ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชมกรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องสั้น
STORY BY กิงก่องโก๊ะ (ก๋อม)
#ธีร์ดล
มืดมนกว่าท้องฟ้าในตอนกลางคืนก็ชีวิตกูนี่แหละครับ…
เหี้ย!!!!!!!!!!!!
บ้านมึงบึ้ม!!!
เหี้ยกว่านี้มีอีกมั้ยครับไอ้สาสสส
ไม่รู้วันนี้มันวันซวยห่าอะไรเมื่อเช้าเดินอยู่ดีๆนกก็ขี้ใส่หัว ชั้นวางหนังสือที่ตั้งอยู่เฉยๆในห้องสมุดก็ยังเสือกเดินไปเตะมัน สะเทือนถึงเล็บขบเลยต้องถ่อออกมาซื้อยาแก้ปวด แล้วความซวยแม่งก็ไม่รู้จักจบจักสิ้น
กระเป๋าตังเสือกหายครับค่าข้าวเดือนนี้ทั้งเดือนด้วยแม่เพิ่งโอนมาให้ แล้วผมจะเอาเงินที่ไหนกินข้าวดีล่ะครับหัวหน้า เงินที่ทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านเหล้าก็ยังไม่ตัดวิก สงสัยจะได้ไปขอข้าววัดกินก็งานนี้นี่แหละ เฮ้ออ
มัวแต่นั่งบ่นมหากาพย์ความซวยจนลืมแนะนำตัวไปเลย ชื่อดลครับ ชื่อจริงชื่อณดล นามสกุลไม่บอกมันเป็นความลับ เป็นเด็กกรุงเทพที่มาใช้ชีวิตในมหาลัยต่างจังหวัดครับ
แม่เป็นครูอยู่กรุงเทพ พ่อเปิดร้านขายยา แต่ตัวผมเองนี่เรียนมนุษยศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ เนื่องจากเบื่อชีวิตในเมืองหลวงเลยขอแม่มาเรียนที่ต่างจังหวัด
ผมนี่แทบโดนพ่อตัดออกจากกองมรดก ไม่ยกสมบัติให้เพราะผมเป็นลูกคนเดียวไงครับ พ่อแม่ก็ต้องห่วงเป็นธรรมดา
แต่มีเหรอคนอย่างผมจะฟัง ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ
ทันทีที่รู้ว่าสอบติดมหาลัยXXX ผมนี่ก็จัดการย้ายข้าวของมาอยู่หอเลย
วันที่พ่อรู้นะว่าแอบย้ายลงมา โอ้โหแฟนตาซีมาก!!! บ้านแทบแตก ถึงกับเรียกทนายมาทำพินัยกรรมใหม่กันเลยทีเดียว ดีนะที่แม่ห้ามไว้ได้ทัน ไม่งั้นล่ะทรัพย์สินได้ตกเป็นของวัด และถูกเอาไปบริจาคให้คนยากไร้แน่ๆ
พ่อผมนี่ถึงกับบอกแม่ห้ามส่งเงินมาให้เด็ดขาด แต่ด้วยความที่แม่รักผมมากมีเหรอแม่จะยอม แต่ก็ต้องคอยแอบส่งเพราะพ่อนี่เล่นเช็ครายรับรายจ่ายของแม่แทบจะทุกวัน นี่เลยเป็นเหตุผลที่ผมโทรไปขอท่านใหม่ไม่ได้ โธ่ชีวิต….
“เฮ้ยยยย ดูนั่นสิใช่ณธีร์เดือนมหาลัยปีนี้ป้ะแก? ”
“เออว่ะ ใช่จริงๆด้วย” “เขามาทำไรที่โรงอาหารคณะเราวะแก ดูดิโคตรฮอตเลยคนนี่มองเต็มเลย”
ดูเหมือนว่าเวลาสวาปามอาหารเที่ยงของผมจะถูกรบกวนด้วยเสียงของความกระเหี้ยนกระหือรือจากบรรดาสาวๆที่นั่งอยู่ในโรงอาหาร และไอ้ตัวปัญหาที่ทำให้สาวๆกรีดร้องและโหยหวนได้ทุกครั้งก็มีอยู่คนเดียวนั่นแหละ…
ไอ้ณธีร์!!!!!!
มันเรียนรัฐศาสตร์
ไอ้จันทรุปราคา (ก็มันเป็นเดือนเลยเรียกแบบนี้ ถ้ามันเป็นดาวนี่ก็เรียนดาวซินโดม) ไอ้ห่าที่มีหนังหน้าโคตรจะดูดีเพอร์เฟ็ค หล่อสัสรัสเซีย หล่อแบบวัวตายควายล้ม หล่อจนต้องขอเลียหน้า
แต่…. กูเกลียดมันครับ หล่อตรงไหน มองยังไงว่ามันหล่อไหนบอกทีสิ มองซ้ายก็เหมือนปลาลิ้นหมา มองขวาก็เหมือนปลาตีน มองข้างหน้าก็อย่างกับปลาจวด มองไม่เห็นความหล่อมันสักนี๊ดดด
ชิชะ!!!! กะอิแค่เป็นคนคมเข้มผิวสีแทนสวยน่าลูบไร้ ตาคมๆเข้มๆ สันจมูกโด่งจนแทบจะบาดหน้าชะนี่ที่กำลังวิ่งเข้ามา สูงยาวเข่าดี คิ้วเข้มสวย ริมฝีปากที่ไม่บางแต่ก็ไม่หนามาก แล้วก็ไม่ได้แดงจนเกินไปเพราะท่าทางมันคงจะสูบบุหรี่จัด เพิ่มความแบดให้ตัวเอง เนี่ยนะหล่อโธ่ไอ้ขี้เหร่!!!
สู้กูก็ไม่ได้ สูงชะลูดตูดปอดไม่อ้วนไม่ผอม ผมยาวสวยสุขภาพดี ไว้เคราไว้หนวดตามประสาฮิปเตอร์ คนอินดี้ ตาชั้นเดียวเพราะมีเชื้อสายของคนเจ๊กคนจีน แล้วก็ขาวกว่าไอ้ดำนั่นอีก!! ผิวขาวอย่างกับน้ำนม ส่วนมึงน่ะมันกาแฟไอ้หอกกกกก!!!
แต่ก็ไม่รู้ทำไมสาวๆถึงหลงมันนัก อิจฉาสัดๆ คือมันเป็นเดือนแต่กูนี่เศษธุรีห่านราก ไม่เคยมีใครมองเห็นกูหรอกกูมันแค่ธาตุอากาศ
อย่าถามว่าทำไมถึงได้ด่ามันขนาดนี้ แน่นอนครับว่าเกลียดถ้ารักคงไม่มานั่งด่าอย่างนี้หรอก แต่ก็ด่าได้แค่ในใจน่ะนะ ถ้าด่านอกใจมีหวังเจอส้นตีนไซส์สี่สิบกว่าประเคนลงบนหนังหน้าเป็นแน่ ใครจะกล้าไฝว้ตัวใหญ่อย่างกับควายความสูงมันก็พอๆกันกับผมแหละครับแค่เตี้ยกว่านิดนึง แล้วมันก็ตัวหนากว่าไง เลยดูตัวโคตรใหญ่ เห็นไซส์เสื้อผ้าทีคิดว่าแต่ผ้าห่อควาย
คือเเบบ เหม็นขี้หน้ามันอ่ะ ไม่รู้มันจะมานั่งทำไมที่โรงอาหารคณะผมนักหนา ที่โรงอาหารคณะตัวเองไม่มีให้นั่งหรือไง!!! มานั่งทำหน้าควายๆอยู่นั่นแหละ หน้าอย่างกับKเผือกสาวๆยังพากันกรี้ดมันอยู่อีก
แล้วนั่นดูสิๆๆๆๆ ครีมดาวคณะผมปีนี้ (ที่พ่วงตำแหน่งสาวในดวงใจผมเอง) เดินไปนั่งโต๊ะเดียวกันกับมันอีก
เกลียดโว้ยยย ทำไมคนที่ผมปลื้มเกือบทุกคนต้องตกไปเป็นทาสรักมันด้วยไม่เข้าใจ…
เกลียดอ่ะเกลียด ไอ้หน้าหมาเอ้ย!!!!
ฉิบหาย!!!!!!!!!!!!!
สงสัยจะมองมันนานไปจนไอ้หน้าหมาที่กำลังนั่งละเมียดข้าวเข้าปาก มันหันหน้ามาแล้วสบตาเข้ากับผมพอดี
คารวยยย
ทำไงล่ะทีนี้ คือตอนนี่มันกำลังนั่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความสงสัยส่งมาให้ผม ประมาณว่า ‘มองหน้าหาพ่อง!!’ กูเก่งครับกูอ่านสายตาคนออก มึงกำลังด่าพ่อกูไอ้สันขวาน
นั่นไง นั่นไง…
มันเดินเข้ามาตรงโต๊ะผมที่ผมกำลังนั่งอยู่ มันคงไม่เดินไปหาแมวหรอกมั้งเพราะตรงนี้มันมีแค่ผมที่กำลังนั่งอยู่
ไอ้ฉิบหาย!! กูจะตายก่อนวัยอันควรมั้ยครับเนื่องจากไปนั่งมองเดือนมหาลัย(ด้วยความหมั่นไส้) จากนั้นก็โดนส้นตีนประเคนลงบนหนังหน้าจนตายคาตีน
ตามประสาฮิปเตอร์ที่ไม่ชอบมีเรื่องเลยต้องรีบเคลื่อนย้ายสารร่างออกากตรงนี้โดยด่วน แต่แม่ง!!!!!!!!!!
ไม่ทันครับ!!!!!!!!!!!
“เดี๋ยวก่อน!!!” อื้อหือพูดด้วยน้ำเสียงชวนตายแบบนี้กูจะเป็นไรมั้ยครับ
“ว่า?” เอาวะคนในโรงอาหารก็เยอะแล้วดูตอนนี้สาวๆกำลังมองมันกันทั้งโรงอาหาร คงจะสงสัยกันแหละว่าทำไมไอ้เดือนผู้สูงส่งทำไมถึงมาคุยกับไอ้หนวดคนเซอร์ ลุคยาจกอย่างผมได้
“นี่ของมึงป้ะ” ไอ้เหี้ยกูนี่แทบหลับตาตอนมันกำลังล้วงอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง
แต่…หัวหน้าครับ!!!!!!!!
กระเป๋าตังผมครับหัวหน้า โอ้ยย น้ำตาจะไหลออกมาด้วยความปลื้มปรีติอยากจะกราบขอบคุณไอ้หน้าหมาสักล้านรอบแต่เพราะมันเป็นไอ้หน้าหมาไง เลยต้องคีพลุคเพราะเหม็นขี้หน้ามัน
“ใช่” “แล้วมึงไปเจอที่ไหนมา?” ว่าแล้วก็คว้าลูกรักไว้ในมือเลยครับ กลัวว่าจะพลัดพรากกันอีก
“กูเจอในห้องน้ำน่ะ”
“แล้วมึงรู้ได้ไงว่าเป็นของกู?” เออว่ะมันรู้ได้ไงวะ มันคงจะมีบ้างที่มาเปิดกะเป๋าดู แต่มันจะรู้จักกูด้วยเหรอวะ!? คือน้อยมากที่คนในมหาลัยมันจะรู้จักกูอ่ะ คือผมมันหน้าโหล ผมมันไม่หล่อ ผมมันไม่เด่นไง
“คือกูเห็นว่ามึงเป็นคนทำตกแต่กูเรียกไว้ไม่ทัน เมื่อกี้กูเห็นมึงมองมาทางกูพอดีเลยจำได้” ถึงมึงจะเป็นคนดีกูก็เกลียดมึงอยู่ดีจำไว้ ไอ้หน้าหมา
“เออ ขอบใจ” ขอบคุณสักนิดพอเป็นพิธี เดี๋ยวหาว่าไม่มีมารยาท
“มึงจะไปไหนต่อป้ะ?” หืมมมมม มึงต้องการอะไรจากกูครับไอ้จันทรุปราคา
“ไปไหนก็เรื่องของกู!!” อย่าลืมว่ากูมันคนถ่อย สันดานเสีย กูไม่บอกหรอกกูเหม็นมึงจะตายทำไมกูต้องบอกมึงดั้วะ!!
ว่าแล้วก็เดินหนีมันก่อนครับ ถึงจะกวนตีนปากเก่งได้แต่ก็กลัวเค้าเตะปากเหมือนกัน กูมันคนกากครับยอมรับ
.
ชีวิตการทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยนี่ก็บันเทิงดีแท้ เหนื่อยเหี้ยๆ!!!!!!! แล้ววันนี้ไม่รู้ลูกค้าทำไมมันเยอะจนล้นร้านขนาดนี้ทำอย่างกับอดอยากปากแห้งของขาดกัน สั่งเอาๆ นี่ก็เดินจนขาแทบรากลงไปกับพื้นแล้วครับ ไม่รู้คิดผิดคิดถูกมาทำเด็กเสิร์ฟพาร์ทไทม์ร้านเหล้า แต่หนังหน้าอย่างผมนี่ทำที่อื่นไม่ได้ไงหน้าเถื่อนไปทำงานที่อื่นเขาก็ไม่รับ
“ดลมึงไปเสิร์ฟเหล้าโต๊ะนั้นให้กูหน่อย กูขอเข้าห้องน้ำแปป ขี้จะแตกแล้วไอ่สัส!!!”
“เออๆๆ”
แล้วไม่รู้ร้อยวันพันปีทำไมคนถึงได้เยอะแยะตาแป๊ะขายไก่แบบนี้ ทั้งที่มันเป็นวันธรรมดา ไม่ใช่วันหยุด หรือวันปาร์ตี้อะไรคนนี่แน่นโคตรๆ ถ้ามากกว่านี้มีหวังได้ท้องไม่มีพ่อแน่ๆ ยืนแนบชิดกันซะขนาดนี้
แล้วไอ้โต๊ะที่ผมกำลังจะเอาเหล้าไปเสิร์ฟนี่ทำไมมันกลุ่มใหญ่กันจังวะ คนโคตรเยอะเลย
โอ้โหแฟนตาซี!!!! เหยดแม่มมมมม!!!!
นั่นมันไอ้หน้าหมา จันทรุปราคานี่หว่า หรือว่ามันจะเป็นเหตุที่ทำให้ร้านเหล้าคนเยอะวะ เพราะมองไปรอบๆก็เห็นแต่ลูกค้าผู้หญิง นั่งเก๊กนั่งหล่อจังเลยนะห่านราก เหม็นขี้หน้ามันอ่ะไม่อยากเจอเลยโว๊ย!!!
แต่เอ๊ะ!!!!!
หรือว่าเมื่อเที่ยงที่กวนตีนมัน มันเลยจะมาเอาคืนวะ!? บ้าน่านี่กูก็แค่พูดว่า เรื่องของกู มันคงไม่อะไรขนาดนั้น (มั้ง?)
ทำใจดีสู้เสือเข้าไว้ไอ้ดล มันไม่ทำไรมึงหรอก ถ้ามันทำมึงก็แค่ทำคืนแค่นั้น
“เอาเหล้ามาเสิร์ฟครับ” กูเห็นนะไอ้หน้าหมา กูเห็นว่ามึงมองกู คือมึงมองกูทำไมครับไอสันขวานมึงดูดิกูแทบจะทำขวดแบล็คตกลงพื้น เนื่องจากมือสั่นเพราะมึงมองหน้า
เออกูกลัวเพราะมึงมองหน้ากูนี่แหละ กูมันคนกากลืมไปแล้วหรือไง!?
แน๊ะ!!!!! ยังอีกยังไม่เลิกมองกูอีก เดี๋ยวปั๊ดตบหัวทิ่ม (เหรอวะ?)
เสิร์ฟเสร็จแล้วก็ขอตัวบายก่อนนาจา เพราะกลัวจะโดงส้งตีงมาประเคงลงบงหนังหน้าแบบมะรู้ตัว
ฮื่อออออ เหนื่อยสาด อยากนอนมากนี่ว่าพอปิดเทอมนี้จะออกจากที่นี่ละไม่มีเวลาพักผ่อนเลย คือมันก็ไม่ได้ลำบากอะไรขนาดนั้น (เพราะมีแม่คอยช่วยไง กร๊ากกก) แต่ก็อยากหาประสบการณ์ด้วยนั่นแหละว่าตอนทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ใช้ชีวิตสมบุกสมบันมันเป็นยังไง เพราะถ้าเกิดมีลูกมีหลานจะได้เอาไปสอนมันได้
จริงตอนปิดเทอมมีแพลนไปทัวร์เชียงใหม่ด้วย ขับรถไปเองโดยน้องเวสป้า ลูกชายในอนาคตที่กำลังเก็บเงินออกอยู่ อยากจะขับไปเชียงใหม่ มันคงจะเหนื่อยมากแต่อยากลองดู ถ้าได้สาวนั่งซ้อนรถไปด้วยกันคงดี
“มึงทำงานที่นี่เหรอวะ?” เหยดเข้ กูตกใจหมดคิดว่าแต่ผีโผล่… ที่ไหนได้ไอ้หน้าหมานี่เอง คงจะเพิ่งเดินออกมาจากร้านนั่นแหละเพราะตอนนี้มันเพิ่งปิด ถ้าไม่ออกก็ไม่รู้จะทำไงอ่ะ คงจะนอนข้างในไม่ได้หรอก
“อืม” ว่าแล้วก็เดินหนีก่อน เบื่อหน้ามันเบื่อคนหล่อพี่เบื่อ (เปล่าที่จริงกลัวโดงตีง)
“เห้ยเดี๋ยวดิ จะกลับแล้วเหรอวะ!?” เอ้าไอ้นี่มึงจะให้กูยืนหลับในอยู่ทำไมล่ะครับ ก็ต้องรับกลับสิวะ!!!
“เออ!! มึงมีไร?”
“ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยดิ” หืมอารมณ์ไหนวะ คือไม่ได้สนิทไรกันขาดน้าน แล้วเพื่อนมึงไปไหนหมด
“กูไม่ได้รู้จักมึงสักหน่อยทำไมกูต้องไป แล้วเพื่อนมึงอ่ะ!?”
“ก็นี่ไงอยากรู้จักเลยชวน”
“…”
“แล้วกูก็ไม่อยากไปกับเพื่อน…อยากไปกับมึง!”
เหยดเข้!!!
ช็อกระดับสิบ ปิ๊ดปิ้วปิ้วปิ๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
สุดท้ายก็ทนการตื้อแบบหน้าด้านๆของคนหน้าหมาไม่ไหวก็เลยต้องมา คือมึงรบกวนเวลานอนกูมากห่านราก แล้วที่ต้องยอมมาไม่ใช่ไรไง เอาเรื่องกระเป๋าตังมาอ้างเป็นบุญคุณไอ้ปลาไหลเผือก สุดท้ายก็เลยต้องมานั่งร้านอาหารตามสั่งข้างทางเป็นเพื่อนมัน
“มึงเอาไร?” มันถามครับ หลังจากที่มันสั่งของมันเสร็จ
“กะเพราหมูกรอบไม่ใส่พริก” ถึงหน้าจะเถื่อนแต่พี่ก็ไม่กินเผ็ดนะครับบอกอไว้ก่อน เป็นคนหน้าเถื่อนแต่หัวใจคิตตี้สียัมพูว มากพี่พูดเลย
แล้วอะไรทำหน้าตกใจ สงสัยอะไรนักหนาวะกะอิแค่คนไม่กินเผ็ดเนี่ย!!!!
“มีไร!!?”
“ไม่คิดว่าหน้าอย่างมึงจะไม่กินเผ็ด” เอ้าไอ้ห่านี่เดี๋ยวปั๊ดตบหัวทิ่ม
“ทำไม? หน้าอย่างกูแล้วทำไม!? ” กูเหมือนคนเผ็ดๆร้อนแรงว่างั้น?
“น่ารัก..”
ตู้ม!!!!!!!
ฮัลโหล หนี่ง สอง สาม ผีฟ้าเรียกผีปอป โปรดตอบด้วย ตอนนี้กูโดนวางระเบิดช่วยกูที
“พ่อง!!!” แล้วมึงจะได้เจอความจังไร หยาบคาย และสถุนของกูแบบอัลลิมิเต็ดอิดิชั่น มึงจำไว้
“…” ทำไมมึงต้องอมยิ้มนิดๆที่มุมปากถึงกูจะไว้ผมยาวก็ใช่ว่าเบ้าหน้ากูมันจะหวานหยดย้อยเหมือนสาน้อยนะว้อย พูดจาอะไรเกรงใจน้องหนวดของกูที่กำลังประดับอยู่บนหนังหน้ากูบ้าง
“กูพูดเล่น หน้าเถื่อนอย่างกับโจร มองไม่เห็นความน่ารักเลย!!”
“ก็กูมันเถื่อนไง!! ทำไมรับได้ก็ไม่ต้องมาแดกข้าวกับกูครับ” ไม่หล่อแล้วยังเสือกน่ารำคาญอีก คือมึงไม่รู้หรอกว่ากูไว้ผมทำไมไอ้เหี้ย อย่าให้กูสาธยาย เพราะกูขี้เกียจ!!!
“เฮ้ยยยย กูพูดเล่นนี่มึงโกรธเหรอวะ!?”
“ไม่สนิทอย่าติดตลกว่ะครับ?”
“…”
เงียบอย่างกับเป่าสาก
.
“เฮ้ย!! แกดูณธีร์ดิ ทำไมไปนั่งกินข้าวกับนายคนนั้นล่ะ? ”
“ชั้นว่าคงเป็นเพื่อนอ่ะ”
“แต่ดูไม่เหมือนเพื่อนกันเลยอ่ะ ไม่ยักจะรู้นะว่าณธีร์จะมีเพื่อนแบบนี้ด้วย”
คิดว่ากูอยากเป็นเพื่อนมันมากนักหรือไงครับ
ก็หลังจากวันนั้นที่ไปกินข้าวรอบดึกกับมันก็ดูว่ามันจะตามติดชีวิตผมอย่างกับเงา ห่านนนน
นี่ก็อาทิตย์นึงแล้วที่มันมาตามติดผมเนี่ยจนคนทั้งมหาลัยเขาเอาเรื่องนี้ไปพูดกัน ประมาณว่า เนี่ยทำไมณธีร์ถึงมาเป็นเพื่อนกับไอ้หนวดนั่นได้
หอก!!!
อยากจะป่าวประกาศให้โลกได้รับรู้เหลือเกินว่าไม่ได้อยากที่จะเป็นเพื่อนมันเลย ชอบพาไปไหนมาไหนลากผมไปด้วยทั้งๆที่ไม่ได้อยากไปเล้ยยย คืออยากถามมากไม่มีเพื่อนคบหรือไงทำไมถึงได้ตามตอแยกูจังเนี่ย
เลยดูเหมือนผมกับมันกลายเป็นเพื่อนกันไปโดยปริยา มันเริ่มต้นจากอะไรวะ?
อ๋อ….กระเป๋าตังหาย
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ กูจะเก็บไว้อย่างดีไม่ให้มันหายเลย!!!!!!!!!!!!!!!!!
“มึงวันนี้ว่าจะไป ซื้อหนังสือว่ะ ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ” มันพูดแล้วก็สวาปามเข้าปากด้วยความซกมก แต่เพราะมันหล่อไงเลยน่าดู ลองให้ผมทำบ้างสิไม่โดนด่าว่า ซกมกบ้างก็คงได้ฟังคำอุทานของคนรอบข้างว่า ‘อี๋’
ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเป็นเพื่อน (แบบที่กูไม่ได้เต็มใจเลย) กันแล้วน่ะนะ นี่ก็ยังไม่ได้เลิกหมั่นไส้เหม็นขี้หน้ามันหรอกนะชิ!!!!!!! เบื่อพี่เบื่อมาก
สลัดไม่หลุดสักทีไม่รู้ว่าชาติที่แล้วเกิดเป็นปลิงหรือยังไง!!! หรือไม่ก็เกิดเป็นส้นตีนตุ๊กแก เกาะไม่ปล่อยสักที
วันนึงมียี่สิบสี่ชั่วโมงเห็นไอ้หน้าหมาก็ปาไปแล้วเกือบสิบสองชั่วโมง ขนาดไปทำงานที่ร้านเหล้านะมันยังไปนั่งหน้าสลอนอยู่กับเพื่อนมัน พอผมเลิกงานก็ยังเสนอหน้าขับรถมาส่งที่หออีก คือปฏิเสธไม่ได้ไงมันเล่นลากหัวผมเข้ามาในรถแบบไม่ทันตั้งตัว แต่ก็พอให้อภัยได้บ้างเพราะไม่ต้องเดินกลับหอในทางที่เปล่าเปลี่ยวไง ไม่รู้จะเจอฉุดตอนไหน ตอนมองข้างหลังนี่ก็ดูดีอยู่หรอกเพราะผมยาวแต่พอหันหน้าแล้วพวกมึงต้องหงายกูพูดเลย!!!
“ทำเหมือนกูว่าง คือกูต้องทำงานครับ!!!”
“ก็ลาวันนึงไงเดี๋ยวก็จ่ายค่าแรงให้ แค่พากูไปซื้อหนังสือเนี่ย!!!” อวดรวย!!! เบื่อพี่เบื่อคนรวย
“ไม่!!” เป็นคนหยิ่งในศักดิ์ศรีและ มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่อ่ะนะ เลยปฏิเสธ
“งั้นพรุ่งนี้” ยังอีกยังต่อรองอีก!!
“ไม่!!!”
“งั้นวันไหนก็ได้ที่มึงว่าง”
“ไม่ว่าจะวันไหนกูก็ไม่ไปโว้ย!!”
“…” หน้าหมาอยู่แล้วยังจะมาทำหน้าเวอร์ชั่นหงอยๆใส่กูอีก คิดเหรอว่าแค่นี้กูจะเปลี่ยนใจ กูมันคนหยาบไม่ใจอ่อนง่ายๆหรอก
“แล้วเพื่อนมึงล่ะวะ? ไปไหนกันหมดคือกูเห็นแต่มึงมาเกาะกูเนี่ย” ถึงจะไม่ยอมแต่ก็อ่อนเสียงลงให้นิดนึง
“แล้วมึงไม่ใช่เพื่อนกูไง๊?” ไม่ใช่!!!!
“กูหมายถึงเพื่อนคนอื่น คือมึงก็มีเพื่อนตั้งเยอะตั้งแยะทำไมมึงไม่ชวน”
“ก็มึงไม่เหมือนเพื่อนคนอื่นของกูไง…”
ตู้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ระเบิดลูกที่สองในรอบอาทิตย์ที่ปล่อยลงมา
มีต่อค่ะ
หัวข้อ: {เรื่องสั้น} #ธีร์ดล END (อ่าน 6419 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก