นิยายเรื่องนี้ไม่มีตัวร้าย (แต่ก็ไม่มีพระเอกเช่นกัน) Drama Incest 18+ Ep.11 3/8
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: นิยายเรื่องนี้ไม่มีตัวร้าย (แต่ก็ไม่มีพระเอกเช่นกัน) Drama Incest 18+ Ep.11 3/8  (อ่าน 9423 ครั้ง)

ออฟไลน์ Lampao

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 1
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
เป็นความสัมพันธ์ที่ชวนสับสนและน่าอึดอัดจริงๆ

ออฟไลน์ ichiichi

  • รักหม่ามี้นะคับ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 351
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-5
10
ซิงตื่นมาในตอนเช้าด้วยอาการวิงเวียนศีรษะและปวดเมื่อยกล้ามเนื้ออย่างรุนแรง นอกจากปวดหลังและเอวแล้ว ยังเจ็บและรู้สึกเหนอะหนะ...

“...ไม่” วินาทีแรกที่สังหรณ์ใจถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ซิงหันซ้ายขวาหาบุคคลที่ 2 ทันที และพบว่า...ซองยังนอนหลับอยู่ข้างๆ บนพื้นลามิเนตเย็นเยียบ สวมกางเกงบ็อกเซอร์เพียงตัวเดียว ส่วนตัวเขามีเสื้อเชิ้ตของซองคลุมอยู่บนตัว

หัวใจเหมือนหล่นวูบหายไปใต้ฝ่าเท้า หลุดลอยไปไกล เหงื่อกาฬไหลบ่า ตัวชาวาบ

“ตื่นแล้วเหรอ?” เสียงน้องชายดังงึมงำพร้อมแขนหนักๆ ที่พาดข้ามผ่านต้นขามากอดเอวไว้ โดยที่ซิงนั่งตะแคงตัวมองอีกฝ่ายด้วยใบหน้าซีดเผือด มือกำเสื้อเชิ้ตที่ปกปิดร่างกายไว้แน่น

“ซอง! นี่มันอะไรกัน!?” ร่างโปร่งหวีดลั่น ทั้งผลักและดันร่างของน้องออกด้วยมือเพียงข้างเดียว แต่ซองกลับตวัดแขนมากอดรัด รั้งให้ลงไปนอนทับบนตัว เสื้อที่กำไว้หลุดร่วง ซิงยิ่งดิ้นพล่าน ทุบอกอีกฝ่ายระรัว จนซองต้องยอมตื่นเต็มตา กอดพี่ชายให้อยู่นิ่งๆ

“ใจเย็นดิซิง! เมื่อวานยังน่ารักกับผมอยู่เลย ครางเสียงหวานจนผมอดใจไม่ไหวตั้งหลายรอบ” เด็กหนุ่มแสยะยิ้ม ผงกหัวขึ้นหอมแก้มซิงฟอดใหญ่ มือที่โอบกอดไว้เริ่มซุนซน ลูบไล้ไปตามแนวสันหลังจนถึงบั้นท้าย

“อย่า! ปล่อยมือนะซอง!” ซิงเอื้อมไปตะปบมือที่กำลังแหวกแก้มก้นตัวเอง ก่อนที่นิ้วร้อนๆ จะแทรกเข้าไป

“ไม่เอาน่า ผมแค่จะเอาน้ำออกให้ไง ดูดิ เต็มเลย” นิ้วร้อนสากยัดพรวดเข้าไปในช่องทางที่มีน้ำข้นเหนียวไหลเยิ้ม ซิงหน้าร้อนฉ่า กัดปากกลั้นเสียงสุดชีวิต ซองเห็นแบบนั้นยิ่งได้ใจ ทั้งล้วงคว้านภายในรูดเอาน้ำของตัวเองให้ไหลออกมาเปรอะเต็มต้นขาของพี่ชาย หน้าแดงก่ำกับเสียงหอบของซิง ทำให้เขาเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีก

“พอ...พอแล้ว...ซอง...” ซิงครางห้ามเสียงหวาน ยิ่งทำให้ซองหยุดไม่ได้เข้าไปใหญ่ เด็กหนุ่มซึ่งไม่ได้ปลดปล่อยตัวเองกับใครมาหลายปี อยากจับพี่ชายที่รักกดเสียตอนนี้จนตัวสั่น ซองดันนิ้วเข้าไปเพิ่ม ควานหาจุดไวสัมผัสให้พี่ชายมีอารมณ์ร่วมตามมา

