15.
“ เฮ้ยเมิงทำไมงานยังไมเริ่มวะ ” ไอ้เดี่ยวถาม
“ ไม่รู้แมร่ง ” ผมตอบ
“ อ่าวเมิงไม่ได้จัดการเรื่องนี้เหรอวะ ”
“ หน้าที่กรูคือก้มหน้ารับผิด โดยที่กรูไม่ได้ทำ.........”
.
.
“ เกิดไรขึ้นวะ ” ไอ้หมาบ้าถามผม
“ ช่างเถอะ ” ผมตอบ.....ไม่รู้ว่ามันรออะไรทำไมงานยังไม่เริ่ม....ตอนแรกผมว่าจะเฉย ๆ ละ แต่ก็อดไม่ได้ครับ
ยังไงก็มหาลัยผม.....ผมเลยตัดสินใจไปที่กองอำนวยการที่ดูหน้าเครียดกันใหญ่....ผมเดินไปถาม staff .....
ได้ความว่า......เวลาในตารางกำหนดการมันผิดพลาด....แต่ละเอกสารที่ copy มันไม่ตรงกัน.....
ตอนนี้เลยโทรศัพท์ติดต่อกันวุ่นวาย....
“ แล้วตารางอันไหนที่ถูก ? ” ผมถาม staff คนนั้น
“ อันนี้ครับ ” staff บอกผม
เรื่องคือคณะกรรมการ คณาอาจารย์ ผู้ใหญ่หลาย ๆ ท่าน ยังไม่ได้เดินทางมาเพราะได้กำหนดการเวลาเปิดที่ไม่ตรงกัน...แต่บางส่วนก็ได้ตารางกำหนดการที่ไม่ผิดพลาด.....ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาหาคนผิด แต่ต้องแก้ปัญหา
สรุปงานเริ่มได้เวลา 17.15 น. .....เวลาคิวทุกอย่างโดนเลื่อนหมด.....รวมถึงอาจารย์บางส่วนก็มาไม่ได้....
งานนี้โดนสับแหลกครับพี่น้อง แล้วทีเด็ดก็คือ....คณบดีฯ มหาลัยผม ท่านทรงกริ้วมาก........หุหุ ระเบิด ตู้ม !!
กรูไม่รับรู้เว่ย 5555+ เผ่นครับพี่น้อง ......สรุปคู่เปิดสนามของรอบแรกได้แข่ง เกือบทุ่ม......
ทีมมหาลัย xxx ( อยู่ใน กทม. ) แมร่งหล่อสาดพี่น้อง ไม่ไหวจะเคลียร์ .....ตอนที่ว่าง ๆ ไม่รู้จะทำไรเลยเดินไปที่พักนักกีฬาข้างสนาม พร้อมกับถือเอกสารนิดหน่อย เพื่อไปดูผู้ชาย 5555+ พูดง่าย ๆ คือเนียน คริ ๆ ดูไปดูมา
เฮ้ย !! นี่มันทีมไอ้เชี่ยก้าวนี่หว่า....นั่นไงมันเดินมาทางผมละ .......
“ มาเชียร์กรุเหรอวะ ” ไอ้ก้าวบอกผม
“ เออเดะ ” ….ไม่รู้จะตอบว่าไงครับ หุหุ
“ งั้นเดี๋ยวกรูจะเอาชัยชนะไปฝากเมิงนะ ”
“ 5555+ ขอบคุณครับ ”
“ มาทำเชี่ยไรแถวนี้ครับคุณผู้จัดการทีม ” .....เชี่ย !!!.....ไอ้หมาบ้ามาครับพี่น้อง ....
“ อ๋อ มาตรวจงานนิดหน่อยหวะ เนี่ยเสร็จแล้วว่าจะกลับ ปะ ๆ ” อยู่ไม่ได้ครับพี่น้องขอเผ่นก่อน
“ เห็นคุยกันซะหวาน.....เลย.....นะ.....ครับ.......” -*- รังสีความเหรี้ยปล่อยออกมามากมายจากตัวไอ้หมาบ้า
งานเข้าแน่กรู......เมเด ๆ ๆ ช่วยกรูด้วย
“ สู้ ๆ นะเว่ยไอ้ก้าว กรูกลับก่อนนะ แหะ ๆ ”
“ ขอบคุณมากเว่ย ” แล้วอยู่ดี ๆ ไอ้ก้าวมันก็เข้ามากอดผมครับ >0< บรรลัยแล้วกรู ใครจะช่วยกรูได้มั่งเนี่ย
หลังจบคู่แรกประมาณ
3 ทุ่มกว่า ๆ โดนเรียกประชุมครับ.....แต่กรูไม่ไป 555+ ไอ้พี่แหกก็ไม่ไป.......เสร็จจากนั้นผมก็กลับบ้านเลยครับ
“ เมิงไปหาไอ้เชี่ยนั่นทำไมวะ ” ไอ้หมาถามขณะที่อยู่ในรถ
“ ป่าวนี่หว่า ” ผมตอบอย่างเนียน ๆ ทั้งที่ว่าไม่น่าผ่าน หุหุ
“ อย่าให้กรูเห็นอีกนะ ”
“ มันไม่มีอะไรหรอก ”
“ ยังไงเมิงก็ต้องรักกรูแค่คนเดียว ....ใจเมิงเป็นของกรู...ใครหน้าไหนก็เอาไปไม่ได้ ”
“ .....หวงจริงนะเมิง....งุงิ ……”
“ แขนเมิงเป็นไงมั่งวะ “
“ ชิล ๆ หวะ อย่างอื่นเจ็บกว่าหวะ “ ผมตอบ
“ อะไรเจ็บกว่าวะ “
“ ป่าว ๆ เมื่อกี้ตอนที่กรูไปกองอำนวยการเมิงคุยกับใครวะ ”
“..............” มันไม่ตอบครับ
“ ไม่ตอบไม่เป็นไรเว่ย แต่อย่าให้กรูไม่ตอบมั่งนะ เพราะถ้ามีวันนั้นเมิงอาจจะไม่ได้ถามอะไรกรูอีกเลย “
“ พ่อพี่แพม ”
“ ............... ” …..บทสนทนาระหว่างผมกับมันจบลงที่ตรงนั้นครับ......หมดคำถามที่จะถามต่อ....
แล้ววันที่แสนวุ่นวายก็จบลง......ตอนนี้ผมนอนอยู่บนเตียง.....ในหัวผมมันเหมือนมีสงครามย่อม ๆ เกิดขึ้น
มันตีกันจนดูวุ่นวาย.........ผมมองไปรอบ ๆ ห้อง....ข้าง ๆ ผมคือคนที่ผมรักและรักผม....อีกข้างเป็นโคมไฟ
รอบ ๆ ห้องมีกองหนังสือ......กองเสื้อผ้า......พัดลม......เครื่องเสียง......มันก็ยังคงอยู่ที่เดิม.......
*****
อยู่คนเดียวนอนมองดูฟ้าด้วยความสงสัย ว่าทำไมคนเราถึงต้องมีความเหงา
ชีวิตก็ยากอยู่แล้ว ไม่เคยเป็นของเรา ทุกครั้งยังมีเรื่องราวที่มันซับซ้อนให้ทำมากมาย
แต่ละวันวงจรชีวิตก็ดูซ้ำซ้ำ ก็ต้องทำ ทำ ทำ และต้องทำต่อไป
บางครั้งเหมือนฉันไม่รู้ ฉันจะทำเพื่อใคร เหมือนฉันไม่มีจุดหมายที่ใจเฝ้าคอย..
อยากรู้เหมือนกันว่าฉันมันเหงาอะไรมากมาย
อยากรู้ทำไมฉันจึงเหมือนดังคนเลื่อนลอย
กับภาระที่ฉันต้องรับมา เวลาที่มีก็น้อยแต่ใจยังคอยจะเหงาทุกทีที่เผลอ
เมื่อความจริงรอคอยความฝันทุกวันเช่นนี้
แต่ไม่มีใครเลยที่จะมาให้เจอ เป็นเหมือนน้ำค้างตอนเช้า
ที่ยังนอนละเมอ แล้วแสงตะวันก็เผาให้แห้งไป
นี่เหรอชีวิตของฉัน ที่ยังคงละเมอ และแล้ววันนึงชีวิตก็แห้งไป
*****
ไม่รู้จะเรียกความรู้สึกนี้ว่าอะไร.....มันทั้งกดดัน...เซ็ง....เบื่อ.....มันไม่มีแก่นสาร....ไม่แนว ๆ นอนดีกว่า
.
.
ยังไม่ทันจะเช้าดี....งานก็เข้าครับพี่น้อง
“ อีน้าดดดดดดดด งานเข้าโว้ยยยยย ” ไอ้พี่แหกโทรฯจิกผม
“ มีหยังวะ ? ” ผมรับสายด้วยความงัวเงีย
“ 8 โมงเจ๊า เปิ้ลฮ้องประชุมตี้กองอำนวยการ ”
“ ประชุมหยัง ? ”
“ ประชุมเรื่องงานบอลเนี่ยก๊ะ ”
“ ผมเกี่ยวหยังก๋า ? ”
“ คิงอะเกี่ยวแน่นอนตี้สุด ” ……………สรุปคือยังไงผมก็ต้องไปประชุมครับ...................
