หัวข้อ: เปลี่ยนเป็นแชร์ "เรื่องเล่าบนรถเมล์" เชิญเล่ากันได้ ขำ เครียด หน้าแตกเล่าได้หมดเลยนะ

[naTerquelA]

^
^
^
^

มาฮารีบน 

[BossoM]

ขอเล่ามั่งนะฮะ


คือเมื่อนานมาแล้ว


โคอาล่าแทบจะไม่เคยต้องใช้บริการรถเมล์ซักเท่าไหร่


เพราะที่บ้านค่อนข้างมีฐานะ(ยากจน)


ไม่นั่งรถเมียก็ใช้วิธีอื่น


วันนั้น  ไปเดินเซ็นทรัลลาดพร้าวซึ่งกว่าจะหาที่จอดรถได้


ใช้เวลาวนอยู่เกือบสองชั่วโมงน้ำมันหมดไปครึ่งถัง


นังเมียและผองเพื่อนก้เสือกเงี่ยนจะไปดูหนังที่รัชโยธินต่อ


ซึ่งกูก็ยิ่งงงว่าทำไมต้องแหกหีบไปดูถึงนั่น


ซึ่งมันก็ให้เหตุผลว่าอยากไปดูจอใหญ่ๆ


แล้วไง.....



ถ้าจะเอารถไปกูก็คงต้องไปวนหาที่จอดรถอีกสองชาติ



นั่งแท็กซี่ไปมั้ย....


มันไม่นั่งกันบอกว่าคนเยอะและช้า......สำคัญ  แพง


อีวิปริตพวกนั้นก็ระริกระรี้ที่จะนั่งรถเมล์

บอกว่าเป็นประสบการณ์ชีวิต.....ซึ่งพวกมันก็ไม่ได้ถามว่ากูน่ะอยากจะมีประสบการณ์ร่วมกันกับพวกมันมั้ย


แต่กูก็ลงเอยด้วยการเบียดกับผู้คนมากมายขึ้นรถเมล์ไป


ทว่า......เรื่องมันไม่ได้สวยงามแบบนั้น


คนแม่งเบียดอย่างที่บอกจริงๆ


กูก็กำลังขึ้นรถ......บอกตรงๆว่าก็แอบประหม่านิดๆ


เพราะเท่าที่กูจำความได้กูเคยขึ้นรถเมล์ตอนไหนก็ไม่รู้


ขึ้นไปแล้วกลิ่นเต่ากูจะไปเตะจมูกคนอื่นเค้ามั้ย


จะมีคนแอบเอากะปู๋มาไถซอกตูดกูมั้ย


กูจะแอบเอามือไปลูบตูดคนอื่นเค้ามั้ย..........ยิ่งคิดมันก็ยิ่งทำให้กูประหม่า


แต่ระหว่างใจคิดจัญไรวกวนอยู่นั้น



"รถมาแล้ว"


เสียงอุทานส่งสัญญาณให้รีบเร่ง


กูก็ทำตามด้วยการรีบวิ่งไปขึ้นรถเพื่อจะได้อยู่ใกล้ๆเพื่อนและเมีย



แต่อีข้างหลังมันทั้งดันทั้งเบียด......กูแทบไม่ต้องก้าวเดิน

แม่งไหลขึ้นรถไปเหมือนบันไดเลื่อน


แต่....


อีสัดตัวไหนไม่รู้แม่งดันกูอย่างเดียว


แถมอีเหี้ยอีกตัวเสือกเหยียบรองเท้ากูอีก


กูขึ้นมายืนอึ้งแดกอยู่บนรถกับรองเท้าที่คาตีนอยู่ข้างนึง


ส่วนอีกข้างนึงอยู่ที่ไหนไม่รู้


นั่งนึกดูทำไมกูไม่ลงรถไปเอา


ทำไมกูไม่บอกให้แม่งหยุดรถ


แต่เสือกยืนตีนเปล่าข้างนึงแล้วเงียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น


หดนิ้วตีนเอาไว้เพราะกลัวคนแม่งเดินมาขยี้โป้ตีน


และอดทนรอจนถึงปลายทาง


เดินกอดคอเมียแล้วเดินกระเดกๆเข้าไปซื้อรองเท้าใหม่


อายมั้ยกูไม่รู้หรอก


แต่กู...........คิดถึงรองเท้าข้างที่กูทอดทิ้งเอาไว้มากมายอ่ะมึง


 

โห เฮีย ไม่ค่อยเลยนะ คริ คริ

[jiki]

คนที่ขึ้นรถเมล์ไม่บ่อย มักตื่นเต้นเสมอค่ะ 
ปล. เราว่าข้างที่หายต้องไม่ใช่puppaหรือช้างดาวแน่ๆเลย

[Dongmin]

เคยนั่งอยู่ๆดีรถเมล์ลงหลุมกระเด้งเกือบชนหลังคา

[♀♥♀DearigA♂♥♂]

เข้ามาฮาเฮียเก่งมากมายยยยย

พอดีว่าอยู่ต่างจังหวัดค่ะ รถเมย์ กว่าจะมาชั่วโมงละคัน รอจนเมื่อยว่างั้น ดีที่ตอนนี้บ้านเขยิบมาติดถนนเลยสบายหน่อย แต่ตอนนี้โดนกักบริเวณไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหน นอกจากอยู่เฝ้าบ้านอย่างเดียว เลยเซ็งนิดหน่อย

ตอนขึ้นรถเมย์ไม่มีอะไรนอกจากรอนานไปหน่อย แต่ตอนลงรถตื่นเต้นทุกที เพราะ กลัวเลยค่ะ ฮ่าๆๆ เครียดมากเลยว่าจะบอกกระเป๋ายังไงว่าลงตรงไหน บ้างทีก็หลอน บางทีก็นั่งเลยมั่ง ไม่ถึงมั่งประจำค่ะ ฮา  บางทีหลับในรถแล้วก็เลยก็มี กรรม ฮ่าๆ

[malula]

เคยนั่งสาย 8 จากพาหุรัดมาอนุสาวรีย์ชัยฯ
มือซ้ายหิ้วถุงข้าวของที่ซื้อมา มือขวาโหนราวเหล็ก ยืนตรงกลาง ๆ คันรถ
โชเฟอร์ตีนผีซิ่งแหลกจะเข้าป้ายตรงอนุสาวรีย์ชัยฯ จะไปสะพานควาย
แต่พอดีไฟแดง พ่อกระทืบเบรคดังเอี๊ยด
ผู้โดยสารที่ห้อยโหนอยู่ก็เทกระจาดรูดไปกองกันที่ด้านหน้า
สภาพตัวเองเวลานั้น ถุงข้าวของกระจัดกระจาย หัวหูกระเซิง
รองเท้าแตะคีบหายไปหนึ่งข้าง อีกข้างขึ้นมาอยู่ที่หน้าแข้ง
และที่สำคัญนึกว่าจั๊กแร้ฉีกขาดซะแล้ว อนาถตัวเองมาก

[HaruCiel]

ตอนนั้นนั่งรถเมย์ฝั่งเก้าอี้เดี่ยวแล้วมันดันตรงกับประตูพอดี มีป้าคนนึงขึ้นมา แล้วพุ่งตรงมาที่ที่เรานั่งเลย พร้อมทั้งเอาแขนเกาะเก้าอี้คนข้างหน้า แล้วจ้องกดดันเราประมาณว่าให้ลุกขึ้น เพราะป้าแกจะนั่งตรงนี้
เรามองด้วยความเพลีย เพราะเก้าอี้ข้างหน้าเราไปอีกสองตัว มันก็ว่างอยู่ แต่ป้าแกจะไม่เดินไป ป้าแกจะนั่งตรงนี้!!!!
 
เจออย่างนี้เป็นอันเซ็งค่ะ

[chaoyui]

ชอบขึ้นรถเมล์ เพราะชอบผู้ชายคนนึงบนรถ
ขึ้นกี่ที เจอทุกทีเลยอะ บุพเพ~

[BaoBao]

เล่า

รถเมล์วิ่งตจว. อ่ะนะ
ตอนนั้น หนีน้ำท่วมกับเกลอไปตจว. ก็ขนตะกร้าสะพายเป้ไป...แบบว่าหลายเดือนกว่ากูจะได้กลับมาบ้าน

มาถึงครึ่งทาง อีกนิดจะถึงหลังเขาแหละ.... ก็ตีตั๋วรถเมลประจำทางของตจว. แบบพัดลม (บ้านนอกมากคะ )

คนเยอะ มะมีที่นั่ง แต่สภาพตรูและเกลอคงน่าเอ็นดูมาก เลยมีน้องผู้ชายละอ่อนน่าเคี้ยว วัยรุ่น แต่งตัวตามสมัย
น้องชายเห็นปุ๊บ ก็ลุกปั๊บ และผายมือให้หญิงเกือบชราไปนั่งเก้าอี้ที่น้องชายลุก มันก็ได้ที่เดียว เราก็นั่งไปพร้อมข้าวของ ระหว่างที่จัดกระเป๋าวางบนตักเรา
น้องชายที่ยืนมาตลอด รอเราจัดของก็เริ่มเดิน
เราก็หันไปยิ้มแล้วขอบคุณน้องชาย

และ.............

































คุณน้องยิ้มให้แล้วเดินไปที่เบาะอีกแถว
และคุณน้องก็เอาตูดนั่งบนหน้าขาเพื่อนชายคร่า---------------- คุณขา อีป้าคนนี้ขอบคุณน้ำท่วมที่พัดพาอีกป้ามาเจอฉาก


น้องชายใจดีนั่งบนหน้าขาเพื่อนชาย เพื่อนชายก็เอามือมาโอบเอวน้องชายใจดี เพื่อนชายเอาแก้มแนบที่หลังของน้องชายใจดี แล้วมองไปที่นอกหน้าต่าง
น้องชายใจดีก็มองไปที่นอกหน้าต่างเหมือนกัน

อ่ะนะ อากาศร้อนมาก รถพัดลม เก่าๆ .....ขับช้า นานมากกว่าจะถึงแต่ละจุด

น่าเบื่อที่สุดสำหรับทุกคนในรถนั้น




แต่มะช่ายสำหรับอีป้าคนนี้คร่า 

[tw.smile]

อยากเล่าบ้าง ,, จะทันไหม ๕๕

สดๆร้อนๆ ณ ประเทศจีน
คือรถเมล์ที่นี่เค้าไม่มีแอร์ ไม่ว่าจะปอ.หรือจะอะไรยังไงก็ตาม
แต่ภายในรถเค้าก็เหมือนรถพรีเมียมบ้านเรานะ คือรถแลดูไฮโซมากกกก แต่เสื-กไม่มีแอร์

ประเดนคือ เป้นที่รู้ๆกันเรื่องกลิ่นมาดามหอมชื่นใจของคนจีน เวลาขึ้นลิฟท์นี่ถึงกับต้องกลั้นหายใจ ไปได้ทีละห้าชั้น ๕๕
รถเมล์ที่่นีถ้าไม่ได้ขึ้นต้นสายก็ต้องยืน เวลายืนเราก็เตี้ย แล้วก็จะได้พบกับน้องเต่าของผช.จีน ที่ซึ่งเวลายืนก็หาได้มีลมจากภายนอกเข้ามาแต่อย่างใดไม่ เราก็ต้องทนน้องเต่าไปจนกว่าจะลงป้าย

ซึ่ง ,, เหิ้กกกกก เกินบรรยาย เคยไปกับเพื่อน ได้นั่งนะ แต่มันเป็นที่นั่งที่หันหน้าเข้าหากัน ไม่ใช่หันหน้าไปหน้ารถ
โอ้ยยยยยย ไม่อยากจะบอกว่าเมื่อยคอสุดอ่ะ กว่าจะได้ลง
เพราะมีน้องเต่าสองตัวอยู่ตรงหน้า กลิ่นน้องเต่าก็อยากจะเข้ามาทักทายโพรงจมูก
ไอ่เราก็เลยจำเป็นอย่างรุนแรงที่จะต้องหันไปรับอากาศบริสุทธิ์จากนอกหน้าต่าง
หันคอตั้แต่ต้นสายยันลงป้าย ลงมานี่คอแทบเคล็ด ๕๕๕

แต่รถเมล์ที่นี่ยอมรับอย่างนึงนะ คือที่ป้ายเค้าจะมีบอกเลยว่ามีสายอะไรผ่านบ้าง
แล้วสายนั้นๆผ่านป้ายไหนบ้าง ดีกว่าเมืองไทยอ่ะจุดนี้
(แต่ถ้าจำชื่อป้ายรถเมล์ไม่ได้ก็ไม่ช่วยอะไรนะเออ ๕๕)


อ่านของทุกคนแชร์มาแล้วเกิดอาการอยากกลับไปขึ้นรถเมล์ไทยอย่างรุนแรง ไทยแลนด์โอนลี่แบบนี้หาไม่ได้จากที่ไหนอีกแล้ว ๕๕

ปล.หวัดดีค่ะพี่หัวแห้ว ;> เห็นว่าเป็นกระทู้พี่นะเนี่ยเลยโพส ฮู๊ววววววววว เดี๋ยวน้องกลับไปจะพยายามห่อคนที่นี่ไปฝาก ๕๕ ถ้าหาได้นะ ^^