หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[nunuch]

ตอนแรกว่าจะแซวเรื่อง "เบิกโอที" แต่เค้าแซวกันไปหมดละ 5555..งั้นผ่านนะจ๊ะ หุหุ
เมื่อวานเปิด 'บางจะเกร็ง' ให้แม่ดู(ดูพร้อมๆกัน) แม่หัวเราะจนท้องแข็ง 55555 แม่ชอบมากเลย สงสัยอีกหน่อยคงเป็นรายการโปรด 555555

อืมมมม.... ยังถามได้อยู่ใช่มั๊ยจ๊ะพี่เอ....งั้น(ยกมือ) ขอถามด้วยคน
จำได้ว่า..เหมือนพี่เอจะเคยบอกว่าจะเล่าเรื่องงานแต่งงานของคุณบี ให้ฟัง(ไม่รู้หนูจะจำสับสนรึเปล่า ถ้าจำผิดขออภัยในความปลาทองด้วยคะ เหอะๆๆๆ)
ปล. เรื่องคลิปครูตีนักเรียน โมโหเหมือนกันจ๊ะ เพราะเหมือนคนนั้นเค้าจะไม่สำนึกเลย มีการบอกอีกว่า มันไม่ได้ดูแรงเหมือนในคลิป ...ไม่แรงอะไร เสียงหัวกระแทกกระดานดำ ดังขนาดนั้น -*-

[manami1155]

แอบฮาที่พี่เอเล่าอ่า ที่บอกว่าอาจไม่เบิกแต่โดนโบกแทน เอิ้กๆ
วันก่อนยังยอมโดนถีบเลย แค่โบกนิดๆหน่อยยอมไปเถอะค่ะพี่เอ แลกกับ โอที อิอิ

เห็นพี่เอเล่าถึงตอนที่แยกกับพี่ป่านเมื่อตอนนู่น
ว่าแล้วอยากทวนความหลัง กลับไปย้อนอ่านอีกดีกว่า

ขอถามมั้งค่า ว่าพี่ป่านมีคนเข้ามาจีบมั้งไหมอ่า
แล้วพี่ป่านมีวิธีรับมือยังงัยกะคนที่มาจีบมั้งค่ะ

คืนนี้ฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะพี่เอ พี่ป่าน

[milphinnejj]

ฮ่าา .. มีแต่คนแซวเรื่องเบิกโอทีนะคะพี่เอ ^^ แต่คงต้องทำงานหนักเยอะๆ พี่ป่านจะได้เห็นใจให้ทั้งโอทีและก็เพิ่มโบนัสให้อีก  
อ่อ .. แล้วที่พี่เอถามว่า ..

>>ถ้าจะลงนามถวายพระพรในหลวง นอกจากร.พ.ศิริราชแล้วที่อื่นมีอีกไหม ? เผื่อใครไม่สะดวกไปแถวนั้น น่ะค่ะ

ตามที่เค้าคิดนะคะ สถานที่ราชการน่าจะมีจัดที่ไว้ให้อ่ะค่ะ อย่างสมัยก่อนตามโรงเรียนก็จะมีเป็นเล่มๆจัดที่ไว้ให้ลงนามได้เลยอ่ะค่ะ
ถ้ามหาลัยนี่ยังไม่แน่ใจค่ะ ตอนนี้ปิดเทอมอยู่เลยไม่ได้ลองแวะไปดูเลย ตามเว็บไซต์ก็มีตั้งกระทู้ลงนามกันด้วยค่ะ
ยังไงคนไทยทุกคนก็อยากจะให้ในหลวงของพวกเรามีพลานามัยที่แข็งแรงตลอดไป

>>ก่อนจะไปบริจาคเลือด นอนพักผ่อนให้เพียงพอนะครับ อดนอนไปไม่ได้นะครับ และน้ำหนักต้องถึงด้วย (ผมจำไม่ได้แล้วว่าเท่าไร)

เค้าก็บริจาคเลือดนะคะ แต่ไม่บ่อยเท่าไหร่เอาเท่าที่ร่างกายอำนวยมากกว่า แต่คุณพ่อได้รับพระราชทานเหรียญมาหลายครั้งแล้ว เห็นเล่าว่าบริจาคต่อเนื่องมาตั้งแต่ยังเป็นหนุ่มอยู่เลยค่ะ ^^
ตอนบริจาคครั้งแรกช่วงมอปลาย .. ผู้หญิงถุงเล็กเค้าให้เกณฑ์อยู่ที่ 45 กิโลกรัมค่ะ .. ถุงใหญ่ขึ้นมาก็เป็น 50 กิโลกรัม .. คิดว่าไม่น่าจะเคลื่อนจากนี้แล้วนะคะ ^^ แต่ว่าความดันและความเข้มข้นของเลือดก็ต้องถึงเกณฑ์ด้วยนะคะ .. มีเพื่อนตื่นเต้นเกินไปก็อดบริจาคเหมือนกันค่ะ ความดันขึ้นพรวดๆเลย 55+
ปกติแล้วเค้าเป็นคนเลือดอยู่ในช่วงคาบเกี่ยวระหว่างเลือดจางกับปกติ ขึ้นกับการดูแลตัวเอง ตอนนั้นอยากบริจาคแต่รู้สึก Hematocrit ต่ำเกินไปเลยอดเลย อีกครั้งก็ดันทานยาแก้อักเสบไปอีกก็หมดสิทธิ์เหมือนกัน .. ใครสนใจบริจาคยังไงลองเข้าไปอ่านเงื่อนไขก่อนได้ที่นี่นะคะ http://www.inf.ku.ac.th/news/activity/blooddonate_prep.pdf

ปล. ดูรายการคุณสรยุทธ์เรื่องคลิปน้องนักเรียนเหมือนกันค่ะ คุณครูก็แบบ พูดไปได้นะว่าแบบนี้เล่นกันปกติ =_____=;;

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

สวัสดีคะพี่เอ กับพี่ป่าน  อยากจะบอกว่า อ่านทันแล้ว ~~  *0* เกือบเดือนเห็นจะได้มั๊งค่ะ

แต่ที่ช้าไม่ใช่เพราะอะไรนะคะ  อ่านแล้ว อ่านอีก อ่านยังไม่ถึงตอนปัจจุบันเลย วนกลับไปอ่านตอนแรกอีกรอบซะแล้ว(2รอบสิ)

ช่วงที่อ่านตามหลัง เหมือนเวลาของพี่เอกับพี่ป่าน จะห่างกับผัดไทเป็นเดือนเลยนะคะ  แถมมีเรื่องดีดีเกิดขึ้นตั้งมากมาย
เรื่องบ้านของเรา เรื่องคุณแม่ของพี่ป่านอีก  ขอแสดงความยินดีย้อนหลัง(แบบมากๆ)ด้วยนะคะ 

พูดแล้วนึกถึง ตอนที่ หลายๆคนฝากพี่เอ ไปกอดพี่ป่านแล้วพี่ป่านชอบบ่นว่า ขาดทุนทุกทีเลย สมเป็นนักธุรกิจมากคะ
ขาดทุน ขาดดุลนี่  >,,,< แต่ผัดไท ชอบนะคะ 5 5 5  ถ้าคนที่ได้กำไรคือพี่เอ  หุหุหุ

ช่วยไม่ได้นะคะ อยากทำตัวน่ารักเอง
(พี่ป่านคงพูดประมาณว่า อะไร ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย ก็เป็นของป่านแบบนี้  ก็เพราะอย่างนี้ไงคะ ที่ทำให้ ทุกคนรักพี่ป่านหมดเลย )

ขอบคุณพี่ทั้งสองคนมากนะคะที่รักกันมากขนาดนี้  ขอบคุณพี่เอที่คอยดูแลพี่ป่าน ขอบคุณพี่ป่านที่อยู่เคียงข้างพี่เอ
ขอบคุณคุณเรย์ที่ทำบอร์ดนี้ให้ได้มาเจอพี่เอกับพี่ป่าน ขอบคุณพี่นาเมฮ์ที่เป็น บก. แสนน่ารัก  ขอบคุณคนอ่านที่คนที่เคยให้กำลังใจพี่เอกับพี่ป่าน พี่นาเมฮ์เสมอ   
 

[here]

วันหลังหนูจะไม่อ่านเรื่องของพี่เอที่ทำงานอีกละ อ่านเจอประโยคนี้:

ส่วนเบิกยังไงนั้น ขอละไว้ไม่ตอบก็แล้วกันนะครับ ขืนตอบไป อาจจะไม่ได้เบิก แต่โดนโบกแทนครับ

 

...

แต่อ่านไป ๆ:

แต่ตอนนี้ก็ไปเพราะอยากบริจาคจริงๆ น่ะครับ (ขืนอยากเจอพยาบาลสวยๆ อีก จะโดนคนข้างๆ ถีบจนเลือดกบปากแทนที่จะได้บริจาคล่ะครับ)

ภาพพี่ป่านดูจะน่ากลัว ...เอ้ยยยย น่ารักขึ้นเป็นลำดับ 

...

เรื่องบริจาคเลือด เฮ้อ เมื่อก่อนน้ำหนักไม่ถึงอ่ะพี่ ตอนนี้ถึงแล้วก็ดันอยู่ไกล ที่นี่ไปบริจาคเลือกลำบากเพราะโรงพยาบาลอยู่ไกลลิบ  

...

ขอบคุณพี่เอมากค่ะที่มาเล่าเรื่องตอนนั้นให้ฟังนะคะ

ที่พี่เอเข้าใจสิ่งที่หนูไม่ได้ถาม ...ก็ถูกต้องแล้วล่ะพี่  

อืม เนอะ ...ไม่เจอ ไม่ได้ติดต่อเลย แถมไม่รู้ว่า จะได้กลับมาคบกันอีกรึเปล่านี่ ...อืมมมมม (<<< หนูควรเปลี่ยน emoticon มั้ย ? ...555)

ล้อเล่นค้าบ ! ...ตอนที่อ่านนะ ลุ้นมากอ่ะว่าพี่สองคนจะกลับมาคบกันได้ยังไง

หนูอ่านเรื่องนี้ย้อนหลังมาหลายครั้งแล้ว แต่อ่านเป็นช่วง ๆ ไม่ใช่ตลอด

ตอนนี้เป็นตอนที่ย้อนกลับไปอ่านทุกครั้งเลยล่ะมั้ง

...แต่หนูว่า ทุกความสัมพันธ์มันต้องการ 'wake up call' นะ ...บางทีเราไม่รู้ว่าอีกคนสำคัญขนาดไหน หรือ เราแคร์ใครขนาดไหน จนกว่าเค้าจะหายไปเนี่ยแหละ

 

...

แล้วมันก็ยังคงเป็นประเด็นอย่างต่อเนื่อง:

เอ (ตอนนี้ยังเบิกโอทีไม่ได้) กับ ป่าน (ตอนไหนๆ ก็ยังไม่ให้เบิก) ครับ

แหมพี่เอก็พูดไป ...เอาน่าพี่ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามก็อยู่ที่นั่น  

...ไม่ใช่และ ไม่ใช่และ

ซักวันต้องเป็นทีของเราสิน่า

(ถ้าพี่ป่านมาอ่าน แล้วรู้ว่า เรา ๆ เชียร์อะไร หนูว่า ไม่ใช่พี่เอคนเดียวหรอกที่จะโดนท่านประธานโบกอ่ะ  )

...

ฝาก    ท่านประธานด้วยความคิดถึงหน่อยนะคะ  

[Sakana2yunjae]

ทำไมในการเบิกโอทีของพี่เอเบิกยากจัง อิอิ (พี่ป่านไม่ใจร้ายหรอก ชิมิคะ)

พูดถึงเรื่องบริจาค ถ้าติ๊กจำไม่ผิด น้ำหนักต่ำสุดที่ 45 กก.คะ สำหรับติ๊กเคยบริจาคนะคะ 4 รอบแล้ว

แต่พอครั้งต่อไปมาดันเป็นเลือดลอย เพราะเกิดจากการนอนดึก ฉะนั้นสิ่งที่ดีที่สุดคือการพักผ่อนให้เพียงพอ นะคะ

ขอโทษนะคะ ไม่แน่ใจว่ามีใครถาม หรือพี่เอพูดไปหรือยัง ถ้าซ้ำพี่เอไม่ต้องตอบก็ได้นะคะ

เรื่องอนาคตของพี่เอและพี่ป่าน ว่าหลังจากวันนี้มีวางแพลนทำอะไรกันบ้างหรือป่าวคะ

ขอบคุณล่วงหน้านะคะสำหรับคำตอบคะ 

[Namehoto]

สวัสดีครับ

วันนี้ตื่นมาพร้อมกันครับ ป่านมันต้องไปคุยงานกับลูกค้าแต่เช้า มันบอกผมไว้เมื่อคืนว่าให้ปลุกมันด้วยตอนผมตื่น แต่ผมก็มาปลุกมันหลังจากผมลุกไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าแปรงฟันแล้วล่ะครับ ตอนมันล้างหน้า เข้าห้องน้ำ ผมจะได้ไปเตรียมอาหารเช้าไว้ไงครับ ทำอะไรง่ายๆ เหมือนเดิมครับ ทอดไข่ดาว ไส้กรอก ขนมปังปิ้ง

เตรียมไว้แล้วค่อยไปอาบน้ำแต่งตัวออกมากินอาหารเช้าด้วยกันครับ ส่วนเย็นนี้เห็นว่าต้องไปงานกัน ผมก็เตรียมชุดใส่ไปงานไว้แล้วครับ คงฝากป่านมันไปไว้ที่บริษัทแล้วค่อยไปเปลี่ยนเสื้อกันตอนเย็นก่อนจะไปงาน

ส่วนเรื่องไอ้บีแต่งงาน ผมก็ว่าจะเล่าๆ แล้วก็ลืม ขอบคุณที่มาถามถึงนะครับ เห็นก็ เออ ยังไม่ได้เล่าเลย ลืม ฮ่าๆๆ

ก็อย่างที่บอกนะครับว่าที่มันขายออกเนี่ย เพราะไปเจอชายหนุ่มที่ผมก็ไม่แน่ใจว่าหลงผิดมาอีท่าไหน ถึงมาจีบไอ้บี แฟนไอ้บี (สามี) ชื่อว่าอีริคครับ ที่เคยเล่าว่าตอนแรกๆ ที่เจอกันตอนไอ้บีไปเที่ยวเมืองนอก ไอ้บีดันไปคิดว่าอีริคเป็นเกย์ จนผู้ชายตามมาจีบตัวเองถึงรู้ว่าไม่เกย์

ตอนมันคบกันแรกๆ ก็ไม่ได้บอกอะไรพ่อกับแม่เท่าไรครับ แล้วอยู่ๆ ไอ้บีก็พาอีริคมาบ้าน มาแนะนำให้พ่อกับแม่รู้จัก (ส่วนผมน่ะ มันเล่าให้ฟังไว้บ้างแล้วก่อนหน้านี้) แล้วตอนนั้นอีริคมันก็เลยบอกว่าจะพาพ่อกับแม่มาขอไอ้บีตามประเพณีทุกอย่าง พ่อผมก็ไม่ได้มีข้อแม้อะไรมากหรอกครับ แค่ต้องมาจัดงานแต่งที่เมืองไทยก่อนด้วยเท่านั้นล่ะ

อีริคมันก็ยอมนะครับ พาแด๊ดกับมัม พร้อมญาติๆ มันหอบกันมาเมืองไทยเลย (พ่อมันรวยครับ) มาคุยเรื่องงานแต่ง แม่ผมก็ต้องไปหาฤกษ์หายาม ไอ้บีก็วุ่นวายกับการเป็นว่าที่เจ้าสาว ส่วนผมก็โดนแม่ใช้ให้ไปช่วยขับรถไปซื้อโน่น ไปสั่งนี่ ไอ้ป่านพลอยวุ่นวายไปด้วยล่ะครับตอนนั้น

ไอ้ป่านน่ะ ตอนแรกที่บีเล่าว่ามีหนุ่มฝรั่ง(จะว่าฝรั่งก็ไม่เชิงครับ อีริคเป็นลูกครึ่ง ฮ่องกง อเมริกัน แต่ก็หน้าออกฝรั่งนะครับ แต่ผมสีเข้ม) มาจีบ ไอ้ป่านซักยิกเลยครับชื่ออะไร ทำอะไรอยู่ที่ไหน (อย่างที่บอกว่าไอ้ป่านกับไอ้บีมันสนิทกัน ไอ้ป่านหวงไอ้บียิ่งกว่าผมอีก ไอ้ผมล่ะดีใจน้องขายออก แทบอยากจะแถมข้าวสารเขาจะได้ไม่เอามาคืนด้วยซ้ำ)

แล้วก็ไอ้ป่านนี่แหล่ะครับ ที่ไอ้บีมันมาอ้อนให้ช่วยไปเลือกชุดเจ้าสาว เลือกการ์ด ช่วยคิดเรื่องออกแบบของชำร่วย ธีมงานแต่ง ไอ้ป่านก็เต็มที่เลย เพราะมันว่าตอนมันแต่งไอ้บีก็ทำให้ เพราะฉะนั้นมันก็ต้องทำให้น้องบ้างและผมก็ต้องไปช่วยมันด้วย

ช่วงเตรียมงาน ก่อนงานแต่ง อีริคกับพ่อแม่ก็ต้องบินกลับอเมริกาไปก่อนครับ คือแต่งที่ไทยเนี่ย ญาติๆ เพื่อนๆ ทางโน้นเขามาลำบาก อีริคกับทางบ้านเขาเลยว่าจะไปจัดงานที่โน่นด้วย แต่มาแต่งที่ไทยก่อน แล้วก็ค่อยไปแต่งที่โน่นอีกที

แต่งที่ไทยก็แต่งแบบไทยล่ะครับ ทำบุญเช้า รดน้ำสังข์ เลี้ยงตอนเย็น ไอ้บีมันบอกว่าเอาไทยหมด เพราะชุดฝรั่งต้องไปใส่เข้าโบสถ์ที่โน่นกับอีริค ไอ้ป่านก็ลากผมไปกับมันด้วย ไปช่วยไอ้บีเลือก ไอ้ผมล่ะไม่เคยมองน้องตัวเองว่ามันสวยมาก่อนเลย คือมันก็หน้าตาดี แต่ไอ้จะแบบเออสวยว่ะเนี่ยน้อยครับ

แต่พอเห็นมันใส่ชุดไทย ลองชุดเจ้าสาว ก็แบบ เฮ้ย น้องสาวกรู มันสวยนะเนี่ย มันจะแต่งงานแล้ว เห็นมันมาตั้งแต่ตัวกะเปี๊ยก เออ น้องกรูสวยแฮะ

ส่วนไอ้ป่านล่ะไม่ต้องบอกครับ มันก็ปลื้มน้องสามีมันอยู่แล้ว แต่พนักงานที่ร้านดันคิดว่าไอ้ป่านกับบีจะแต่งงานกันสิครับ เพราะถามไอ้ป่านว่าไม่ลองชุดเจ้าบ่าวไปเลยเหรอ ไอ้บีถึงได้บอกว่า ไม่ใช่ค่ะ สองคนนี้พี่ชาย เดี๋ยวแฟนจะมาอาทิตย์หน้า (อีริคมันบินไปบินมาเป็นว่าเล่นเลยตอนนั้น)

วันงานก็วุ่นๆ กันล่ะครับ ผมต้องย้ายตัวเองไปเป็นพี่เลี้ยงเจ้าบ่าว คอยบอกให้ทำโน่นทำนี่ (ยังกับเคยทำยังงั้นล่ะ เคยยกขันหมากมาขอใครที่ไหนเล่าเนี่ย)  เลยอดมากั้นประตูเงินประตูทองเลยครับ (เขาให้พี่เจ้าสาวกั้นได้หรือเปล่า ได้สิ เพราะไอ้ป่านมันลากไอ้แก้วเพื่อนไอ้บีมากั้นประตูกับมันด้วย ผมอดอยู่คนเดียว)

ตอนรดน้ำ พอพ่อกับแม่และญาติๆ ผู้ใหญ่ ทั้งของทางไอ้บี (ก็ทางผมน่ะแหล่ะ) และทางอีริค (ที่มีมาหลายคนเหมือนกัน) ไปรดน้ำอวยพรแล้ว ก็ตาผมกับป่าน ผมให้ไอ้ป่านเข้าไปก่อน มันก็อวยพร (แอบเห็นมีน้ำตาซึมๆ กันทั้งเจ้าสาว ทั้งพี่สะใภ้เจ้าสาว) แล้วก็ตาผม

ก็อวยพรไปให้สองคนดูแลกันดีๆ รักกันมากๆ มีอะไรค่อยพูดค่อยจากัน บอกอีริคว่าฝากน้องสาวด้วย ให้แล้วให้เลย ไม่รับ refund อีริคมันหัวเราะเลยครับ

งานที่ไทยก็เหมือนงานแต่งทั่วๆ ไปล่ะครับ ส่วนตอนไปแต่งที่อเมริกา ก็ไปเข้าโบสถ์ กับมีงานเลี้ยง เท่านั้นครับ (อีริคบอกว่า พิธีที่เมืองไทยหลายขั้นตอนกว่า แต่มันชอบมาก) แล้วตอนแรก บีมันก็ไปๆ มาๆ เมืองไทย กับ อเมริกาครับ มันจะกลับมาช่วงหยุดเทศกาล หยุดยาวๆ พาอีริคมาเที่ยวเมืองไทย มาเว้นๆ ไปบ้างตอนท้องล่ะครับ นี่เดี๋ยวสงกรานต์มันก็จะกลับมาอีก พาหลานผมมาเล่นสงกรานต์ครับ

ส่วนเรื่องอนาคตตอนนี้ของผมกับป่านหรือครับ ไม่มีแพลนอะไรมากมายครับ ก็จะดูแลกันไปอย่างนี้ให้ดีที่สุดในทุกๆ วันล่ะครับ จะมีก็อาจจะมีแพลนไปเรียนต่อด้วยกัน ประมาณปีหน้าครับ แต่จะตอนไหนยังไงต้องดูอีกทีครับ จริงๆ ผมเป็นคนที่ชอบทำทุกๆ วันให้ดีที่สุดก่อนจะแพลนอะไรไปไกลๆ นะครับ เพราะถ้าวันนี้เราดี พรุ่งนี้เราก็ต้องดีด้วยน่ะครับ

ใครอยากถามอะไรถามได้อีกนะครับ แต่ยกยอดตอบพรุ่งนี้นะครับ คืนนี้มีงานเลี้ยงครับ คงกลับดึก (มีแววจะไม่ทันดู CSI แน่ๆ เลย ต้องเก็บไปดูวันอาทิตย์ตอนมารีรันแทน)

ไปทำงานก่อนนะครับ

เอ (เบิกโอที มันยาก แต่ก็อยากจะเบิก) กับ ป่าน(จะวงเล็บเรื่องเบิกโอทีอีกนานไหม) ครับ

[rannie]

หวัดดีค่ะคุณเอ น้องป่าน คุณนาเมฮ์

ตกใจตอนแรกอ่านหัวข้อนึกว่าน้องสาวคุณป่านจะแต่งแล้ว  ที่แท้ เป็นน้องบีนั่นเอง

ดีใจกันคุณเอด้วยน่ะ ที่ได้น้องเขยและหลานสาวที่น่ารัก 

ส่วนเรื่องเบิกโอที ก็ยังเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ ให้ท่านประธานอนุมัติในการเบิกโอทีสักที

 

[Soulmate]

ตกใจตอนแรกอ่านหัวข้อนึกว่าน้องสาวคุณป่านจะแต่งแล้ว  ที่แท้ เป็นน้องบีนั่นเอง

คิดเหมือนกัน
แล้วน้องพี่ป่านอะ เป็นใงมั่ง

[JChloe]

เอ (เบิกโอที มันยาก แต่ก็อยากจะเบิก) กับ ป่าน(จะวงเล็บเรื่องเบิกโอทีอีกนานไหม) ครับ [/color]

55+ ก็คงจนกว่าจะได้ "เบิก" ล่ะมั้งคะคุณป่าน 

[Yukisae]

สวัสดีค่ะพี่เอพี่ป่าน พี่นาเมฮ์
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำเรื่องบริจาคเลือดนะคะ
จะพยายามทำตัวให้แข็งแรงค่ะ ยังไงก็ตั้งใจไว้แล้ว
แต่ก็ยังกลัวอยู่ดี 5555++
น้องจีน่าจะมาเที่ยวเหรอค่ะ ต้องโตแล้วแน่ๆเลย

เอ (เบิกโอที มันยาก แต่ก็อยากจะเบิก) กับ ป่าน(จะวงเล็บเรื่องเบิกโอทีอีกนานไหม) ครับ

งานนี้พี่ป่านคงต้องให้พี่เอเบิกโอทีหล่ะมั้งคะ ถึงจะเลิกบ่น 555++

[Forever_ever]

สวัสดีค่ะพี่ๆ

เข้ามาเห็นหัวเรื่องก็คิดเหมือนหลายๆ คนค่ะ
นึกว่าน้องสาวพี่ป่านจะแต่งงานซะอีก

เรื่องโอที หนูว่าพี่เอคงวงเล็บไปจนกว่าจะได้เบิก (หรือเบิกได้) นั่นล่ะค่ะ
5555555

^____________^

[arjinn]

555 ค่าแรงปกติก้อได้อยู่ ยังอยากเบิกโอทีอีก ++

คุณเอ ลองเปลี่ยนเป็นขอเบิกค่าจ้างล่วงหน้าดูดิคะ
แล้วค่อยทำใช้...
 
555 ยุ่งไปมั๊ยนี่


ปล บางตำแหน่ง ไม่มีโอทีนะคะ (สงสัยใช้แรงงานจริง อิอิ) 

[HydrA]

ตอนแรกไม่คิดว่าเป็นน้องสาวพี่เอหรอกค่ะ คิดว่าเป็นหนึ่งในสมาชิก 5 สาว
พอมาอ่านแล้วถึงบางอ้อเลย 

[manami1155]

เอ (เบิกโอที มันยาก แต่ก็อยากจะเบิก) กับ ป่าน(จะวงเล็บเรื่องเบิกโอทีอีกนานไหม) ครับ

^
^
อ่านๆมาอยู่ดีเจอประโยคสุดท้ายเข้าไปฮากิ๊กเลยค่ะ
1ว่าประเด็นเรื่องโอทีนี้จะยังไม่อีกนานเลยคะพี่ป่าน
ถ้าหากว่าพี่ป่านไม่ยอมให้พี่เอเบิกโอที

อ่านเรื่องงานแต่งพี่บีแล้วชอบอ่า
พี่สะใภ้กะคุณน้องสามีนี้เข้ากันได้ดีมาก
มีไปช่วยเรื่องชุด คิดธีมงาน เลือกการ์ดกันด้วย [/size][/color]

[kuraki]

อิอิ นึกว่ามีน้องคนไหนแต่งงานซะอีก น้องสาวพี่เอนี่เอง 

ส่วน OT  พี่เอ สงสัยจะได้ตอนโบนัสปลายปีเลยอ่าม้าง 

[luvY]

คิดเหมือนทุกรีเลยค่ะ
ตอนแรกเข้าใจว่าเป็นน้องสาวพี่ป่าน
สรุปเป็นน้องสาวพี่เอ

พี่ป่านอนุัมัติโอทีให้พี่เอเถอะค่ะ

[pukpra]

จำได้ว่าตอนพี่เอ พี่ป่านแต่งงาน บีน้องสาวพี่เอกับเพื่อน ๆ เป็นแม่งานกันมากมาย พองานแต่งตัวเอง พี่ป่านเลยช่วยน้องสาวสุดฤทธิ์เลย ตอนนี้หลานสาวพี่เอ คงโต วัยกำลังซน ช่างซักแน่ ๆ เลยเนอะ
พี่เอคะ ปกติพี่เอ ทำอาหารให้พี่ป่านทุกเช้าเลย มีวันไหนพิเศษพี่ป่านลุกขึ้นมาทำอาหารอร่อย ๆ ให้พี่เอทานมั่งป่าวคะ เชื่อว่าต้องอร่อยแน่ ๆ เพราะคนที่เรารักทำให้ทานนี่เนอะ 

[nunuch]

อืมมมม... สรุปว่า คุณบี นี่เป็นน้องของพี่เอ หรือ น้องพี่ป่านจ๊ะ 555555
พี่เอมีน้ำตาซึมมั่งมั้ยอ่ะจ๊ะ (ตอนที่คุณบีสวมแหวน+รดน้ำสังข์) อาจจะไม่ถึงกับขั้นน้ำตาซึม
ประมาณความรู้สึกอื่นที่นอกจากดีใจ(ที่น้องขายออก)ไรเงี้ย 555
ว่าแต่คุณอีริค เค้าพูดไทยได้มั๊ยจ๊ะพี่...แต่น้องจีน่าคงจะพูดเก่งทีเดียว หึหึหึหึหึ
สงสัยสงกรานต์ปีนี้(เอ้ย ปีหน้าซิ) ลุงป่าน ต้องคลุกอยู่แต่กับหลานจีน่าแน่เลย 555555

ปล. ยังคงคุยกันเรื่อง "โอที" ก็เลยอยากคุยมั่ง
ก็เอาอย่างนี้ซิจ๊ะพี่เอ ก็โอน "โอที" ไปเป็น "โบนัส" ปลายปีไง 55555
เพราะไหนๆ ก็จะไปเที่ยวกันไม่ใช่เหรอจ๊ะ หุหุหุหุหุ ^O^
ปล1. หนูก็มีพี่ชาย ถ้าเกิดวันหนึ่งขายออกขึ้นมาพี่ชายจะรู้สึกอย่างพี่เอ รึเปล่าอะ (ที่น้องสาวขายออก)555555555

[Tabokung]

ขนาดโอทีท่านประธานยังไม่อนุมัติ  ผมว่าโบนัสปลายปีอาจจะยาก   อิอิ
แต่ก็ไม่แน่ 
  พี่เอ & พี่ป่าน + พี่นาเมฮ์

[potery]

ป่านก็ให้เบิกโอทีซิครับ  คุณเอเค้าจะได้เลิกทวง 

[Namehoto]

สวัสดีครับ

เมื่อวานไปงานเลี้ยงกับป่านมาครับ กว่าจะกลับก็ไม่ทันดู CSI จริงๆ ด้วยครับ เดี๋ยวคงต้องรอดูรีรันเอาวันอาทิตย์น่ะแหล่ะครับ และก็เหมือนเดิมครับ ออกจากงานเลี้ยงก็ไปแวะร้านข้าวต้มกันเหมือนเดิม อาหารคอกเทลเนี่ยมันไม่อิ่มจริงๆ ชิ้นละนิด ชิ้นละคำ กินหลายคำก็น่าเกลียด ออกมาซัดข้าวต้มดีกว่า

กินข้าวต้มแล้วก็กลับคอนโดครับ ฝนก็ตก กลับมาอาบน้ำอาบท่า อากาศน่านอนก็เลยเข้านอนเลย พอตอนเช้าผมก็ตื่นมาทำอะไรไว้ให้มันตามปกติล่ะครับ

มีคนถามว่าป่านเคยตื่นมาทำกับข้าวให้ผมกินบ้างไหม เคยครับ แต่ไม่กี่ครั้งเพราะส่วนมากผมจะตื่นก่อน แต่ก็มีบ้างล่ะครับ (ซึ่งมักจะเป็นวันหยุด ที่ผมจะตื่นสายหน่อย ป่านเลยพยายามตื่นเช้ามาทำ) ส่วนอร่อยไหม อร่อยสิครับ (ขืนบอกว่าไม่อร่อยได้ตายคาที่แน่ๆ) แม้บางอย่างจะเกรียมไปบ้าง แต่ก็อร่อยครับ

สำหรับ วันนี้

มีบางอย่างพิเศษๆ ในวันนี้นะครับ บางอย่างที่ทำให้รู้ว่าเวลาผ่านไปเร็วจริงๆ

เมื่อประมาณหนึ่งปีกว่าๆ ที่ผ่านมาแล้ว ผู้ชายคนหนึ่ง กำลังนั่งคิดแล้วคิดอีกว่าจะทำให้คนที่เขารัก ในวันครบรอบปีที่สิบสามที่กำลังจะมาถึง เพราะไอ้มุกเซอร์ไพรส์อะไรต่างๆ ก็ขนมาใช้เสียหมดแล้ว (ก็แหงล่ะครับ คบกันมาตั้งสิบกว่าปี มันก็ต้องคิดกันทุกปี จะเหลืออะไรบ้างล่ะ)

กับความรักที่เปิดเผยไม่ได้ แต่ก็อยากมีที่สักที่หนึ่ง ไว้เก็บเรื่องราว ไว้บอกเล่าความรู้สึก ไว้เป็นที่เก็บความทรงจำดีๆ ระหว่างเขากับคนที่เขารัก จนได้ไอเดีย (จากเพื่อนสุดที่รัก …. มันบอกว่าต้องเขียนแบบนี้เพราะไม่มีฉันไม่ได้นะยะ)

และแล้ว วันนึง เรื่องราวของเรา ก็ได้ถูกถ่ายทอดลงไว้ในกระทู้นี้ ย้อนไปตั้งแต่วันที่เราเจอกัน วันที่เราเริ่มรู้สึกดีๆ ต่อกัน วันดีๆ ต่างๆ ของเราสองคน เดทหนแรก ไปเที่ยวด้วยกัน วันที่ขอแต่งงาน วันแต่งงาน วันที่เราทะเลาะกัน วันที่เราเกือบไม่ได้เป็นเรา จนกระทั่งสำเร็จเป็นของขวัญ ส่งถึงมือของอีกคนหนึ่ง พร้อมกับของตอบแทนหลังจากที่อ่านจบเป็นหมัดลุ่นๆ เต็มแก้ม

และเราสองคนก็มาช่วยกันเล่าเรื่องราวของเราต่อด้วยกัน ผ่านอะไรต่อมิอะไรมาด้วยกัน และในที่สุด ความรักของเราก็ได้รับการยอมรับจากครอบครัวของเราทั้งสองคน และที่นี่ก็เป็นที่เดียวที่เราจะแบ่งความสุขนั้นมาให้มีคนร่วมรับรู้ด้วย

ครับ วันนี้ ครบรอบหนึ่งปีของเรื่องของเรา เรื่องของเอกับป่าน จากวันที่ 24 กันยายน ปีที่แล้ว ที่ผมตัดสินใจส่งตอนแรกให้คุณนายมันโพสให้ในเล้า เพื่อจะทำเป็นของขวัญไว้ให้ป่าน ในวันครบรอบ

วันแรกที่คุณนายบอกว่า โพสแล้วนะ บอกตรงๆ นะครับว่าตื่นเต้นมาก พอคุณนายบอกว่ามีคนมาเมนท์แล้วนะ ก็ยิ่งตื่นเต้น รีบส่งตอนต่อมาให้อีก แล้วก็เล่ามาเรื่อยๆ จนวันนี้แหล่ะครับ ถึงจะกลายเป็นกระทู้นำเที่ยวไปบ้าง กระทู้ตำราอาหารไปบ้าง แต่ถ้าทำให้คนอ่านยิ้มได้ ผมกับป่านก็ดีใจแล้วครับ

ขอบคุณทุกความเห็น ทุกคอมเมนท์ ทุกกอด จากทุกๆ คนที่เข้ามาอ่าน มาเมนท์ หรือไม่ว่าจะมาซุ่มอ่าน แล้วเก็บความรู้สึกดีๆ ไปจากเรื่องของเราสองคนด้วยนะครับ ขอบคุณจริงๆ ที่มาเป็นส่วนนึงในเรื่องดีๆ ของชีวิตของผมกับป่านมันครับ

ผมก็ยังบอกไม่ได้นะครับ ว่าจะเล่าเรื่องของเราไปจนถึงเมื่อไหร่ บางทีอาจจะมีวันนึงที่ผมกับป่านต้องหยุดเล่าเรื่องลง อาจจะเพราะงานที่มากขึ้น หรืออาจจะเพราะต้องไปเรียนต่อ หรือด้วยสาเหตุจากเรื่องใดๆ ก็ตาม แต่ยังไงก็ตาม กระทู้เรื่องของเรา ในเล้าแห่งนี้ก็จะเป็นอีกหนึ่งอย่างที่เราสองคนจะจำไว้ในใจครับ

ขอบคุณมากๆ นะครับ

เอกับป่าน

ปล. จนตอนนี้ก็ยังเบิกโอทีไม่ได้สัก ที  เลยครับ

[milphinnejj]

ครับ วันนี้ ครบรอบหนึ่งปีของเรื่องของเรา เรื่องของเอกับป่าน จากวันที่ 24 กันยายน ปีที่แล้ว ที่ผมตัดสินใจส่งตอนแรกให้คุณนายมันโพสให้ในเล้า เพื่อจะทำเป็นของขวัญไว้ให้ป่าน ในวันครบรอบ

ขอบคุณทุกความเห็น ทุกคอมเมนท์ ทุกกอด จากทุกๆ คนที่เข้ามาอ่าน มาเมนท์ หรือไม่ว่าจะมาซุ่มอ่าน แล้วเก็บความรู้สึกดีๆ ไปจากเรื่องของเราสองคนด้วยนะครับ ขอบคุณจริงๆ ที่มาเป็นส่วนนึงในเรื่องดีๆ ของชีวิตของผมกับป่านมันครับ

Happy Anniversary ค่ะ ,,>___________<,,
ถึงจะเป็นหนึ่งในจำนวนคนที่ไม่ได้ติดตามเรื่องของพี่เอมาตั้งแต่วันแรกที่ลงที่นี่ ..
แต่ก็รู้สึกดีใจที่ได้มีโอกาสได้รับรู้เรื่องราวในความทรงจำของพี่เอและพี่ป่านผ่านตัวอักษรและความตั้งใจของพี่ ..
คนอ่านคนนี้มีความสุขเสมอที่ได้รับรู้ว่าพี่ทั้งสองคนมีความสุขดี แล้วก็จะอวยพรให้พี่ๆตลอดไปด้วยค่ะ 

ผมก็ยังบอกไม่ได้นะครับ ว่าจะเล่าเรื่องของเราไปจนถึงเมื่อไหร่ บางทีอาจจะมีวันนึงที่ผมกับป่านต้องหยุดเล่าเรื่องลง อาจจะเพราะงานที่มากขึ้น หรืออาจจะเพราะต้องไปเรียนต่อ หรือด้วยสาเหตุจากเรื่องใดๆ ก็ตาม แต่ยังไงก็ตาม กระทู้เรื่องของเรา ในเล้าแห่งนี้ก็จะเป็นอีกหนึ่งอย่างที่เราสองคนจะจำไว้ในใจครับ

อนาคตเป็นเรื่องไม่แน่นอน ..
แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ตามเรื่องราวระหว่างพี่เอพี่ป่านก็จะอยู่ในความทรงจำของคนอ่านคนนี้เช่นกันค่ะ ..

ปล. แต่เค้าก็ยังอยากมีโอกาสอยู่ฉลองครบรอบปีที่สอง ที่สาม ... ไปเรื่อยๆเหมือนกันนะ อิอิ

ก็ไม่รู้จะพูดอะไรให้มันดูสวยหรู ..
แค่อย่างน้อยวันนี้ พรุ่งนี้ มะรืนนี้ พี่เอยังสามารถสละเวลามาแชร์ความทรงจำดีๆของพี่
ช่วยทำให้ทุกเช้าทุกค่ำของเค้ามีรอยยิ้มได้มากมายแบบนี้ .. ก็ไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้วอ่ะค่ะ ..

ขอบคุณเล้าที่ทำให้ได้รู้จักเรื่องราวของพี่ทั้งสองคน .. ขอบคุณพี่เอพี่ป่านที่รักกันอย่างนี้ .. ขอบคุณพี่นาเมฮ์คนสวยที่ใจดีมาโพสให้ ..
ขอบคุณมากๆนะคะ ^^

ปล. จนตอนนี้ก็ยังเบิกโอทีไม่ได้สัก ที  เลยครับ

พี่เอน่าสงสารจัง .. พี่ป่านไม่ยอมใจอ่อนบ้างเลยหรือไงน้าา .. คนหล่อน้อยใจซะแล้วค่ะ ^____________^

[Forever_ever]

สวัสดีวันดีดีค่ะพี่เอ พี่ป่าน พี่นาเมฮ์

 
Happy Anniversary

ถึงแม้ว่าหนูจะไม่ได้ติดตามอ่านตั้งแต่วันแรกที่เรื่องนี้ได้ลงในเล้า
แต่ก็รู้สึกผูกพันกับเรื่องนี้มากๆ เลยค่ะ
เข้ามาอ่านทีไรก็ได้รอยยิ้มทุกที
ขอบคุณพี่เอที่มาเล่าเรื่องดีดีแบบนี้
ขอบคุณพี่ป่าน ถ้าไม่มีพี่ป่านก็คงไม่มีเรื่องดีดีแบบนี้
ขอบคุณพี่นาเมฮ์ ที่เสนอความคิดดีดีแบบนี้

ตอนนี้กำลังอ่านใหม่อีกรอบอยู่เลยค่ะ
ทบทวนความจำ 555

ปล. ยังคงไม่หยุดทวงถามเรื่องโอที ซัก "ที"
^__________________________^

[pukpra]

ดีใจด้วยนะคะ ครบรอบ 1 ปีแล้ว ถึงแม้ตัวเองจะไม่ได้อ่านตั้งแต่วันที่ 24 กันยายน ของปีที่แล้ว แต่ก็ได้ทันติดตามอ่านเรื่องราวของพี่เอ พี่ป่าน
ความรักที่ดำเนินมากว่า 10 กว่าปี มันเป็นอะไรที่ถ้าศึกษาเรียนรู้ก็แทบจะบอกได้ว่า แค่มองตาก็คงจะรู้แล้วว่าอีกคนคิดอะไร ดีใจกับพี่เอ พี่ป่านที่ครองรักกันมาขนาดนี้ และตลอดไปแน่นอนเลย ขอให้พี่เอ พี่ป่านมีความสุขมาก ๆ นะคะ
แอบขำพี่เอ พยายามเบิกโอที ขยัน ๆ ให้ท่านประธานเห็น รับรองยังไงท่านประธานต้องใจอ่อนแน่ ๆ เลยค่า
ซักหน่อย ไม่ได้ขอกอดนานและ
  กอดพี่เอขอเป็นน้องสาวของพี่เอด้วยคนนะคะ  
 :man1:กอดพี่ป่านคนรักที่แสนดีของพี่เอ
  ให้พี่เอ พี่ป่าน จะรออ่าน ปีที่ 14 15 หรือปีต่อไปเรื่อย ๆ นะคะ หากวันไหนพี่เอ ไม่มีเวลาเขียนเรื่องราวแล้ว เรายังมีความทรงจำของเรื่องราวดี ๆ ของความรักคู่หนึ่ง ไว้ในความทรงจำเสมอไปค่ะ

ของคุณคุณนาเมฮ์ ด้วยนะคะ ถ้าไม่มีคุณนาย เราก็คงไม่ได้อ่านเรื่องราวความรักดี ๆ แบบนี้  มาก ๆ ค่า

[[Y][J] SARANG~]

ผ่านมา 1 ปี แล้ว เร็วจัง
ถึงจะได้มีโอกาสมาตามอ่านช่วงหลังๆ จนไล่ัทัน ก็ยังรู้สึกผูกพันธ์กับพี่ๆ เหมือนเริ่มต้นเดินก้าวแรกมาด้วยกัน เช้ามาก็ต้องรีบเปิดอ่านเรื่องของพี่เอกับพี่ป่านก่อนทำอย่างอื่น ก่อนนอนก็ต้องเข้ามาอ่าน จนกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไปซะแล้ว พอพี่เอบอกว่าครบรอบ 1 ปีที่เริ่มเขียนเรื่อง ยังรู้สึกว่า แค่ปีเดียวเองเหรอ เหมือนอยู่กันมานานกว่านั้น เหมือนเห็นกันตั้งแต่พี่เริ่ม รู้จักกัน โทรหากัน ปันใจให้กัน จนมาลงเอยกัน อยากขอบคุณเรื่องราวดีๆน่ารักๆ ที่พี่เอามาบอกเล่าต่อให้พวกเราเหมือนกันค่ะ เราเป็นทั้งผู้ให้ และ ผู้รับ ในคราวเดียว เป็นเหมือน ครอบครัว ที่ถึงแม้จะรู้จักกันผ่านตัวหนังสือ แต่มันก็เกิด รอยยิ้ม และความอบอุ่นเล็กๆ ทุกครั้งที่ได้เดินเข้ามานั่งในบ้านหลังน้อยหลังนี้ ไม่ว่า พี่เอจะเขียนไปถึงเมื่อไหร่ ก็จะขอเป็นคนนึงที่ขออาศัยในบ้านหลังอบอุ่นหลังนี้ไปเรื่อยๆ ต่อให้ พี่เอจะต้อง เว้นวรรค การเล่าไปบ้างงง ก็ยังจะคอยส่งกำลังใจให้พี่ทั้งสองคนเสมอๆค่ะ

และอีกคนนึง ที่ไม่พูดถึงไม่ได้ 'พี่นาเมฮ์' ถ้าไม่มีพี่ พวกเราคงไม่มีโอกาสได้อ่านเรื่องราวน่ารักสุดประทับใจ ของพี่ที่รักทั้งสองคนได้ ขอบคุณมากๆค่ะที่ ชักจูง หว่านล้อม (555) ให้พี่เอเข้ามาสร้างบ้านหลังนี้จนถึงทุกวันนี้

ขอให้ความสุขที่พี่ๆมอบให้พวกเราทุกคนกลับคืนไปถึงพี่ๆ เป็น สิบเป็น ร้อยเท่าเลยนะคะ

 

รักมากมายค่ะ

[CuteBear]

นี่เค้า (โมเมเอาเองว่า) รู้จักพี่ๆ มาครบ 1 ปีแล้วเหรอเนี่ย เหมือนเพิ่งนั่งยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ เขิน ปลิ้ม ตัวลอย กับเรื่องราวของพี่ๆ ไปเมื่อไม่นานนี้เอง (เพราะแกหยิบเอามาอ่านใหม่ไม่รู้ตั้งกี่รอบไงล่ะ!!)

ดีใจมากๆ นะคะที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องของพี่ๆ ขอบคุณมากเหมือนกันที่พี่คิดที่จะถ่ายทอดความรักออกมาผ่านตัวหนังสือ
ขอบคุณพี่นาเมฮ์มากๆๆ ที่เป็นเจ้าของไอเดียเริ่ดๆ และเป็นบก. ที่น่ารัก กระตือรือร้น ของคนเล่าและคนอ่านมาโดยตลอด
และขาดไม่ได้ คือขอบคุณพี่ป่าน ที่ทำให้พี่เอเกิดแรงบันดาลใจในการกระทำการ(?) นี้

จากนี้อีก 1 ปี 5 ปี หรือ 10 ปี ไม่ว่าชีวิตจะดำเนินต่อไปยังไง จะยังได้เจอกันผ่านเวบไซต์อยู่แบบนี้หรือมีเหตุอันใดที่ทำให้พี่ๆ ไม่สะดวกที่จะมาเล่าเรื่องราวที่มีต่อไปให้ได้อ่าน เชื่อว่าทุกคนที่ได้เข้ามาที่นี่ จะยังจดจำความรัก ความอบอุ่น จดจำคู่รักในอุดมคติคู่นี้ไปได้ตลอด



นี่ทำไมต้องมาพูดอะไรให้ซึ้งๆ ด้วยเนี่ย!!??

สรุปๆๆๆๆๆ


ดีใจที่ได้รู้จักพี่ๆ ผ่านตัวหนังสือมาครบ 1 ปีนะคะ หวังว่าเราจะยังคงผูกพันกันผ่านตัวหนังสือแบบนี้ต่อไปยาวนานค่ะ!!!

  พี่เอ พี่ป่าน พี่นาเมฮ์

[NCJung]

ตะโกนดังๆว่า
Happy Anniversary นะคะ
ครบรอบหนึ่งปีแล้ว
รักพี่เอ พี่ป่าน พี่นาเมฮ์ มากมายค่ะ
 :กอด1:ทุกคนนะคะ

[The Lover]

 


อ่านเรื่องนี้มาครบปีแล้วหรอเนี่ย


ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าที่ประทับใจสุดๆ ครับ


 

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

ถ้าไม่มีพี่ป่าน พี่เอ พี่นาเมฮ์ เราก็คงไม่ได้นั่งอ่านอย่างนี้หรอกเน๊อะ T^T~

แต่ถ้าสักวันนึงจะต้องหยุดเล่าก็ไม่เป็นไรคะ  ไปทำความรับผิดชอบของตัวเองให้ดีที่สุดดีกว่า
แต่ส่งข่าวมาบอกกันบ้างนะคะว่าอยู่ที่ไหน แล้วตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง


ปล. ส่วนเรื่อง ยังเบิกโอทีไม่ได้ แนะนำให้ไปฟ้อง "กรมแรงใจ"  ทำงานเหนื๊อยยย เหนื่อยยย
หัวใจก็เหมือนรถยนต์  ถ้าไม่ได้เติมน้ำมัน ก็วิ่งไม่ได้ ไม่ได้เช็ค ไม่ได้ตรวจ เดี๋ยวก็จะชำรุดเสื่อมสภาพ

เอ๊ะ... แต่โอที พี่เอ มันรีด.......          เหงื่อ               นี่เน๊อะ