#ซอโซ่ล่ามธีร์
ด่านที่ 2
พี่จะเห็นหน้าน้องให้ได้!!!
“ตอนแรกกูก็ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นใคร แต่พวกมึงรู้ใช่ไหมว่าสายกูอย่างเยอะ ผ่านไปแป๊บเดียวตดยังไม่ทันหายเหม็นก็มีเด็กหลังไมค์มาหากูว่า ‘พี่ธีร์คะ น้องหาเซอร์ไวเวอร์คนนั้นเจอแล้ว เจอทั้งแก๊งเลยค่ะ’ กูนี่ยิ้มเลย”
นอกจากหมูสามชั้นย่างที่ดังฉ่า ๆ ก็ยังมีเสียงพระเอกของโลกใบนี้ที่เอาแต่ซุยเรื่องตัวเองไม่หยุด ชายหนุ่มสามคนนั่งกินหมูกระทะอยู่หน้าร้านเกม โดยมีเสียงผัดข้าวจากร้านตามสั่งข้าง ๆ กับเสียงบิดมอเตอร์ไซค์ของนักศึกษาที่อาศัยอยู่หอพักละแวกนี้เพิ่มบรรยากาศให้
“แดกหน่อยธีร์อย่าเอาแต่ซุย” แจ็คกล่าวเสียงเรียบ ชี้ตะเกียบไปยังหมูสามชั้นที่กองพะเนินอยู่ในถ้วยโดยฝีมือไอ้แหลม มือดีจากพระนครที่มีความสามารถหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล่นเกม ทำกับข้าว ไปจนถึงความปากหมา ๆ ของมันที่วอร์กับคนในเกมทีไรก็ไม่เคยแพ้สักที
“แดกด้วยคุยไปด้วยมันจะเป็นไร มึงอะเงียบเกิน ซึมเศร้าแดกอีกละดิ?” ธีร์ยักคิ้วใส่เพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนมอปลาย มันเป็นโรคซึมเศร้าซึ่งต้นเหตุมาจากความเครียดและความกดดันมากมาย ตั้งแต่เรื่องครอบครัวไปจนถึงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คนอย่างเขาไม่ค่อยเข้าใจนัก
ธีร์คิดว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะทำความเข้าใจโรคนี้ได้อย่างถ่องแท้ เคยลองปลอบมันสารพัดวิธีแต่ก็ไม่ได้ผล และเพื่อน ๆ ก็ไม่ค่อยเข้าใจโรคฮิปสเตอร์ที่ไอ้แจ็คเป็นด้วย แต่เขาก็เคยเสิร์ชข้อมูลในอินเทอร์เน็ตอยู่ บวกกับเห็นคนแชร์ในทวิตเตอร์และเฟซบุ๊กอยู่หลายครั้ง จึงพอได้เรื่องว่า
‘ถ้ามึงมีเพื่อนเป็นซึมเศร้าแล้วมึงไม่เข้าใจนะ มึงไม่ต้องทำอะไรมาก แค่ไม่ปลอบสั่ว ๆ ไม่พยายามยัดเยียดให้มันสตรองเหมือนฟันหน้ามึง อย่าบอกว่าคนอื่นลำบากกว่าอีกตั้งครึ่งโลกแต่เขาก็ยังอยู่ได้ ไม่ มึงห้ามพูดอย่างนั้นเด็ดขาดเลย ถ้ามันดิ่ง มึงแค่อยู่ข้าง ๆ มัน พูดเรื่องไร้สาระบ้าง ชวนมันคุยบ้าง เพื่อไม่ให้มันจมดิ่งอยู่กับความรู้สึกที่เผชิญอยู่ แค่นั้นเพื่อนมึงก็รู้สึกขอบคุณแล้ว’
เออ เขาไม่เคยเป็นโรคนี้ ไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไร แต่ถ้าไอ้แจ็คป่วย คนที่เรียกว่าเพื่อนก็ต้องดูแลมันเปล่าวะ?
‘กูอยากตาย’
‘มึงจะตายทั้งที่ซีรีส์มาเวลยังไม่อวสานเหรอเพื่อน กูถามแค่นี้’
‘เออว่ะ งั้นกูก็ยังตายไม่ได้สินะ’
‘ไหนจะซีรีส์มหากาพย์ทั้งหลายอีก ถ้ามึงตาย มันจะเป็นการตายที่ไม่หลุดพ้น วิญญาณมึงจะเร่ร่อนไปบ้านนั้นที บ้านโน้นที เพื่อขอส่วนบุญดูซีรีส์ด้วย ถ้าเกิดเขามีเซนส์แล้วเห็นมึงขึ้นมาก็ลำบากไปนิมนต์พระอีก มึงจะทำให้คนอื่นลำบากไม่ได้นะแจ็ค’
‘โห กูไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นเลย ขอบใจมึงมากที่เรียกสติกู’
‘ยัวร์เวลคั่ม’
‘ถุ้ย!!!’
ถึงจะเป็นเหตุผลกาก ๆ แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เพื่อนที่คิดจะละทางโลกมีความอยากตื่นไปทำงานและใช้ชีวิตต่อไป ไอ้แจ็คไม่ได้ทำหน้าอมทุกข์เหมือนคนใกล้ตายอย่างที่ใครเข้าใจว่าคนเป็นโรคซึมเศร้าต้องหงอยตลอดเวลา มันก็ใช้ชีวิตปกติ มียิ้ม มีหัวเราะ มีสุข มีเศร้า เพียงแต่มันเก็บเรื่องเศร้าไว้ในใจมากกว่าคนทั่วไปมากกว่าก็เท่านั้น
“พี่ตั้บ เมื่อไหร่ดีมึงอะ เมื่อไหร่?” แหลมผลักประตูร้านเกมเข้าไปพร้อมตะโกนเรียกเจ้าของร้านที่ยังตี ROV ไม่จบเกมสักที
“เออ ใกล้ละ รีบมากทำไมพวกมึงไม่แดกกันตั้งแต่เมื่อวานวะ” ตุ้บตั้บบ่นอุบอิบพลางขมวดคิ้วจ้องหน้าจอสมาร์ทโฟนอย่างจริงจัง
“เล่นไปก็แพ้ ทีมที่ไม่มีกูมันจะไปมีความหมายได้ไงกูถามหน่อย” ความกวนตีนของไอ้แหลมไม่เคยแบ่งระดับแม้ว่ามันจะอายุน้อยที่สุด “กำลังจะมีคนเปิดไมค์ด่าทีมในอีก สาม สอง หนึ่ง”
“โว้ย!!! มากันบ้านดิสัด จะฟาร์มหาเงินไปเลี้ยงพ่อมึงเหรอไอ้ฉิบหาย!!!” บุญบาป พูดยังไม่ทันขาดคำเจ้าของร้านเกมหลังมหาลัยผู้มีหุ่นอ้วนท้วมก็เปิดไมค์ด่าเพื่อนร่วมทีมจริง ๆ
ตุ้บตั้บเป็นพี่ใหญ่ในทีม ‘ขี้ซุยบราเทอร์’ ทีมที่เหมือนจะเก่งเมื่อเล่นคนเดียว ไม่ว่าจะเป็นเกมไหน... แต่พอลงแข่งทีมทีไรก็พากันกอดคอตายที่รอบสองทุกที ชายหุ่นท้วมหลับตาลงพลางเอนหลังพิงกับโซฟาเพื่อสงบสติ เขาพยายามจะเป็นมักเกิ้ลทั่วไปแล้ว แต่พอเล่นเกมกะโหลกนี่ทีไรก็เผลอใช้เวทย์มนตร์นอกฮอกวอตส์ทุกทีสิน่า
แหลมบึนปากแล้วปิดประตู ก่อนจะกลับเข้าวงหมูกระทะรอบดึกอีกครั้ง
“กูกลับละ” แจ็คมองนาฬิกาข้อมือเมื่อถึงเวลา ซึมเศร้าแมนผู้มีแม่ และน้องชายกับน้องสาววัยขบเผาะรออยู่บ้านจึงต้องรีบกลับไปดูแลใส่ใจ
“ขับรถดี ๆ นะพี่มึง แต่อย่าให้ใครแซงได้” แหลมรีบโยกตัวหลบฝ่ามือรุ่นพี่อย่างรู้ทัน เด็กหนุ่มจิ๊ปากพร้อมกระดิกนิ้ว ก่อนจะชี้ไปยังมอเตอร์ไซค์เมียรักของแจ็คเป็นเชิงไล่
“กูจะเลิกเล่นเกมห่านี่ละ” เหมือนได้กลิ่นธูปถึงยอมออกมา พี่ตั้บนั่งลงแทนที่แจ็คพร้อมใช้ถ้วยกับตะเกียบชุดเดิมอย่างไม่รังเกียจ ซึ่งเขาจะเรียกว่าเป็นเพราะความสนิทมากกว่าความตะกละโสโครกของพี่ตั้บมันละกัน
“มึงพูดแบบนี้มาตั้งแต่สมัย DotA 1 แล้วเปล่าวะพี่” ไอ้ลูกครึ่งฝรั่งยี่สิบอีสานแปดสิบตอบอย่างอ้อนตีน ไอ้แหลมเป็นเด็กปีสองมหาลัยเอกชนแถว ๆ ฟิวเจอร์ มันเป็นเด็กเรียนดี กีฬาก็ใช้ได้ แต่ไม่มีความเคารพใด ๆ กับเพื่อนรุ่นพี่อย่างพวกเขาเลยสักนิด ซึ่งถามว่านั่นเป็นปัญหาหรือเปล่า ก็ไม่ว่ะ เพราะนอกจากไอ้แจ็ค คนที่เหลือก็รู้จักกันผ่านโลกออนไลน์ทั้งนั้น พวกเขาเริ่มรู้จักกันจากแชทในเกมโดยไม่เคยเห็นหน้าค่าตา ก่อนจะมาสร้างความฉิบหายในชีวิตนอกเกมเพราะเคมีมันเข้ากันได้ดีจนเกินไป
“มึงยังเล่าไม่จบเลยพี่ธีร์ สรุปรีแมชแล้วใช่ปะ?” น้องเล็กประจำทีมถามอย่างใคร่รู้
“คุยเรื่องอะไรกันอยู่วะ?”
“กูล่ะเบื่อพวกมาตอนตลาดวาย” ธีร์บ่นพึมพำพร้อมคีบผักให้รุ่นพี่ผู้หิวโหย “เรื่องไอ้คนที่กูแพ้เมื่อวานน่ะ”
“เออ สรุปใครวะ?” สิ้นสุดคำถามของตุ้บตั้บ ธีร์ก็ส่ายหน้าเป็นคำตอบ “จากที่เข้าไปดูไลฟ์ย้อนหลัง กูว่ามันก็เล่นเอาเรื่องอยู่นะ เผลอ ๆ อาจจะเป็นพวกเกมเมอร์ดัง ๆ แต่เนียนสร้างไอดีใหม่ไปยำหมูเหมือนมึง” จากประสบการณ์โชกโชนในวงการเกม ตุ้บตั้บขอฟันธงเลยว่าคนนั้นต้องเป็นใครสักคนที่อยากกระทืบไอ้ธีร์ให้อับอาย ซึ่งก็ทำสำเร็จเสียด้วย
“หึ” ชายหนุ่มตัวสูงส่ายหน้าปฏิเสธ “เป็นโนเนมจากไหนก็ไม่รู้ ใน Twitch คนติดตามไม่ถึงยี่สิบคนเลยมั้ง”
“เช้ด... ได้ไงวะ”
“บอกให้แอดมาก็ไม่แอดสักที กูเลยล่าแม่มดแม่ง”
“พี่มึงเลวนะแหลม เป็นกู ๆ เลิกคบ”
“น้องเห็นด้วย” ไอ้ลูกครึ่งสาระแนตบมุก ซึ่งบอกเลยว่าเขาไม่รู้สึกผิดสักนิด
จะหาว่าเข้าข้างตัวเองก็ได้ แต่ชาแนลของเขาก็ไม่ใช่ไก่กาอาราเล่ที่จะได้ไม่รู้จัก เด็กนั่นต้องรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นใครที่ไหน มันแค่แกล้งตีเนียนทำเป็นซื่อ แต่พอลับหลังคงหัวเราะเยาะสะใจที่เอาชนะเขาได้ในเกมนั้น
“พอเจอชาแนลมันแล้วมึงทำไงต่อ?”
“กูเข้าไปตอนมันเริ่มเล่นเกมพอดี แลดูจะแปลอังกฤษใช้ได้อยู่ กูปล่อยให้แฟนคลับหยอกมันสักพักแล้วก็โบ้มโดเนทกระแทกปากไปห้าพัน กูว่าคงนั่งหน้าม้านอยู่หน้าคอม เสียงนี่สั่นเป็นต้นกล้วย”
“ต้นกล้วยเชี่ยไรมึง” <- ตุ้บตั้บ
“สั่นเครือ” <- ธีร์
“ผ่ามพาม!” <- แหลม
“กูให้ห้าบาทเอาไปอม แล้วอย่าเล่นมุกส้นตีน ๆ แบบนี้อีก” ตุ้บตั้บเอาเหรียญจากรูหูออกมากระแทกลงบนโต๊ะลายหินอ่อน และธีร์ก็รับไปเหน็บหูตัวเองต่ออย่างภาคภูมิใจ
“เดี๋ยวกูเอาไปโพสต์ให้ลูกเพจด่ามึงเล่นดีกว่า” แหลมหรี่ตายิ้มอย่างมีเลศนัย มันเอาโทรศัพท์ขึ้นมาทำท่ากดเข้าเฟซบุ๊กเหมือนจะบอกว่า ‘กูไม่ล้อเล่นนะพี่’
ไอ้เชี่ยนี่เป็นเจ้าของเพจ ‘วันนี้พี่ธีร์ควรโดนด่าว่าอะไร?’ ซึ่งตอนแรกเขาคิดว่าคงไม่มีใครบ้าจี้เข้าไปกดไลก์หรอก แต่พอรู้ตัวอีกทีเพจมันมีคนติดตามเกินครึ่งแสนแล้วไอ้นรกแตก
“กูแค่อยากเล่นกับคนที่ทำให้กูขยับนิ้วได้ไงพี่ ไล่ฆ่าหมูมาก็เยอะ กูควรหาคู่แข่งที่มันสมน้ำสมเนื้อสักที”
“แหม่... พ่อคนเก่ง พ่อซุปเปอร์แมน พ่อคลาร์กเคนท์ หล่อ เข้ม โปรระดับโลก” ตุ้บตั้บเบ้ปากเป็นรูปสามเหลี่ยมหน้าจั่ว เขารู้จักไอ้ธีร์ตั้งแต่มันยังเป็นเด็กหัวเกรียน เคยขี้ซุยแค่ไหน วันนี้ให้คูณไปอีกห้าร้อย
“คำคุยสุด” แหลมเสริม
“นึกแล้วก็เซ็ง” ชายหนุ่มตัวสูงถอนหายใจ เมื่อนึกถึงไอ้เด็กนั่น “กูท้ามันมาแก้เกม แต่พอเล่นจริง ๆ เสือกวิ่งโง่มายืนให้กูฟันเล่นหน้าตาเฉย ไม่หนี ไม่วิ่ง ไม่อะไรทั้งนั้น ไอ้ฉิบหาย กูก็ของขึ้นดิ เผลอด่าออกไลฟ์ต่อหน้าแฟนคลับด้วย โคตรเหง้าศักราชมาครบอะกูพูดเลย” ใช่ว่าธีร์จะเป็นคนสุภาพอะไรขนาดนั้น แต่เขาก็ไม่ได้อยากจะหยาบคายใส่เกมเมอร์ด้วยกันเปล่าวะ แต่ไอ้เด็กนั่นก็สุดจะทนเหลือเกิน
ถ้ามันไม่แกล้งแพ้มีหรือเขาจะหัวร้อน เด็กเปรต
“ถ้าบอกว่าเป็นเกมเมอร์โนเนม มันจะเป็นไปได้ไหมว่าเด็กมันอยากรีบจบกับมึงเลยแกล้งแพ้”
“พี่พูดถูก” ไอ้แหลมเสริม ซึ่งเขาก็คิดเหมือนกัน แต่เด็กนั่นรู้จักเขาน้อยเกินไป
“แล้วมึงทำไงต่อ?”
“กูด่ามันไปชุดนึง บอกว่าถ้าเล่นแบบนี้เคี้ยวขี้แล้วพ่นใส่หน้ากูเลยดีกว่าถ้าจะมาหยามกัน”
“เชี่ย มึงพูดงี้เลยเหรอพี่ แต่ถ้าจะทำให้หน้าสุดสำอางของมึงแปดเปื้อนได้ การอมขี้สักครั้งในชีวิตก็น่าคิดอยู่” แหลมโดนตบกะโหลกลั่นไปหนึ่งทีข้อหาไม่เข้าข้างพี่มัน ธีร์เอาลิ้นดันกระพุ้งแก้ม พอนึกถึงเรื่องนี้ทีไรเป็นต้องหัวเสียทุกทีสิน่า
“พรุ่งนี้กูจะแก้เกมอีกรอบ” ธีร์ไม่เคยคิดว่าตัวเองเกลียดความพ่ายแพ้กระทั่งเจอเด็กนั่น
ถ้ายอมเล่นดี ๆ แต่แรกก็จบแล้วเปล่าวะ จะได้รู้ดำรู้แดงไปเลยว่าใครขิงข่าตะไคร้กว่ากัน คราวนี้ถ้ายังแพ้อีกก็จะไม่ตามไปวอแว เกมตอนหัวค่ำนอกจากจะเฟลกับตัวเองแล้วมันยังทำให้เขาอับอายขายขี้หน้าแฟนคลับ ไหนจะตกเป็นขี้ปากพวกเกมเมอร์ช่องอื่นที่พร้อมจะเอาไปนินทาลับหลังว่า Thr33Gamer เป็นคนพาล หาเรื่องคนอื่นไปเรื่อย ไม่รู้จักยอมรับความพ่ายแพ้
“นิ่ง ถึงกับนิ่ง” แหลมค้างอยู่ในท่าถือตะเกียบพลางมองหน้าเพื่อนรุ่นพี่ที่ดูเหมือนว่าจะจมอยู่กับความคิดบางอย่าง ซึ่งเขารู้ว่าต้องเป็นเรื่องสนุกของชาวเราอย่างเป็นแน่แท้!!!
“เซ็งว่ะ กูกลับดีกว่า”
“กูลงร้อยนึงว่าพี่ธีร์จะกลับไปไลฟ์ฆ่าหมูโชว์สาว” แหลมวางเงินลงบนโต๊ะ ก่อนตุ้บตั้บจะวางตาม
“กูลงว่ามันไปหาเมีย”
ทั้งคู่เงยหน้ามองไอ้ขี้เก๊กที่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนมันจะอมยิ้มแล้วมองมายังพวกเขาทั้งสองที่ยังกินหมูกระทะยังไม่เสร็จ
“มึงเสียร้อยนึงให้พี่ตั้บแล้วเชี่ยแหลม” เด็กลูกครึ่งมองบนไปจนถึงสวรรค์เมื่อนึกถึงแฟนคนสวยของธีร์ แหลมเอาเงินยัดใส่มือคนข้าง ๆ อย่างจำใจ ก่อนจะปัดมือไล่ก่อนที่เขาจะอ้าปากด่าแฟนสุดงี่เง่าของไอ้พี่ธีร์
*
แหลมคงเสียเงินร้อยนึงไปเปล่า ๆ เพราะธีร์ไม่ได้ไปหา
เบลอย่างที่ตุ้บตั้บเดาไว้ แต่เขาเลือกที่จะกลับคอนโดเพื่อเล่นเกม หรืออ่านการ์ตูนสักเรื่องที่อัปเดตตอนล่าสุดทุก ๆ วันพุธ แต่พอเอาเข้าจริงธีร์ก็ใช้ชีวิตแบบที่เคยทำทุกวันไม่ได้ เพราะยังมีเรื่องความพ่ายแพ้ที่น่าหงุดหงิดวิ่งวนอยู่ในความคิดไม่หยุด
Thr33Gamer: เฮ้ยน้องเด๋อ นอนยังวะ?
สุดท้ายก็ตัดสินใจทักแชทไปจนได้ ถ้าเด็กนั่นไม่ตอบแล้วเนียนออฟไลน์เขาจะตามไปหลอกหลอนมันทุกครั้งที่เห็นว่าออนไลน์เลยคอยดู ชื่อก็ขึ้นเด่นหราว่ากำลังเล่นเกมขนาดนั้น ถ้ายังตอแหลอีกนี่เป็นเรื่อง
ชายหนุ่มเคาะปลายนิ้วชี้ลงบนโต๊ะระหว่างรอ แต่เจ้าของชื่อ Derya MK12 ก็ไม่มีท่าทีว่าจะสลับหน้าจอมาตอบเลยสักนิด เมินเหรอ หรือว่าเล่นตัว ชักจะเอาใหญ่ละ สงสัยอยากท้าทายอำนาจมืด
ธีร์ลุกขึ้นยืนกอดอกทั้งที่ยังจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ เขายืนนิ่งค้างอยู่ท่านั้นอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเดินวนไปวนมา ในหัวมีคำด่ามากมายที่เตรียมไว้ให้น้องเด๋อที่บังอาจปล่อยให้เขารอนานขนาดนี้ ถ้าไม่นับตอนไปยืนไถโทรศัพท์เล่นหน้าอีฟแอนด์บอยระหว่างรอแฟนซื้อเครื่องสำอาง ธีร์ไม่เคยต้องรอใคร จำไว้!
ทักซ้ำดีเปล่าวะ... ไม่ เดี๋ยวเด็กมันจะได้ใจ ผู้ใหญ่ที่ถือไพ่เหนือกว่าควรกดดันให้พวกฟันน้ำนมรู้ว่าควรวางตัวอย่างไร
Derya MK12: มาแล้ว ๆ
Derya MK12: ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ เมื่อกี้เพื่อนโซ่ยืมเล่น
ธีร์ยังคงยืนกอดอกในท่าเดิมขณะอ่านคำแก้ตัว เขาเบ้ปากพลางใช้เท้าหมุนเก้าอี้เข้าหาตัวก่อนจะนั่งลงเพื่อรัวนิ้วตอบแชทเด็กน้อย
Thr33Gamer: อ้างว่ะ โทษเพื่อนแบบนี้ต้องเป็นคนแบบไหนวะ
Derya MK12: ไม่ใช่นะครับ เมื่อกี้เพื่อนโซ่เล่นจริง ๆ ปกติโซ่ไม่ค่อยเล่น GTA* นะ
*GTA = เกมที่แอบมีความรุนแรงเล็กน้อยถึงปานกลางThr33Gamer: งั้นก็เปิดกล้องดิ จะได้รู้ว่าพูดจริงหรือโกหก
Derya MK12: ...
Derya MK12: อ๋อ โซ่ไม่มีกล้องหรอกครับพี่ธีร์
นั่น ตอแหลกูละ
Thr33Gamer: อะไร ปกติไลฟ์สตรีมเกมโดยที่ไม่เปิดกล้องว่างั้น?
Derya MK12: ครับ มันทำได้นะ ไลฟ์แบบเล่นเกมอย่างเดียวน่ะครับ
Thr33Gamer: อ้าว คือจะบอกว่าพี่ไลฟ์สตรีมแบบเปิดกล้อง เพราะอยากขายความหล่อว่างั้น?
น้องเด๋อต้องมีนิสัยเหมือนพวกเกมเมอร์ช่องอื่นที่หาว่าเขาดังได้เพราะหน้าตาดีแต่เล่นเกมกากแน่ ๆ
Derya MK12: เดี๋ยวนะครับ ไม่ใช่อย่างนั้น
Derya MK12: ;_;
Derya MK12: อย่าเข้าใจโซ่ผิดนะ โซ่ไม่ได้หมายความแบบนั้นเลย
Derya MK12: โซ่แค่จะบอกว่าโซ่ไม่มีกล้อง ก็เลยเล่นเกมอย่างเดียวน่ะครับ เพราะช่องของโซ่ก็ไม่ค่อยมีคนมาดูอยู่แล้ว คนที่เข้ามาก็คงอยากดูเกมมากกว่า ไม่มีใครอยากเห็นหน้าโซ่หรอก
Thr33Gamer: อ้าว งี้ก็หมายความว่าคนเขาเข้ามาดูพี่เพราะหน้าตา?
Derya MK12: โห พี่ครับ ไม่ใช่ ;_;
Derya MK12: อยากร้องไห้แล้วอะ
Thr33Gamer: เดี๋ยวเหอะ ทำเป็นหน่อมแน้มแต่ความจริงก็หลอกด่ากันอยู่เนือง ๆ สินะ น้องเด๋อแม่งกวนตีนว่ะ
Derya MK12: โซ่ไม่เคยคิดจะหลอกด่าพี่ธีร์เลย สาบานได้
Thr33Gamer: ถ่ายรูปตอนสาบานต่อหน้าพระแล้วส่งมา
Thr33Gamer: NOW
Derya MK12: เดี๋ยว... พี่จะเห็นหน้าโซ่ให้ได้เลยใช่ไหมครับ โซ่ก็กลัวเหมือนกันนะ เมื่อหัวค่ำพี่ธีร์กับแฟนคลับน่ากลัวมากเลยรู้ตัวไหมครับ เงินพวกนั้นน่ะ โซ่จะเอาไปทำบุญให้หมดเลย
พ่อพระมาเกิดเหลือเกินนนน
Thr33Gamer: เออ อยากทำไรก็ทำ แต่อย่าลืมเขียนชื่อพี่ใส่ซองด้วย
Derya MK12: พี่ธีร์กับแฟนคลับทำแบบนี้บ่อยเหรอครับ
Thr33Gamer: ไม่อะ น้องคนแรก
Derya MK12: อ๋อ... งั้นก็ดีแล้วครับ อย่าไปทำกับคนอื่นเลย แบบนั้นน่ากลัวมาก ๆ
Thr33Gamer: มีไรต้องกลัว ไปสาบานยัง รีบถ่ายรูปแล้วส่งมา ก่อนที่พี่จะมีน้ำโห
Derya MK12: โทรศัพท์โซ่ไม่มีกล้อง
Thr33Gamer: ยัง ยังอีก
Derya MK12: ;_;
Derya MK12: ไม่เอาครับ กลัว
Thr33Gamer: กลัวไรนักหนา ไม่ได้เอารูปไปให้พ่อหมอเสกของใส่ท้องหรอก
Thr33Gamer: กล้า ๆ หน่อยดิ ลูกผู้ชาย
Derya MK12: พอโดนพี่กดดันแบบนี้ก็เริ่มอยากเป็นผู้หญิงแล้วล่ะครับ...
Thr33Gamer: หือ น้องเด๋อเป็น?
Derya MK12: ไม่ครับไม่ โซ่เป็นผู้ชายครับ
Thr33Gamer: เหรอ แล้วมีเมียยัง
Derya MK12: ยังครับ โซ่ยังเรียนอยู่เลย
Thr33Gamer: หมายถึงเมียแบบแฟนปะ ไม่ใช่เมียแบบแต่งงาน
โว้ย! มึงก็ซื่อเกิน
Derya MK12: แฟนก็ยังครับ
Thr33Gamer: จีบสาวไม่ติดหรือว่าเป็นไอ้เห่ยเลยไม่มีใครชอบ
Derya MK12: อันหลังใช่ครับ แต่เรื่องจีบผู้หญิงโซ่ไม่เคย
Thr33Gamer: อ่อนแบมาก
Thr33Gamer: นี่น้องเด๋อ พี่จะแนะนำอะไรให้ในฐานะที่เป็นเกมเมอร์ด้วยกัน
Thr33Gamer: ชีวิตคนเราจะติดเกมแค่ไหนก็ได้ แต่ก็อย่าลืมใช้ชีวิตข้างนอก โอเคไหม ผู้หญิงก็มีส่วนทำให้ชีวิตขับเคลื่อน
Derya MK12: เข้าใจครับ แต่โซ่ไม่กล้า พอยืนอยู่ใกล้ผู้หญิงก็หน้าร้อนไปหมดเลย
Thr33Gamer: หน้าร้อนนี่ใช่ฤดูไหม
Derya MK12: อันนี้เล่นมุกเหรอครับ
Thr33Gamer: ปกติต้องได้ 5 บาทแล้วนะ
Derya MK12: ...
Thr33Gamer: ...
Derya MK12: ...
Derya MK12: แอบเป็นคนตลกด้วย...
Thr33Gamer: 5555555555555555555555555
Derya MK12: เดี๋ยวโอนให้นะครับ ขอกสิกร...
เอาว่ะ ไอ้เด็กนี่แม่งได้
มันผู้ใดรู้จักตบมุก มันผู้นั้นคือมิตรในภายภาคหน้า
Thr33Gamer: ไม่เอารูปก็ได้ แต่ต้องเอาที่อยู่มา เดี๋ยวส่งกล้องไปให้ เกมหน้าแข่งกันต้องเปิดกล้องโอเคเปล่า?
Derya MK12: ...
เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าหน้าตาน้องเด๋อจะหน่อมแน้มเหมือนเสียงมันตอนไลฟ์สตรีมไหม ถ้าจะบ่ายเบี่ยงหาเรื่องหนีทหารคงต้องพยายามหน่อยล่ะไอ้หนู เพราะพี่ธีร์คนนี้จับผิดโคตรเก่ง
Derya MK12: ออฟไลน์ฟั้ค!!!!!!!!!!!!
น้องเด๋อแม่งชิ่งหนีเฉย!!!!!!
“...”
ชายหนุ่มตัวสูงนั่งหน้าแห้งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ พร้อมคำว่า Derya MK12: ออฟไลน์ พุ่งออกมาเป็นฟองน้ำความคิด เดี๋ยว... แบบนี้ก็ได้เหรอวะ คุยกันอย่างออกรสชนิดว่าถ้าบทสนทนายาวกว่านี้อีกหน่อยคงแลกชื่อพ่อแม่กันแล้ว
จากที่คุยกันก็พอจับทางได้อยู่ว่าเด็กมันเป็นคนป๊อด ๆ แต่ปิดบังตัวตนขนาดนี้มันชักจะเกินเบอร์ไปหน่อย ‘ไม่หล่อเหรอ?’ เหตุผลนี้ฟังไม่ขึ้นว่ะ เกมเมอร์มากมายที่ไลฟ์สตรีมแบบเปิดกล้องก็ใช่ว่าจะหน้าตาดีทุกคนเปล่าวะ ลูสเซอร์อะไรขนาดนั้น
ธีร์ยกขาขึ้นพาดกับโต๊ะคอมพลางเอนหลังพิงกับพนักเก้าอี้ เขายังคงมองแชทที่ถูกตัดจบไปดื้อ ๆ เผื่อว่าน้องเด๋อจะกลับมาอีกรอบหลังจากตั้งหลักได้ แต่ผ่านไปหลายนาทีก็ยังเหมือนเดิม
RRRrrrr
เสียงสมาร์ทโฟนเรียกชายหนุ่มตัวสูงให้หลุดออกจากความคิด ธีร์คว้ามากดรับสายทันทีที่เห็นว่าเจ้าของร้านอุปกรณ์ไอทีที่เป็นสปอนเซอร์งานเกมโทรเข้ามา และนั่นเป็นเรื่องดีส่งท้ายค่ำคืนนี้หลังจากหัวเสียมาทั้งวัน
( ไงธีร์ ได้ข่าวว่าเจอทีเด็ดมาเหรอวะ อยากแก้เกมไหม เดี๋ยวพี่จะเป็นสปอนเซอร์ให้ ขอแค่จัดเต็มไลฟ์ลงยูทูป ส่วนเรื่องรางวัลผู้ชนะเนี่ย... อยากได้อะไรก็บอกมาเลย จะหูฟัง เก้าอี้ คีย์บอร์ด หรือเหมายกเซ็ทก็ยังได้ )
ถ้าโชคจะเข้าข้างขนาดนี้... “ถ้าผมชนะน่ะเหรอ”
เห็นทีว่าน้องเด๋อจะไม่รอดแล้วว่ะ“พี่ต้องทำให้เด็กนั่นยอมเปิดกล้อง ผมอยากเห็นหน้ามัน”
To be continuedสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าค่าทุกคน ดูแลสุขภาพกายและใจกันด้วยนะคะ
เดี๋ยวจะเอาด่านสามมาเสิร์ฟเร็ว ๆ นี้เรย
ขอบคุณมากค่า :3
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
