หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ)

[YO DEA]

 

...

[โน๊อา]

อิอิ คิดถึง เบบี๋ เบบี๋ ก็มา

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ความจริงก็ต้องเห็นใจนะครับ

นายแสบของพวกเราเป็นอาจารย์ไปแล้ว

มันก็ต้องมี "ภาพลักษณ์" กันบ้าง

จะมาบอกว่าผมเมียพี่แสบเลยมันก็คงไม่ได้อยุ่อ่ะนะครับ

เข้าใจๆๆๆๆ

แต่เมื่อไหร่จะมาต่ออ่ะคับ ... อิอิ

[torto]

เข้ามาอวยพรจ้า  ตรุษจีนนี้ขอให้เฮงเฮงนะ

เอาเงินเข้ากระเป๋าไว้  กินให้อิ่ม  ทำตัวเองให้มีความสุข (ตลอดปีนี้จะได้มีเงินมีทองใช้  แล้วก็มีแต่ความสุข)

 :m13:สุดท้ายก็ขอให้สอบผ่านโล้ดเด้อ

[SANDSEAME]

+1 ให้เบบี้
ขอให้ทำข้อสอบได้นะคะ

คู่ปานกับแสบ เป็นคู่ที่โหดฮา จริงๆ
แอบอยากเห็นฉากหวานๆของคู่นี้บ้าง
ว่าแต่จะเกิดเรื่องทะเลาะกัรหรือเปล่าเนี่ย

[yochio]

ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดใช้

[M@nfaNG]

แสบก็ยังคงกวนๆน่ารักแบบแสบๆ
ปานก็ยังแสนงอนแบบปานๆ น่ารักกันจริงๆ

[Ferfa]

น้องปานแม่งน่าร๊ากกกน่ากอด

พี่แสบแม่งก็... 

[the_pooh9]

        ซินเจียยู่อี่ ซินนีฮวดใช้   

  เจ้าของบ้าน แล้วก็ลูกบ้านทูกคน จ้า 

              

[mulli]

 

[boboaje]

 . .. . . เย้ น้องปานกลับมาแล้ว  . . . . . เบบี้สุ้สู้ค่า  . . ..

[loveorlike]

  มีความสุขตลอดปีนะเบบี้

มานั่งรอตอนต่อไปแสบปาน หึหึ

 

[Ferfa]

  มารอเบบี้ที่รักของครายหว่า 

[IZE]

มีกล่นแปลกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแล้วนะเนี่ย

[เบบี้]

 

ขอบคุณสำหรับทุกคำอวยพรนะค่ะ

ขอให้ทุกคำอวยพรย้อนกลับไปหาคนอ่านทุกคน ขอให้มีความสุขมากๆนะค่ะ ใครที่อยากเริ่มต้นใหม่อะไร ก็ขอให้เป็นวันนี้เป็นอีกโอกาสที่ให้ทุกคนเริ่มต้นใหม่กันนะค่ะ
เป็นเบบี้ก็เป็นอีกคนที่คิดว่าจะเริ่มต้นใหม่ หลายๆอย่าง

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นสำหรับแสบปานนะค่ะ

ไปแล้วนะค่ะ

วันนี้เพิ่งอ่านหนังสือจบไปเรื่องเดียวเอง เดี๋ยวจะไปอ่านต่อแล้วนะค่ะ

ไม่รู้ว่าวันนี้จะมาต่อได้รึเปล่า ก็ยังไม่รู้ว่าจะอ่านเสร็จกี่โมง กะว่าจะเอาให้จบสามเรื่อง 

รักคนอ่านทุกคนนะค่ะ

จุ๊บๆนะ

ป.ล. พี่มิ้น เข้ามา เค้าอีกแล้วนะ เค้าจะฟ้องพี่ไต๋ เชอะๆ

[nopkar]

^
^
^
จิ้มๆๆๆ

เข้ามาอ่านตอนแสบปานแล้วก็น่าร้ากกกกกไม่แพ้ต้าข้าวเรยอ่ะ

[Salim021]

 


อัพบ่อยๆนะ

[HydrA]

เด็กอะไรเนี่ยะถามซอกแซกจัง
ปานบอกไปเลยว่าไม่จำเป็นที่เธอ
ต้องรู้

[aimaim]

 
ซินเจียยู่อี๊ ซินนี้ฮวดไช้ นะค่ะเบบี้

ขอให้รวย รวย
คิดทอง ได้ทอง
คิดเงินได้เงิน
สุขภาพแข็งแรง
และเจอคนที่ดีๆ ที่รักเบบี้จริง อิอิ 

 

