หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[Mr.Frog]

"รักกันมันไม่ใช่เรื่องน่าอาย" หว๊านนนนหวาน

เฮ้อออ ใจหายยยยยยย ไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลยยย

ขอบคุณนะคะ ที่ทำให้มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านเลย

[paradoxxx]

ใจหายเหมือนกันนะเนี่ย
ขอบคุณที่เล่าเรื่องให้ได้อ่านนะคะ

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

ซื้ง. . .    น้ำตาไหล        พี่เอ กับ พี่ป่าน  TT^^TT แง๊~~~~~~~~~~~~~~~~~~!!!!
 
กลับไปทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ ดูแลและรับผิดชอบของเรา   รักพี่สองคนจัง. . .   รักพี่นาเมฮ์ด้วย   เรามากอดกันนะ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ก่อนอื่นเลยต้องขอบคุณนะคะที่เล่าเรื่องจนถึงทุกวันนี้ เรื่องของพี่เป็นเรื่องที่อบอุ่นใจมากค่ะ 

ยังไงก็อยากให้นานๆกลับมาเยี่ยมกันบ้างนะคะ จะคิดถึงเสมอตลอดไปค่ะ 

   เต็มที่กะชีวิตค่ะ! 

[manami1155]

ง่า...ไม่อยากให้ถึงวันลาเลยคะพี่เอ
อ่านถึงตรงที่พี่เอบอกว่าใกล้จะได้เวลาไปเรียนต่อแล้วน้ำตาจะไหล
 

ทุกวันนี้การที่ได้มาอ่านเรื่องพี่เอมันเหมือนกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้วอ่าคะ
ถ้าวันไหนอยู่บ้านก็จะนั่งรอเรื่องรอบเช้าอย่าใจจดใจจ่อ
แต่ถ้าวันไหนไม่อยู่ก็จะรีบกลับมาเปิดอ่านตอนดึกทันที
ทำแบบนี้ทุกวันจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปซะแล้วอ่า
ไม่อยากจะนึกถึงวันที่จะไม่มีเรื่องของพี่เอกะพี่ป่านให้เลยอ่า
โอ้ย...เศร้าล่วงหน้าไปแล้วอ่า T^T

1ยังจำที่พี่เอเคยบอกได้อยู่เลย
ว่าการที่พี่เอมีอะไรกับพี่ป่านมันไม่ใช่แค่เซ็กซ์แต่มันคือการทำรัก
ประโยคนี้แบบว่าติดตาตรึงใจ1มากมายอ่าคะ
เพราะงั้นการที่เราจะแสดงความรักที่มีให้กับคนที่รักให้คนอื่นได้รู้
1ก็คิดเหมือนกับพี่เอคะว่ามันไม่ใช่เรื่องน่าอายเลย
แต่1ว่ามันน่ายกย่องแล้วก็น่าชื่นชมมากกว่าอีกคะ

รักพี่เอกับพี่ป่านจังเลยค่า
ตั้งแต่วันแรกที่ได้อ่านเรื่องนี้จนถึงวันนี้
1ว่า1ได้อะไรมากกว่าที่คิดเอาไว้มากๆเลยคะ
 

[ASSASSIN]

  สำลักความหวาน น้ำตาลในเลือดพุ่งกระฉูด อ่านเรื่องของพี่เอพี่ป่านแล้วมีฟามสุขที่สุดเลย    
ถึงแม้ว่าเรื่องเล่าในเล้าไกล้จะจบลงแล้ว  แต่พี่เอพี่ป่านก็ยังไม่ได้หายไปใหน (แค่ไปเรียนต่อ อิอิ)
ขอให้พี่เอกะพี่ป่านเรียนจบเร็วๆนะครับ  กลับมาจะได้ต่อภาค 3 มาเรียกเลือดเรียกน้ำตาลในกระแสเลือดให้ลูกเป็ดในเล้าอีก (ชอบเสียเลือด )
 :กอด1:พี่เอ   พี่ป่าน






ปล. ตามอ่านไกล้ถึงปัจจุบันละ  อีก 100 หน้าเอง  

[LalaBam]

 
อืม
หวานอลัง

[bakanishi1]

ชอบจังคำพูดของคุณเอ

[IIMisssoMII]

ซึ้งมากอ่ะพี่เอ

[miz_zu]

เฮือก
อ่านได้ ถึงหน้า 33 คับ = =
สี่ร้อยหน้า อ่านเร็วๆสิวะตู T-T
เขียนไปจนสองล้านสามสิบแปดหน้าเลยนะคับ ^ ^

[nongree]

เข้ามาอ่านเรื่องของพี่เอพี่ป่านแล้วมีความสุขทุกครั้งเลยความรักที่พี่มีให้กันมันอบอุ่นจริงๆ
หาได้ยากนะคะคนที่จะรักกันและดูแลกันได้นานเป็นสิบปีโดยที่ความหวานไม่ลดลงเลย
คงเป็นเพราะพี่ทั้งสองเป็นคนดีและโชคดีที่ได้มาพบกันมารักกัน หนูเชื่อเรื่องพรหมลิขิตนะ
พี่เอพี่ป่านต้องเป็นเนื้อคู่กันมาแน่ๆ ถึงเรื่องเล่าในเล้าของพี่ทั้งสองจะจบลง
แต่เชื่อว่าความรักของพี่เอกับพี่ป่านจะคงอยู่ตลอดไป อย่างน้อยก็ในความทรงจำของหนูล่ะ

[SoYiLovE]

 

ใจหายล่วงหน้าแล้วอ่ะ แอบเศร้าเนอะ

แต่ก็ดีใจและมีความสุขที่ได้อ่านเรื่องของทั้งคู่นะคะ

ขออวยพรล่วงหน้าให้เอกะป่านมีความสุขกะการเรียนนะคะ

[bellary]

อร๊าายยย มีความสุขค่ะ เห็นคนรักกัน 

ขอบคุณพี่เอที่เล่าตำนานมัลดีฟ ภาค2ค่ะ

[LoveAholic]

ซึ้งมากค่ะ ขอให้รักกันมาก ๆ ตลอดไปนะคะ

อ่านเรื่องของ เอป่าน มาเป็นปี ปี พอจะถึงเวลา

ที่จะไม่มีแล้ว แค่คิดก็ใจหายขึ้นมาเลย เศร้าจัง

เรื่องของคนสองคนที่ทำให้เราได้พบกับ ความรักที่งดงาม

รู้สึกเหมือนว่า เอป่าน เป็นคนในครอบครัวที่เรารักและผูกพัน

ไม่อยากให้มีวันนั้นเลยค่ะ  แต่ก็เข้าใจและยอมรับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น

ระหว่างนี้คงต้องเยียวยา รักษาแผลใจ โดยการอ่านทริปนี้อีกรอบดีกว่า  

[pukpra]

เรื่องราวของพี่ทั้งสอง ยังคงทำให้ประทับเสมอเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ ที่ทำให้รู้สึกว่า "รักแท้มีจริง" ^___^

[jonathan2624]

พี่เอคร้าบบบบ ผมติดตามอ่านมานานมากๆๆๆๆๆๆๆ แต่ หน้า 403 เป็นตอนที่ผมหายใจแทบไม่ออกกกกก  แบบมันสุดยอด แหะๆๆ  

พี่เอพี่ป่าน อ่านถึงตอนที่พี่เอบอกว่าจะไปเรียนต่อ ใกล้อำลา ผมใจหายมากๆเลยพี่ แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา แอบน้ำตาคลอด้วยครับ ยังไงขอให้พี่ทั้งสองประสบแต่ความสุข ความสำเร็จ และเรียนจบเร็วๆตามที่ตั้งใจไว้นะครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่ผ่านมาทั้งหมดครับ

ปล.รออ่านตอนวันเกิดพี่ป่านด้วยครับ อิอิ 


โจ้  

[อนันตกาล]

ขอขอบคุณค่าา 

ไม่รู้จะเม้นอะไร 

แต่อ่านแล้วมีความสุข

[froze19]

ขอบคุณความรักที่ทำให้คุณเอคุณป่านมาพบกันรักกันและมาถ่ายทอดเรื่องราวให้พวกเราได้รับรู้

มีคำถามสงสัยค่ะว่า  เวลาคนเราอยู่ด้วยกัน  มีบ้างไหมที่ชอบอะไรต่างกันแล้วทำให้ขัดกัน  หรือมีบ้างไหมที่บางวันอารมณ์เสียง่ายเลยไปเผลอลงกับอีกฝ่าย  อีกอย่างมีบางทีเรารู้สึกเบื่อหน่ายอะไรเดิมๆซึ่งอาจจะรวมถึงคนเดิมๆใกล้ตัวเราได้  คุณเอคุณป่านเคยมีเหตุการณ์แบบนี้ไหม? แล้วจัดการอย่างไรเพื่อรักษาความรักที่มีต่อกันไว้?

[JChloe]

 
ปล. พูดเรื่องจะจบเรื่องเล่าก็แอบใจหายล่วงหน้าเหมือนกันเน้อ แหะๆ

[napud]

ขอบคุณนะค๊ะ ที่แบ่งความรักที่มีต่อกันให้ทุกคนได้สัมผัสถึงความสุข ไม่ว่าจะเข้ามาอ่านครั้งไหนก็มีแต่ความประทับใจ
ขอมอบเพลงนี้ให้ละกัน น่าจะตรงกับคุณทั้สองมากเลย
<object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=10,0,0,0" width="300" height="135" > <param name="movie" value="http://music.truelife.com/assets/flash/player_song.swf?URLofXMLFile=http%3A//services.truelife.com/StreamingPlaylistService2/StreamManager.aspx%3FjwPlayer%3D1%26streamtype%3Dsinglecontent%26scope%3Dmusic%26contentgroup%3Dmusic%26ext%3Dpy_tm_pl%26songguid%3D20100429163856084696%26file%3D1"></param> <param name="allowFullScreen" value="false"></param> <embed width="300" height="135" src="http://music.truelife.com/assets/flash/player_song.swf?URLofXMLFile=http%3A//services.truelife.com/StreamingPlaylistService2/StreamManager.aspx%3FjwPlayer%3D1%26streamtype%3Dsinglecontent%26scope%3Dmusic%26contentgroup%3Dmusic%26ext%3Dpy_tm_pl%26songguid%3D20100429163856084696%26file%3D1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="false" pluginspage="http://www.adobe.com/go/getflashplayer"> </embed> </object>

[napud]

ขอโทษทีค่ะเพลงมันไม่ขึ้นไปฟังที่นี่ละกันค่ะ
เพลงไม่มีพรุ่งนี้
http://music.truelife.com/player/song/20100429163856084696/

[flyingploy]

พวกพี่จะทำหนูร้องไห้จริงๆแล้วนะคะ หนูเพิ่งอ่านได้ร้อยกว่าหน้าเองอ่ะ ว่าจะแอบมาอ่าน เจอเรื่องน่าตกใจซะงั้น
แต่ยังไงหนูก็คิดถึงพวกพี่เสมอ  ยกให้พี่ๆเป็นคู่ที่หนึ่งในใจเลยค่ะ
ขอบคุณที่พี่เอกับพี่ป่านมาเล่าเรื่องให้อ่าน แล้วหนูจะมาอ่านเรื่องวันที่ 5 เดือน 5 นะคะ

[[Y][J] SARANG~]

 

[nunuch]

วันที่ 5เดือน 5 ใกล้แล้ว เห้อ..
พี่ป่านน่าร๊ากกกกกกก

[Namehoto]

วันนี้ มีของมาให้ค่า


********************************

สวัสดีครับ

แปลกใจไหมครับ ว่าทำไมผมถึงมาวันนี้ ก็อยู่บ้านกันสองคนไม่ได้ไปไหนน่ะครับ จริงๆ ก็เข้าใจครับว่าทุกคนใจหาย แต่ก็ขอบคุณมากๆ เช่นกันนะครับที่เข้าใจความจำเป็นของผมกับป่าน

เราสองคนก็เลยคิดว่า ช่วงที่เรายังลงเรื่องอยู่ จะพยายามมาบ่อยๆ เท่าที่จะทำได้ครับ

สุดสัปดาห์นี้บางคนคงเป็นช่วงวันหยุดยาวใช่ไหมครับ บริษัทของป่านก็หยุดเหมือนกัน ส่วนผมหยุดเสาร์ อาทิตย์ วันจันทร์ไม่หยุดครับ วันนี้ก็อยู่บ้าน เก็บของ จัดของ อะไรกันไปครับ

ช่วงที่ผมกับป่านไปเรียนต่อ น้องสาวบ้านจะมาดูแลบ้านให้ครับ คือจะมาค้างที่บ้านผมบ้างบางครั้ง และก็จ้างแม่บ้านมาทำความสะอาด แต่จะเดินทางไปมาช่วงนี้ ก็ต้องระวังเรื่องการเดินทางหน่อยนะครับ ไม่รู้ว่าเส้นทางไหนมันจะยังไงกันบ้าง

วันนี้ก็อยู่บ้านกัน นอกจากเก็บของก็มีป่านช่วยผมทำกับข้าวครับ ตอนเช้าไม่ได้ทำอะไรเพราะส่วนมากวันเสาร์อาทิตย์ถ้าไมได้ไปไหน เราสองคนจะตื่นกันค่อนข้างสาย เลยรวบมื้อเช้ากับกลางวันไว้ด้วยกันตอนสายๆ ครับ

ผมก็เลยผัดมักกะโรนีแบบง่ายๆ ล่ะครับ ไม่รู้ว่าเคยทานกันไหม คือไม่ใช่ผัดแบบซอสราดเส้นอลังการอะไร แต่เป็นมักกะโรนีผัดซอสมะเขือเทศ ใส่หอมใหญ่ มะเขือเทศ กุ้ง ออกมาสีแดงๆ เหมือนเวลาแม่ทำให้กินตอนเด็กๆ น่ะครับ อร่อยดี

ส่วนป่านก็ช่วยนะครับ วันก่อนซื้อขนมปังบาเกตต์มาน่ะครับ เลยให้ป่านช่วยทำขนมปังกระเทียม เนยกระเทียมผมก็ทำไว้ก่อนหน้านี้แล้วครับ เอาเนยมาคลุกกับกระเทียมสับละเอียด ใส่พาสลีย์สับ เกลือ(ถ้าเนยเค็มแล้วไม่ต้องนะครับ) น้ำตาลนิดหน่อย ให้เป็นเนื้อเดียวกัน ป่านก็รับหน้าทีหั่นขนมปัง ทาเนยกระเทียมแล้วก็เอาไปอบครับ

กับช่วยผมหั่นมะเขือเทศอะไรพวกนี้

เอ  มันเรียกตอนผมกำลังผัดมักกะโรนีอยู่

หือ

ดีนะที่เอไปด้วย ถ้าป่านไปเรียนคนเดียว มีหวังอดตายแน่ๆ เลย ป่านทำกับข้าวไม่เป็นเลยนี่นา เอไปเรียนด้วย ป่านก็รอดตายแล้ว

มิน่าล่ะ ชวนเอยิกๆ ให้ไปเรียน ที่แท้จะหาคนไปทำกับข้าวนี่เอง

ไม่ใช่แค่นั้นเสียหน่อย แต่ก็มีส่วนล่ะ

เดี่ยวนี้เขามีขายเยอะแยะไป อาหารไทยน่ะ อาหารอื่นๆ ป่านก็กินได้ ไม่อดหรอก

มันไม่เหมือนที่เอทำให้กินนี่ เอทำกับข้าวอร่อยจะตาย

ผมก็เขินสิครับ มันชมแล้วมากอดเอาคางมาเกยไหล่ผม (ป่านมันเตี้ยกว่าผมนิดเดียว เลยเอาคางมาเกยไหล่ผมได้สบายๆ)

แล้วก็กินมื้อสายกันครับ จากนั้นก็รดน้ำต้นไม้ เก็บของ จัดของที่จะต้องเอาไปด้วยตอนไปเรียน ของใช้ เสื้อผ้า อะไรที่จะไปหาที่โน่น อะไรจะเอาไปจากที่นี่ ก็ต้องลิสรายการกันไว้ล่ะครับ

ส่วนตอนเย็นก็ว่าจะทำข้าวผัดน้ำพริก (พอดีน้ำพริกผัดที่คุณยายให้มายังเหลืออยู่ในตู้เย็นครับ) กุนเชียงทอด และแกงจืดแตงกวาสอดไส้ครับ

ป่านก็ช่วยผมทำกับข้าวเหมือนเดิม มันว่าอยากทำอะไรเป็นบ้าง จะได้ช่วยผมได้เยอะขึ้น ก็เลยให้ช่วยปอกแตงกวา (เรื่องปอกเนี่ย ผมยกให้มันทำตลอด) แล้วก็หัดคว้านไส้ ส่วนผมก็หมักหมูที่จะยัดไส้แตงกวา ก็น้ำปลา น้ำตาล พริกไทย กระเทียม รากผักชีล่ะครับ ง่ายๆ  เอาไปนึ่งก่อน ตอนมาต้มจะได้ไม่เละ แล้วก็ทำน้ำซุปครับ ปรุงรสน้ำซุปไว้แล้ว พอจะกินก็ค่อยเอาแตงกวายัดไส้ที่นึ่งไว้มาใส่แล้วก็ต้มให้เดือดอีกทีก็ตักขึ้น ใส่ชามหม่ำได้

ข้าวก็เอาน้ำพริกลงกระทะแล้วใส่ข้าว ผัดๆๆ ปรุงรสนิดหน่อย กุนเชียงทอดไว้ แค่นี้ก็ได้กับข้าวง่ายๆ กินกันสองคนแล้วครับ

มาตอบเรื่องที่ถามไว้ดีกว่าครับ ที่ว่าเคยคิดต่างกันไหม เคยขัดใจกันไหม เคยอารมณ์เสียแล้วมาพาลกับอีกคนไหม เคยครับ ทุกอย่างที่ถามมา มันเป็นอารมณ์พื้นฐานของคนเราล่ะครับ อย่างที่ผมเคยบอกว่า ไม่มีใครหรอกที่เกิดมาแล้วจะเข้าใจกันทุกเรื่อง รู้ใจกันไปทุกอย่าง

แรกๆ ก็มีเถียงกัน ทะเลาะกัน กัน เพราะไม่มีใครฟังใคร แต่หลังจากเราปรับตัวกันไปแล้วเนี่ย ผมว่า เวลาที่คนๆ หนึ่งโมโห หรือร้อนมา อีกคนต้องหยุดครับ เพราะยิ่งเราเอาแต่อารมณ์มาสาดใส่กัน ทะเลาะกัน มันก็ไม่มีใครรู้เรื่องกันเสียที  บางทีถ้าอารมณ์ไม่ดีกันมากๆ ผมกับป่านจะใช้วิธี เงียบกันก่อนครับ รอให้ใจเย็นๆ แล้วค่อยมาพูดกันอีกที

อีกอย่างคือ จะไม่พยายามคิดว่าใครถูก ใครผิด เพราะถ้าจะเอาถูกผิดแบบนั้น ไม่มีใครจะยอมรับเท่าไรหรอกครับว่าตัวเองผิด ถ้าเราเอาแต่คิดว่า ทำไมไม่เข้าใจวะ เรื่องแค่นี้ หรือเอาแต่คิดว่า อีกคนผิด เราถูก อีกคนต่างหากที่ต้องมาขอโทษ แบบนั้นไม่ช่วยอะไรครับ

มาคุยกันดีกว่า ใจเย็นๆ และพูดกันด้วยเหตุผล หรือถ้ามันพูดกันแล้วจะทะเลาะกันทีไร การเขียนจะช่วยเราได้ดีกว่านะครับ เราได้กลั่นกรองมากกว่า คิดมากกว่า ว่าเราอยากบอกอะไร มีเหตุผลอะไร ทำไมเราถึงทำแบบนั้นแบบนี้ อ่านกันเวลาใจเย็นลงแล้ว มันจะเข้าใจได้ง่ายขึ้น

ส่วนเรื่องเบื่อหน่าย ถ้าเกิดขึ้น เราก็ต้องหาสาเหตุนะครับ ว่าทำไมถึงเบื่อ เบื่อเพราะเจอเรื่องเดิมๆ หรือว่าเพราะอะไร ความเบื่อมันเป็นอารมณ์ของคนที่ไม่รู้จะทำอะไรมากกว่าครับ เพราะจริงๆ แล้วชีวิตคนเราเนี่ย มีอะไรให้ทำมากมายจนเราไม่เบื่อ อยู่ที่เราหาเจอหรือเปล่าเท่านั้นแหล่ะครับ ถ้าเรารู้วิธีใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทุกๆ วัน จะเอาเวลาที่ไหนไปเบื่อล่ะครับ ผมไม่ค่อยเบื่ออะไรนะครับ มีแค่เหนื่อยบ้างเวลาทำงานอะไรแบบนี้น่ะครับ

ส่วนป่าน ถ้ามันบ่นเบื่อๆ ขึ้นมา ผมก็จะชวนหาอะไรทำแก้เบื่อไปล่ะครับ หรือไม่ก็ออกไปเที่ยว ไปดูหนัง ฟังเพลง หรือก็ไปทำอะไรขำๆ ให้มันหัวเราะบ้างน่ะครับ ไม่ปล่อยให้มันเบื่อนานหรอกครับ

ขอบคุณสำหรับเพลงที่ส่งมาให้นะครับ คุณนายมันก็เอาให้ผมฟังแล้วเหมือนกัน (ก็เพลงของน้องชายหนึ่งในสองของคุณนายเขานี่ครับ เลยมาไดเรคเซลล์กับผม เพลงของน้องชายคนโต แล้วก็ละครตอนเย็นวันธรรมดาของน้องชายคนเล็กของคุณนายเขา)

ผมชอบนะครับเพลงนี้ ความหมายดีเลยทีเดียวล่ะ ทำนองก็เพราะดี มันเป็นสิ่งที่ผมกับป่านทำให้กันมาเสมอ คือทำทุกๆ วันให้ดี มากกว่าจะไปคอยคิดถึงวันพรุ่งนี้ครับ

ผมชอบเนื้อเพลงเพลงนี้มากครับ  โดยเฉพาะท่อนนี้

แค่ฉันยังกุมมือเธออยู่
แค่ฉันมีเธอให้กอดนอน ทุกคืน ก็ดีใจ
และแม้วันใดฉันไม่ตื่น
ฉันก็ไม่มีสักสิ่งใด ให้เสียใจ

จะทำตอนนี้ ดีดี ตราบที่เรายังคงมีกัน
จะไม่มัวฝันไปแสนไกล
ขอดูแลแค่นาทีนี้จนสุดใจ


นี่แหล่ะครับ ทุกๆ วัน แค่ผมมีมันนอนอยู่ข้างๆ ในอ้อมกอด ตื่นมาก็ได้เจอกันทุกวัน ได้ดูแลมันแบบนี้ ก็จะทำทุกๆ วันให้ดีที่สุดแล้วล่ะครับ

ป่านเองก็เหมือนกัน มันก็บอกว่า จะดูแลผมให้ดี รักผมมากๆ มีกันและกันแบบนี้ไปทุกๆ วัน

ทำทุกๆ วันให้ดี เหมือนว่าจะไม่มีวันพรุ่งนี้ครับ เพราะเมื่อวันนี้กลายเป็น เมื่อวาน เราจะไม่เสียใจเลยว่า เรายังไม่ได้ทำอะไรให้คนที่เรารักที่สุด

เรื่องง่ายๆ แค่นี้แหล่ะครับ ที่ทำให้เราสองคน มีกันและกันมาจนทุกวันนี้

คืนนี้ฝันดีนะครับ

เอ (คนที่อยู่ด้วยกันวันนี้ คือคนที่รักที่สุด) กับ ป่าน (เหมือนกัน)

*****************************

เฮ้ออ หว๊านหวาน     งานนี้ขอตั้งชื่อตอนเองเลยดีกว่า ฮ่าฮ่าฮ่า

[LalaBam]

 
ซึ้ง เศร้า เคล้าน้ำตา
แต่ก็สุขใจที่ได้อ่าน

[kuraki]

ขอบคุณค่ะพี่เอพี่ป่าน มีเรื่องเล่าในคืนวันเสาร์ด้วย

พักผ่อนเยอะๆนะคะ  ^___^
 

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

เห็นชื่อที่พี่นาเมฮ์ตั้ง กับ ข้อความที่พี่เอเขียนแล้ว ~~!! ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อยากเป็นกรรมกรแบกหามรัก. . . (เอิ๊กๆ)
 
    ซึ้ง!!  พี่เอ ทำ น้อง เศร้าอีกแล้วค่ะ  ฮือออออออออออออออ~~~~!!~. . . .
 
พี่ป่าน พกน้ำพริกไปเยอะๆนะคะ อยู่นู้น น้ำพริกหายาก. . .   รักพี่ป่าน    กอดๆ

[MaeMoo]

หวานรับวันแรงงานจริงๆ ค่ะ
ก็คงเป็นวันที่ได้หยุดจากการทำงานที่เหนื่อยกาย
แต่ได้รับความสุขจากคนที่อยู่ข้างกาย

ดีใจที่เป็นหนึ่งในคนที่ได้รับรู้ควาามรักของทั้งสองคนค่ะ

อ้อ
ช่วงวันหยุดนี้ หนีกีฬาสีมาทางใต้ซะ 5 วันเลย ไม่รูู้ว่าคุณเอกับคุณป่าน จะเข้ามากล่าวลาในตอนไหน
เพราะกว่าจะถึง กทม. ก็คงเย็นๆ อยากจะได้เข้ามาอวยพรและกล่าวลากันด้วย

ไปละ ไปเตรียมเชียร์น้องกัน(The Star)
พรุ่งนี้ก็ไปลั้ลลาดำน้ำค่ะ จะรีบกลับ รร. รอดูว่าคุณเอคุณป่านจะมาอีกหรือเปล่า

.....

[jaaeyboy]

เฮ้อ เหมือนจะยังทำใจไม่ได้เลย

เคยอ่านอยู่ทุกวัน จนกลายเป็นความเคยชิน  แต่แล้วสิ่งที่เคยชินกำลังจะหายไป

ไม่เป็นไรค่า  ทำใจต่อ 

ยังไงพี่เอกะพี่ป่านก็ไปด้วยกัน 

ดูแลกันดีๆน่ะคะ่ รักกันให้มากๆๆๆ

กลับมาเมื่อไหร่ แวะมาทักทายที่บอร์ดนี้อีกน่ะค่ะ  เค้าจะรอ