5. จบ“เชี่ยกายยยยยยย ไม่เจอสองวันมีผัว .. เอ้ย แฟนเป็นตัวเป็นตนนะมึงงงง”
ห๊ะ ประโยคแรกที่เจอหน้ากันในเช้าวันจันทร์คืออะไรเนี่ยยยยยยยยย ไอ้เพื่อนเลว
“ผัวบ้านมึงสิ แล้วก็แฟนที่ไหน กูไม่มี กูโสดดดดดดด” ผมหันไปว๊ากใส่ไอ้พล เพื่อนร่วมกลุ่มที่ปากปีจอแต่เช้า
“แหมๆ IG Facebook ร้อนระอุมากครับเพื่อน” ก็จริงนะครับ แจ้งเตือนมันมาก ตอนนี้ยังเตือนอยู่เลย ผมอยากจะร้องไห้
“แล้วไง ตัวจริงมึงล่ะ นี่มึงมาเรียนไง มันไม่มาส่งเหรอไง” เหอะๆ เพลงถามคำถามนี้ขึ้นมา ทำให้ผมชะงักเลยทีเดียว
เพลงเป็นผู้หญิงครับ เราสนิทกันมากที่สุดในกลุ่มแล้ว เพื่อนในกลุ่มรู้หมดครับว่ารักเทพมัน
แต่เทพมันไม่เคยรู้เลยจริงๆ ผมละเชื่อเลย เพราะทุกๆครั้งที่อยู่ด้วยกันทั้งกลุ่ม
ไอ้พวกนี้ชอบแซวตลอด มันก็ยังมึน ไม่เคยรับรู้อะไรจริงๆ
“เฮ้ยยย นั่นไง เดินมานั่นล่ะ” ไอ้พลครับ มันหันไปเจอเทพกำลังเดินมาทางพวกผม
“มึง กูไปห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา” ผมยังไม่อยากเจอหน้ามันระยะประชิดนี่ครับ ขอไปตั้งหลักแปป
วันนี้ยังไม่ได้เตรียมใจมาเลยนี่นา ผมไม่มีสติ
”ไม่ได้แล้วว่ะ พี่กอล์ฟเดินมานั่น” เพลงครับ ดันหันไปเจอพี่กอล์ฟอีก
“เหยดดดดดดดดดดดด วันนี้รถไฟชนกัน กูเพิ่งรู้ว่ามึงฮอตขนาดนี้” พลมึง เกลียดมึงจริงๆ
“มึงจะไปไหนก็ไปป่ะพล เกลียด !!” ผมพูดใส่หน้ามันเลยครับ รำคาญ
“สวัสดีครับน้องๆ หวัดดีกาย เป็นไงดีขึ้นยัง” พี่กอล์ฟแกทักทายทุกคนครับ แล้วหันมาหาผม ถามเรื่องที่ผมป่วยเมื่อวาน โดยที่มีสายตาของเทพมันมองมาด้วย
เฮ้อออ ผมไม่ชอบเลย มันเหมือนสายตาที่ไม่พอใจอะไรสักอย่าง ไหนว่าไม่รังเกียจไงถ้าผมจะเป็นเกย์ แล้วนี่อะไร เหอะ
“ดีขึ้นแล้วพี่ ขอบคุณมากนะ แล้วนี่ไม่ไปเรียนหรือไง” พี่แกถามมาก็ต้องคุยอ่ะนะ
“ไปๆ ก็แวะมาหาก่อนนี่ไง โห ทำไมต้องไล่ล่ะ” หืมมม น้ำเสียงน้อยใจ
“ไปเรียนสิพี่ เดี๋ยวผมก็ไปเรียนแล้ว” แล้วผมก็บอกพี่แกอีกที อยู่นานแล้วอึดอัดกับสายตายของเทพมากเลยครับ
“โอเคๆ ไปล่ะๆ บาย เดี๋ยวเย็นพี่มารับ กลับคนเดียวใช่ป่ะ” พี่กอล์ฟนี่คนดีจริงๆ
“ครับ ก็ได้ๆ” ผมตอบรับพี่แกไปแบบนั้นโดยไม่คิดอะไร
หลังจากวันที่ผมป่วยครั้งนั้นพี่กอล์ฟก็มารับมาส่งผมแทบทุกวันที่มีเรียนเลยล่ะครับ
เรียกได้ว่าทำคะแนนสุดๆ วันนั้นผมหนีได้ก็หนี เขาจะคิดว่าผมเป็นแฟนกับพี่แกหมดล่ะ
ก็บางทีพี่แกก็ถ่ายรูปผมลง IG Facebook บ้างล่ะ อัพคลิปบ้างล่ะ
ถ้าเกิดว่าผมไม่รับรักพี่แกผมจะเลวไหมเนี่ยยยยย
นี่แค่อาทิตย์เดียวนะ ทุกวันนี้ใช่ชีวิตเยี่ยงเซเลปมากกกก เดินไปไหนทุกคนมองตาม
ผมแอบเบื่อ แอบเซงเหมือนกันนะ
วันนี้เลิกไว แล้วผมก็ไม่บอกพี่แกหรอก ขอผมกลับก่อนล่ะกันนะ หุหุ เฮ้ออออ
ว่าแต่ผมต้องทนดูเทพมันรีบกลับไปหาแฟนอีกแล้วใช่ไหม
หึ เทพมันรีบทุกวันล่ะครับ เหมือนพิมพ์จะโทรหาทุกวัน เลิกเรียนมันก็รีบกลับตลอด
เราไม่ได้คุยกันมาตั้งแต่วันนั้นที่ผมบอกรักมัน
มันคงเกลียดผมแล้ว และความเป็นเพื่อนของเรามันคงจะจบล่ะแล้วล่ะมั้งครับ
ผมไม่น่าพูดออกไปเลยจริงๆ
พรึบ
“เฮ้ยยยยย” ตกใจดิครับ ก็เทพมันมาดึงผม ไม่สิ ลากผมให้เดินตามมัน โอยยย ใครขายาวเหมือนมัน ผมตามมันไม่ทันอ่ะ
“ปล่อย เทพ กูบอกให้ปล่อยยยยย” ผมร้องบอกให้มันปล่อยแล้วก็พยายามดึงมือตัวเองออกจากมือของมัน
“ไม่!! เรามีเรื่องต้องคุยกัน” มันว่าแบบนั้น
“ไม่ คุยอะไร กูไม่มีอะไรต้องคุย ปล่อยยยยย กูเจ็บ” ผมไม่มีอะไรต้องคุยกับมันจริงๆนี่นา บอกไปหมดแล้ว
แล้วอีกอยย่าง ตอนนี้ผมเจ็บข้อมือไปหมดแล้ว
“ขอโทษ แต่มึงก็อย่าดิ้นสิ ไปกับกูดีๆ” มันชะงักไปแปปนึง แล้วหันมาบอกผม พร้อมกับค่อยๆคลายความแรงในการบีบข้อมือลง
มันอยากจะคุยอะไรอีกนะ ผมว่ามันไม่มีอะไรจะคุยแล้วนะ
ผมเดินตามมันไปดี มันพาผมขึ้นรถและขับไปที่หอเราทั้งคู่
มันพาผมมาที่ห้องมัน ปิดประตู แล้วยืนจ้องหน้าผมอยู่แบบนั้น คือต้องการอะไรกันแน่
ผมอึดอัดนะที่มานั่งจ้องกันแบบนี้
“ไหนเรื่องที่จะคุย มากูมานั่งจ้องหน้าคืออะไร” ไม่ไหวล่ะครับ ถามไปตรงๆเนี่ยล่ะ
“เอ่อ คือ .... ” ผมเอียงคอมมองมัน คืออะไรว่ะนั่น
“ว่าไงล่ะ กูง่วง กูหิว จะไปหาไรกินล่ะ” ผมเร่งให้มันพูด ไม่ไหวหรอกครับ
ผมยังไม่อยากได้ยินว่ามันพูดว่าเลิกคบกันเป็นเพื่อน ทั้งๆที่ผมน่าจะเตรียมใจไว้นานแล้ว
“เอ่อ มึง คบกันไอ้พี่กอล์ฟแล้วเหรอ” ในที่สุดมันก็เอ่ยปากถามผมออกมา ว่าแต่มันเกี่ยวกันยังไงนะ
“เปล่า กูไมได้คบกับพี่เขา” ใจจริงก็อยากจะประชดมันนะว่าคบกับพี่แก
เผื่อมันจะสนใจผมบ้าง แต่ผมรู้ว่ามันไม่ได้สนใจไง
“แล้วที่เขามารับมาส่งมึงทุกวันล่ะ คืออะไร” เหอะๆ มันรู้ด้วยเหรอเนี่ย
“เขาก็มารับมาส่งเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอก เขาบอกว่าเขาจะจีบ กูก็เฉยๆ” ผมตอบมันไปแบบนั้น ไม่ได้คิดอะไรจริงๆนี่นา
“มึงเฉยๆ แต่มึงให้เขาไปรับไปส่งเนี่ยนะ คืออะไรว่ะ คนอื่นเขาจะมองยังไง” อ้าว ไอ้นี่ อยู่ๆก็ขึ้นเสียง หาเรื่องกันเฉยเลย
“ถ้ามึงจะพากูมาทะเลาะ มึงให้กูกลับเถอะ การที่ใครคนนึงจีบคนคนนึง มันจำเป็นต้องจีบติดแล้วก็คบกันเป็นแฟนเหรอว่ะ”
ผมถามมันไปแบบนั้น จริงไหมล่ะ จีบคนนี้ใช่ว่าเขาจะตอบรับเป็นแฟนนี่นา
“กูไม่ได้ชวนทะเลาะ แต่กูไม่เข้าใจ มึงบอกไม่ได้คบ การกระทำมึงกับมันคือคบกัน
ไหนจะอัพรูป ไหนจะคลิป ไหนจะไปไหนด้วยกันอีก มึงจะให้กูคิดไง” เอ่อ.....
“พี่เขาติดโซเชียล มึงเข้าใจป่ะ พอกูเจอเขา เขาก็แอบถ่าย ก็ขอถ่ายบ้าง แล้วก็อัพ จะให้กูทำไง
มึงอยากให้กูคบกับพี่เขาใช่ไหม มึงบอกกูมาคำเดียว กูจะทำให้ มึงก็รู้ว่ายังไงกูก็ทำให้มึงอยู่แล้ว”
ผมตอบกลับมันไปแบบนั้น มันรู้ว่าผมตามใจมัน พร้อมทำตามที่มันต้องการเสมอ
ขนาดมันไปกินเหล้าเมาเป็นหมา โทรให้ผมไปรับผมยังไปเลย
หรือแม้แต่มันไม่ให้ผมไปกินเหล้ากับพวกรุ่นพี่สายรหัสผมก็ไม่ไป ถ้าจะไปมันไปด้วย ผมก็ยอม
คนเขาแซวกัน ผมดีใจที่มันดูแลผมดีขนาดนี้ แต่มันไม่เคยคิดอะไร ไม่เคยรู้อะไรเลย
“กู คือ กูไม่อยากให้มึงคบกับเขา” หืม ทำไมกัน
“ทำไมล่ะ ทำไมมึงถึงไม่อยากให้กูคบกับเขา” ผมล่ะอยากรู้จริงๆเลยว่าทำไม
“กูไม่ชอบเวลามึงอยู่กับเขา กูรู้สึกไม่ดี กูหงุดหงิด กูนอยด์ มันบอกไม่ถูกอ่ะ แต่กูไม่อยากให้มึงคบกับเขา”
เหอะๆ ถ้ามันคิดกับผมเกินเพื่อน ผมคงคิดว่ามันหึงผมแล้วล่ะนะ ผมควรรู้สึกดีไหม
“มึงแค่กลัวไม่มีเพื่อนอย่างกูคอยเดินตามหรือเปล่า ก็แค่อาการหวงเพื่อนล่ะน่า
คิดมากทำไมว่ะ นี่ถ้าคิดแบบเข้าข้างตัวเอง กูว่ามึงกำลังหึงกูนะเนี่ย 555555”
ผมแค่นหัวเราะแก้เก้อไปอย่างนั้น
ผมรู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก จริงไหมครับ
“แต่ .... มึงไม่มีทางมาหึงกูหรอก จริงไหม
อืม ช่างมันเถอะ กูกลับห้องล่ะ เผื่อมึงจะไปหาแฟน ไปนะ” ผมรีบบอกกลับห้องแล้วลุกขึ้นก่อนที่น้ำตาผมจะไหล
ผมอยากจะร้องไห้อีกแล้วล่ะครับ
พูดเองเจ็บเอง เฮ้อออออ
“มึงจะไม่คบกับพี่เขาใช่ไหม สัญญากับกูมาสิ” มันบอกผมก่อนที่ผมจะก้าวออกมาจากห้อง
ขาผมที่กำลังจะก้าวออกไป มือที่กำลังจะเปิดประตูห้อง ชะงักค้างแล้วบอกมันกลับไป
“อืม ตอนนี้อ่ะยัง กูยังไม่ได้ชอบเขา กูเพิ่งบอกมึงไปนี่ว่ากูรักใคร
แต่ถ้าวันไหนกูตัดใจได้ แล้วพี่เขายังรอ กูอาจจะคบกับพี่เขานะ
พี่กอล์ฟน่ะ ดีมากเลยนะ เขาดูแลกูดีมาก พอๆกับมึงเลยนะ
ถ้าวันไหนมึงแต่งงาน มึงก็ต้องไปดูแลแฟนมึงใช่ไหมล่ะ ทีนี้ถ้ากู ฮึก ..” ผมหลุดสะอื้นออกมา
หมับ
ผมรู้สึกได้ว่าเทพกำลังกอดผมจากด้านหลัง
แปลกนะ มันไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย
“ทีนี้ ทีนี้ กูคงต้องหาใครสักคนมาดูแลกูบ้างไง มึงบอกเองนี่ว่าอย่างกูน่ะ ต้องมีคนมาดูแล ไม่ใช่ดูแลคนอื่น ใช่ไหม
ฮึก ... พี่กอล์ฟน่ะ เขาบอกว่าเขารอกูตัดใจได้นะ แต่กูไม่รู้หรอกว่ากูจะตัดใจได้ไหม
ฮึก.. วันนึงเขาอาจจะทนไม่ไหว แล้วทิ้งกูไปก็ได้
แต่ตอนนี้เขาบอกว่า เขาขอดูแลกูแทนมึงแหละ ตลกว่ะ เขาต้องไปขอกูกับพ่อแม่กูดิ ใช่ป่ะ”
ผมไม่รู้เลยว่าผมพูดอะไรแบบนี้ออกไปทำไม
ผมไม่รู้ว่าผมจะบอกมันทำไม
ผมแค่อยากให้มันรู้ว่าผมรักมัน
แล้วคงตัดใจจากมันได้ยาก แค่นั้นเอง
ผมรักมันมาตั้งหลายปีนะ ใครจะไปตัดใจง่ายๆ
“แล้วมึงจะมากอดกูทำไมเนี่ย ปล่อยสิ
กูไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองหรอกนะ”
ผมพยายามแกะมึงมันออกจากตัว แต่ยิ่งแกะ ทำไมมันยิ่งแน่นขึ้นล่ะครับ
“มึงไม่อยากให้กูดูแลแล้วเหรอ มึงเบื่อกูแล้วเหรอ
ถ้าไม่ดูแลมึง แล้วจะให้กูไปดูแลใครที่ไหนอีก กูมีแค่มึง” เทพมันพูดถึงเรื่องอะไร
ผม ไม่ เข้า ใจ“ก็ ก็แฟนมึงไง พิมพ์ไง กูดูก็รู้ว่ามึงรักพิมพ์มากจะตาย กูว่ามึงต้องได้แต่งงานกับพิมพ์แน่ๆ
ฮี่ๆ ใช่ไหมล่ะ ถ้า ถ้าเป็นแบบนั้นมึงก็ต้องดูแลพิมพ์น่ะ ถูกแล้ว ฮึก.. ถูก.... ถูกที่สุดแล้ว”
ผมอธิบายมันไปแบบนั้น แรงที่รัดตัวผมก็มากขึ้นทุกที
“กูมีแค่มึง กู ... กูเลิกกับพิมพ์แล้วนะ ตั้งแต่วันที่ทะเลาะกับมึง ตั้งแต่วันที่มึงบอกว่ามึงรักกู
กูก็รู้สึกไม่เหมือนเดิม แปลกไปจนพิมพ์สังเกตได้ พิมพ์ก็เลยขอคุยกับกู แล้วพิมพ์ตัดสินใจบอกเลิกกู
กูขอโทษ ขอโทษที่ทิ้งมึงไว้คนเดียว
ขอโทษ ที่เคยรับรู้เลยว่ามึงรู้สึกไง
บางทีกูอาจจะรับรู้ แต่กูแค่ไม่ได้ใส่ใจกับมัน เพราะกูก็กลัวว่าความสัมพันธ์ของเรามันจะเปลี่ยนไป
ขอโทษที่ปล่อยให้ร้องไห้จนมึงป่วย ทั้งๆที่กูรู้ทั้งรู้ว่าถ้ามึงร้องไห้นานๆ มึงจะไข้ขึ้น
ขอโทษ
ขอโทษทุกๆอย่าง ยกโทษให้กูได้ไหมที่รักของกู”
น้ำเสียงเศร้าสร้อยของมัน กับคำว่าที่รัก ทำให้ผมอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่า
เทพกำลังบอกรัก
กำลังต้องการผม
ผม คิด เข้า ข้าง ตัว เอง ได้ ไหม ?“มึง มึงเลิกกันทำไม เพราะกูเหรอ กูทำให้มึงเลิกกันเหรอ
ขอโทษนะ เดี๋ยวกูจะอยู่ห่างจากมึงเอง มึงไปง้อเขาสิ ไปง้อสิ กว่ามึงจะจีบติด กูรู้ว่ามันยากนะ
มึงคบกันไม่กี่เดือนเอง มึงจะเลิกกันเพราะกูทำไม” ผมแค่ไม่เข้าใจว่ามันจะเลิกกันทำไม เพราะผมเหรอ
ผมนี่แย่จังนะ ทำให้คนที่ผมรักต้องเลิกกับแฟน
“กาย มึงฟังกูนะ
กูรักมึง กูอาจจะรักมึงมานานแล้ว จนกูคิดว่ามึงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตกู
เป็นทุกอย่างของกู จนกูคิดว่ายังไงมึงก็จะอยู่กับกู
แต่การที่กูมีมึงอยู่ข้างๆตลอดเวลามันทำให้กูมองหาคนอื่นที่กูคิดว่าเขาน่าสนใจกว่า
กูเผลอลืมไปว่ากูมีมึงที่อยู่ข้างๆอยู่แล้ว
ขอโทษนะ ตั้งแต่เราห่างกัน กูก็คิดถึงแต่มึง คอยมองหาแต่มึง
แต่กูก็ต้องพยายามสนใจพิมพ์มากกว่า เพราะพิมพ์ยังขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนกู
จนวันที่กูรู้ว่ามันไม่ได้มีแค่กูที่อยากจะมีมึงอยู่ข้างๆ
จนวันที่กูรู้ว่ามีคนจะพามึงไป
กูถึงได้รู้ว่าจริงๆแล้วกู ขาดมึงไม่ได้ กูขอโทษ กูโง่เอง โง่ที่ไม่รู้อะไรเลย”
ฮึก ฮึก ผม ผมไม่เคยรู้เลย ผมไม่เคยรู้เลยว่าคิดว่าผมเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตมัน
แต่ผมจะเชื่อได้ยังไง หรือมันก็แค่อาการของคนที่จะเสียเพื่อนที่อยู่ด้วยกันมาเกือบครึ่งชีวิต
“
กู จะ แน่ใจได้ยังไง ว่ามึงรักกู เทพ มึงไม่เคยมีอาการอะไรเลยนะ
มึงอาจจะดูแล ใส่ใจกู อยู่กับกูตลอดเวลา แต่มึงก็มองหาคนอื่น
ถ้าเป็นอย่างที่มึงพูด
กูคิดเข้าข้างตัวเองได้ไหมว่ามึงรักกูเหมือนที่กูรักมึง
กูคิดไปเองได้ไหมว่าเรารักกัน” ผมถามออกไปอย่างคนไม่รู้อะไรเลย
น้ำตาที่ไหลมันมากจากความดีใจที่ได้ยินคำพูดเหมือนคำบอกรักนั่น...........
แต่ผมก็แค่ ยังไม่มั่นใจ
“คิดเลยกาย กูให้สิทธิ์มึงคิดเต็มที่ อย่างที่มึงต้องการ แต่ขอแค่ ...
มึงไม่ทิ้งกูไปไหนได้ไหม เราไม่ห่างกันแล้วได้ไหม”
“ไม่ให้กูทิ้งมึง ไม่ให้ห่างมึง ในสถานะที่เราเป็นเพื่อนกันอ่ะเหรอ
กูทำให้มึงได้นะ แต่ถ้าวันไหนมึงมีใคร มึงจะห่างจากกูไหม จะทิ้งกูไหม” ผมถามมันไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
คืออยากให้ผมอยู่กับมัน แต่มันก็ยังคงไปกับใครก็ได้อย่างนั้นเหรอ
ช่วยให้ความชัดเจนกับผมหน่อยได้ไหม
เทพค่อยๆหมุนตัวผมให้หันไปมองหน้ามัน แล้วมันก็จ้องหน้าผม เชยคางผมให้มองหน้ามัน
“กาย.....
เรา เป็น แฟน กัน นะ”
O_O ห๊ะ เทพมันว่ายังไงนะ น้ำตาหยุดไหลชั่วขณะ
มันขอผมเป็นแฟนเหรอ จริงๆน่ะเหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลย
ก็ .... ก็มันไม่เคยมีท่าทีมาก่อน หรือว่ามันแกล้งอำผมเล่นเนี่ย
“มึง มึง โกหกกูเหรอ หลอกกูใช่ไหม ให้กูดีใจเล่นเหรอ
เทพ ไม่เอานะ ไม่เอา ไม่แกล้งกูนะ กู .. อุ๊บ” O_o
เทพมันปิดปากผมด้วยปากมัน จูบที่ดูเหมือนไม่มีอะไร
ไม่ได้ดูดดื่มอะไร แต่มันทำให้หัวใจผมพองโต ..
มันทำให้หัวใจผมเต้นแรง
“นี่คิดว่ากูแกล้งมึงอยู่อีกเหรอ ตกลงว่าไง เป็นแฟนกันนะ คบกันแล้วนะ” เอ่อ มันคิดเองเสร็จสรรพเลยอ่ะ
“เทพ กูยังไม่ได้ตอบตกลงกับมึงเลยนะ อย่ามามั่วสิ” ใช่ มันมั่วมากๆ
“กูรู้ว่ายังไงมึงก็ตกลงกับกู ที่รัก” ฉ่า ได้ยินเสียงหน้าไหม้ป่ะครับ
งื้อออออ อย่ามาเรียกที่รักสิฟ่ะ
“มึงว่ากูใจง่ายเหรอ”
“เปล่าเลย โธ่ คิดมากจัง กูหมายถึงว่าในเมื่อมึงรักกู แล้วจะปฏิเสธกูทำไมต่างหาก” มันไม่ได้ต่างกันเลยนะเว้ย
“เอาน่าๆ คิดมาก ตอนนี้คบกัน เป็นแฟนกันแล้ว ฉลองงงงงง”
หมับ
ฟอด ฟอด ฟอด
พลั่ก
“ผลักกูไมอ่ะ” กล้าถามมากมึง
“ก็มึงมาหอมแก้มกูทำไมล่ะ ไอ้บ้านี่ ปล่อยเลย ไม่ต้องมากอด” งื้ออ เทพ มึงอย่ามาเป็นผู้ชายมุ้งมิ้ง กูเขิน
“อ่ะ อ่ะ เขินเหรอ 5555555 พอๆ ไม่ร้องแล้ว ไปล้างหน้า ไปกินข้าวกัน เย็นล่ะ” อืมมมม นั่นสิ หิวแล้ว
ว่าแต่ผมมีแฟนแล้วใช่ไหม เทพมันเป็นแฟนผมจริงๆใช่ไหม
อ่า อะไรจะมีความสุขเท่าได้รักกับคนที่เราแอบรัก ว่าไหมครับ
--------------------------------------------------
End -----------------------------------------------------
** อ้าววว จบเฉยยยย จบแล้วจ้าาาา จบแบบงงๆ
จบแบบนี้แหละ เดี๋ยวยาวแล้วเราต่อไม่ได้
ถ้ามีตอนพิเศษ จะมาลงให้นะคะ
หัวข้อ: Re: ... ไม่ซื่อ ... [จบ] ตอนพิเศษ2 UP 24/08/2017 .. (อ่าน 2523 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก