ตอนที่ 1
พุดดิ้งกับเยลลี่หมี
“ใช่เลย!!”
ผมลุกขึ้นยืนบนเก้าอี้หินอ่อนเพื่อที่จะชะเง้อมองเธอคนนั้นให้ชัดขึ้น เมื่อเธอเริ่มเดินไกลออกไป เพ่งสายตามองตามนางฟ้าที่กำลังเดินหัวเราะกับเพื่อนพลางเสยผมยาวสลวยของเธอขึ้นจนเธอเดินลับตาไป
โอ้ยยย หัวใจไอ้มุ่ยคนนี้จะพัง ท่าเสยผมเมื่อกี้ ใจบาง~
เธอมาได้ทันเวลาพอดี อย่างกับรู้ใจ~
“เชี่ยมุ่ย! ไรมึงเนี่ย ลุกขึ้นยืนทำห่าไรวะ ริซซี่แดกตูดอ่อ” ไอ้เจ๋งเงยหน้ามองผมอย่างงงๆ
เจ๋งเพื่อนรัก เจ๋งไม่ต้องงงเลยเว้ย!
เพื่อนมึงคนนี้..กำลังจะมีแฟนละเว้ย! เขินนนนนนนน
“เจ๋งเพื่อนรัก มึงมองตรงไป มึงเห็นผู้หญิงคนนั้นไหม นางฟ้าเสื้อช็อปคนนั้น”
“อ๋ออออออ พี่น้ำตาล ทำไมวะ?”
ห้ะ! ชื่อน้ำตาล เชี่ย~ คุณพ่อคุณแม่ช่างตั้ง เข้ากับหน้าตาเหลือเกิน
แต่เดี๋ยวนะ...ไอ้เจ๋งรู้จักได้ไงวะ?
“ไอ้เจ๋ง! มึงรู้จักเขาได้ไง ตอบมา!” ผมตวัดสายตาลงไปมองพร้อมจะจับพิรุดมันอย่างเต็มที่
อย่าบอกนะ...
ว่ามันก็ชอบนางฟ้าเหมือนกัน...
หรือแม่งจะมาแย่งนางฟ้าไปจากกู!?
“ถึงมึงจะเป็นเพื่อน กูก็ไม่ยอมแพ้ว่ะพูดเลย!”
“...”
“แก๊ป มึงดูนะ แม่งจะแย่งแฟนเพื่อน”
“...”
“ขอร้อง นางฟ้าเขาต้องมีกูเป็นแฟนเท่านั้นอะ”
“...”
“หน้าอย่างมึงเขาไม่เอาหรอก”
“...”
ไอ้แก๊ปส่ายหน้าเบาๆก่อนจะดึงผมให้กลับมานั่งลงที่เก้าอี้หินอ่อนเหมือนเดิม ไอ้เจ๋งนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วมันก็เอื้อมมือมาตบไหล่ผมเบาๆ ด้วยสีหน้าสมเพชปนขำ
อะไรวะ?
“มึงเบาก่อนนะ” แก๊ปยื่นมือทั้งสองข้างมาประกบที่หน้าของผมให้หันไปหามัน
“เบาไรมึงวะ?”
โป้ก!
“โอ้ย! มึงเฮดบั๊ดใส่หัวกูทำหอกไรเนี่ย เจ็บนะสัส!” จู่ๆไอ้แก๊ปก็เอาหน้าผากของมันมาชนกับหน้าผากผมอย่างแรง ผมรีบผลักมันออกก่อนจะกุมหน้าผากด้วยความเจ็บ
ไอ้เหี้ย! ถ้ากูหมดหล่อ กูจะแช่งให้สาวไม่เอามึง!
“สติมึงไง ยั้งหน่อยเหอะเพื่อน”
“เออใช่ ไอ้แก๊ปพูดถูก ควายยยย จะเด็ดดอกฟ้า ยั้งก่อนเนาะมึง ฮ่าๆ” ไอ้เจ๋งขยี้หัวผมอย่างหมั่นไส้แถมผลักแรงๆอีก กูผิดอะไรวะ?
“อะไรของพวกมึงวะ มึงดูก่อน! เพื่อนมึงคนนี้กำลังจะมีความรัก! มึงกลับบอกเพื่อนมึงให้ยั้ง ทำไมมึงต้องขัดขวางความรักของกูด้วย!!” ผมมองหน้าพวกมันสองคนด้วยความไม่พอใจ ไรวะ ทำไมต้องขวางด้วยอะ
“ไหน ปวดฟัน?” ไอ้แก๊ปทักขึ้น
“โอ้ย! ทักทำไมวะ ปวดขึ้นมาเลยเนี่ย” ผมยกมือกุมข้างแก้มเบาๆด้วยความปวด
เออมัวตกใจเรื่องนางฟ้า ลืมว่าตัวเองปวดฟันเลยอะ
“ตอแหล” แหม เสียงดังฟังชัดดีจัง
“เจ๋ง นี่เพื่อนไง”
“มึงต้องฟังพวกกูก่อนเว้ย” มันพูดต่อ
“เออใช่ ถ้ามึงฟังที่กูพูดจบนะ มึงจะเหยียบเบรกไม่ทันเลยสัส” ไอ้เจ๋งย้ำขึ้น
ผมมองพวกมันด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ อะไรของพวกแม่ง แค่กูจะจีบสาวซักคนเอง
“ไหนอธิบายมา ถ้าเหตุผลพวกมึงไม่ดีพอ กูจะแช่งให้สาวไม่เอา” ไอ้เจ๋งยิ้มระรื่นออกมา จากนั้นมันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดนู่นกดนี่แล้วยื่นมาให้ผมดู
“อะ มึงดูซะ” ผมเพ่งสายตามองไปที่หน้าจอโทรศัพท์นิดหน่อยเพื่อปรับโฟกัส จริงๆผมสายตาสั้นประมาณนึง แต่จะใส่แว่นแค่ตอนถ่ายรูป ทำงาน กับขี่มอเตอไซด์เท่านั้น มันน่ารำคาญ ผมไม่ชอบ
“เฮ้ย! นี่มัน...นางฟ้า...” ผมชี้ไปที่หน้าจอโทรศัพท์ด้วยความตกใจ นี่มันเฟสของนางฟ้า
โทรศัพท์...โทรศัพท์กูอยู่ไหน...
...แอด...แอดเฟรน
“เดี๋ยวค่อยหา โทรศัพท์อะ ฟังกูก่อน แล้วอีกอย่างมึงได้แค่ติดตามเค้าเท่านั้นแหละ เพื่อนเต็มไปเป็นชาติ”
โห่ อดเลย แต่แค่ติดตามก็ยังดีวะ
“เนี่ย เขาชื่อพี่น้ำตาล อยู่วิศวะเครื่องกลปีสอง” ไอ้เจ๋งพูดพลางสไลด์หน้าจอโทรศัพท์ให้ผมดูรูปไปด้วย
โหย ท่าเสยผมรูปนั้น...ระทวย~ แพ้คนเสยผมอย่างแรง ฮืออออ~
“เคยเป็นทั้งดาวสาขา ดาวคณะ ดาวมหาลัย”
ดูรอยยิ้มนั่นดิครับ งืออ อยากบอกแม่ว่าเจอเนื้อคู่แล้วววว
“ใครๆก็อยากเป็นเจ้าของหัวใจเขาทั้งนั้น แน่นอน สวยขนาดนี้ แถมยังนิสัยดีโคตร น่ารัก เป็นกันเองสุดๆ”
“มึงรู้ได้ไงวะว่านิสัยพี่น้ำตาลเป็นยังไง?” ไอ้แก๊ปเงยหน้ามองไอ้เจ๋งอย่างสงสัย เออ กูก็สงสัย
“เอ้า! กูใครครับ! อย่าดูถูกความรอบรู้ของเพื่อนมึงหน่อยเลย”
“อ๋อ เสือกนี่เอง” ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับไอ้แก๊ป เออ ลืมไปไอ้เจ๋งสายเสือกทุกสถาบัน
“แก๊ป มึงว่าไงนะ กูได้ยินไม่ชัด”
“กูบอกว่า พูดต่อเลย”
“เออๆ เนี่ย มึงดูยอดติดตาม แม่งเป็นแสน โพสไม่ถึงนาทีคนกดไลค์เป็นพัน”
ภูมิใจว่ะ จะได้มีแฟนเป็นคนสวยขนาดนี้ คึคึ
“ใครๆก็อยากจีบ ไม่ว่าจะรุ่นน้อง รุ่นเพื่อน หรือรุ่นพี่”
คู่แข่งกูเยอะขนาดนี้เลยเหรอ เชี่ย! ทำไงดีๆ
“แต่กูก็ไม่เห็นพี่เขาคบใครเลยว่ะ”
“รู้ป้ะ ว่าเพราะอะไร”
ผมละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้เจ๋ง ที่ตอนนี้แสยะยิ้มพร้อมทำหน้าเหนือมองผมกลับเช่นกัน
“หึๆ มีข่าวลือว่าเขามีแฟนแล้วไง!”
ห้ะ!
มีแฟนแล้ว!
ไม่นะ กูจะอกหักทั้งที่ยังไม่เริ่มอย่างงั้นเรอะ!?
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“มึงอย่ามาโกหกกู ไอ้เจ๋ง”
“เออ แต่กูก็เคยได้ยินมาเหมือนกันนะ เห็นว่าเป็นแฟนกับคนในสาขาด้วยกัน”
ไม่นะ...
“เห็นไหม แก๊ปมันก็เคยได้ยินมา กูจะไปโกหกมึงทำไมวะ”
“จริงเหรอวะ...”
นางฟ้าของเค้า เธอมาทำให้อยากแล้วก็จากไป ใจร้ายที่สุด!
“เห้ยมึงอย่าทำหน้าเศร้าดิ มันเป็นแค่ข่าวลือเว้ยมึง ข่าวลือๆ” ไอ้แก๊ปเอื้อมมือมาตบไหล่ผมเบาๆ
เออ มันเป็นแค่ข่าวลือนี่หว่า ความจริงนางฟ้าอาจจะยังไม่มีแฟนก็ได้ คนชอบเธอเยอะจะตาย แม่งอาจจะลือกันขึ้นมากั้กกันเองไรงี้
แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะวะ...
“พอๆ เลิกๆ เปลี่ยนเรื่องๆ คืนนี้ไปกรึ้บๆกัน เฮียตั้มฉลองเปิดร้านใหม่ เขาฝากกูมาชวนพวกมึงด้วย”
“เฮียเปิดร้านอะไรอีกวะ เมื่อ 3 เดือนที่แล้วเพิ่งเปิดร้านกาแฟโบราณไปไม่ใช่เหรอ”
“กูก็ไม่รู้ รู้แต่ยังไงก็ต้องได้กรึ้บๆ ฮ่าฮ่าฮ่า”
“เออ ไปดิ อยากอยู่เหมือนกัน งานแม่งทำกูล้าสัด”
“ไปป้ะไอ้มุ่ย”
ทำไงถึงจะรู้วะ...จะเดินไปถามก็ไม่ทันละ...
“ไอ้มุ่ย”
อยากรู้ๆๆๆๆ ทำยังไงดีวะๆ
“ไอ้เชี่ยมุ่ย!!”
“หมี!! อะไรของพวกมึง ตกใจหมด” คนกำลังใช้สมาธิ แม่ง
“เปลี่ยนคำอุทานได้ป้ะวะ ได้ยินแล้วสะดุ้งยังไงไม่รู้” ไอ้แก๊ปทำสีหน้าปั้นยากใส่ผม
“มันติดปาก”
“เออๆ ช่างแม่ง แล้วตกลงยังไง ไปไหม”
“ไปไหนวะ?”
“ไอ้ควายยย ฟังเพื่อนพูดบ้าง เฮียตั้มฉลองเปิดร้านใหม่ เขาฝากกูมาชวนพวกมึง จะไปไหมสัด” ไอ้เจ๋งส่ายหน้าพรืด แล้วทวนสิ่งที่มันพูดไปเมื่อครู่ให้ผมฟังอีกครั้ง
กูไม่ผิดนะ กูขวัญเสียเรื่องนางฟ้าอยู่เว้ยยยย
“ร้านอะไร เพิ่งเปิดไปไม่ใช่ไง๊?”
“ไม่รู้ๆ ถามมากจังวะ คือจะไปไม่ไปตอบกูมา”
“ไปไม่ได้...กูต้องแต่งรูป” มาฉลองอะไรตอนนี้วะเฮียตั้ม วันนี้ไม่ว่างเนี่ย
“ไปถ่ายสาวที่ไหนมาอีกล่ะ”
“ไอ้แก๊ป แสนรู้นะมึง” ผมหัวเราะเบาๆ พลางเอื้อมมือไปลูบหัวมัน ไอ้นี่ผมนุ่มชิบ
ผลัวะ!
น่าน โดนโบกหัวเลย แก๊ปมันไม่ชอบให้ใครมาลูบหัวครับ
“กูไม่ใช่หมา ไอ้สัด”
“ฮ่าๆ พวกมึงไปเหอะ กูก็อยากไป ไอ้กรึ้บๆอะ แต่งานต้องมาก่อนนะครับเพื่อน”
พูดแล้วก็เก็บของเก็บกีตาร์เลยดีกว่า ผมพลิกข้อมือดูนาฬิกา ก็พบว่าสี่โมงจะครึ่งแล้ว คืนนี้นอนหออีกละ นี่ผมไม่ได้กลับไปกินข้าวที่บ้านมาจะครบอาทิตย์แล้วเนี่ย แม่ด่าเช็ดไปแล้วมั้ง
“งั้นเดี๋ยวกูไปก่อน ฝากกรึ้บๆเผื่อด้วยนะสัส” ผมโบกมือให้พวกมันแล้วสะพายกระเป๋ากีต้าร์กับกระเป๋าสะพายใบเล็กที่ไว้ใส่หนังสือขึ้นหลังแล้วเดินแยกออกมาที่ลานจอดรถมอเตอร์ไซด์ โอ๊ะ! นั่นไงรถผม น้ององุ่นนนนน
ผมขึ้นคร่อมน้ององุ่นแล้วแขวนกระเป๋าสะพายไว้ที่พักเท้า สตาร์ทเครื่องแล้วบิดเครื่องออกจากลานทันที นี่ดีนะครับที่เริ่มเข้าช่วงหน้าหนาวพอดี อากาศเลยไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่ ด้วยความที่มหาลัยผมอยู่เหนือด้วยแหละ
มหาลัยที่ผมอยู่เป็นมหาลัยเอกชนชื่อดังทางภาคเหนือ บรรยากาศโคตรดีรอบล้อมไปด้วยภูเขาแถมยังมีน้ำตกอยู่หลังมออีกด้วย ทำไมผมเรียนที่นี่น่ะเหรอ ง่ายๆเลยครับ ใกล้บ้าน ผมก็เลยสอบเข้าแล้วดันติดเฉย ผมเรียนออกแบบนิเทศศิลป์ ถามว่าทำไมถึงเรียน ผมชอบศิลปะความอาร์ตอะไรพวกนี้ ตอนแรกแม่ผมถามว่าจะเรียนจริงเหรอ น้ำหน้าอย่างผมเนี่ยไปเรียนวิศวะไม่ดีกว่ารึไง เคยคิดจะเรียนแว๊บๆนะครับแต่มันเข้ากับหน้าตาเกินไป เลยขอผ่านดีกว่า
ใครๆก็บอกว่าผมหน้าตากวนตีน แถมสมัยเรียนช่างยังเคยไปเป็นเด็กแว๊นมาพักนึงด้วย แต่หนทางดูไม่ค่อยจะรุ่งโดนยำตีนกลับมาเกือบทุกวัน แหม เด็กช่างก็งี้แหละครับ ผมเลยเลิก ถึงแม้จะเลิกแต่ก็ยังมีคนมาหาเรื่องผมอยู่ดี
แต่เอาจริงๆถ้าวันนี้ไม่มีงาน ผมก็อยากไปกับพวกมันนะ ติดตรงที่ต้องแต่งรูปให้สาวๆที่ผมเพิ่งไปถ่ายมาให้เมื่อสามสี่วันก่อนเนี่ยดิ พวกเธอทักแชทมาเร่งผมยิกๆว่าอยากอวดรูปจะแย่แล้วเมื่อไหร่ผมจะแท็กไปหาซักที ผมเพิ่งทำเสร็จแค่คนเดียวเองอะ เหลืออีกสองคน ขี้เกียจโว้ยยย ทำไมเฮียตั้มต้องมาฉลองวันนี้ด้วยก็ไม่รู้ คนหล่อเซ็ง
@หอพักXXX
FAHMUI PHOTO ได้เพิ่มรูปภาพใหม่ 18 ภาพ ลงในอัลบั้ม: BAMBII
27 กรกฎาคม
MODEL : Bambii Geeranan (ig : Hellobambii)
PHOTO : Fahmui mui
ถูกใจ แสดงความคิดเห็น แชร์
Adithep Suksee, Pleum Peerawat และคนอื่นๆอีก 150 คน
แชร์ 50 ครั้ง
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เสร็จแล้วโว้ย!!!!!!!!!!!!!
ตื่อดึ้ง!
Bambii Geeranan
ขอบใจจ้า
ครับผม
น้องฟ้ามุ่ยถ่ายรูปพี่ออกมา
สวยมากเลย คิดไม่ผิดจริงๆ
ที่ให้น้องถ่ายให้
พี่สวยอยู่แล้ว ถ่ายยังไงก็สวยน้าาา
แหม ชมงี้พี่ลอยเลยนะ 5555
พี่ขอตัวไปแชร์รูปก่อนนะคะ
ฝันดีน้าาา จุ้บๆ
เช่นกันคร้าบบบ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
บนหน้าจอคอมปรากฏอัลบั้มภาพที่ผมเพิ่งเพิ่มลงไปเมื่อครู่ในเพจของผมเอง พี่ที่เป็นแบบให้ก็เป็นอดีตดาวเศรษฐศาสตร์คนคงแชร์เยอะน่าดู เลือกไม่ผิดจริงๆนะครับผมเนี่ย ฮ่าๆ ยังเหลืออีกเซตนึงของเพื่อนรุ่นเดียวกันเรียนทันตะ ผมแต่งเสร็จแล้วล่ะครับแต่เดี๋ยวไว้ลงพรุ่งนี้จะได้ไม่เป็นการแย่งซีนกัน เห้อ อยากให้นางฟ้ามาเป็นแบบให้ผมจังอยากให้เราได้มองตากันผ่านเลนส์ ฮิๆ เขินว่ะ
อื้ออออ ผมลุกขึ้นบิดขี้เกียจแรงๆ แล้วเดินไปหาของกินในตู้เย็น...เชรดโด้ว มีแต่ไข่ไก่ ขนมกูหายไปไหนหมดวะ โล่งเลย ผมเลื่อนช่องใต้ช่องฟรีซออกมา โบ๋เบ๋ ไม่มีอะไรเลยครับ ผมเลื่อนช่องกลับเข้าไปใช้มืออีกข้างปิดตู้เย็นด้วยจิตใจห่อเหี่ยว หิวของหวานจังเลยครับ นั่งทำงานไปสองสามชั่วโมงเสียพลังงานโคตรๆ รู้งี้แวะเซเว่นก่อนขึ้นห้องก็ดี
แต่จะว่าไปผมก็ไม่ได้ซื้อของเข้าห้องมาเป็นอาทิตย์แล้วนี่หว่า จะไม่มีอะไรเหลือก็ไม่แปลก กูแดกอย่างกับโจรปล้นขนาดนี้ ฮ่าๆ
ผมเดินไปที่โต๊ะทำงานแล้วหยิบกุญแจห้องกับกระเป๋าตังเตรียมจะเดินออกจากห้อง แต่เดี๋ยวนะ...
ทำไมรู้สึกเย็นๆ
ผมชะงัก ก่อนจะก้มลงมองตัวเอง
“อ้าว! กูไม่ได้ใส่เสื้อนี่หว่า” จากที่นึกขึ้นได้ ผมก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อบอลง่ายๆมาใส่ ก่อนปิดตู้ส่องกระจกเช็คความเรียบร้อยอีกที เสื้อใส่แล้ว กางเกงใส่แล้ว โอเค พร้อม!
ไปครับ! ไปซื้อของกินกัน!
“กูจะซื้อตุนให้ล้นตู้เลยมึง”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
@ร้านสะดวกซื้อ
ใช้เวลาไม่นานผมก็มาถึง หอผมโคตรดี มีร้านอาหารอยู่รอบๆหอเต็มไปหมด ร้านสะดวกซื้อก็ใกล้มาก ออกจากหอผมมาเลี้ยวซ้ายเดินตรงไปไม่ถึงยี่สิบก้าวก็ถึงละ ผมเดินวนอยู่แถวๆขนม ของกินเยอะแยะไปหมดเลยเห็นละความหิวเพิ่มขึ้นอีกสิบเท่า
พายข้าวโพดของโปรด หยิบครับ โอ๊ะ! สาหร่าย อันนี้ไว้กินกับข้าวอร่อยมากอะ เอามาเลย3ห่อ นี่ๆเยลลี่หมีเคี้ยวเพลินดีผมแนะนำ ผมมีติดกระเป๋าตลอด กินตอนเรียนตอนทำงานเพลินมาก แต่ช่วงนี้ยังกินไม่ได้ ปวดฟันจี้ดๆ แต่เอามาตุนหลายๆห่อก่อน
ผมหยิบขนมกินเล่นมาเยอะมากจนเกือบล้นตะกร้า คนที่ยืนเลือกขนมอยู่ข้างๆผมถึงกับหันมามอง ในใจมันอาจจะคิดว่าเอาไปฝากเพื่อนไรงี้รึเปล่า เปล๊า! นี่ของกูคนเดียวเลยเว้ย
ผมเหลือบตาไปมองตะกร้าของคนข้างๆ แม่งมีแต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เออ นี่มันก็ใกล้สิ้นเดือนละนี่หว่า ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง โห มันหล่อเอาเรื่องว่ะเฮ้ย ดั้งนี่จะโด่งไปไหนวะ กูก็มีแต่ไม่เห็นจะโด่งแบบนั้นเลย (จับจมูกตัวเองเบาๆ) จึๆ หน้าตาดีแบบนี้เอาเงินไปเปย์สาวหมดสินะเพื่อน ผมกวาดสายตามองมันตั้งแต่หัวจรดเท้า สูงชิบหาย อิจฉาว่ะ ดูกล้ามแขนมันๆ เหมือนรู้ว่าตัวเองหุ่นดีอะแม่งใส่เสื้อแขนกุดมาโชว์แขนงี้ แต่กล้ามแขนกูก็มีนะ น้อยไปหน่อยแต่ก็ถือว่ามี (จับแขนตัวเอง)
ขวับ!
อุ้ย!
ตกใจหมดครับ จู่ๆมันก็หันหน้ามาทางผมก่อนจะเลิกคิ้วเป็นเชิงสงสัย รู้ตัวแน่เลยว่ากูแอบมอง แฮ่ ผมส่งยิ้มเจื่อนๆให้มันเป็นเชิงขอโทษแล้วเดินหนีไปโซนอาหารสำเร็จรูป ว่าหน้าด้านข้างมันหล่อแล้วนะครับ หน้าตรงนี่ถ้าผมเป็นผู้หญิงคงละลายไปตรงนั้น ขนาดผมมองเห็นไม่ค่อยจะชัดนะเนี่ย หล่อแบบตายไปเลย กูยอมครับ นี่ถ้าสมมติว่าผมกับมันดันจีบผู้หญิงคนเดียวกันนะ คงไม่ต้องบอกว่าใครแพ้ เชี่ยยย หล่อขนาดนั้นใครจะไปสู้วะ
ทิ้งความหล่อมันไว้ตรงนั้นเถอะครับ ผมว่าผมอยากกินพุดดิ้งอะ เดี๋ยวหาก่อน มันอยู่ตรง...นี้!
อ้าว! หมดเฉย พุดดิ้งของโปรดกู...
ไม่เป็นไร เดี๋ยวพรุ่งนี้มาซื้อใหม่ กูจะซื้อไปตุนเยอะๆเลยคราวนี้ เอาให้หายอยาก หึๆ
แดกโบโลน่าพริกย้อมใจไปก่อนละกันนะตัวกู น่าน! เหลืออยู่ซองเดียวพอดี ชิ้นสุดท้ายแฟนสวยครับโผ๊มมมม
หมับ!
หือ?
ไม่ใช่มือกูอะครับ มือใครวะ?
ทันทีที่ผมกำลังจะยื่นมือไปคว้าซองโบโลน่า แม่งมีมือปริศนาที่ไหนไม่รู้ฉกมันไปอย่างรวดเร็วต่อหน้าต่อตาผม เชี่ยยยยย กูจะนกอีกแล้วเรอะ ใครมาแย่งกู!?
อ๋อ
ไอ้หล่อนั่นเองครับทุกคน
ผมมองตามโบโลน่าพริกในมือมันจนมันไปอยู่ในตะกร้า ไอ้เชี่ย! นั่นพุดดิ้ง! พุดดิ้งกูอะ!? ผมมองหน้ามันสลับกับมองพุดดิ้งในตะกร้าไปมา
“อะไร” หือ? ถามกูเหรอๆ ผมชี้มือมาที่ตัวเองเป็นเชิงถามมันว่า กูเหรอ?
“เออ มองตะกร้ากูทำไม” มันเลิกคิ้วถามผม
โห่ไอ้สัด ถ้าตามึงยังดีอยู่ มึงจะเห็นว่าเมื่อกี้กูก็กำลังจะหยิบโบโลน่าพริกซองเดียวกันกับมึงครับ แต่มึงแค่เร็วกว่ากูไง มือกูค้างอยู่ซักห้าวิได้ มึงต้องเห็นอะ
“กูอยากกินอันที่มึงหยิบไป”
“กูหยิบก่อนนะ”
“กูอยากกินจริงๆนะเว้ย เนี่ย กูนกพุดดิ้งไปแล้ว มึงควรเอาโบโลนามาให้กูดิ” มันก้มลงไปมองในตะกร้าของตัวเองก่อนจะร้องอ๋อขึ้นมา เข้าใจกูแล้วสินะมึง มึงจะเอาของที่กูอยากกินทั้งสองอย่างไปไม่ได้เด้อ
“กูก็อยากกินสองอันนี้เหมือนกัน พรุ่งนี้มึงค่อยมาซื้อใหม่” มันหัวเราะหึๆให้ผม แล้วเดินไปคิดเงิน เชี่ยยยยย เหมือนมันยิ้มเยาะเย้ยใส่ผมอะครับเมื่อกี๊ ทำหน้าเหนือใส่กูด้วย ไอ้สัด! กูแค่อยากกินไหมล่ะ ผมมองพุดดิ้งที่ถูกพนักงานหยิบออกมาจากตะกร้าเพื่อยิงบาร์โค้ดตาละห้อย
ไอ้หล่อ! ถ้ายังไง...
ละ...แลกกันได้ไหมวะ!?
ผมเดินไปที่เคาเตอร์ข้างๆไอ้หล่อแล้ววางตะกร้าให้พนักงานคิดเงินทันที อ้าวๆ พนักงานกำลังคิดเงินให้มันละครับ
เดี๋ยวก่อนนนน กูขอแลกกกกกก
“คิดเร็วๆดิน้อง” ผมเร่งไอ้น้องพนักงานที่กำลังยิงบาร์โค้ดอยู่ อะไรจะช้าขนาดนั้น เด็กใหม่ป้ะเนี่ย!?
“ผมเด็กใหม่อะพี่ ใจเย็นนะครับ” มันส่งยิ้มแห้งให้ผม ก่อนจะเร่งสปีดในการยิงบาร์โค้ดขึ้นมาหนึ่งเลเวล
เชี่ย...รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย
“ขอบคุณครับ” เสียงขอบคุณจากไอ้หล่อข้างๆ ทำให้ผมหันไปมอง มันก็หันมามองผมเช่นเดียวกันครับ ยักคิ้วให้จึกนึงด้วย
เชี่ยๆๆ มันกำลังจะเดินออกจากร้านแล้ววววว
“ทั้งหมด 523 บาทครับพี่” เสียงจากไอ้เด็กเต่า เรียกให้ผมหันไปมอง ผมรีบควักเงินออกมาจ่ายทันที
“รับมา 540 นะครับ” ทอนให้กูเร็วๆเถอะ เห้ย! มันเดินออกจากร้านไปแล้ว ผมชะเง้อมองตาม ก็เห็นว่ามันกำลังเดินไปทางซ้าย
“เงินทอน 17 บาทนะครับ ขอโทษที่ให้ลูกค้ารอนานนะครับ” ไอ้เด็กใหม่ยื่นเงินทอนกับใบเสร็จพร้อมถุงใส่ของให้ผม
ซักทีนะมึง!
“เออ! ขอบใจ” ผมเอ่ยคำขอบคุณตอบกลับไป มือทั้งสองข้างก็รีบคว้าบรรดาถุงขนม แล้วรีบเดินตามไอ้หล่อออกจากร้านไป มันไปทางซ้ายครับๆ ผมชะเง้อมองก่อนจะหรี่ตาลง มืดแถมยังสายตาสั้นอีกกู มองไม่ค่อยเห็นเลย เชี่ยแม่ง!
นั่นไง! เห็นละครับ ลิบๆเลย แม่งเดินเร็วชิบหาย วันหลังไปสมัครแข่งเดินเร็วเถอะมึง
“เห้ย! มึงอะ!” ผมเรียกมันพลางวิ่งไปด้วย มันไม่หันว่ะครับ แถวนี้ก็ไม่มีใครนะ
กวนตีนกูล้วนๆแล้วครับงานนี้
“มึง! แฮกๆ หยุดก่อน! ไอ้พุดดิ้ง!” หอบครับ งานนี้มีหอบนิดๆ
เห้ย! แต่มันหยุดว่ะครับ
“ตามกูมาทำไม” มันหันหลังกลับมาก่อนจะถามผม ผมยืนเว้นระยะห่างจากไอ้หล่อประมาณห้าก้าวได้ ผมพยายามเพ่งสายตามอง แต่มืดอย่างนี้เห็นหน้ามันไม่ค่อยชัดเลยว่ะ
“ขอแลกดิ”
“ห้ะ? แลกอะไร”
“พุดดิ้งของมึง กับ...กับขนมของกูอะ”
“ทำไมกูต้องแลก แล้วมึงอยากกินโบโลน่าไม่ใช่เหรอ” กูอยากกินพุดดิ้งมากกว่าไง!
“กูอยากกินทั้งคู่ แต่กูอยากกินพุดดิ้งมากกว่า นะ มาแลกกันเถอะ ถือซะว่าเป็นเพื่อนกัน” อ้างเพื่อนเลยครับ อ้างไว้ก่อน เผื่อมึงเคลิ้มตาม
“กูไม่รู้จักมึง” ไม่หลงแฮะ แต่กูอุตส่าห์เพิ่มมึงเป็นเพื่อนกูเลยนะ บอกไว้ก่อน กูไม่ใช่คนที่จะเป็นเพื่อนกับใครง่ายๆนะเว้ย
“แลกกัน เอาพุดดิ้งของมึงมาแลกกับ...” เออ กูจะเอาอะไรไปแลกวะ ผมทรุดตัวลงนั่งยองๆ วางถุงขนมลงกับพื้นแล้วคุ้ยๆหาขนมที่พอจะแลกกับมันได้
“...”
อันนี้อะไรวะ? ผมหยิบขึ้นมาดูใกล้ๆ จนแทบแปะกับหน้า ผมไม่ได้สายตาสั้นนะ มันมืดไงครับ สีเหลืองๆแบบนี้ พายข้าวโพด! ไม่ได้ๆ อันนี้ไว้กินเป็นข้าวเช้าพรุ่งนี้
ก่อกแก่กๆ
อันนี้...ห่อเล็กๆ หยุ่นๆ เออ! อันนี้แหละ จำได้ว่าซื้อมาสิบกว่าห่อ
“แลกกับเยลลี่หมีสองห่อ...” อุ้ย! ผมเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นมันนั่งยองๆอยู่ตรงหน้าผม มาตอนไหนวะ?
“ทำไมกูต้องแลก” เหมือนมันจะยิ้มนิดๆนะครับถ้าผมไม่ตาฝาด เออ แต่กูสายตาสั้น 5555555
“เยลลี่หมีนี่ของชอบกูเลยนะ กูอุตส่าห์ให้มึงตั้งสองห่อ”
“พุดดิ้งก็ของโปรดกูเหมือนกัน” หน้าไม่ให้เลยไอ้สัด หล่อๆอย่างมึงไปแดกมะขามสามรสเหอะ
“ก็กู...”
ฟึ่บ!
หะ...เห้ย! เกือบรับไม่ทัน
พุดดิ้งงงงงงงงงง มันโยนพุดดิ้งมาให้ผมว่ะครับ!
“เอาไป กูให้”
“จะ...จริงอะ!? ขอบใจนะเว้ยยย อะ...นี่” ผมยื่นเยลลี่ไปให้ไอ้หล่อครับ
“ของกินเด็กชิบ...” มันรับไปแล้วพูดอะไรซักอย่างที่ผมจับใจความไม่ได้ แต่ตอนนี้นะครับ...
พุดดิ้งงงงงงงงงงง พุดดิ้งอยู่ในมือผมแล้วววว คืนนี้กูจะค่อยๆกินอย่างละเลียดที่สุด! อิอิ
ผมเก็บพุดดิ้งใส่ถุง แล้วลุกยืนขึ้น กำลังจะบอกลาไอ้หล่อ แต่...
อ้าว! มันเดินไปแล้วครับ อะไรจะรีบขนาดนั้นวะ
แต่ตัวกูก็ไปบ้างเถอะ ยุงจะหามตายห่า
เดี๋ยว!
พุดดิ้งที่กว่าจะได้มายากเย็นแสนเข็ญนั้น...
...ต้องอัพไอจีก่อน
ผมเดินไปอยู่ใต้เสาไฟข้างถนน แล้วหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายเจ้าพุดดิ้งถ้วยนี้ ก่อนจะอัพรูปลงพร้อมด้วยแคปชั่นที่ว่า...
‘ของฟรีต้องแดก’
[TBC]
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เย้!!!! ตอนที่ 1 มาแย้วววววว อยากได้น้องมาถ่ายรูปให้บ้างจัง5555555 พี่กับน้องเค้าเจอกันแล้วนะคะ งื้อออ น้องยังคงกากเเละเกรียนได้มากกว่านี้อีกค่ะ ตอนหน้าเขาจะเจอกันจริงๆจังๆแล้วน้าาาา มาเอาใจช่วยว่ามุ่ยจะจีบน้ำตาลคนสวยได้หรือไม่ #บีมคือศัตรู #มุ่ยไม่กาก #เราคงต้องเป็นแฟนกัน ฝากติดตามด้วยนะค้าาาา
หัวข้อ: MEYOU เราคงต้องเป็นแฟนกัน ตอนที่ 29 HAPPY BEAM DAY (END) (UP) 21/03/2020 (อ่าน 38665 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก