สืบรัก彡ส่งท้าย
“ไปเลยปีเตอร์!” เสียงตะโกนของคู่หูอย่างเบซิลดังขึ้ทำให้ผมในร่างแมวสีดำล้วนกระโจนจากบนรั้วกำแพงหนาพุ่งเข้าใส่คนร้ายในคดีต้มตุ๋นจนฝ่ายนั้นเซล้มลงไปกับพื้น
“เฮ้ย! ออกไปนะ ไอ้แมวบ้า!” คนร้ายยังไม่ยอมจนมุมง่ายๆ เขาพยายามสะบัดให้ผมตกลงไปแต่เมื่อถูกกรงเล็บๆ คมนั่นจิกเสียงโอดครวญก็ดังขึ้น เหมือนว่าความกลัวจะมีพลังในการกระตุ้นมากกว่าที่คิด ฝ่ายคนร้ายใช้มือดึงผมในร่างแมวก่อนจะเหวี่ยงไปจนร่างกระแทกเข้ากับกำแพงหนา
งี๊ด!
เพราะอยู่ในร่างกายอันแสนบอบบางอย่างแมวทำให้แรงกระแทกที่ปกติจะทนได้ดูจะสาหัดกว่าที่คาด แม้จะพยายามลดความรุนแรงโดยการเบี่ยงหลบส่วนสำคัญแล้วก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่ไม่น้อย
“ใบไธม์!” อาจเพราะความตกใจทำให้ชื่อที่มักจะใช้เรียกผมในร่างสัตว์อย่างปีเตอร์กลายเป็นชื่อผมจริงๆ ไป
ผมพยายามจะยืนขึ้นอีกครั้งทว่าส่วนแผ่นหลังกลับรู้สึกเจ็บจนทรุดร่างลงกับพื้น ด้วยฝีมือของเบซิลในตอนนี้ยังไม่เก่งถึงขั้นที่จะปล่อยให้สู้ตัวต่อตัวกับคนร้ายได้จึงต้องมีคนที่เก่งการต่อสู้ประกบตอนไปทำคดีดีด้วยตลอด
ครั้งนี้ผมประมาทเองที่ใช้ร่างนี้สู้ ถ้ากลับร่างมนุษย์ละก็แค่โดยเหวี่ยงผมไม่เป็นไรแน่
เหมี๊ยว!
ปล่อยมันหนีไปก่อนเบซิล รอผมลุกได้ค่อยตามต่อก็ยังไม่สาย
ทั้งที่คิดว่าเบซิลจะเข้าใจแต่เขากลับวิ่งเข้าใส่คนร้ายแทน ผมเบิกตากว้างมองภาพนั่นด้วยความตกใจคนร้ายปล่อยหมัดใส่เบซิลแล้วพยายามจะวิ่งหนีซึ่งเบซิลน่าจะคาดการเรื่องนี้ได้จึงได้เบี่ยงตัวหลบพร้อมใช้ขาสะกัดอีกฝ่ายที่กำลังจะวิ่งจนหัวคะมำอย่างแรง
“ผมคงปล่อยคนที่ทำให้คนรักผมเจ็บไปไม่ได้หรอกนะ” คำพูดปิดท้ายนอาจดูแปลกๆ แต่พวกเราก็สามารถจัดการคดีได้สำเร็จในที่สุด
คนร้ายในคดีต้มตุ๋นถูกเบซิลจับกุมพร้อมส่งตัวให้ตำรวจประจำเขตจัดการต่อ ระหว่างดำเนินการเรื่องทั้งหมดเบซิลคอยอุ้มผมในร่างแมวที่นอนขดตัวอยู่บนผ้าด้วยสายตาเป็นห่วงตลอด ความจริงผมอยากกลับร่างมนุษย์แต่ถ้ากลับร่างกายผมอาจเจ็บจนเดินไม่ไหว เพราะงั้นเลยอยู่ในร่างแมวไปก่อน
การควบคุมการกลายร่างผมทำได้แต่ใช่ว่าจะได้ผลทุกครั้ง เบซิลพาผมในร่างแมวกลับมาถึงห้องแล้ววางลงบนโซฟาเพียงหนึ่งเดียวของห้องก่อนจะนั่งลงบนพื้นจนดวงตาสีเขียวมรกตมองมาในระดับเดียวกัน
“ใบไธม์ เจ็บมากไหม” น้ำเสียงห่วงใยช่างดูราวกับกำลังแบกรับความเจ็บปวดไปพร้อมกับผมด้วย
เหมี๊ยว~
ไม่เป็นไร เจ็บนิดหน่อยเอง
ผมขยับใบหน้าไปใกล้และเลียจมูกอีกฝ่ายเบาๆ เป็นเชิงบอกว่าไม่ต้องห่วง
“ผมจะไปซื้อพวกยามา คุณรออยู่เฉยๆ ห้ามขยับตัวนะ” เบซิลรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปนอกห้อง ผมได้ยินเสียงปิดประตูดังไล่หลังมา
นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมเจ็บจนขยับตัวไม่ได้ในร่างสัตว์แบบนี้ โชคยังดีที่ถึงจะเจ็บแต่ก็ไม่ได้มีบาดแผลลึกหรือเลือดออก ให้เดาคงเป็นอาการช้ำ
กว่าเบซิลจะกลับมาร่างแมวของผมก็แปรเปลี่ยนกลับมาเป็นร่างมนุษย์เรียบร้อย ถุงยาขนาดใหญ่นั่นสร้างความสงสัยให้ผมได้มากพอสมควร และพอเปิดถุงนั่นดูก็พบกับยาแก้ปวด อักเสบ อาการช้ำมากมากมายไม่ใช่แค่ชนิดกินหรือทาแต่ยังมีแบบแปะหรือพ่นอีก นับรวมก็มากกว่า 20 อย่าง
ดูท่าผมจะทำให้เบซิลห่วงมากเลยแฮะ
“ซื้อมาเยอะไปแล้ว” ผมบ่นแม้ภายในใจจะรู้สึกดีที่ถูกห่วงใยขนาดนี้ก็ตาม
“ก็ผมไม่แน่ใจว่าอาการเป็นยังไงนี่นา”
“เลยซื้อมาหมดเลย?” ผมถามกลับ แค่ยาเม็ดยังมีแยกเลยว่าเป็นปวดกล้ามเนื้อ ปวดกระดูกหรือแม้แต่ปวดเส้นเอ็น เรียกว่าเหมามาหมดร้านจริงๆ
“อืม แล้วสรุปอาการเป็นยังไง”
“แรงกระแทกนั่นทำให้หลังช้ำน่ะ” ผมบอกพลางถกเสื้อด้านหลังให้อีกฝ่ายเห็น รอยจ้ำสีเขียวแผ่กระจายไปทั่วแผ่นหลัง ไม่อยากคิดเลยว่าตอนกลายเป็นสีม่วงจะดูน่ากลัวขนาดไหน
“เป็นเยอะมากเลย” เบซิลขยับตัวเข้ามาถือวิสาสะถกเสื้อผมพร้อมใช้มือลูบเบาๆ บริเวณรอยช้ำบนแผ่นหลัง เพียงแค่แรงจากฝ่ามือยังเล่นเอาผมสะดุ้งด้วยความเจ็บ
“...สงสัยพรุ่งนี้ต้องหยุดพัก”
“แผลขนาดนี้ถ้าคุณยังฝืนไปทำงานผมจะจับคุณมัดกับหัวเตียง” เบซิลยื่นคำขาด
“ผมเจ็บอยู่นะ” จะจับมัดเลยเหรอ
“เพราะรู้ว่าเจ็บถึงอยากให้พักไง คุณน่ะชอบคิดว่าไม่เป็นไรๆ แล้วก็ฝืนจนได้เรื่องทุกที”
“ผมพึ่งเคยบาดเจ็บในร่างสัตว์เหอะ” อย่าพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติได้ไหม
“ไม่ได้พูดถึงในร่างไหนแต่พูดถึงนิสัยคุณต่างหากล่ะ ชอบฝืนตัวเองเพื่อทำงาน” เบซิลยังคงบ่นผมไม่หยุด บัดนี้เสื้อคอกลมถูกถอดออกก่อนเบซิลจะทายาบริเวณแผ่นหลังอันเต็มไปด้วยรอยช้ำให้อย่างเบามือ
เบาจนแทบไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด
“มือเบาดีนี่เบซิล”
“ขอบคุณ...นี่อย่าเปลี่ยนเรื่องนะ ผมกำลังบ่นคุณอยู่...”
“รู้แล้ว พรุ่งนี้ผมจะพักอยู่เฉยๆ ละกัน” ผมรีบพูดขัดเพราะเดาได้ว่าอีกฝ่ายต้องพูดอีกยาวแน่ๆ
“3 วัน”
“อะไร”
“คุณต้องพักอย่างน้อย 3 วันใบไธม์” เบซิลชู 3 นิ้วระหว่างพูด
“พูดบ้าๆ น่ะ ให้พัก 3 วันเนี่ยนะแค่วันเดียวก็พอแล้ว”
“ผมจะไปบอกหัวหน้าไพลสันต์เอง” เบซิลไม่สนใจคำพูดค้านของผม
“เบซิล” จะให้ผมหยุด 3 วันจริงๆน่ะเหรอ
“พรุ่งนี้รอยพวกนั้นต้องบวมแน่ กว่าจะหายคงไม่ต่ำกว่า1อาทิตย์แต่ผมรู้ว่าขืนให้คุณหยุดทั้งอาทิตย์ได้ขาดใจตายแน่เลยลดให้เหลือแค่ 3 วัน เข้าใจไหม” สายตาและน้ำเสียงจริงจังของเบซิลทำเอาผมไม่กล้าขัด
“...ก็ได้”
“รู้ไหมว่าผมห่วงคุณ” เบซิลถามต่อ
“อืม” รู้ดีเลยล่ะ คนที่ไม่ห่วงน่ะคงไม่มาพูดหรือออกไปซื้อยาให้เสียเวลาหรอก
“โกรธผมรึเปล่า” น้ำเสียงกึกไม่แน่ใจกับสายตาหวั่นๆ คล้ายเด็กกำลังขัดใจพ่อแม่ครั้งแรกทำให้ผมหลุดยิ้มออกไป
“นี่ ถ้าจะจริงจังก็ทำให้สุดสิ” เล่นมากลัวตอนท้ายจะได้ผลอะไรเล่า
“ก็กลัวคุณเกลียดนี่นา” อยู่ๆ จากคำว่าโกรธก็กลายเป็นเกลียดซะอย่างงั้น
ไม่รู้ใช้อะไรคิด
ไอคิวหลายร้อยนั่นคิดเรื่องง่ายๆ แค่นี้ไม่ได้รึไงนะ
“ไม่เกลียดหรอก” ใครจะเกลียดลง
ขนาดโกรธยังทำไม่ลงเลย
“...จริงนะ” น้ำเสียงหง๋อยนี่ตลกจนผมหยุดหัวไม่ได้ ดวงตาสีเขียวมรกตหรี่ลงคล้ายจะถามว่ามีอะไรน่าขำ
“ใครจะเกลียดคนที่ห่วงตัวเองกัน”
“แปลว่าชอบผม?” ไม่รู้ว่าการสนทนาของพวกเรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง
เล่นเปลี่ยนหัวข้อการสนทนาฉับพลันแล้วดันวกไปคำถามนั้นได้นี่ถือว่าสุดยอด
“ไม่ได้ชอบ” ผมส่ายหัวเบาๆ ระหว่างตอบ
“...” ความเงีบเข้าปกคลุมท่ามกลางใบหน้าที่ค่อยๆ นิ่งขึ้น
เบซิลรู้ว่าสิ่งที่ผมพูดคือความจริงไม่ได้เล่นหรือโกหก
ผมไม่ได้ชอบเขา
ไม่ได้ชอบเบซิลแต่...
“รัก” ผมพูดพร้อมสบดวงตาสีเขียวมรกตตรงๆ เป็นเพียงคำสั้นๆ ที่ต้องใช้ความกล้ามากมายจึงจะเอ่ยออกไปได้
“...ใบไธม์” ใบหน้าของเบซิลเหมือนกำลังทำความเข้าใจประโยคที่ผมพึ่งพูดออกไป ไม่รู้ว่าเข้าใจแบบไหนถึงได้ยิ้มกว้างแถมยังดึงตัวผมเข้าไปกอดแน่นอีก
“โอ๊ย! เจ็บนะ” แผลที่หลังผมยังไม่ได้หายต่อให้ทายาก็ทำได้เพียงบรรเทาความเจ็บปวดให้เบาลงเท่านั้น
“พูดอีกทีนึง” เบซิลกระซิบขอ
“ไม่ ปล่อยได้แล้วผมจะไปนอนพัก” ใครจะกล้าพูดคำน่าอายแบบนั้นสองรอบติดกัน
“ถ้าไม่พูดผมก็ไม่ปล่อย”
“เดี๋ยวนี้กล้าต่อลองผม?”
“ผมกล้าต่อลองมาตั้งแต่อยู่ในห้องขังแล้ว” คำพูดของเบซิลเป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ ก็จริงเขาต่อลองมาตั้งแต่ตอนเจอกันครั้งแรก และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งที่สองหรือสามแต่มากกว่านั้นไม่รู้กี่เท่า
ไม่ยอมถูกเอาเปรียบ ต้องได้สิ่งที่เท่าเทียมเป็นของตอบแทน
คนที่เอาแต่คิดแบบนั้นอย่างเบซิลตอนนี้กลับกำลังต่อรองเพื่อให้ผมพูดคำเพียงคำเดียว
น่าดีใจสุดๆ
ไม่ใช่แค่เบซิลที่เปลี่ยนไปแต่ผมเองก็เช่นกัน
พวกเราต่างเปลี่ยนไปเพราะได้รู้จักกันและกัน
“อยากให้ผมพูดเหรอ”
“ใช่”
“ครั้งน่าละกัน” ผมอาศัยช่วงที่เบซิลผ่อนแรงกอดลุกขึ้นเดินหนีไปนอนคว่ำหน้าลงบนเตียงของตัวเองโดยมีเสียงฝีเท้าของเบซิลตามมาติดๆ
“ขี้โกงนี่ใบไธม์”
“ผมเจ็บอยู่นะ”
“ใบไธม์...” ผมเงยหน้าขึ้นพร้อมดึงอีกฝ่ายให้ก้มลงมาในระดับเดียวกัน ในตอนนั้นเองที่ผมจูบเบาๆ ยังริมฝีปากของเบซิลแทนคำบอกให้หยุดพูด
คำว่ารักน่ะผมยังไม่เก่งพอที่จะพูดติดๆ กันได้หลายครั้ง เพราะงั้นรอก่อนนะเบซิลไว้ผมชินเมื่อไหร่จะพูดให้ฟังจนเบื่อไปข้างถึงแม้ภายในใจผมจะไม่คิดว่าวันนั้นจะมาถึงก็ตาม
เมื่อไหร่ที่ชินก็เท่ากับเราไม่รู้สึกอะไรต่อคำว่ารักอีกแล้ว
ในทางกลับกันถ้ายังใจเต้นทุกครั้งที่เอ่ยคำว่ารัก...
ก็เท่ากับผมไม่มีทางหมดรักเบซิลนั่นเอง
..................................................
วันนี้มาอัพตอนพิเศษส่งท้าย+กับแจ้งข่าวนะคะ
ตอนนี้กำเปิดพรีอยู่ค่ะ
พรีออเดอร์ 5/2/62 - 5/3/62
สำนักพิมพ์ MAZE Novels Publishing
ชี้แจงเล็กน้อย โปรเจคนี้จะมีทั้งหมด 3 คู่นะคะ คู่ละเล่ม
ของเราจะแต่งเป็นพี่ชายคนโตของบ้านหรือใบไธม์ค่ะ
เซตนิยาย 3 เล่ม
- Secrets Ground สืบลับเชื่อมใจรัก
- Hidden Secret ลับซ่อนรัก
- Secret Me คนนี้ต้องลับ
ของแถม : Postcard 3 ลาย + ที่คั่น 3 ลาย
ราคาไม่มีบ๊อก : เฉพาะรอบพรี 980 บาท
ราคามีบ๊อก : เฉพาะรอบพรี 1,180 บาท แถมพรี Mini novel เมื่อพลังพิเศษของคนในครอบครัวสลับกัน พลังของใบไธม์จะสลับกับของโป๊ยกั๊กซึ่งเป็นพลังที่ได้ยินเรื่องลามก พูดถึงคนที่คิดเรื่องลามกใกล้ๆ ใบไธม์ก็มีแค่คนเดียวนั่นก็คือเบซิล ใบไธม์จะรับมือกับคำพูดลามกที่ลอยมาเข้าหูตลอดได้อย่างไร หรือจะเกิดอะไรขึ้น...ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวงค่ะ
Secrets Ground สืบลับเชื่อมใจรัก
นักเขียน : Nicedog
นักวาด : NAYUMI
จำนวนหน้า : 441 หน้า
ราคา : เฉพาะรอบพรี 405 บาท
สั่งซื้อได้ที่ :
http://mazenovels.lnwshop.com/สอบถามหรือดูข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ :
https://www.facebook.com/MazePublishing/ตอนพิเศษ : 6 ตอน(ซึ่งบอกเลยว่าแซ่บมากกก)
สปอยตอนพิเศษ1 คดีลักลอบค้าสัตว์
- “แย่จังนะ มีหนูคิดจะเข้ามาในดงแมวเหมี๊ยวด้วยเหรอเนี่ย” เบซิลเปรียบเทียบด้วยน้ำเสียงขบขัน
“ต้องพูดว่าดงราชสีห์สิ” ดงแมวเหมี๊ยวอะไรดูไม่น่ากลัวสักนิด
“ก็ใบไธม์น่ารักจะตาย แถมยังปากไม่ตรงกับใจเหมือนแมวเหมี๊ยวเลย มามะเดี๋ยวผมจะเกาคางให้ทั้งคืนเลย”
“ถ้ายังไม่หยุดกวนผมจะจัดการคุณเป็นคนแรก” ตอนนี้มันใช่เวลามากวนผมไหม
“...ได้กลิ่นอะไรไหม้รึเปล่า” ใบหน้ายิ้มแย้มของเบซิลเปลี่ยนเป็นจริงจังทันที
“อืม มาจากด้านประตู” ผมพยักหน้าตอบเบซิล
“ไม่คิดว่าจะใช้วิธีจุดไฟครอกพวกเรานะเนี่ย”
“รีบออกไปข้างนอกเถอะ” ขืนยังมัวรอช้าได้ถูกย่างจนไหม้แน่
“ทางหน้าต่าง?”
“พูดเหมือนเราเปิดประตูออกไปได้งั้นแหละ” ทางเดียวในตอนนี้คือออกไปทางหน้าต่าง
“เชื่อไหมว่าต้องมีคนดักซุ่มอยู่”
“น่าจะไปเป็นหมอดูนะเบซิล”
.............................................................
สปอยตอนพิเศษ2 ป่วย
- “อะไร...ความรู้สึกแปลกๆ นี่มันคืออะไร” รู้สึกราวกับร่างกายไม่ใช่ของตัวเอง
“การซิงค์โครงกับสัตว์ตัวนั้นละมั้ง”
“หมายถึง...ผมกับกระต่าย?”
“ใช่ นอกจากจะมีหูงอกขึ้นมาแล้วความรู้สึกยังเชื่อมต่อกันด้วย ใบไธม์รู้ไหมว่ากระต่ายเป็นสัตว์แบบไหน” ไม่เพียงแค่กระซิบข้างใบหูแต่เบซิลยังลากปลายจมูกตั้งแต่บริเวณคอลงมาแล้วขบเม้มเบาๆ บริเวณไหล่ เสื้อเชิ้ตที่ใส่อยู่ไม่รู้ว่าถูกปลดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่
“อึก! ไม่รู้” ตอนนี้ในหัวแทบคิดอะไรไม่ออก
“มีหลายคนพูดว่ากระต่ายเป็นสัตว์ที่เซ็กจัดมาก มีความตื่นตัวและต้องการอยู่ตลอด”
“อ๊ะ...หยุดเบซิล ผมไม่ อื้อ!”
..........................................................
สปอยตอนพิเศษ3 วันพิเศษ
- “วันนี้ฉันจะให้เธอหยุดและไปกับเบซิลซะ” คำสั่งต่อมาเรียกดวงตาสีน้ำของใบไธม์หันมาจ้องผมเขม็ง
“เบซิลไปพูดอะไรกับหัวหน้าครับ” เพียงเสี้ยววินาทีอีกฝ่ายก็สามารถสรุปออกมาได้ทันที
“ไม่ได้พูดแค่มาบอกเฉยๆ และฉันก็ตกลงแค่นั้นเอง”
“บอกอะไรกับหัวหน้า” ใบไธม์มองหน้าผมระหว่างถาม
“นิดหน่อย”
“นิดหน่อยที่ว่าคืออะไร”
“บอกไม่ได้” ผมส่ายหัวเล็กน้อยระหว่างตอบ
“เบซิล...”
“เอาน่า ไม่ใช่เรื่องไม่ดีอะไรหรอกฉันรับประกันได้”
“แต่...”
“ไปกันได้แล้วมั้ง”
“งั้นพวกเราขอตัว” ผมบอกหัวหน้าไพลสันต์พร้อมก้มหัวลงเล็กน้อยแทนการขอบคุณ อาทิตย์ก่อนที่เข้าไปคุยกับเขาไม่คิดว่าจะยอมช่วยจริงๆ แถมยังให้คำแนะนำหลายๆ อย่างอีกต่างหาก
“ถือเป็นของขวัญจากฉัน” เสียงกระซิบเบาๆ ระหว่างเดินผ่านกัน
............................................
สปอยตอนพิเศษ4 คดีและความหึง
- “...กลิ่นน้ำหอม” ผมขยับตัวเข้าไปซบไหล่เบซิลพร้อมกับพึมพำเสียงเบา
“ใบไธม์...”
“ผมไม่คิดว่าตัวเองจะอาการหนักได้ขนาดนี้”
“อาการอะไร...หึงผมน่ะเหรอ”
“...อืม ผมหึง”
....................................................
สปอยตอนพิเศษ5 พบครอบครัว
- “คบกันมานานรึยัง”
“ถ้าถามถึงระยะเวลาที่คบเกือบปีแล้วครับ”
“หมายความว่าไงที่ถามถึงระยะเวลาที่คบ” แม่ถามต่อ คิ้วที่ขมวดเข้าหากันแน่นแสดงว่ากำลังสงสัยกับคำพูดของเบซิลอยู่
“ถ้าถามถึงระยะเวลาที่คบผมก็คงประมาณ 1 ปี แต่ถ้าถามถึงระยะเวลาที่รักอาจเป็นตั้งวันแรกที่ผมเจอ” คำพูดของเบซิลทำเอาคุณพ่อที่นั่งอยู่ถึงกับอ้าปากค้างด้วยใบหน้าเห่อแดงราวกับคนในประโยคนั้นคือตัวเอง
“เบซิล!” เว่อร์ไปแล้ว
“อะไร ผมพูดจริงหรอก ผมสนใจคุณตั้งแต่วันแรกที่เจอกันจริงๆ นี่” อีกฝ่ายหันมบอกคล้ายอ่านความคิดผมออก
“พูดตามตรงฉันไม่เชื่อในคำว่ารักที่คุณพูดสักเท่าไหร่ ทั้งบุคลิก ท่าทางหรือเบื้องหลังแววตานั่นมันเหมือนคุณสามารถเล่นกับความรู้สึกของใครก็ได้”
.........................................
สปอยตอนพิเศษ6 กุญแจมือ
- แกร็ก!
“จับคุณได้แล้วใบไธม์” เสียงของกุญแจมือคล้องล๊อคยังข้อมือผมทำเอาผมเบิกตากว้างขึ้นทว่าหลังจากนั้นไม่ถึงวินาทีกุญแจมืออีกฝั่งที่ว่างอยู่เบซิลกลับล๊อคมันเข้ากับข้อมือตัวเองซะอย่างงั้น
“ทำอะไรเนี่ยเบซิล!” ผมรีบสะบัดมือพร้อมแง๊ะกุญแจมองเผื่อว่ายังสามารถเอาออกได้ทั้งที่รู้ตั้งแต่ได้ยินเสียงล๊อคแล้วว่าคงสลัดไม่หลุดเป็นแน่
“ผมแค่แหย่เล่นเอง ทำไมต้องทำหน้าตื่นตกใจขนาดนั้นด้วย เดี๋ยวเอากุญแจไขก็ได้แล้ว”
“ก็มันไม่มีน่ะสิ กุญแจน่ะ!”
..........................................
ขอฝากเบซิลและใบไธม์รวมไปน้องๆ ไว้ในอ้อมอกด้วยนะคะ
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
