[เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] =ฤดูที่ฉันเหงา=
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] =ฤดูที่ฉันเหงา=  (อ่าน 2461 ครั้ง)

ออฟไลน์ Ysolip

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 169
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

Talk : สวัสดีค่ะสิงอยู่ในเล้ามาถ้านับตามเวลาสมาชิกก็เกือบสามปีแต่ความจริงก็อาจมากกว่านั้น อยากแต่งนิยายมากแต่ทำได้มากสุดก็เรื่องสั้น  :z3: วันนี้อยู่ๆก็เกิดอารมณ์(?) อยากจะลงเรื่องสั้นที่แต่งไว้นานมากเกือบๆปี
คำเตือน เรื่องสั้นเรื่องนี้ส่วนใหญ่เป็นบทบรรยายนะคะมีพูดคุยอยู่นิดหน่อยจริงๆ(หวังว่าคงไม่ผิดกฎนะคะ :m15:) ยังไงก็ขอความกรุณากับเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยนะคะ :pig4:
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ Ysolip

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 169
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
มันคงเป็นเรื่องของเบื้องบนเพราะแค่คนแปลกหน้าที่อาจเพียงผ่านมาเพื่อพบกันแต่กลับปัดเป่าความเหงาในใจใครบางคนได้มากมาย

ฝนตกยิ่งนึกถึงทีไร
ก็ยังชุ่มช่ำอุ่นในหัวใจ

ผมนั่งอยู่บนรถทัวร์กำลังเดินทางกลับบ้านเกิดที่ไม่ได้กลับมาหลายเดือนหรือ...อาจจะเกือบปี


อกหัก


จะเรียกว่าเป็นสาเหตุของการกลับบ้านครั้งนี้ของผมก็ได้


จากผู้ชาย


ใช่ ในสายตาของใครๆคงจะมองว่าผมเป็นเกย์หรืออะไรก็ได้แล้วแต่คนเหล่านั้นจะเรียกขานแต่ผมไม่ได้สนใจหรอกว่าจะถูกเรียกความรักที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคนที่เป็นเพศชายเหมือนกันว่าอะไร  ผมมองว่าคำเรียกนั้นก็แค่คำจำกัดความที่ใช้เรียกความรักของเรา
ท้องฟ้าด้านนอกกระจกรถทัวร์ทาสีดำมืด ส่อเค้าว่าฝนกำลังจะตกเข้ากันไปไหมกับเพลงที่ผมกำลังฟังอยู่

ฤดูที่ฉันเหงา

ผมว่าเพลงนี้ก็เพราะดี มันเป็นเพลงที่ใครคนนั้นที่พึ่งบอกเลิกผมไปร้องเพื่อใช้จีบผม คงเคยเป็นกันนะครับเพลงที่แม้ว่าเนื้อหาจะไม่ได้ซึ้งมากมายหากแต่มาจากคนที่เรารักร้องมันก็เรียกว่าเพลงรักดีๆนี่เองแหละ

ตอนนั้นเพลงนี้เป็นเหมือนกับเพลงรัก “สำหรับเรา”


แต่ตอนนี้
เพลงรักในวันวานกลับกลายเป็น เพลงอกหัก


“สำหรับผมคนเดียว”


อากาศในรถเริ่มเย็นลงเหมือนเพลงเพลงเดียวที่กำลังเล่นอยู่ตอนนี้ที่ค่อยๆเคลือบหัวใจของผมให้ด้านชา

เพราะเม็ดฝนที่ตกลงมาทำให้กระจกรถขึ้นฝ้าและมีหยดน้ำเกาะอยู่พร่ามัวทัศนียภาพภายนอกรถเสียจนเลือนลาง

เคยได้ยินหลายต่อๆคนหลายต่อหลายข้อความที่ผ่านตาว่าถ้าไม่อยากเศร้าให้เลิกทำตัวงี่เง่าแบบนี้

เลิกดูรูปเก่าๆ

เลิกไปสถานที่เก่าๆ

เลิกทำกิจกรรมอย่างเดิมที่เคยทำร่วมกัน

เลิก
.
.
.
.
.
.
.
.
คิดถึง



ผมทำได้นะทำได้แน่ๆเพียงแต่ยังไม่ถึงเวลาที่อยากจะทำ

ขอให้ผมได้จดจำวันเวลาความทรงจำเก่าๆก่อนได้ไหมครั้งที่ยังหวานครั้งที่เรามีรอยยิ้มกว้างๆให้กันและกันครั้งที่แม้แต่เพลงเหงาก็กลายเป็นเพลงรักยังไม่อยากเลิกคิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นเลย


ความทรงจำที่แสนหวาน


การจราจรติดขัดก็เหมือนทุกๆครั้งที่มีฝนพรำ หลายคนอาจจะอารมณ์เสียกับสภาพอากาศแบบนี้และทำให้ระยะเวลาของการเดินทางต้องยืดออกไป แต่ผมไม่
เหตุผลที่ทำให้ผมนั่งรถทัวร์และชอบฝนตกเพราะมันทำให้เวลาเดินทางของผมช้าออกไป ผมกลับบ้านเพราะไม่อยากอยู่คนเดียวแต่ในขณะเดียวกันก็อยากอยู่คนเดียวให้นานกว่านี้สักหน่อยก่อนที่จะกลับไปพบกับคนที่ไม่ว่าเราจะเป็นอย่างไรรอยยิ้มก็ยังคงมอบให้เราเสมอรวมถึงเวลาที่เราอ่อนล้าเหลือเกินอย่างเช่นผมตอนนี้
ผมอยากให้ตอนที่เราคบกันฝนตกอย่างนี้ทุกวัน อยากยืดเวลาออกไปนานๆ ไม่อยากให้เวลาของเราสองคนจบลงแค่นี้

ก็แค่คิด

ผมรู้กฎของวันเวลาดีไม่ว่าจะทำอย่างไรอ้อนวอนเพียงไหนเราก็ไม่สามารถย้อนวันเวลาให้หมุนกลับ มีแต่ต้องก้าวเดินไปข้างหน้าเท่านั้น

ผมเหลือบมองคนข้างๆที่เอาแต่มองท้องฟ้าสีดำกับเม็ดฝนที่จับตัวอยู่บนกระจกสลับกับมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองสำหรับผมการทำแบบนั้นไม่ช่วยเร่งเวลาให้เร็วขึ้นแม้แต่ในความรู้สึกกลับกันกลับยิ่งเร่งให้ความร้อนใจเพิ่มขึ้นแต่สำหรับเขาคงต่างการกระทำเช่นนี้คงช่วยให้เขาสบายใจขึ้นมาได้นอกจากการนั่งยอมรับความจริงเฉยๆ


หลบสายตาไม่ทันตอนที่เขามองมา


“มีอะไรหรือครับ” เขาเป็นฝ่ายพูดก่อนหลังจากเรามองหน้ากันหลายนาที

“ขอโทษครับที่เสียมารยาท” ผมตอบกลับไป เขาพูดอะไรกลับมาไม่รู้อีกหลายประโยคแต่เพราะเสียงฝนภายนอกที่ตกแรงขึ้นทำให้ผมเร่งเสียงเพลงแข่งกับสายฝนจนไม่ได้ยินเสียงของเขาเมื่อเห็นว่าผมไม่มีทีท่าจะเข้าใจหรือตอบโต้ตอบในสิ่งที่เขาสื่อสารมามือหนาจึงถือวิสาสะเอื้อมมาดึงหูฟังข้างซ้ายออกจากหูชั่ววินาทีที่มือของเขาสัมผัสโดนใบหูผมเล็กน้อย ไม่รู้ทำไม
อุณหภูมิในร่างกายของผมดูเหมือนจะสูงขึ้น

“ไม่เป็นไร” เขาพูดมาแค่นั้นพร้อมรอยยิ้มให้ผมได้ยินทั้งที่ก่อนหน้านี้พูดอะไรไม่รู้มาเสียหลายประโยคก่อนที่จะยื่นมือคืนหูฟังกลับมาให้ไม่รู้ทำไมอีกเหมือนกันที่แวบหนึ่งในความรู้สึกถึงได้นึกเสียดายที่มือหนานั่นไม่ได้เอาหูฟังมาเสียบหูให้อย่างเช่นตอนที่ถอดออกไป

.
.
.

เวลาล่วงเลยมาจนเที่ยงคืนบรรยากาศภายนอกก็เบาบางลงแล้วเหลือเพียงสายฝนโปรยปรายแต่ผมยังตาสว่างและเขาก็เช่นกันทั้งรถตอนนี้คงเหลือแต่ผมกับเขาล่ะมั้ง

“กลับบ้าน” ถ้อยคำประหยัดคำพูดส่งมาจากคนตัวโตข้างกายท่ามกลางความเงียบ นั่นคงเป็นประโยคคำถามที่กระชับที่สุดกระมัง

“อืม”

“เหมือนกัน”
เขาตอบคำว่าอืมของผมมาสองพยางค์แล้วเราก็เงียบกันไปอีก เพราะว่าฝนซาเสียงเพลงที่ก่อนหน้าเร่งแข่งกับเสียงฝนก็ลดระดับลงมาจนสามารถได้ยินเสียงของคนข้างๆถ้าหากจะพูดคุยกัน

“เรียนหรือทำงานแล้ว” เป็นผมที่เอ่ยถามออกไปบ้างแค่รู้สึกอยากพูดคุยเพราะน้ำเสียงทุ้มที่ได้ยินก่อนหน้าเหมือนจะช่วยให้ลืมเลือนความเหงา

“หน้าแก่ขนาดนั้น” คนตัวโตส่งเสียงถามกลับน้ำเสียงปกติเสมือนไม่ได้ไม่พอใจกับคำถาม  เปล่า...ผมตอบเขาอยู่ในใจ

“ก็...นะ” คำที่ตอบออกไปก็แค่อยากจะล้อเล่นเฉยไม่ได้กลัวว่าคนข้างกายจะโกรธแม้แต่น้อยคงเพราะเราเป็นแค่คนแปลกหน้าหรืออาจจะเพราะน้ำเสียงที่ได้ยินก่อนหน้านี้

“เรียน คุณล่ะ”

“เหมือนกัน”

“หนักไหม” ผมชะงักกับคำถามนี้ไปชั่วขณะ รู้ว่าเขาถามเรื่องการเรียนแต่ในความรู้สึกผมราวกับน้ำเสี้ยงทุ้มนั้นเอ่ยถามถึงความเศร้าที่ผมแบกอยู่ คิดแบบนี้หัวใจก็เอ่อล้นไปด้วยความอบอุ่น

“หนัก” ชั่วโมงคำถามคุณคิดว่าผมตอบคำถามตามเจตนาของใครของเขาหรือของผม

“อ่อ...อดทนหน่อยนะเดี๋ยวมันก็ผ่าน” แปลกนะที่ประโยคนี้และรอยยิ้มที่ส่งมาทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาได้ราวกับว่าคนข้างๆสัมผัสถึงความเศร้าในใจแล้วเอ่ยมันออกมาเพื่อให้กำลังใจในวันที่เราล้า

“ขอบคุณนะ” ผมบอกจากใจจริง
ฝนตกแรงขึ้นอีกแล้วตามสภาพอากาศที่เราเอาแน่เอานอนไม่ได้แอร์ในรถหนาวและยิ่งหนาวเมื่อฝนตกผมใส่แค่เสื้อยืดตัวบางไม่ได้เผื่อกันหนาวมา หนาวจนต้องยกมือลูบแขน

“หนาวหรือ” ผมพยักหน้า
แปลกนะทั้งที่เป็นคนแปลกหน้าแต่คนข้างๆก็หยิบยื่นความอ่อนโยนและน้ำใจเล็กๆน้อยๆมาให้ผมอีกแล้วด้วยการถอดเสื้อกันหนาวที่เขาใส่ส่งมาให้
ผมสั่นหัวเดี๋ยวเขาหนาว

“เถอะผมทนได้” เขาคงไม่ได้อ่านใจคนออกหรอกมั้งคำตอบที่กลับมาถึงได้ตรงกับความคิดผม สุดท้ายก็ยอมรับเสื้อเขามาใส่คลุมเพราะทนไม่ไหวจริงๆ พอใส่เสื้อของเขาถึงทำให้รู้ว่าจริงๆแล้วเขาตัวใหญ่กว่าที่คิด

“ไม่ง่วงหรือ” คำถามนี้เราถามขึ้นพร้อมกัน แล้วก็ต้องอมยิ้มเมื่อทั้งผมและเขาต่างก็ส่ายหัว

“ปกติก็นอนดึก” ผมบอก

“ทำไม” เขาถาม

“งานพิเศษร้องเพลงที่ร้านเหล้า คุณหล่ะ”

“เปิดร้านเหล้า” ทั้งๆที่ผมไม่ใช่คนเชื่อความบังเอิญหรือพรหมลิขิตแท้ๆ

“บังเอิญเนอะ” เสียงทุ้มเอ่ย ผมพยักหน้ารับ ใช่บังเอิญมาก

“ฟังไหม” ถอดหูฟังข้างขวาส่งให้อีกชั่วโมงกว่าจะถึงเวลานอนคิดเสียว่าฟังเพลงแก้เบื่อมือหนายื่นมารับหูฟังไปโดยไม่พูดอะไรแต่มุมปากนั่นก็ส่งยิ้มมา


เพลงเดียวที่วนซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นชั่วโมง
.
.
.
“มีแค่เพลงเดียวหรือ”

“ใช่”

“เศร้า...แต่เพราะดี” เขาบอก  “ง่วงยัง” ถามต่อ
มองนาฬิกาจากไอพอดเกือบตีสองแล้ว ฟังเพลงเดิมมาหนึ่งชั่วโมงไม่รู้จะเบื่อไหม แต่ตลอดชั่วโมงเขาก็ไม่มีทีท่าจะถอดหูฟังออกหรือแสดงสีหน้ารำคาญ
ผมพยักหน้าเกือบถึงเวลานอนเริ่มง่วงเพราะนอนตีสองประจำ

“นอนเถอะ ผมก็ง่วง”

รอคอยเธอกลับมาหา
เฝ้ารอจนฝนซา
สุดท้าย...ก็ว่างเปล่า


เราผล๊อยหลับไปพร้อมกัน
ในขณะที่ฝนยังตก
รถทัวร์ยังวิ่งช้าๆตามสภาพการจราจรและฝนฟ้า
ผมใส่เสื้อกันหนาวตัวใหญ่ของเขา
และเขา...ฟังเพลงจากไอพอดของผม














จบ





Talk : ทำไมจัดหน้ามันยากอย่างเนนนนนน้ :z3: :z3: :z3:



ออฟไลน์ magarons

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 969
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +68/-6
ใช่ เศร้าแต่อบอุ่นแหะ
หน่วงนิดๆ นะ พึงอกหักมาเนี่ย
นั่งฟังเพลงที่เคยฟังด้วยกันอีกต่างหาก
แต่ไม่เป็นอะไร ที่นี่ก็มีคนฟังเพลงเป็นเพื่อนแล้ว
(นี่ปลอบใจตัวเองหรือใครกันแน่ :hao5: )

ออฟไลน์ ขนมโก๋

  • เป็ดหัวเน่า
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +73/-0
ละมุนและอึนในเวลาเดียวกัน

ออฟไลน์ KKKwanGGG

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2
อ่านแล้วรู้สึก เศร้า แต่ก็ อบอุ่น ........

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
คุยกันแค่ประโยคสั้นๆแต่ก็เข้าใจกันได้ :katai2-1:

ออฟไลน์ กาแฟมั้ยฮะจ้าว

  • Let me hug you tight, and I’ll make you feel how important you are.
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 920
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +570/-0
ขอบคุณครับ +1 ให้นะครับ :a2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด