มันคือความรัก ครั้งที่ 1
ไม่เอาไม่ยุ่ง...
เคยมีเพื่อนถามผมว่าทำไมถึงไม่โชว์หวานกับแฟนตามโซเชี่ยลต่าง ๆ บ้าง แถมด้วยคำบอกเล่าไม่น่าฟังอย่างมีคนมาคุยกับแฟนผมเพราะนึกว่าเลิกกันแล้ว ยังดีที่อีกฝ่ายยังพอระงับความสอดรู้สอดเห็นของตัวเองได้บ้างจึงทำเพียงยกตัวอย่างประโยคที่แฟนคุยโต้ตอบกับคนในเฟสบุ๊คไม่ใช่แคปหน้าจอมาให้ทั้งยวง ต่อท้ายด้วยคำพูดที่ว่าผมประหลาดจากทุกคนในรุ่น เพียงแค่ประโยคนั้นผมก็ตัดสินใจกดออกจากกรุ๊ปไลน์ของรุ่นทันที
หลังจากนั้นสองสามนาทีก็มานั่งคิดว่าทำไมพวกนั้นถึงต้องมายุ่งอะไรกับชีวิตของผมขนาดนั้น นี่ขนาดผมเป็นแฟนเขาแท้ ๆ ยังไม่เคยไปดูหน้าเฟสของเขาขนาดนั้นเลย ถ้าหากเป็นสมัยเรียนผมก็ยังไม่นึกสงสัยขนาดนี้ ตอนนั้นสังคมมันแคบ ต่อให้อยู่มหาลัยก็ยังแคบอยู่ ทำงานกันแล้ว มีสิ่งที่ต้องทำมากกว่าการมานั่งส่องเฟสคนอื่นหรือเปล่า อย่างน้อย ๆ ผมก็เลือกที่จะนอนมากกว่าเข้าไปดูเฟสใคร
"เป็นอะไร"
"คิงมันถามว่าทำไมเราไม่โชว์หวานบ้าง"
"โชว์หวาน?" เขาพยักหน้าก่อนจะถอนหายใจ พลิกตัวไปบนที่นอนหยุดนอนคว่ำอยู่ตรงตำแหน่งประจำของอีกคนบนเตียง "โชว์ทำไม" เสียงหัวเราะปนมาตรงท้ายประโยค เคลื่อนย้ายตัวจากโต๊ะทำงานมาที่ขอบเตียง ลูบผมคนโดนถามเบา ๆ กดจมูกตรงกลางกระหม่อม
"แถมบอกด้วยว่าซีคุยกับคนอื่นแบบเพร๊าะเพราะ" อีกคนเลิกคิ้ว หยิบโทรศัพท์ของตัวเองบนหัวเตียงแล้วกดเข้าแอปสีน้ำเงิน
"ซีไม่ได้อัปสเตตัสมาเป็นชาติแล้วนะ ขุดถึงไหนเนี่ย"
"ใช้คำว่าขุดยังน้อยไป" ซีหัวเราะ เขาย้ายศีรษะมาหนุนตักซีแทน "คนยุ่งเรื่องเราเยอะจัง"
"เพราะวาดเป็นคนดังมั้ง เกียรตินิยมเชียวนะ สมัยมัธยมก็เรียนดีไม่ใช่เหรอ"
"มันใช่เหรอ"
"ช่างเถอะวาด คนมันจะยุ่งยังไงมันก็ยุ่งนั่นแหละ"
"ซีโดนมาเยอะใช่มั้ยล่ะ ดังกว่าวาดด้วย" ซียักไหล่ ชายหนุ่มมีเฟสบุ๊คไว้คุยกับลูกค้า ที่นาน ๆ จะโผล่มาทางนี้ที ส่วนใหญ่จะเป็นในไลน์เสียมากกว่า คนรอบข้างก็ชอบสอดรู้ไปเรื่อย ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้น่าสนใจเหมือนกัน "เพราะงี้ถึงให้วาดคุมเฟสแล้วซีคุมไลน์สินะ"
"ฉลาด"
"ให้เกียรติใบประกาศผมด้วยครับแฟน" วาดหัวเราะ ยกหัวออกจากตัก เปลี่ยนเป็นกอดซีไว้ทั้งตัวแทน "ง่วงอะ นอนกันเถอะ"
"ขอไปปิดคอมก่อน" คนกอดส่ายหัวไปกับไหล่ "อย่าเพิ่งอ้อนเจ้าหนู ให้พี่ไปปิดคอมก่อนครับ" วาดยอมคลายอ้อมกอด เอามือมาทาบหน้าอกตรงตำแหน่งของหัวใจ เต้นแรงตึกตักจนต้องลูบมันเบา ๆ เขาแพ้เวลาซีแทนตัวเองว่าพี่โคตร ๆ นั่นคือจุดอ่อน ดีที่ซีไม่ได้ใช้บ่อย ไม่งั้นเขาคงต้องหัวใจวายตายแน่ ๆ
.
.
ซีใช้ผ้าคลุมคอมพิวเตอร์ก่อนจะเดินไปปิดไฟ ทิ้งตัวลงบนที่นอนหันหน้าเข้าหาคนขี้อ้อน พอเห็นรอยยิ้มสดใสเกินจำเป็นก็อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปดึงจมูก น่าหมั่นไส้จริง ๆ
"เจ็บนะซี"
"ทำตัวน่าหมั่นไส้" วาดหัวเราะ ดึงอีกคนมาใกล้แล้วกอดหมับ ใช้จมูกแตะตรงผม เลื่อนไปที่หน้าผาก วนเวียนอยู่กับแก้มนานหน่อย ซีหัวเราะคิกคัก ตัวเขาก็หอมไปทั่วหน้าอีกฝ่าย "ฟัดพอแล้วมั้ง"
"รักซีจังเลย" เขากอดซีแน่น ได้รับอ้อมกอดแน่น ๆ กลับมาเหมือนกันชวนดีใจไม่น้อย เขากดจมูกลงบนกลุ่มผมอีกทีแล้วคลายอ้อมแขน
"เพื่อนวาดมาเห็นคงอ้วก" ซีพูดหลังจากที่หอมแก้มเขา
"ปล่อยให้อยากรู้จนตายนั่นแหละ"
"ใจร้ายจังนะ"
"แค่วาดไม่โพสต์ถึงซีก็เป็นถึงขนาดนั้น นี่วาดกดออกจากกลุ่มรุ่นแล้วด้วย เอาให้ขาดใจกันไปเลย" อีกคนส่ายหัวระอา จูบเบา ๆ ตรงปลายคาง "แต่คิดอีกทาง ถ้าเราพูดถึงกันบ้าง พวกนั้นจะสำลักกันตายมั้ยนะ ไม่เคยเห็นวาดอ้อนซีด้วยสิ"
"พอเลยตัวแสบ หาเรื่องแกล้งเขาไปทั่ว" เขาหัวเราะในลำคอ "อย่าแม้แต่จะคิดแผนชั่ว ๆ เชียววาด"
"นิดหน่อยเอง" ถดตัวไปนอนซุกอก วาดเป็นคนขี้อ้อน พี่ชายเขาอย่างภาพบ่นทุกครั้งเวลาโดน ยิ่งบ่นหนักเวลาที่เขาไปอ้อนแฟนเจ้าตัว ขานั้นตามใจเขายิ่งกว่าแม่เสียอีก ภาพว่าแย่แล้ว ซียิ่งแย่กว่า ตั้งแต่ตอนโดนจีบยันคบกันเขาเจอการอ้อนสารพัด หลาย ๆ ครั้งก็อยากวิ่งออกไปนอกบ้านเพื่อลดความใจอ่อน ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ช่วยอะไรเลย
ซีเป็นคนเงียบ ๆ แต่ก่อนเงียบยังไงปัจจุบันก็ยังเงียบแบบนั้น อาจเพราะตนเองเป็นพี่คนโตของบ้านด้วย คอยรับฟังปัญหาของน้อง คอยให้คำปรึกษาพ่อกับแม่ เอาเข้าจริงซีเอาแต่ใจกว่าที่เห็นแถมดื้อเงียบอีกต่างหาก ซีขอบคุณวาดอยู่ในใจบ่อย ๆ น้อยคนที่จะยอมรับนิสัยตัวเองได้ วาดทำมันได้ดีจนอดทึ่งไม่ได้ เพราะแบบนี้ซีเลยตามใจวาดเป็นพิเศษและเอาแต่ใจกับวาดเป็นพิเศษเช่นกัน
"เอาเถอะ อย่าแกล้งจนเขามาบุกบ้านแล้วกัน"
"อันนั้นวาดไม่ยอมแน่" เขาหวงซีจะตาย ทำไมต้องให้คนอื่นมาเห็นมุมอื่น ๆ ของซีด้วยเล่า เรื่องโชว์หวานน่ะลืมไปได้เลย เขาพูดเล่น จงดิ้นตายไปซะเจ้าพวกสอดรู้ วาดคิดในใจ
"ไหนบอกง่วงไง นอนซะสิ"
"หลับแล้ว" วาดตอบเสียงอู้อี้ หลับตา กลิ่นเฉพาะตัวของซีลอยเข้าจมูก ภาวนาให้ตอนเช้าเขายังกอดซีอยู่ในท่านี้ไม่ใช่นอนกลับหัวกลับหางเหมือนที่เป็นในทุกวัน ภาวนาให้ซีนอนนิ่ง ๆ ไม่เอาขามาพาดตัวเขาในสภาพนอนขวางเตียงเหมือนเมื่อเช้า
ขอให้ไม่นอนดิ้น... ราตรีสวัสดิ์ fin.
Talk : สวัสดีค่ะ ไม่ได้ลงนิยายในเล้านานมากกกกกกกกก เรื่องนี้เกิดขึ้นหลังฟังเพลง Accidentally in Love ซึ่งมันเกี่ยวกันตรงไหนไม่รู้....
ไม่ได้เขียนนิยายไทยนานมากเลยล่ะค่ะ คิดถึง
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ เลิ้บ
#รักของวาดกับซี
little2413 ♥
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] It's called love 'มันเรียกว่ารัก' (25/06/2017) (อ่าน 1527 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก