[เรื่องสั้น] --Keep The Sun-- {เก็บตะวัน} บทนำ-ปรับพื้นฐาน
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] --Keep The Sun-- {เก็บตะวัน} บทนำ-ปรับพื้นฐาน  (อ่าน 1109 ครั้ง)

ออฟไลน์ TinyB

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 522
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
 

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail


16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ



เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


*****************************************************************************************
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ TinyB

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 522
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-0




บทนำ : ปรับพื้นฐาน





...เก็บตะวันที่เคยส่องฟ้า เก็บเอามาเก็บไว้ในใจเก็บ
เก็บพลังเก็บแรงแห่งแสงยิ่งใหญ่ รวมกันไว้ให้เป็นหนึ่งเดียว...

...เก็บเอากาลเวลาผ่านเลย สิ่งที่เคยผิดหวังช่างมัน
หนึ่งตัวตน หนึ่งคนชีวิตแสนสั้น เจ็บแค่นั้นก็คงไม่ตาย...

...ธรรมดาเวลาฟ้าครึ้มเมฆหม่น พายุฝนอยู่บนฟากฟ้า
คงไม่นานตะวันสาดแสงแรงกล้า ส่องให้ฟ้างดงาม...




ผม...กำลังนั่งหลับตาใส่หูฟังฟังเพลงโปรดอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย
เสียงคนคุยกันดังอยู่ใกล้ๆแต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ผมละความสนใจจากเสียงของลุงอิทธิ พลางกูร ไปได้

แน่นอนละ ต้องเป็นลุงอยู่แล้วเพราะเพลงนี้ดังสมัยพ่อผมยังเป็นวัยรุ่นตอนต้น
จนตอนนี้ผ่านมากลายเป็นชายวัยกลางคนและผมก็อายุได้ 13 ปี พอดิบพอดี



“คนเยอะชิบหายเลยวะ”
“ตอนแรกกูนึกว่าจะไม่มีคนมาซะอีก”
“กูก็จะไม่มาเหมือนกัน ถ้าแม่ไม่ขู่ซะก่อนอ่ะนะ”
“แม่กูก็เหมือนกัน”
“เหอะๆ”

ประโยคสนทนาข้างต้นลอยเข้าหูอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ถ้าหนึ่งในพวกมันไม่มานั่งโต๊ะข้างผมและเพื่อนมันอีกสองคนไม่นั่งโต๊ะข้างหลังถัดไป

วันนี้เป็นวันปรับพื้นฐานของนักเรียนชั้นม.1
ผมยังไม่มีเพื่อน ผมไม่มีเพื่อน และ...ไม่อยากมี

ถ้ามีใครถามว่า ผมมีเพื่อนสนิทบ้างไหม
ตอบได้อย่างไม่ต้องลังเลเลยว่า
ไม่ครับ ..

ผมชื่อเล่นชื่อวัน...เก็บตะวัน อธิษฐ์โภคิน เป็นน้องเล็กของบ้านและมักจะโดนโอ๋จากที่ชายทั้งสองเสมอ
ผมไม่ชอบการเปลี่ยนแปลง ชินกับอะไรเดิมๆ สถานที่เดิมๆ
ถ้าโรงเรียนเก่ามีตั้งแต่ม.ต้นจนถึงม.ปลาย ผมก็จะต่อที่นั่นไม่ย้ายไปไหน

“นาย..”

เสียงเรียกจากคนข้างหลังพร้อมมือที่สะกิดตรงไหล่ทำให้ต้องละสายตาที่กำลังมองผู้คนด้านนอกเหลียวกลับไปมอง

“อะไร”
“ชื่อ'ไร”
“วัน”
“ห๊ะ”
“ชื่อวัน...เก็บตะวัน”
“เฮ้ย ชื่อเจ๋งว่ะ”

ผมยิ้มรับอ่อนๆให้กับคำชม
เกือบจะทุกคนหลังจากได้ยินชื่อนี้ ต่างก็หลุดคำอุทานออกมาให้ได้ยินแตกต่างกันไปจนชิน

พี่ชายคนโตผมชื่อ ภาณุ และคนรองชื่อ ทินกร ล้วนเป็นชื่อที่แปลว่า ตะวัน
ส่วนผมพ่อก็อยากใช้ชื่อที่เกี่ยวกับตะวันเหมือนกัน แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก
จนวันก่อนผมเกิดสองอาทิตย์ พ่อไปเลี้ยงรุ่นแล้วในงานเปิดเพลงนี้พอดี นี่เลยเป็นที่มาของชื่อ และผมก็ชอบเพลงนี้ด้วย

“เราชื่อปามนะ นี่ชื่อลพ ที่นั่งข้างนายชื่อรัฐ สนิทกับมันอีกหน่อยเรียกไอ้สัดก็ได้ ฮ่าๆ”

ผมหันไปสบตากับเพื่อนแต่ละคนตามที่คนพูดแนะนำแล้วหยุดสายตาลงที่คนข้างๆ


ตอนนี้พวกเราเป็นแค่เด็กหัวเกรียนที่เพิ่งจบมาจากชั้นป.6
แต่แปลก...ที่คนนั่งข้างผมกลับดูหล่อโดดเด่นกว่าใครเพื่อน

มันดูเป็นคนนิ่งๆซึ่งต่างจากเพื่อนทั้งสองที่ดูจะพูดมากกว่าปกติ ทักคนนู้นคนนี้ไปทั่ว

“ยินดีที่ได้รู้จัก”

ผมพูดแค่นั้นแล้วหันหน้ากลับมาอยู่ในโลกส่วนตัวรอครูเข้าห้องตามเดิม

ไม่ใช่ว่าหยิ่งอะไร แค่อยากอยู่เงียบๆ
ผมเป็นคนไม่ค่อยพูด หรือถ้ามีอารมณ์ก็จะพูดเอง
ส่วนมากถ้ามีคนถามมา ก็จะตอบไป จบแค่นั้น ไม่มีอะไร

และการที่มีสามคนนี้มานั่งอยู่ข้างๆ ผมไม่รู้ตัวเลยว่ามันจะทำให้ชีวิตในโรงเรียนแห่งนี้ของผมไม่ค่อยสงบสุขอีกต่อไป ..



TBC...☼☼☼☼☼

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
รักใสๆ..วัยมัธยม   :pig2:

ออฟไลน์ TinyB

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 522
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-0


ชั้นมัธยมศึกษาปีที่1




“...อ้าว...”
“อ้าวไอ้วัน”

ผมหยุดวิ่ง
เดินเข้าไปหาเพื่อนร่วมห้องที่นั่งข้างกันตลอด5วันปรับพื้นฐาน

วันนี้ผมมาสาย...ใช่
และก็เหมือนจะมีคนมาสายเหมือนกัน ..

ผมยืนมองรัฐศาสตร์เขวี้ยงกระเป๋าไปอีกฝั่งเสร็จจึงถามสิ่งที่สงสัย

“ทำไมเข้าทางนี้วะ”
“มาสายอ่ะดิ แล้วมึงอ่ะ”
“เหมือนกัน รถที่บ้านเสียน่ะ”

เกือบหลุดคำว่ากูออกไปแต่ก็ยังยั้งอยู่
แค่5วัน ยังไม่กล้าขนาดนั้นหรอกครับ
ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นในห้อง ตอนนี้แทบตบหัวกันเล่นได้แล้ว

“แล้วนี่มึงกำลังจะวิ่งไปไหน”
“หน้าโรงเรียนไง”
“โง่เหรอวะ เดี๋ยวครูก็จับหักคะแนนตั้งแต่วันแรก”
“แล้วให้ทำไง”
“มานี่...เหยียบไหล่กูแล้วปีนข้ามรั้วไปด้วยกัน ไอ้ปามกับลพกำลังรออยู่อีกฝั่ง”
“เฮ้ย จะดีเหรอ”
“แสดงว่ามึงอยากโดนหักคะแนน”
“เฮ้ย...เดี๋ยว...!” ผมร้องเสียงหลงรีบคว้าแขนมันไว้

เป็นใครจะยอมโดนหักคะแนนตั้งแต่วันแรกละครับ
แถมยังเป็นแค่เด็กม.1 เรื่องนี้เป็นอะไรที่น่ากลัวมาก  (สำหรับเด็กบางคน)

“มาเถอะหน่า...เหยียบไหล่กูปีนข้ามไปก่อนแถวจะเลิก”
รัฐพูด โยนกระเป๋าผมไปอีกฝั่งแล้วนั่งยองๆเงยหน้ามอง

“เร็วดิ”
“...เออ...ก็ได้...”

ผมถอดรองเท้าโยนไปในเขตโรงเรียน
รีบปีนข้ามโดยใช้บ่ารัฐเป็นบันได
และในต่อมา คนช่วยเหลือก็ข้ามตามมายืนข้างๆ

“รีบไปเหอะ ครูใหญ่พูดจะเสร็จแล้ว”

ลพลนลานบอกทุกคน
พวกเราจึงพยักหน้ากำกระเป๋าแน่น
พากันวิ่งจนมาถึงห้องก่อนเลิกแถวได้สำเร็จ ..

...เหนื่อยชิบหายกับการมาโรงเรียนวันแรก...





“เอาละนักเรียน เข้าห้องมาแล้วเงียบกันหน่อยนะคะ”

เสียงครูประจำชั้นบอกมาแต่ไกล...
เพื่อนที่กำลังคุยกันจึงหยุดพูด พร้อมใจกันหันไปฟังสาววัย40พูดแทน

“ครูเป็นครูประจำชั้นของพวกเธอ จำหน้าให้ดีนะคะ
เราต้องอยู่ด้วยกันไปอีก3ปี ใครมีอะไรมาบอกครูได้
ตอนนี้เราเปรียบเสมือนเป็นแม่ลูกกันแล้ว ครูขอให้พวกเธอตั้งใจเรียนกันให้จบ เล่นได้แต่อย่าเยอะ ฯลฯ...”

ผมนั่งฟังครูพูด แต่ตามองออกไปข้างนอก

เบื่อ...ที่ต้องเริ่มจำอะไรใหม่ๆ
เพื่อนใหม่ ห้องเรียนใหม่ ครูแต่ละวิชา ... เยอะ

ทำไม...ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนปฏิสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมรอบข้างแย่มากเลยว่ะ...

ผมไม่รู้ว่าคนอื่นจะมองยังไง
แต่ถามว่าแคร์ไหม...ไม่ครับ

ผมเป็นคนอย่างงี้
เป็นของผมอย่างงี้
ถ้าคิดว่าจะเป็นเพื่อนกับผมได้
ก็เป็นครับ...แต่ถ้าคิดว่าไม่
ก็เป็นเพื่อนร่วมโลกกันเท่านั้นพอ ..

...เสียงออดดังขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้เริ่มเรียนคาบแรกได้แล้ว
ทุกคนต่างทยอยกันเดินออกจากห้อง จะมีก็แต่ผม
ที่หันซ้ายหันขวาพยายามจำหน้าเพื่อนในห้องให้ได้แล้วเดินตาม
ซึ่งเวลาทั้ง5วันที่อยู่ปรับพื้นฐานไม่ได้ช่วยให้จำหน้าเพื่อนร่วมห้องทั้ง40คนได้เลยสักนิด


 
“ไอ้วัน”

ผมหันไปตามเสียงเรียกจากด้านหลัง

ปามนั่นเอง...

“มานี่” มันหยุดเดินรอและกวักมือเรียก

ผมจึงเดินไปหาอย่างไม่ลังเล
ก็ยังดีกว่าเดินเงอะๆงะๆไปถึงห้องเป็นคนสุดท้ายละวะ

“มึงจำไว้นะ อาคารห้องประจำพวกเราน่ะ อาคารวิทย์
ส่วนอาคารคณิตฯที่กำลังจะไปอยู่หน้าสุดติดกับอาคารห้องสมุด”

ปารมียกมือกอดคอผมให้เดินไปพร้อมกันแล้วอธิบายให้ฟังข้างหู

แต่คิดเหรอ...ว่าผมจะจำได้?
ไม่มีทางซะหรอก

“นี่อาคารสังคม นี่ภาษา...”

“เดี๋ยว” ผมรีบยกมือห้ามแล้วบอกความจริงกับมัน “จำได้ไม่หมดหรอก ขอเวลาหน่อย”

“ก็เพราะปรับพื้นฐานมึงเอาแต่นั่งเฉยๆไม่ไปเดินสำรวจไงถึงจำไม่ได้เงี้ย” มันว่าไม่จริงจังแล้วเดินกอดคอผมมาจนถึงห้องคณิตฯ

เพื่อนบางส่วนในห้องที่เดินมาถึงก่อนจองโต๊ะทั้งหน้าหลังกันเกือบหมด
ผมจึงเดินไปเลือกนั่งติดข้างหน้าต่างด้านซ้ายที่ยังเหลืออยู่สามสี่แถวหลัง

และ...ทำไมพวกมันสามคนต้องมานั่งใกล้ผมด้วยวะ?

“กูเกลียดคณิตสุด”
“กูเกลียดทุกวิชา”
“มึงจะไม่เลือกโง่เป็นบางวิชาหน่อยเหรอ”
“ฮึ ไม่อ่ะ คนเราต้องซื่อสัตย์ต่อความโง่ของตัวเอง”

ผมส่ายหัวให้ปามกับลพที่นั่งคุยกันอยู่ข้างหลัง
เอาหนังสือออกมากาง สมุดออกมาเตรียมจด แค่นี้ก็พร้อมเรียนแล้ว

ผมเป็นคนเรียนระดับปานกลาง ไม่ถือว่าเก่งมาก
แต่คนเก่งน่ะ...นั่งข้างผมนี่แหละ
ทำไมวะ...ทั้งที่มันก็ไม่เห็นจะตั้งใจเรียน
แต่ตอนปรับพื้นฐาน ไม่ว่าครูวิชาไหนจะให้ทำอะไร มันเสือกทำได้หมด...แปลก...

“เฮ้ยรัฐไปไหนวะ”
“ห้องน้ำ”

คนที่ผมเพิ่งนินทาในใจตะโกนบอกเพื่อน
เดินออกไปข้างนอกอย่างไม่สนใจว่าอีกไม่กี่นาทีจะเริ่มเรียนกันแล้ว

...จะทำตัวแบดไปไหน...มึงเพิ่งแค่ม.1เองนะเว้ย...

“พวก...นายน่ะ...สนิทกันมาก่อนหน้านี้เหรอ”

ผมอดถามไม่ได้
เพราะตั้งแต่วันแรกก็เห็นพวกมัน3คนสนิทกันแบบตบหัวได้

“เออ พ่อแม่เป็นเพื่อนกันน่ะ พวกกูรู้จักกันตั้งแต่อยู่ในท้องแล้ว เลยสนิทเหมือนเป็นพี่น้องกันไปละ”

ผมครางเสียงยาวรับรู้
ก็ดีวะ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก
อย่างน้อยก็มีเพื่อนรู้ใจซึ่งไม่เหมือนผมสักนิด

แต่จะว่าไป การได้รู้จักสามคนนี้เป็นเพื่อนก็คงไม่เสียพื้นที่ความเป็นส่วนตัวไปมากเท่าไหร่หรอกมั่ง ..





เสียงครูวิชาสุดท้ายของคาบเช้าหยุดลงพร้อมกับออดพักเที่ยงทำให้ผมรีบยัดของบนโต๊ะใส่กระเป๋าเพื่อหวังจะไปเดินตามเพื่อนในห้องไปทานข้าว แต่แล้ว...

“วันมึงรีบไปไหนวะ”
“กินข้าว...ไปนะ”
“เฮ้ย ไปพร้อมกันดิ”
“ไม่เป็นไร”
“เดี๋ยวมึงก็หลง”

เสียงของรัฐดังไล่หลังมาทำให้ผมต้องหยุดเดิน
ยืนขมวดคิ้วลังเลอยู่กับที่ด้วยใจหวั่นๆ

“ไปกับพวกกูนี่”

เป็นลพที่เดินเอาแขนมาคล้องคอผม
ทำให้ไม่กล้าปฎิเสธอะไรออกไป

จะว่าแบบนั้นก็ใช่
...เดี๋ยวผมก็หลง...

เพราะตั้งแต่เรียนมาครึ่งวัน
ถ้าไม่มีพวกมันคอยชวนเดินไปด้วย
วันนี้ผมคงไม่ได้เรียนแน่ๆ
เพราะมัวแต่หลงอยู่ในโรงเรียนใหญ่โตแห่งนี้

“มึงอ่ะ มาอยู่กับพวกกูแล้วกัน เงอะงะแบบนี้เดี๋ยวไปทำซุ่มซ่ามใส่คนอื่นก็เป็นเรื่องหรอก”
“ไม่ได้อยากได้คนดูแล”
“บร๊ะ...ไอ้นี่” ปารมีกับวัลลพมองหน้ากันก่อนจะพร้อมใจหัวเราะใส่คำตอบผม

ก็พูดจริงๆ
อยู่โรงเรียนเดิม ผมก็อยู่เองได้
แต่กับโรงเรียนใหม่...ก็แค่ยังไม่ชิน

“มึงนั่งรออยู่นี่ จะกินอะไร เดี๋ยวกูกับปามไปซื้อให้”
“เอา...ข้าวพะแนงไก่ไข่ดาวไม่สุก”
“น้อยๆหน่อย ไข่ดาวมันก็มีปนกันแหละ ไม่ใช่อาหารตามสั่งนะโว้ย”

ปามโวยวาย ผลักหัวผมหนึ่งทีแล้วเดินออกไปกับลพ
เหลือทิ้งไว้ก็แต่ รัฐศาสตร์... เพื่อนสนิทของพวกมัน

ไม่รู้ทำไม เวลาอยู่กับมันสองคนทีไร
ผมถึงชอบเกร็งไม่เป็นตัวของตัวเองทุกที
ทั้งที่ปรกติก็ชอบอยู่คนเดียวออกบ่อย

รัฐศาสตร์เป็นคนที่มีสายตาดึงดูดมาก
ดวงตาสีดำสนิทนั่นเปรียบเสมือนหลุมดำ
เวลาได้คุยด้วยทำให้ไม่อาจละสายตาไปไหนได้
แต่พอจ้องนานๆก็เป็นผมเองทุกทีที่ต้องหลบตา ..

ผม...แพ้สายตามันจริงๆครับ ผมยอมรับ

“อยู่นี่นะ เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำ เอาน้ำอะไร”
“เก๊กฮวย”
“อืม”

รัฐครางรับแค่นั้น ลุกออกจากโต๊ะไป ซึ่งร้านน้ำอยู่ไม่ไกลมาก
ผมพยายามนั่งจำ ร้านข้าว ร้านก๋ยวเตี๋ยว ขนม น้ำ อะไรอยู่ตรงไหน
วันถัดไปหรือวันอื่นๆจะได้ไม่รบกวนพวกมันแบบนี้...

ตลอดเรียนคาบบ่าย ปามกับลพแอบคุยกันทุกคาบแต่บางช่วงพวกมันก็ตั้งใจเรียน(เวลาที่ครูหันมามอง) ส่วนรัฐก็เอาแต่นั่งวาดรูปบ้าบอห่าเหวอะไรไม่รู้ พอถึงเวลากลับบ้าน ก่อนออกจากห้อง พวกมันตะโกนบอกว่าพรุ่งนี้กันเจอหน้าโรงเรียน อย่าไปข้างหลังแล้วหัวเราะเสียงดังจนเพื่อนคนอื่นในห้องรู้กันหมดว่าวันนี้พวกเรามาสาย

“ไอ้วัน”
“ห๊ะ”

ผมหันไปมองคนเรียกหน้าตาเหรอหรา
รัฐศาสตร์เดินมาหยุดตรงหน้า
มันมองผมด้วยแววตาที่เมื่อตอนเที่ยงเพิ่งบอก(ในใจ)ว่าไม่ชอบ ก่อนจะถามถึงถิ่นอาศัย

“บ้านมึงอยู่ไหน”
“อยู่ABC”
“งั้นกลับกับกู”
“บ้านมึงอยู่แถวนั้นเหรอ”
“อื้ม”

มันกระซิบพูดเสียงเบาแล้วเดินนำออกจากห้อง
ผมจึงหันไปพยักหน้ากับปามและลพอีกครั้งก่อนสาวเท้าเดินตามคนพูดน้อยไป

รัฐเดินนำมาหยุดอยู่หน้ารถโดยสารชนิดหนึ่ง
มันจ่ายตังค์สำหรับสองคนก่อนจะผลักผมให้ขึ้นไปนั่งข้างใน
ส่วนตัวเองนั่งปิดทางเดินข้างๆเหมือนเดิม

“ทำไมมาเรียนที่นี่ บ้านอยู่ตั้งไกล”

คนข้างๆถามพลางมองออกข้างนอกรถตามสายตาผมระหว่างที่รอให้คนเต็ม

“แล้วมึงล่ะ บ้านอยู่ตั้งไกลเหมือนกัน”
“กูชอบเดินทาง”
“กู...ก็ชอบเดินทาง”

ใช่ที่ไหนละครับ!!!
ผมแค่อยากมาเรียนไกลๆบ้านแล้วจะอ้อนขอพ่อแม่มาอยู่หอแถวนี้เพื่อจะได้ออกมาอยู่ตามลำพังก็แค่นั้นแหละ

ก็บอกแล้ว...ผมชอบอยู่คนเดียว...

“เดินทางโดยรถของที่บ้านเนี่ยนะ?”

รัฐศาสตร์พอได้ฟังคำตอบมันก็ถามเสียงหลงทำให้ผมต้องหันไปสบตาด้วยแล้วตอบ

“กำลังจะหัดเดินทางคนเดียวอยู่”
“งั้นมาโรงเรียนกับกูไหมละ?”
“.....”
“เดี๋ยวขับมอ’ไซค์ไปรับที่บ้าน”
“.....”
“ทางเดียวกัน ไม่เสียเวลาอะไรหรอก”

เชื่อไหมครับ ว่าลมหายใจผมแทบสะดุดพร้อมกับคำชวนนั่น
แววตาเสมือนหลุมดำที่จ้องมาทำให้ผมไม่กล้าปฎิเสธ
แต่แล้วก็ต้องรีบเบือนหน้าหนีเพราะเสียงปลุกจากลุงคนขับเรียกให้คนข้างนอกขึ้นรถเพราะได้เวลาแล้ว

รถโดยสารจอดตรงจุดต่างๆซึ่งกว่าจะมาถึงหน้าซอยบ้านผมก็กินเวลาไปเกือบชั่วโมง
เราเดินลงมาจากรถพร้อมกัน แต่แทนที่เพื่อนร่วมห้องจะเดินไปอีกทางเพื่อกลับบ้าน มันกลับเดินมาส่งผมจนถึงหน้าบ้าน

“บ้านใหญ่ดีนี่”

มันพูดแล้วเงยมองรั้วบ้านที่สูงชะลูดจนแทบไม่เห็นตัวบ้าน
แต่ด้วยขนาดประตูหรือความยาวของรั้วก็ทำให้พอเดาได้ว่า
ลูกเจ้าของบ้านไม่ใช่คนฐานะธรรมดา

“อื้อ ถึงบ้านแล้ว กลับเถอะ ขอบคุณที่มาส่ง”
“...วัน...”
“หืม...”

ผมหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียกก่อนหันกลับไปหามันเหมือนเดิม
รัฐศาสตร์ไม่พูดอะไร เอาแต่ชะเง้อคอมองเข้าไปในบ้านจนผมที่กำลังจะหมุนตัวหันกลับอีกรอบต้องชะลอเท้าลงเมื่อประโยคที่มันถามบนรถวิ่งพุ่งเข้าชนหัวเต็มๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ไอ้รัฐ...”
“.....”
“พรุ่งนี้เจ็ดโมงยี่สิบมารับด้วย อย่าเลทนะ!”



TBC...☼☼☼☼☼

ออฟไลน์ Butdeath

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 6
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
รัฐพูดอะไรร ค้างง :ling1: :katai4:

ออฟไลน์ nittanid33333

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 158
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ป็อบปี้เลิฟใสๆเลยเนาะ รอนะรอออ

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
แอบมองเธออยู่นะจ๊ะ..แอบชอบกันแล้วใช่ไหม??? :hao7:

ออฟไลน์ ciaiwpot

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1098
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-0

ออฟไลน์ สีหราช

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 320
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-1

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด