หัวข้อ: {เรื่องสั้น} When Night falls

[lindag]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

เรียน   ท่านสมาชิกทุกท่านทราบและโปรดดำเนินการอย่างเคร่งครัด

เรื่อง  กฎกติกาและมารยาท

          กรุณาอ่านข้อความข้างล่างที่แนบมาด้วยข้าล่างนี้   ด้วยความระมัดระวังยิ่ง

เพราะเป็นบรรทัดฐานที่พึงยึดและปฏิบัติตามอย่างไม่สามารถพิจารณาเป็นอื่นได้

หากผู้ใดฝ่าฝืน  ทางเราจะดำเนินการลงโทษอย่างเด็ดขาดต่อไป


      จึงเรียนมาให้ทราบโดยทั่วกัน

                                                                                 นับถือ

                                                                            อิเจ้  โมดุเรเตอร์


..................................................................................................
หวังใจเป็นอย่างยิ่งว่าคงได้รับความร่วมมือจากทุกท่านนะครับ

ถ้าพบเห็นกระทู้ได้ละเมิดกฎข้างต้น Webmaster,Administrator,Moderator สามารถลบกระทู้ดังกล่าวได้ทันที โดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า

หากผู้ได้ฝ่าฝืน การทำการดังกล่าว ทาง Webmaster,Administrator,Moderator จะมี message ไปแจ้งเตือน

หากยังกระทำความผิดดังกล่าวอีก ทางWebmaster,Administrator,Moderator จะลบaccoutสมาชิกท่านนั้นออกจากระบบทันที

ขอบคุณในความร่วมมือ

พูห์

Junrai_Hyper

Global Moderator
.............................................................................

[lindag]

1

Dream

คนคนนึงที่ต่อให้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็จะไม่มีวันลืม พวกคุณเคยมีมั้ยครับคนคนนั้นน่ะ ……………….

“ฝันไม่ไปได้มั้ยอ่ะฝันไปแล้วฟิวจะอยู่กับใคร”เสียงใสจากเด็กหนุ่มบนเตียงวัย9ขวบสวมชุดนอนลายหมีอ้วน กล่าวกับพี่ชายที่เก็บของอยู่ปลายเตียง

“พี่ไปเรียนนะครับ  จะไม่ไปได้ยังไง อีกอย่างถ้าฟิวคิดถึงฟิวก็ไปหาพี่สิ่ครับ”ชายหนุ่มวัย22กล่าวกับน้องชายพลางยกมือขึ้นลูบผมของอีกฝ่ายด้วยความเอ็นดู

เด็กน้อยโถมตัวกอดพี่ชายแน่นน้ำตาไหลอาบแก้ม
“ฮึก .. ไม่เอา อ่ะ ฟิวไม่ให้ไป ก็ไหนพี่บอกว่าจะพาฟิวไปสวนสนุกไง ฟิวไม่ให้ไปนะ ไม่เอานะ หื้อออออออ” เด็กน้อยทุบอกพี่ชายน้ำตาไหลอาบแก้ม

“ไม่เอาน่าน้องฟิว พี่เค้าต้องรีบนอนพรุ่งนี้ต้องขึ้นเครื่องแต่เช้ามามะมาหาแม่มะ” หญิงวัยกลางคนหน้าตาสะสวยดูอ่อนกว่าวัยกล่าวเมื่อเห็นว่าลูกชายคนเล็กของเธอเริ่มงอแงรีบดึงเด็กน้อยมากอดไว้แนบอกแล้วจึงหอมลูกชายคนโต ลวกๆก่อนจะรีบเดินออกจากห้องหวังว่าน้ำตาของเธอจะไม่ไหลออกมาสร้างความลำบากใจให้กับอีกฝ่าย


ผมมองตามหลังของคุณแม่ และน้องชายที่สะอื้นออกไป ไม่ชอบช่วงเวลาแบบนี้เลย ผมรู้ว่าการจากลามันทรมานขนาดไหน ผมเคยเจอมาแล้ว แม้จะผ่านมากว่า7ปี แต่มันก็ยังคงเจ็บอยู่เจ็บอยู่แบบนี้ ไม่เคยลดลงไปเลย…………

ผมมุดตัวลงไปใต้ผ้าห่มผืนนุ่มข่มตาหลับพักผ่อนเพื่อเตรียมพร้อมกับการเดินทางในวันพรุ่งนี้ ในขณะที่สติทั้งหมดกำลังจะลับหาย มีภาพบางอย่างไหลเขามาในหัว ภาพในอดีตกับเขาคนนั้น ‘พีที’

7ปีก่อน

“พี่ที พี่ทีๆๆๆๆ”เด็กหนุ่มวัย15หน้าตาน่ารักหมดจดในชุดเครื่องแบบนักเรียนโรงเรียนเอกชนชื่อดัง ตะโกนเรียกชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ด้านในบ้านหลังใหญ่ที่ตนเองเกาะรั้วประตูอยู่เพื่อให้อีกฝ่านหันมา



“เปิดประตูให้หน่อย พี่ทีเป็นอะไรไม่รับโทรศัพท์ฝันมาสองวันแล้วนะฝันเป็นห่วง”

ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลามองเด็กชายที่เรียกตนว่าพี่ที่ด้วยความลำบากใจก่อนจะเปิดประตูดึงมืออีกฝ่ายไปนั่งใต้ต้นท้อหน้าบ้านที่พวกเขาชอบมานั่งอ่านหนังสือด้วยกัน

“พี่ทีพี่เป็นอะไรหรือเปล่า โรงเรียนก็ไม่ไป โทรศัพท์ก็ไม่รับ มาให้ฝันดูหน่อย”เด็กหนุ่มกล่าวด้วยความเป็นห่วงก่อนจะยกมืออีกฝ่ายขึ้นเป็นพัลวัลเพื่อหาบาดแผลหรืออาการเจ็บป่วย
 
“เดี๋ยวๆฝันพี่ไม่ได้เป็นอะไร”ชายหนุ่มจับมือที่พยายามเลิกเสื้อของตนออกก่อนจะจับมือนั้นไว้ไม่ให้ซุกซน

“แล้วทำไมฝันโทรหาแล้วพี่ทีไม่รับหล่ะ” อีกฝ่ายเบือนหน้าหนีเมื่อไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้ เขาไม่สามารถบอกเด็กหนุ่มตรงหน้าได้จริงๆว่าพรุ่งนี้เขาจะต้องไปต่างประเทศ ไปแบบที่ไม่มีกำหนดกลับ ถึงแม้จะรู้ว่าเราจะต้องพบกันอีกแต่มันก็เป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถอธิบายได้อีกเช่นกัน

“ตอบฝันมาสิ่พี่ที พี่ทีรู้มั้ยว่าฝันรอให้พี่ทีโทรกลับทั้งคืน พี่ทีเบื่อฝันหรือเปล่า พี่ทีบอกฝันก็ได้นะ ฝันจะไม่ขึ้งอน ไม่งอแงแล้วก็ได้” เด็กหนุ่มใจแป้วเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเบือนหน้าหนี น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้เริ่มเอ่อล้นขอบตา

“ไม่เอาฝันไม่ร้องพี่ไม่โกรธกับเรื่องแบบนี้หรอก มามา”คนตัวโตดึงอีกฝ่ายมากอดปลอบเบาๆ

“พี่ที ฝันขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย”เด็กหนุ่มในอ้อมกอดถามเสียงอู้อี้ ปาดน้ำตาทิ้ง
“อื้อว่ามาสิ่”
“เพื่อนฝันมันบอกว่าฝันกับพี่ทีไม่เหมือนพี่น้องกันเหมือนแฟนกันมากกว่า.. ฝัน…เอ่ออ”คนในอ้อมกอดมุดหน้าบนบ่าอีกฝ่ายด้วยความเขินอาย

“แล้วฝันคิดว่าไง”เจ้าของอ้อมกอดหอมหัวทุยๆพลางยิ้ม

“ฝันไม่รู้ ฝันรู้เเค่ว่าขอแค่เป็นพี่ทีฝันเป็นได้หมดเลย”เด็กหนุ่มตอบไปตามความรู้สึก ขอแค่เป็นพี่ที ขอแค่พี่ทีไม่หายไปไหนฝันก็พร้อมจะเป็นได้ทุกอย่าง

ชายหนุ่มปล่อยร่างในอ้อมกอดให้เป็นอิสระก่อนจะยกมือขึ้นปาดน้ำตาให้อีกฝ่ายด้วยความอ่อนโยน

“ฝันมองหน้าพี่นะ ฝันเป็นของพี่ ในตอนนี้ก็เป็นของพี่ ในอนาคตก็เป็นของพี่” ร่างเล็กเมื่อได้ฟังก็ยังคงรู้สึกงุนงง

"ในเมื่ออนาคตฝันก็ยังคงเป็นของพี่ถ้าอย่างนั้น พี่ขอใช้สิทธิ์นั้นล่วงหน้านะ" พี่ทีหมายถึงอะไรยังไม่ทันที่ฝันจะได้อ้าปากถามอะไรต่อ ริมฝีปากบางของตนก็ได้รับสำผัสอบอุ่นจากอีกฝ่าย เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้ มันเป็นความรู้สึกที่หอมหวานเราเพียงแค่ปากแตะกันไม่มีการรุกล้ำแต่แค่นั้นมันก็มากพอที่จะทำให้เด็กน้อยไม่ประสีประสาถูกแช่เข็งได้ทันที่เมื่อร่างสูงถอนริมฝีปากออกแล้วกล่าวลาเขาทำได้เพียงแค่รับคำเบาๆแล้วเดินกลับไปที่บ้านของตนที่อยู่ถัดไปด้วยสติที่เลื่อนลอย

ในคืนนั้นเขานอนไม่หลับคิดวกวนแต่เรื่องนั้นทั้งคืน เขามีความสุขมากโดยไม่รู้ว่าในวันถัดมา สิ่งที่เขาได้รับรู้ก็ทำให้เขาเจ็บปวดมากเช่นกันความรู้สึกเหมือนถูกตกลงไปในเหว มันเจ็บมาก เพราะเขาไม่เคยได้รู้เลยว่าเขายืนอยู่ริมหน้าผา เขาไม่ได้เตรียมใจ หลังจากนั้นเขาไม่เคยได้รับข่าว ไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับผู้ชายที่ชื่อนที เจ้าของหัวใจของเขาคนนั้นไม่เคยกลับมาให้เห็น แต่ทุกอย่างที่เป็นเขายังคงชัดเจนในความรู้สึกตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ไม่เคยเลือนหายไปเลยแม้แต่วินาทีเดียว

...

4.20

ติ๊ด ติ๊ด มือขาวเลื่อนไปปิดนาฬิกาปลุกหัวเตียงก่อนจะลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง เช็ดหยดน้ำตาที่เลอะเปรอะหน้าด้วยหลังมือลวกๆ อีกแล้วเป็นแบบนี้อีกแล้ว เขาฝันถึงผู้ชายคนนี้มาตลอด มันแปลกที่พอเค้าหายไปเราก็ควรจะลืมเลือนแต่กับพี่ทีทุกอย่างกลับชัดเจนเหมือนเกิดขึ้นเมื่อวาน
………………………………………………………………………………………………………………………………

”ฝัน ฝัน เหม่ออะไรลูก”เสียงเรียกของแม่เรียกผมให้ละความสนใจจากแสงไฟข้างถนน ตอนนี้เรากำลังเดินทางไปยังสนามบิน เพื่อไปส่งผมไปเรียนต่อที่นิวยอร์ก

“ป่าวครับ ผมแค่รู้สึกใจหายนิดหน่อย”มือที่อบอุ่นของแม่ลูบหัวผมเบาๆอย่างปลอบโยน

“ไม่ต้องคิดมากนะลูก ไว้แม่กับพ่อจะไปหาบ่อยๆ ไปอยู่ที่นู่นก็ติดต่อน้าลินบ้างล่ะ เค้าก็คงอยากเจอหนู”แม่ผมพูดถึงน้องสาวที่อยู่ในนิวยอร์ก ตอนแรกแม่ผมอยากให้ไปอยู่กับน้าคนนี้แต่เพราะที่มหาลัยมันห่างกับบ้านน้าเขาเกินไปท้ายที่สุดผมจึงต้องหาที่พักแถวๆมหาลัยอยู่เอง

เมื่อเรามาถึงแม่ผมก็กล่าวลารีบกอดผมแล้วขับรถออกไป ผมมองตามรถของแม่ก่อนจะยิ้มแม่ผมเป็นแบบนี้เสมอ เป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งผมไม่เคยเห็นแม่ร้องให้ซักครั้งเพราะจะร้องให้ทีไรก็จะรีบหลบไปทันทีหึหึ
ผมรีบจัดการเรื่องตั๋ว แล้วขึ้นเครื่องทันที ถามว่าตลอดการเดินทางผมทำอะไรไปบ้างก็คงต้องตอบว่าผม กิน นอน เล่นเกมส์ แล้วก็นอน แค่นั้นจริงๆ

NEW YORk

ผมลากกระเป๋าออกมาก่อนจะสอดสายตามองหาน้าลินที่ก่อนจะพบกับหญิงสาวในชุดเดรสสีขาวหน้าตาสระสวย คล้ายกับแม่ผมเล็กน้อยเธอส่งยิ้มมาให้ผมก่อนจะโบกมือ เมื่อเห็นดังนั้นผมจึกลากกระเป๋าไปหาเธอ

ผลั๊ก

ใหล่ผมไปชนกับคนคนนึงระหว่างทางของในมือร่วงลงพื้น กระจักกระจาย ให้ตายนี่ผมจะซวยตั้งแต่มาถึงเลยหรอเนี่ย

“sorry”ผมพูดแล้วก้มลงเก็บของ ร่างสูงของคนที่ชนก้มลงช่วยเก็บของของผมที่กระจัดกระจายเมื่อผมเก็บของทั้งหมดเสร็จแล้วผมจึงยื่นมือไปรับมาจากอีกฝ่าย อีกฝ่ายสวมชุดสูทใบหน้าของเขาหล่อเหลา ในตาเป็นประกายสีน้ำตาอ่อนที่คุ้นเคย  ใบหน้านี้ใบหน้าที่ผมคุ้นเคยแม้จะมีโครงหน้าที่ชัดเจนกับทรงผมที่จัดทรงอย่างดี แต่สำหรับผมเขาไม่เปลี่ยนไปเลย เขาคือ ‘พี่ที’ผมไม่รู้ว่าผมเผลอจ้องเค้านานท่าไหร่ราวกลับว่าเวลาของผมหยุดหมุน ผมรู้สึกตัวอีกทีเมื่อมีมือมาสะกิดที่ไหล่

“ฝันเป็นไรลูก”เสียงจากน้าลินเรียกสติของผมให้กลับคืนมา ผมหันซ้ายหันขวามองหาพี่ที แต่เค้าไม่อยู่แล้ว ไม่มีอะไรเลยราวกับว่าเขาไม่ได้มายืนอยู่ตรงหน้าผมเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ไม่จริงน่า ไม่มีทาง

“แล้วหนูพกร่มมาทำไมคะ ข้างนอกฝนไม่ตกนะ”ผมเหลือมมองตามเสียงทักของน้าก็พบว่ามีร่มสีเทาอยู่ในมือ ผมไม่พูดอะไรเพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมได้ร่มคันนี้มาจากไหน ในขณะที่ผมกับน้ากำลังจะเดินออกจากสนามบินปรากฏจู่ๆฝนก็ตกลงมาแบบไม่ทันตั้งตัว

“ดีจังที่ฝันเอาร่มมารถอยู่อีกไกลเลยถ้าตากฝนไปคงต้องไม่สบายแน่ๆ”ผมยิ้มรับให้กับน้าเบาๆ แต่ความสนใจทั้งหมดของผมกลับพุ่งไปยังตัวอักษรภาษาอังกฤษที่ติดอยู่ที่ร่ม 'natee’ นี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย
...

[ืniyataan]

ทำไมพี่ทีถึงชิ่ง..งงงงงง อุตส่าห์ได้เจอกันอีกครั้งแท้ๆ  รอจ้า   

[lindag]

2

Natee

ผมมีความลับ ความลับที่ต่อให้บอกใครไปก็คงจะไม่มีใครเชื่อ ตั้งแต่ที่ผมจำความได้ ผมก็มักจะฝัน และความฝันก็จะ
กลายเป็นจริงเสมอ ผมเริ่มรู้ตัวว่าผมฝันเห็นอนาคตเมื่อผมอายุ7ขวบผมฝันว่า นิกกี้เจ้าหมาบลูด็อกของผมจะถูกรถชนตาย
แล้วถัดมาไม่กี่วันมันก็เกิดขึ้นจริงเหตุการณ์ทุกอย่างเกิดเหมือนในความฝัน ไม่ผิดเพี้ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว ในตอน10
ขวบผมก็ได้รู้อีกอย่างคือผมสามารถเปลี่ยนอนาคตได้ ในตอนนั้นผมฝันว่าคุณแม่ของผมไม่สบายอย่างหนักจนต้องเข้า
โรงพยาบาลเพราะต้องตากฝน ก่อนหน้าเหตุการณ์นั้นผมเอาร่มไปใส่ไว้ในรถของแม่แล้วพบว่าเหตุการณ์ในช่วงที่เธอไม่
สบายไม่เกิดขึ้นเลย  ในตอนที่ผมอายุ13 ผมฝันถึงเด็กชายหน้าตาหน้ารักคนหนึ่ง ในความฝันผมเรียกเค้าว่า ‘ฝัน’ ส่วนเค้า
เรียกผมว่า ‘พี่ที’ เรานั่งอ่านหนังสือด้วยกันใต้ต้นท้อ หลังจากนั้นไม่นานฝันก็ย้ายมาอยู่บ้านข้างๆผม ในวินาทีที่ผมเจอฝัน
ผมรู้ได้ทันทีเลยว่าฝันคือคนที่จะเข้ามาเป็นอนาคตของผม เราสองคนเริ่มสนิท  ผมดำเนินความสัมพันธ์กับฝันไปในทางอื่น
ไม่ใช่ในทางพี่น้องเพราะผมรู้ว่าในอนาคตยังไงฝันก็ยังคงเป็นของผม ดังนั้นผมก็ควรจะยึดครองพื้นที่ในหัวใจของฝันตั้งแต่
เนิ่นๆ ผมฝันถึงฝันอยู่หลายครั้ง บางครั้งที่ฝันจะเจอเรื่องไม่ดีผมก็มักจะไปหาทางแก้ไขมันก่อนเสมอ อย่างเช่นหากผมฝัน
ว่าน้องจะร้องให้มาหาผมเรื่องคะแนนผมก็จะช่วยน้องติว ซึ่งสำหรับผมมันคือเรื่องดีเพราะมันทำให้น้องขาดผมไม่ได้ ผมจด
ทุกความฝันของผมใส่สมุดบันทึกเสมอ คืนนึงในตอนที่ผมอายุ14 ผมฝันว่าบ้านของผมล้มละลายคุณพ่อถูกใครบางคน
ลอบทำร้าย ตอนนั้นแม่ของผมลำบากมากเมื่อผมตื่นผมจึงเริ่มชักจูงให้คุณพ่อย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับคุณปู่ที่เปิดกิจการ
อสังหาริมทรัพย์อยู่ที่ LA  ความพยายามของผมสำเร็จเรากำลังจะย้ายบ้านในอีกไม่กี่เดือน แต่ก็มีเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้น
ในตอนที่ผมอายุ18 ผมเริ่มฝันถึงตัวเองในตอนอายุ26 ในความฝันตอนนั้นไม่มีน้องฝันอยู่มันทำให้ผมเครียดไปหลาย
อาทิตย์จนใกล้วันที่ผมจะย้ายบ้านผมจึงกลับมาฝันถึงน้องฝันอีกครั้ง แต่ฝันในครั้งนั้นมันเลวร้ายจนผมแทบจะทำใจไม่ได้
น้องฝันจะประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ในขณะที่เดินทางมาเซอร์ไพรผมที่ LA เมื่อผมตื่นขึ้นมาในตอนนั้นผมจึงตัดสินใจที่
จะไม่ให้ข้อมูลติดต่อ ผมหายไปอย่างไร้ร่องรอย ผมกลายเป็นอดีตที่เจ็บปวดของฝัน แต่ทั้งหมดที่ผมทำก็เพื่อให้เราได้
กลับมาพบกันอีกครั้งที่ new York

“ดีเหลือเกินที่ผมอยู่ทันวันที่ท่านประธานจะหยุดงาน คิดว่าจะตายไปก่อนแล้วซะอีก ”เลขาชาวตะวันตกกล่าวกับผู้จักการบริษัทที่ทำงานเป็นเครื่องจักรกลอย่างหยอกล้อ

“ผมก็คนนะเดวิด ยังไงผมก็ฝากดูแลหน่อยนะถ้าไม่ด่วนจริงๆก็ไม่ต้องโทรมา โทรหาคุณพ่อที่บริษัทใหญ่ที่ดีซีกับLAก่อนก็ได้” ชายหนุ่มกล่าวเมื่อจัดแจงงานทุกอย่างเรียบร้อยก่อนจะหยิบเสื้อฮู้ดสบายๆมาสวมทับเสื้อยืดกางเกงยืนที่ตนเองสวมอยู่

สายตาทุกคู่ที่เหลือบเห็นผู้จัดการบริษัทสวมชุดธรรมต่างต้องตะลึงค้างไปตลอดทาง ชายหนุ่มทำเพียงอมยิ้มน้อยๆแล้วเดินไปยังลานจอดรถ หยิบสมุดบันทึก

เปิดไปในหน้าที่บรรทัดสุดท้ายเขียนไว้ว่า ‘ฝันตื่นขึ้นมาบนเตียงของผมร่างกายขาวผ่อ'เปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มสีขาวของผมมือน้อยๆนั่นถือสมุดบันทึกเล่มนี้’

Best part café

“ขอโทษนะครับ อีก10นาทีจะมีผู้ชายชาวเอเชียใส่โค้ทสีเหลืองมาสั่งโก้โก้ร้อน คุณช่วยพูดออเดอร์ก่อนที่เค้าจะสั่งได้มั้ยครับ” หญิงร่างท้วมหลังเคาเตอร์มองผมอย่างงุนงงแต่ก็ยอมตกปากรับคำแต่โดยดีผมสั่งกาแฟร้อนออกไปนั่งยังมุมอับของร้านมองดู เด็กน้อยของผมงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเงียบๆ

ผมเดินตามน้องไปยังสวนสาธารณะใกล้ๆก่อนจะแยกไปนั่งที่ ณ จุด ที่ผมฝันว่าน้องจะมานั่งฝั่งตรงข้ามในอีก10นาทีโดยไม่ลืมที่จะเช็ดม้านั่งที่ค่อนค้างเปียกเตรียมไว้ก่อน ยกหนังสือพิมพ์ขึ้นปิดบังใบหน้า รอจนอีกฝ่ายมานั่งฝั่งตรงข้าม

แล้วจึงค่อยๆลดหนังสือพิมพ์  เราสองคนจ้องตากันฝันเหมือนจะช็อคไปแล้ว น้ำตาของเขาล้นอาบใบหน้า เสียงสะอื้นของอีกฝ่ายทำให้ผมอยากจะตบหน้าตัวเอง ผมค่อยๆเดินไปหาอีกฝ่ายดึงฝันเข้ามาสวมกอดแล้วกระซิบคำว่าขอโทษ ขอโทษอยู่อย่างนั้น ผมจูงมืออีกฝ่ายมาที่รถ พาไปอพาทเม้น  เรานั่งจ้องกันอยู่บนโซฟาผมหวังว่าน้องเค้าจะทำอะไรซักอย่างด่าผม ตีผมหรือมากที่สุดก็คงตบผม อย่างน้อยก็คงดีกว่านั่งนิ่งๆแบบนี้

“พี่ทีรู้มั้ย7ปีก่อนใต้ต้นท้อฝันยังถามพี่ไม่หมดนะ”จู่ๆฝันก็พูดขึ้นมาผมมองอีกฝ่ายด้วยความสงสัย

“ก่อนหน้านั้นฝันเจอสมุดบันทึกเล่มนึงของพี่ที ในนั้นมันแปลกมากๆเลยพี่เขียนบันทึกล่วงหน้าไว้เป็นปีๆ มันหมายความว่ายังไงกันแน่”ฝันจ้องผมเพื่อหาคำตอบผมไม่เคยฝันถึงเรื่องนี้ไม่เคยรู้มาก่อนว่าฝันจะเคยเห็นสมุดบันทึกของผม

“ถ้าพี่บอกฝันว่าพี่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง แล้วพี่เปลี่ยนมันได้ฝันจะเชื่อมั้ย”ผมจ้องไปในตาของอีกฝ่ายยอมสารภาพทุกอย่างแต่โดยดี

“ฝัน.. ฝันเชื่อพี่ทีเพราะสมุดเล่มนั้นทำให้ฝันมาเรียนต่อที่นี่แล้วได้เจอพี่ทีอีกครั้ง”ผมเดินไปคุกเข่าตรงหน้าฝันกุมมือฝันไว้แน่น

“ขอบคุณฝันมากนะที่ยังอยู่กับพี่ พี่รักฝันนะ จะเมื่อ7ปีก่อนตอนนี้หรืออีก7ปีข้างหน้าพี่ก็รักฝัน”ส่มผ่านความรักที่ไม่เคยเลือนหายไปเลยแม้วินาทีเดียวตลอด7ปีที่ผ่านมา

“พี่ทีจำได้มั้ยที่เคยบอกว่า ฝันเป็นของพี่ ในตอนนี้ก็เป็นของพี่ ในอนาคตก็เป็นของพี่ เพราะแบบนั้นฝันถึงรอมาตลอด ” ฝันค่อยๆเลื่อนมือออกจากการเกาะกุมเลื่อนมาประคองใบหน้าของคนที่อยู่เบื้องล่างแล้วกดลงริมฝีปากจุมพิตอีกฝ่ายเบาๆอย่างไม่ประสาก่อนจะผละออก

ร่างสูงเบื้องล่างใจสั่นระรัวกับท่าทีน่ารักของอีกฝ่ายเขารักฝันตลอก7ปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยแตะต้องใครเลยเขาเราแต่เด็กน้อยของเขาคนนี้และการกระทำของอีกฝ่ายทำให้ความอดทนของเขาพังทลาย คนตัวสูงเลื่อนใบหน้าเข้าไปปกระซิบกับอีกฝ่าย

“ฝันในอนาคตพี่จะเป็นสามีของฝันจะเป็นอะไรมั้ยถ้าพี่จะขอใช้สิทธิตรงนั้นก่อน” เด็กน้อยเมื่อได้ยินดังนั้นใบหน้ากลับแดงก่ำ เขาไม่คิดว่าพี่ทีจะเป็นคนเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ แต่ถึงจะรู้ยังไง ฝันในเมื่อ7ปีก่อนแพ้พี่ทียังไงฝันฝนตอนนี้ก็ยังคงแพ้พี่ทีอยู่อย่างงั้น และเชื่อเถอะฝันคงจะแพ้พี่ทีไปแบบนี้ตลอดชีวิต.......


...

ทั้งหมดเกิดมาจากการที่ดู my sunshine กับ while you were sleeping ในวันเดียวกัน

[ืniyataan]

เรื่องมันเป็นแบบนี้่เอง...เอาอี๊กๆๆๆ
ปล.รบกวนลงวันที่อัพไว้ท้ายชื่อเรื่องด้วยได้ไหมจ๊ะ ตามอ่านง่ายดี

[azure]

น่ารักจังเลย

[aoihimeko]

ขอบคุณมากค่ะ
น่ารักมากๆ

[คุณบี๋]

น่ารักมากเลยค่ะ 

[คุณบี๋]

น่ารักมากเลยค่ะ รอกันมาตั้ง7ปีแต่ก็สมหวังๆๆๆ

[unicorncolour]

บวกเป็ดแรก...อ่านแล้วบวกเป็ดให้กำลังใจนักเขียนหน่อยนะจ้ะ