ตอนที่146 พิเศษ เป้กะเข็ม<5>
“เฮ้ย..ไอ้สินไปเรียกไอ้ชัยมาสิ..”เฮียแกตะโกนบอกเด็กที่ยืนอยู่หน้าบ้าน
“.ครับเฮีย.”มันขานรับแล้ววิ่งไป
“ลื้อมีเรื่องอะไรกับมึงรึ”เฮียแกถาม
“คันตีนนะเฮีย..”ไอ้เข็มมันพูดเสียงเรียบเฉยเหมือนไม่แสดงอาการใดๆ เฮียแกหน้าเสียไปนิด
“เด็กเฮียมากระทืบเด็กผม..คงจะไม่ว่าอะไรนะครับ.ถ้าผมจะเอาคืน”ไอ้เข็มพูดเรียบๆ เฮียแกอึ้ง นิ่งเงียบไปสักพัก
“แล้วลื้อคิดว่าลื้อเข้ามาถิ่นอั๊วแล้วลื้อจะได้ออกไปง่ายๆรึไงวะ”เฮียแกเริ่มมีอารมณ์บ้าง
“ก็ลองดูมั้ยเฮีย..ว่าถิ่นเฮียกับถิ่นผมใครมันแน่กว่ากัน.”ไอ้เข็มเดินอาดเข้าไปเอาแล้วไง กรูยังไม่ได้โทรบอกไอ้ทศกับไอ้ข้าวนะมึง อย่าเพิ่งลงมือนะเมียนะ ผัวยังไม่อยากเป็นฆาตกรเพื่อปกป้องเมียตัวเอง กร๊าก
“.ถ้าเฮียไม่อยากเดือดร้อน ขอเตือน.อยู่เฉยๆไว้ซะ”มันพูด พร้อมกับจ้องตาไอ้เฮียแก่นั้น
“มีไรครับเฮีย.”และแล้วไอ้ชัยก็เดินมาถึง มันเห็นหน้าหน้าผมสองคน มันนิ่งไปสักพัก
“ไอ้เหี้ยพวกนี้...”มันชี้หน้าผม
“เก็บมือไว้มึงเดี๋ยวมือก็ด้วนหรอก”ผมพูด แล้วยิ้มให้
“มึงไปตามคนมาไอ้ชัย.”เฮียแกเริ่มเสียงสั่น สั่งไอ้ชัย
แกร๊ก
“ก็ลองดูเฮีย.ผมบอกว่าให้อยู่นิ่งๆ”ไอ้เข็มมันพูดเมื่อผมชักปืนออกมา แกตัวแข็งไปทันที กรูไม่ยิงหรอก กรูกลัวบาปมากกว่ากลัวคุกอีก แต่มึงอย่าตุกติกแล้วกัน ไม่งั้นกรูอาจต้องทำ
“เฮียรู้รึเปล่า.ว่าไอ้แฟงนะมันคืนเงินหนึ่งหมื่นให้กับไอ้ชัยแล้ว...”ไอ้เข็มพูด
“แล้วลูกน้องเฮียนะเอาเงินไปแดกหมดแล้วด้วยเหมือนกัน.”ไอ้เข็มพูดอีก ไอ้เฮียนั้นหันไปมองหน้าไอ้ชัย
“จริงหรอไอ้ชัย”เฮียแกถาม
“ไม่จริงเฮีย.เฮียอย่าไปเชื่อพวกมันนะ”ไอ้ชัยหน้าเสีย
“เฮียจะเชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่เฮีย.แต่เงินนี่ผมเอามาคืนให้แล้ว เลิกให้คนไปรังควานไอ้แฟงด้วย.ไม่งั้นเฮียเจ็บ.”
“ส่วนมึง..เด็กไม่มีทางสู้มึงก็ยังทำได้ลงคอ.ผู้หญิงไม่มีทางสู้มึงก็ยังทำได้”ไอ้เข็มมันคงฝังใจเรื่องของไอ้แป้งนะครับ ผมก็ฝังนะครับ แต่ไอ้เข็มนะมันเป็นคนอ่อนไหวง่าย อีกอย่างถ้ามันเอาจริงๆขึ้นมา ใจมันเหมือนคนแข็งกระด้างไปเลยละครับ
ไอ้ชัยสีหน้าเลิกลัก
“ลื้อไปทำอะไรไว้ไอ้ชัย.”เฮียแกถาม
“หึ....”ไอ้เข็มหัวเราะ
“เปล่านะเฮีย..”มันรีบแก้ตัว
“กรูถามว่ามึงไปทำอะไรไว้ไอ้ชัย”เฮียแกตะคอก
“ก็ข่มขืนพี่ไอ้แฟง เอาเงินที่พี่ไอ้แฟงมันขอยืมจากเฮียไปด้วยไงละ.เป็นไงลูกน้องเฮียเลวมั้ย..หรือว่าเลี้ยงลูกน้องให้เลวแล้วทำเป็นไม่รู้”ไอ้เข็มพูด
“อั๊วไม่รู้เรื่องนะ”เฮียแกรีบแก้ตัว
“มึงมานี่ไอ้ชัย.”ไอ้เข็มพูดเบาๆ ไอ้ชัยทำหน้ากวนส้นตีน
“มึงเป็นพ่อกรูรึไง ไอ้หน้าอ่อน..”ไอ้เปรต มึงไปด่ามันไอ้หน้าอ่อน มึงด่ามันว่าไอ้สันดารหมาดีกว่า ไอ้ควาย
“พ่อกรูเองกรูยังไม่ฟังเลย..หึ.”มันทำหน้ากวนตีนสุดๆครับ
“หึ.กรูก็พอรู้ว่าพ่อมึงเองมึงก็คงไม่ฟัง ไม่งั้นมึงไม่สันดารนรกแบบนี้หรอก”ไอ้เข็มพูดจบ มันเดินรี่เข้าไปหาไอ้ชัยทันที ไอ้เด็กที่อยู่ตรงนั้นจะเข้าไปห้าม
“ลื้อไม่ต้องยุ่ง.”เฮียแกตะคอกใส่ไอ้เด็กพวกนั้นหยุดทันที
“เฮีย..ทำอะ...ระ..”ไม่ทันพูดจบ หมัดเต็มๆสวนเข้าให้ที่หน้า
ไอ้ชัยไม่ทันตั้งตัว บวกกับที่เป็นแผลอยู่แล้วด้วย มันเซ ไปโดนโต๊ะทำงาน ไอ้เข็มเตะเข้าที่ชายโครงอย่างจังพร้อมกับจับคอเสื้อไอ้ชาย แล้วสวนหมัดเข้าที่หน้าสีห้าครั้ง พร้อมกับเตะเข้าที่หน้า จนไอ้ชัยมันนอนกลิ้งกับพื้น ผมลดปืนลง เพราะดูแล้ว เฮียแกก็คงไม่รู้เรื่องจริงๆ
ไอ้เข็มมันไม่พูดอะไรเลย แต่มันกับเตะเข้าที่ชายโครงไอ้ชายไม่หยุด ไอ้ชายนอนกุมตัวเอง แต่ก็หลบตีนไอ้เข็มไม่ได้จนเลือดมันเต็มหน้า เลือกออกจากปากเต็มไปหมด ไอ้เข็มกระหน่ำซ้ำอยู่อย่างนั้น จนไอ้ชัยมันหมดสติไป ไอ้เข็มยืนหอบก้มหน้าไม่ยอมเงยขึ้นมา แล้วเอาตีนไปเขี่ยไอ้ชัย
“หนักไปมั้ยวะ.. เหนื่อยชิบหาย.เหี้ยนี่แม่งอึดชิบ.”มันพูด แล้วยิ้ม ก่อนที่จะเดินมาทางผมกับเฮีย
“อะเฮีย..ขอบคุณสำหรับพื้นที่..ส่วนเรื่องไอ้ชัย ขึ้นอยู่กับเฮียแล้วแหละว่าจะเลี้ยงต่อหรือไม่เลี้ยง”ไอ้เข็มมันหยิบเงินจากกระเป๋ากางเกงมันอีกหนึ่งปึกแล้ววางไว้บนโต๊ะทำงาน ก่อนที่จะเดินออกมา ผมเดินตามมันออกมาติดๆ
“เจ็บรึเปล่า..”ผมถามมัน พร้อมกับจับมือมันมากุม
“..หือ..”มันส่ายหน้า
“เดี๋ยวกลับไปทำแผลแล้วกัน.อาบน้ำ จะได้ไปเฝ้าไอ้แฟง”ผมบอกมัน ไอ้เข็มพยักหน้า ผมกลับมาที่บ้าน ไอ้เข็มเข้าไปอาบน้ำ ผมทำแผลให้มันที่มือ
“กรูจะรับมันเข้าทำงานที่ร้าน.มึงจะว่าไง”ผมถามไอ้เข็มระหว่างที่กำลังเตรียมแปรงสีฟันกับยาสีฟัน
“อืม...ก็ดี.มันจะได้มีอนาคตสักที”ไอ้เข็มพูด
“อืม..ไปกันเหอะ..”ผมบอกมันแล้วเดินลงมาข้างล่างบ้าน ก่อนที่จะบอกให้ผึ้งและแม่ผึ้งดูแลบ้านด้วย
ผมแวะเซเว่นซื้อขนม นม เนย แล้วก็ไปโรงบาล พร้อมกับอาหารที่ทำไว้ ข้าวพัดธรรมดานี่แหละครับ มีอะไรก็ใส่ไป เอามากินด้วย พัดเยอะเหมือนกันครับ เพราพวกผมเรียกว่ากินไม่ได้ ต้องเรียกว่าแดกมากกว่าครับ
“เป็นไงบ้างวะ”เมื่อเดินเข้ามาในห้อง
“ก็ดีขึ้นแล้วละครับ”มันตอบแล้วยิ้มให้
“มือพี่ไปโดนอะไรมาอะ”มันรีบถาม เออสอดรู้สอดเห็นจังนะมึง
“เปล่า..”ไอ้เข็มตอบ ผมยักคิ้วให้ไอ้แฟงกวนๆทีนึง
“กินข้าวยังวะ”ผมถาม
“ยังครับ..เดี๋ยวพยาบาลคงเอาข้าวเย็นมาให้”ไอ้แฟงบอก
“แดกฝีมือกรูก่อนแล้วกันเดี๋ยวจะติดใจ”ผมเปิดกล่องข้าวพัด กล่องใหญ่ แล้วหยิบถ้วยตักแบ่งให้มัน กับไอ้เข็ม แล้วก็ผม
“กินไหวเปล่าวะ.”ผมถาม
“ไหวครับพี่.”มันตอบ
“กรูรู้เรื่องหมดแล้วนะ.”แล้วเมียผมมันก็ทำลายบรรยากาศ
“เรื่องอะไรครับ”ไอ้แฟงมันวางช้อนแล้วมองไปที่โทรทัศน์อย่างรู้คำตอบ
“เรื่องครอบครัวมึง”ผมตอบแทน มันหันมามองหน้าผม
มันก้มหน้าลง แล้วอยู่ดีๆน้ำตามันก็ไหล มันกำมือมันไว้สองมือติดกัน เหมือนกับหาทางออกไม่ได้
“อยากเรียนต่อรึเปล่า.”ผมพูดออกไป มันเงยหน้ามองผมทันที น้ำตามันอาบหน้า
“กรูจะให้มึงเรียนต่อ.แต่มึงต้องทำตามข้อตกลงของกรู”ผมบอก ไอ้แฟงมันพยักหน้าน้อยๆพร้อมกับน้ำตา ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าข้อตกลงผมนั้นดีหรือไม่ดี แปลกคนแฮะ ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้ แต่การที่ไม่มีตัวเลือก ถ้าเป็นผม การจนตรอกมันก็คงต้องทำ เหมือนกับพี่สาวของมัน
“กินข้าวก่อนแล้วกัน.พักผ่อน พรุ่งนี้ออกจากโรงพยาบาลค่อยคุยกันใหม่”ผมพูด มันยิ้มให้แบบไม่ถามต่อ ผมติดใจมันตรงนี้แหละครับ
............................
“มึงนี่นะ..โรงบาลนะเว้ย”ไอ้เข็มมันด่าผมแกมกระซิบ ตอนนี้นอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล ผมกับมันนอนห่มผ้า เพราะว่าแอร์หนาวมากเลยครับ โทรทัศน์ก็เปิดไว้ ก็อย่างว่าไอ้เข็มมันติด
“หึหึ..มึงอะอยู่นิ่งๆดิ.เดี๋ยวไอ้แฟงตื่นหรอก”ผมกระซิบบอกมันข้างหู พร้อมกับจูบลงเบาๆ ไอ้เข็มเบี่ยงหนี
“มึงแม่งเมื่อไหร่จะเลิกหื่นวะ..”ไอ้เข็มมันผลักออก พร้อมกับกระเถิบตัวหนี
“ก็จนกว่าที่รักเค้าจะเลิกน่ารักอะ”ผมบอกมันแล้วเข้าไปกอดมันเข้ามาแนบตัว
“..เฮ้ยยย...”ผมสองคนอุทานพร้อมกัน เพราะว่าไอ้แฟงมันนอนตะแคงมองพวกผมอยู่นะครับ
“ดูห่าไรวะ.”ไอ้เข็มด่า
“ก็ทีพวกพี่ยังไม่อายเลยแล้วผมจะอายไรละ”มันพูดแล้วยิ้ม เออ ไอ้นี่ มันกล้าดีจริงๆวะ
“ห่านี่..”แต่ตอนนี้เมียผมเริ่มอายแล้วครับ อย่างนี้แหละ ไอ้เข็มอะ พอเจออย่างไอ้ฟิกมันจะไม่อายหรอกครับ เพราะว่ามันรู้ว่าไอ้ฟิกไม่กล้า แต่ถ้ามันเจอคนกล้าขึ้นมา มันจะไม่กล้าและอายทันทีเลยครับ
“ออกไปเลย..มึงด้วย ดูโทรทัศน์นู้”มันไอ้เข็มหันไปบอกไอ้แฟง ก็มันทำให้ผมอยากเองอะ เปิดโทรทัศน์ปิดไฟ มันก็มืดๆ สถานที่ก็แปลก อยากลองนี่หว่า
ดูไปสักพัก ผมหันไปเห็นนาฬิกาบอกเวลา สี่ทุ่มเกือบห้าทุ่มแล้วครับ กำลังจะหันไปถามไอ้เข็มว่าจะปิดรึยัง กลับไปแล้วครับ ไอ้นี่นิ
“จุ๊บ....” ผมจูบลงหน้าผากมันเบาๆ พร้อมกับเกลี่ยผมมันเบาๆไปมา ไอ้เข็มซุกเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น
“จุ๊บ..”อีกทีที่แก้มข้างขวามันครับ ไอ้เข็มมันก็ยังไม่รู้สึกตัว
“ฝันดีนะครับที่รัก ของเป้.”ผมกระซิบข้างหูมันเบาๆ แล้วกดรีโมทปิดโทรทัศน์ พร้อมกับหลับตามไปติดๆ
...................................
“ของหมดรึยัง”ผมถามไอ้แฟงหลังจากที่ตอนนี้เรามาที่หอไอ้แฟงมาขนของกันนะครับ ห้องมันเล็กอย่างกับรูหู แถมตึกก็เก่า จะพังไม่พังแหล่อยู่แล้วครับ
“หมดแล้วครับ.”มันตอบ กระเป๋าเป้ใส่หนังสือกับของสำคัญมันหนึ่งใบ กับกระเป๋าใส่เสื้อผ้าอีกใบ พร้อมกับกล่องอีกใบ มันใส่ของอะไรไม่รู้ แต่ของมันน้อยมากเลยครับ บางอย่างมันก็ทิ้งไว้ในห้อง
“งั้นไปกัน”ผมถือกระเป๋าเสื้อผ้าให้มัน ไอ้เข็มถือกล่องหนึ่งใบ
“ไปด้วยกันนะครับพี่ฟอย.ทิ้งมันไว้ตรงนี้นะครับพี่.อย่าเอามันไปด้วยเลย.”มันพูดแค่นั้น ผมไม่รู้มันหมายถึงอะไร แต่ผมตีความหมายว่า อดีตรึเปล่า อดีตที่เลวร้ายสำหรับพี่มันและมัน ไอ้แฟงมันปิดประตูลง ผมตบไหล่มันเบาๆ แล้วเดินมาที่รถ
เมื่อมาถึงบ้าน ผมก็พามันไปที่ห้อง เหมือนเป็นหอสำหรับพนักงานซะมากกว่า
“มึงอยู่นี่แล้วกัน..ส่วนนี่ผึ้ง..แล้วนี่ก็แม่ผึ้ง..นี่ไอ้ฝิ่น เพื่อนกรูเอง.มันฟังไทยรู้เรื่องแล้ว มึงก็พูดไปเหอะ แต่ฟังมันดีๆแล้วกัน เพราะมันยังพูดไม่ค่อยเก่ง”ผมบอก พวกมันทักกันสักพัก
“ห้องน้ำมีในตัวแล้ว.ห้องครัวกับห้องซักผ้าของรวมของใช้กรูจะซื้อมาเองมึงไม่ต้องห่วง..เดี๋ยวจัดของเสร็จไปหากรูที่บ้านหลังนู้แล้วกัน..ตามสบาย..ป้าครับ ฝากมันด้วยนะครับ”ผมหันไปบอกป้า
“ได้เลยค่ะคุณเป้”ป้าตอบรับ
ผมกลับมาอาบน้ำแต่งตัว แล้วนั่งกินเค้กที่เก็บไว้ในตู้เย็นกับไอ้เข็ม
“เข้ามาดิวะ.”ผมเรียกมัน
“นั่งดิ..”ผมบอก
มันทำหน้าแบบจะให้นั่งจริงหรอ มันคงเกรงนะครับ เพราะว่าตอนนี้ผมนั่งอยู่ข้างล่างโซฟากินเค้กอยู่กับไอ้เข็ม
“จะนั่งบนโซฟาหรือนั่งข้างล่างก็ได้ไม่ว่ากัน”ผมบอกมัน ไอ้แฟงเดินมา แล้วนั่งลงบนพื้นพรมกับผม
“มึงอยากเป็นอะไร กรูเปิดร้านอาหาร..ก็เห็นแล้วหรือว่าอยากทำงานที่อื่นแล้วนอนบ้านกรูก็ได้ไม่ว่า”ผมถามมัน แล้วกับพิงไปที่โซฟา
“เออ..แฟงเลือกได้หรอครับ.”มันถามพร้อมกับทำหน้าลำบากใจ
“เออ..เลือกมาดิวะ.”ผมบอกมัน
“..กุ๊ก..”มันพูดมาคำเดียว ผมยิ้มออกมา
“ไอ้ห่า..หัวสูงนะมึง..จะแย่งหน้าที่กรูหรอ”ผมตบกระบานมันเล่นๆไปที มันยิ้มแล้วลูบหัวตัวเอง
“ทำไมอยากเป็นกุ๊ก.”ผมถามมัน พร้อมกับมองหน้ามัน มันมองหน้าผมนิดๆก่อนที่จะหันไป
“..ไม่รู้สิพี่..แฟงฝันมาตั้งแต่เด็กแล้ว.อยู่บ้านกับพี่สาว พี่สาวทำงานหนักผมกลับมาบ้านก็ชอบทำกับข้าวให้พี่กิน..ก็มีความสุขที่ได้ทำ.ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เรียนนิครับ.มันคงเป็นแค่ความฝัน”ไอ้แฟงพูด แล้วยิ้มเศร้าๆ ไอ้เข็มมองหน้าผม
“..ก็ได้..มึงเป็นผู้ช่วยกรู”ผมตัดสินใจพูดออกไปถ้าเป็นผมเป็นมันตอนนี้ละการได้ทำอาหารที่ผมรัก แล้วไม่มีโอกาส ผมคงคลั่งตายแน่ๆ
มันเงยมองหน้าผมแล้วยิ้มหน้าบาน
“แต่ว่า....”ผมพูดแต่ขึ้น แล้วทำหน้านึกหน่อยว่าแต่เรื่องอะไรดี
“เออกรูถามก่อนว่ามึงอยากเรียนอะไร แล้วโตขึ้นอยากเป็นอะไร.”ผมถามมัน
“กุ๊ก.”มันตอบไม่คิด ยิ้มหน้าบานอีกครั้ง ฝันอย่างอื่นบ้างได้ป่ะวะ
“แล้วมึงไปเป็นเด็กเสริฟทำไมวะ”ไอ้เข็มถามคิ้วขมวด
“ก็ไม่มีทุนตั้งตัวเองนิฮะ.อีกอย่างได้อยู่ในนั้น ก็ได้ทำกับข้าวด้วยก่อนที่จะออกมาเป็นเด็กเสริฟ”มันพูดอายๆ
“ก็ได้..งั้นกรูให้โอกาสมึง..ปีนี้ทั้งปีมึงเป็นผู้ช่วยกรู.ปีหน้ามึงต้องสอบให้ติด.เรื่องที่เรียนกรูจะจัดการเอง.มึงไม่ต้องห่วงกรูให้สิ่งที่ดีที่สุดแน่..ส่วนเรื่องจะเรียนอะไรยังไง ทิ้งช่วงไปเยอะนิมึง.เดี๋ยวกรูให้ไอ้เข็มจัดการเรื่องนี้แล้วกัน..แต่ว่ามึงต้องสอบให้ติด.ไม่งั้นกรูจะให้มึงไปเป็นเด็กเสริฟแทน”ผมพูด มันยิ้มออกมา
“จริงนะครับพี่.ขอบคุณมากเลยครับ.”มันยิ้มหน้าบาน แล้วยกมือไหว้ผมกับไอ้เข็ม
“แล้วผมจะหาเงินมาใช้คืนให้นะครับ”มันไม่วายพูดอีก
“เรื่องนั้นไว้ที่หลัง มึงตั้งใจเรียนก็พอส่วนเรื่องเงินแต่ละเดือนกรูจะให้เท่ากับพนักงานคนอื่น.ค่าน้ำค่าไฟมึงไม่ต้องเสียงกรูจะออกให้ แต่ถ้าปีหน้ามึงสอบติดกรูจะให้มึงเสียเหมือนป้ากับไอ้ฝิ่นมันตามปกติ..”ผมบอก
“อ่าว.แล้วถ้าแฟงสอบติดแฟงก็ไม่ได้ทำกับข้าวแล้วอะดิ.”ไอ้แฟงหน้าหงอยทันที คิดไกลนะมึงนะ
“เออมีหน้าที่เรียกก็เรียน..สอบได้ค่อยว่ากัน.ตารางมาเมื่อไหร่กรูจัดเวรให้มึงได้ทำแน่นอนไอ้ห่านี่”ผมบ่นมัน มันยิ้มอีกครั้ง หน้าตามันดีจริงๆวะ
“อีกอย่าง..มีอะไรก็ให้บอกกรูตรงๆ ไม่ว่าเรื่องอะไร ทุกปัญหากรูต้องการรับรู้ ขอให้คิดว่ามึงก็เป็นน้องแท้ๆกรูคนนึง..พวกกรูต้อนรับมึงเข้าบ้านกรูมา..กรูก็หวังจะให้มึงได้ดี..มีปัญหาอะไรบอกกรูตรงๆ ห้ามโกหกกรูเด็ดขาด.ถ้ากรูรู้..มึงกับกรูขาดกัน.”ผมพูดเด็กขาด พร้อมกับสีหน้าจริงๆ
“ครับ.ผมสัญญา”มันพูดด้วยสายตาจริงจังเช่นกัน
“กินมั้ย.”ผมถามมัน
“กรูทำเองเลยนะมึง.”ผมเลื่อนเค้กให้มัน
“กินดิวะ.ไม่กัดหรอกห่านี่”ไอ้เข็มมันพูด แล้วยื่นช้อนให้ไอ้แฟง
“พี่สองคนเป็นผัวเมียกันหรอ”มันถาม
“เออมึงนี่ตรงดีกรูชอบ”ผมพูดแล้วหัวเราะเบาๆ
“เออมันเป็นเมียกรู.ห้ามชอบนะมึง.กรูไล่ออกจากบ้านแน่”ผมขู่มันเล่นๆ
“โหใครจะไปกล้าละครับ. แม่ผมดุขนาดนี้”มันพูดหยอก ทำเอาไอ้เข็มหน้าแดง นี่แหละครับ ที่มาจากคำว่าม๊า กร๊ากก นานๆไปมันเปลี่ยนเป็นม๊าจนเคยปากไปแล้วละครับ
.............................................
กลับสู่ปัจจุบัน
“เอาเรื่องนี้ละกัน.”สรุป การดูหนังครั้งนี้ มีไอ้แฟงมาด้วยครับ
“โห.ไอ้แฟง..ปัญญาอ่อนอะ”ไอ้เข็มด่า อันนี้หนังรักโรแมนติกเลยนะครับ
“โห.ม๊าอะ..ไม่โรแมนติกเลยอะ”ไอ้แฟงทำหน้าหงุดหงิดนิดหน่อย คนที่ดูโปรแกรมหนังอยู่เริ่มมองกันเป็นตาเดียวกับบทสนทนาข้างหน้า ผมได้แต่ยิ้มเฝื่อนๆ เพราะมันสองตัวไม่รู้ตัวเลยครับ
“เรื่องนี้แหละนะม๊า..แฟงไม่ค่อยได้ออกมาดูอะ.ตามใจแฟงหน่อยดิ”มันรีบอ้อนก็มันเรียนหนักนะครับ สุดท้ายมันก็สอบติดดั่งใจหวัง เลิกเรียนก็กลับมาช่วยที่ร้าน ตอนเย็นถึงดึกมันก็อ่านหนังสือ คือมันขยันจริงๆครับ เวลานอนของมันบางวันแค่สี่ชั่วโมงเองมั้ง
“เออๆ..แม่ง..กรูหลับอย่างว่ากรูละกัน”ไอ้เข็มบ่น
“ไปซื้อขนมกัน.ป๋าเลี้ยงนะ”ไอ้แฟงรีบพูดก่อน
“เออ..”พูดแค่นั้นเอง สองคนมันนี่ห่าลงเลยครับ เลย์ ปริงเก้อร์ ทวิสตี้ อย่างละสอง ป๊อปคอนถังใหญ่สามถัง โค๊กนี่ล่อขวดเป็นลิตร พร้อมกับแก้วน้ำหนึ่งแก้ว สามหลอด แดกอย่างกับห่าลง นี่ถ้ากรูจนนี่ไม่แปลกเลยครับ
กลายเป็นว่าดูหนังไปคนที่จะหลับนะผม คนที่ร้องไห้นะไอ้เข็มกับไอ้แฟงครับ เวรกรรม
พอออกมาพวกมันก็ลากแขนลากขาผมพาไปซื้อเสื้อผ้า คนที่จ่ายใครละครับ กรูไง ผมก็อยากซื้อให้ไอ้แฟงมันด้วยละครับ มันยังเรียนไม่จบนิครับ เลยสัญญากับมันไว้ว่า จะซื้อเสื้อผ้าให้เดือนละสองชุด ถ้าเกินชุดละเท่าไหร่ๆก็ว่ากันไป แต่ถ้าอยากได้อย่างอื่นให้เก็บเงินเอาเอง
“ป๋าเอาอันนี้นะ.”เล่นของแพงกับกรูอีก
“เท่าไหร่.”ผมถาม
“สามพันห้า..ลดเหลือเท่าไหร่อะครับ”มันพูดบอกผมแล้วหันไปถามพนักงาน
“ตัวนี้เหลือ..สองพันเจ็ดร้อยบาทค่ะ..”เสื้อเหี้ยไร ไอ้สาด กรูนี่สองร้อยเก้าสิบ ห่านี่
“งั้นได้เสื้อตัวเดียวนะ”ผมบอกมัน
“โหอะ..”มันทำหน้าทำตา
“ไม่เอาก็ได้วะ..”แล้วมันก็วางเสื้อ แล้วก็ลากไอ้เข็มไปเปลี่ยนร้านเลยครับ พาไปร้านวัยรุ่นปกติ แต่ก็ยังแพงอยู่ดี แต่ว่าตอนมันแต่งตัวนะ ไอ้เข็มจะเป็นคนเลือกซะส่วนมากนะครับ มึงใส่อย่างนี้ดิ มึงใส่อย่างนี้ แม่ง ชุดนี้ลาววะ กรูไม่ชอบอย่างใส่นะ อะไรประมาณนี้ ตอนมันซื้ออะไรมันก็จะลองให้ไอ้เข็มดูตลอดแหละครับ
“ม๊าน่ารักอะ.”ไอ้แฟงมันเอาหมวกใส่บนหัวไอ้เข็ม เออน่ารักจริงๆ ผมเดินไปหยิบ พันเดียว กรูเอาเลยแล้วกัน เพราะเมียกรูใส่แล้วน่ารัก
“เอาใบนี้ครับ”ผมบอก
“โหที่งี้ละง่ายเชียวนะ”ไอ้แฟงแซว
“อย่างนี้แหละ คนน่ารักอะมีแต่คนรักคนหลง”นั่นครับ ไม่ค่อยเลยเมียกรู
“ป๋าเอาตัวนี้กับตัวนี้นะ.สองตัวนะนะ”มันยื่นเสื้อสองตัวให้ผมดู เออ ราคาพอไปได้ ผมพยักหนา มันยกมือไหว้ แล้วเดินไปที่เคาร์เตอร์
“อ่าวป๋า.มาจ่ายดิ.”นั่นรู้แกวกรูอีกครับ ผมก็เลยต้องเดินไปจ่าย
หมดเพราะมึงนี่แหละไอ้ห่าแฟง
“เข็ม..”ผมหันไปตามเสียงเรียก เรียกซะเสียงหวานเชียวนะมึง ไม่ค่อยอคติเลยกรู
“อ่าว..มาไงวะ”ไอ้เข็มหันหน้าไป ผมยื่นเงินให้พนักงาน แล้วหันไปมองไอ้เข็มกับไอ้ห่าป้อง กับเพื่อนมันอีกคนผู้ชาย ไม่รู้ใคร
“ก็มาดูหนังเพิ่งจบเมื่อกี้”ไอ้ป้องบอก
“ป๋าๆ..ใจเย็นนะ..ม๊าไม่นอกใจหรอก”ไอ้แฟงมันพูดเตือนสไตน์กวนส้นตีนแบบมัน ผมหันไปมองพนักงาน กรูไม่อายหรอกเฟ้ย ไม่ต้องยิ้มกัน
“.ไอ้ห่าป้องนี่ถ้าจะชอบม๊ามึงมากไอ้แฟง.”ผมพูดกับมัน ผมยืนดูบทสนทนาตรงนั้น ได้ยินไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ จ่ายเงินเสร็จ ก็เดินไปหาไอ้เข็ม ไอ้ป้องกับไอ้เพื่อนมันมองหน้าผม
“ดีครับ.เป้ใช่รึเปล่า”มันทำหน้านึกชื่อ
ผมพยักหน้าให้แบบไม่สบอารมณ์หนึ่งที
“ป้องกำลังชวนเข็มไปกินข้าวกลางวันด้วยกันนะครับ.เป้จะไปด้วยมั้ย”เฮ้ยๆ นี่มันมากับกรูนะ อยู่ดีๆมึงมาพูดประโยคเมื่อกี้ มันไม่ตลกไปหน่อยหรอวะ
“ไม่ไป.และก็ไม่ให้มันไปด้วย”ผมเปิดศึกครั้งยิ่งใหญ่ เอาดี เมียข้าใครอย่างแตะอะ
“มึง...”ไอ้เข็มเสียงเบาปรามผม
“ไปกินด้วยกันนี่แหละ.”ไอ้เข็มพูด ผมหันไปค้อนขวับให้ทันที
“เออนะ..นานๆกรูไปกินกับมันที”มันพูดแก้ตัว
“ฟูดคอร์ดก็พอละม๊า”ดีมาก ไอ้แฟง กรูชอบประโยคนี้ของมึงจัง รีบแดกรีบกลับ
“ไปฟูจิดีกว่ามั้ย.”ไอ้ป้องมันพูดถาม
“แฟงไม่อยากกินอาหารญี่ปุ่น ป๋าทำให้กินเบื่อแล้ว”ไอ้แฟง มึงนี่จะเอาเท่าไหร่ ขัดคอมันได้ใจกรูจริงๆเลย
“.ก็ได้.อยากกินอะไรละ”ไอ้เข็มมันถามไอ้แฟง
“ผัดไทย.ราดหน้าทะเล.”มันยิ้มหน้าบาน ผมยิ้มบ้าง แล้วยักคิ้วให้ไอ้เข็ม ไอ้เข็มรู้ว่าผมอารมณ์ดีสุดๆมันหน้างอให้ผมทีนึง
แล้วก็ตกลงไปราดหน้าทะเลกัน กร๊ากก ผมแลกบัตรได้ ก็เดินเกาะแขนเกาะขาไปกับไอ้แฟงด้วยความอารมณ์ดี
“ป๋าผัดไทยกุ้งสด.”
“ป๋า.ราดหน้าทะเล.”
“ป๋า.ลูกชิ้นเนื้อลวกด้วย.”
“ป๋า..ข้าวขาหมูด้วยอะอยากกิน.”
“ป๋า...”มันกำลังจะลากผมไปอีกร้าน
“เฮ้ย.นี่มึงกินหรือแดกวะไอ้ห่าแฟง”ผมปรามมัน มันหัวเราะ
“เหอะน่า.เห็นมั้ยนะ.ม๊านั่งอยู่.ซื้อไปไม่ถูกใจเดี๋ยวได้อารมณ์เสียหรอก.”และแล้วอาหารก็ไปบรรจงอยู่บนโต๊ะ ที่ไอ้เข็มนั่งอยู่
“นี่มึงซื้อมาทำเหี้ยไรกันเยอะแยะวะ”ไอ้เข็มมันถาม เมื่อผมเดินไปเดินมายกจนหมด
“มึงถามลูกตัวดีมึงเหอะ”ผมพูดเสียงชัดต่อหน้าไอ้ป้อง เพื่อนมันก็มองสลับกันไปมา
“ก็กลัวม๊าหิวนิ”ไอ้แฟงมันยิ้มหน้าด้านมากครับ ยอมรับ
“กินด้วยกันเลยมั้ยครับพวกพี่ๆ..”ไอ้แฟงมันหันไปถาม ทำหน้าแอ๊บแบ้ว
“อ่อ..เดี๋ยวพวกพี่ไปซื้อเองดีกว่าครับ”ไอ้ป้องบอก
“เอาอะไรมั้ยเข็ม”มันถามไอ้เข็ม ไอ้เข็มส่ายหัว ผมเห็นมันเดินไปก็ซุบซิบกันสองคน กร๊าก
“หน้าตาบ่งบอกถึงความเลวในหัวสมอง”ไอ้เข็มมันพูดแล้วคีบลูกชิ้นใส่ปาก
“อะ..”ผมกำลังจะอ้าปากว่า
“ทั้งคู่”มันพูดเน้นชัด ผมสองคนมองหน้ากัน ไม่สะทกสะท้านครับหน้าด้าน
ผ่านไปประมาณสิบห้านาที่ ไอ้สองตัวก็เดินกลับมา
“ซื้อผัดเฉี่ยงไฮที่มึงชอบมาด้วยนะ”ไอ้ป้องมันพูดแล้วหยิบจานยื่นไปให้ไอ้เข็ม
“ขอบใจวะ”ไอ้เข็มตอบ
“พรุ่งนี้กรูไปรับนะมึงไปทำงานพร้อมกัน”มันพูด เห็นหัวกรูมั้ย.กรูแสดงออกขนาดนี้ ไม่คิดจะหักหน้าผมก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วครับ
“เออ.....”ไอ้เข็มทำหน้าลำบากใจ แล้วมองหน้าผมนิดนึง
“ไม่ได้หรอกครับ.เพราะผมจะไปส่ง.ไปรับทุกวัน”ผมพูด ไม่มองหน้ามัน เหมือนกับพูดลอยๆมากกว่า แล้วตักเส้นราดหน้าเข้าปาก เอิ้ก
“.ทำไมต้องไม่ได้ด้วยละครับ.เป้เป็นอะไรกับเข็มหรอ..”กล้าถามนะไอ้เหี้ย
ทำไมกรูอยู่เฉยๆ แล้วแม่งชอบมากระตุ้นต่อมเลวกรูวะ แม่งเบื่อวะ อยากอยู่เฉยๆ ไม่อยากมีเรื่อง
...
มาต่ออีกแล้ววววววววววววว
เรียนเสร็จแล้ว อารมณ์ดีมาต่อให้ กิ้วๆ
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2493481 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก