กระสุนนัดที่ 22
ร.ร้อน
[เรือใบ]
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูฉุดผมจากภวังค์ ความคิดที่กำลังไหลเรื่อยเปื่อยฟุ้งกระจายเหมือนฝูงแมลงตื่น
“ไม่ได้ล็อก” ผมเก๊กเสียงเข้ม ดึงสติกลับสู่ปัจจุบัน
ประตูเปิดออก สายธารเดินเข้ามาด้วยท่าทีปกติธรรมดา หมายถึงธรรมดาจริงๆ เขาไม่เกร็ง หรือว่าลอบมองสำรวจโน่นนี่ เก็บความรู้สึกเก่งแบบนี้ครูฝึกด้านสายข่าวชอบเลย
หรือว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไร
ตอนเย็นที่ฝึกต่อสู้ประชิดตัวกัน ผมกอดเขาไว้ร่วมๆ ห้านาที หลังจากที่ดิ้นรนทุกวิถีทางแล้วสุดท้ายสายธารก็แก้ด้วยการบิดเนื้อตรงต้นขาผมไปเรื่อยๆ ผมทนไหวนะ ต่อให้เขาบิดแรงๆ ก็คิดว่าคงทนได้อีกนาน แต่สักพักหนึ่งเหมือนเขาจะบิดเบาลงและทิ้งช่วงนานขึ้น
เขาไม่พูดอะไร
ผมก็ไม่พูด
ขณะที่ผมโอบรอบตัวเขาอยู่ ความเงียบก็โอบล้อมเราไว้อีกชั้น พอถึงจุดหนึ่งผมก็ไม่อยากแกล้งเขาต่อ แต่อยากเห็นหน้าเขามากกว่า
ผมเลยคลายอ้อมแขนออก โดยเตือนตัวเองไม่ให้หลุดยิ้มตอนเขาหันกลับมา
แต่สายธารไม่หัน เขาเดินไปทิ้งตัวนอนที่โซฟาเลย
ผมยืนเคว้งอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดทิ้งท้าย “ไอ้บิดขานี่คงไม่ทำให้โจรปล่อยหรอก มึงนอนคิดให้ดีๆ ว่าจะแก้ท่านี้ยังไง” พูดจบก็กลับเข้าห้องตัวเองทันที
ตอนนี้เริ่มดึกแล้ว ผมนั่งอยู่บนเตียงโดยมีผ้าขนหนูปูแผ่อยู่ตรงหน้า บนผ้ามีชิ้นส่วนปืนลูกโม่ที่ถูกถอดเป็นชิ้นๆ
“ว่าไง” ผมยังใช้น้ำเสียงเข้มขรึมทักทายเขา แล้วก็หยิบด้ามปืนขึ้นมาขัดใหม่ทั้งที่เพิ่งขัดเสร็จไปแล้ว
“เห็นคุณตัวร้อน เลยเอายาเข้ามาให้”
“มึงลงไปเซเว่นมาเหรอ”
“เปล่า ก็ซื้อมาจากตอนที่ไปห้างกัน”
“อ้อ ขอบใจ”
สายตาเนือยๆ ของเขามองชิ้นส่วนปืน
“ปืน” ผมอธิบาย ซึ่งค่อนข้างจะงี่เง่า “ปืนลูกโม่ Smith & Wesson 686 กระสุน .357 แม็กนั่ม ลำกล้อง 2.5 นิ้ว ด้ามจับแฮนด์เมด ใช้งานง่าย ไม่มีขัดลำกล้อง ไม่คายปลอกไว้เป็นหลักฐาน...” ยิ่งอธิบายแม่งยิ่งไปกันใหญ่ เปลี่ยนเรื่องดีกว่า “นั่งดิ”
เขายอมนั่งลงที่เตียง “ทำไมคุณถึงเอาปืนมาทำความสะอาด เห็นอะไรไม่ชอบมาพากลเหรอ”
“ก็เตรียมพร้อมไว้” ผมตอบไปกลางๆ แต่เหตุผลที่แท้จริงน่าจะเป็นเพราะคำถามตอนนั้นของเขามากกว่า ถ้าคุณเคยเสียคนรักไปจริง ทำไมดูไม่เศร้าล่ะ พูดถึงเรื่องนั้นทีไรเป็นต้องอยากหยิบปืนกระบอกนี้มาทำความสะอาดทุกที
“โอเค”
“หรือมึงเห็นอะไรล่ะ ไม่ชอบมาพากลที่ว่า”
สายธารนิ่งอยู่ชั่วครู่ “ผมไม่ได้ถูกฝึกมาให้สังเกตสิ่งผิดปกติแบบคุณ ต่อให้คนร้ายมายืนอยู่ต่อหน้าผมก็ไม่รู้หรอก”
“นั่นน่ะสิ เดี๋ยวเอาไว้กูพามึงไปฝึกยิงให้เป็นเรื่องเป็นราวที่สนามซ้อม”
“ไม่เป็นไร”
“เออน่า”
“ผมไม่ชอบเสียงดัง”
“ฝึกไว้ดีกว่า เผื่อมีอะไร...”
“ผมก็มีคุณอยู่แล้วนี่ คุณบอกจะดูแลผม” ถ้ายิ้มตอนนี้หน้าผมต้องดูงี่เง่าแน่ๆ เหมือนเด็กที่เอาปืนของเล่นออกมาโชว์และถูกชมว่าโตขึ้นอาจจะได้เป็นซูเปอร์แมนนั่นแหละ
“ไปละ อ่ะ นี่ยา” เขาทำท่าจะลุกขึ้น คล้ายกับไม่ชอบใจตัวเองอยู่เหมือนกันที่พูดอย่างนั้นออกมา
“ต้องกินยังไง” ผมเก๊กเสียงขรึม
“กินทางปาก”
“อ๋อ ต้องกินทางปากนี่เอง เพิ่งรู้นะเนี่ย” แล้วผมก็ยิ้มจนได้ “กินกี่เม็ด”
“นี่คุณไม่เคยกินยาพาราเลยเหรอ”
“ไม่รู้”
“ยังตัวร้อนมั้ยล่ะ”
“กูจะรู้ได้ไงว่าตัวร้อน” ผมยกหลังมือแตะหน้าผากตัวเอง กลอกตามองบนไปมา “ถ้ากูตัวร้อน แล้วเอามือร้อนๆ แตะตัวเอง กูจะรู้ได้ไงล่ะว่านี่คือร้อนแล้ว”
“โวะ มันจะยากอะไรขนาดนั้น”
ว่าแล้วสายธารก็โน้มตัวเข้ามา เอื้อมมือมาแตะหน้าผากผมค้างไว้ นี่ใช่ฤกษ์งามยามดีที่จะพูดอะไรหรือเปล่า
“...”
“...”
ตาสบตาในระยะประชิด เงาสะท้อนของผมสั่นไหวอยู่ในดวงตาฉ่ำเยิ้ม แต่ยังห่างไป ผมอยากเห็นว่าเงาตัวเองยิ้มอยู่มั้ย
“ระ...” ทันทีที่ผมขยับใบหน้าเข้าไป สายธารก็รีบดึงศีรษะกลับไป “ร้อน คงเป็นไข้แหละ”
จังหวะนี้...
บอกแบบแมนๆ ไปเลย
“ตะ...ต้องกินกี่เม็ด!”
“คุณจะเสียงดังทำไม”
“เออน่า กินกี่เม็ด”
“ไม่รู้”
“อ่าว”
“จะกินเป็นกำก็แล้วแต่ ผมไปละ”
“เดี๋ยว”
สายธารที่ลุกขึ้นเดินไปแล้วหันกลับมา เป็นภาษาร่างกายที่ทั้งสนใจและไม่สนใจ ซึ่งผมไม่รู้ว่ามันรวมอยู่ในขณะเดียวกันได้ยังไง
“อะไร” เขาถาม
“กู...”
“...”
“กูจะถามว่า มึงเบื่อรึเปล่า อยากออกไปไหนมั้ย”
เขานิ่ง ก่อนจะยักไหล่
“กูบอกตั้งนานแล้ว ที่ชั้นสิบหกเป็นคลับเฮาส์ มีสระว่ายน้ำกับฟิตเนส”
“ผมไม่ใช่สายออกกำลัง”
“งั้นก็โน้ตบุ๊กอยู่นั่น เอาไปเล่นได้ จะดูหนังก็ได้ กูสมัคร Eflix ไว้แต่ไม่ค่อยได้ดูเท่าไหร่ แล้วก็ถ้าเจอหนังแนวหลงทางก็บอกกูด้วย”
“ได้” เขาไปหยิบโน้ตบุ๊กบนโต๊ะเดินไปที่ประตู
จังหวะนั้นมันผ่านไปแล้ว
คำที่ควรจะพูดไม่พูด คำที่ไม่น่าพูดกลับพยายามดันผ่านลำคอขึ้นมา ผมแอบเม้มปากไว้ แต่ก็ทนไม่ไหวจนได้
“เอ้อ ถ้าเจอคลิปชื่อคืนนรกแตกอย่าไปมือลั่นแชร์ลงโซเชียลล่ะ”
“คืนนรกแตก?”
“คลิปกูนัวเนียกับสาวๆ น่ะ”
สายธารกลอกตามองบน “ไม่ต้องห่วงหรอก ผมไม่ใช่พวกติดโซเชียล”
“คลิปขี่ม้าส่งเมืองด้วย อันนี้อ่ะสุดๆ แล้ว”
ปึง
ผมพยายามจะไม่พูดแล้ว แต่มันอดไม่ได้จริงๆ _______________________________
สงสารสายธารที่สุดในโลกละค่ะที่มาเจอคนแบบเรือใบ น้องงงงงงง 555555555
ฮือออออ วันนี้ลงให้ทีเดียวในนี้สองตอนนะคะ <3
ใครอ่านแล้วฝากเมนต์กันโหน่ยน้า ชอบอ่านเมนต์มากๆ เลยค่ะ
รักน้าาา <3
นางร้าย 17.07.18
หัวข้อ: ⛵____ร.เรือ ร.รัก ร.ฤกษ์____⛵ [อัพตอนพิเศษ 2] ร.รุก ร.รับ ร.รูม 06.05.19| P.9 (อ่าน 71334 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก