หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[SunLoveMoon]

 

.
.
.
.
พูดไม่ออก

[Haney]

เมื่อความไว้วางใจมันโดนทำลาย ไม่แปลกครับที่ยากจะสร้างกลับใหม่...
เรื่องแบบนี้ต้องใช้ความอดทนและเวลามากมาย 
เฮ้อ เครียดแทน แต่ก็ดีใจที่พี่ๆ ผ่านมันมาได้ครับ


 

[PAfc]

โฮฮฮฮ

กลับมาทั้งที

โฮฮฮ อ่านแร้วน้ำตาร่วงเรยย

เค้าเข้าใจพี่เอนะ แต่ก็เข้าใจพี่ป่านด้วยยย

แต่ก็ถือว่ายังดีที่ท้ายแร้วพี่เอกะพี่ป่านก็ผ่านช่วงเวลาแบบนั้นมาได้

บทเรียนราคาแพงจริงๆ

อยากอ่านต่อแร้วว เค้าไม่อยากปวดใจนานๆ

[NumPing]

มันเป็นอดีต ที่เป็นทั้งความทรงจำและบทเรียนไปพร้อม ๆ กัน

ขอบคุณนะคะพี่เอที่เล่าให้ฟัง เพื่อจะได้ระวังไม่ให้เกิดกับตัวเอง

[yee]

^
^
^
^จิ้มพี่พากก่อน

อดีตที่หน้าจดจำควรเก็บ
อดีตที่ไม่หน้าจดจำก้ลืมไป

[wan]

แล้วของพี่พากษ์ละผ่านหรือยัง ได้ข่าวว่าโดน  :13223:เหมือนกัน

อะไร ที่มันเกิดแล้วแก้ไขยาก แต่อย่าให้มันเกิดขึ้นอีกเป็นดี

มารอดูว่า เอ จะแก้ปัญหานี้ยังไง  

[The Lover]

เครียดครับเครียด


นี่ละบทเรียนสำคัญของชีวิต

[111_1]

 


 

[ranny]

แล้วของพี่พากษ์ละผ่านหรือยัง ได้ข่าวว่าโดน  :13223:เหมือนกัน

อะไร ที่มันเกิดแล้วแก้ไขยาก แต่อย่าให้มันเกิดขึ้นอีกเป็นดี

มารอดูว่า เอ จะแก้ปัญหานี้ยังไง  

ขอลอกหน่อยนะตัวเอง



ตรู..เครียดดด

[dahlia]

นี่คงเป็นอีก 1 เหตุการณ์ ที่น่าจะทำให้ทั้งคุงเอและคุงป่านได้เรียนรู้ และซาบซึ้งกับผลของมัน   

[EDICIUS]

>>> เครียด...



ความรัก...




งื่อออ... เม้นท์ไม่ออก...


 


.

[sakiko]

แล้วของพี่พากษ์ละผ่านหรือยัง ได้ข่าวว่าโดน  :13223:เหมือนกัน

อะไร ที่มันเกิดแล้วแก้ไขยาก แต่อย่าให้มันเกิดขึ้นอีกเป็นดี

มารอดูว่า เอ จะแก้ปัญหานี้ยังไง  

ขอลอกหน่อยนะตัวเอง



ตรู..เครียดดด

^
^
^
^

เครียด ด้วยคน

 

[phung]

งื่ออออออออ

อ่านแล้วใจหาย

แต่... นะ


เดี๋ยวมันก้อจะค่อยๆดีขึ้น

เค้าต้องอดทนช่ายม้ายยยยยยยยยย

[knight_king]

โฮๆๆๆๆ พี่เอ พี่ป่าน

วันนี้ทำเค้าน้ำตาร่วงไป 3 รอบแล้ว  

เมื่อเช้า กะเมื่อเย็น ตามอ่านตอนครบรอบแต่งงานหนึ่งปี เค้าเสียน้ำตาเพราะซึ้งใจตื้นตันไปด้วย  
ฝากคุณนายกอดพี่เอไปทีนึง และฝากพี่เอไปกอดพี่ป่านอีกทีนึง  

ตกกลางคืน ทำไมมันมีความรุนแรงให้ปวดตับปวดม้ามซะอย่างน้าน --> (น้ำตาตกอีกทีนึง)
จะพยายามไม่จิตตกนะ เฮ้อ

อ่านมาตลอด รับรู้ได้ค่ะ ว่าพี่เอรักพี่ป่านมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่ก้อ 'ไอ้อารมณ์' นี่แหละค่ะ ตัวบ่อนทำลาย
เป็นกำลังใจให้พี่เอ(ในอดีต) ให้เรียกความไว้ใจ ความวางใจจากพี่ป่านสุดที่รักกลับมาโดยเร็ว (ตอนหน้าเลยนะคะ)

ไม่รู้ว่าคนอื่น เป็นบ้างรึเปล่าเวลาอ่านเรื่องพี่สองคน
ไม่ว่า จะหวาน จะโกรธกัน งอนกัน หรือแม้แต่ ตอน เอิ่ม...แกะของขวัญ
มันอบอุ่นหัวใจจริงจริงค่ะ
อันนี้เผื่อคุณนายลืมบอกพี่เอให้ บอกเองอีกที

รักและเป็นกำลังใจให้พี่เอพี่ป่านเสมอค่ะ
 
*****************************

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด



หมดกัน

หัวหิน


มาอ่าน ตอนนี้




555








แต่มันก้อแค่อดีต เนอะ พี่เอเนอะ

^
^
^
เอ่อ หัวหินยังเก็บไว้ได้ค่ะคุณน้อง  มันหวานเกิ๊นนนน

[white coat]

 
คนเราต้องเคยทำผิด ทุกคนครับ

แต่เราแก้ไขอดีตไม่ได้

ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ถูกแล้วครับ  

นำตาซึมกันทั้งห้องคลอด

 รัก เอ+ป่าน เสมอ    

[april]

คุณเอกับคุณป่านก็ผ่านเวลานั้นมาแล้วใช่มั๊ยคะ

ในเมื่อทั้งสองคนต่างก็รักกัน ทำวันนี้ให้ดีที่สุดนะคะ

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[HydrA]

เครียดเลย แต่ยังงัยก้อเชื่อว่า
ความรักจะช่วยรักษาบาดแผลที่เกิดขึ้นได้

[bixzz]

  ได้แต่ถอนใจ...เม้นไม่ออกเหมือนกันแฮะ
เป็นกำลังใจให้แล้วกันครับ
จะรอติดตามต่อนะครับ

[yunjaelover]

คนเราทำพลาดกันได้ 

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 

[zilveria]

 

[Millet]

หือออออออออออออออ

นี่มันคืออารายยยยยยยยยยยยยย

แอร๊ยย ........ไปหาน้ำตาลมาเติมตัวเองก่อนค่ะ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

[moonlight]

หวังว่าป่านจะยกโทษให้โดยไว้

[Namehoto]

มาแล้วค่ะมาแล้ว

******************

ช่วงนี้ขอไม่คุยมากนะครับ เรื่องจะได้ต่อเนื่อง

**********************

คืนนั้นผมหลับนะครับ แม้จะไม่สนิทนัก ตื่นเป็นพักๆ ลุกไปดูไอ้ป่านมัน เห็นมันยังหลับอยู่ก็กลับมานอน เป็นแบบนี้ประมาณสามสี่รอบได้

วันรุ่งขึ้นผมตื่นก่อนอีก ไปล้างหน้าล้างตา ส่องกระจกมาตัวเองดูไม่ได้เลยครับ หนวดเหนิดไม่ได้โกน ไอ้ที่ป่านต่อยไว้มันก็ช้ำ แต่ผมก็ปล่อยไว้อย่างนั้น ไม่ทายา ไม่อะไร เอาแผลไว้เตือนตัวเอง

ผมเข้าไปดูไอ้ป่านอีกหน มันยังหลับอยู่ ผมโทรไปลางานให้มันอีกวัน ดีนะ ที่แม่มันไปสัมมนา ตั้งแต่เช้าวาน (เช้าหลังจากคืนที่ไอ้ป่านไปที่บ้าน แล้วกลับมาหาผมน่ะแหล่ะ) ไม่งั้นคงโทรมาบ่นว่าไอ้ป่านหยุดงานอีก

ผมเตรียมอาหารเช้ากับยาไว้รอมันตื่น ตัวเองนี่บอกตรงๆ ว่าตั้งแต่เมื่อวานไม่ได้กินอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยครับ กินไม่ลงด้วย แต่ตอนนั้นผมไม่ได้สนใจตัวเองเลย

พอไอ้ป่านตื่น ผมก็เข้าไปดูแลมัน มันไม่ได้เกร็งตัวเหมือนเมื่อวานตอนผมเช็ดตัวให้ แต่เวลามันมองผม ผมก็เห็นว่ามันยังหวาดๆ ผมอยู่ เห็นแล้วมันสะท้อนใจนะครับ แต่ผมก็ทำให้เรื่องมันเกิดขึ้นเอง

วันนั้นทั้งวันไอ้ป่านก็นอนพักอยู่ในห้อง ไม่มีไข้แล้ว พอบ่ายๆ ผมได้ยินเสียงมันคุยโทรศัพท์กับคนที่ทำงานมัน ได้ยินแว่วๆว่าพรุ่งนี้มันจะไปทำงาน เพราะเห็นว่ามีประชุม จริงๆ ผมก็ไม่อยากให้มันไปทำงานทั้งๆ ยังไม่หายดีนะครับ แต่ผมก็ไม่กล้าพูดอะไร

คืนนั้นไอ้ป่านมันก็นอนในห้อง ผมนอนนอกห้องเหมือนเดิม เรายังไม่ได้คุยกันเท่าไร ป่านมันพูดกับผมเท่าที่จำเป็นผมเองก็ไม่กล้าไปพูดอะไรมาก

วันรุ่งขึ้นมันก็กลับไปทำงาน ตอนแรกผมจะไปส่ง แต่มันก็บอกไม่ต้อง ผมเลยจัดยาใส่ซองไปให้มัน มันยังเหลือยาที่ต้องกินนิดหน่อย พวกแก้อักเสบอะไรแบบนี้ มันก็รับไป

ไอ้ผมก็ลางานมาสองวันเหมือนกัน ก็เลยกลับไปทำงานบ้าง แต่ก็ไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไรหรอกครับ เป็นห่วงมันตลอด กลางวันก็เลยส่ง sms ไปเตือนให้มันกินยา แต่ก็นั่นแหล่ะครับ ไม่มีตอบกลับมา

ตอนเย็นเลิกงานผมก็รีบกลับไปเตรียมอาหารเย็นไว้ให้มัน แล้วก็รอมัน คือตอนนั้นผมก็ทำตัวปกติ จริงๆ อยากเอาใจมันมากๆ แต่ผมก็ไม่กล้านะครับ เลยคิดว่าการทำตัวให้เหมือนเดิม แล้วก็ทำให้มันเห็นว่าผมจะไม่มีทางทำแบบนั้นอีก แล้วก็รอจนกว่ามันจะเชื่อใจผมอีกที ผมคงทำได้แค่รอล่ะครับ

แต่ก็สาบานกับตัวเองไว้ว่า ชาตินี้จะไม่มีวันแตะเหล้าอีกเป็นอันขาด







ชีวิตของผมกับมันช่วงนั้นก็เป็นแบบนั้นละครับ ทุกคืนพอผมรอจนมันเข้านอนแล้ว ผมเองก็ถึงจะไปนอนที่โซฟา ไอ้ป่านแรกๆ มันก็ไม่ค่อยคุยกับผมเท่าไรนัก

อึดอัดไหม เสียใจไหม เป็นครับ แต่ยอม

บางคืน มันต้องนั่งทำงานอยู่จนดึก ผมก็นั่งรอมันเงียบๆ ที่โซฟาน่ะแหล่ะ จนมันทำงานเสร็จ เข้านอน ผมถึงนอน ตอนนั้นคือ ไอ้ป่านมาก่อนทุกสิ่งทุกอย่าง

เวลาเท่านั้นเองครับ ที่จะช่วยให้มันกลับมาเป็นไอ้ป่านคนเดิมของผม

ช่วงนั้นบอกตรงๆ ผมก็นอนน้ำตาไหลเกือบทุกคืนนะครับ เรื่องที่ผมทำ ไม่ได้แค่สร้างรอยแผลและความทรงจำที่ไม่ดีให้กับป่าน แต่มันก็บาดลงไปในความทรงจำของผมด้วย

ตอนนี้่ที่เล่า คิดย้อนกลับไป ผมก็เสียใจทุกครั้ง ถ้าที่เขาถามๆ กันว่า ถ้าย้อนเวลาได้ จะไปแก้ไขอะไร คงเป็นเรื่องนี้เรื่องเดียวที่ถ้าผมย้อนเวลาได้ จะไม่ทำให้มันเกิดขึ้น



ไอ้ป่านค่อยๆ ดีขึ้นทีละน้อยนะครับ มันพูดกับผมยาวขึ้น บางทีก็มีถามผมก่อนว่าผมกินข้าวหรือยัง แต่ทุกครั้งที่ผมเดินไปใกล้มัน มันยังมีสายตาหวาดระแวงที่ผมเห็นแล้ว หัวใจมันเจ็บจี๊ดขึ้นมาทุกที

อีกนานแค่ไหนผมถึงจะทำให้สายตาแบบนั้นหายไปจากมันได้ ผมถามตัวเอง

และสายตาแบบนั้น เวลาที่มันเห็นผมเดินไปใกล้ๆ ทำให้ผมไม่กล้าแตะต้องตัวมันเลยนะครับ ไม่กล้าแม้แต่จะจับมือ



เชื่อไหมครับ ว่ามันเป็นอย่างนั้น เป็นเดือน เลย

เป็นเดือน ที่ผมไม่ได้แตะต้องตัวมันเลย

เป็นเดือน ที่ผมนอนอยู่บนโซฟา แบบหลับๆ ตื่นๆ เพราะคอยฟังเสียงไอ้ป่านมันจากในห้อง

เป็นเดือน ที่ผมกับมันแม้จะคุยกันได้มากขึ้นจนเกือบเหมือนเดิม แต่สายตาหวาดระแวงนั้น ยังมีอยู่ตอนผมเดินเข้าไปใกล้ๆ ตัวมัน



ผมได้แต่รอครับ







วันนึงผมมีประชุมงาน กลับช้า ผมก็ sms ไปบอกไอ้ป่าน มันก็ดึกอ่ะครับ กว่าจเรียบร้อย ผมไปถึงคอนโดไอ้ป่านคงกลับมานานแล้ว มันอาบน้ำใส่ชุดนอน นั่งดูทีวีอยู่

แล้วพอผมเปิดประตูเข้าไป ไอ้ป่านก็หันมามอง

ผมยิ้มให้มัน

กับข้าวอยู่บนโต๊ะน่ะเอ ป่านสั่งมาแล้ว มันบอกผม

ป่านกินหรือยัง

มันพยักหน้า แล้วหันไปดูทีวีต่อ

ผมเดินเข้าไปในห้อง (ตั้งแต่เกิดเรื่องมา ผมจะเข้าห้องแค่ตอนไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่เวลานอนหรือเวลาไอ้ป่านอยู่ในห้อง ผมจะอยู่ข้างนอก) ผมอาบน้ำ แต่งตัว เดินออกมาอีกที ไอ้ป่านก็ยังนั่งดูทีวีอยู่ ผมเลยเดินไปกินข้าว

กิน เก็บล้างอะไรเรียบร้อย แต่ป่านมันยังนั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟาที่ผมนอน ผมก็เลยนั่งรอมัน

เอ

หือ

มานี่ดิ CSI จะมาแล้วนะ ไม่ดูเหรอ มันเรียกผม แต่ไม่ได้หันกลับมามองนะครับ

ผมก็เลยเดินไปนั่ง ห่างออกมาหน่อย เรานั่งดูกันเงียบๆ จนหนังจบ ไอ้ป่านมันก็จะลุกไปนอน ผมก็นั่งอยู่ที่โซฟากะว่ารอมันเดินเข้าห้องไปก่อน แล้วค่อยปิดไฟนอนเหมือนกัน

ไอ้ป่านมันเดินไปที่ประตู แล้วมันก็หันกลับมาหาผม

เอ

หืออ ป่านจะเอาอะไรเหรอ

เปล่า ป่านแค่จะบอกว่า

มัีนมองหน้าผมแล้วพูดต่อ

เข้ามานอนในห้องเถอะ

ผมมองหน้ามัน

ป่านแน่ใจแล้วเหรอ ผมย้่อนถาม

แน่ใจเรื่องอะไรล่ะ

ที่จะให้เอเข้าไปนอนในห้องน่ะ

ผมพูดแล้วลุกขึ้นเดินมาหามัน แต่หยุดยืนห่างมันออกมาหน่อย สายตาหวาดระแวงนั้น ยังมีอยู่เลยครับ

ป่านรู้ไหม เวลาเอเข้าไปใกล้ ป่านยังดูกลัวๆ เออยู่เลย เอไม่อยากทำให้ป่านต้องกลัวอีก ถึงเอจะสัญญาว่ามันจะไม่มีวันเกิดขึ้นอีก แต่ก็ต้องให้ป่านเชื่อใจเอจริงๆ เอก็รอได้ จนกว่าป่านจะหายกลัวเอแล้วเชื่อใจเออีกหนน่ะ ผมบอกมัน

ไอ้ป่านมันเงียบไปครับ

ก่อนมันจะเงยหน้ามามองผมอีกที

ป่านยอมรับ ป่านยังกลัวเออยู่ เพราะวันนั้ันเอน่ากลัวมาก ป่านไม่เคยเห็นเอเป็นแบบนั้นมาก่อน มันน่ากลัวมากรู้ไหม เอไม่ฟังป่าน ไม่ปล่อย ป่านดิ้นแทบตาย เอก็ไม่ยอมหยุด  มันพูดไปเสียงเริ่มเครือลงทุกที

ป่านกลัวมาก เอคนนั้น คนที่กำลังทำป่าน มันไม่ใช่เอที่ป่านเคยรู้จัก ทั้งกลิ่นเหล้า ทั้งสายตา ทุกอย่าง มันน่ากลัวมากรู้ไหมเอ  มันพูดแล้วร้องไห้

ผมเจ็บไปทั้งใจเลย

รู้ ป่าน เอรู้ เอขอโทษ ผมพูดอะไรไม่ออก ผมอยากไปกอดมันไว้ เช็ดน้ำตาให้ แต่ตอนนั้นผมไม่กล้าจะก้าวไปใกล้มันมากกว่านั้นเลย

ไอ้ป่านปาดน้ำตา แล้วเงยหน้ามามองผม

ป่านเองวันนั้น ก็ทำร้ายจิตใจเอไปเหมือนกัน ถ้าป่านไม่พูดแบบนั้น เอคงไ่ม่ออกไปกินเหล้าจนมันเป็นแบบนี้หรอก

ผมได้แต่ยืนนิ่ง น้ำตาไหล

ไอ้ป่านทำสิ่งที่ผมไม่คิดว่ามันจะทำ มันเดินเข้ามาหาผม มายืนตรงหน้า มันมองหน้าผม แล้วก้าวมากอดผมไว้

แต่ป่านรักเอ ป่านก็อยากให้โอกาสเออีกครั้ง

คำพูดคำนั้น กับการกระทำของมัน ทำผมร้องไห้ออกมาแบบไม่ยั้ง

ผมได้แต่กอดมันไว้แน่น แล้วก็บอกมันซ้ำแล้วซ้ำอีก ว่าขอโทษ ขอโทษ

เรากอดกันร้องไห้อยู่แบบนั้น


กลับเ้ข้าไปนอนในห้องกับป่านนะเอ มันอุ้อี้อยู่กับอกผม

อื้ม

แ่ต่ป่านขออะไรอย่างนะเอ

ได้ทุกอย่าง

อย่าเพิ่งทำอะไรกับป่านนะ ป่านยังไม่พร้อม ป่านกลัว

ได้สิป่าน เอรอป่านได้ เอจะไม่ทำอะไรบ้าๆ แบบนั้นอีก ผมบอกมัน

ไอ้ป่านกอดผม ก่อนที่มันจะคลายแขนออก แล้วเราก็เดินจูงมือกันเช้าไปในห้อง ผมรอให้มันนอน ห่มผ้าให้ ก่อนจะเดินไปขึ้นเตียงอีกข้าง

ไอ้ป่านมันตะแคงหันหน้ามาหาผม น้ำตามันยังไหล

ขอโทษนะป่าน ผมบอกมัน แล้วยกมือเช็ดน้ำตาให้มัน แต่ผมเองก็ร้องไห้ ไอ้ป่านก็ยกมือมันมาเช็ดน้ำตาให้ผม

คืนนั้น เป็นคืนแรกหลังจากเกิดเรื่อง ที่มันกลับมานอนซุกไหล่ผมหลัีบอีกหน

อย่างน้อย ไอ้ป่านของผมก็กลับมาแล้ว


ผมจะไม่มีวันทำร้ายมันอีก ไม่ว่าจะเรื่องอะไร


ผมทำม้ันเจ็บ ผมเจ็บยิ่งกว่า

คำว่ารักของมัน ที่บอกผม ทำให้ผมยิ่งอยากจะเป็นคนดีเพื่อมัน ไอ้เอที่ป่าเถื่อน ไอ้เอที่ใช้กำลังบังคับเอาแต่ใจคนนั้น จะไม่มีวันกลับมาอีก

ผมดีใจมากนะครับที่มันให้โอกาสผมพิสูจน์ตัวเองอีกครั้ง

********************************

ตอนนี้อ่านแล้ว ไม่มีอะไรจะมอบ T_T

[knight_king]

^
^
^
จิ้มคุณนาย ก่อนอ่าน

[EDICIUS]

^

^

^

(ช้าไป.. นึกว่าจะได้จิ้มคุณนาเมฮ์อ่ะะะะะ    )





>>> พี่เอ พี่ป่าน ... 




.

[อิง]

อดีตที่ผ่านมาแล้วย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้

แต่เราก็สามารถทำปัจจุบันให้ดีที่สุดได้นะคะคุณเอ

เอาใจช่วย และเป็นกำลังใจให้ทั้งคุณเอและคุณป่านนะคะ 

ขอบคุณคุณนาเมด้วยที่เอามาโพสให้อ่านค่ะ 


 

[bixzz]

เช้านี้รีบมาเปิดอ่านเรื่องนี้ด้วยความเป็นห่วง...อยากให้ดีกันเร็วๆ
อ่านแล้วก็น้ำตาซึม...ดีใจที่ทั้ง 2 ให้โอกาสกันอีกครั้งนะครับ
  ยังไงก็รักกันให้มากๆ ไปนานๆ นะครับ

[ranny]

 

รักคือ ความเข้าใจ และ การให้อภัย

เอ กับ ป่าน ผ่านบททดสอบไปอีกหนึ่ง

 


รักกัน..รักกัน