ปล. จะรอเบบี้มาลงนะค่ะ แต่คงสามารถรอได้แค่ถึงตี 2 เอง หุหุ รักเบบี้ กอดเบบี้ ^^ 

[● MaYa~Boy ●]

รออ่านตอนต่อไปคับ

[^ - ^A s A v I n * o *]

แหะๆ รีบๆมาต่อนะครับบบบบบ

รอๆๆๆๆๆๆ ^^

เอาให้สนุกๆเลยนะ

[deedo]

หวัดดีจ๊ะ เพิ่งเข้ามาอ่าน คุณเบบี้แต่งได้สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ขอบคุณนะคะที่ทำให้คนอ่านอย่างเรามีความสุข

[เบบี้]

ตอนที่139 พิเศษ ปานแสบ<2>

ผมนั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่คนเดียวจนหมด เหมือนบ้านนี้ไม่ใช่บ้านกรูเลยแฮะ ดูมันนั่งคุยกันเหมือนกรูเป็นส่วนเกินของบ้านไปเลยครับ
“อาจารย์.(ชื่อจริงไอ้พี่แสบ)กับอาจารย์กุมพ์เหมาะกันดีเนอะ.”เมื่อผมเดินออกมาเอาจานเก็บ นักศึกษาก็กำลังเก็บจานกับอาหารเหมือนกันครับ ผมได้ยินถึงกับหูผึ่ง
“อืม..ก็ว่างั้นแหละ งั้นชั้นก๊อกหักสิย๊ะ”เด็กผู้หญิงอีกคนพูด  ผมยืนมองเด็กสองคนนั้นอยู่นานเท่าไหร่ไม่รู้ครับแต่ก็ต้องสะดุ้ง
“พี่ปานค่ะ..มีอะไรค่ะ.มองพวกหนูจัง”น้องผู้หญิงคนหนึ่งยิ้มถาม
“อ่อ..เปล่าครับ..”ผมตอบส่งๆ ก่อนที่จะเดินไปเก็บจาน
“เดี๋ยวหนูล้างให้นะค่ะ.”เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาทางผม
“อ่อ.ไม่เป็นไรครับ.วางไว้อย่างนี้แหละเดี๋ยวตอนเย็นมีแม่บ้านมาเก็บ”ผมบอก เพราะว่าตอนเย็นจะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดบ้านแบบไปเช้าเย็นกลับตลอดนะครับ
“ไม่เป็นไรค่ะ.พวกหนูกินเดี๋ยวพวกหนูล้างเองค่ะ”เด็กผู้หญิงคนนี้ก็ยังคงเสนอตัว
“อะ..เออ.ครับ...”ผมตอบไป แล้วเดินมาหลบ นั่งอยู่ตรงโต๊ะกินข้าว ที่อยู่ข้างๆครัวนั้นแหละครับ
“พี่ปานนี่ดูเหมือนลูกคุณหนูเลยนะค่ะ”จะเด็กคนไหนพูดละครับ ก็ไอ้เด็กคนเมื่อเช้าที่ถามชื่อผมนั้นแหละครับ
“..เปล่าหรอกครับ..”ผมยิ้มตอบไป
“แล้วมึงไปเสือกอะไรกับพี่เค้า..”เด็กผู้ชายคนอีกคนตอกให้ แล้วนั่งลงตรงข้ามผม
“เป็นหมอหรอครับ.”
“ครับ.”ผมตอบ
“อยู่โรงบาลอะไรหรอครับ.”น้องเค้าถามอีก
“โรงพยาบาล.......................นะครับ.”ผมตอบ
“เก่งจังเลยนะครับ..คงเรียกเก่งมากๆเลยใช่มั้ยครับเนี้ย.”น้องเค้ายิ้มอย่างเป็นมิตร
“ก็เปล่าหรอกครับ.แค่ตั้งใจเรียน..”ผมตอบไป
“แล้วพี่ปานมีแฟนรึยังครับเนี้ย.”น้องผู้ชายอีกคนถาม ผมมองหน้าน้องผู้ชายสองคนสลับกันไปมา แบบมาสัมภาษณ์อะไรกรูเนี้ย
“มีแล้ว..แฟนมันดุด้วยนะมึง..โคตรโหดอะ.”เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง ผมหันไปมอง
“จริงดิจารย์...”ไอ้เด็กผู้ชายคนหนึ่งทำหน้าตกใจ มันคงว่าหน้าละอ่อนแบบผม จะมีแฟนโหดได้ไง
“เออดิ..แฟนมันนะ..โคตรๆโหดนะมึง..ผู้หญิงก็ไม่ให้เข้าใกล้..ผู้ชายก็ไม่ให้เข้าใกล้..โคตรหวงอะ ระวังไว้นะมึง.ดีนะที่วันนี้มันไม่อยู่ไม่งั้นพวกมึงโดนไปละ.”ไอ้พี่แสบพูด ผมมองพี่แสบตาเขม่งเลยครับ ว่าเมิงพูดเหี้ยไรของเมิงเนี้ย
“ผู้หญิงไรอะ..ทำไมโหดจัง”น้องผู้หญิงคนหนึ่งถาม
“แฟนมันเนี้ยแหละ..”ไอ้พี่แสบชี้มาทางผม
“ไปเชื่อมันครับ..”ผมพูดขึ้นเมื่อเห็นน้องๆดูจะเชื่อซะเหลือเกินครับ
“ดูอาจารย์กับพี่ปานสนิทกันจังเลยนะค่ะ”อีเด็กคนนี้เมิงจะอะไรกับกรูนักห๊ะ
“ก็ไม่เชิง.”ไอ้พี่แสบตอบ พร้อมกับทำปากแบะ
“ไปเลยเร็วๆ..เดี๋ยวกรูไม่สอนต่อนะ..”พี่แสบสั่ง
“คราบ..”มันประสานเสียงกันรับ
ผมก็ยังนั่งอยู่ตรงโต๊ะกินข้าวนั้นแหละครับ ไม่รู้จะทำอะไรดี

......................................

“พรุ่งนี้เย็น..พวกเด็กๆมันจะมาทำกับข้าวที่บ้านเรานะ.พรุ่งนี้ถ้างานเสร็จ มันก็อยากฉลองกัน”พี่แสบพูดขึ้น หลังจากที่เด็กๆกลับไปกันหมดแล้วละครับ ผมกับพี่แสบนั่งกินข้าวเย็นกันอยู่
“อืม..ปานเข้าเวรเช้า..”ผมตอบแค่นั้น
“เดี๋ยวปานขับรถไปเองก็ได้นะ.”ผมบอกอีก ที่จริงรถไม่ได้มีคันเดียวหรอกครับ มีสองคัน พ่อซื้อให้ผมหนึ่งคัน แต่พี่แสบมันแทบไม่ยอมให้ผมขับเลยครับ
“ไม่ต้อง.เดี๋ยวกรูไปส่งเหมือนเดิมนั้นหละ.”พี่แสบพูด
“อืม..ก็แล้วแต่.”ผมตอบไป
เย็นนั้นผมก็รีบเข้านอน เพราะว่าพรุ่งนี้ก็มีเวรแต่เช้า เลิกเวรตอนสี่โมงเย็น สบายหน่อย ไม่อดหลับอดนอน ผมกะว่าจะทำงานสักเจ็ดแปดปี เข้าที่เข้าทางก็จะลาออกแล้วละครับ เปิดคลินิกดีกว่า มันคงไม่เหนื่อยเท่านี้
“ฝันดีนะ..”พี่แสบมันกระซิบที่หู หลังจากปิดไฟหมดทุกดวง
“ฝันเปียกนะ..”ผมกระซิบคืนบ้าง
“หึ..กวนนะมึง.”พี่แสบหัวเราะเบาๆ แล้วลูบหัวผม
“เดี๋ยวจะได้เปียกบนที่นอนนี่แหละ..ถ้ามึงยังกวนกรูอีก..เรื่องเมื่อกลางวันยังไม่ได้ชำระเลย”พี่แสบพูดอีกรอบ ผมเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผ่านแสงจันทร์ที่ส่องเข้ามาในห้อง
“พอเลย..ไอ้หื่น”ผมผลักพี่แสบเบาๆ แล้วก็หลับตาลง
“ฝันดีนะฮะ..”ผมบอก ก่อนที่จะหลับจริงๆซะที

...........................................

ตื่นเช้ามาด้วยความสดใสหน่อยครับ อาบน้ำเสร็จ ก็ต้องไล่เตะไอ้พี่แสบเข้าห้องน้ำ เพราะมันชอบทำทะลึ่งตอนเช้าๆตลอดอะ
ตื้ดๆ ๆ ๆ
ผมก็กะว่าจะไม่รับหรอกนะครับ แต่ก็นะ มันไม่วางสักทีนิ ยังไงก็โทรศัพท์แฟนกรูแหละวะ
“ครับ..”ผมกรอกสายไป
“เออ..ขอสายแสบหน่อยค่ะ.”เสียงปรายสายพูด ผมหันดูชื่อ “กุมพ์”
“พี่แสบอาบน้ำนะครับ.”ผมตอบ
“หรอค่ะ..งั้นฝากบอกแสบด้วยนะค่ะว่ากุมพ์โทรมา..”พี่กุมพ์บอก
“ได้ครับ.เดี๋ยวปานบอกให้นะครับ.”ผมตอบไป
“ค่ะ..ขอบคุณค่ะ..”และก็วางไป
“พี่กุมพ์โทรมา..”ผมบอกพี่แสบเมื่อพี่แสบเดินออกมาจากห้องน้ำ พี่แสบพยักหน้านิดๆ ก่อนที่จะเดินไปแต่งตัว
“ลงไปกินข้าวเลยก็ได้นะ..ทำเสร็จแล้ว.”พี่แสบบอก เพราะว่าพี่แสบตื่นมาก่อนนะครับวันนี้ สงสัยลงไปทำกับข้าวก่อนแล้วก็ขึ้นมาปลุกผมอาบน้ำ
“อืม..”ผมตอบ แล้วเก็บของ ก่อนที่จะเดินลงไปข้างล่าง
กินข้าวเสร็จ พี่แสบก็ไปส่งผมที่โรงพยาบาล แล้วก็ไปครับวันนี้มันไม่ขึ้นไปส่ง เห็นบอกว่ารีบ เพราะว่าที่มหาวิทยาลัย มีงาน
ผมก็ทำงานตามปกตินั้นแหละครับ เรื่อยๆ กลางวันก็ลงไปกินข้าวกับเพื่อนๆที่เป็นแพทย์ด้วยกัน
“กับแฟนแกเป็นไงบ้างละปาน”เพื่อนผม ไอ้สาว พวกมันกำลังคุยเรื่องแฟนที่ห่วยแตก แล้วก็หาว่าพวกมันไม่มีเวลาให้นะครับ
“ก็ดีอะ..”ผมตอบไป ถึงแม้ว่าจะมีเรื่องไม่ค่อยเคลียร์ในบางเรื่อง
“หน้าแกชั้นไม่เห็นว่ามันจะดีตรงไหน”ไอ้หนุนพูดเสริมอีกคน
“ก็ไม่อยากคิดมากนิหว่า..”ผมตอบไป
“เออนะ...นู้ๆ..สุดหล่อแกมานู้แล้วยิ้มหน้าบานมาเลย”ไอ้สาวชี้ไปที่รุ่นพี่แพทย์ด้านอายุกรรมที่ตามจีบผมอยู่นะครับ
“ดีครับพี่เทน..”ผมทัก
“พี่นั่งด้วยได้รึเปล่าครับ.”พี่เทนถามแต่มือนี่จับเก้าอี้เรียบร้อยไปแล้วครับ
“เชิญครับ.”ผมบอก
“เป็นไงครับ..งานหนักรึเปล่า”พี่เทนถามผม
“ก็พอตัวอะครับ..”ผมตอบ
“แล้วเย็นนี้ว่างไปทานข้าวกับพี่ได้รึยังครับ..”พี่เทนถามอีก ไม่แปลกหรอกครับ พี่เทนยังไม่รู้ว่าผมมีแฟนแล้ว จะมีก็แต่พวกไอ้สาวนี่แหละที่ทำงานอยู่แผนกเดียวกัน กับพยาบาลไม่กี่คน ซึ่งเค้าก็สนิทกับผมก็ไม่ได้เอาเรื่องผมไปพูด แต่ผมก็ไม่ได้ปิดนะ ถ้าถามก็ตอบตรงๆ
“เออคือ..วันนี้ปานไม่ว่างนะครับ..ขอโทษด้วย”ผมตอบ ยิ้มๆ
“ว้า..อีกแล้ว..”พี่เทนทำหน้าเสียดายนิดๆ
“วันอื่นก็ได้ครับ..เดี๋ยวปานจะหาเวลาแล้วกันนะครับ.”ผมตอบ
“ดีครับ..”พี่เทนยิ้มบานแฉ่งให้ผม
“แหมพี่เทนค่ะ..ไม่คิดจะชวนพวกเราคุยบ้างหรอค่ะ.คุยกับปานอยู่ได้”ไอ้สาวมันทัก
“ขอโทษทีครับ..”พี่เทนยิ้มให้สาว ก่อนที่จะคุยกันอย่างสนุกสนาน
ผมกลับไปทำงานเช่นเดิม จนเย็น ก็เตรียมเก็บของ เพราะพี่แสบมันโทรมาบอกว่าจะถึงแล้วนะครับ
ผมเดินลงมาจนจะถึงรถพี่แสบ ก็มองเห็นไกลๆ เหมือนมีคนนั่งอยู่ในรถด้วย เพราะพี่แสบติดฟิล์มค่อนข้างมืดนะครับ ผมเริ่มเกรงๆแล้วว่าจะเอาไงดี เพราะว่าไอ้พี่แสบก็เสือกไม่เดินลงมารับผม ผมเดินมาหยุดอยู่หน้ารถ ก็เห็นว่าเป็นพี่กุมพ์
“เดี๋ยวพี่ไปนั่งข้างหลังก็ได้ค่ะ”พี่กุมพ์เดินลงมาแทน แทนที่จะเป็นพี่แสบ
“อ่อ..ไม่เป็นไรครับ.เดี๋ยวปานนั่งข้างหลังเอง”ผมตอบ แล้วยิ้มให้ ผมก็งงไม่นิดหน่อยแหละครับ งงมากเลย จะมาทำไมพี่แสบมันไม่บอกก่อน แล้วมันก็ไม่ลงมารับผมด้วย มันคิดว่าผมเป็นอะไรน้องชายมันรึไง ผมทำตัวไม่ถูกทันทีเมื่อกี้ เมื่อเห็นกุมพ์นั่งอยู่หน้ารถ เพราะมันเคยเป็นที่ของผม ซึ่งผมก็ไม่รู้จะพูดอะไร ในฐานะอะไรเมื่ออยู่ต่อหน้าพี่กุมพ์
เมื่อเข้ามาในรถ ต่างคนก็ต่างเงียบครับ
“เดี๋ยวแสบจะบอกให้พวกนั้นซื้ออะไรบ้างละ”พี่กุมพ์ถาม
“ก็มันอยากซื้ออะไรก็ซื้อมาแล้วกัน..เท่าที่มันซื้อได้อะ..เดี๋ยวไงเราก็ต้องไปซื้ออยู่แล้วนิครับ.”พี่แสบพูด ผมก็คิดตาม อ่อนี่จะไปซื้อของกันใช่ป่ะ
“อืม..งั้นเดี๋ยวกุมพ์โทรบอกเองนะ”คำพูดสนิทสนม จนทำให้ผมต้องเกรงและคิดมากขึ้น ผมพยายามไม่คิดไม่พูดแล้วนะครับ ทุกคนก็รู้ว่าที่ผ่านมาผมเป็นยังไง ผมจะเก็บไว้คนเดียวตลอด แต่นี่ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว คำพูดกับการกระทำที่ไม่เหมือนเพื่อนทั่วไปเค้าสนิทกัน มันมากเกินไปอะ เข้าใจรึเปล่าครับ มันรู้สึกได้ ผมไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า ดังนั้นผมถึงไม่พูดไม่ถามพี่แสบไง เพราะผมอาจจะคิดหึงหวงมากเกินกว่าความจำเป็น แล้วมันจะไม่ค่อยดีสำหรับคู่รัก คำพูดที่ทำให้ผมต้องคิดว่า บทสนทนาในรูปแบบนั้นมันต้องเป็นผมไม่ใช่หรอ แล้วทำไมอยู่ต่อหน้าผู้หญิงคนนี้ ต้องเป็นกับผู้หญิงคนนี้ละ มันดูดีกว่าด้วยซ้ำ
แล้วพี่กุมพ์ก็โทรบอกลูกศิษย์เป็นที่เรียบร้อย พี่แสบขับรถมาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ผมหยิบของสำคัญแล้วลงตามมาด้วย พยายามไม่ทำให้ผิดสังเกต แล้วก็ไม่ทำให้เค้ารู้ว่าเราคิดมาก มันดีที่สุดแล้ว
พี่แสบกับกุมพ์เดินไปคู่กันเหมือนผมเป็นส่วนเกินยังไงอย่างนั้น จนผมอยากจะกลับเดี๋ยวนั้นเลยครับ แต่ไม่ได้หรอก กลับไม่ได้
ผมเดินตามทั้งสองคนไป พี่แสบเลือกซื้ออาหารสดกับพี่กุมพ์ที่ดูเป็นคนแม่ศรีเรือน เพราะว่าเลือกของเป็นทุกอย่าง ผิดจากผม ไม่เป็นสักอย่างสักอย่างจริงๆครับ ผมเดินตามแบบไร้จุดหมาย ว่าเค้าสองคนจะหันมามองผมรึเปล่า เลือกกันแบบไม่มองกรูเลยครับ ผมยืนขาแข็งอยู่นาน เบื่อโคตรๆ เพราะว่ายืนรอแบบไม่ได้ทำอะไรเลย มันก็เซ็งไปตามระเบียบแหละครับ
ผมยืนมอง ใจมันเจ็บแปล๊บเมื่อเห็นพี่กุมพ์จับแขนพี่แสบดึงให้พี่แสบให้เดินตาม พี่แสบมันก็เดินหัวเราะเดินตามไปอย่างว่าง่าย
“แง๊ๆๆ..ฮึก...อืออ...”เสียงเด็กที่ไหนร้องวะ ผมหันไปตามเสียง เด็กผู้ชาย ตัวเล็ก ยืนร้องไห้ กับแม่ที่ยืนปลอบแต่ว่าไม่เป็นผล คนหันมองไปมา
“อย่าร้องสิโร้..อะไรของหนูลูก...หยุดร้องเลยนะ..ไม่งั้นแม่ไปพาไปกินไอติมแล้วด้วย.”เสียงคุณแม่เตือนเด็ก
“แง๊ๆๆๆ..”แต่กลับร้องดังกว่าเดิม เมื่อได้ยินว่าแม่จะไปพาไปกินไอติม แม่เด็กหันมามองหน้าผมที่ยืนยิ้มมองอยู่อย่างไม่ลดละ ก็เด็กน่ารักมากเลยอะครับ แต่งตัวก็น่ารักมากเลย ผมชอบมากอะ เด็กแบบนี้
แล้วแม่เด็กก็ทำเป็นไม่สนใจ กับลูกของตัวเอง ที่จริงแม่ของเด็กก็มีลูกผู้หญิงอีกคนที่อุ้มอยู่ แล้วพ่อไปไหนวะเนี้ย ไม่มาช่วยดู
“ไหนครับ..ดูสิ..ร้องไห้ทำไมครับ..หืม..”ผมนั่งยองๆลง แล้วจับเอวเด็ก ก่อนที่จะยิ้มให้ ไอ้น้องโร้นี่มองหน้าผม งงๆ แบบไอ้คนนี้เมิงเป็นใคร
“ชื่ออะไรครับ...”ผมยิ้มถามอีก
“อึก...อืออ...อึก..”มันยังสะอึกไม่เลิก
“เป็นเด็กดีต้องไม่ดื้อกับคุณพ่อคุณแม่รู้มั้ยครับ..ลูกผู้ชายเค้าไม่ร้องไห้หรอกนะครับคนเก่ง.”ผมลูบหัวน้องโร้เบาๆ
“อึก..ตะ..แต่ว่า...โร้อยากได้..ขะ  ของเล่น ฮะ.”ไอ้น้องโร้ พูดไปสะอึกสะอื้นไป ผมหันไปมองแม่เด็กที่ยืนมองผมยิ้มอยู่ห่างๆ
“ไหนครับ.ของเล่นไหน..”ผมถาม ไอ้น้องโร้อีกมือก็ปิดตาตัวเอง อีกมือก็ชี้ไปอีกทาง คงเป็นทางของเล่น
“แล้วทำไมคุณแม่ถึงไม่ซื้อให้โร้ละครับ..”ผมถาม น้องโร้ก้มหน้า ไม่ต้อง ได้แต่สะอึก
“ไหนบอกพี่สิครับ...เดี๋ยวพี่พาไปกินไอศกรีมดีมั้ยครับ..”ผมพูดบอก น้องโร้เงยหน้ามองผม
“พี่จะพาไปหรอฮะ.”น้องโร้รีบถาม เสียงเล็กๆของเด็กน้อย ที่ทำหน้าอยากรู้อยากเห็น ดูน่ารักพิลึกครับ
“ครับ..แต่น้องโร้ต้องบอกพี่ก่อนว่าทำไมคุณแม่ไม่ให้ซื้อ”ผมพูดถามอีก
“กะ..ก็คุณแม่..บอกน้องโร้ว่า.น้องโร้เป็นเด็กไม่ดี..อึก..แต่น้องโร้ไม่ได้เป็นเด็กไม่ดีนะฮะ.”น้องโร้พูดไปสะอึกไปแล้วรีบแก้ตัวทันควัน
“ครับพี่รู้...แล้วทำไมน้องโร้ถึงเป็นเด็กไม่ดีละครับ..”ผมถามอีก
“ก็น้องโร้..ไม่ได้ส่งการบ้านวันนี้..อึก..ก็น้องโร้อยากเล่นกับน้องนิฮะ..”นั้นครับ ไอ้น้องโร้พูดจบก็ร้องไห้ออกมาโฮใหญ่
“ครับๆ...ไม่ร้องน่ะครับ..นะครับ..”ผมอุ้มตัวน้องโร้ขึ้น ถึงแม้ว่าจะตัวโตพอสมควร แต่ก็ยังเล็กอยู่นั้นแหละครับ ไม่ได้เล็กมา แต่ก็ไม่ได้โตแบบเด็กป.สอง อะไรแบบนี้
“อึก...ฮือออ..”น้องโร้มันร้องไม่หยุด
“ไปครับ..ไหนพาพี่ไปดูของเล่นหน่อยสิ.พี่ปานอยากได้จังเลย..”ผมเขย่าตัวน้องโร้
“ไม่ร้องนะครับ..ไหนไปดูกันมั้ย..”ผมถาม น้องโร้ขยี้ตา แล้วพยักหน้า
“ผมขอพาน้องไปดูของได้มั้ยครับ..”ผมหันไปถามพี่สาว คนที่เป็นแม่เด็กนี่แหละครับ เค้าก็คงกลัวแหละ ว่าผมลักพาตัวเด็กรึเปล่า
“ไปด้วยกันเลยก็ได้ครับ..คือผมรู้ครับว่าพี่ไม่สบายใจ”ผมบอก แล้วยิ้ม พี่สาวก็ยิ้มให้
“ผมชื่อปานนะครับ..”ผมบอก
“พี่ชื่อ..ส้มจ๊ะ..เอาไอ้ตัวดื้อนี่อยู่ได้นะค่ะเนี้ย..ดื้อจะตาย”พี่ส้มพูดบอก
“ไม่ดื้อหรอกครับ..แกน่ารักดี”ผมบอกไอ้น้องโร้ กอดผมไม่ปล่อยเลยครับ
“แม่..โร้อยากไปกับพี่ชายคนนี้..”ไอ้น้องโร้มันพูด
“อย่าดื้ออีกนะโร้.”พี่ส้มหันไปดุลูกตัวเอง
“ไม่เป็นไรหรอกครับ..เดี๋ยวผมเลือกเป็นเพื่อนนะครับ”ผมบอก พี่ส้มพยักหน้า กลายเป็นว่าเดินไปคุยไป ผมลืมไอ้พี่แสบไปเลยครับ ผมเดินไปซื้อของกับพี่ส้ม ทำให้ลืมเรื่องหลายๆอย่างได้ ผมก็บอกว่าผมเป็นหมอ มีอะไรก็บอกผมได้ แล้วก็แลกนามบัตรกันไว้ สามีพี่ส้มเสียตั้งแต่ลูกคนที่สองคลอดออกมา เพราะอุบัติเหตุ ความตายมันเป็นเรื่องไม่แน่นอนของคนจริงๆครับ พี่ส้มอยู่กับคุณแม่ กับพี่ครอบครัวของพี่สาว คุยกันไปมา เปิดอกกันไปซะอย่างนั้น
“โร้จะเอาอันนี้..”น้องโร้มันชี้ไปที่หุ่นยนต์กับรถบังคับพร้อมกัน
“ไม่เอานะโร้ไปรบกวนพี่เค้า..”พี่ส้มเตือนลูกชาย เพราะเมื่อกี้ผมเป็นคนบอกว่าจะซื้อให้นะครับ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ..หลานผมก็ไม่มี..ให้ผมซื้อให้เถอะครับ...”ผมตอบ พร้อมกับจับหัวโร้ลูบเบาๆ ไอ้น้องโร้มันเดินไปหยิบรถบังคับ อย่างอยากลำบาก เพราะว่ามันอยู่สูง กับหุ่นยนต์อีกตัว
“งั้นโร้ต้องบอกพี่นะครับ..ว่าโร้จะเล่นมันอย่างทะนุทนอม..ไม่ทิ้งขว้างเข้าใจมั้ยครับ”ผมนั่งลงถาม
“ฮะ..โร้จะดูแลอย่างดีเลยฮะ.ขอบคุณฮะ.”น้องโร้มันยิ้มหน้าบาน
“แล้ว..รินเอาตัวไหนดีค่ะ.”ผมเดินไปหาน้องรินที่ยืนมองรอบๆตัวเอง เพราะว่าเต็มไปด้วยตุ๊กตาบาร์บี้
“ตัวนี้หรอค่ะ..”ผมเดินไปชี้ เพราะว่าน้องรินชี้ไปที่ตุ๊กตาด้านบน
“ค่ะ..”น้องรินตอบ ผมหยิบมาให้ น้องรินไหว้ ก่อนที่จะเอาเข้าไปกอด
ตื้ดๆ  ๆ  ๆ
“ฮะ..”ผมกดรับโทรศัพท์
“มึงอยู่ไหน..”พี่แสบเสียงแข็งถาม
“อยู่แถวตุ๊กตา..”ผมตอบ
“กรูจะกลับแล้ว..มึงไปรอที่รถแล้วกัน..”พี่แสบพูดบอก
“อืม...”ผมตอบแค่นั้น แล้ววางอย่างเหนื่อยๆ พี่ส้มมองหน้าผม
“ไม่มีอะไรหรอกครับ..”ผมบอก
“งั้นเดี๋ยวไปจ่ายเงินกันนะครับ.”ผมบอกกับเด็กทั้งสองคน
“เดี๋ยวพี่ปานจะพาโร้ไปกินไอติมใช่ป่ะฮะ.”น้องโร้เงยหน้าถามผม กับของเล่นที่อยู่ตรงอกอีกสองชิ้น
“ไม่ได้โร้..พี่เค้าต้องกลับแล้ว.”พี่ส้มบอก เค้าคงเห็นว่าเมื่อกี้หน้าผมไม่ค่อยดีนัก
“ไม่เป็นไรหรอกครับ..รับปากเค้าไว้แล้วนิ..ผิดคำพูดเป็นตัวอย่างไม่ดีสำหรับเด็กพอดี”ผมยิ้มให้พี่ส้ม
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ..พี่เกรงใจจะแย่แล้ว”สีหน้าพี่ส้มเกรงใจจริงๆครับ
“ไม่เป็นไรจริงๆครับ..ผมเต็มใจ..”ผมบอกอีก แล้วเดินไปจ่ายเงิน พี่ส้มไม่ได้ขัดผมแต่อย่างใด เพราะจนแล้วจนรอด ผมกับเด็กๆและพี่ส้มก็มานั่งอยู่ร้านไอศกรีมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“พี่กลับไปก่อนเลยนะ..เดี๋ยวปานกลับเอง”ผมบอก
“มึงอยู่ไหน..”พี่แสบถามเสียงแข็ง เสียงรอบข้างเงียบกริบ สงสัยจะอยู่ในรถ
“มากินไอติม..พี่ก็กลับไปก่อนแล้วกัน.เดี๋ยวปานกลับเอง”ผมบอก
“เดี๋ยว..แล้วนี่มึงอยู่กับใคร.”พี่แสบถามอีกครั้ง
“เดี๋ยวปานกลับเอง.แค่นี้นะ.”ผมเลี่ยงที่จะไม่ตอบ แล้ววางไป


...


มาต่อแล้ว อ่านจบไปอีกบท จบไปสองบทเอง เซ็งมากเลยอะ แต่ก็มาต่อให้แล้วน้า
ฝานดีนะค่ะทุกคน
ไปแระค่ะ บับบาย

[dawa_11]

 
ฝันดีเหมือนกันนะจ๊ะ

[Mint]

 

เห้แสบทำเรื่องอีกแล้ว

เครียดดดดดดดดดดด

 

[RN]

ไอแสบสนใจน้องปานหน่อย

[mulli]

หมั่นใส้ไอ้แสบมับ ชิ

[namtaan]

ขอบคุณน้องเบบี้มากจ้า
บวกให้เลย น่ารักที่สุด

แต่ตอนนี้ยิ่งอ่านยิ่งหมั่นไส้แสบ แอบหมั่นไส้มาตั้งแต่ตอนที่แล้ว
แคร์ปานบ้างมั้ยเนี่ย
เซ็งกะมันจริงเลย

[น้ำค้าง]

แสบไม่น่ารักเลย ทีตัวเองไปหัวร่อต่อกระซิกกับหนุ่มอื่นสาวอื่นได้ แต่ปานห้ามทำ แล้วยังไม่สนใจปานอีกด้วย ทำไมปานต้องทนด้วยล่ะ เพราะรักเท่านั้นน่ะเหรอ 
เรื่องแบบนี้บางทีความรักก็สู้ไม่ไหวเหมือนกัน มันเห็นตำตาประจำ มันก็เจ็บปวดนะ

พอปานบอกจะเลิก ไอ้พี่แสบก็จะต้องร้องไห้ไม่ยอมให้เลิก  เอาใจปานพักเดียวแล้วก็เป็นแบบนี้อีกแหละ

ไม่อยากเปรียบเทียบหรอกค่ะเพราะเป็นคนละคน คนละคู่ แต่ข้าวดีกว่าน่ารักกว่าจริงๆ เพราะกล้าแสดงออกมากกว่า ประกาศเปิดเผยว่าเป็นแฟนกับต้าร์ อ่านทีไรรู้สึกอบอุ่นทุกที แต่อ่านแสบกะปานทีไรมันหนาวทุกที

[the_pooh9]

  ให้แสบ หมั่นไส้ ชิส์  ไม่น่ารักเล้ย

สู้ สู้ นะ เบบี้