แหกขี้ตาตื่นแล้วก็ต้องปลุกไอ้เหมาบ้า ที่แมร่งปลุกยากสาดดดดดดดดดด.......ผ่านไป 10 นาทีมันก็ยังไม่ตื่น
ไอ้เชี่ย -*- ทำไงกับมันดีวะ......ไม่ไหวงับรอมันไม่ได้ละ ผมเลยโทรฯหาให้แบคครับ
“ ไอ้แบคเมิงมารับกรูหน่อย ” …..ผมบอกไอ้แบค.....
“ เฮ้ย หยุดเลย กรูตื่นแล้ว ” อยุ่ดี ๆ ไอ้หมาบ้าก็เข้ามาแย่งโทรศัพท์ผมไป..... หึหึ มันต้องเล่นแบบนี้
มันไปส่งผมที่มหาลัยเสร็จมันก็ไปนอนต่อครับ.....เจริญจริง ๆ สามีกรู ......
ผมหน้าตื่นรีบมาประชุม...แต่สุดท้าย.....มันก็คือการเรียกตัวมาบ่นเรื่องเมื่อวาน --*-- ง่าวต๋ายย
ประชุมเชี่ยไรไม่รู้พี่น้องเลิกแมร่งตั้งเที่ยง....เวลาเกาเจี๊ยวยังไม่มีเลย สาดเอ้ย ...ผมฟังมั่งไม่ฟังมั่ง....
แต่ตอนสาย ๆ ผมได้เจอบุคคลที่....ผมไม่ค่อยอยากจะเจอ.....คนที่ผมคิดว่าคือพ่อพี่แพม...
ชายแก่อายุน่าจะราว ๆ 60 – 65 ดูสุขุม แต่งตัวดี .....แต่....ขี้จ่มง่าววว ( ขี้บ่นชิบหาย )
แมร่งจ่มตั้งแต่รสชาติอาหารที่เลี้ยงนักกีฬา ....ไอ้สาดดดด บ่าไปอู้กับฝ่ายจัดอาหารวะ
มาอู้กะฮายี้หยังจ้าวววววว .... แล้วทีเด็ดคือจ่มเรื่องพิธีกรที่พูดจาไม่ฉะฉาน...ไม่ชัดเจน -*- กรูจะบ้าตาย
เอาเวลาที่ฟังไอ้แก่นี้บ่นไปขี้ดีกว่า ......ฟังไปฟังมาไอ้แก่นี่บ้าอำนาจฉิบหาย เมิงตำแหน่งไรวะ ....
ขณะที่มันจ่ม.....และแล้วหญิงสาวนางหนึ่งก็ปรากฏตัว.....ซุปเปอร์ชะนีเห็บหมา เกาะหนึบนาน
พี่แพม....หล่อนเดินเชิด ๆ เลิศ ๆ ส้นสูงเชี่ย ๆ แต่.......เมิงลืมไรไปปะ นี่มันสนามหญ้านะเว่ย
กรึ้ดดด !! ไม่ทันไรอีนังเห็บหมาร้องเสียงดัง ส้นมันทิ่มดินครับ.....
กรูแมร่งแทบอยากจะไปด่าวดิ้นตีลังกาลาวดรอฟ 15 รอบ แล้วหัวเราะเป็นภาษาญี่ปุ่น ฮะ ฮิ ฮุ เฮะ โฮะ 555+
ตอนเที่ยงก็ไปหาอะไรกระแทกท้องกับพี่แหก....จากนั้นก็ไปที่ชมรมครับ วันนี้สนามหน้าชมรมว่างครับ
ทีมมหาลัยผมเลยมาซ้อมกันแต่เช้า.....ไอ้พี่แหกก็ไปจัดการกับทีมผมก็นั่งเอ๋อข้างสนาม ขี้เกียจสาด
ไม่ทำแมร่งเลย นั่งดูเค้าซ้อมบอลดีกว่า......เฮ้ย ! ….อยู่ดี ๆ มีคนเอาน้ำเย็นมาแนบที่หลังครับ
“ เชี่ยไรวะ ? ” ผมอุทานอย่างสุภาพ
“ น้ำครับพี่ ” ไอ้น้องว่านนั่นเองครับ มันเอาโอเลี้ยงกับชาดำเย็น น้ำดื่มสุดโปรดของผมมาฝากอีกแว้ว คริ ๆ
“ เมิงนี่น่ารักจริง ๆ นะ ”
“ ก็รักสิครับ ”
“ อืม ....ก็รักอยู่แล้วนะ ”
“ ผมก็รักพี่ครับ ”
“ เมิงไม่สบาย หรือไปแดรกส้นตรีนใครมาหรือเปล่าวะ ”
“ 5555+ ป่าวครับพี่ ”
“ ไม่ไปซ้อมวะ ”
“ พักอะพี่ ”
ผมคุยกับไอ้น้องว่านสักพัก ไอ้หมาบ้ามันก็มา.......
((( TBC. )))
>>> คำเมืองตอนละคำ : สึ่งตึง = โง่ <<<
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
