ก่อนอื่น....ขออภัยในความล่าช้า (จากช้าอยู่แล้วกลายเป็นช้ากว่าเดิมอีก = =;; )
นิกส่งแปลให้ตั้งแต่วันพุธ (หรือพฤหัสนะ? = =;; ) แต่เพิ่งจะมาลงเล้าให้วันนี้
ออมมัวแต่คุยยาวเอง ขอโต๊ดดดดดดดดดดดด
อนุญาตให้ตบตีได้เลยค่ะ
*นอนแผ่รอ*
แปลโดยนิก (เหมือนเดิม 555555)
[แปลโพสต์ที่เจลั่วเค้าคุยกันค่ะ]
Kirio : ในใจของผมคิดถึงแต่เรื่องเก่าๆพวกนั้นอยู่ตลอดเวลาเลย ทั้งๆที่เรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้ว จนถึงตอนนี้ก็ลืมมันไปไม่ได้ซักที / เลิกคิดได้แล้วน่า.. นายจะต้องดึงตัวเองออกมา ลืมมันไปซะ แล้วก็เอาวิญญาณตัวเองกลับเข้าร่างซะที เลิกเหม่อ เพราะว่า ทุกๆอย่างมันได้ถูกกำหนดไว้แล้วว่าอะไรจะเป็นยังไง ก็แค่ไม่ต้องกลับไปคิดถึงมันอีก
http://ww2.sinaimg.cn/large/7346f255jw1dtbkri6ac2j.jpgKirio : ฉันมันก็แค่.. คนเย็นชาไร้หัวใจ , ที่ไม่ได้ทำในสิ่งที่ฉันเคยพูดไว้ แต่มันกลับเป็นความผิดพลาดที่ฉันปล่อยให้มันจบลงแบบนั้น ทั้งๆที่ไม่ได้อยากให้มันเป็น ในใจฉันน่ะมันเจ็บมากนะ แต่แค่ไม่เคยพูดออกมาให้ได้ยินเท่านั้นเอง และตอนนี้ฉันเองก็ไม่อยากจะรู้สึกเจ็บแบบนั้นอีก.. ฉันเชื่อว่าคนที่รักกันแล้วเลิกรากันไปชีวิตของคนทั้งสองก็คงจะแยกทางใครทางมัน แต่ว่าคนทั้งสองนั้นก็ยังจะเก็บความทรงจำเหล่านั้นไว้อยู่ ถึงมันจะเป็นแบบนั้น ถึงฉันจะไม่มีสิทธิ์ แต่นายก็อย่าพยายามที่จะห้ามไม่ให้ฉันคิดถึงเรื่องเหล่านั้นเลย เพราะฉันทำไม่ได้ ชีวิตของฉันมันเหมือนถูกแช่แข็ง กลายเป็นเย็นชาไร้หัวใจ แต่อย่างน้อยเรื่องเหล่านั้นมันก็ทำให้ความเหงาเศร้าทุกๆคืนละลายหายไปได้บ้าง
J.law : เช้าวันหนึ่งในเดือนมกราคม ผมจำได้ว่าผมโทรไปหา ลั่วลั่ว แล้วถามเขาว่า 'นายทำอะไรอยู่น่ะ ? ทำไมไม่กลับมาซะที' เขาตอบผมกลับมาว่า 'กำลังพาหมีน้อยวินนี่ไปซื้อเสื้อใส่น่ะสิ' แล้วในคืนนั้นผมก็เห็นเขายืนกอดหมีตัวเหลืองนั่นอยู่หน้าทางเข้าประตูรถไฟใต้ดิน ผมก็เลยเดินเข้าไปหาทันที.. นี่มันผ่านมากี่ปีแล้วนะ ? หมีพูห์ที่ใส่ชุดบอดี้การ์ดนั่งอยู่ในบ้านฉัน บนหน้าต่างนั้น.. ตอนนี้ทั้งตัวของน้องหมีก็มีแต่ฝุ่นหนาเขรอะเป็นคืบเลย วันนี้ฉันเลยพาวินนี่ไปอาบน้ำแล้วล่ะ แล้วก็พาไปตั้งไว้อย่างงั้น ตรงนั้น ที่เดิม..