ซิงเกร็งไปทั้งตัว ถีบเท้ากับพื้นทั้งที่อยู่ในท่านอนคว่ำทับตัวซอง ลมหายใจหอบถี่ จุดกระสันถูกรังแกซ้ำๆ จนอยากปลดปล่อยเต็มที ซองยิ่งกดและขยับกระแทกนิ้วใส่ถี่ยิบ จนในที่สุด ซิงก็ร้องครางเสียงดังอย่างทนไม่ไหวและปลดปล่อยออกมาเลอะเต็มหน้าท้องของซอง

“ซิงเซ็กซี่โครตๆ ผมขออีกรอบนะ” ซองเอ่ยเสียงพร่า ดึงนิ้วออกแล้วพลิกร่างซิงลงนอนบนพื้นแทนที่ ก่อนจะขึ้นคร่อมทับ ยกขาสองข้างของพี่ชายแยกออกกว้างแล้วดันสะโพกเข้าใส่

“อ่ะ...อย่า...ซอง! ไม่!” ซิงถีบเท้าในอากาศ มือข้างหนึ่งดันหน้าท้องของน้อง อีกข้างยันพื้นกระเถิบตัวหนี แต่ซองก็รั้งสะโพกมากดไว้แน่น แล้วแทงตัวเองเข้าไปจนสุดพลางเงยหน้าซี้ดปากอย่างสุขสม แม้พี่ชายจะกรีดร้องแทบคลั่ง เด็กหนุ่มโน้มตัวลงกอดรัดร่างของคนที่กำลังดิ้นรนหนีจนหยดสุดท้าย

ไม่ให้หนีอีกแล้ว...ซิง

“ซิงเป็นของผม...ในที่สุดก็เป็นของผมแล้ว” เสียงครางเครือนั้นดังก้องในหัว ซิงน้ำตาไหลอาบแก้ม ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้นในตอนนี้ อยากจะคิดว่ามันคือความฝัน มันเป็นแค่ฝัน แต่สัมผัสที่ได้รับนั้นจริงยิ่งกว่าจริง ซองขยับสะโพกซอยเข้าออกถี่ยิบ ขบกัดไปทั่วคอและแผ่นอก ทั้งเจ็บและเสียวไปพร้อมๆ กัน เพราะร่างกายของซิงคุ้นเคยกับเซ็กส์อันบ้าคลั่งอย่างนี้มาจากไอเดีย...

ริมฝีปากถูกกัดจนได้เลือดเมื่อน้องชายได้ปลดปล่อยภายในร่างที่สั่นเกร็งนั้น ซิงหลับตาแน่น สะดุ้งแรงด้วยความเจ็บ ที่ยิ่งกว่านั้นคือความรู้สึกร้อนวาบไปทั่วช่องทางด้านหลัง

“อึก ฮือ...” น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าหลั่งริน...

ครั้งนั้น ตัวเขาเคยทำเรื่องเลวทรามต่ำช้ากับซองไว้ ทำให้น้องสูญเสียคนที่รัก ทำให้ติดยา ทำให้โดนพ่อไล่ออกจากบ้าน ทำให้ซองสูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต

ทำให้ซองต้องร้องไห้แทบเป็นแทบตาย

แล้วนี่คือการแก้แค้นสินะ?

“อา...ซิง...ผมจะไม่ยอมยกซิงให้ไอ้หมอนั่นอีกแล้ว” ซองทิ้งตัวลงทับโดยที่ไม่ยอมถอนตัวออก เขารู้ตัวนานแล้วว่าคิดยังไงกับซิง ตั้งแต่มีไอ้หมอนั่นเข้ามา ซองก็ค่อยๆ เข้าใจตัวเองทีละน้อย

มันไม่ใช่แค่ไม่อยากสูญเสียพี่ชายไป แต่เขาไม่อยากให้ใครได้กอดซิงแบบนี้เลย

อยากเป็นเพียงคนเดียวที่ได้ครอบครอง

ผู้หญิงคนนั้น คนที่ซองเคยคิดว่ารัก แท้จริงแล้วก็คงแค่อยากใช้เป็นตัวแทนพี่ เพราะหล่อนชอบพี่ เขาเลยต้องพยายามหันเหความสนใจ ไม่ให้ไปยุ่งกับซิง กลัวซิงจะชอบคนอื่น

แต่ซิงคงเข้าใจว่าเขารักผู้หญิงคนนั้นมากจริงๆ ถึงได้ทำเรื่องแบบนั้นลงไป

วันนั้นที่ซิงใส่ยาปลุกเซ็กส์ไว้ในอาหารที่ซองกิน และทำให้เขาต้องทำเรื่องเลวร้ายกับผู้หญิงคนนั้น จนเธอเกลียดและกลัวเขา หนีไปจากชีวิตของเขา วันที่ซิงยืนยิ้มราวกับผู้ชนะ...

ตอนนั้นเพราะไม่เข้าใจว่าซิงทำทำไม เขาเลยเครียดจัดและเริ่มต่อต้านพี่ด้วยการเสพยากับเพื่อน ยาที่เป็นผลึกสีสวยใสคล้ายน้ำแข็งซึ่งราคาแพงยับ แค่ลองเพื่อประชด และใช้มันถี่เกินไปจนเกิดอาการช็อคจนเกือบตาย ซิงเป็นคนพาส่งโรงพยาบาล คอยดูแลจนหายดีและพากลับบ้าน แต่เรื่องที่เขาเสพยาเกือบตายก็แพร่กระจายไปเรียบร้อยแล้ว

ซิงพาเขามาอยู่ด้วยที่ห้อง ไม่ถึงกับกักขัง แต่ก็ไม่ได้ให้อิสระขนาดออกไปเที่ยวที่ไหนกับใครได้ ซองต้องอุดอู้ในคอนโดมาตลอด ไม่ได้เจอใครนอกจากเด็กสาวข้างห้อง และทำให้เกือบเผลอมีอะไรกับเพื่อนเพียงคนเดียวของตัวเองไป หากวันนั้นซิงไม่กลับมาเจอเสียก่อน

ซองแค่อัดอั้น อยากระบายกับใครสักคน เพราะรู้ว่าไม่มีวันทำแบบนั้นกับซิงได้ อิจฉาและเกลียดไอเดียที่ได้ตัวซิงไป อยากฆ่ามัน อยากขยี้มันให้จมดิน แต่ก็ได้แค่คิดในใจ

เพราะยังไงซิงก็เป็นพี่ชายที่มีสายเลือดเดียวกันครึ่งหนึ่ง

ถ้าซิงไม่เป็นคนเริ่มก่อน เขาคงไม่กล้าทำอะไรไปจนตาย

ซิงหลับไปนาน ตื่นมาก็ยังมีซองนอนกอดอยู่เหมือนเดิม...ไม่ใช่ความฝันจริงๆ

“ซอง ตื่น พี่จะกลับแล้ว” ซิงสะกิดเรียกอย่างอ่อนแรง เสียงก็แหบแห้งไปหมด ซองรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมอง

“กลับไปไหน ที่นี่คือบ้านของเราไม่ใช่เหรอ” เด็กหนุ่มว่าพลางกระชับอ้อมกอด เอาจมูกแนบกับแก้มของพี่ชาย

ซิงถอนหายใจเบาๆ เรื่องระหว่างตนกับซองอยากให้มันจบแค่วันนี้ ไม่อยากให้ยุ่งยากไปกว่านี้แล้ว

“เดี๋ยวไอเดียมาตาม ถ้าพี่หายไปนานเกิน” เพราะบอกไว้ว่าอยู่เวรที่โรงพยาบาลยาว แต่วันนี้ไม่กลับคงโดนตามจิกแน่

“เลิกกับมันซะ” ดวงตาของซองคมปลาบขึ้นมาทันที

ไม่ใช่ว่าซิงไม่อยากเลิก แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด ก็เลิกไม่ได้สักที

ซิงส่ายหน้า “ตอนนี้ยังเลิกไม่ได้หรอก”

“ทำไม?” ซองขมวดคิ้ว เผลอบีบแขนพี่ด้วยความหงุดหงิด

“นายไม่เข้าใจหรอกซอง” ซิงดันตัวออกจากวงแขนที่กอดรัด ลุกขึ้นสวมเสื้อเชิ้ตของซองที่กองอยู่บนเอว “ถ้าเลิกได้ พี่คงเลิกไปนานแล้ว”

“มันทำอะไรซิง? มันขู่เหรอ? ทำร้ายซิงเหรอ?” เรื่องที่ซองว่ามานั้นถูกเผง แต่ซิงไม่อยากยอมรับ อย่างน้อยไอเดียก็ดีกับตนในหลายๆ เรื่อง ยกเว้นที่ชอบใช้กำลัง

“ถึงเลิกได้ พี่ก็คงไม่...ไม่คบกับซองแบบนั้น” ซิงว่าพลางพยุงตัวลุกขึ้นช้าๆ ซองรีบลุกตาม กอดเอวพี่ไว้แน่น

“ไม่! ผมไม่ให้ซิงกลับไปหามัน!”

“ปล่อยเถอะ พี่ขอ” ซิงหลับตาลงอย่างข่มใจ ขอบตาร้อนผ่าว เสียใจกับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ทั้งในอดีตและปัจจุบัน

มันกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร ไม่รู้เลยจริงๆ

tbc

เรื่องนี้จะอึนมันทั้งเรื่องเลยใช่ม้ายยยยยย แต่งแล้วเครียดๆ เลยพักเป็นระยะ ใครวางพลอตฟระ

ออฟไลน์ ichiichi

  • รักหม่ามี้นะคับ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 351
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-5
บาปนี้ที่รอคอย ชอบบบบบบบบบ ไอเดียไม่ต้องไม่เอา3p ปล่อยพี่น้องเขารักกัน

สิ่งที่รอมาถึงแล้วค้าบบบ

ออฟไลน์ ichiichi

  • รักหม่ามี้นะคับ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 351
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-5

ออฟไลน์ ichiichi

  • รักหม่ามี้นะคับ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 351
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-5
เป็นความสัมพันธ์ที่ชวนสับสนและน่าอึดอัดจริงๆ

ไม่รู้คิดยังไงวางพลอตนี้ ฮือออ เครียดตัวเอง

ออฟไลน์ ifice

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 1
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
พี่ซิงลำบากแน่ทีนี้ ทั้งซองทั้งไอเดียไม่มีใครยอมใครแน่ๆ  :z3:

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
เลิกกับไอเดีย ..........
ไอเดีย ไม่ยอม  ไม่เลิกแน่
ซองก็ไม่ยอมปล่อยซิงไป
แล้วจะกลายเป็น 3P  มั้ยเนี่ย   :hao4:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ naoto

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 32
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
พล็อตหนักแต่สมจริงมากค่ะ เยี่ยมๆ

ออฟไลน์ ichiichi

  • รักหม่ามี้นะคับ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 351
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-5
11
สุดท้ายซิงก็ไม่ได้กลับไปหาไอเดียในวันนั้น สายโทรเข้าเป็นร้อยจนโทรศัพท์แทบไหม้ ซองแค่ปิดเสียงไว้ แต่ไม่ยอมปิดเครื่อง และไม่ยอมให้ซิงรับ เด็กหนุ่มยืนมองชื่อของ “ไอเดีย” ที่หน้าจอพลางกระหยิ่มยิ้มย่องอย่างผู้ชนะ

“นายทำแบบนี้ มันจะมีแต่ยิ่งแย่ ยังไงพี่ก็หนีไปจากไอเดียไม่ได้” ซิงนิ่วหน้าอย่างเคร่งเครียด คืนนี้ต้องไปเข้าเวรตามปกติ ถ้าไอเดียตามไปมีหวังได้ยุ่งยากไปอีก

“ทำไมจะหนีไม่ได้ พี่ไม่ต้องทำงานกับมันก็ได้นี่”

“ซอง...ถ้าพี่ไม่ทำงานแล้วเราจะเอาอะไรกิน? นายก็เรียนไม่จบ” ซิงเหนื่อยเหลือเกินที่จะโต้เถียงกับน้อง ซองกลายเป็นเด็กพูดไม่รู้เรื่องตั้งแต่วันที่เขาทำลายชีวิตของซอง มันเป็นความผิดของเขาทั้งหมด ไม่มีอะไรที่จะแก้ไขหรือย้อนคืนมันกลับมาได้อีกแล้ว

เด็กน้อยที่น่ารักและเชื่อฟังเขาอย่างสุดหัวใจ...ไม่มีอีกแล้ว

“ไอเดีย...บอกว่าจะแต่งงานกับพี่ ให้พ่อเขารับพี่เข้าทำงาน ช่วยบริหารโรงพยาบาล”

“ห๊ะ? แต่งงาน? ผู้ชายด้วยกันเนี่ยนะ? แม่งบ้าว่ะ” ซองสบถพลางแค่นยิ้ม

“มันอาจจะฟังดูบ้าบอ แต่เขาเอาจริงมาก และพี่คงปฏิเสธไม่ได้” ซิงส่ายหน้า ทิ้งไหล่ลู่ลงอย่างปลงตก

“พี่อยากได้โรงพยาบาลมันสินะ?” ซองหรี่ตามองอย่างรู้ทัน ความทะเยอะทะยานของซิงเขาพอจะดูออก “พี่ยอมนอนกับมัน ยอมให้มันทำร้ายสารพัด เพราะต้องการแค่นั้นสินะ?”

“มันเป็นโอกาสที่ดี”

ซองขมวดคิ้วฉับ กระชากแขนพี่ชายจนตัวปลิวมาปะทะแผ่นอก มือนั้นกำข้อมือของซิงไว้แน่นจนแทบกลืนหายไปในเนื้อ หากสีหน้าของซองกลับนิ่งเฉยขัดแย้งกับอารมณ์ที่โหมกระหน่ำอยู่ตอนนี้

“ผมไม่คิดเลยว่าพี่จะยอมเอาตัวเข้าแลกกับของพรรค์นั้น หึ แต่ก็สมเป็นซิงดีนะ” เด็กหนุ่มยกยิ้มมุมปาก

“ผมยอมก็ได้...ขอแค่ซิงมาหาผมบ้างก็พอ”

......
...
“คุณหายไปไหนมา?” นั่นเป็นคำถามที่ซิงคิดไว้แล้วว่าจะต้องโดนถามแน่นอน และมันก็ไม่ผิดจากที่คิดเลยจริงๆ เขาถอนหายใจเบาๆ

“ก็เข้าเวรไง”

“แต่เมื่อวานคุณไม่ได้ไปทำงาน แล้วผมโทรไปก็ไม่รับ” ไอเดียมุ่นคิ้วอย่างหงุดหงิด แม้ซิงจะยอมรับสายในช่วงหัวค่ำและบอกว่าอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว แต่ไอเดียยังไม่ค่อยอยากเชื่อว่าซิงอยู่ที่โรงพยาบาลตลอดทั้งวัน

“มีธุระนิดหน่อย แต่ก็ไปเข้าเวรต่อตามปกตินะ” ซิงตอบ ก่อนจะหรี่ไฟที่หัวเตียงให้สลัวๆ แล้วถอดเสื้อเชิ้ตออก โน้มตัวไปกอดคอของไอเดียไว้ ริมฝีปากนุ่มจูบเบาๆ ที่หน้าผากและลากลงมาที่แก้มของคนอายุน้อยกว่า

“คิดจะอ้อนให้ผมหายโกรธเหรอ?” ไอเดียหัวเราะน้อยๆ รู้สึกอารมณ์ดีเมื่อซิง “ยั่วยวน” อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน

“อือ หายมั้ยล่ะ? ให้ทำมากกว่านี้ก็ได้นะ” ซิงขบเม้มใบหูและลำคอของร่างหนา ไอร้อนของร่างกายและลมหายใจเริ่มปะทุขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นเสียงปนหอบเวลาที่พูด ไอเดียคลี่ยิ้ม มือลูบบั้นท้ายหนั่นแน่นแล้วบีบแรงๆ จนซิงสะดุ้งนิดๆ ปากที่ขบเม้มอยู่แถวคอฝังคมเขี้ยวลงกับลาดไหล่หนา เมื่อปลายนิ้วร้อนๆ ล้วงลึกหายลงไปในขอบกางเกง กดเข้าไปในร่างกายอย่างเชื่องช้า ทำให้รู้สึกถึงความร้อนนั้นแจ่มชัดมากขึ้น

ในหัวของซิงยังคงนึกถึงคำพูดของซอง ทุกอณูร่างกายยังคงติดตรึงกับสัมผัสจากน้องชายผู้มีสายเลือดเดียวกันเพียงครึ่ง ภาพใบหน้าของซองซ้อนทับกับคนที่กำลังกอดก่ายในตอนนี้ และมันทำให้ซิงกระสันอยากมากยิ่งขึ้น ร่างกายร้อนรุ่มถึงขีดสุด สมองเบลออย่างแรง แรงกระแทกกระทั้นที่ทำเอาตัวโยกคลอนพาให้สติกระเจิดกระเจิง

******

มันเป็นความรักระหว่างพี่น้องที่ไม่น่าเกิดขึ้นได้ ซองรู้ดีว่าตนกำลังทำอะไรอยู่ แต่เขาห้ามตัวเองไม่ได้ ในเมื่อซิงเป็นฝ่ายเริ่ม เขาก็อยากจะตอบสนองมันให้เต็มที่ อย่างที่ไม่เคยคิดทำมาก่อน หากพ่อกับแม่รู้ เรื่องอาจจะยิ่งบานปลายไปกว่านี้ ถือว่าโชคดีแล้วที่พ่อไล่ซองออกจากบ้านและไม่มาดูดำดูดีอะไรเท่าไหร่ ถ้ายังอยู่ในบ้านหลังนั้น อาจไม่มีโอกาสได้กอดซิง

ซองนั่งดีดกีต้าร์อยู่ในห้องคนเดียวเหมือนทุกครั้ง เขานึกถึงพี่ชายแสนเร่าร้อนในคืนนั้น ร่างกายของซิงที่ได้ครอบครอบทั้งอ่อนนุ่มและหอมหวาน ราวกับเกิดมาเพื่อให้ผู้ชายทุกคนบนโลกนี้หลงใหล ซองไม่เพียงแค่หวงแหนร่างกายของซิง เขาอยากได้กระทั่งหัวใจ อยากให้ซิงรักอย่างที่เขารัก และเขาเชื่อว่าซิงต้องคิดอยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นคงไม่ยอมให้กอดซ้ำๆ และครางเรียกชื่อเขาด้วยเสียงกระเส่าอย่างนั้นหรอก

ใช่ ซิงรักเรา รักเรา ซิงต้องรักเราคนเดียว

ในหัวของซองคิดอยู่แต่เรื่องนั้น เห็นแค่ภาพของพี่ชายที่พร่ำเรียกหาและบอกรักซ้ำๆ เสียงดนตรีจากกีต้าร์ในอ้อมแขนสะดุดลง ซองกอดมันเข้าหาตัว ประหนึ่งว่ามันคือพี่ชายที่รัก ไม่ว่าตอนนี้ซิงจะอยู่กับใคร ขอแค่หัวใจของซิง อยู่ที่นี่ ตรงนี้

ขอแค่หัวใจของซิงเป็นของเขาคนเดียวก็พอ

******

ซิงเคยคิดว่ารักผู้ชายที่กำลังนอนกอดอยู่ข้างกาย มันเป็นความรู้สึกเพียงชั่ววูบที่ดับสลายหายไปทันทีที่ความเจ็บปวดทั้งหลายแหล่แล่นเข้าสู่ร่างกายในครั้งนั้น ไอเดียดูแลมาอย่างดีตลอด แม้จะชอบใช้ความรุนแรงและขี้หึงมาก แต่ซิงก็พอทนไหว ซิงรู้ว่าที่ไอเดียหึงหวงจหนน้ามืด เพราะรักตนมาก รักจนกลายเป็นความเห็นแก่ตัว มันอาจจะดีก็ได้ที่ไอเดียยอมให้อยู่ข้างๆ ยอมยกทุกสิ่งทุกอย่างให้ แลกกับชีวิตและอิสระของซิง

แต่พอนึกถึงซอง เด็กคนนั้นอาจแค่หลงผิดชั่ววูบ เพราะซิงเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ทำให้ซองขาดสติและทำเรื่องแบบนั้นลงไป บางทีซองอาจจะไม่ได้คิดอะไรเลย แค่อยากครอบครองแบบเด็กที่หวงของเล่น และซิงไม่อยากเป็นของเล่นให้น้องอีกแล้ว

“ตื่นเร็วจัง ถ้าคุณไปทำงานไม่ไหวบอกนะ ลาบ้าง อาจารย์คุณคงไม่ว่าใช่มั้ย?” ไอเดียลืมตาขึ้นมามองหน้าซิง แขนแกร่งโอบกระชับแน่นขึ้น จนหน้าของซิงแทบจมอก เสียงหัวใจของไอเดียเต้นเร็วและแรง หรือบางทีมันอาจเป็นเสียงหัวใจของซิงเองที่กำลังหวาดกลัวอะไรบางอย่าง

“ไปไหว เดี๋ยวไปอาบน้ำแล้ว” ซิงว่าพลางดันตัวออก ตอนจะลุกก็เจ็บแปลบไม่น้อย เพราะโดนทั้งซองและไอเดียติดต่อกัน แทบยกสะโพกไม่ขึ้น แต่ซิงก็กัดฟันทน ไม่ให้ผิดสังเกตมากไปกว่านี้

ไอเดียรีบลุกขึ้นช่วยประคองร่างโปร่ง ก่อนจะอุ้มในท่าเจ้าสาว “ตอนงานแต่งของเรา ผมอยากอุ้มคุณเข้าหอแบบนี้จัง”

“แน่ใจแล้วเหรอว่าเป็นฉัน?” ซิงโอบรอบคอร่างสูงใหญ่ไว้กันตกพลางเอ่ยถาม

“แน่ใจสิ ต้องเป็นคุณเท่านั้น ซิง อีกไม่นานผมจะเรียนจบแล้วนะ รอวันนั้นได้เลย” ไอเดียคลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน หากไม่นับเรื่องนิสัยชอบใช้ความรุนแรง ไอเดียก็ถือเป็นผู้ชายในฝันของใครหลายๆ คน ซิงไม่ตอบอะไร เพียงแค่โอบกอดคนรักไว้ แล้วซบหน้ากับบ่ากว้างด้วยหัวใจที่ด้านชา

ถ้าอยู่กับผู้ชายคนนี้แล้วได้ทุกอย่าง และทำให้ซองเลิกคิดเรื่องของตนได้

“อืม ฉันจะรอ”

มันอาจไม่ใช่คำตอบที่หนักแน่นมั่นคงว่าอยากแต่งงานด้วย แต่อย่างน้อยมันก็เป็นสิ่งที่ซิงเลือกแล้ว ถ้าทำให้ซองตาสว่างและย้อนสถานะความสัมพันธ์กลับมาเป็นแค่พี่น้องธรรมดาๆ ได้อย่างเดิม...ก็คงดี

tbc

เหมือนแต่งแล้วมึนๆ อึนๆ ชีวิตซิงจะดราม่าไปอีกแค่ไหน รอดูต่อปายยยย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ichiichi

  • รักหม่ามี้นะคับ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 351
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-5
พี่ซิงลำบากแน่ทีนี้ ทั้งซองทั้งไอเดียไม่มีใครยอมใครแน่ๆ  :z3:
ไอเดียน่าจะเป็นบอสใหญ่

ออฟไลน์ ichiichi

  • รักหม่ามี้นะคับ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 351
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-5
เลิกกับไอเดีย ..........
ไอเดีย ไม่ยอม  ไม่เลิกแน่
ซองก็ไม่ยอมปล่อยซิงไป
แล้วจะกลายเป็น 3P  มั้ยเนี่ย   :hao4:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

NO 3P kubbbb

ออฟไลน์ ichiichi

  • รักหม่ามี้นะคับ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 351
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-5
พล็อตหนักแต่สมจริงมากค่ะ เยี่ยมๆ

หนักจนเครียดเองเลยฮะ...พยายามต่อไป ฮึก

ออฟไลน์ Innocent.m

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 16
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
 อยากอ่านต่อมากกกกกกก  :hao7:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด