...ผลประโยชน์ทับซ้อน...ตอน เมา (30 พ.ย. 2563) หน้า 42
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ...ผลประโยชน์ทับซ้อน...ตอน เมา (30 พ.ย. 2563) หน้า 42  (อ่าน 478087 ครั้ง)

ออฟไลน์ Dezair

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 533
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1543/-8
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-12-2021 19:24:31 โดย Dezair »

ออฟไลน์ Dezair

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 533
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1543/-8
ผลประโยชน์ทับซ้อน
By: Dezair
…………………….
ตอนที่ 1


   แสงอาทิตย์ลดแรงแผดเผามากแล้วเมื่อนาฬิกาที่ข้อมือขาวบอกเวลา 17.30 น. ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเหลือบจากนาฬิกายี่ห้อดังของสวิสเซอร์แลนด์ ไปมองในสนามฟุตบอลของโรงเรียน


   แม้จะเย็นแล้ว แต่ในสนามยังพลุ่กพล่านเสมอ


ปกฉัตรกวาดตามองนักเรียนชายที่วิ่งไล่ลูกฟุตบอลกลมๆ ก่อนจะพบดิษกรเพื่อนรักตัวหนาผิวเข้มกำลังวิ่งไล่ตามคนที่ครองบอลอยู่ข้างหน้า เพื่อนคนนี้มักจะยิ้มเก่งชอบอวดฟันขาวตัดกับสีผิวเป็นประจำ แต่ไม่ใช่เวลาที่อยู่ในสนาม


   ดิษกรมุ่งมั่นและเอาจริงเอาจังกับกีฬามากกว่าการเรียนมาแต่ไหนแต่ไร เขาเองก็เชียร์เพื่อนสนิทมาแล้วแทบทุกประเภทกีฬา จนกระทั่งเมื่อตอนม.ต้นที่เจ้าตัวมุ่งมั่นเข้าชมรมฟุตบอลของโรงเรียน นับแต่นั้น ปกฉัตรก็มานั่งอยู่ที่อัฒจันทร์ข้างสนามดูเพื่อนสนิทเตะฟุตบอลเสมอๆ


   แน่นอน...มานั่งครั้งแรกคนอื่นๆก็เข้าใจว่ามาเชียร์เพื่อน แต่พอมาบ่อยๆเข้า...ใครก็ต่อใครก็เริ่มพูดกันหนาหูว่า ปกฉัตรมานั่งเชียร์แฟน


แฟนที่ว่าก็คือดิษกรนั่นแหละ


   ข่าวลือนี้เข้าหูทั้งดิษกร ทั้งปกฉัตร แต่...ดิษกรก็ยังมุ่งมั่นกับชมรมฟุตบอล ในขณะที่ปกฉัตรก็ยังมาเชียร์อย่างสม่ำเสมอ


   ใช่...มาเชียร์...


   ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจับจ้องไปที่เพื่อนสนิทที่กำลังดักหน้าดักหลังคนครองบอลเพื่อชิงลูกกลมๆนั่นมา ก่อนที่...สายตาจะไถลไปยังคนครองบอลแทน...หนุ่มรุ่นพี่ผิวขาวเหลือง ตาเรียว โหนกแก้มสูง ดูผ่านๆก็รู้ว่าเป็นลูกคนจีน ปกฉัตรจำหน้าอีกฝ่ายได้ดี เพราะมานั่งรอเพื่อนสนิทที่ข้างสนามทีไร สายตาของเขาก็...ไล่ตามรุ่นพี่คนนี้มากกว่าใคร


   ใบหน้าขาวกระตุกยิ้มที่มุมปากจางๆ


   ...ตั้งใจมาเชียร์ไอ้ดิษนะ อยากจะเอาใจช่วยไอ้ดิษอยู่หรอก...แต่...ก็อยากให้ใครอีกคนยิงประตูได้...


   คิดได้แค่นั้น คนที่ครองลูกฟุตบอลก็หักหลบร่างของเพื่อนสนิทของเขา แล้วเอี้ยวตัวเตะบอลอัดเข้าโกลล์ ได้ประตูไปในเสี้ยววินาที แขนแข็งแรงที่มีเหงื่อซึมชูขึ้นเหนือศีรษะ หน้าตาหล่อเหลาตามแบบฉบับหนุ่มเชื้อสายจีนยิ้มกว้าง โหนกแก้มยกสูงขึ้นอีกนิด และตาเรียวๆเหมือนตาเหยี่ยวนั่นหยีจนแทบกลายเป็นเส้น


   ...น่ามอง...


   ...เป็นผู้ชายที่...แข็งแกร่ง ทรงพลัง มีชีวิตชีวา ดูเผินๆแล้วน่าหมั่นไส้ แต่ไม่รู้เมื่อไรที่...ความน่าหมั่นไส้กลายเป็นน่าค้นหา...


   ปกฉัตรยกยิ้มกับตัวเอง ชื่นชมและยินดีเงียบๆกับคนยิงประตูได้ แต่พอดิษกรหันมามองที่ข้างสนาม เขาก็รีบหุบยิ้ม เบี่ยงสายตาไปมองเพื่อนของตนแทนแล้วยกข้อมือตัวเองให้อีกฝ่ายเห็นนาฬิกา เป็นการบอกเวลาว่าสมควรกลับได้แล้ว


   “ต้องกลับล่ะ” เพื่อนสนิทผิวเข้มหันไปตะโกนบอกคนอื่นๆในสนามซึ่งส่วนใหญ่ล้วนเป็นรุ่นพี่ในชมรมฟุตบอลที่เจ้าตัวสังกัด


   “อะไรวะ ทำไมรีบกลับ” เสียงทุ้มๆแต่ตะโกนดังลั่นมาเข้าหูปกฉัตรพอดี เจ้าของเสียงไม่ใช่ใครที่ไหน คนเดียวกับที่ยิงประตูเมื่อกี้นี้


   ...เสียงก็เพราะ ถ้าไม่ตะโกนจะดีกว่านี้มากๆเลย...


   “ไอ้ปกจะกลับแล้ว” ตอบแล้วยิ้มกว้างเห็นฟันขาว ในขณะที่คนที่ถูกพูดถึงอย่างปกฉัตรยังยืนเงียบๆอยู่ข้างสนามรับรู้สายตาของคนอื่นๆอย่างนิ่งสงบ


   “มึงผูกขาไว้กับมันรึไง มันจะกลับก็ปล่อยมันกลับไปสิ”


   ...ปากไม่ดี น่าตบปากสักที แต่...ช่างมันเถอะ...


   “โฮ เฮีย...นั่นเพื่อนนะ พ่อแม่มันฝากไว้ อยู่ดีๆจะไปเทมันได้ไง”


   “เพื่อนหรือเมีย เอาให้แน่”


   ...มีเพื่อนเยอะแล้ว แต่ไม่เคยเป็นเมียใครเลย นี่พูดจริงๆ...


   “พูดไป ใครได้ไอ้ปกเป็นเมียนะ ชาตินี้สบ๊าย! ไม่คุยล่ะ ไปก่อน”


...เห็นมั้ย ไอ้ดิษยังยืนยัน...


ดิษกรวิ่งยิ้มกว้างเห็นฟันขาวตัวเปียกซกมาที่ข้างสนาม คนที่ยืนรออยู่ก็ส่งกระเป๋าเป้ให้อย่างรู้งาน


   “ไปมึง” คนตัวเปียกเหงื่อหลังจากวิ่งไล่ฟุตบอลมาเป็นชั่วโมงชักชวนเพื่อนซี้กลับบ้าน แต่ปกฉัตรยังเหลือบสายตาลงไปมองที่สนามที่ดูเหมือนจะเล่นกันต่อแล้ว แม้ว่าทั้งสองฝั่งจะมีจำนวนคนไม่เท่ากันก็ตาม


   “นั่นใคร” ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจับจ้องไปที่หนุ่มผิวขาวเหลืองตาเรียวคนเดียวกับที่ซัดลูกบอลตุงตาข่ายเมื่อครู่นี้ และเป็นคนเดียวกับที่หยอกว่า ‘เพื่อนหรือเมีย เอาให้แน่’


   ดิษกรหันกลับไปมองตามสายตาของเพื่อนข้างกาย ก่อนจะร้องอ๋อเสียงดัง


   “เฮียเจ๋งไง มึงก็เจอหลายรอบแล้วปะวะ”


ไม่ใช่ครั้งแรกที่ปกฉัตรมานั่งเฝ้าเขาที่ข้างสนามในตอนเย็น ถึงจะไม่เคยเจอหน้ากันตรงๆ แต่ก็ไม่น่าจะไม่รู้จัก ในเมื่อ ‘เฮียเจ๋ง’ ดังออกขนาดนี้


ปกฉัตรยักไหล่แล้วตอบเรียบๆ


   “กูจำไม่ได้หรอก”


   ...ปากอย่าง ใจอีกอย่าง...รู้แล้วว่าชื่อ ‘เฮียเจ๋ง’ แต่อยากให้มึงพากูไปแนะนำให้ ‘เฮียเจ๋ง’ รู้จักอย่างเป็นทางการไง...


   “เฮียดังจะตาย” ดิษกรพูดแล้วก้าวเท้าเดิน หมดสิทธิ์เรื่องที่หวังเอาไว้ในใจ ปกฉัตรได้แต่หัวเราะเบาๆในคออย่างไม่มีความหมาย เป็นอีกครั้งที่ชวดกับการทำความรู้จักรุ่นพี่คนนั้น แต่...สักวันต้องได้ ความอดทนของเขามีอีกเยอะ


   “กูไม่เห็นจะรู้เลยว่าดัง”


   “ก็มึงสนใจอะไรที่ไหน เฮียเจ๋งเรียนเก่งด้วย บ้านรวยมาก มีสาวๆในสต็อกเป็นโหล”


   ...ฟังแล้วน่าเจ็บใจ มีสาวๆมากมาย แต่จะรู้บ้างมั้ยว่ามีรุ่นน้องผู้ชายคนหนึ่งมองตาม...


   “มึงเป็นไรวะปก ทำไมเงียบๆ หิวเหรอ” ดิษกรหันมาถาม และแน่นอน คนถูกถามกลบความรู้สึกทั้งหมดด้วยรอยยิ้มจางๆ


   “เปล่า แต่แวะกินนมปั่นก็ดี”


   “เออ กูจะชวนพอดีเลย ไปๆ” แล้วเสียงพูดคุยของพวกเขาก็แผ่วเบาลงเมื่อทั้งสองคนหายลับออกไปจากโรงเรียน

...............................

   ปกฉัตรยังคงแวะมานั่งรอเพื่อนสนิทเตะฟุตบอลหลังเลิกเรียนแทบทุกวัน แต่...การอยู่ข้างสนาม ไม่ได้ทำให้เขาได้พูดคุยกับรุ่นพี่ตาเรียวคนนั้นมากนัก จนในที่สุด สถานะม. 6 ของอีกฝ่ายก็จบลง ‘เฮียเจ๋ง’ ของดิษกรเรียนจบและออกจากโรงเรียนนี้ไป ในขณะที่รุ่นน้องอย่างเขาขึ้นชั้นปีสุดท้ายในชีวิตมัธยม


...ไปเรียนต่อที่ไหน เรียนต่อคณะอะไร...


...น่าเสียดายที่ไม่มีทางจะรู้ได้เลย ถ้า...ไม่ถาม...


“ดิษ มึง...ได้คุยกับพวกรุ่นพี่ที่เตะบอลกับมึงสมัยก่อนมั่งมั้ย”


หลังจากเปิดเทอมขึ้นชั้นม. 6 มาพักใหญ่ ปกฉัตรก็ทนเก็บความอยากรู้ไม่ไหวจนต้องมาเลียบๆเคียงๆถามเอากับเพื่อนสนิทผิวเข้มที่เรียนห้องเดียวกัน


“รุ่นพี่? อ้อ พวกเฮียเจ๋ง เฮียการุณ เฮียไทน่ะเรอะ”


“อือ” สองคนข้างหลังนั่นจะเป็นอย่างไร ปกฉัตรไม่ได้สนใจ ที่เขาอยากรู้คือชีวิตของคนที่ชื่อ ‘เจ๋ง’ นั่นมากกว่า


“เมื่อวันก่อนกูเพิ่งไปเตะบอลด้วยกันมา” คนฟังชะงักไปนิด อยากย้อนถามว่าทำไมถึงไม่ชวนเขาไปด้วย ก็มานึกขึ้นได้ว่าเขาไม่เคยเป็นเพื่อนเตะบอลของดิษกรเลยแม้แต่ครั้งเดียว หากอยู่ดีๆอีกฝ่ายมาชวน คงเป็นเรื่องน่าแปลก


“เหรอ...” คนผิวขาวเจ้าของดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเหลือบมองไปด้านข้าง ไตร่ตรองว่าจะใช้คำถามเเบบไหนดีที่จะไม่เป็นการโจ่งแจ้งมากนักว่าเขารู้สึกเช่นไร


...ปลื้ม...


...ประทับใจ...


...ชอบ...รุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่ง...


แต่เขาก็ยังมองผู้หญิงสวยๆ ยังชอบผู้หญิงหน้าคมๆ ยิ้มเก่งๆ ตรงข้ามกับสิ่งที่ ‘เฮียเจ๋ง’ ของดิษกรเป็นอย่างสิ้นเชิง รายนั้นเป็นตี๋หล่อ ตาชั้นเดียวเรียวเหมือนตาเหยี่ยว ผิวขาวเหลือง แถมชอบขมวดคิ้วดูแล้วไม่น่าคบหาเลยสักนิด



...แต่...ปลื้มไปแล้ว ประทับใจไปแล้ว ชอบไปแล้ว...


...เลิกไม่ได้...


“วันนี้พวกเฮียจะกลับมาด้วยนะ เห็นว่าจะมาตอนเที่ยง” 


“จริงอ่ะ” ปกฉัตรหันขวับไปมองคนพูดทันที ดิษกรยิ้มกว้าง ก่อนจะก้มหน้าเอาคัตเตอร์ตัดยางลบเล่นต่อ


“เออดิ เฮียเจ๋งบอกว่าต้องเอาเนคไทมาอวดหน่อย กว่าจะสอบติด เลิกเตะบอลไปตั้งเดือนนึงเพื่ออ่านหนังสือสอบ แต่จริงๆ เฮียแม่งโคตรเก่งอ่ะ กูว่าเตะไปอ่านหนังสือไปก็ติด เชื่อกูเหอะ”


... ‘เขา’ ...จะมา...จะเอาเนคไทมาอวด...จะมาที่นี่...


...วันนี้จะได้รู้ว่า ‘เฮียเจ๋ง’ ของไอ้ดิษ ไปเรียนที่ไหน คณะอะไร...


“เป็นไรวะปก ทำไมตาลอย มึงก็เก่งหน่า อ่านหนังสือตั้งแต่ป.1 อย่างมึง ยังไงก็สอบติด” ดิษกรเงยหน้าขึ้นมาถามเมื่อรู้สึกว่าเพื่อนเงียบไป แล้วก็พบว่าปกฉัตรตาลอยไปแล้ว


“กู...ไม่ได้คิดเรื่องนั้น” คนเพิ่งรู้ตัวตอบเสียงสั่น ระงับความดีใจเอาไว้ไม่ได้เลยแค่รู้ว่าวันนี้จะได้เจอหน้าใครคนนั้น


“เออ ให้มันจริงเหอะ ไม่เครียดๆ แล้ว...มึงจะเรียนอะไรนะ”


“ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ”


“เออๆ กูจำได้ว่ามึงเคยบอกว่าอยากเป็นทูต อยากเรียนสาขานี้ ที่ไหนวะ เมืองไทยมั้ย” ปกฉัตรหันมองเพื่อนรักที่คบหากันมาแต่เด็ก แล้วยิ้มจาง


“เมืองไทยสิ”


คำตอบทำเอาดิษกรยิ้มแฉ่ง


“ดีมาก เพื่อนกันต้องไม่ทิ้งกัน เรามาเข้ามหา’ลัยเดียวกันเถอะ!” ปกฉัตรเพียงแค่ยิ้ม แต่ไม่พูดอะไรอีก ไม่อยากบอกเพื่อนสนิทเลย ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะไม่ทิ้งดิษกรไปเรียนต่อเมืองนอกหรอก แต่ที่ตัดสินใจจะเรียนในประเทศ ก็เพราะอยากเรียนที่เดียวกับ ‘เฮียเจ๋ง’ ของดิษกรต่างหาก


คนมีความคิดเต็มหัวเหลือบดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกลับมามองมือตัวเองที่กำลังถูเข้าหากันช้าๆ


...ตื่นเต้นจนมือเย็น...


...ความฝันและความหวัง...จะต้องเป็นจริง...

...........................

คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี ตราสัญลักษณ์มหาวิทยาลัยบนเนคไท และเสื้อนิสิตสีขาวกับกางเกงสแล็ก


ปกฉัตรซึ่งนั่งอยู่หลังห้องเรียนกับเพื่อนสนิทอย่างดิษกรจับจ้องรุ่นพี่ร่วมโรงเรียนมัธยมที่เรียนจบไปแล้วและกำลังเป็นเฟรชชี่ปีหนึ่งของสถาบันการศึกษาแห่งหนึ่งอย่างเงียบๆ 


ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจับจ้องชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ผิวขาวเหลือง ตาเรียวชั้นเดียวที่ยืนข้างเพื่อนๆหน้ากระดานไวท์บอร์ด


“เฮียชื่อเจ๋ง อยู่บัญชีปีหนึ่ง” ตาเรียวๆนั่นกวาดมองพวกน้องผู้หญิงที่นั่งอยู่หน้าห้องเป็นระยะ


“เฮียเจ๋งมีแฟนรึยังคะ” เพื่อนผู้หญิงใจกล้าของปกฉัตรคนหนึ่งยกมือถาม แน่นอนว่าคนถูกถามแสยะยิ้มร้ายๆ


“ยัง...น้องสนใจมั้ย”


ตายสนิท หน้าห้องล้มตายเป็นเบือ


“นายเจตน์ ไม่เต๊าะลูกสาวครูสิจ๊ะ ไม่อย่างนั้นเอาไมค์คืน” อาจารย์เจ้าของวิชาที่ให้พื้นที่พี่ๆมาพูดถึงคณะที่สอบติดรีบออกตัว คนถูกปรามก็เลยยักไหล่ทีนึงแล้วส่งไมค์ต่อให้เพื่อนคนอื่น แต่...ปกฉัตรไม่ได้มองตามไมค์เลย สายตาของเขายังพุ่งตรงไปที่หนุ่มบัญชีปีหนึ่งคนนั้น


‘...ยัง...น้องสนใจมั้ย...’


อย่าว่าแต่หน้าห้องจะตายเลย หลังห้องอย่างปกฉัตรก็พ่ายแพ้ต่อประโยคนั้น ทั้งๆที่คิดว่าแค่ปลื้ม แค่ประทับใจ แค่ชอบ...แต่หัวใจ...กลับไหวแรงอย่างน่าประหลาด


ดวงตาวูบลงต่ำมองฝ่ามือของตัวเองที่ถูเข้าหากันช้าๆ ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่น ไตร่ตรองความรู้สึกที่แรงกล้าในหัวใจ มันบอกยากเหลือเกินว่าสิ่งที่มีคืออะไร ‘ชื่นชอบ’ ในฐานะรุ่นน้องกับรุ่นพี่ หรือว่า ‘รักชอบ’ ในฐานะผู้ชายคนหนึ่งกับคนที่รัก คำตอบของคำถามนี้หาไม่เจอในช่วงเวลาสั้นๆ แต่...สิ่งที่มั่นใจคือยังไงก็ต้องตามเข้าไปเรียนที่เดียวกันให้ได้


ปกฉัตรเหลือบตาขึ้นอีกครั้งเพื่อมองคนที่อยู่ในใจของเขามานาน แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อสายตาของเขาปะทะกับสายตาของหนุ่มรุ่นพี่จากคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีที่มองตรงมาอยู่ก่อน


ตาสบตา...ปกฉัตรไม่ได้คิดไปเอง อีกฝ่ายมองเขาก่อน แต่พอเขามองกลับ เจตน์ก็เป็นฝายเบือนสายตาหนีไป

.......................
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-11-2017 21:05:11 โดย Dezair »

ออฟไลน์ Dezair

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 533
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1543/-8


นับจากวันนั้น วิถีชีวิตนักเรียนม.หกกับนิสิตปีหนึ่งก็ไม่ได้เข้ามาเกี่ยวข้องกันอีก เจตน์ไม่ได้กลับมาเยี่ยมโรงเรียนอีกเลย ในขณะที่ปกฉัตรเองก็มุ่งมั่นอยู่กับการอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย


ความฝันคือได้เรียนคณะรัฐศาสตร์ ภาควิชาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ส่วนหัวใจ...ต้องได้เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับเจตน์


   ความมุ่งมั่นและความพยายาม คือสองอย่างที่ต้องมาพร้อมกัน บางคนประสบความสำเร็จกับสิ่งที่พยายาม บางคนก็ไม่ แต่สำหรับคนอย่างปกฉัตร...ความสำเร็จกำลังเกิดขึ้นตรงหน้า


   มหาวิทยาลัยในวันนี้มีงานเฟิร์สเดท...งานแรกพบของรุ่นพี่รุ่นน้องในคณะ ถนนภายในมหาวิทยาลัยถูกปิดการจราจรเพื่อจัดซุ้มกิจกรรมของแต่ละคณะ แต่ละซุ้มมีรุ่นพี่ทุกชั้นปีที่ขนกันมาดูแลต้อนรับน้องๆแรกเข้าปีนี้


ปกฉัตรมาถึงตั้งแต่เช้า แต่ยังไม่ได้ไปร่วมกิจกรรมในซุ้มของคณะรัฐศาสตร์เลย เพราะเพื่อนสนิทอย่างดิษกรลากเขามาที่ซุ้มของคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีเสียก่อน


“มาเป็นเพื่อนกูก่อน เดี๋ยวกูไปซุ้มรัฐศาสตร์เป็นเพื่อนมึงนะ”


นั่นคือประโยคขอร้องของดิษกรคนเหงาที่สอบเข้าคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีเพียงคนเดียว ไม่มีเพื่อนที่รู้จักมาเข้าด้วย


ปกฉัตรอยากจะดัดนิสัยเพื่อนรักให้ออกไปผจญโลกกว้างเพียงลำพังอยู่หรอก แต่คณะที่ดิษกรสอบติด ดันมีใครบางคนอยู่ในคณะนั้นน่ะสิ


...ไม่รู้ว่าวันนี้จะมามั้ย แต่...ถ้ามาก็คง...ได้เจอกัน...


“ไอ้ดิษ” เสียงทุ้มๆดังมาจากในซุ้มของคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี ปกฉัตรไม่ใช่เจ้าของชื่อแต่ก็ถึงกับสะดุ้งเพราะจำเสียงได้ก่อนที่เจ้าของเสียงจะเดินออกมายืนจังก้าอยู่ที่ทางเข้า


ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ตาเรียว โหนกแก้มสูงและชอบขมวดคิ้ว ผู้ชายที่เคยเป็นรุ่นพี่ร่วมโรงเรียนมัธยมเดียวกัน มาวันนี้...ปกฉัตรได้ตามมาเป็นรุ่นน้องร่วมมหาวิทยาลัยแล้ว


“ไม่น่าเชื่อ มึงสอบติดคณะกูจริงเหรอเนี่ย ข้อสอบปีนี้ง่ายเหรอวะ” ปรากฏตัวปุ๊บ ก็ปากไม่ดีปั๊บ ก่อนที่ตาเรียวๆจะเหลือบมามองปกฉัตรที่ยืนอยู่ข้างหลังดิษกร


“แล้วนั่น...ติดคณะนี้เรอะ?”


ปกฉัตรไม่ทันได้ตอบ เพราะดิษกรแย่งพูด


“เปล่าเฮีย ไอ้ปกมันติดรัฐศาสตร์ แต่ผมให้มันมาเป็นเพื่อน...” คราวนี้คิ้วที่ขมวดอยู่แล้ว ดูเหมือนจะชิดหนักกว่าเดิม


“มึงมาสมัครโรงเรียนอนุบาลรึไง ต้องมีเพื่อนมาด้วย เพื่อนมึงติดคณะไหนก็ไปคณะนั้นสิ! ส่วนมึงติดคณะนี้ก็เข้ามา!”


“โถ เฮีย ก็ผมติดคณะนี้คนเดียว ก็แบบ...” ดิษกรคนขี้เหงาขอความเห็นใจ แต่สภาพร่างกายสูงใหญ่ไม่เอื้ออำนวยให้น่าเห็นใจเท่าไร


“เข้ามาในซุ้ม!” เจตน์ทำเสียงแข็ง หน้าตาเอาเรื่อง ปกฉัตรเลยพยักหน้าสนับสนุนให้เพื่อนสนิทแสนขี้เหงาเข้าซุ้มคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีไปซะ


“มึงเข้าไปเถอะ ดิษ เดี๋ยวกูไปซุ้มคณะกูเหมือนกัน”


“งั้น...กูไปส่งมึง” โทษฐานที่ลากปกฉัตรมาถึงนี่ด้วยกัน ก่อนจะมาถูกรุ่นพี่จับแยกกันที่หน้าซุ้ม ดิษกรก็อยากจะไถ่โทษ


“ไอ้ดิษ เข้ามาในซุ้ม!” แต่รุ่นพี่ที่ยืนกอดอกทำหน้าขึงขังไม่ยอม


“มึงเข้าซุ้มไป ไว้เสร็จแล้วค่อยโทร.หา” ปกฉัตรดันหลังเพื่อนรักอีกหน ดิษกรเลยยอมผลุบหายเข้าไปในซุ้มของคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี คราวนี้ที่หน้าทางเข้าเลยเหลือแค่เจตน์และปกฉัตร


อดีตรุ่นพี่รุ่นน้องร่วมโรงเรียนมัธยม


ปัจจุบันรุ่นพี่รุ่นน้องร่วมสถาบันอุดมศึกษา


หัวใจปกฉัตรพองฟู แต่เจตน์พ่นฝีปากใส่


“มึงกลับซุ้มมึงไปได้แล้ว!” หัวใจที่พอง เหี่ยวแฟ่บลงอย่างรวดเร็ว ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนมองมาที่คนพูดวูบเดียว ก่อนจะมองไปรอบๆที่มีซุ้มมากมายและผู้คนที่เดินขวักไขว่


“พอรู้มั้ยครับว่าซุ้มรัฐศาสตร์อยู่ตรงไหน” แม้หัวใจจะหดเหลือเท่าเดิม แต่...ก็อยากคุยด้วยสักหน่อย แถมสบตาเจตน์เป็นเชิงขอคำตอบ


ดวงตาสองคู่ประสานกัน ตาเรียวสีดำสนิทนั้นดึงดูดให้น่าดำดิ่ง ในขณะที่ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจางๆนั้นว่างเปล่า หนุ่มรุ่นพี่ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด


...ว่างเปล่า?...ว่างเปล่าพ่อง! กูยืนอยู่ตรงหน้า เสือกมามองกูแบบไม่รู้สึกเชี่ยอะไรเลย นี่มันคิดว่าคนอย่างไอ้เจ๋งเป็นผู้ชายเถือๆหาได้ตามข้างถนนง่ายๆรึไงวะ!!...


“ซุ้มรัฐศาสตร์อยู่ตรงไหนครับ”


คำถามดังขึ้นอีกหน เหมือนดึงเจตน์ออกมาจากภวังค์แห่งความหงุดหงิดที่ถูกอีกฝ่ายมองเหมือนเขาไม่มีอะไรน่าสนใจ ชายหนุ่มจากคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีกระชับแขนที่กอดอกตัวเองแล้วตอบห้วนๆ


“กูจะไปรู้ได้ไง!” แล้วจากนั้นร่างสูงใหญ่ของหนุ่มเชื้อสายจีนก็หมุนตัวเดินหายเข้าไปในซุ้มของคณะตัวเองอย่างรวดเร็ว ส่วนคนถูกทิ้งเอาไว้ที่หน้าทางเข้าก็ได้แต่พ่นลมหายใจเบาๆ


...ชวนคุยครั้งแรกก็โดนตอกกลับมาซะแล้งน้ำใจเลย...


ปกฉัตรหมุนตัวมองไปรอบกาย ป้ายสัญลักษณ์รูปสิงห์ของคณะรัฐศาสตร์ติดหราอยู่ที่เหนือซุ้มหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกล ต่อให้สายตาสั้นแค่ไหนก็มองเห็นสิงห์ตัวนั้นอยู่ดี


... ‘ซุ้มรัฐศาสตร์อยู่ตรงไหน’ ...คนถามก็รู้แก่ใจนั่นแหละ แต่ที่ถามก็เพราะอยากชวนคุยเท่านั้นเอง...


“มึงจะยืนเกะกะหน้าซุ้มคณะกูอีกนานมั้ย” เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหลังอีกที ปกฉัตรหันขวับไปมองอย่างคาดไม่ถึง คนที่เขาเห็นกับตาว่าเดินกลับเข้าไปในซุ้มเมื่อครู่นี้ กลับมายืนหน้าตึงอยู่ที่เดิมแล้ว


“ก็...ผมยังไม่รู้ว่าซุ้มรัฐศาสตร์อยู่ตรงไหน...” ปกฉัตรตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทำเป็นมองซ้ายทีขวาทีและแน่นอน...ทำเป็นไม่เห็นสัญลักษณ์สิงห์ของคณะรัฐศาสตร์ด้วย


“นั่นน่ะ ที่มีรูปเสือรูปสิงโตนั่น” คราวนี้เจตน์ยอมคุยด้วย แถมชี้ไปที่ซุ้มหนึ่งซึ่งมี ‘รูปเสือรูปสิงโต’ ติดอยู่


“ไหน ไม่เห็นมีเลย” ปกฉัตรไม่ได้โกหก เพราะที่ติดอยู่เหนือซุ้มคณะรัฐศาสตร์ไม่ใช่รูปเสือรูปสิงโต แต่เป็นรูปสิงห์...สัญลักษณ์ของคณะต่างหาก


“มึงตาบอดรึไงวะ!”


“ผมสายตาปกติ”


หน้าเจตน์เหมือนอยากจะหั่นคนพูดเป็นสองท่อน แต่ปกฉัตรก็ยังทำสีหน้าเฉยๆเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร


“งั้นมึงมานี่! เดี๋ยวกูพาไป!” รุ่นพี่ร่างสูงใหญ่ก้าวฉับๆเดินนำ ปกฉัตรคาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะมีน้ำใจกับเขา แต่...จะให้เดินไวๆตามอีกฝ่าย น้ำใจที่เจตน์ให้ก็จะสั้นเกินไป


แม้จะขายาวเพราะความสูงเกินมาตรฐานชายไทย แต่ปกฉัตรกลับก้าวช้าๆ ทิ้งระยะห่างกับคนที่ออกปากว่า ‘พาไป’ จนเจตน์ต้องหยุดเดินแล้วหันกลับมามอง


“เฮ้ย! มึงเดินชมโบราณสถานรึไง! ให้มันเร็วๆหน่อยสิวะ!” นิสัยปากเสียแบบนี้ ไม่ว่าจะสมัยเรียนมัธยมหรือเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว เจตน์ก็ยังทำได้ดีไม่มีที่ติ แต่...ปกฉัตรผู้ทำสีหน้าเฉยๆเป็นนิจ ก็ทำสีหน้าเฉยๆส่งกลับไปเหมือนเคย


“ก็...ผมอยากรู้ว่ามีคณะอะไรมั่ง คณะนั้น...ผู้หญิงเยอะดี”


“นั่นอักษรฯ”


“มีแต่สวยๆทั้งนั้นเลย” ปกฉัตรมองเข้าไปในซุ้มตามประสาผู้ชาย ถึงแม้เขาจะยอมรับว่าประทับใจรุ่นพี่อย่างเจตน์จนถึงขั้นตามเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่าเขาก็ยังชอบมองผู้หญิงสวยๆอยู่ดี


...หน้าคมๆ ยิ้มเก่งๆเนี่ยสเป็คเลย...


คิดได้เท่านั้นก็เหลือบกลับไปมองหนุ่มตี๋รุ่นพี่แล้วก็ส่ายหัวกับตัวเองอย่างไม่เข้าใจ


...แล้วทำไมมาชอบ...ผู้ชาย...แบบนี้ได้นะ?...


“ไอ้ดิษไม่ว่ารึไง” คำถามของเจตน์ทำเอาปกฉัตรที่กำลังระอาหัวใจตนเองต้องหันมองด้วยความสงสัย


“ดิษจะว่าผมเรื่องอะไร”


“กูจะไปรู้มึงเหรอ! เรื่องของมึงกับมัน ไม่เกี่ยวกับกู!” แล้วคนพูดก็ก้าวเท้าออกเดินอีกครั้ง คราวนี้ก้าวไวกว่าเดิม เพียงอึดใจเดียวก็มาหยุดที่หน้าซุ้มคณะรัฐศาสตร์ที่มีสัญลักษณ์เป็นสิงห์ แต่...ก็ต้องยืนรอคนที่เดินเอื่อยตามหลังอยู่เกือบนาทีเต็มๆ กว่าปกฉัตรจะก้าวเท้ามาหยุดข้างเขา


“มึงแดกหอยทากเป็นอาหารหลักรึไง! ช้าฉิบหาย! เนี่ย! คณะมึง!!” ด่าปุ๊บ ตามด้วยการแนะนำสถานที่ปั๊บ แบบนี้แถวบ้านเรียกปากร้ายใจดี   


ปกฉัตรเงยหน้ามองสัญลักษณ์คณะแล้วยกยิ้มจางๆที่มุมปาก


“นี่เหรอที่เมื่อกี้เรียกว่ารูปเสือรูปสิงโต” มือขาวชี้รูปสัญลักษณ์แล้วหันไปถามคนที่พามาส่ง


“ก็เออไง”


“เขาเรียกสิงห์” เฟรชชี่แห่งคณะรัฐศาสตร์เฉลย


“มันไม่ต่างกันหรอกเว้ย! จะสิงห์ จะเสือ จะสิงโต แม่งก็เหมือนกัน” หนุ่มรุ่นพี่แห่งคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีเถียงขวับ


“ไม่เหมือนหรอก” ปกฉัตรแย้งด้วยน้ำเสียงเรียบๆ


“งั้นมึงเรียกคนมาถาม!” เจตน์ท้า แต่อีกฝ่ายส่ายหน้า


“ไม่ต้องทำให้คนอื่นวุ่นวายหรอกครับ ลองหาในเน็ตดูเองก็ได้ เรื่องง่ายๆแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเอง หาความรู้ด้วยตัวเอง น่าจะดีกว่าวิ่งถามแต่คนอื่น” รุ่นน้องปีหนึ่งแห่งคณะรัฐศาสตร์พูดเนิบๆด้วยสีหน้าเรียบๆก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก


“…ยังไงก็ขอบคุณที่พามาส่งนะครับ” แล้วร่างสูงโปร่งของปกฉัตรก็หมุนตัวเดินหายเข้าไปในซุ้มของคณะรัฐศาสตร์ ทิ้งคนพามาส่งให้ยืนตะลึงอยู่ที่เดิมชั่วอึดใจหนึ่ง ก่อนจะรู้ตัวว่าโดนด่าเข้าให้


เจตน์อ้าปากค้าง แต่จะไปลากตัวคนด่าเขาออกมาเอาเรื่องก็สายเกินไปแล้ว ชายหนุ่มรุ่นพี่แห่งคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีได้แต่ยืนเข่นเขี้ยวฮึดฮัดอยู่ตรงนั้นไม่กี่วินาที ก่อนจะผลุนผันจากไป

.....................

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนลอบมองออกจากภายในซุ้มคณะรัฐศาสตร์ รอยยิ้มจางๆจุดที่มุมปาก รอยยิ้มแบบนี้...หากดิษกรมาเห็นคงขนลุกไปทั้งสันหลัง รายนั้นบอกว่าเวลาเห็นเขายิ้มแบบนี้ เหมือนกำลังคิดแผนร้ายอยู่ในใจ ปกฉัตรไม่ใช่คนคิดร้ายคิดชั่ว เพียงแต่...เขายอมรับว่าบางครั้งก็ทำอะไรซับซ้อนไปบ้าง อย่างเช่น...เมื่อกี้นี้


“น้อง...ชื่ออะไร พี่จะเขียนป้ายชื่อให้” เสียงหนึ่งดังขึ้นใกล้ๆ ปลุกสติปกฉัตรหันมาอยู่กลับปัจจุบัน เขาหันไปมองต้นเสียงแล้วส่งยิ้มให้รุ่นพี่ผิวขาวจัดที่กำลังยิ้มสวยๆมาให้


“ปกครับ”


“อยู่ภาคฯอะไรเหรอ”


“ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศครับ” ดวงตาสีน้ำตาลใสแจ๋วของรุ่นพี่ร่วมคณะมีประกายยินดี รอยยิ้มสวยๆเหมือนจะขยายกว้างขึ้นอีก


“ภาคฯเดียวกันเลย พี่ชื่อโซ่นะ” รุ่นพี่คนนั้นแนะนำตัวเองแล้วเขียนขยุกขยิกลงในกระดาษในมือ ก่อนจะส่งให้


“อ่ะ...เอาอันนี้ห้อยคอ เดี๋ยวพวกพี่จะพาเดินไปดูคณะ”


“ขอบคุณครับ พี่โซ่...อยู่ปีอะไรเหรอ”


“ขึ้นปีสามน่ะ แล้วไว้เจอกัน” แล้วรุ่นพี่คนนั้นก็ตบไหล่ปกฉัตรสองทีก่อนจะเดินถัดไปหาคนที่นั่งอยู่ด้านหลังของเขา คำถามเรื่องชื่อและภาควิชาดังขึ้นอีก แต่ปกฉัตรไม่ได้หันไปสนใจคนข้างหลัง เพราะตอนนี้คนที่นั่งอยู่ข้างๆเขาเริ่มหันมาชวนคุยแล้ว   


“ชื่อไรอ่ะ...” ปกฉัตรหันไปมอง คนถามคือหนุ่มน้อยที่ท่าทางจะดูไม่เป็นหนุ่มเท่าไหร่ แถมปากถามเขาแต่มองตามหลัง ‘พี่โซ่’ ตาไม่กะพริบ ปกฉัตรอมยิ้มกับสายตาของเพื่อนร่วมรุ่นที่ยังไม่รู้จักชื่อกันเลย


“ถามชื่อเราหรือถามชื่อพี่คนนั้น” เขาย้อนถาม ทำเอาเจ้าของสายตาที่มองตาม ‘พี่โซ่’ ต้องหันกลับมามอง เจ้าตัวกัดปากเล็กน้อย ทำตาค้อนอีกหน่อย


“ถามชื่อนายก็ได้ แต่บอกชื่อพี่คนเมื่อกี้ให้เรารู้ก่อนได้มั้ยอ่ะ”


“เขาชื่อพี่โซ่ อยู่ไออาร์”


“ว้าววววว...รู้สึกอยากมีผัวทูตเลย...” เจ้าตัวพึมพำแล้วบิดตัวไปมา ก่อนจะเหลือบมามองปกฉัตร ดวงตาเป็นประกายวาววับ รุ่นพี่คนเมื่อกี้ก็หล่อ เพื่อนร่วมรุ่นคนนี้ก็หน้าตาดี


“แล้วนายชื่ออะไรอ่ะ”


“ปก”


“เรา...ติซซี่นะ อยู่ภาคฯสังคม ห้ามถามว่าแต่ก่อนชื่ออะไร รู้แค่ว่าตอนนี้ชื่อติซซี่ก็พอ” แล้วเจ้าตัวก็ขยิบตาให้ปกฉัตรอีกทีก่อนจะชวนคุยเรื่องอื่นๆ


ภายในซุ้มคณะรัฐศาสตร์มีเสียงดังอื้ออึง ทั้งเสียงรุ่นน้องเฟรชชี่ทักทายพูดคุยกันเอง และเสียงรุ่นพี่ที่ยืนรายล้อม เสียงตะโกนโหวกเหวกดังลั่นไปทั่ว จับความได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ก็ทำให้คึกคักดี


“เชี่ยโจ๊ก! มาแล้วยืนเฉยทีหลังมึงอย่ามา! สัด! ไปรอหน้าซุ้มเดี๋ยวพาน้องเดินไปดูคณะ!”


“อย่าด่าน้องกูแรง เพื่อนเวฟ ตั้งแต่กูรู้ว่ามันจะมา กูก็นอนไม่หลับเลยทั้งคืน”


“คราวหลังมึงก็อย่าให้มันมาสิ! เฮ้ย! ไอ้กอล์ฟ มึงเอาป้ายสิงห์น้อยออนทัวร์ให้ไอ้โจ๊กถือเดินนำน้อง!”


“โอ้โห เพื่อนเวฟ ให้เกียรติสุดหล่อปกครองหน่อย ป้ายสิงห์น้อยออนทัวร์นั่นให้คนอื่นที่เหมาะกับป้ายถือเถอะวะ”


“มึงน่ะเงียบไปเลย! ไหนมึงบอกมึงเป็นเฮดซุ้มเฟิร์สเดท! เฮดเชี่ยอะไรของมึงให้กูที่เป็นพี่วินัยลงมาช่วย! เฮ้ย! ปีสามตรงนั้นไปช่วยไอ้โซ่เขียนชื่อน้องปีหนึ่ง แล้วพวกไหนที่จะพาน้องไปดูคณะ ออกไปรอนอกซุ้ม เดี๋ยวให้น้องเรียงแถวเดินออกไป”


ปกฉัตรมองรุ่นพี่ในคณะที่เอะอะโวยวายแล้วก็ยิ้มจางๆ ถึงจะหนวกหูไปบ้าง แต่ก็อบอุ่นและครื้นเครงดี เขาหันไปทำความรู้จักกับเพื่อนที่นั่งอยู่ด้านหลัง ได้เพื่อนใหม่ทั้งร่วมภาควิชาเดียวกันและต่างภาควิชาอีกหลายคน เป็นการเริ่มต้นวันแรกพบในคณะนี้และมหาวิทยาลัยนี้ที่น่าประทับใจ


ประทับใจ...ดีใจ...มีความสุข


เขายิ้มกับตัวเอง ยอมรับอย่างเต็มใจที่จะมอบสามคำนี้ให้กับทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้


รุ่นพี่คณะ เพื่อนที่เพิ่งรู้จัก และ...รุ่นพี่ร่วมมหาวิทยาลัยที่ชื่อ ‘เจตน์’


ติดตามตอนต่อไป (พฤหัสหน้าค่ะ)

   สวัสดีค่ะ ในที่สุดก็กลับมาแล้ว หลังจากหายไปทำเล่มวาระซ่อนเร้นมาสามเดือน (ความจริงทำเล่มไม่ได้นานขนาดนั้นหรอกค่ะ ฮ่าฮ่า)

   อย่างที่บอกเอาไว้ตั้งแต่ตอนวาระซ่อนเร้นจบ ว่าเรื่องใหม่จะเป็นเรื่องของเจ๋งและปก (น้องชายของโจ๊กกับน้องรหัสของโซ่นั่นเองค่ะ) ซึ่งเรื่องนี้จะเป็นตอนที่ปกเข้าเรียนปี 1 หมายความว่าโจ๊กและโซ่อยู่ปี 3 และ อิโจ๊ก เอ๊ย! เพ่โจ๊กยังไม่ลงเอยกับโซ่ค่ะ จีบไม่ได้ จีบไม่ติด และไม่สามารถเข้าใกล้โซ่ได้ด้วย วะฮ่าฮ่า (แม้ว่าวาระซ่อนเร้นจะจบแล้ว ทำเล่มแล้ว แต่บัวก็สามารถแกล้งโจ๊กได้เรื่อยๆแบบอินฟินิตี้ค่ะ ฮ่าฮ่า)
   
ยังไงก็ฝากเรื่องใหม่นี้ด้วยนะคะ
   
ขอบคุณพื้นที่บอร์ด ขอบคุณคนถามไถ่ คิดถึง และคนอ่านค่ะ
   
เจอกันพฤหัสหน้า
   

ออฟไลน์ KaorPaor

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 669
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +140/-4
จิ้มมมมก่อน

ออฟไลน์ Apinnoolek

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
หนุกหนาน ๆ  :mew1:

ออฟไลน์ MNIMD

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 50
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
 ในที่สุดน้องปกกับเฮียเจ๋งก็มาแล้ว ดีกรีความปากของเฮียเจ๋งเจ๋งกว่านังโจ๊กอีกค่ะ ดิษปกนี่ทำคนเข้าใจผิดไปทั่วเลยว่าเป็นแฟนกัน
 เฮียเจ๋งสนใจน้องปกแบบซึนๆหรือเปล่า มาหึงแทนดิษว่าน้องปกมองผู้หญิงอย่างนู้นอย่างนี้ ชอบสกิลการอ่อยน้องปกจัง ดีลูก เข้าหาเขาก่อนมีชัยไปกว่าครึ่ง ชอบแล้วต้องลุยจีบเลย
ติดตามตอนต่อไปนะคะ

ออฟไลน์ Khanomni

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 43
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
น่ารักกกกก เฮียก็มองน้องอ่ะะะ รอชมการกลั่นแกล้งอิโจ๊กของพี่บัวค่ะ555666

ออฟไลน์ Wordslinger

  • แป้งจี่รีรีข้าวสาร
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1180/-5
โอ้โห...พระเอกเรื่องนี้ปากร้ายนะคะคุณบัว แล้วดันมาเจอน้องปกฉัตรที่นิ่งมากๆ ด้วย ท่าทางจะมันนะคะ รอติดตามแน่นอนค่ะ

ขอบคุณคุณบัวมากๆ เลยค่ะ

ออฟไลน์ rockiidixon666

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 760
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
 :z10:พอเจอโซ่รุ่นพี่ผิวขาวจัด นี่กำลังคิดเลย ว่า หรือจะเป็น โซ่ จากวาระซ่อนเร้น แล้วก็ใช่จริงๆด้วยยย แอร๊ยยยย คิดถึงทั้งโซ่ทั้งโจ๊กเลยค่าา  :-[ ปากแบบเจ๋งพอรู้ว่าเป็นน้องอืโจ๊กก็ไม่แปลกใจเลย 55555555555
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-11-2017 22:03:26 โดย rockiidixon666 »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6
 :L2: :L1: :pig4:

รักนัดทุกวัน พฤ กับคุณบัว

ออฟไลน์ boboman

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
กรี๊ดดดด คู่นี้มาแล้วววว
มีโจ๊กกะโซ่โผล่มาแวบๆ ด้วย 555
รักทั้งสองเรื่องเลยยย

ออฟไลน์ saccarrum

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
น้องปกนี่ใช่เล่นนะคะ แอบมีแผน เจ้าเล่ห์ใช้ได้
ส่วนอิตาเจ๋ง ท่าทางจะไบโพลาร์พอกันกับพี่เขานะคะ ฮ่าๆๆๆ
คิดถึงโจ๊กกับโซ่มากกกกกกกก

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
ปกไม่ได้มาเล่น ๆ ปกจะมาคว้าเฮียเจ๋งไปครอง

ออฟไลน์ masochism2018

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 428
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-1

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
เฮียเจ๋งโดนปั่นหัวแน่นอน ปกร้ายมากกก  :hao5:

ออฟไลน์ G-NaF

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 820
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1
เจ๋งอย่าน้อยหน้าโจ๊กมันนะ  :laugh:

ออฟไลน์ catka12

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 578
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-0
 :hao7: มาแล้ววววน้องปก.. :mc4: จุดพลุต้อนรับคะ

รบกวนสอบถามค่ะ... วาระซ่อนเล้นทำเป็นe-book version  ด้วยได้ไหมค่ะ. Please  :call:  :call:  :call:... อยู่ต่างประเทศไม่สะดวกซื้อเป็นรูปเล่มค่ะ แต่รักน้องโซ่ปลื่มโจ๊กไบโพล่ามาก...

ออฟไลน์ THiiCHA

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1840
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +212/-4
เฮียเจ๋งมาแล้ว กรี๊ดดด   
สำเนาถูกต้อง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าน้องใคร
 ไม่ได้ดูจากความหล่อหรือนามสกุล
ดูจากฝีปากค่ะ !!
ปากเนี่ยน้าพอกันเลยทั้งพี่ทั้งน้อง 55555

ปล. น้องปกน่ารักอ่ะ เหมือนจะใสแต่แอบมีเล่ห์นิดๆสมกับเรียนการทูต
 

ออฟไลน์ inspirer_bear

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-5
มาตามน้องปก  และมาสนุกกับการแกล้งเพ่โจ๊กกจ้า 555

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ monkey_saru

  • ทำไมหัวใจถึงเอียงซ้าย...*
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 155
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ยกมือเป็นผู้สนับสนุนแกล้งโจ๊กกกกก อิอิ

ตอนแรกเหมือนน้องปกจะนิ่งๆนะ อ่านไปอ่านมา สงสัยเฮียเจ๋งจะต้องโดนน้องปั่นหัวแน่เลย 5555555

ออฟไลน์ kinjikung

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2940
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-8
เฮียเจ๋งมาแล้ววววว

ออฟไลน์ LalaBam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2864
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-2

เฮียเจ๋งอย่างเท่อะค่ะ

ขอสมัครเป็นแฟนคลับ

ออฟไลน์ ichnuans

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 1
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
เฮียเจ๋งงงงงง
นี่เฮียเจ๋งจะเป็นไบโพลาร์แบบโจ๊กไม่ได้นะ 55555 (ไม่น่ารอด)
รอค่า

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
อิพี่เจ๋งนี่สืบทอดความเกรี้ยวกราดมาจากอิพี่โจ๊กเหรอหา หัวร้อนจริ๊งงง

ออฟไลน์ ดาวโจร500

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 643
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-3
น้องปกมีความร้าย :katai2-1:

ออฟไลน์ Gokusan

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +269/-1
โอ๊ยยยย คิดถึงงงง
รอเล่มนู้นกันอย่างจริงจัง ^^
เดี๋ยวๆ นี่มันเรื่องน้องๆ เราต้องมาว่าเรื่องนี้กันก่อนสิ

ก็ว่า...บุคลิกพี่เจ๋งนี่มันคล้ายใคร พี่ชายนางชื่อโจ๊กนี่เองงงง << เป๊ะแบบถอดกันมา 555
แล้วก็ต้องมาสยบกับพี่น้องรหัสภาควิชาเดียวกันไปอี๊กกกก ^^

ความเกรี้ยวกราดของพี่น้องรึจะสู้ความสงบของพี่น้องการฑูตได้ หุหุ

ออฟไลน์ nevergoodbye

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1240
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-2
สัมผัสได้เลยว่าเจ๋งจะต้องมีชะตากรรมที่ไม่ต่างกะโจ๊ก จะต้องเป็นไบโพลาร์วันละหลายรอบเพราะปก  :laugh:

ออฟไลน์ Piima

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 660
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
ว้ายยย แค่อ่านตอนแรกก็รู้แล้วละ ว่าน้องปกนะร้ายมาก

อยากอ่านต่อแล้วค่ะ

ออฟไลน์ alternative

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2316
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +285/-3
โอ้ ปกมาแล้ว

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด