หัวข้อ: {เรื่องสั้น} CONVO ABOUT THE SUMMER (ตอนเดียวจบ)

[Key Mine]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0





CONVO ABOUT THE SUMMER

เป็นเรื่องสั้นเบาๆที่แต่งตอนเบลอๆ เกี่ยวกับเด็กอาร์ตกับวิศวะที่เจอกันในคลาสเรียนตอนซัมเมอร์ แต่งไว้เมื่อนานมากแล้ว เป็นเรื่องแรกเลยที่แต่งจนจบ ฝากด้วยนะคะ

[Key Mine]

มันมีวิชาตัวฟรีตัวหนึ่งที่ผมต้องลงตอนซัมเมอร์
ผมมาเรียนกับเพื่อนสองคน ก็ต้องจองที่ทุกวันใช่ไหม ก็นั่งมันที่เดิมๆทุกๆวัน
คนที่นั่งเรียนแถวเดียวกันก็จะเป็นคนเดิมๆนั่นแหละ
คนข้างๆแม่งคุยเสียงดังชิบหาย
จะด่าก็ไม่กล้า ก็มองแรงไปบ้างอะไรบ้าง
ออกไปเข้าห้องน้ำก็เจอมันสูบบุหรี่อยู่แถวบันไดหนีไฟ ช่างกล้าจริงๆ

วันนั้นแม่งเบลอมากเพราะเรียนเช้าแต่นอนดึกเลยง่วง ทำกระเป๋าตังค์ตกไว้ที่ห้องเรียนซะงั้น
ไอ้คนนั้นมันเอาบัตรประชาชนไปโพสในกรุปเฟรชชี่ของมหาลัย มีคนเป็นสมาชิกอยู่เป็นหมื่น
แล้วบัตรประชาชนกูหน้าโคตรเหี้ย
จำเป็นต้องทักแชทไปถามมันเรื่องกระเป๋าตังค์ นัดแนะนู่นนี่นั่น แล้วนาทีต่อมามันก็แอดเฟสมา
ตอนแรกโคตรหมั่นไส้ ไม่ชอบ ประจานกูเฉย ไม่เซ็นเซอร์เลขบัตรให้อีก โตมายังไงเนี่ย
วันต่อมามันก็เอากระเป๋าตังค์มาคืน สะกิดให้ง่ายๆ ชวนคุยนิดหน่อย ก็คุยไปตามธรรมชาติ ไอ้เรื่องที่แอบเคืองอะหายแล้ว เค้าก็มีน้ำใจที่อุตส่าห์เก็บได้แถมตามหาเจ้าของจนเจออีก แต่ก็รีบบอกมันไปว่าให้ไปลบซะนะ ถ้าเราเดือดร้อนนายมีเรื่องแน่ๆ
มันหัวเราะแล้วก็ตอบว่าครับๆ

วันนี้คาบต่อไปงดเรียนเลยได้มีโอกาสกินข้าวที่โรงอาหารคณะนี้ ที่ไม่เคยกินมาก่อน
นั่งกินคนเดียวเพราะเพื่อนอีกคนต้องรีบไปเรียนต่ออีกวิชา
มันเข้ามาทักตอนผมหันรีหันขวางเลือกร้าน บอกว่าร้านนั้นอร่อย แล้วก็บอกว่าขอนั่งด้วยคน ก็ให้นั่งไม่ได้อะไรมาก
มันไม่กินข้าวร้านนั้น บอกว่าไม่ชอบกินข้าว ชอบกินก๋วยเตี๋ยว
ไม่ได้อยากรู้เลยนะ
แม่งพูดมากชิบหาย แต่ละเรื่องนี่เปิดประเด็นตลอด
แต่ก็คุยสนุกดีนะ ได้เพื่อนคณะวิจิตรศิลป์มาอีกคนนึง มันบอกมันเรียนโฟโต้ ผมก็เออๆออๆ ตอบไปว่ามาจากวิศวะ 
มันบอกน่าสนใจมากๆ อยากมีเพื่อนสายวิทย์ซักคน พอถามเรื่องฉลาดๆเพื่อนมันก็ไม่ค่อยมีคนตอบได้ ผมด่ามันไปทีหนึ่งว่าถ้าทุกคนแม่งถนัดเหมือนกันหมดคงน่าเบื่อตายห่า เพื่อนมึงแม่งก็เก่งนะเว้ย อย่าดูถูกคนที่ทำสิ่งที่ชอบสิ
มันทำหน้าหงอยไปหลายวินาที เป็นไงล่ะ เจอเด็กวิศวะสายโพลิติค่อล คอเรคเนส ความถูกต้องทางการเมืองก็มา
ผมพูดแรงไปหรือเปล่านะ
ผมเลยรีบบอกมันไปว่า อะไรฉลาดๆกูแม่งก็ตอบไม่ได้เหมือนกันแหละ ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ต้องมาตั้งความหวังเลย ไอ้คำคมชีวิตข้างบนนั่นทำเป็นลืมๆไปก็ได้นะ
สีหน้ามันดีขึ้นนิดหน่อย แววตาดูมีความหวัง หวังอะไรของมึง

มันถามว่าลงเรียนอะไรบ้าง เพราะมันไม่รู้จะลงเรียนอะไรเลย เสียดายค่าเทอมแบบเหมาจ่าย แค่เก้าหน่วยกิตก็จะเป็นหมี่นแล้ว ถ้าลงแค่ตัวเดียวโคตรจะไม่คุ้ม ลงทะเบียนเรียนในเว็บก็ไม่ยอมติด
ผมบอกว่าเราเรียนไซโคโลจี้ มันถามเซคชั่นไหน ผมก็ตอบว่าสอง งงอยู่ว่าจะอยากรู้ไปทำไม พอถามจบมันก็ไปเลย
วันต่อมามันก็เสนอหน้ามายื่นใบแอดมือ
ขอนั่งด้วยดิ มันบอกตอนที่เข้ามายืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าประตูซักพัก หน้ามันดูโล่งใจที่เจอคนรู้จัก แต่จริงๆแล้วเราไม่ได้รู้จักกันซักหน่อย
กลายเป็นว่าเรียนด้วยกันทุกวันไปซะงั้น
ตอนเที่ยงมันชวนไปกินข้าว ไปร้านนู้นร้านนี้ร้านนั้น
ซ้อนมอเตอร์ไซค์เราไปดีกว่า เปลืองน้ำมันรถนายนะ มันว่า
สองอาทิตย์แล้วที่เราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เรียกได้ว่าหลวมตัว ผมไม่ค่อยสนิทกับคนในเมเจอร์ เพื่อนที่สนิทก็ไม่เรียนด้วยกัน เลยไปกับไอ้วิจิตรตลอดเลย
เสาร์อาทิตย์มันยังชวนไปดูหนัง ก็งงเหมือนกันที่ตอบตกลงไปกัมันเฉย สงสัยผมจะเหงา
นี่มึงไม่มีเพื่อนบ้างหรอ ผมถาม
มันบอกอยากไปกับนายมากกว่า เพื่อนเวลาไม่ตรงกันหรอก อีกอย่างเราเรียนด้วยกันเห็นมั้ย เราควรไปด้วยกันสิ

เป็นซัมเมอร์ในความทรงจำเลยล่ะ ออกเที่ยวทุกวัน ผมบอกเราไม่ชอบเที่ยวกลางคืน มันก็ลากไปจนได้
ชวนไปเป็นแบบถ่ายรูปด้วย แม่งโคตรมีฝีมือ รูปเอามาตั้งโปรไฟล์เฟสบุ๊คได้เลยนะ โคตรหล่อ
อยู่ด้วยแล้วสบายใจเห็นปะ
เทสเราก็คล้ายๆกันนั่นแหละ คุยกันรู้เรื่องมากกว่าที่คิด

จบซัมเมอร์แล้ว

ได้เพื่อนที่ค่อนข้างสนิทมาอีกคน เพื่อนที่พอจะสนิทคนอื่นๆของผมสงสัยว่าไปสนิทกันได้ไง เค้าคือใคร เพื่อนของเค้าก็ไม่รู้จักผม ใช้ชีวิตฉันท์เพื่อนกันแปลกๆ

เปิดเทอมใหม่

ผมเรียนหนักมาก ไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนกับเพื่อนวิจิตรอีก ห่างๆกันไป แต่มันก็ทักมาคุยนานๆครั้ง ซัมเมอร์นั้นแม่งเหมือนฝันเลย มีความสุขมากตั้งแต่เรียนมาละ เรียนวิชาเลือกที่บ้าๆบอๆ ที่ไม่เกี่ยวกับวิชาชีพแม้แต่น้อย ได้ไปที่ที่ไม่เคยไปด้วย กับวิจิตรนั่นแหละ ส่วนเพื่อนผมชอบเล่นเกมส์ผมก็ปล่อยมันเล่นไปอะเนาะ นานๆทีถึงไปขุดมันออกมาทำงานกลุ่ม
ไอ้วิจิตรแม่งหายหัวไปเหมือนเราไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันทุกวันตอนซัมเมอร์ซะงั้นแหละ เซ็ง

วันหนึ่งมันขึ้นสถานะในเฟสบุ๊คว่าคบอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง
ผมก็ไปแสดงความยินดีด้วย แต่ทำไมกูไม่รู้เลยวะ ห่า
มึงไม่ค่อยว่างนี่หว่า มันตอบ
แอบเสียใจนิดๆนะเนี่ย

หนังเข้าใหม่ ผมอยากดู ผมว่าง ชวนเพื่อนก็ไม่มีใครไปซักคน บอกไม่ชอบหนังดราม่า
คนที่ชอบหนังดราม่าอะคือไอ้วิจิตร ผมเลยชวนไป
ผมไม่ต้องใช้เวลาตัดสินใจนานเลย ไปก็ไป ไม่ไปก็กูไปคนเดียวก็ได้ กูคนจริง กูไม่เหงาหรอก
แต่มันเสือกอ่านแล้วไม่ตอบ
ส่งสติกเกอร์ที่ซื้อมาใหม่ของเพจน้องไปให้มันอีกอันหนึ่ง เป็นสติกเกอร์ที่มีคำว่า คปต. ย่อมาจากควรไปตาย อ่านแล้วไม่ตอบหรอ หมั่นไส้ มีแฟนแล้วทิ้งกูเฉย
สองชั่วโมงหลังจากส่งสติกเกอร์ มันถามว่าไปดูตอนไหนวะ
ก็บอกรอบบอกวันไป แล้วมันก็เงียบหายไปเลย อ่านแล้วไม่ตอบเหมือนเดิม เป็นอันว่า มันไม่ไป จบนะ

แต่ผมเจอมันหน้าโรงหนัง ซื้อตั๋วสำหรับสองที่เรียบร้อย
ผมถามว่าถ้ากูมาซื้อตัดหน้าไปก่อนหรือขี้เกียจไม่มาดูนอนอยู่หอ จะทำไง ไม่นัดก่อนล่ะวะ
มันบอกมันก็พึ่งว่าง แล้วมึงก็มาแล้วนี่ไง อย่าบ่นๆ
เออ เอาที่มึงสบายใจอะ

ดูหนังเสร็จมันชวนไปเที่ยวกลางคืนอีกแล้ว ผมไม่ไป พรุ่งนี้เรียนเช้า
มันบอกงั้นเย็นวันศุกร์ไปเที่ยวกัน
ผมถามว่า แล้วไม่ไปชวนแฟนมึงล่ะ
มันไม่ตอบ
แต่เย็นวันศุกร์มันเอามอไซค์มารับผม พอถามว่าไปไหนก็ไม่ตอบ มีใครบอกมันมั้ยว่าปากเนี่ยนอกจากเอาไว้กินข้าวแล้วยังสามารถเอาไว้ใช้สื่อสารกับมนุษย์ด้วยกันได้อีกนะ หรือจะกับสัตว์ก็ยังได้ ผมพูดกับไอ้ชูวิทย์หมาที่บ้านประจำ
ปรากฏว่ามันพาขี่รถขึ้นดอยสุเทพ ไอ้ห่า มืดละด้วย โอ๊ย น่าจะชวนกูก่อน ขอกูไปหายากันยุงก่อนก็ยังดี แต่ไม่ทันแล้ว ไอ้เชี่ย
ผมเลยด่ามันไปชุดใหญ่ไฟกระพริบ แต่เราก็ไม่ได้วนรถลงจากดอยอยู่ดี ขนาดทุบแรงๆไปสองทีแล้วนะ
มันแวะจุดชมวิวที่ไม่ค่อยมีคน แต่วิวสวยอยู่ ผมไม่เคยขึ้นดอยตอนมืด ไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้
มันถ่ายรูป ผมก็ถ่าย ใช้กล้องไอโฟนกากๆ
มันบอกมันเลิกกับแฟนแล้ว
มึงไปทำอะไรเค้าอะ ชาตินี้จะหาน่ารักขนาดนั้นได้จากไหน
มันตบหัวผมทีหนึ่ง
มันบอกแบบหงอยๆว่าอยากไปเที่ยวกับมึงมาก ทักไปก็กลัวจะไปกวน ยิ่งตอนเลิกกับแฟนที่เพิ่งคบกันได้เดือนเดียวเนี่ย จะว่าเฮิร์ทก็ไม่เฮิร์ทหรอก ตอนเพื่อนไม่ตอบแชทยังหน่วงกว่านี้เลย
เค้าเข้ามาแบบจงใจเกินไปอะ แล้วก็เรียกร้องนู่นนี่ พอกูไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าหวังเค้าก็ไป
เสียเซลฟ์นะเว้ยไอ้สัตว์
อยากให้กอดปลอบด้วยมั้ยมึง
ไอ้ห่าไม่เอา
เงียบไปสองนาทีละมันก็อ้าแขนออกมา
ผมก็กอดมันเหมือนที่ผมกอดคนที่บ้าน ผมไม่เคยกอดเพื่อนคนไหนเพราะไม่ได้สนิทกับเค้าขนาดจะไปกอดใครได้ มีก็แต่ไอ้นี่แหละ
ผมชอบกอดนะ
มึงจะร้องไห้ด้วยมั้ยเนี่ย
ร้องทำห่าไรกูดีใจอยู่
ชอบอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นของกูหรอ
เออชอบ เหมือนกอดหมาแมวที่บ้าน
คืนนั้นผมได้รูปโปรไฟล์ใหม่อีกรูป
เพื่อนมาแซวอีกแล้วว่าใครถ่ายให้

หลังจากนั้นเหมือนผมว่างหรืออะไรไม่รู้ ผมเจอมันโคตรบ่อย มันชอบชวนผมไปกินข้าว
ไม่ได้ไปทุกวันหรอก บางทีผมก็ไปกับเพื่อนผม
ผมงอแงกับมันได้ งี่เง่ายังไงก็ไม่ว่า ซึ่งทำกับเพื่อนผมไม่ได้ จะโดนด่าให้ไปอ่านหนังสือ เพราะวิชาที่เรียนมันหนักหนามากจริงๆ
มันเรียนถ่ายรูป มิดเทอมไม่ค่อยมี มีแต่ทำงานส่ง มันก็มานั่งทำงานเป็นเพื่อนตอนผมอ่านหนังสือ
ผมถามมันว่ามึงว่างหรอเนี่ย
มันตอบว่าเออ กูว่าง มันถามต่อว่ามึงจะมีแฟนหรอ เห็นคุยกับใครในโทรศัพท์ตลอด
ผมบอกว่าผมคุยกับคนๆนึงอยู่ เค้าเป็นรุ่นน้องที่คณะ เค้าทักมาก่อน เค้าน่ารักดี
มันตอบแค่ว่า หรอ
วันต่อๆมาก็ด้วย น้องคนนั้นโทรมาคุยง้องแง้ง ผมไม่ได้ชอบ แต่ก็ทนๆคุยไป
มันทำหน้าไม่พอใจ ไล่ผมไปคุยข้างนอก
ผมไม่เข้าใจมันเลย พอเลี่ยงน้องแกได้ผมก็กลับเข้ามา บอกตรงๆว่าผมไม่ได้อยากมีแฟนตอนนี้หรอก ชีวิตตอนนี้มันก็ดีมากอยู่แล้ว
แต่ไอ้วิจิตรมันไม่คุยกับผม
มึงเป็นไรวะ
กูไม่ชอบที่มึงคุยเสียงดัง
ไม่อยากให้กูมีแฟน?
มันเก็บของหนีไปเลย หายหัวไปเป็นอาทิตย์ จนผมต้องไปหาถึงห้อง
ถามว่าเป็นอะไร มันก็ตอบว่าไม่ได้เป็นอะไร
ผมแกล้งบอกว่าผมคบกับน้องคนนั้นแล้ว มันบอกว่าก็ดีแล้ว แล้วก้มหน้าก้มตาทำงาน ไม่สนใจผมอีก เหมือนจะไล่กลายๆ
ผมว่าผมอยู่กับมันคือมีความสุขที่สุดแล้ว อยู่กับเพื่อนก็ไม่ใช่อารมณ์นี้ ผมคิดว่า หรือผมจะชอบมัน
ก็เป็นไปได้นะ แต่ไม่บอกหรอก ถ้ามันไม่ใช่อย่างที่คิดจะเสียเพื่อนดีๆไปอีกคน
ก่อนออกจากห้องผมบอกว่าผมล้อเล่น ไม่ได้คุยกับน้องคนนั้นนานแล้ว น่ารำคาญจะตาย

มันหายหัวไปปั่นโปรเจค กลับมาอีกทีคือปิดเทอมอีกแล้ว มันชวนผมไปเที่ยว
ไปด้วยกันสองคน พอจะชวนเพื่อนมันก็ไม่ให้ชวนด้วย บอกอยากไปกันสองคนมากกว่า ผมก็ไป
คืนนั้นตอนถ่ายรูป มันบอกว่ามันชอบผม
มึงล้อเล่นแน่ๆไอ้วิจิตร
มันคุยกับพี่แล้ว พี่มันบอกว่าโอเคถ้ามาจะชอบผมที่เป็นผู้ชาย เออ เกี่ยวอะไรกับพี่มึงล่ะวะ
ผมเป็นเกย์อยู่แล้ว มันอาจจะยังไม่รู้
เราคุยกันได้มั้ย กูมีความสุขที่ได้คุย
ผมตอบว่าเราก็คุยกันอยู่แล้วนี่
มึง
กูโอเค มึงเป็นแบบที่กูชอบนั่นแหละ
มึงเป็นเกย์ ??
เออ
ทำไมไม่บอกวะ
ทำไมต้องบอกอะเรื่องแค่นี้
อะไรๆคงง่ายกว่านี้อะ กูรู้สึกว่ากูจะชอบมึงตั้งแต่อาทิตย์แรกๆที่เราเจอกันแล้ว
อาทิตย์แรกๆอะกูโคตรไม่ชอบมึง
น่ารำคาญชิบหาย
ละมันก็จูบ ท่ามกลางหมู่ดาว
โรแมนติคมากเลยไอ้วิจิตร
หลังการบอกชอบ ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเท่าไหร่ ผมดีใจที่มีมันในชีวิต เรายังทำอะไรๆเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือถึงเนื้อถึงตัวมากขึ้น
ผมไม่เซอร์ไพรซ์เลยเมื่อเวลาต่อมาผมเองเป็นคนบอกว่ารักมันก่อน
มันตะกุกตะกักวางไม้วางมือไม่ถูกไปตั้งสองนาที กว่าจะพูดออกมาได้ว่ากูก็รักมึงนะ ลุ้นแทบแย่ว่าจะต้องกลับไปอยู่ในเฟรนด์โซนอีกแล้วหรอ
สุดท้ายเราก็รักกันจริงๆนั่นแหละ
End.

[ืniyataan]