หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ)

[tagloveX-Mark]

กดดันกันอีกแล้ว เบบี๋ บีบใจง่ะ สงสารข้าวเลย ถึงจะยังไม่รู้ว่าความจริงเป็นงัยก็เหอะ
แต่อัดอั้นแทนข้าวอ่ะ แบบว่า กระวนกระวายใจแทน จี๊ดเลยอ่ะ
เบบี้อย่าทำให้คนอ่านผิดหวังน๊าา มาต่อตอนต่อไปไว ๆ เน่อ

[SOBANG✖]

เบบี้จ๋า อย่าให้เลิกกันเลยนะ รักมาขนาดนี้แล้ว แต่ถามว่าสะใจไหม ตอบได้เลย สะใจมาก   ข้าวดูไม่ค่อยแคร์ตาร์มาแต่ไหนแต่ไรแล้วอะ

อยากให้โดนเอาคืนบ้าง เอาแบบข้าวเข็ดแล้วจำเลยนะ เบบี๋ แต่ขออย่าให้เลิกกันเลย ไม่งั้น คนอ่านได้ตายจมกองน้ำตา 

ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย อยากให้อัพต่อเรื่อยๆ จะได้รู้สึกว่า เรื่องนี้ไม่มีวันจบ เพราะมันเป็นสิ่งหล่อเลี้ยงให้คนอ่านอย่างเรา อยากเข้ามาอ่านตลอด เหมือนโรคจิตเลย

แต่ชอบนะ เบบี๋ สู้ๆๆๆ ไม่ว่าเรื่องจะเป็นยังไง เราก็รู้คะ ว่ามันต้องออกมาสนุกแน่ๆ เพราะเบบี๋ เป็นคนแต่ง อิอิ (ประจบได้อีก 555+) 

บ๊ายบาย สู้ๆนะคะ 

[yochio]

ร้องไห้ไปพร้อมข้าวแล้วอ่ะ


อย่าให้จบแบบเลิกกันเลยนะ


ไม่อยากคิดเลย


นอนไม่หลับเลยกลับมาเม้นขอร้อง


รักเบบี้นะ   อย่าทำแบบนั้นเลย

[K2KARN]

ไอ้เฮียตาร์


.
.
.



แต่ไม่หรอก อย่างเฮียไม่น่า ...
ไม่อ่ะ คงไม่ใช่อ่ะ = ='




เบบี้มาเคลียร์ด่วนเลย 

[yee]

"ถ้าเบบี้ พลิกเรื่อง ให้ตาร์กับข้าวเลิกกันอะ" คนเขียนจะด่าป่ะ


เอิ้กๆๆๆ

คงไม่ด่า
แต่คง

โดน

เอิ้กๆๆ อยากลองดูเหมือนกัน กรูซาดิส

..................
เบบี่ ลองดูซิจะ มี แน่นอนขอบอก

[A-J.seiya*]

เฮอะ!!!~


อย่างเฮียตาร์นะ ไม่มีวันซะล่ะ ที่จะนอกใน
ถ้า ข้าว ก็ว่าไปอย่าง


ชิส์


ว่าแต่!!!

มันเป็นยังไงล่ะเฮียยยยย

 

[loveorlike]

  มาไวๆนะจ้าเบบี้อย่าใจร้ายกับคนอ่านมากนะ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พยายามเข้ากับทุกๆเรื่องนะจ้าเบบี้
 

[the_pooh9]

  เบบี้ ใจร้าย งอลแล้วนะ 

ทำร้ายจิตใจคนอ่าน ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เอาแบบกุ๊กกิ๊กๆๆ ตบท้ายเลยนะ ห้ามพลิกเด็ดขาด

ไม่งั้น โป้งด้วย 

[•JaJuJing•]

ทำไมเป็นเยี่ยงนี้   

เบบี้จ๋ามาต่อด่วน

 

[namtaan]

เบบี้จ๋า
หนูคิดจาทำอารายยยยเนี่ย

หนูจาทำร้ายจิตใจและความรู้สึกของข้าวเช่นนั้นใช่มิ
มันเท่ากับทำร้ายจิตใจคนอ่านด้วยนะ
ไม่อยากเกลียดตาร์นะ อย่านะ ได้โปรดเถิด

แต่คิดไปคิดมาคงไม่มีไรมากหรอกมั้ง
มีอะไร ป๊อดมันก้อเห็นๆอยู่อ้ะ รึเปล่า

โหย เครียดแทนตัวละคร
ว่าจะไม่เข้าเล้าสักวันสองวันเพราะงานด่วนเข้า
แล้วจะทำใจได้มั้ยเนี่ย

เบบี้ยอดเยี่ยม ยอดมากๆ แต่งเก่งจริงๆ
ตัวละครมีชีวิต เรื่องราวมีสีสันตลอดเวลา 

  เบบี้คนเก่ง
บวก 1 ให้นะจ๊ะ

[andyus1]

ง่ะ กระอักเลือดเลย นี่แหละเวลาไม่ตรงกัน ศัตรูตัวร้าย

ทำงัย โอ๊ยๆๆ เบ่บี๋ครับรู้ตัวป่าวทำผมนอนไม่หลับนะครับ

อย่าทำอย่างนี้ดิ  ไม่ไหวๆๆ ทำไงทีนี้

หวังว่าคงไม่มีอะไรนะ โอ้ย อยากจะบ้า 

อย่าทำแบบนี้  ทุบๆๆ หั้ยตายไปเลย แงๆๆ

[meadthat]

อ่านแล้วลุ้นมากเลยครับ อยากอ่านต่อไวๆอะครับ

[anna1234]

"ถ้าเบบี้ พลิกเรื่อง ให้ตาร์กับข้าวเลิกกันอะ" คนเขียนจะด่าป่ะ


เอิ้กๆๆๆ

คงไม่ด่า
แต่คง

โดน

เอิ้กๆๆ อยากลองดูเหมือนกัน กรูซาดิส

งั้นมาฆ่าเราให้ตายดีกว่าเบบี๋
เบบี๋ใจร้าย ใจร้ายมาก
อุสารัก อุสาหลง มาทิ้งกันได้

[เบบี้]

^


^
^
จิ้มพี่ไต๋
ไม่เอาพี่ไต๋คุง ไม่ดื้อนะ

ไม่งอนนะ จุ๊บๆ

เอิ้กกก

[ToeY_@_KP]

  อ่านแล้วบีบหัวใจมากมาย...รีบมาต่อเลยนะครับ...

อยากรู้ตอนจบแล้วอ่ะ...Please..

[jobisuka]

  เฮ่อ เครียดดด เชียว

ต้องผ่อนคลายด้วยการ เห็นห่างหายมานาน อุอุ

[a_tapha]

   เครียด

[jpkoko]

ง่ะ
เกิดอารายขึ้น มีเรื่องรายกานอีกเนี่ย เบบี๋จายร้าย

[OHmeza019]

เฮ๊ย ยย
อย่าน๊า

เเต่ เฮียต้าร์ ไม่น่ามีไรน๊า !!
ปลอบใจตัวเองไว้ก่อนอะ อ

[[H]a[N]m[E]i[I]]

กำลังจะออกไปเรียน
แวะมาอ่าน
พี่เบบี้(โคด)ทำร้ายจิตใจ
ตาร์อย่านะเฟร้ยยไม่เอาแบบนี้นะ
สงสารข้าวง่ะ

[Fujitaga]

อย่าทำอย่างนี้นะ ทั้ง เฮีย ทั้งเบบี้ เลย

เฮียคร๊าบ กว่าจะรักกันได้ก็เหนื่อยแสนเหนื่อย อย่าให้รักแท้แพ้ใกล้ชิดนะครับ ขอร้อง

ส่วนเบบี้ รีบกลับมาต่อด่วนครับ ผมจะน้ำลายฟูมปากแล้วเนี่ย อยากอ่านสุด ๆ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

มาต่อ

เด๋วนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ว้ากกกกกกกกกกกก 

[NuPaTT]

ค้างรุนแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง








ใจร้ายอ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[archi_10_001]

 

มารอตอนต่อไป แบบว่า................ไม่เข้ามาหลายวันเพาะเน็ตไม่ได้ แง่มๆ..............อยากอ่านต่อ

รีบมาต่อเด้อ ถือซะว่าสงสารเรา 5555++++

ข้าวร้องไห้ด้วยแหละ น่าสงสารจริง

ลุ้นกับคุณพี่ต้าร์เจ้าค่ะ

เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ค้างแรงมากๆ

[เบบี้]

ตอนที่152 พิเศษ ตาร์กะข้าว<4>


เย็นนั้นผมก็ไปรับไอ้เพลง แล้วพาไปส่งบ้านพี่เจ้า ที่อยู่ห่างไม่ซอยถัดไป
“พ่อจะไปไหนฮะ”เพลงมันถาม
“พ่อจะไปนอนบ้านเพื่อน.”ผมบอก
“พี่เจ้าข้าวฝากเพลงด้วยนะ.เดี๋ยวไอ้ตาร์คงมาเอา.พี่โทรบอกมันด้วยแล้วกัน.”ผมบอกพี่เจ้า
“เดี๋ยวครับ.ข้าวจะไปไหน.”พี่เจ้ารีบถาม พี่เจ้า กับพี่ป่าน ลูกหนึ่งไปแล้วครับ
“.ไปทำหัวให้เย็นลงหน่อยนะครับ.ไงก็ฝากด้วย.โทรบอกไอ้ตาร์ด้วยแล้วกัน.ไม่ต้องห่วงข้าวนะ.”ผมบอก
“เดี๋ยวครับ.มีอะไรรึเปล่า.”พี่เจ้ารีบเดินมาจับแขนผม ผมหันไปมอง แล้วยิ้มให้
“ไม่เป็นไร. ข้าวไม่เป็นไร.อย่าทำท่าห่วงแบบนี้สิ.ข้าวจะรู้สึกผิด.”ผมบอกแล้วยิ้ม พี่เจ้ารีบลูบหัวผม
“งั้นก็ไปเถอะครับ”.พี่เจ้าบอกแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“อย่าดื้อกับคุณลุงนะครับ.”ผมหันไปบอกไอ้ตัวแสบ มันพยักหน้า
“พ่อจะไม่กลับบ้านทำไมอะฮะ”มันถาม
“พ่อมีงานต้องทำครับ.เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อก็กลับแล้ว.”ผมบอกแล้วลูบหัวเบาๆ
“เป็นเด็กดีนะครับ.”ผมพูดแล้วก้มไปหอมแก้ม แล้วเดินจากมา
ผมนั่งอยู่ในรถก่อนที่จะเคลื่อนตัวรถออกไป โทรศัพท์ไม่ได้เอามาหรอกครับ อยู่ที่บริษัทนู้ คิดไปคิดมาไปบ้านไอ้พวกเวรไม่ได้เลย เพราะว่าไอ้ตาร์มันรู้จักดีหมดครับ
เลยขับรถไปเรื่อยๆ  แล้วก็ไปเดินห้าง ด้วยความอารมณ์บ่จอย ซื้อเสื้อผ้า แบบคนมีเงิน กร๊าก แล้วก็ซื้ออะไรกิน แบบไร้จุดหมาย จนเริ่มดึก เออ ไปบ้านไอ้ก้องดีกว่า
ติ๊งต๊อง
“อ่าวเฮียมาได้ไงเนี้ย.”ไอ้ก้องวิ่งหน้าตั้งมาเปิดบ้านให้ผม ไอ้นี่มันเป็นพนักงานอยู่ที่บริษัทนะครับ กินเหล้าด้วยกันบ่อยๆ กร๊าก ด้วยความเลวของเจ้านาย
“ขอกรูนอนด้วยดิวะคือนี้”ผมพูดไปหน้าด้านๆ
“ได้อยู่แล้วเฮีย.เข้ามาก่อนครับ เอารถเข้ามาเลย.เดี๋ยวก้องไปบอกแม่ก่อน.คนสำคัญมาทั้งที”ไอ้ก้องมันพูดแล้วเปิดประตูรั้วให้ผม ก่อนที่มันจะวิ่งเข้าบ้าน แล้วก็วิ่งออกมาอีกรอบ
“มีไรเปล่าเฮีย.หน้าไม่ค่อยดี.”ในบริษัทเรียกเจ้านาย นอกบริษัทเรียกเฮีย เหอะๆ
“ก็นิดหน่อยวะ.แดกห่าเหล้ากัน.”ผมบอกมัน
“ได้เฮีย.”มันพูด แล้วพาผมเข้าไปในบ้าน
“แม่พ่อ.นี่ผู้จัดการฝ่ายยานยนต์บริษัทก้องเอง..”ไอ้ก้องมันแนะนำ ผมยกมือไหว้ทั้งคู่ พ่อแม่ไอ้ก้อง ยกมือรับไหว้ผม
“เป็นไงมาไงละลูก..มาหาเจ้าก้องได้ถึงบ้าน.ไปเอาน้ำเอาท่ามาไป.”แม่มันไล่ไอ้ก้องครับ
“เห็นเค้ายศใหญ่ไม่ได้เลยนะแม่”ไอ้ก้องแซว แล้วมันก็เดินไป ผมนั่งคุยกับพ่อแม่ไอ้ก้องสักพัก พ่อแม่มันก็ขอตัวขึ้นไปนอน
“พรุ่งนี้เฮียหยุดหรอ.”มันถามระหว่างกินเหล้ากันอยู่
“ไม่วะ.”ผมตอบ
“อ่าว.แล้วเฮียจะกินถึงกี่ทุ่มเนี้ย”ไอ้ก้องถาม
“นี่มึงเป็นลูกน้องกรูนะ.แดกเหล้าเป็นเพื่อนหัวหน้าวันนึงไม่ตายหรอก.เดี๋ยวพรุ่งนี้เข้างานพร้อมกัน.จบ”ผมพูดด้วยอารมณ์เซ็งนิดๆ
“อ่าว.ซะงั้นแต่ก็ดี.จะได้ตื่นสาย.”ไอ้ก้องพูด
“แต่พรุ่งนี้กรูมีนัดกับลูกค้าสิบโมงมั้ง.จำไม่ได้วะ..ตื่นสักเจ็ดแปดโมงแล้วกัน.”ผมบอก
“เฮีย..เป็นไรเปล่า.อกหักเปล่าเนี้ย.”มันพูด สอดรู้ดีจริงๆครับ
“ใครอกหักวะ..หน้าอย่างกรูนี่นะ.มึงสิว่าไปอย่าง”ผมพูดยิ้มๆ
“เออให้มันได้อย่างนี้คนอุตส่าห์เป็นห่วง”ไอ้ก้องมันทำหน้างอน
“ก้อง.ขอร้องอย่าทำหน้าแบบนั้น.เดี๋ยวกรูอ้วก.”ผมพูด มันหันหน้ามายิ้ม
“แล้วตกลงนี่เป็นไร.”มันถามอีก
“เงี่ยน.”ผมพูด แล้วจ้องหน้ามันจริงจัง ไอ้ก้องหน้าแดงทันที กรูแค่แกล้งมึงนะโว้ย อยู่ที่ทำงานผมแกล้งอำมันบ่อยๆนะครับ ตอนมันเขินๆ ก็น่ารักดี ถึงหน้ามันจะแมนมากๆก็เหอะครับ
“หึ...กรูล้อเล่น.ไอ้เหี้ย.”ผมด่ามัน
“โหห.เฮีย.เฮียไม่รู้หรอกว่าหน้าเฮียเมื่อกี้.มันเป็นยังไง.หื่นโคตร.นี่กรูนึกว่าจะโดนเจ้านายตัวเองปล้ำแล้วนะเนี้ย”มันพูด
“เออ.ถึงกรูเมากรูก็เลือกเว้ย.”ผมพูดใส่หน้ามัน ต่างคนก็ต่างเมามาย จนกอดคอขึ้นไปหลับกันตอนไหนไม่รู้ครับ
..................................

“จุดเปลี่ยนของราคาน้ำมันตอนนี้ทำให้เราต้องลดต้นทุนการผลิต . ทางบริษัทแม่ได้นำแผนงานใหม่มาให้ ซึ่งทางเราต้องปรับเปลี่ยนใหม่เกือบทั้งหมด.เพราะผลกระทบทางด้านเศรษฐกิจซบเซา และ ตอนนี้น้ำมันเริ่มตีตัวมากขึ้น ปัญหาขาดสภาพคล่องอย่างรุนแรงในช่วงนี้. ทำให้วัตถุดิบในการผลิต ต้องชะลอตัวลง.ผมคิดว่า เราคงจะต้องวางแผนกันใหม่ คือเราต้องรอบริษัทแม่ส่งแผนงานใหม่มา แล้วปรับให้เข้ากับสภาพการตลาดของบ้านเราตอนนี้ ทางด้านผม คงยังไม่มีอะไรคืบหน้านะครับ เออ ใครมีอะไรชี้แจงหรือจะถามคำถามมั้ยครับ.”ในที่ประชุมของบ่ายวันนี้นะครับ หลังจากที่ได้ข่าวร้ายทางบริษัทต้นทุนการผลิต ประธานก็เรียกประชุม ฝ่ายการตลาด และฝ่ายผม ซึ่งมันต้องต่อเนื่องกันซะส่วนมาก
“แล้ววัตถุดิบเก่าที่สั่งมาละครับ.”ผู้จัดการผ่านการตลาดถาม
“เราคงต้องส่งคืนกับทางตลาด ต้องติดต่อบริษัทแม่ทางสหรัฐอีกที.เพราะว่าตอนนี้เราคงทำอะไรไม่ได้มากครับ. ตอนนี้เศรษฐกิจแย่มากๆ ปีนี้บริษัทเราขาดทุนไปหลายสิบล้าน ตอนนี้คนต้องการเดินทางให้ประหยัด และงดการใช้รถใช้น้ำมันให้มากที่สุด ตอนนี้ทางผมได้แผนจากตลาดแม่มาบ้างแล้ว คือการผลิตรถไม่กินน้ำมัน พอสำหรับรถครอบครัว แต่ว่าตอนนี้ทุกบริษัทเจอปัญหาเดียวกัน.เราคงต้องคิดแผนงานใหม่ ยังไงก็ฝากทุกคนด้วยนะครับ.ใครมีอะไรเพิ่มเติมอีกมั้ยครับ.”ผมถาม เมื่อไม่เห็นมีใครยกมือ ผมก็เลยกลับเข้านั่งที่ก่อนที่ท่านประธานจะเสนอแผนทางบริษัทใหม่อีกที
เมื่องานเสร็จ เรียบร้อย ผมก็กลับมาที่ห้อง เปิดโทรศัพท์ดู
“221 สายไม่ได้รับ” มีทั้งของไอ้ตาร์ พี่เจ้า ไอ้แมน ไอ้ทศ ไอ้เอ็ม ไอ้นิล ไอ้เป้ ไอ้เข็ม น้องปาน ไอ้แสบ เออดี ตกลงนี่กรูบอกพี่เจ้าว่าอย่าเป็นห่วง หรือว่าให้พวกมันเป็นห่วงกันวะ
“บอสค่ะ.คุณตาร์โทรมาค่ะ”เสียงปลายสายที่ผมกดรับจากหน้าห้อง ลินรู้จักไอ้ตาร์นะครับ เพราะว่ามันเคยมาสองครั้ง หลังจากที่ลินมาเป็นเลขาผม
“บอกว่าผมติดประชุม.ถ้าเค้าโทรมาอีกก็บอกว่าผมออกไปพบลูกค้าแล้ว.”ผมพูดบอก
“ค่ะ.”ลินรับก่อนที่จะตัดสายไป
“เฮ้ออออ..”ถอนหายใจยาวอยู่คนเดียว
ตู๊ด
“ครับ.”ผมกดรับ
“บอสค่ะ.น้องเพลงโทรมาค่ะ.”ลินบอก
“ครับ.”ผมตอบรับ
“พ่อฮะ.”มันทำเสียงแบบ จะร้องไห้อีก
“ครับว่าไง”ผมถามมัน
“พ่อเมื่อไหร่จะกลับบ้าน.เพลงคิดถึง.”มันรีบพูด
“แล้วนี่โทรมาได้ไง.”ที่จริงผมจะเขียนเบอร์ที่บริษัท เบอร์พี่เจ้า เบอร์ไอ้โน เบอร์พวกเพื่อนๆผม เบอร์ผมกับเบอร์ไอ้ตาร์ ติดกระเป๋านักเรียนมันไว้ตลอดเลยครับ
“ก็เพลงคิดถึง.รออาตาร์มารับเย็นนี้”เพลงมันพูดบอก
“หรอ..”ผมตอบรับแค่นั้น
“พ่อจะกลับรึเปล่าฮะ.”มันรีบถามอย่างร้อนรน
“กลับ.เดี๋ยวพ่อก็กลับแล้ว.ไปรอที่บ้านนะ”ผมบอก
“ครับ.”
“แค่นี้นะครับ.อย่าซนละกลับเข้าไปรอในห้องได้แล้ว.”ผมบอก
“ครับ.”มันตอบรับก่อนที่ผมจะวางไป
เย็นนี้คงต้องไปคุยให้รู้เรื่องสินะ
เย็นนั้นผมก็เคลียร์งานเสร็จก็กลับถึงบ้านประมาณหกโมงเย็น รถไอ้ตาร์จอดอยู่ ผมเดินเข้าไปอย่างกล้าๆกลัวๆทั้งๆที่เป็นบ้านตัวเอง
“พ่อ..”ไอ้เพลงวิ่งมากอดผม ผมลดตัวลงอุ้มมันขึ้น
“ทำอะไรอยู่”ผมถาม
“ทำการบ้านกับอาตาร์ฮะ”มันตอบ ผมเหลือบสายตาไปเห็น ไอ้ตาร์มันยืนอยู่ตรงหน้าห้องรับแขกแล้วมองผม
“เข้าไปในห้องก่อนไปครับ.”ผมบอกไอ้เพลง
“ฮะ.”มันตอบรับ แล้วเดินเข้าห้องรับแขกไป ห้องรับแขกมีแค่กระจกใสๆกั้นอยู่นะครับ ผมเดินผ่านหน้าไอ้ตาร์ไป ไอ้ตาร์มันเดินตามมาแล้วรีบจับมือผมไว้
“ไปไหนมาครับ.”มันถามเสียงแผ่วเบา
“พี่ตามหาทั้งคืนเลย.”มันพูดอีก ผมหันไปมองหน้า ไอ้ตาร์ตามันบวมเลยครับ ผมแกะมือมันออก
“ขะ..ขอโทษ...”มันพูดออกมาไม่เต็มปากเต็มคำ ผมหน้าชาไปทันที
“เรื่องอะไร.”ผมถาม อย่าให้เป็นเรื่องนั้นเลย
“คือ.พี่ไม่ได้ตั้งใจจะโกหก.”มันรีบเดินเข้ามาจะกอดผม แต่วาผมผลักออกไป
“..กรูไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหนดีนะ..คือ.กรูสับสน.”ผมพูดไป หน้ามันผมก็ไม่มองครับ
รู้แค่ว่าไอ้ตาร์เริ่มร้องไห้แล้ว
“ฟังพี่ก่อนนะ.พี่อธิบายได้..คือระหว่างพี่กับต่ายไม่ได้มีอะไรกันเลยนะครับ.”มันรีบเดินเข้ามาใกล้  ผมเงียบ ไม่ตอบ ไม่พูด ได้แต่เดินถอยหนี
“กรูไม่รู้...กรูไม่รู้ว่ากรูจะเชื่อใจมึงดีมั้ย.ทั้งๆที่เชื่อใจมาตลอด..”ผมพูดออกไป น้ำตาเริ่มไหล  มันรีบเดินเข้ามาจะกอดผม แต่ผมผลักออก แต่สุดท้ายมันก็กอดได้สำเร็จ
“ขอโทษ.คือ.พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน...ตอนแรกคือพี่..คือ..........”มันอ้ำอึ้ง
“พูดออกมาเถอะ.พูดออกมาให้หมด”ผมพูดบอกมันเสียงนิ่ง ไอ้ตาร์เริ่มสะอึกสะอึ้น แล้วกระชับกอดผม เหมือนผมจะหายไป
“คือต่ายกำลังอกหักพอดี.แล้วอยู่ในช่วงที่ต้องทำงานร่วมกับพี่...อึก..แล้วพี่ก็เข้ากับต่ายได้ในเวลาไม่นาน..เชื่อพี่นะครับคนดี.ไม่มีอะไรจริงๆ..”มันอธิบายยังไม่ทันจบ มันก็รีบจับหน้าผมไปมอง ผมจ้องตามัน มันก็จ้องกลับไม่หลบ
“..แล้วตอนนั้นข้าวก็ทำงานหนัก..พี่ก็ไม่อยากกวน..ต่ายก็เริ่มเข้ามาในชีวิตมากขึ้น.พี่ปรึกษาหลายๆเรื่องของข้าวกับต่าย. ในใจลึกๆ พี่ก็รู้สึกดีนะครับ.แต่ก็ไม่ได้รัก หรือว่าต้องการทางเพศ..คือ...มันก็เหมือนกับพี่ให้ความหวังกับน้อง..แต่พี่แค่อยากมีเพื่อนคุยเท่านั้น..ไม่มีอะไรจริงๆครับ..เมื่อวานพี่ก็คุยกับต่ายรู้เรื่องแล้วด้วย..เชื่อพี่นะ.”มันอธิบาย
“อ่อนี่สรุป.กรูผิดที่งานเยอะใช่มั้ย.”ผมพูด
“ไม่ใช่.อึก...อย่าพูดแบบนี้.”มันรีบกอดผมไว้
“ออกไป...”ผมผลักมันออก
“ไม่..”มันร้องไห้ไป พร้อมกับกอดแน่นไม่หยุด
“กรูบอกให้ออกไป..”ผมผลักมันออก
“อึก..ฮือออ....”ผมหันไปตามเสียง
“ไม่เอานะครับ.ไม่ร้องนะ..”ผมรีบเดินไปหาไอ้เพลงที่ยืนร้องไห้อยู่ คงเห็นหมดแล้วสินะ
“พ่อทะเลาะกับอาตาร์ทำไมฮะ..ไม่เอานะ.”มันกอดผมแน่น
“ครับ.ไม่ทะเลาะแล้วนะ.เดี๋ยวน้องเพลงไปนอนกับพ่อนะครับ.”ผมรีบอุ้มมันขึ้น หันกลับไปมองไอ้ตาร์ที่ยืนอยู่ก้มหน้าไม่ยอมมอง
“อึก ฮือออ..”ไอ้เพลงก็ร้องไม่หยุด
“ไม่ร้องนะครับ.เป็นเด็กดีนะ.”ผมบอก มันสะอึกนิดนึง ก่อนที่จะเอามือเล็กๆนั้นปาดน้ำตาให้ผม ผมยิ้มให้
“ไม่ร้องนะฮะ.”กลับมาปลอบกรูอีก ผมยิ้ม
“ครับ.ไม่ร้อง”ผมบอกสั้นๆ ก่อนที่จะล๊อกห้องไอ้เพลง แล้วทิ้งตัวลงนอน พร้อมกับมัน
“วันนี้พ่อนอนกับเพลงหรอฮะ.”มันถาม
“อืม.ทำไมไม่ชอบหรอ.”ผมถามมัน
“ชอบฮะ.แต่ว่าอาตาร์นอนคนเดียวไม่เหงาหรอฮะ.”มันทำเสียงสงสัย
“ไม่หรอกครับ.อาตาร์มันโตแล้ว.”ผมบอก
“หลับซะนะครับ..ฝันดีนะ.”ผมจูบลงที่หัวเบาๆ
“ฮะ..”ก่อนที่จะหลับไป ผมนอนคิดอยู่สักพัก
ตกลงแล้วอะไรกัน ผมทำงานหนัก มันมีคนเข้ามาในชีวิตแล้วถูกใจ กับความใกล้ชิด แล้วยังไง ถ้าผมไม่จับได้ก่อน มันจะไปถึงไหนต่อไหนกัน น่าตลกชะมัด จุดจบของการไว้ใจแล้วเป็นยังไงวะ บัดสบสุดๆ ผมนอนหัวเราะเบาๆ กับความโง่ของตัวเอง ถึงมันจะบอกว่าไม่มีอะไร แค่รู้สึกดี แต่รู้สึกผิดเพราะเหมือนไปให้ความหวังน้องต่ายอะไรนั้น แล้วไง ในเมื่อก็รู้อยู่แล้วว่าผิด ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย ถึงผมจะรู้สึกว่ามันไม่นอกใจในระดับนึง แต่นี่มันก็คือความนอกใจแล้ว การที่บอกว่าผมทำงานหนัก แล้วมีอีกคนเข้ามาแล้วคุยแล้วเข้าใจ แล้วโกหกผม ที่สำคัญมันโกหกผม
ผมนอนคิดไปร้องไห้ไป จนตามันคงบวมไปหมดแล้วละครับ สุดท้ายก็หลับไปในที่สุด ตื่นมาอีกที ไอ้เพลงมันยังไม่ตื่นนะครับ ผมลุกเบาๆ ออกมาจากห้อง  หัวใจแทบวาย ก็ไอ้ตาร์มันเสือกนอนอยู่ตรงพื้นหน้าห้องนะสิครับ ผมเห็นมัน ก็สงสารนะครับ แต่มันตัวมัน ผมเดินข้ามมันไปแม่งเลยครับ แล้วเดินเข้าห้อง ล๊อกประตู ลงกลอน แล้วอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนที่จะเดินออกมาอีกที ไอ้ตาร์มันมานั่งรอที่หน้าห้องอีกแระครับ
“ไปทำงานแล้วหรอครับ.กินอะไรก่อนมั้ยเดี๋ยวพี่ทำให้.”ใจผมเจ็บแปล๊บทันที
“ขะ..ข้าว....”มันเรียกผมไว้ น้ำเสียงมัน ทำให้ผมแทบขาดใจตรงนี้เลยครับ
“ขอโทษนะครับ.นะนะ.ยกโทษให้นะครับ.ต่อไปจะไม่โกหกอีกแล้ว”มันพูดรัว กอดผมจากด้านหลัง ผมรู้นะครับว่าบางทีการโกหกเพื่อให้ใครบางคนสบายใจมันก็เป็นสิ่งดี แต่บางทีคนๆนั้นอาจจะรู้สึกระแวงไปแล้วก็ได้
“ร้านนี้พี่จะพาคนสำคัญมา คนนั้นก็คือข้าว.”ผมพูดประโยคที่มันเคยพูด ไอ้ตาร์ร้องไห้ออกมา
“คือ.พี่ไม่ได้ตั้งใจจะพาไปนะครับ.พอดีน้องเค้าก็ชอบร้านนี้.แล้วน้องเค้าอยากไปพอดี..เชื่อพี่นะ.”มันรีบอธิบาย
“กรูบอกแล้วใช่มั้ย.ว่าอย่าแม้แต่จะโกหกกรู เพราะความไว้ของกรูมีให้ได้แค่ครั้งเดียว”ผมพูดบอก แล้วเดินจากมา ไอ้ตาร์มันนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น พอแล้ว พอกันที ถึงจะรู้ว่ามันเสียใจและรักผมมากแค่ไหน แต่ก็รับไม่ได้จริงๆที่มันโกหกผม
ผมไปทำงานอย่างไร้วิญญาณเลยครับ
ตื้ดๆ  ๆ  ๆ
“อืม..”ผมรับโทรศัพท์
“มึงไปไหนมาวะ.”ไอ้ป๊อดมันถาม เสียงเรียบมันคงรู้เรื่องแล้วสิ
“บ้านลูกน้อง”ผมบอก
“มึงเฮียเค้าตามหามึงทั้งคืนเลยนะโว้ย.ไม่สงสารเฮียหรอวะ.”ไอ้ป๊อดมันพูด
“มันใช้ให้มึงมาพูดหรอ.”ผมถามมัน
“เปล่า.กรูสงสารเฮีย.เฮียไม่ได้ตั้งใจหรอกมึง...มึงเชื่อใจเฮียมาตั้งหลายปี.เชื่อใจอีกหน่อยจะเป็นไรไปวะ..เฮียเค้าคงแค่เหงา ช่วงที่มึงไม่ค่อยมีเวลาให้..แล้ว ก็คงคุยกันถูกคอแค่นั้น.พวกกรูก็คงตีโพยตีพายไปเอง.มึงก็ด้วย.”มันสาธยายซะยาว
“งั้นถ้ากรูไม่จับได้ก่อน.มันไม่ไปถึงเตียงกันแล้วรึไง”ผมพูด
“มึงคิดมาก...กรูว่ามึงไปคุยกับเฮียให้รู้เรื่องก่อนเหอะ.นั่งซึมเป็นหมาเหงาอยู่เนี้ย.คุยกับใครที่ไหน.”มันพูด
“เรื่องของมัน”ผมบอก
“มันที่ไหน.ผัวมึงนะ.เออ.เมียมึงด้วย.”มันพูดบอก
“ถ้ามึงจะโทรมาแค่นี้นะ.กรูวางละ.”ผมรีบตัดบท
“เออๆ..กรูแค่โทรมาเตือน.แล้วคิดว่าขาดเฮียได้มั้ยละ ถ้าขาดได้ก็เลิกไปเลย”มันพูด จุกมากเลยครับ
ผมกดวางทันที ถ้ากรูขาดได้ กรูคงเลิกไปนานแล้ว  ไม่งั้นกรูก็เลิกไปนานแล้ว ไอ้ห่าป๊อด ผมนั่งหัวเราะอยู่คนเดียว กรูขาดมันไม่ได้จริงๆ ทำไมวะ ทำไม ทำไมมึงต้องโกหกกรูด้วย ทำไม
“อึก.....”ผมฟุบหน้าลงกับโต๊ะทันที หมดกันน้ำตาลูกผู้ชายของกรู สาดเอ้ย
ผมนั่งร้องไห้อยู่สักพักก็ต้องเคลียร์กับหน้าตาตัวเอง เดี๋ยวต้องออกไปดูงานอีก เวรกรรม
“เย็นนี้เจอกันที่ร้าน....................นะครับ.หกโมงเย็น.”ข้อความจากไอ้ตาร์นะครับ ร้านที่มันบอกว่าสำหรับผมเท่านั้น แต่มันเสือกพาคนอื่นไปด้วย
เมื่อผมจัดการงานเสร็จ ก็ปาไปประมาณห้าโมงครึ่ง ผมก็ขับรถไปร้านนั้น อยากคุยให้รู้เรื่องเหมือนกันครับ พอไปถึงร้าน ก็เดินเข้าไปหา ปรากฏว่าไม่ได้มีแค่ไอ้ตาร์คนเดียว แต่มีผู้หญิงอีกคน แล้วก็ไอ้ป๊อด กับไอ้แสบมาด้วย ผมมองหน้ามันสองตัว มันก็ทำหน้าเฉยๆ ประมาณว่านั่งเหอะมึง
“นี่ต่าย..ต่ายนี่ข้าว.แฟนพี่.”ไอ้ตาร์มันพูด ผมก็ไม่มีอารมณ์หรอกครับ ต่ายยกมือไหว้ผม สวยจริงๆนั้นแหละไม่แปลกหรอกครับ เพราะว่าสวยมากๆเลย ทั้งหุ่น รูปร่างหน้าตา สีผิว ดีไม่มีที่ติ การแต่งตัวที่ดูเท่ แต่ก็คงความหรูไว้ในตัว มันเข้ากันได้ดีจริงๆ
“ครับ.”ผมรับไหว้
พอนั่งเงียบกันสักพัก อาหารก็มาเสริฟ.แต่ว่าต่างคนต่างจ้องอาหารกันแทน
“คือ..พี่ข้าวค่ะ.ต่ายต้องขอโทษจริงๆ.”แล้วน้องต่ายก็เป็นคนเปิดประเด็น ผมหันไปมองหน้าต่าย ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
“คือ.ต่ายไม่รู้จะพูดยังไงดี.”น้องต่ายยิ้ม
“ต่ายกับพี่ตาร์ไม่ได้มีอะไรกันจริงๆค่ะ.ไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งมากกว่าพี่ชายกับน้องสาว.แล้วก็ไม่มีเรื่องชู้สาวด้วย..ถึงความรู้สึกลึกๆของต่าย.จะรู้สึกดีกับพี่ตาร์มาก.และ.........คิดว่าเราสองคนน่าจะไปได้ไกลกว่าคำว่าพี่ชายกับน้องสาว”ต่ายพูด หน้าแหยนิดๆน้ำตาเริ่มคลอ เพราะว่าผมเล่นจ้องตาน้องแกเขม็ง
“ต่าย...”เสียงไอ้ตาร์พูดออกมา เบาแทบจะไม่ได้ยิน แต่ผมที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้ยิน
“พอดีช่วงนั้นต่ายค่อนข้างสับสนกับชีวิต..แล้วได้พี่ตาร์เข้ามาปลอบแล้วก็ช่วยไว้..ต่ายไม่รู้เลยว่าพี่ตาร์มีแฟนแล้ว..อีกอย่างคือต่ายบอกไม่ถูกนะค่ะ หลังจากนนั้นเราก็คุยกันถูกคอ แต่ตลอดเวลาทุกวันพี่ตาร์เล่าเรื่องพี่ข้าวให้ต่ายฟังตลอด .ตอนที่ต่ายรู้ว่าพี่ตาร์มีแฟนแล้วต่ายก็รู้สึกนะค่ะจะโกหกก็คงไม่ได้ ใช่ค่ะต่าย
อยากได้พี่ตาร์มาเป็นของต่าย .แต่พอต่ายรู้ว่าต่ายเป็นคนทำให้พี่ตาร์กับพี่ข้าวเข้าใจผิดกัน.ต่ายก็รู้สึกผิดมากที่เป็นต้นเหตุ”ต่ายพูด พร้อมกับก้มมองมือตัวเองที่อยู่ใต้โต๊ะ
“มันไม่ได้ผิดที่ต่ายคนเดียวหรอก..ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกครับ.”ผมพูด
“ข้าว..”ไอ้ตาร์พูดขึ้น
“พี่.....พี่แค่รู้สึกดีๆกับน้องเค้า..แค่รู้สึกดีๆ..ไม่ได้มากไปกว่าพี่น้องเลย..พี่ถามใจตัวเองอยู่หลายครั้งว่าการคุยแบบนี้ มันเหมือนการคุยแบบชู้สาวรึเปล่า..แต่มันไม่ใช่นั้นคือพี่... พี่รักข้าว..ยังไงก็รักข้าว..พี่กับต่ายก็แค่ปรึกษากันได้ คุยกันรู้เรื่อง แค่นั้น”ไอ้ตาร์มันรีบพูด
“แล้วมึงจะโกหกทำไมว่าไปกินข้าวกับลูกค้า ทั้งๆที่มึงกินอยู่กับต่าย..แล้วตลอดเวลาเกือบเดือนที่ผ่านมามึงกับต่ายคุยกันโดยที่กรูไม่รู้อะไรเลย..มึงปิดบังกรู..แสดงว่ามึงไม่สนิทใจกับน้องเค้า ไม่งั้นมึงจะปิดบังกรูทำไม”ผมหันไปค้อน
“ก็พี่กลัวข้าวไม่สบายใจ”มันตอบหน้าเสีย
“แล้วทำอย่างนี้ มึงคิดว่ากรูจะไว้ใจมึงได้อีกหรอ”ผมพูด แล้วหันหน้าหนี
“พี่ขอโทษ..”มันพูด
“เออ..อีกอย่างนะค่ะ.ร้านนี้ต่ายก็มากินบ่อย.คือวันนั้นต่ายเป็นคนชวนพี่ตาร์เอง..ขอโทษด้วยนะค่ะ.ที่ทำให้เรื่องวุ่นวาย..และต้องเข้าใจผิด”ต่ายพูด
“ไม่หรอกครับ.ยังไงคนโกหกก็คือมัน ... เรื่องนี้อาจไม่มีอะไรจริงๆ .แต่ยังไงมันก็ผิด.”ผมพูด ทั้งโต๊ะเงียบ
“กรูว่ามึงคุยดีๆเหอะวะ..กรูมาฟังให้เป็นสักขีพยานเฉยๆ..”ไอ้แสบมันลุกขึ้น
“ต่ายพูดจริงๆนะค่ะ..พี่ตาร์รักพี่ข้าวมาก..ต่ายก็อิจฉาลึกๆนะค่ะว่าใครกันที่ได้พี่ตาร์ไปเป็นแฟน..แต่ลึกๆในใจแล้วของต่ายมันก็ขัดกัน คือขอให้คงเส้นคงวาระหว่างพี่ชายกับน้องสาวดีกว่า เพราะว่ามันคงเป็นไปไม่ได้..ต่ายขอโทษจริงๆค่ะ..แต่ว่าเรื่องนี้.ถ้าให้ต่ายพูดตามตรง.พี่ข้าวก็ผิดเหมือนกัน.ที่ไม่มีเวลาให้พี่ตาร์บ้างเลย..แล้วการที่พี่ข้าวมาระแวงแบบนี้..มันก็เหมือนกับพี่ตาร์ระแวงพี่ข้าวเหมือนกัน..พี่ตาร์ก็ระแวงพี่ข้าวมากเช่นเดียวกัน..ระแวงตลอดเวลาที่มาปรึกษาต่าย..จนต่ายเริ่มรู้ตัวว่าไม่สามารถเข้าหาพี่ตาร์ได้มากกว่าพี่น้องจริงๆ..ที่จริงมันก็คงเป็นความรู้สึกของคนเพิ่งอกหัก.แล้วมีคนมาปลอบด้วยละค่ะ...ส่วนพี่ตาร์ไม่ต้องรู้สึกผิดว่าเหมือนให้ความหวังต่ายหรอกนะค่ะ..ต่ายเชื่อว่าพี่เป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว.พี่ไม่ผิดเลย.ต่ายรู้ว่าพี่หวังดี..ต่ายขอโทษจริงๆค่ะ.”น้องต่ายลุกขึ้นยิ้มให้ แล้วยกมือไหว้ผมก่อนที่จะเดินจากไปดื้อๆ
“คุยกันแล้วกันนะมึง”ไอ้ป๊อดมันพูดบอก ก่อนที่จะเดินไปพร้อมกับไอ้แสบ ไอ้ตาร์มันเอามือมาจับมือผมไว้แน่น
“เชื่อพี่เถอะนะครับ..ขอให้เชื่อ...จะไม่โกหกอีกแล้วไม่ว่าเรื่องอะไร.”มันพูดเบาๆ ผมไม่หันไปมองหน้ามันหรอกครับ น้ำตามันจะไหลซะให้ได้
ผมกระชับมือมันกลับ เหมือนกับว่ากรูจะเชื่อมึงอีกครั้งแล้วกัน
“ทำไม..ถ้ากรูไม่ทำงานหนักมึงก็จะไม่ไปยุ่งกับคนอื่นใช่มั้ย..ทำไมละทั้งๆที่ทนมาได้ตั้งหลายปี ทั้งๆที่กรูคิดว่าคนที่เข้าใจกรูมากที่สุดคือมึง.ทำไมมึงทำลายความไว้ใจของกรู”น้ำตาผมไหลลงที่เสื้อ เพราะว่าก้มหน้าอยู่
“พี่ขอโทษ.ขอโทษจริงๆ..อึก..อย่าเป็นแบบนี้เลย.พี่คิดมากมาตลอดว่าข้าวจะนอกใจแล้วเอางานมาอ้างรึเปล่า.แต่ก็ไม่อยากถาม..”มันพูด
“มึงคิดได้ยังไง..ห๊ะ.”ผมหันไปค้อน พร้อมกับตะคอกเบาๆ ต่างคนต่างร้องไห้ เออดี
“ขอโทษ..จะไม่ทำอีกแล้ว..ไม่โกหกแล้ว..นะ.ยกโทษให้พี่นะครับ.”มันพูด
“กรูถามจริงๆ...ขอให้บอกมาตามตรง..ชอบต่ายรึเปล่า..”ผมหันไปสบตามัน
“ถ้าพี่บอกตรงๆข้าวจะไม่โกรธใช่มั้ย.”มันพูด ผมพยักหน้า
“พูดมาเถอะครั้งนี้กรูจะให้ความไว้ใจมึงอีกครั้ง.แต่อย่าโกหกกรู..ขอร้อง ถ้าสงสารรู้อย่าโกหกกรู.”ผมพูด น้ำตาก็ไหลเรื่อยๆ ไอ้ตาร์มันเช็ดน้ำตาให้ผมเบาๆ
“.ใจพี่ไม่เคยมีใครนอกจากข้าวเลย..รักมาตลอด.กับต่ายพี่รู้สึกดี.และก็คิดว่าถ้าพี่ไม่มีข้าวตอนนี้.ผู้หญิงคนนี้ก็คงทำให้พี่มีครอบครัวได้.พี่คิดแค่นั้น แค่คิดว่าเค้าน่ารักดี แต่ไม่ได้รัก..ไม่ได้รู้สึกว่าทำให้พี่รักและคิดถึงตลอดเวลาแบบข้าว..พี่แค่รู้สึกดีๆกับน้องเค้า..หลายๆอย่างที่พี่ประทับใจในตัวน้องต่าย..แต่มันก็ไม่ได้ทำให้พี่รู้สึกได้ครึ่งนึงที่พี่มีให้ข้าวเลย..”มันพูดไป จับหน้าผมทั้งสองมือ แล้วเอาหน้าผากมาชน
“อืม...แค่นี้กรูก็พอใจแล้ว.ต่อไปอย่าโกหกกรู.แค่ครั้งนี้เท่านั้น”ผมพูด
“ครั้งนี้ถึงข้าวจะบอกว่าไม่ให้พี่สัญญา..แต่พี่ก็จะสัญญา.. จะไม่โกหกอีกแล้ว..พี่ขอสัญญา..”มันพูด ผมหันไปมองหน้า ไอ้ตาร์น้ำตาคลอ  ผมเอามือปิดปากมันไว้
“กรูขอถอนสัญญา...”ผมพูดบอก
“ต่อจากนี้ไป..กรูจะเชื่อใจมึง.และขอให้มึงเชื่อใจกรู....เวลาที่มึงจะโกหกกรูอีกขอให้มึงนึกถึงคำพูดกรูไว้..ครั้งนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ..ครั้งสุดท้ายจริงๆ..”ผมพูดย้ำ ไอ้ตาร์มันเอามือผมไปจูบเบาๆ
“ครับ...ขอบคุณ..ขอโทษนะ ขอโทษ..”มันพูดออกมา แล้วน้ำตาก็หยดเป็นสายอาบแก้มทั้งคู่ ดีนะ โต๊ะ มันที่ลับตาคน ไม่งั้นกรูคงอายชิบ ไอ้ตาร์เช็ดน้ำตาให้ผมเบาๆ ผมยิ้มออกมา ไอ้ตาร์ก็ยิ้ม แล้วอยูดีๆก็หัวเราะทั้งคู่ซะงั้น



...

มาต่ออีกแล้ว เอิ้กๆ ไวชิบ เดี๋ยวจบนี่แล้วจะได้ทิ้งตัวสักที เอิ้กๆ

[norimaki]

^
^
^
กระทุ้งเบบี้ 

ขอไปอ่านก่อนนะ


เง้อ...ดีที่เข้าใจกันได้นะ ร้องไห้ตามข้าวกับตาร์ไปแล้วเบบี้

  :z1:อย่างงี้ต้องกลับบ้านไปให้เวลาซึ่งกันและกันแล้วม้างงงงงง




  จัดให้หน่อยเบบี้


 

[น้ำค้าง]

เฮ้อ ค่อยยังชั่ว ดีกันแล้ว 

รักเบบี้จังเลย ไม่เคยทำให้เราผิดหวัง  เบบี้น่าร้ากกกกกกกกกกก
 

[meadthat]

สนุกสุดๆเลยครับได้หลายอารมณ์มากเลยอะครับ ยังไงก็ช่วยมาโพสต่อด้วยนะครับ

[Fujitaga]

แล้วก็โล่งอก ไปอีกหนึ่งรอบ   

น้ำตาคลอเบ้าอีกตามเคย....         

แต่อย่างน้อยก็ดีใจจังเลย ที่คุยกันรู้เรื่องแบบนี้ 

อุปสรรคของความรัก เป็นเครื่องทดสอบจิตใจของทั้งคู่ แต่ว่า

อย่าทดสอบกันบ่อยได้ไหมครับ นี้ คนอ่านจะน้ำลายฟูมปากอยู่แล้วเนี่ย 

รักเบบี้จังเลยครับ .....  

[LIZZ]

  โล่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
นึกว่าจะแย่ซะแล้ว ในทีสุดก็กลับมาเข้าใจกัน
ตอนแรกใจหายเลย  นึกว่าจะมีไรซะอีก
แบบนี้ค่อยโล่งใจหน่อย 
ขอฉาก คืนดี แบบ