http://ww3.sinaimg.cn/large/7346f255jw1dtbn2fxn1xj.jpgKirio : ขาบอกผมว่า 'เดี๋ยวจะถ่ายรูปให้นะ' ผมก็เลยบอกเขาว่า 'เยี่ยมเลย' ตอนนั้นหน้าห้างสรรพสินค้ามีแต่คนจ้องมองเราเต็มไปหมด แต่ว่าผมก็ไม่ได้สนใจอะไรพวกเขานัก ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากจริงๆ ตอนนั้นมันผ่านไปนานแค่ไหนแล้วนะ ความรู้สึกของคนสองคนที่มีต่อกัน.. มีอยู่วันหนึ่งเขาพูดว่า 'กอดไอ้หมีนั่นอยู่นั่นแหละ ไปตงฟางซินเทียนตี้ดีกว่าน่า (ตงฟางซินเทียนตี้ = Oriental Plaza ห้างสรรพสินค้าในปักกิ่ง)' ผมเลยบอกเขาว่า 'จะว่าฉันเหมือนเด็กรึไง ช่างเหอะ ไม่ไปด้วยหรอก' แล้วเขาก็พูดว่า 'เหมือนว่าเราสองคนจะเปลี่ยนไป' ผมเองก็คิดว่าคงจะเป้นอย่างงั้น แน่ล่ะ ก็เพราะว่านายมันไม่เป็นอย่างที่เคยเป็นเป็น นายไม่ใช่คนเดิม.. แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีแล้วล่ะ อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมเชื่อว่าผมตัดสินใจถูก..
J.law : ลั่วลั่ว อย่าคิดอะไรๆไปเองสิ มันจะทำให้นายพูดอะไรที่มันไม่จริงออกมา ในปีก่อนๆนั้นน่ะ เพราะนายยังเด็กอยู่ฉันเลยพานายไปไหนมาไหน(เด็ก=ประมาณว่าไม่ต้องเรียนหนักเลยมีเวลาว่าง) เล่นสนุกกันได้ตลอด พอนายโตขึ้นมาหน่อยก็เรียนหนักขึ้นมากกว่าเดิม ฉันก็คอยดูแลแนะนำนายเสมอๆ เรื่องแบบนี้ใครจะไปลืมได้ลงล่ะ จริงมั้ย ? ตัดสินใจถูกงั้นเหรอ ? ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนั้นหรอก ตรงกันข้าม คำพูดที่นายพูดไว้ซะใหญ่โตไม่เห็นว่ามันจะทำให้นายดูเป็นคนที่ตัดสินใจถูกซักนิด บางทีถ้านายไม่คิดอะไรแบบนั้นนายอาจจะมีความสุขซะกว่า..
http://ww3.sinaimg.cn/large/7346f255jw1dtbp4m9kq6j.jpgKirio : เซี่ยเหอ นายถามตัวเองรึยัง ว่าสามปีครึ่งที่เราอยู่ด้วยกันมา ฉันเป็นอะไรสำหรับนาย? บางทีนายไม่เห็นจะต้องโมโห หรือดุใส่ หรือตีฉันเลยนะ นายเข้าใจที่ฉันพูดใช่มั้ย? ทำไมฉันจะต้องแคร์นายด้วย? ฉันเคยที่จะถนุถนอมรักแรกของฉัน แต่มันกลับกลายเป็นว่าฉันต้องอดทนกับมันแทน ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกันล่ะ? ตัดสินใจถูกเหรอ? ที่ฉันคิดว่าตัดสินใจถูกมันก็เพราะนายน่ะเอาแต่ลงไม้ลงมือกับฉัน นายใช้กระทะนั้นตีฉันจนได้แผลเป็น..นายน่าจะลองทำตัวเองแบบนั้นบ้างนะ จะได้รู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน
J.law : เราไม่เห็นจะต้องมาเถียงกันแบบนี้ ถึงเราจะจดจำเรื่องราวเดียวๆกัน แต่เราคงจำมันคนละแบบ.. คนหนึ่งจดจำเพื่อที่จะขอโทษและสำนึกผิด แม้คนหนึ่งจะพบว่ามันมีแต่เรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น ฉันอยากจะพูดอะไรบางอย่าง --[ บางทีมันก็ยากที่จะพิสูจน์อะไรๆ แต่สำหรับนายในตอนนี้ ฉันอยากจะบอกว่า (1) นายคือคนใจร้าย มันก็เป็นธรรมดาของนายอยู่แล้วล่ะ ที่อุ้มหมาอุ้มแมวอย่างแสนรักนั่นก็เพราะนายเสแสร้ง แกล้งทำมันไป (2) ตัวนายเมื่อก่อน มันก็ไม่ได้ดีไปหว่านี้ซะหน่อย อย่าโทษคนอื่นเลย ]--
J.law : บนโลกใบนี้คนที่ดีที่สุดสำหรับผม คนแรกก็คือคุณพ่อ คนที่สองก็คือลั่วลั่ว ผมจะจดจำมันไว้ตลอดไป สามปีที่ผ่านมาเราก็ใช้ชีวิตอบู่ในกรอบแบบที่คนอื่นๆเค้าทำกัน มันพูดยากนะ แต่ทุกๆครั้งที่เกิดเรื่อง ลั่วลั่วเค้าก็จะยกโทษให้ผมเพราะเขารักผมมาก จนกระทั่งช่วงนี้ผมได้รู้ว่าเขากับคนอีกคนก็รู้จักกันมาสามปีแล้ว (หมายถึงจีเหวินน่ะค่ะ) ผมถูกหักหลัง.. ในตอนนั้นผมมืดแปดด้านไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ผมจมอยู่กับความคิดที่ว่า 'จะทำยังไงดี' ไปอยู่หลายวัน.. ในท้ายที่สุดผมก็เลิกคิดเรื่องนี้ไป สบายใจดี
J.law : ขอโทษนะที่เอาแต่คิดถึงแต่เรื่องเก่าๆพวกนั้น.. แต่เพราะว่าฉันห้ามใจตัวเองไม่ได้ ฉันมันก็คนมีอดีตในใจคนนึงนั่นแหละ คิดเองก็เจ็บเองล่ะนะ ช่วงหลายวันก่อนมีใครบางคนพยายามก่อความวุ่นวายบางอย่าง (note:คิดว่าน่าจะมาเป็นประมาณว่ามีคนเข้ามาอ่านอะไรซักอย่างแล้วเข้าใจผิด เขาเลยมาไซโคใส่อ่ะค่ะ) ซึ่งพวกคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนั้นนะ เป็นเรื่องที่งี่เง่าชะมัด เอาแต่พูดอะไรๆกรอกหูผมอยู่ได้ พยายามจะล้างสมองผมรึไง.. แต่ถึงจะโดนกรอกหูแบบนั้นมา ฉันก็ยังลืมนายไม่ได้เลย.. ฉันยังรอนายตอบ TM (โปรแกรมแช็ทประเภทหนึ่ง) อยู่นะ.. รอซะจนบางวันฉันเผลอหลับไปก่อนซะได้..
J.law : ผมคงจะเป็นคนที่ลืมยาก ซักสิบปีจากนี้ก็คงจะยังลืมเรื่องนี้ไม่ได้ ของทุกชิ้นที่เคยใช้ จดหมายทุกแผ่นทุกใบผมก็เก็บมันไว้อย่างดี รูปถ่ายพวกนั้นผมก็ย้ายมันไปเก็บไว้ในฮาร์ดดิสก์จนหมด ผมหวังเพียงว่าถ้าทำแบบนี้แล้วจะทำให้ใจผมสงบลงได้ในซักวันหนึ่ง จนถึงวันนั้นผมคงลืมมันไปได้เอง.. ถึงแม้ว่าจะเจออะไรๆที่ทำให้ผมนึกถึงอดีตผมก็จะเดินก้าวข้ามมันไปซะ การที่คนเราไม่อยากจะลืมเรื่องราวอะไรบางอย่างไป มันก็เป็นปกติของมนุษย์อยู่แล้ว แล้วนี่.. อะไรทำให้นายลืมมันไปได้ ? นายลืมไปหมดแล้ว..จริงๆสินะ? นายคงกลายเป็นแก่ขึ้นมากแล้วสินะ.. ถึงได้ลืมมันไปง่ายขนาดนี้..
Kirio : ฉันอ่านโพสพวกนี้แล้วล่ะ แต่พออ่านไปจนถึงที่นายเขียนว่า 'อย่ากังวลไปเลยนะ ฉันยังอยู่กับนายเสมอ..' พออ่านถึงตรงนี้แล้วอยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาทั้งที่ฉันไม่รู้ตัว ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไรไปแล้ว.. มันเหมือนกับว่าได้ผ่านเรื่องราวอะไรมามากมาย ถึงจะคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งแค่ไหน สุดท้ายความอ่อนแอมันก็ผุดขึ้นมาอยู่ดี ในเวลาที่นายไม่สบายใจนายก็ยังมีเพื่อนๆที่อยู่เคียงข้างนาย มันก็คงจะทำให้หายเศร้าได้บ้าง แต่พอมาคิดๆดูแล้ว ฉันเองก็คงจะโชคดีเหมือนกัน ที่ยังมีคนมาอยู่เป็นเพื่อนด้วย ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะตั้งใจเรียนให้มาก บางทีฉันอาจจะกลับไปอยู่กับพวกนายเหมือนเดิมก็ได้
Translated by Nick เจ้าเก่ารายเิดิม ขอบใจมากน้าาาาา
จบแล้วค่าาาาา มีเรื่องชวนช็อคนิดหน่อยก็เรื่องกระทะแหละเนาะ (ออมกะนิกแปลได้แบบเดียวกันเป๊ะ ช็อคทั้งคู่ =[]=) เป็นการโพสต์คุยกัน (โดยไม่มีการเมนชั่น แล้วไม่ได้ฟอลโล่วกันไว้) ที่อารมณ์เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจริงๆ
ปล. ขออภัยในความล่าช้านะคะ โพสต์นี้ตั้งแต่วันที่ 26 แล้วอ่ะ