Chapter 49
กันต์ ‘s Part1 วันก่อนสอบปลายภาค ที่ร้านกาแฟข้างมหาลัยฯ
ไม่ไหวครับ.... หัวมันรับอะไรต่อไปไม่ได้อีกแล้ว !!!
ทั้งๆ ที่มีคนเคยกล่าวไว้ว่า ช่วงใกล้สอบเราต้องทำหัวมันให้โล่งๆ เพื่อที่เวลาสอบจะได้หัวไม่ตื้อ แต่ในความเป็นจริงแล้ว สำหรับคนที่หัวปานกลางค่อนไปทางแย่อย่างผม มันทำแบบนั้นไม่ได้เลยครับ... ขืนลองไม่อ่านดูนะ.... มีหวัง...
เฮ้อ...ไม่อยากจะคิด....
บ่ายนี้ไอ้ธันมาช่วยติวแคลให้แก๊งเราที่ร้านกาแฟครับ เพราะเสาร์ - อาทิตย์อย่างนี้ที่หอสมุดมันปิด ส่วนในมหาลัยฯ ก็ร้อนโครต ช่วงบ่ายพวกเราเลยย้ายมานั่งตากแอร์พร้อมกับหาขนมและเครื่องดื่มทานกันที่นี่ ซึ่งพี่ทามเจ้าของร้านก็ใจดีมากครับ ไม่ว่าอะไรพวกเราเลยสักคำที่มาใช้สถานที่นานขนาดนี้ หนำซ้ำแกยังบอกว่าให้มากันได้ทุกเมื่อเลย เพราะว่าเขาทำร้านนี้มาก็เพื่อให้ทุกคนได้มาพักผ่อนและนั่งเล่นกันโดยไม่ได้หวังเอากำไรอะไรมากมาย
โอ้แม่เจ้า !!! อย่างนี้ก็ได้เหรอ....
แต่จะว่าไป ถ้าผมมีเงินมากๆ ผมก็อยากจะทำเหมือนกับพี่เขานะครับ เพราะถ้ามันเป็นสิ่งที่เราชอบ มันก็คงจะมีความสุขมากเลยที่ได้ทำ แม้ว่าค่าตอบแทนมันจะไม่ได้สูงมากก็ตาม
ผมตักเค้กช็อคโกแลตเข้าปากไปคำนึงก่อนจะตามด้วยลาเต้ที่เหลืออยู่อีกกว่าครึ่งแก้ว เห้อ.... ค่อยยังชั่ว.... พอได้กินแบบนี้แล้วฟินดีจังเลยครับ....
คือถ้าหัวมันไม่รับแล้ว มันก็ต้องหาอะไรเพื่อมาผ่อนคลายใช่มั้ยล่ะครับ และการกินของอร่อยๆ เนี่ยแหละ สำหรับผมถือว่าเป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุดเลยล่ะ
“ เชร็ดดดด พี่กิจแม่ง...เด็ดเวอร์ “
ไอ้แน๊คที่นั่งดูโทรศัพท์อะไรของมันไปเรื่อย จู่ๆ ก็อุทานขึ้นมาด้วยชื่อที่ทำให้ผมแทบจะสำลักกาแฟที่พึ่งดื่มเข้าไปเมื่อสักครู่นี้ทันทีเลย
“ อะไรวะมึง “
เสียงไอ้เจมส์ที่นั่งข้างๆ ถามขึ้นมาอย่างอยากรู้ครับ ( ซึ่งผมเองก็เช่นกัน ) ไอ้แน๊คยื่นโทรศัพท์ไปให้มันดู พร้อมกับเสียบหูฟังเข้าที่หูให้ด้วย และแม้ว่าผมจะไม่เห็นหรือได้ยินเสียงอะไรด้วยก็ตาม แต่ดูจากสีหน้าและแววตาของไอ้เจมส์แล้ว ท่าทางมันจะชอบใจมากกับสิ่งที่ได้ยินได้เห็นอยู่ตรงหน้านี้เป็นอันมาก
“ อะไรมึง “
คราวนี้ไอ้เรย์ถามไอ้แน๊คขึ้นมาบ้าง จากนั้นมันก็เริ่มเล่าเรื่องราวให้เราฟังว่า
เพจข่าวสารและเรื่องซุบซิบนินทาต่างๆ ที่มีในรั้วมหาลัยฯ ( มันมีเพจแบบนี้ด้วยเหรอ ผมพึ่งจะรู้นะครับเนี่ย ) ได้มีคนลงคลิปหนึ่งเอาไว้เมื่อไม่นานมานี้ ซึ่งเป็นคลิปที่พี่กิจได้เข้าไปคุยกับพี่ฮานะที่คณะมา เห็นว่าเหมือนจะมีปากเสียงกันด้วยนะครับ ถึงขั้นที่ว่าพี่ฮานะวีนแตกขึ้นมาเลยทีเดียว
“ แต่จากที่กูอ่านหลายๆ คอมเม้นต์มานะเว้ย รู้สึกว่าเจ้แกจะร้ายมาก และทำเรื่องแย่ๆ เอาไว้เยอะเลย โดยเฉพาะเรื่องผู้ชาย... คือพอมีคนเอาคลิปนี้มาลง ก็เริ่มมีคนเข้าไปขุดคุ้ยต่อ รวมทั้งบางคนที่เข้ามาแฉพฤติกรรมแย่ๆ ของเจ้แกด้วย “
ไอ้แน๊คเริ่มเม้าท์ต่อหลังจากที่เล่าจบครับ และแม้ว่าข้อมูลที่ได้มานั้น เราจะไม่รู้ว่ามันจริงแท้แค่ไหนจากเพจสายดาร์กที่สมาชิกต่างก็เป็นร่างอวตาลกันทั้งนั้น แต่มันก็ดึงความสนใจของผมไปได้มากเลยทีเดียว
หลังจากที่ไอ้เจมส์ดูคลิปจบ คราวนี้ไอ้แน๊คมันเลยเปิดคลิปให้ทุกคนที่โต๊ะได้ดูกันครับ ซึ่งจกคลิปที่เห็นนั้น เหมือนว่าพี่กิจจะเข้าไปเคลียร์กับพี่ฮานะเพื่อที่จะให้เลิกยุ่งกับเขา ซึ่งเท่าที่ผมดู.. รู้สึกว่าพี่ฮานะจะไปก่อเรื่องใหญ่เอาไว้ด้วย และจากท่าทีของพี่กิจที่แสดงออกมาให้เห็นนั้น มันก็ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่าสิ่งที่พี่เขาเคยบอกเอาไว้ว่าไม่ได้คิดอะไรกับพี่ฮานะนั้น มันอาจจะเป็นเรื่องจริงก็เป็นได้
“ โห.. ถ้าในคอมเม้นต์พวกนี้เป็นจริงนะ เจ้แกร้ายมากเลยนะเว้ย ขนาดแฟนเพื่อนยังไม่เว้นเลยอะ “
ไอ้เจมส์สมทบขึ้นมาบ้าง
“ ก็สมชื่อแล้วไง ฮานะแปลว่าดอก...ไม้ “
คราวนี้แพรครับ เล่นเอาพวกเราแปลกใจกันเลยทีเดียว เพราะปกติเธอไม่เคยว่าใครเลยนะครับ พึ่งจะเห็นก็คราวนี้แหละ
“ ตัวเอง... แรงจัง “
ไอ้เรย์ที่นั่งข้างๆ หันไปบอกอย่างหงอๆ
“ ก็เราไม่ชอบพี่คนนี้นี่... “
“ จ้า... ถ้าตัวเองไม่ชอบเค้าก็ไม่ชอบเหมือนกัน “
“ แหวะ!! “
ถึงจุดนี้ พวกเราที่เหลือต่างก็ส่งเสียงให้มันอย่างหมันไส้ทันที ( โดยพร้อมเพรียง )
“ ท้องกันรึไง พวกมึงอะ “
แหม...ทีกับคนอื่นทำเป็นเสียงเข้มเชียวนะมึง....
“ แต่จะว่าไป... ตอนแรกกูก็คิดว่าเจ้แกกับพี่กิจแม่งมีซัมติงกันไปแล้ว แต่จากคลิปกูว่าน่าจะยัง... แถมดูจะเป็นเจ้แกเองมากกว่าที่จ้องจะเอาพี่กิจ “
ไอ้เจมส์ดึงพวกเรากลับเข้าเรื่องมาต่อครับ
“ ก็ตามนั้นเลย... เรื่องนี้กูฟันธง “
ไอ้เรย์พูดขึ้นทันทีราวกับว่ารู้อะไรมาเสียอย่างนั้น
“ มึงรู้อะไรมาวะ “
ไอ้แน็คถามต่อทันที จากนั้นไอ้เรย์ก็เริ่มเล่าให้พวกเราฟัง ด้วยเพราะการที่มันอยู่ชมรมบาสและค่อนข้างสนิทกับกลุ่มของพวกพี่กิจ เลยทำให้ได้รู้ข้อมูลดีๆ จากพี่คิมมา
ไอ้เรย์เริ่มเล่าสิ่งที่มันรู้มา (ไม่นาน) ให้พวกเราฟังเรื่อยๆ ตั้งแต่เรื่องที่พี่ฮานะแอบแบล็คเมลพี่คิมจนกระทั่ง...
“ แล้วเจ้แกก็มอมยาพี่กิจเว้ย ดีนะที่พวกพี่คิมไปช่วยไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นเฮียกูเสร็จเจ้แกแน่นอน “
ถึงจุดนี้ผมก็รู้แล้วล่ะครับว่าสิ่งที่พี่กิจพยายามจะบอกมานั้นมันคือความจริง อดห่วงและรู้สึกผิดในเรื่องที่เกิดขึ้นกับพี่เขาในช่วงที่ผ่านมาไม่ได้เลยครับ
แต่ถึงกระนั้น... ผมก็คงไม่กลับไปหาพี่เขาอยู่ดี...
คือตอนนี้มันไม่ใช่เพราะอะไรทั้งนั้นแล้วล่ะครับ แต่เป็นเพราะใจของผมเองต่างหาก... ที่มันไม่เข้มแข็งมากพอที่จะเผชิญกับอะไรก็ตามที่อาจเกิดขึ้นมาบนความสัมพันธ์ของเราได้...
ผมไม่มั่นใจเลยครับว่าพี่เขาจะรักผมจริง... ไม่มั่นใจเลยว่าเราจะไปกันรอด... ผมไม่อยากจะต้องเสียใจอีกต่อไปแล้ว... ก็แค่นั้น
“ ว่าแต่... ข่าวฉาวซะขนาดนี้ พี่ฮานะเขาจะอยู่มหาลัยฯได้ยังไงวะ “
ไอ้ธันที่นั่งฟังอย่างเดียวถามขึ้นมาบ้างครับ
“ นี่แก... เป็นห่วงเขาเหรอ “
แพรแอบกัดเพื่อนสนิทต่อทันที ดูท่าแพรคงจะไม่ชอบพี่เขาจริงๆ นั่นแหละ
“ บ้าดิ แกก็รู้... ว่าเราชอบใคร “
ไอ้ธันรีบสวนขึ้นมาทันที ก่อนที่ทั้งสองคนจะพยักพเยิดกันอย่างเข้าใจ
“ เรื่องนี้กูสืบมาแล้วเว้ย... ตอนนี้เจ้แกไม่ได้เข้ามาเรียนเลย และก็ไม่มีใครคบแกแล้วด้วย คาดว่าเดี๋ยวก็ต้องซิ่วไปเรียนที่อื่นอย่างแน่นอน “
ไอ้แน๊คว่ามาครับ ซึ่งถ้ามันเป็นจริงก็อดสงสารพี่เขาไม่ได้เหมือนกันนะครับ แต่จะทำไงได้ล่ะ... เพราะผลทุกอย่างมันเกิดจากการกระทำของตัวเขาเองแท้ๆ...
...........................................
การสอบปลายภาคเริ่มขึ้นอย่างหฤโหดตลอดทั้งสัปดาห์ ชนิดที่เรียกว่าไม่เป็นอันได้ทำอะไรเลยนอกจาก... อ่านหนังสือแล้วก็สอบ...
กลับมาอ่านหนังสือ... แล้วก็สอบต่อ
กลับมาอ่านหนังสือ... แล้วก็สอบต่อ
กลับมาอ่านหนังสือ... แล้วก็สอบต่อ
กลับมาอ่านหนังสือ... แล้วก็สอบต่อ
โอ้ย!!!!!!!! จะบ้าตายแล้วคร้าบโผม!!!!!!
และแล้ววันศุกร์สุดสัปดาห์ก็มาถึง...
ผมวางปากกาลงทันทีหลังจากที่เขียนอธิบายและวิเคราะห์สำหรับคำถามสุดท้ายลงในสมุดเสร็จ ขอย้ำนะครับว่าสมุด..... คือวิชานี้เป็นปรนัย 60 ข้อ และ อัตตานัย 5 ข้อกับสมุด 1 เล่ม สำหรับวิชา Material
ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาให้กับวิชาสุดท้ายของเทอมนี้ ก่อนจะลุกออกจากโต๊ะเพื่อไปส่งกระดาษคำตอบและออกจากห้องไปก่อนเพื่อนคนอื่นๆ ในกลุ่ม
จบไปสักทีครับกับสัปดาห์นรก ส่วนทำได้รึเปล่านั้น... ค่อยว่ากันอีกทีตอนเกรดออกก็แล้วกัน แต่สำหรับในตอนนี้....
กูสอบเสร็จแล้วโว้ย!!!!!!!!
ผมลงมานั่งรอพวกเพื่อนๆ ที่ใต้ตึกครับ เพราะเย็นนี้เรามีนัดไปฉลองสอบเสร็จกันที่ร้านหมูกระทะใกล้ๆ มหาลัยฯ
ผมนั่งรออยู่ได้ไม่นานก็เห็นพี่ซีพี่รหัสผมเดินลงมาจากตึกครับ ก่อนจะร้องทักพี่เขาขึ้นมาทันที ซึ่งจะว่าไป.. ช่วงนี้ก็ไม่ค่อยได้เจอพี่เขาสักเท่าไหร่เลยครับ
“ พี่ซี ! หวัดดีครับพี่ “
“ อ้าวกันต์ สอบเสร็จแล้วเหรอเรา “
“ เสร็จแล้วพี่ แต่ทำไมค่อยได้หรอก ฮ่าๆๆ “
“ เอาน่า.... ว่าแต่...แล้วเพื่อนๆ เราล่ะ “
“ พวกนั้นมันยังไม่เสร็จกันเลยครับ ผมเลยลงมานั่งรอข้างล่างนี้ก่อน “
“ อ๋อ.. นั้นเดี๋ยวพี่นั่งรอเป็นเพื่อน... เพราะไอ้เอ็กซ์กับพวกเพื่อนพี่มันก็ยังไม่เสร็จเหมือนกัน ไม่รู้ว่ามั่วกันไปถึงไหนแล้ว หนังสือก็ไม่ค่อยจะอ่าน แล้วก็มาบ่นเอาตอนสอบเสร็จแบบนี้ทุกที “
“ ดูพี่กับพี่เอ็กซ์สนิทกันจังเลยนะครับ “
เอาจริงๆ พี่ซีก็ไม่เคยบอกผมจากปากของพี่เขาเองเลยนะครับว่ากำลังคบอยู่กับพี่เอ็กซ์ แต่กระนั้นผมก็พอจะดูออก เพราะพี่เขาก็ไม่มีท่าทีจะปิดบังอะไร จะว่าไปผมก็แอบอิจฉาพี่เขาอยู่เหมือนกันนะครับ นี่ถ้าผมกับพี่กิจสามารถแสดงความรู้สึกต่อกันได้แบบนี้บ้าง.... มันจะเป็นยังไงกันนะ...
โอ้ย !! คิดเพ้อฝันไปอีกแล้วนะไอ้กันต์....
“ ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ “
“ เอ่อ.. พี่ซี... แบบว่า.. พี่กับพี่เอ็กซ์... เอ่อ... ผมถามได้มั้ยครับ “
พี่ซีร่นคิ้วมองผมอย่างแปลกใจ แต่ก็ยิ้มๆ แล้วตอบรับมา
“ ได้สิ... จะถามว่าพี่กับพี่เอ็กซ์เป็นแฟนกันรึเปล่าใช่มั้ย “
“ แฮ่... ก็ประมาณนั้นอะครับ “
พี่ซียิ้มขำขึ้นมาทันที ราวกับว่าเรื่องที่ถามอยู่นี้ ดูจะเป็นเรื่องชิลๆ สำหรับพี่เขาเลย
นี่ถ้าเป็นผมนะ... ผมจะชิลแบบพี่เขามั้ยเนี่ย... แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ผมว่ามันก็ขึ้นอยู่กับแฟนของเราด้วยแหละ ว่าจะทำให้เรามั่นใจในความสัมพันธ์ได้มากน้อยแค่ไหน
“ อื้ม... พี่กับพี่เอ็กซ์เป็นแฟนกัน... ตั้งแต่ปี1 แล้ว... “
“ มิน่าละ ดูพี่เอ็กซ์เอาใจพี่ซีสุดๆ ผมนี่โครตอิจฉาเลย “
“ ฮะๆๆ เอาจริงๆ นะ ก่อนที่เราจะมาคบกันเนี่ย พี่กับพี่เอ็กซ์...คือเราเป็นเพื่อนกันมาก่อน และมันก็ไม่เคยจะมาทำดีอะไรแบบนี้กับพี่เลยนะ ออกจะถูกเอาเปรียบซะด้วยซ้ำไป “
“ อ้าว.... แล้วไหงกลายมาเป็นแฟนกันได้ละครับ “
พอฟังพี่เขาว่ามาแบบนี้ ผมก็ชักอยากจะรู้เรื่องราวของพวกพี่เขาขึ้นมาแล้วสิครับ
ก็มัน... น่าสนใจออกนี่... ว่ามั้ยครับ...
“ ก็.. ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่ามันเริ่มตั้งแต่ตอนไหน แต่ที่จำได้แน่ๆ ก็คือ... พี่เองนี่แหละที่ไปเริ่มชอบมันก่อน... ทั้งๆ ที่ตอนนั้นมันเองก็มีแฟนอยู่แล้วด้วยนะ “
“ โห... แล้วแบบนี้พี่ไม่รู้สึกแย่เอาเหรอครับ “
“ ไอ้แย่มันก็แย่จริงๆ นั่นแหละ... แต่เพราะมันไม่มีทางเลือกนี่ จะถอยก็ถอยไม่ได้แล้ว ที่ทำได้ก็แค่อดทน... กันต์ลองนึกดูนะ... ว่าการที่เราไปชอบคนที่เขาไม่ชอบเรา แถมจะพูดไปก็อาจจะต้องเสียเพื่อนไปอีก หลบหน้าก็ไม่ได้เพราะเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกัน เลยต้องทนดูเขาสวีทกันกับแฟนอยู่บ่อยๆ มันโครตแย่เลยนะความรู้สึกตอนนั้น... “
พูดอะไรไม่ออกเลยครับ... พอได้ยินพี่ซีเล่ามาแบบนี้.... เพราะเมื่อเทียบกันแล้ว... เรื่องของผมมันช่างเล็กน้อยมากๆ เลยหากเทียบกับสิ่งที่พี่เขาเจอมา แต่ทว่าความพยายามและความอดทนของผมกลับน้อยกว่าพี่เขาเสียอีก... ขนาดแค่เรื่องเข้าใจผิดเล็กน้อย ผมก็เลือกที่จะยอมแพ้และก็กลัวมันไปซะทุกอย่าง ช่างน่าอายจริงๆ....
“ แล้ว... ทำยังไงพี่เอ็กซ์ถึงมาชอบพี่ได้ล่ะครับ “
“ อืม... พี่ก็ไม่ได้ทำอะไรนะ คงเพราะความสนิทและความใกล้ชิดกันมั้ง เพราะจู่ๆ มารู้ตัวอีกที มันก็มาชอบพี่เข้าให้แล้วอะ... “
“ ว้าว.. แบบนี้พี่ก็โครตดีใจเลยดิ “
“ มันก็ไม่เชิงหรอกนะ... เพราะถึงจะชอบกันแต่เราก็เปิดตัวกันไม่ได้ เพราะตอนนั้นเอ็กซ์มันก็ยังไม่ได้เลิกกับแฟนที่มันคบอยู่ แล้วก็ยังมีปัญหาอื่นๆ ตามมาอีกเพียบ แต่จะว่าไป... พอมานึกๆ ดูแล้ว พี่ก็ไม่คิดนะว่าเราจะผ่านกันมาได้จนถึงทุกวันนี้ “
“ โห... แล้วนี่... พวกพี่ผ่านปัญหาต่างๆ มากันได้ยังไงอะ “
“ ก็ถ้ารักกันมากพอ เราก็ต้องอดทน...ที่สำคัญ.... อย่าสูญเสียความเชื่อใจระหว่างกันไปโดยเด็ดขาด... “
ราวกับสวรรค์มาโปรดเลยครับ ที่ทำให้ผมเข้าใจและคิดได้กับเรื่องง่ายๆ ที่ผมมองไม่ออกแบบนี้... ขอบคุณนะครับพี่ซี... ขอบคุณพี่มากจริงๆ
“ ว่าแต่... นี่เราแอบไปชอบใครเข้าปะเนี่ย ถึงได้ถามเอาๆ แบบนี้... “
พี่ซียิ้มถามมาพร้อมสายตาคาดคั้นอยู่กลายๆ ซึ่งผมก็ได้แต่ยิ้มแก้เก้อตอบไปให้เท่านั้น
“ ก็...ไม่รู้เหมือนกันสิครับพี่... แต่ว่า...ได้ยินพี่เล่ามาแบบนี้แล้ว มันก็ทำให้ผมรู้สึกอยากจะลองลุกขึ้นมาพยายามใหม่อีกครั้งเลยนะครับ ขอบคุณนะครับพี่... ที่ทำให้ผมรู้สึกเข้มแข็งขึ้นมาได้... “
“ ขนาดนั้นเลย... “
พี่ซีทำหน้าเหมือนไม่ค่อยเชื่อ แต่ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ นะ เลยได้แต่อมยิ้มพยักหน้ารับไปเขินๆ
“ ซี..... ! “
แล้วเสียงพี่เอ็กซ์ก็ดังขึ้นมาแต่ไกลให้พวกเราหันไปมองกันครับ พี่เอ็กซ์เดินเร่งๆ เข้ามาหา ก่อนจะนั่งลงข้างๆ พี่ซี พร้อมกับเอนหัวลงมาพิงไหล่พี่เขาไว้อย่างหมดแรง....
“ จะรอดมั้ยเนี่ย... เอ็กซ์ทำไม่ได้เลยอะ “
“ ก็บอกให้อ่านหนังสือก็ไม่เชื่อ แล้วมาอ่านเอาเมื่อคืน... มันจะไปทันได้ไง “
พี่ซีทำเสียงเข้มดุไปครับ ในขณะที่พี่เอ็กซ์ได้แต่ทำหน้ามุ่ยอย่างเถียงไม่ออก
ดูๆ แล้วก็น่ารักดีนะครับ อิจฉาสุดๆ อะ
ลากับพี่เอ็กซ์พี่ซีไปได้ไม่นาน ผมก็พบกับอีกคนหนึ่งที่ทำให้ความรู้สึกผมแทบจะดับวูบไปในทันทีที่เข้าไปทักทาย เมื่อเห็นพี่เขาเดินลงบันไดมาพร้อมกับกลุ่มเพื่อนๆ
“ หวัดดีครับพี่นิก... ไม่ได้เจอกันในมอเลยนะครับ “
พี่เขาทำหน้างงๆ ก่อนจะร่นคิ้วถามผมกลับมา..
“ น้อง... กันต์ใช่มั้ยครับ... เอ่อ... น้องรู้จักพี่ด้วยเหรอ.... “
น้ำเสียงและข้อความที่ผมได้รับกลับมา... มันทำให้ผมถึงกับพูดอะไรไม่ออก...
นี่พี่เขาไม่ใช่คนที่อยู่ข้างห้องและพูดคุยกับผมอยู่บ่อยๆ หรอกเหรอ....
หรือว่าบางที....
.............................