★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 20 [End] ]★ 13/10/18 ★ P: 35
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 20 [End] ]★ 13/10/18 ★ P: 35  (อ่าน 216445 ครั้ง)

ออฟไลน์ darin

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1088
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2267/-46
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #690 เมื่อ27-09-2018 17:02:16 »



ตอนที่ 3 : เพื่อน
   

“ขุนจอดรถหน่อย”
   
“ครับคุณรามิล”
   
รามิลบอกคนขับรถเมื่อเห็นใครบางคนเดินอยู่ริมถนน รถชะลอตัวลงก่อนจอดเข้าข้างทาง
   
“จิน”
   
เสียงเรียกของเขาทำให้เจ้าของชื่อหยุดเดินหันมามอง ก่อนรอยยิ้มจะปรากฎขึ้นบนใบหน้าเมื่อเห็นว่าเป็นใคร
   
“คุณรามิล”
   
“มาทำอะไรตรงนี้” รามิลยกนาฬิกาขึ้นดู เกือบห้าทุ่มแล้ว ในซอยที่เป็นย่านธุรกิจกลางคืนมักจะเงียบมากเพราะส่วนใหญ่เป็นออฟฟิศมากกว่าร้านค้าหรือบ้านเรือน
   
“ร้านที่ผมทำงานอยู่ตรงโน้นครับ” จินชี้มือไปทางด้านหลัง รามิลมองตามถึงเห็นร้านกาแฟเล็กๆ ที่อยู่ใต้ตึกสูงเจ็ดชั้น
   
“ปิดดึกขนาดนี้เลยเหรอ” ชายหนุ่มนิ่วหน้า เวลาแบบนี้ร้านกาแฟไม่น่ามีลูกค้ามากพอจะคุ้มค่าเปิด
   
“เปล่าครับ ร้านปิดตั้งแต่สองทุ่มแต่ผมลืมเอาเค้กที่ทำเสร็จแล้วพักไว้เข้าตู้แช่ นึกได้ก็ดึกแล้วเลยกลับมา”
   
"กำลังจะกลับบ้านหรือเปล่า”
   
“เปล่าครับ ผมหิวเลยจะหาอะไรกินก่อนค่อยกลับ”
   
“ไปกินที่ไหน”
   
เลยตึกพีพีอาร์ไปครับ ซอยข้างสวนอีกฝั่งมีร้านข้าวต้มอร่อย ผมว่าจะเดินไปกิน
   
“เดินไป!”
   
“ครับ ใกล้นิดเดียว”
   
รามิลไม่แน่ใจว่าระหว่างเขากับจิน ใครให้คำจำกัดความใกล้กับไกลผิดกันแน่
   
“แล้วคุณรามิลมาทำอะไรแถวนี้ดึกๆ ครับ”   
   
“ฉัน..” ชายหนุ่มกำลังจะพูดว่านั่งรถผ่านแต่เปลี่ยนใจ “ฉันเพิ่งเลิกงานต้องอยู่เคลียร์จนดึกกำลังจะกลับ”
   
“อ๋อ ไปทางนี้เหรอครับ” เพราะตึกอยู่ต้นซอยแต่เขาเจอรามิลกลางซอยจินจึงชี้ไปทางด้านหลัง
   
“ใช่”
   
“ครับ แล้วไว้เจอกัน” จินเอ่ยขอตัวเพราะดึกมากแล้วและเขาก็หิวมากด้วย แต่ร่างสูงกลับเดินตามเขามา เสียงฝีเท้าทำให้จินหันไปมอง
   
“ครับ?”
   
“ผมไปทานด้วยคนสิ”
   
“อืมม” จินกำลังคิด เขาไม่ถึงกับสนิทกับรามิลมากแต่ก็คงไม่เป็นไรมั้ง “ได้ครับ”
   
รามิลก้าวเท้ายาวขึ้นมาเดินคู่กับเขา จินเห็นชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์บางอย่างลงไป ก่อนโทรศัพท์เครื่องนั้นจะถูกหย่อนลงกระเป๋ากางเกง รามิลเพิ่งส่งข้อความหาคนขับรถว่าให้กลับไปรอที่ตึก
   
จินพาเขาเดินผ่านคอนโดที่อยู่ในซอยข้างสวนสาธารณะ รามิลรู้จักดีเพราะเขาซื้อไว้ห้องหนึ่งเพื่อเก็งกำไร พี่ชายของพีระพัฒน์เป็นเจ้าของโครงการ สร้างบนพื้นที่ของครอบครัว
   
“ร้านนั้นครับ” ร้านที่ว่าตั้งอยู่บนฟุตบาลริมสวน เยื้องจากคอนโดไปไม่ไกล สำหรับรามิลแล้วเขาไม่เรียกแบบนี้ว่าร้านแต่มันคือเพิง
   
เก้าอี้พลาสติกมีรอยแตก รามิลมองอย่างชั่งใจ บอกตรงๆ ว่าเขากลัวมันหนีบ
   
“นั่งสิครับ”
   
“อืม” รามิลนั่งลงช้าๆ เพื่อทดสอบก่อน เขาทำเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
   
“เราต้องกินแข่งกับเวลาครับ ร้านนี้ปิดแค่เที่ยงคืน คุณรามิลเอาอะไรครับ”
   
“มีอะไรบ้าง”
   
“ก็ข้าวต้มทั่วไปครับ หมู ปลา กุ้ง รวมมิตร โจ๊ก กระดูกอ่อนเห็ดหอม”
   
“ขอกระดูกอ่อนเห็ดหอม”
   
“ได้ครับ ลุงครับดูกหมูหนึ่ง จับโบ้เหมาหมดหนึ่ง”
   
รามิลนึกสงสัยว่าจับโบ้เหมาหมดคืออะไร เมื่อชามข้าวต้มถูกยกมาตั้งตรงหน้าเขาถึงได้คำตอบ
   
“กินหมดเหรอ” มันคือข้าวต้มชามใหญ่กว่าปกติมาก ใส่เครื่องมาจนล้นหลากหลายชนิด”
   
“หมดครับ”
   
รามิลมองร่างเล็กอย่างไม่เชื่อสายตา รูปร่างที่เห็นห่างไกลคำว่าท้วม ดูอย่างไรก็ไม่น่าจะกินได้เยอะขนาดนี้ เขารู้แล้วว่าทำไมอีกฝ่ายถึงบอกให้กินแข่งกับเวลา ก็เพราะว่ามันเยอะมาก
   
“ทานเลยครับอร่อย”
   
“อืม”
   
รามิลอยากหยิบน้ำมาล้างช้อนแต่ก็ไม่อยากให้คนตรงหน้ายิ้มขำเขา จึงจำใจตักข้าวต้มเข้าปาก รสชาติอร่อยสมกับที่อีกฝ่ายโฆษณาชวนเชื่อไว้
   
“เป็นไงบ้างครับ”
   
“อร่อยดี”
   
“ทานเลยครับแต่ถ้าไม่พอรีบสั่งเลย อีกสักพักลุงก็เก็บหม้อแล้ว”
   
“ไม่ล่ะชามเดียวก็พอ”
   
รามิลมองจินกินแล้วอดทึ่งไม่ได้ เขาเชื่อแล้วว่าข้าวต้มชามนั้นคงหมดจริงๆ

   
“อิ่ม”
   
รามิลเหลือบมองเด็กหนุ่มที่เดินอยู่ด้านข้าง จะไม่อิ่มได้ยังไงเล่นกินจนหมดชาม
   
“จินกลับบ้านยังไง”
   
“เดินไปรอรถเมล์ครับ”

“ดึกแล้วทำไมไม่กลับแท็กซี่”
 
“เมื่อกี้ผมก็มาแท็กซี่ครับเป็นห่วงเค้ก จะกลับแท็กซี่อีกก็เสียดายตังค์”

“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันไปส่ง”
   
“ไปส่ง?” คนพูดมองหน้าเขาแปลกๆ “คุณรามิลเอารถมาเหรอครับ เมื่อกี้ผมไม่เห็น”
   
“ไม่ได้เอามา แต่ดึกขนาดนี้ฉันว่าจะเอารถบริษัทกลับ เขามีให้พนักงานใช้”
   
“อ๋อ ผมลืมไปว่าพนักงานขายน่าจะมีรถใช้ แต่ไม่เป็นไรครับผมกลับเองได้”
   
“มันจะเที่ยงคืนแล้วให้ฉันไปส่งเถอะ เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ เพื่อนก็ต้องห่วงเพื่อน”
   
“แต่..”
   
“อย่าแต่ทุกครั้งที่คุยกันเลย มันดึกแล้วฉันง่วงแต่ถ้าไม่ได้ไปส่งฉันจะรู้สึกผิด”
   
“ก็ได้ครับ”
   
“เดินไปที่ตึกกัน จินรออยู่ข้างหน้าเดี๋ยวฉันขึ้นไปเอารถ”
   
“ได้ครับ”
   

รามิลยืนมองรถของตัวเอง คันนี้ไม่ได้แน่ๆ ต่อให้พนักงานระดับอาวุโสก็คงไม่ได้รถหรูขนาดนี้ใช้ เขากวาดตามองรอบๆ ลานจอดที่ติดป้ายบริษัทของเขา
   
“ขุน”
   
“ครับคุณรามิล”
   
“รถที่จอดอยู่สามคันตรงนั้นของมาเก็ตติ้งใช่ไหม”
   
“น่าจะใช่ครับ”
   
“รู้ไหมว่ากุญแจรถอยู่ที่ไหน”
   
“ไม่รู้ครับ” ขุนส่ายศีรษะเพราะเขาก็ไม่ทราบเหมือนกัน
   
รามิลถอนใจ เขามองไปรอบๆ ก่อนคิ้วจะขมวดเข้าหากัน เมื่อเห็นรถคันคุ้นตาจอดอยู่
   
“นั่นรถขุนหรือเปล่า”
   
“ใช่ครับ พอดีมอเตอร์ไซด์เสียผมเลยเปลี่ยนเอารถยนต์มา” รถคันที่เห็นเป็นรถที่รามิลซื้อให้เขาเป็นของขวัญในวันที่ลูกคนแรกของเขาคลอด เป็นรถญี่ปุ่นขนาดกลางเพื่อใช้ในครอบครัวเล็กๆ ของเขา
   
“เอากุญแจรถมา”
   
“ครับ!”
   
“เอากุญแจรถขุนมา แล้วขุนขับรถฉันกลับบ้าน”
   
“แต่..”
   
“เร็ว”
   
“ครับ” ขุนทำหน้าลำบากใจแต่ก็ต้องล้วงมือหยิบกุญแจรถส่งให้เจ้านาย

   
“ขึ้นมา”
   
จินก้มลงมองลอดกระจกเมื่อเห็นว่าเป็นรามิลจึงยิ้มกว้าง เขาก้าวขึ้นรถญี่ปุ่นคันเล็ก ภายในสะอาดสะอ้าน เดาเอาว่าบริษัทที่อีกฝ่ายทำงานอยู่คงเป็นบริษัทใหญ่ระดับหนึ่ง รถที่ให้พนักงานใช้ถึงใหม่เอี่ยม
   
“ไปทางไหน”
   
“ยูเทิร์นรถแล้วขับตรงไปเลยครับ เดี๋ยวใกล้ถึงทางแยกผมบอกอีกที”
   
“อืม”
   
รามิลขับรถออกจากหน้าตึก เขาขับรถเองบ้างและชอบขับรถแข่งเป็นงานอดิเรกดังนั้นเรื่องขับรถเขาทำได้ดี
   
“บริษัทคุณรามิลทำอะไรเหรอครับ”
   
“ห้างสรรพสินค้า”
   
“ห้างสรรพสินค้า?”
   
“บริษัทมาเช่าพื้นที่ตึกพีพีอาร์ชั่วคราวน่ะ ห้างกำลังก่อสร้าง”
   
“อ๋อ ห้างใหญ่ๆ ที่อยู่มุมโค้งถนนด้านโน้นเหรอครับ” คนพูดตาโต
   
“ใช่”
   
“แล้วห้างสรรพสินค้าต้องมีพนังงานขายวิ่งงานข้างนอกด้วยเหรอครับ”
   
รามิลชะงัก คำว่าพนักงานขายของห้างสรรพสินค้าคือพนักงานที่ยืนอยู่จุดจำหน่ายสินค้า ไม่ใช่พนักงานที่ออกไปติดต่อกับลูกค้าเพื่อขายสินค้าเหมือนบริษัททั่วไป เขาต้องคิดให้มากเพื่อไม่ให้ตอบพลาดและไม่โกหกจนเกินไป
   
“เรามีทีมดูแลสินค้าที่นำเข้ามาวางขายในห้าง บางส่วนเสนอตัวเข้ามา บางส่วนเราต้องไปติดต่อเขามาขาย ทำ ลงร้านถาวรหรือออกบูธ โปรโมชั่นเทศกาลต่างๆ มันมีรายละเอียดเยอะ”
   
“อ๋อ ผมเข้าใจแล้วครับ”
   
พวกเขาคุยกันเรื่อยเปื่อยในรถ ซักถามเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่ก็ทำให้รู้จักกันมากขึ้น อย่างหนึ่งที่รามิลได้จากการสนทนาเกือบหนึ่งชั่วโมงก็คือ จินเป็นเด็กฉลาดอย่างที่เขาคิด ฉลาดเกินกว่าจะมาเป็นพนักงานร้านกาแฟ แต่เขาจะไม่ก้าวก่ายว่าทำไม
   
พวกเขาพบหน้ากันไม่กี่ครั้งแต่รามิลกับสนุกทุกครั้งที่ได้คุยกับอีกฝ่าย จินเป็นคนดื้อตาใส และมักพูดกระแทกใจคนฟังด้วยใบหน้าติดรอยยิ้มอ่อน ถ้าให้เขาสรุปออกมาเป็นคำ เขาอยากใช้คำว่า...เจ้าตัวร้าย เพราะจินเป็นเด็กร้ายที่น่ารัก
   
“ถึงแล้วครับ” จินชี้มือไปที่บ้านหลังขนาดกลาง รั้วสีขาวกระทบกับแสงไฟหน้ารถ รามิลชะลอรถก่อนเข้าจอดหน้ารั้วบ้าน
   
“ขอบคุณครับ” จินยกมือไหว้เขา “ขับรถดีๆ นะครับ ไม่ง่วงใช่ไหม”
   
“ไม่”
   
“งั้นผมเข้าบ้านก่อน”
   
“อืม” จินเปิดประตูรถ ก้าวขาลงไปแล้วหนึ่งข้างก่อนหมุนตัวกลับขึ้นมานั่งเหมือนเดิม
   
“ผมขอเบอร์คุณรามิลหน่อยสิครับ”
   
“เบอร์ฉัน?” รามิลแปลกใจเพราะคิดว่านั่นเป็นอย่างสุดท้ายที่อีกฝ่ายจะถาม
   
“เพื่อนก็ต้องเป็นห่วงเพื่อนไม่ใช่เหรอครับ แล้วผมจะหลับได้ยังไงถ้ายังไม่รู้ว่าคุณรามิลถึงบ้านปลอดภัยหรือยัง”
   
ใบหน้าของชายหนุ่มคลี่ยิ้มออกช้าๆ เขามองจินด้วยสายตาอ่อนแสง
   
“หรือว่าหวงครับ” คนพูดทำเสียงแซว รามิลหัวเราะออกมาเบาๆ
   
เขาบอกทั้งเบอร์และไลน์ส่วนตัวให้จินรู้  รามิลใช้โทรศัพท์สองเครื่องไลน์สองไอดี ใช้เรื่องงานเครื่องหนึ่ง ส่วนตัวเครื่องหนึ่ง เขาไม่เคยให้เบอร์ส่วนตัวใครพร่ำเพรื่อแต่เขาให้จิน รามิลไม่กังวลว่าอีกฝ่ายจะโทรมารบกวนความเป็นส่วนตัวของเขา ชายหนุ่มสงสัยมากกว่าจะพ้นจากคืนนี้ไปแล้วจินจะโทรหาเขาอีกไหม
   
“ขอบคุณครับ” จินหย่อนโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง ก้าวลงจากรถ จากกระจกมองหลังรามิลเห็นอีกฝ่ายยืนส่งเขาจนรถลับสายตา
   
จินไม่ใช่คนที่น่าสนใจที่สุด ไม่ได้มีผลประโยชน์เกี่ยวข้องกับธุรกิจของเขา ไม่ใช่สาวสวย แต่เขากลับดีใจทุกครั้งที่ได้เจอและได้พูดคุยกับอีกฝ่าย อาจเป็นเพราะช่วงนี้เขาทำงานหนัก มีเรื่องให้เครียดไม่เว้นแต่ละวัน ยิ่งใกล้วันห้างสรรพสินค้าเปิดตัว ปัญหามากมายก็เข้ามาไม่หยุดหย่อน ภายใต้ท่าทางสบายๆ ของเขาไม่ได้แปลว่าเขาไม่กังวล แต่ด้วยอายุที่น้อยกว่าผู้จัดการหลายๆ คน เขาจะให้ใครเห็นความกังวลไม่ได้ การได้เจอจินในบางเวลาทำให้เขาลืมเลือนความรู้สึกเหล่านั้นไป การได้เย้าเหย่ได้ต่อปากต่อคำกับจินเป็นความสนุกอย่างหนึ่งของเขา ส่วนเรื่องที่เขาทำให้อีกฝ่ายเข้าใจผิด รามิลคิดว่าเดี๋ยวก็คงห่างๆ กันไปเอง ปล่อยไว้แบบนี้คงไม่เป็นไร

ขณะเดียวกัน...
   
จินมองท้ายรถที่แล่นออกไป ในหัวกำลังคิดถึงชายหนุ่มที่เพิ่งขับรถมาส่ง พนักงานขายที่มีรถอย่างน้อยก็ต้องทำยอดเข้าบริษัทได้ดี หรือไม่ก็ต้องตำแหน่งสูงหน่อย รามิลน่าจะฐานะดีกว่าที่เขาคิดไว้ แต่ดูจากเสื้อผ้าที่ชายหนุ่มใส่ ถึงเขาไม่รู้จักแบรนด์แพงๆ เท่าไหร่แต่ดูจากเนื้อผ้าก็รู้ว่าราคาไม่ธรรมดาแน่ สงสัยจะหมดไปกับการแต่งตัวไม่น้อย หรือไม่ก็หมดไปกับการเปย์ผู้หญิงมั้งดูกรุ้มกริ่มขนาดนั้น แถมเอาใจเก่งด้วย ขนาดเขาเป็นผู้ชายยังรู้สึกได้

เฮ้อ~คิดอะไรอยู่ อย่าไปยุ่งเรื่องคนอื่นเขา จินส่ายศีรษะให้กับความคิดมากของตัวเอง หันหลังเปิดประตรั้วเข้าบ้าน เขาอดยิ้มไม่ได้เมื่อยังแอบคิดถึงบางเรื่องของรามิล เขาไม่รู้ว่าเขาทายเรื่องอื่นถูกไหม แต่เรื่องหนึ่งที่เขามั่นใจคือรามิลเป็นผู้ชายที่เอาใจเก่งมากจริงๆ

✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin







ออฟไลน์ darling

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1741
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-7
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #691 เมื่อ27-09-2018 17:32:48 »

แหนะ อยากให้รามิลมาเอาใจบ้างเหรอหนูจิน  :mew4:

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #692 เมื่อ27-09-2018 18:03:32 »

เด้ยวจินรู้โกรธแน่นอน

ออฟไลน์ หมอตัวเปียก

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1874
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #693 เมื่อ27-09-2018 18:12:07 »

เริ่มใกล้กันทีละนิด

ออฟไลน์ Al2iskiren

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1775
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-3
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #694 เมื่อ27-09-2018 18:13:17 »

น้องจิน คิดไปเรื่อยนะเรา รามิลกลายเป็นพวกขี้หลี เปย์หญิงไปซะแล้ว  :laugh:

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #695 เมื่อ27-09-2018 18:19:21 »

จิน จะรู้ตัวตอนไหนนะ รามิลจะปิดได้นานแค่ไหน  :hao4:

ออฟไลน์ colorofthewind21

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #696 เมื่อ27-09-2018 18:23:13 »

โอ้ยย คุณรามิลก็ไปเรื่อยเนาะ

ออฟไลน์ kunt

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 700
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-1
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #697 เมื่อ27-09-2018 18:51:55 »

แหนะ เจอเขาไม่กี่ครั้งเองนะน้องจิน แหมมมมมม

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #698 เมื่อ27-09-2018 19:39:30 »

หลอกเขาไว้ระวังโดนโกรธนะ คุณรามิล

ออฟไลน์ killua1a

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 131
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #699 เมื่อ27-09-2018 19:57:05 »

 :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
« ตอบ #699 เมื่อ: 27-09-2018 19:57:05 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ O-RA DUNGPRANG

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1760
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +50/-5
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #700 เมื่อ27-09-2018 19:59:16 »

รามิลแน่ใจหราาาา ว่าจะห่างกันไปเอง  :z1: :z1: :z1:

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4982
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #701 เมื่อ27-09-2018 21:13:29 »

 :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Ginny Jinny

  • ความเป็นจริงมันวุ่นวาย ก็ขอให้ใจมันสบายๆในความฝัน
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2099
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-4
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #702 เมื่อ27-09-2018 21:14:20 »

อยากอ่านตอนง้อกันจัง :hao3: :hao3:

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #703 เมื่อ27-09-2018 21:15:27 »

พ่อปลาไหลจริงๆ

ออฟไลน์ JokerGirl

  • ∀Σ❤∀ΔΣ Forever^^
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2921
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +128/-3
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #704 เมื่อ27-09-2018 21:57:08 »

จินเด็กดื้อตาใสจริงๆ แต่น่ารักใช่ป่าวล่ะคุณรามิล

ออฟไลน์ khwanruen

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1035
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-3
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #705 เมื่อ27-09-2018 22:00:02 »

ถ้าจินรู้ความจริงโดนโกรธตายเลย  :katai2-1:

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #706 เมื่อ27-09-2018 22:08:08 »

คู่สองเรื่องราวน่าลุ้นมาก

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #707 เมื่อ27-09-2018 22:15:43 »

รามิลตกกระไดที่จินสร้างขึ้นเฉยเลย

ออฟไลน์ Mayana

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 424
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-2
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #708 เมื่อ27-09-2018 23:27:52 »

คุณรามิลมีความพยายามในการเนียนสูงมากกกก  :laugh:

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #709 เมื่อ28-09-2018 00:19:47 »

หึหึ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
« ตอบ #709 เมื่อ: 28-09-2018 00:19:47 »





ออฟไลน์ labelle

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-0
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #710 เมื่อ28-09-2018 05:45:23 »

จนตอนนี้ก็ยังคิดว่าเป็นพนักงานขาย จินเอ้ย
รามิลก็ชัดเจนแต่แรกนะ ว่าเป็นเจ้าของตึก

จังหวะดีมากเลยค่ะ เจอกันพอดี รามิลได้แจกเบอร์เลย
จินเป็นเจ้าตัวร้ายจริงค่ะ ไม่งั้นอยู่กับศีลไม่รอดแน่ 5555
จินคะ รามิลเอาใจเก่ง แล้วใจอ่อน แพ้ทางบ้างไหม

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #711 เมื่อ28-09-2018 08:58:03 »

จินเชื่ออย่างสนิทใจว่ารามิลเป็นพนักงานขาย

ออฟไลน์ van16

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 875
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-2
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #712 เมื่อ28-09-2018 12:48:50 »

 :hao7: จินน่ารัก ดื้อตาใส

ออฟไลน์ k2blove

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1868
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-3
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 3]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #713 เมื่อ28-09-2018 13:41:37 »

 :m26: :m26:
น้องจินขี้มโนนี่เอง

ออฟไลน์ darin

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1088
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2267/-46
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 4]★ 27/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #714 เมื่อ28-09-2018 16:55:12 »



ตอนที่ 4 : ใจเต้น


“.......ค่ะคุณรามิล”
   
รามิลไม่ได้ฟังประโยคสุดท้ายของเลขา เพราะเขามัวมองไปยังนาฬิกาดิจิตอลที่ตั้งอยู่ วันนี้วันพฤหัสจินน่าจะมา
   
“คุณพริ้งครับ”
   
“คะ”
   
“ผมจะไม่อยู่ประมาณสองชั่วโมง มีอะไรด่วนโทรเข้ามือถือผม”
   
“ได้ค่ะ”
   
รามิลลุกขึ้นยืน เขาคว้าเสื้อสูทขึ้นมาพาดแขน ริมฝีปากคลี่ออกเป็นรอยยิ้ม เจ้าตัวจะดีใจหรือเปล่าที่รู้ว่าเขาเอามาใส่จริงๆ
   
พริ้งได้แต่มองเจ้านายด้วยความสงสัย พักนี้รามิลมักจะหายไปในเวลาเดิมๆ แม้ไม่บ่อยแต่ก็หลายครั้งภายในหนึ่งอาทิตย์ ยี่สิบนาทีบ้างสามสิบนาทีบ้าง ด้วยเวลาที่ไม่มากนักทำให้เกิดความสงสัยว่าเจ้านายหนุ่มของเธอไปที่ไหน แถมรอยยิ้มที่เห็นเมื่อครู่ยิ่งทำให้สมองของเธอทำงานหนัก รอยยิ้มกรุ่มกริ่มขนาดนั้นเกี่ยวกับผู้หญิงหรือเปล่านะ
   
“คุณพริ้ง”   
   
“คะ!” พริ้งสะดุ้งเมื่อเจ้านายเรียกชื่อขึ้นมา
   
“ผมจะออกไปแล้ว”

“ขอโทษค่ะ” หญิงสาวรีบเดินตามเจ้านายออกจากห้องทำงาน

• • • • • • • •

รามิลยิ้มเมื่อเห็นเด็กหนุ่มใส่แว่นนั่งอยู่ที่ประจำ เขาเดินเข้าไปหา ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ เดี๋ยวนี้จินไม่เคยลืมเอาผ้ากันเปื้อนออกอีกเลย
   
“กาแฟครับ” แก้วกาแฟถูกยื่นมาให้พร้อมกับแซนวิชหนึ่งชิ้น รามิลเลิกคิ้วขึ้นสูง
   
“เอามาเผื่อฉันเหรอ”
   
“ครับ”
   
“รู้ได้ยังไงว่าจะขึ้นมา”
   
“ก็เห็นคุณรามิลชอบขึ้นมาทุกวันพฤหัส”
   
รามิลยิ้ม เขาชอบความรู้สึกนี้ เขาขึ้นมาเพรารู้ว่าจินจะมา จินเอากาแฟกับแซนวิชมาเผื่อเพราะรู้ว่าเขาจะมา
   
“เดี๋ยวพักเสร็จกลับร้านใช่ไหม วันนี้ฉันว่างขอไปด้วยคนสิ ยังไม่เคยไปอุดหนุนที่ร้านเราเลย”
   
“ไปสิครับ แต่ผมขอพักอีกสักสิบนาที”
   
“ชอบขนาดนั้นเลยเหรอ”
   
“ชอบอะไรครับ”
   
“วิวตรงนั้น มาบ่อยแบบนี้ไม่เบื่อเหรอ”
   
“อ๋อ ไม่เบื่อครับ ผมชอบมองวิวจากตึกสูงๆ ให้นั่งทั้งวันก็นั่งได้ ความฝันสูงสุดในชีวิตคือมีห้องกว้างบนตึกสูงๆ ติดกระจกรอบ มองเห็นวิวทั่วกรุงเทพฯ เลยยิ่งดี”
   
รามิลหยุดคิด ความฝันสูงสุดของอีกคนคือสิ่งที่เขาหามาได้ง่ายๆ และมีมากกว่าหนึ่งแห่ง ชายหนุ่มไม่ใช่คนไม่เห็นคุณค่าของของที่มี แต่ตอนนี้เขาเริ่มเห็นคุณค่าของมันมากขึ้น เมื่อมันคือความฝันของคนที่นั่งอยู่ตรงนี้
   
“ใส่แล้วโดนทักไหมครับ”
   
“หือ? รามิลมองตามสายตาของจิน ถึงเห็นว่าอีกฝ่ายมองเสื้อสูทที่เขาวางพาดไว้”
   
“ไม่ มันอยู่ด้านในไม่มีใครเห็น เว้นแต่ตอนขยับตัวนิดหน่อย”
   
“ดีจัง ผมยังคิดว่าแต่งตัวเก่งแบบคุณรามิลจะใส่หรือเปล่านะ เพิ่งมาคิดได้ตอนหลัง”
   
“แต่งตัวเก่ง?”
   
“ครับ ผมเห็นเสื้อผ้าไม่ค่อยซ้ำเลย ถามจริงเงินกินข้าวหมดหรือยังครับ” คนถามพูดด้วยน้ำเสียงสดใสทำให้รู้ว่าตั้งใจแซวเล่น แต่คนฟังชักเหงื่อตกเขาลืมคิดเรื่องนี้ไป
   
“ไม่ได้ซื้อทั้งหมดหรอกเจ้านายให้ก็มี ใส่ไซซ์เดียวกัน” รามิลใส่ไซซ์เดียวกับพี่ชายและด้วยตำแหน่งแล้วเขาเรียกว่าเจ้านายก็คงไม่ผิด
   
“อ๋อ ผมก็คิดอยู่ว่าบางตัวต้องแพงมากแน่ๆ”
   
“อืม”
   
“ไปกันเลยไหมครับ แต่เดินกลับนะครับถือว่าออกกำลังกายไปในตัว”
   
“ไม่มีปัญหา”
   
รามิลเดินตามจินลงบันไดมา พวกเขาหยุดยืนรอลิฟต์ที่หน้าชั้นยี่สิบห้า เสียงคุยดังขึ้นก่อนผู้หญิงกลุ่มหนึ่งจะเปิดประตูกระจกออกมา หนึ่งในนั้นรามิลรู้จักดี เลขาของพีระพัฒน์
   
“สวัสดีค่ะคุณรามิล มาหาคุณ...”
   
ชายหนุ่มอาศัยจังหวะที่จินหันไปมอง รีบยกนิ้วแตะริมฝีปากส่งสัญญาณให้อีกฝ่ายหยุดพูด
   
เสียงลิฟต์ดังขึ้นพอดีก่อนที่ประตูลิฟต์จะเปิดออก เลขาของพีระพัฒน์ยิ้มให้เขาเดินนำเข้าไปก่อน จินทำท่าจะตามเข้าไปแต่รามิลดึงแขนเอาไว้
   
“ครับ?”
   
เสียงประตูลิฟต์ปิดลง ดวงตาภายใต้แว่นมองเขาด้วยความสงสัย รามิลส่งยิ้มให้ เขาทรุดตัวลงนั่งคุกเข่า
   
“เชือกรองเท้าเราหลุด เผลอเหยียบจะอันตราย”
   
รามิลผูกเชือกรองเท้าให้กับจิน เขาดึงจนแน่ใจว่ามันแน่นดีจึงลุกขึ้น ดวงตาที่มองเขาเบิกกว้าง สีหน้าตกใจ ชายหนุ่มมองสีหน้านั้นด้วยความเอ็นดู
   
เขายื่นมือไปกดลิฟต์อีกครั้ง ภาวนาให้ไม่มีใครออกมาจากลิฟต์และไม่มีใครออกมาจากประตูอีก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาลงมาพร้อมจิน ชายหนุ่มลืมคิดเรื่องนี้ไป
   
เพราะมัวระวังเรื่องพนักงานของชั้นยี่สิบห้าที่คาดว่าจะจำเขาได้ รามิลจึงไม่เห็นว่าใบหน้าของจินขึ้นสีแดงเรื่อ หัวใจของเด็กหนุ่มเต้นแรง เขาไม่คิดว่ารามิลจะก้มลงไปผูกเชือกรองเท้าให้ ไม่เคยมีใครทำสิ่งที่อ่อนโยนแบบนี้ให้เขามาก่อน
   
“ลิฟต์มาแล้ว”
   
“จิน” รามิลหันไปมองเมื่ออีกฝ่ายเงียบไป เด็กหนุ่มยังยืนนิ่งเขาจึงเอื้อมมือไปจับที่ข้อมือดึงให้ออกเดิน
   
สายตาของจินตกลงมองมือที่จับแขนของเขา หัวใจเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง เขาไม่เข้าใจตัวเองสักนิด รามิลเป็นผู้ชายเขาก็เป็นผู้ชายจะรู้สึกเขินไปทำไม
   
“เป็นอะไรหรือเปล่า” รามิลพูดกลั้วหัวเราะเมื่อเห็นหน้าเหวอๆ ของจิน
   
“เปล่านี่ครับ” จินรีบดึงมือออกจากมือของอีกฝ่าย เขาขยับตัวออกห่างอีกนิด หันไปมองประตูลิฟต์เพื่อจะได้ไม่ต้องมองหน้ารามิล ได้แต่บอกตัวเองว่าใครโดนทำแบบนี้ก็เขินทั้งนั้นเพราะมันไม่ชิน

• • • • • • • •

“ถึงแล้วครับ” จินหันไปยิ้มให้รามิล เมื่อพวกเขาเดินมาถึงหน้าร้าน so far so good
   
“ขายดอกไม้ด้วยเหรอ” รามิลอ่านข้อความที่ติดอยู่กระจกหน้าร้าน
   
“ใช่ครับ” จินพยักหน้า เขาผลักประตูร้านเข้าไปด้านใน
   
“ทานอะไรดีครับ มีชา กาแฟ เค้ก แซนวิช เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง”
   
“ไม่ต้อง วันนี้จินก็เอากาแฟกับแซนวิชขึ้นไปเลี้ยงฉันแล้ว”
   
“ผมลืมบอกไปว่าแซนวิชวันนี้ทำจากเครื่องที่คุณรามิลให้นะครับ เป็นการส่งการบ้าน”
   
“งั้นเหรอ ก็ออกมาดูดีนี่”
   
“ครับ ตกลงรับอะไรดีครับ”
   
“ฉันขอ...” ดวงตาของรามิลเบิกกว้งขึ้น คิดอยู่ว่าเขาลืมอะไรไป เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์คุ้นตา นี่มันเด็กที่เพื่อนของเขาสนใจ
   
รามิลหมุนตัวกลับทันที
   
“อะไรครับ”
   
“ขอโทษที เอาไว้วันหลังฉันแวะมาใหม่” รามิลยกมือขึ้นแตะไหล่ของจิน เขาไม่ได้ให้เหตุผลเพราะกลัวไม่ทันการ จินได้แต่ยืนงงมองตามร่างสูงที่เดินออกจากร้านไป

 • • • • • • •

“มาแล้วเหรอ” ศีลทักเมื่อเห็นจินเดินเข้ามาหลังเคาน์เตอร์ หยิบผ้ากันเปื้อนที่ถอดเก็บไว้ขึ้นมาใส่
   
“อืม”
   
“เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแปลกๆ”
   
“ไม่มีอะไร เมื่อกี้คุณรามิลมาที่ร้านกับเราด้วยบอกว่าอยากมา แต่พอมาถึงก็กลับไปเลย สงสัยนึกขึ้นได้ว่ามีธุระมั้ง”
   
“คุณรามิล?” ศีลขมวดคิ้วเข้าหากัน “อ๋อ คนที่เจอบนดาดฟ้า”
   
“ใช่”
   
“เดี๋ยวนี้สนิทกันมากแล้วเหรอ”
   
“ก็สนิท” จินหน้าแดงเรื่อ เขาดันคิดไปถึงตอนที่รามิลผูกเชือกรองเท้าให้
   
“จินเป็นไข้หรือเปล่า เดี๋ยวหน้าเหวอเดี๋ยวแดง เป็นอะไร”
   
“เปล่า” จินรีบส่ายหน้ายังไม่อยากให้ศีลซักตอนนี้ เพราะเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
   
“จิน”
   
“ครับพี่ลิต” จินมองญาติสนิทที่เดินตรงเข้ามาหา
   
“เมื่อกี้ใคร”
   
“คุณรามิลไงพี่ลิตที่จินเจอบนดาดฟ้า” ศีลตอบแทนให้
   
“หล่อขนาดนี้เลยเหรอ” ลิลิตเบิกตากว้าง จินเคยบอกเขาว่าชายหนุ่มหน้าตาดีแต่ลิลิตไม่คิดว่าจะดีขนาดนี้
   
“พิ่ลิตเห็นเหรอ โหเสียดายผมไม่เห็น”
   
“อ้าว! เอ็งไม่เห็นแล้วเอ็งบอกพี่ได้ยังไงวะ”
   
“จินบอกว่ามาด้วยกันแต่จู่ๆ ก็กลับไป สงสัยเห็นผี”
   
ศีลไม่รู้ตัวแม้แต่น้อยว่าผีที่ว่าคือเขาเอง
   
“พูดไป” จินดุเพื่อน “น่าจะมีธุระครับถึงกลับไปก่อน”
   
“ทำไมพักนี้ร้านเรารู้จักแต่คนหน้าตาดีวะ หรือว่าราศีร้านกำลังจับ”
   
“จับอะไรพี่ลิต”
   
“จับความไฮโซสิเอ็งถามได้ เจ้าของร้านหน้าตาก็ดี คนที่มาติดพันก็หน้าตาดี ยกระดับชัดๆ”
   
“เดี๋ยวพี่ลิต ผมว่าผิดตั้งแต่เจ้าของร้านหน้าตาดีแล้ว” ศีลรีบท้วง
   
“แล้วคุณรามิลก็ไม่ได้มาติดพันผมด้วย” จินรีบค้านอีกเสียง
   
“ช่างค้านจริงๆ พวกเอ็ง จินวันหลังพามาใหม่นะพี่อยากรู้จัก”
   
“ครับ ผมจะลองชวนดู” จินพยักหน้า พวกเขาแยกย้ายเมื่อมีลูกค้าเดินเข้ามาในร้าน

เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าหรือแค่มีธุระ จินอดคิดไม่ได้ เขาทำงานไปก็คิดไปด้วย รู้สึกเป็นห่วงอีกฝ่ายขึ้นมา

“ฝากแป๊บนะเดี๋ยวมา” จินแตะไหล่ศีลเมื่อไม่มีลูกค้ารอกาแฟแล้ว เขาเข้าไปห้องด้านหลังนั่งลงบนเก้าอี้ หยิบโทรศัพท์ออกมา

ควรโทรไหมนะหรือแค่ส่งข้อความไปก็พอ จินชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจส่งเป็นข้อความ

เรียบร้อยดีไหมครับ

แบบนี้ได้ไหม รามิลก็ไม่ได้บอกเสียด้วยว่ามีธุระ ความจริงเขาอยากส่งประโยคสบายดีไหมครับไป แต่กลัวว่าคนอ่านจะรู้สึกแปลกๆ ว่าทำไมต้องถาม

หลังจากลบแล้วลบอีก จินจึงส่งข้อความที่คิดว่าดีที่สุดไป

พรุ่งนี้ขึ้นไปไหมครับ ผมจะทำแซนวิชกับกาแฟไปเผื่อ

อย่างน้อยถ้าได้ข้อความกลับก็แปลว่ายังสบายดี และถ้าพรุ่งนี้ได้เจอก็จะเห็นกับตา

ไปครับ พรุ่งนี้เจอกัน

จินอ่านข้อความซ้ำๆ ประโยคสั้นมากแต่เขาใช้เวลาอ่านนานมาก

 ‘ครับ’ รามิลไม่เคยพูดครับกับเขาเลย ลืมตัวพิมพ์หรือเปล่า หรือปกติถ้าส่งเป็นข้อความจะใช้คำประมาณนี้

จินสงสัย เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นอะไร พอๆ กับที่ไม่รู้ว่าใบหน้าของเขากำลังเปื้อนรอยยิ้มและดวงตากำลังเขินอาย

✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
  Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin




ออฟไลน์ fammi50

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 455
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-2
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 4]★ 28/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #715 เมื่อ28-09-2018 17:05:25 »

เริ่มฟรุ้งฟริ้งขึ้นเรื่อยๆเลยคู่นี้  :hao3:

ออฟไลน์ Al2iskiren

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1775
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-3
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 4]★ 28/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #716 เมื่อ28-09-2018 17:12:27 »

เจอน้องศีลแล้วกลัวโป๊ะแตกใช้มะรามิล  :hao3:

ออฟไลน์ หมอตัวเปียก

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1874
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 4]★ 28/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #717 เมื่อ28-09-2018 17:13:05 »

ยิ่งอ่าน ยิ่งรู้สึกเหมือนคลื่นลมสงบก่อนจะมีพายุ

ออฟไลน์ Hoya

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 65
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 4]★ 28/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #718 เมื่อ28-09-2018 17:29:18 »

 :o8: :-[ ละมุน

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
Re: ★♥ 75 METERS HIGH ♥★ [R&J ตอนที่ 4]★ 28/09/18 ★ P: 24
«ตอบ #719 เมื่อ28-09-2018 17:30:01 »

เขินเบาๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด