ไม่ได้เข้ามาอ่านนานเกิ๊นนนน ก็ขอแวะมาทักทายพี่เอกะพี่ป่าน
ซักกะนิดดดด เหนว่ามีเรื่องเครียดด้วยเลยแอบงง
เลยย้อนกลับไปอ่านซักหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น ก็เป็นปัญหาเบสิก ที่มีอยู่ทุกที่ทั่วไปเองนี่นะ ....
จะพยายามระวังไม่ล่วงล้ำเกินเข้าไปในโลกส่วนตัวของพี่ และเลือกที่จะเข้าใจและเคารพในความรู้สึกของพี่ก็แล้วกันนะคะ
สิ่งที่พี่บอกกล่าวออกมานั้นพี่ไม่ได้ต้องการอะไรมาก
"ขอแค่" เท่านั้น
แต่สำหรับบางคนเค้าไม่ใช่ บางคนเค้ารู้สึกผิดมากที่พิมพ์ลงไปแบบนั้น
โดยไม่ได้เจตนาร้ายใดๆ แต่เพราะโดยไม่เจตนานี่แหละ มันทำให้เค้ารู้สึกผิดมาก
ที่เค้ามองข้ามความรู้สึกของพี่ไป เพราะคิดว่าไม่ได้พิมพ์อะไรที่มันเสียหาย ก็แค่แซวกันเล่นๆ
ตามความรู้สึกหลังอ่านจบ พอรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองพิมพ์ทำให้คนที่ตัวเองรักรู้สึกไม่ดีขึ้นมากับข้อความของตัวเอง
ก็รู้สึกผิดมาก จนไม่กล้าพิมพ์อะไรลงไปเพราะกลัวมันจะไปกระทบใจพี่รึเปล่า ทำให้อึดอัดรึเปล่า
จะพิมพ์อะไรทีก็กลัวมากไม่กล้าพิมพ์ลงไป เอาแต่อ่านเงียบๆไร้คอมเม้นใดๆ ทั้งๆที่อยากคอมเม้น
แต่ก็กลัวว่าคอมเม้นไปแล้ว พอพี่มาอ่านจะรู้สึกยังไง จะอึดอัดมั้ย รู้สึกไม่ดีอีกรึเปล่า
เพราะบางคนรู้ตัวเองดีว่าเป็นพวกโพสแบบฉุดไม่อยู่ควบคุมไม่ได้
มันเลยทำให้เค้าไม่กล้าโพสอีกเลย คงต้องให้เวลาเค้าซักพักล่ะค่ะ
ถ้าเค้าไม่รักพี่เอกับพี่ป่าน เค้าคงไม่รู้สึกแบบนี้หรอกค่ะ เป็นคนอื่นหรอ ...
"เรื่องเอ็งดิก็ตู อยากจะโพสของตูจะทำไม".....อะไรแบบนี้
แต่ก็ดีแล้วล่ะค่ะที่พี่เอกล้าออกมาพูดกันตรงๆ จะได้เข้าใจตรงกันและระวังกันมากขึ้น
ไมได้อ่านเรื่องของพี่มานานก็คิดถึงมากกกมายยยยย จนตอนนี้มีแฟนไปแล้วเรียบร้อย
แต่มีก็เหมือนไม่มี รู้สึกไม่ต่างกะตอนโสดเลยซักนิด - -" รู้สึกว่าจะสงสัยจะไปไม่รอดซะล่ะมั้ง
แอบท้อและเหนื่อยอยู่เหมือนกัน
ก็ขอให้เรื่องราวของพี่เอกับพี่ป่าน เป็นที่พักพิงใจ
ทำให้ยิ้มได้ในเวลาที่รู้สึกแย่ขึ้นมานะคะ (ขอบคุณล่วงหน้าจากใจ
ค่ะ)
หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ (อ่าน 2246983 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก