าที่จะบอกกับใครต่อใครว่าลูกสะใภ้นั้นเป็นเพียงสาวที่ไร้หัวนอนปลายเท้า
อาเล่ามันตอนเจอกันครั้งแรกระหว่างขับรถ
และใช่
ผมควรจะโกรธมัน
แต่สุดท้ายความโกรธที่มีมันก็หายไปเมื่อเราถึงที่หมาย
บ้านหลังใหญ่ ไม่สิ คฤหาสน์หลังใหญ่
มันใหญ่กว่าบ้านหลังเก่าของผมราวๆ 30เท่า ไม่รู้สิ บางทีผมคิดว่ามันอาจจะมากกว่านั้นก็ได้
ภายในคฤหาสน์หลังนั้นมีคนอาศัยน้อยนิดเมื่อเทียบกับความใหญ่โตของมัน
มีเพียงความเงียบไร้ซึ่งเสียง
ไร้ซึ่งความสุข
และไร้เสียงหัวเราะ
ในบ้านหลังใหญ่นั้นมีเพียงชายแก่ผมขาวล้วนบ่งบอกถึงอายุที่นั่งอยู่บนรถเข็นทันสมัย เขามองผมด้วยแววตาสำนึกผิด
“ขอโทษ”
คำแรกที่เขาเอ่ยออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรั่งพรู
ความโกรธที่มีอยู่ภายในใจหายไปจนหมดเพียงแค่ปู่พูดคำนั้น
เขาเล่าทุกอย่างให้ผมฟังเหมือนที่อาเล่าในรถ
ปู่พยายามที่จะหาคุณพ่อและคุณแม่หลายปี ทั้งจ้างนักสืบและตรวจสอบข้อมูลการเดินทางทั้งทางเรือและทางอากาศ
ปู่ไม่เคยเจอมันเลย
คุณพ่อฉลาดเกินกว่าจะทิ้งข้อมูลเหล่านั้นให้เขาดูต่างหน้า
ทุกครั้งที่เหมือนจะมีร่องรอย
สุดท้ายก็คว้าได้เพียงแค่ฝุ่น
พ่อเดินเร็วกว่าปู่1ก้าวเสมอ
แต่ความลับมันไม่มีอยู่ในโลก สุดท้ายปู่ก็หาพ่อเจอแม้มันจะช้าไป
ใช่…
เขาเจอเราตอนที่พ่อกับแม่ผมเสียแล้ว
ข้อมูลทางการแพทย์ไม่เคยโกหกใคร
ผลเลือด
ดีเอ็นเอ
ใบหน้าและชื่อสกุล
นักสืบเอกชนรู้ทันทีว่าพ่อผมอยู่ที่ไหนเมื่อตอนแพทย์ลงข้อมูลผู้ตายในระบบโรงพยาบาล
พ่อของผมไม่เคยเปลี่ยนชื่อตัวเอง
เขาใช้ชีวิตอยู่ในชนบทเล็กๆ ทางตอนเหนือ พ่อทำอาชีพเก็บผักขาย ส่วนแม่ก็เป็นเพียงแม่บ้านจึงไม่แปลกที่ปู่จะหาเราไม่เจอ
.
จบเรื่องราวของชีวิตผมในอดีตมันมีเพียงแค่นั้นล่ะ
.
.
หลังจากที่ผมได้มาอยู่ในเมืองหลวง คุณปู่ก็ส่งผมเรียนในโรงเรียนเอกชนชื่อดัง เขาให้ผมพักอยู่กับอาเพราะคฤหาสน์ของตระกูลนั้นตั้งอยู่นอกตัวเมือง มันคงไม่สะดวกอย่างมากที่ผมจะต้องตื่นเช้าทุกวันเพื่อไปโรงเรียน
ปู่น่ารัก เขาตามใจผมทุกเรื่องจนอาต้องดุ
อาน่ะอิจฉาที่ปู่รักผมมากกว่าเขา
แต่ไม่ต้องห่วง
เพราะผมจะเป็นคนให้ความรักเขาเอง ; )
.
.
.
“เฮ้ยคริส พวกไอเจชวนเล่นบาสหลังเลิกเรียนอะ” เค้กเพื่อนสนิทของผมบอกตอนที่เรากำลังทานข้าวกันระหว่างพักเที่ยง
ร่างสูงโปร่งนั้นหยิบขวดน้ำของผมที่ตั้งอยู่บนโต๊ะกระดกขึ้นดื่มจนหมดขวด
“ดูก่อนวะ กูไม่แน่ใจว่าว่างไหม”
ผมตอบกลับไปแล้วกวาดข้าวในจานคำสุดท้ายเข้าปากจากนั้นเดินไปซื้อน้ำเปล่าอีกขวดเพราะขวดของตัวเองโดนไอเค้กฟาดไปเรียบร้อยแล้ว
เค้กเป็นเพื่อนคนแรกที่ผมรู้จักตั้งแต่ตอนเข้าเรียนมัธยม
มันเป็นผู้ชายตัวเล็ก อวบหน่อย แก้มย้วยๆ นั้นดูน่ารังแกเห็นแล้วอยากจะกัดทุกที แต่แค่เพียงผมผลักหัวมันนิดหน่อยพี่ชายมันก็วิ่งโร่มาแต่ไกล
พี่ครีม พี่ชายของมันที่ดูแลมันราวเป็นน้องน้อย ถึงแม้ตอนนี้รูปร่างมันจะสูงใหญ่ขึ้นกว่าตอนที่เจอกันครั้งแรกแล้วก็ตาม แต่ความหวงน้องของพี่ครีมก็ไม่เคยลดลงไป
ดีขึ้นหน่อยที่พี่ชายมันเข้ามหาลัยไปแล้วผมเลยทารุณมันได้เต็มที่ ส่วนเราสองคนก็อยู่ม.5
วัยกำลังเรียนรู้
เรียนรู้เรื่องอะไรคุณก็รู้อยู่แก่ใจ: )
[อา เย็นนี้คริสเล่นบาสกับพวกเจได้ไหม]
14:49
ผมส่งข้อความไปตอนเกือบบ่ายสาม
ตัวเลขบนกระดานมันทำให้ผมเบื่อหน่ายจนอยากจะฟุบลงกับโต๊ะแต่ก็ทำไม่ได้เพราะอาจารย์ประจำวิชาขึ้นชื่อเรื่องการปาแปลงลบกระดานได้แม่นสุดๆ ไปเลย
[วันนี้วันศุกร์ คริสคงไม่อยากให้คนแก่รอเก้อหรอกใช่ไหม]
14:55
ผ่านไปได้ไม่กี่นาทีอาก็ตอบข้อความกลับมา
ทุกวันศุกร์เรามักจะกลับบ้านใหญ่กันถ้าอาไม่ติดงานที่บริษัท ไม่ก็ผมไม่ติดงานกลุ่ม สองสัปดาห์ที่ผ่านมาเราไม่ได้กลับบ้านใหญ่กันเลยเพราะเกิดปัญหาขึ้นกับงาน อาเลยต้องจัดการมัน
แม้ปู่จะบอกว่าไม่ต้องกลับบ่อยก็ได้
ผมรู้ว่าท่านเป็นห่วงผมเพราะพ่อเสียไปกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ ปู่เลยไม่อยากให้เดินทางบ่อย
ผมรู้ว่าปู่เหงา
แล้วใครจะปล่อยให้คนแก่เหงาละจริงไหม หลานรักอย่างผมก็ควรกลับไปเอาใจบ่อยๆ ซะหน่อย
ผมตอบข้อความกลับไปบอก ไม่นานอาก็ส่งข้อความตอบกลับมาว่าเลิกเรียนจะรอรับที่หน้าโรงเรียน
ผมอ่านมันแล้วเก็บมือถือไว้ในกระเป๋ากางเกง
กริ้งงงงงงงง
เสียงออดดังขึ้นเพื่อนๆ ในห้องก็ต่างเก็บของแล้วเดินออกไป จะเหลือก็แต่คนที่ฟุบหลับอยู่ข้างผมนี่แหละ
“ไอเค้ก ตื่น สมศรีปล่อยแล้ว” ผมสะกิดมันแรงๆ
“เลิกแล้วเหรอวะ” เค้กขยี้ตาตัวเองแล้วมองนาฬิกาข้อมือ
มันกวาดของบนโต๊ะเข้ากระเป๋าพลางหาววอดไปด้วย
“สรุปมึงไปเปล่า”
“ไม่วะ วันนี้กลับไปหาปู่” ผมบอก
“เค แล้วมึงกลับไง”
“อามารับ กำลังขับมา” มันพยักคอรับแล้วพากันเดินออกจากห้องเรียน
“เออคริส มึงจำนัทได้ปะ” ผมเลิกคิ้ว
“นัทตัวเล็กๆ ห้องหนึ่งที่เล่นบาสทีมเดียวกับมึงเมื่อศุกร์ที่แล้วไง” ผมคิดตามพลางนึกย้อนไปถึงสัปดาห์ก่อนที่อยู่เล่นบาสกับมันจนค่ำเพราะอาติดงานกับลูกค้ารายใหญ่
“เฮ้ย คนนั้นอะ” มันพูดเสียงดังแล้วชี้นิ้วไปที่ผู้ชายร่างบางคนนึงที่กำลังดึงเสื้อออกนอกกางเกง
“ทำไม” ผมเลิกคิ้วถาม ตามองหน้าท้องบางอีกคนเพราะดึงปลายเสื้อขึ้นมาเช็ดหน้า
ใบหน้าหวานนั้นสบตากับผมตอนเงยขึ้นพอดี
“เขาชอบมึง” สีบนใบหน้าเปลี่ยนเป็นแดงแปร๊ดเมื่อผมยกยิ้มให้
“อือ”
โทรศัพท์ผมสั่นเพราะมีคนโทรเข้า เมื่อหยิบขึ้นมาก็เห็นชื่อคนโทรเข้า อาคงถึงแล้วละมั้ง
“กูกลับก่อน อามารับแล้ว” เค้กโคลงหัวรับ
ผมเดินจากสนามบาสไปยังหน้าโรงเรียน สายตาสอดส่องหารถของคนมารับจนเห็นว่าจอดอีกฝั่งผมจึงรีบขยับเท้าเดินไป เพราะเป็นช่วงเลิกเรียนรถจึงมีจำนวนเยอะเลยทำให้พื้นที่ในการจอดรอมีน้อย
“แฮ่กๆ ด เดี๋ยวคริส” ผมหันไปตามเสียงเรียก นัทจับข้อมือผมไว้แน่น
“มีอะไรเปล่า” ริมฝีปากบางๆ นั้นเผยออกเพื่อคว้าอากาศเข้าไปภายใน
สงสัยคงวิ่งมา
ผมคิดงั้นเพราะมือเล็กสองข้างนั้นกุมที่เข่าตัวเองแล้วหอบ
“ของนาย” เขาดึงผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าในกระเป๋ากางเกงตัวเองให้ผม
ผมเลิกคิ้วมองมัน
อ่า จำได้แล้ว
“เก็บไว้เหอะ กูมีหลายผืน” ผมบอก
ร่างบางนั้นกำลังจะอ้าปากเถียงผม
ผมคว้าไปหยิบผ้าเช็ดหน้าจากมืออีกคนแล้วบรรจงเช็ดเหงื่อให้อีกคนบนหน้า
ปรื้น!!!
“มันสกปรกแล้ว ไว้ซักคืนกูวันหน้าแล้วกัน” ผมบอกแล้วรีบก้าวเท้าเดินออกมาเพราะเสียงแตรรถยนต์ที่จอดฝั่งตรงข้ามโรงเรียน
คนแก่กำลังอารมณ์เสียเพราะผมปล่อยให้รอแล้วละมั้ง
: )
.
.
.
“อาโกรธอะไรผม”
ผมพูดหลังจากที่เรารับประทานอาหารเสร็จ ปู่ขึ้นไปนอนเรียบร้อยแล้วหลังจากที่ทานอาหารเสร็จ ท่านบ่นว่าปวดหลังไม่อยากนั่งนานๆ เลยไปนอน
“เปล่า อาแค่เหนื่อยน่ะ” เขาบอกแล้วขยับตัวลุกออกจากเก้าอี้เพื่อขึ้นไปยังบนห้อง
“อาไปอาบน้ำก่อนดีกว่าวันนี้ทำงานทั้งวันแล้ว คริสก็อย่านอนดึกละ” ร่างบางพูดแล้วขยับเท้าเดินไปยังห้องตัวเองบนชั้นสอง
กริ้กก..
เสียงลูกบิดประตูดังขึ้นเบาๆ ในความมืด แอร์ในห้องนี้เย็นช่ำเพราะนิสัยเจ้าของห้องขี้ร้อน เสียงน้ำดั งรอดผ่านประตูออกมาให้รู้ว่าอีกคนกำลังชะล้างตัวอยู่
ร่างสูงของเด็กมัธยมปลายเอนตัวนอนบนเตียงอีกคน เขาปลดกระดุมเม็ดบนออกเพราะรู้สึกอึดอัด
เสียงน้ำในห้องหยุดไหลแล้ว
“อ๊ะ!” เสียงร้องดังขึ้นในความมืดเพราะความตกใจเมื่อโดนคนบุกรุกโอบกอดลำตัวของตัวเองไว้
“คริสปล่อยอา” ร่างสูงไม่ปล่อย วงแขนใหญ่นั้นกระชับอ้อมกอดมากขึ้น ริมฝีปากหนากดจูบแนบไปทั่วลำคออีกคน กลิ่นหอมของแชมพูผสมกลิ่นประจำตัวของคนในอ้อมกอดทำให้คริสรู้สึกตื่นตัว
“คริส เอามันออกไปจากก้นอา” ร่างบางบอกเสียงเข้ม
(มีต่อข้างล่าง)
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] #อาของผม 5.11.61 ตอนพิเศษ จบแล้ว (อ่าน 7620 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก