รหัส 39 ถ้าเปรียบความรักของผมเหมือนสมการรูปแบบหนึ่ง
หากแทนค่า กราฟที่ปรากฏก็คงทิ้งตัวโค้งดิ่งลงอย่างน่าหวาดเสียวไม่ผิดเพี้ยน
เพราะคำจำกัดหลายๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็นตัวผมเอง หรือ คนที่ผมชอบ
ก็ไม่มีทางทำให้กราฟนั้นพุ่งขึ้นเหมือนไอ้นั้นกำลังเคารพธงชาติแน่นอน
ถามว่าผมท้อรึเปล่าเหรอครับ ไม่นะ เพราะผมไม่เคยลงทุนอะไรสักอย่างกับความรักครั้งนี้เลย
เพราะคำตอบของสมการนี้ ผมรู้ดีแก่ใจตั้งแต่...
...ตอนเย็น ของวันพฤหัสบดี ในคาบคณะสี
ที่มีคณะผู้นำเชียร์ของสีม่วงกำลังซ้อมอย่างหนักหน่วง แต่ผมกลับแอบมองไปยัง ‘เขา’
และนักกีฬาฟุตบอลของสีคู่แข่งอย่างสีแดงที่ยืนหล่อเฝ้าประตูกำลังมองมาทาง ‘ผม’ เช่นเดียวกัน....
.
.
.
.
(เอ่อ...... จริงๆ เขามองเพื่อนสนิทผม ไม่ใช่ผมหรอก).
.
.
.
.
“..... สิบเก้า! สอง! สาม! สี่! ห้า! หก! เจ็ด! แปด! .... ยี่สิบ! สอง! สาม! สี่! ห้า! หก! เจ็ด! แปด!...”
“นี่หล่อนน จังหวะเร่งไปรึเปล่าย่ะ ช้ากว่านี้อีก อีแจน!! สติลอยกลับหลุมไปไหนแล้ว... แล้วอีบูมมึงจะหน่วงจังหวะหาพ่อมึงหรือ ส่องแต่ผู้ชาย สนใจกูบ้าง!!...”
เสียงของเจ๊ฉิม พี่หัวหน้าหลีดที่พวกผมจ้างมาสอนดังกระแทกโสตประสาท ทำให้ผมต้องละสายตาจากกลุ่มสิ่งมีชีวิตเพศบุรุษที่กำลังวิ่งไล่กวดลูกกลมๆ อยู่ในสนามตรงหน้า มาทำหน้าเหรอหลาใส่ เจ๊แกทำเสียงฮึดฮัดละก็ชี้นิ้วคาดโทษมาให้
พวกเราผู้นำเชียร์ยังคงนับขึ้นมือตามคำสั่งแสนโหดของเจ๊แกรอน้องๆ ที่ยังเดินทางมาไม่ถึง เสียงนับเป็นจังหวะ พร้อมเสียงกลองซ้อมเชียร์ของน้องๆ สแตนด์ด้านหลัง ทำให้ทุกๆ วันนี้ของทุกๆ สัปดาห์มีสีสันขึ้นมาไม่น้อย....
สำหรับผมน่ะนะ ถ้าจะให้ร่ายไปถึงชีวิตการเรียนของเด็กห้องเรียนพิเศษวิทยาศาสตร์ว่ามีอะไรน่าตื่นเต้นหรือไม่ ก็คงต้องใช้เวลาเค้นสมองหาสักหน่อย เพราะถ้าให้บอกว่าเพราะอะไรเราๆ ถึงต้องการสิ่งบันเทิงใจ เขี่ยความน่าเบื่อตลอดวันกับคาบวิทยาศาสตร์ทั้งสามแขนงนั้น ก็คงไม่มีอะไรน่าอภิรมย์ไปกว่าการเต้นแร้งเต้นกาอยู่แล้ว พวกผมหลายๆ คนจึงลงสมัครเป็นผู้นำเชียร์ของคณะสี เพราะถึงรู้ว่าแม่งซ้อมโหดขนาดไหน แต่จะให้ไปคุมเด็กมอต้นปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเป็นครึ่งร้อยก็คงขอบาย
“อ้าวๆ พักก่อนค่ะพักก่อน”
เจ๊ฉิมทำไม้ทำมือให้พวกผมหยุด ก่อนจะสลายตัวไปเกาะติดสนามบอลดูกล้ามขาของมนุษย์ผู้ชายอย่างไม่อายฟ้าอายอากาศ ถ้าผมไม่เป็นเกย์เรียบร้อยแบบนี้ก็คงเข้าไปร่วมกลุ่มกันแล้ว เสียดายที่ลำคอแห้งผาดมันประท้วงให้เดินไปหาน้ำแดงแสนหวานซะก่อน เลยต้องละสายตามาแบบนี้
“แกๆๆ”
“หื้ม?”
ผมหันไปหาเพื่อนสนิทสาว เธอชี้มือเลยไปข้างหลัง พอหันไปเจอก็เห็นหนุ่มนักกีฬาลูกหนังในสนามคนที่ผมแอบมองเมื่อสักครู่ กำลังยื่นหน้ามาให้ ‘เมี้ยว’ เพื่อนสนิทโคตรๆ ของผมเช็ดอยู่
ปรากฏฉากพื้นหลังสีหวาน
สองกายยืนยิ้มให้กัน มีสักขีพยานร้อยชีวิตก่นด่า บ่น ปนอิจฉาให้ระวิง
.
.
.
.
.
เฮ้อ.. ให้ตายเหอะ ผมแอบแซ่บผู้ชายของเพื่อนไปตะกี้สมกับการเป็นนิยายรายปักษ์จริงๆ 555555555555555555555555555555555555555
เจอกันอีก 70% หน้าค่ะ
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] 7 วิชาฮาร์ดคอร์ ของคนที่รอรัก . √ คณิตศาสตร์ (24.5.60) (อ่าน 18817 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก