18/2...............
" เฮือกกกก "
" นี่มันห้องเรานี่หว่า "
ผมลืมตาขึ้นมา พอตั้งสติได้มองไปรอบๆห้อง นี่มันห้องของผม ที่นอนอยู่ก็เตียงของผม มีแสงสว่างจากโคมไฟข้างเตียงเท่านั้น พอมองไปนอกหน้าต่างฟ้าก็มืดสนิทแล้ว อะ? แล้วผมมาอยู่นี้ได้ไง
" ไอ้จี้ ตื่นแล้วหรอ มึงเป็นไงบ้าง " นิ่มและมะยมที่เปิดประตูห้องเข้ามา นิ่มมันเปิดสวิซส์ไฟทำให้ห้องมันสว่างขึ้นกว่าเดิม ก่อนเดินยิ้มแย้มมานั่งบนเตียงกับผมที่ยังนอนอยู่ ส่วนมะยมนั่งโซฟา
" ฝัน? ความฝันหรอ? "
" มึงโอเคมั๊ย กินน้ำมั๊ย " นิ่มถามแล้วรีบส่งแก้วน้ำให้ผม
" อืม " ผมค่อยๆลุกขึ้นนั่ง แล้วรับน้ำจากนิ่ม
" มึงกูฝัน "
" ฝันว่า.. "
" กูฝันว่า..พวกมึงพากูไปวิศวะ แล้วกูก็บอกชอบไอ้เอื้อ กูบอกมันตั้งสองรอบแหนะ.. รอบแรกคือกูตั้งใจจะแกล้งผู้หญิงคนหนึ่งเลยบอกชอบมัน แต่รอบสองกูบอกพวกมึง แล้วมันเดินมาได้ยิน "
" ตื่นๆ ได้แล้ว ฮ่ะๆๆๆ " มะยมมันพูด พร้อมส่งเสียงหัวเราะ หลังจากมองหน้ากันกับไอ้นิ่ม
" ใช่ม่ะ มึงหัวเราะแสดงว่ากูแค่ฝัน กูไม่บอกมันง่ายๆหรอก "
" เดี๋ยวมึง.. " นิ่ม
" อ้าว แล้วตอนนี้กี่โมงแล้ว ทำไมมึงมาบ้านกูอะ หรือเรามีนัดกัน หรือ.. "
" เดี๋ยวๆๆๆ ไอ้จี้ฟังกูนะ มึงไม่ได้ฝัน^^ "
" ไม่ได้ฝัน หมายความว่าไง? "
" มึงพูดจริงๆต่างหากเล่า! "
" หะะ! "
" มึงพูดว่ามึงชอบพี่เอื้อ เรื่องวันนี้มึงไม่ได้ฝัน ที่มึงพูดมาทุกอย่างเกิดขึ้นจริงๆ " นิ่ม บอกผมว่าเรื่องจริง..
ผลั๊ก
" อ้าวจี้ มึงตื่นแล้วหรอ เป็นลมหรือมึงอดนอน เล่นหลับซะสนิทเชียว " ไอ้แยมที่เปิดประตูเข้ามาในห้องถามขึ้น
" เป็นลม? " ผมเป็นลมหรอ..
" แยม มึงมาก็ดี บอกมันดิ ว่ามันบอกว่าชอบพี่เอื้อจริงๆ เพื่อนมึงเพี้ยน คิดว่าตัวเองฝันซะงั้น "
" อ้าว กูเพี้ยนตรงไหน ก็กูนึกว่ากูฝันอะ " พอตั้งสติได้ ผมก็ด่าไอ้นิ่มเลย
" เรื่องจริงล้วนๆ พูดเองด้วย จำได้ยังเนี่ย? " ไอแยมพูดกระตุ้นให้ผมนึกออก
ผมไปคณะไอ้เอื้อ เอาขนมไปให้ มันพาไปซื้อนมเย็น เจอยัยพี่วาวที่พูดไม่ดีกับเราเท่าไหร่ ผมเลยแกล้งบอกว่าชอบไอ้เอื้อต่อหน้าพี่วาว เพราะตั้งใจจะช่วยมัน พอเอื้อมันถามว่าที่พูดจริงมั๊ย ผมกลัวมันจะล้อเพราะมันยิ้มและมองมาที่ผทไม่หยุด ทำให้ผมอายเลยรีบขอตัวกลับ แต่พอออกมาไม่ไกล ผมก็ไปนั่งอยู่ฟุตบาทเพื่อจะเล่าให้เพื่อนฟัง และพูดคำนั้นอีกรอบ ผมยอมรับว่าชอบมัน แต่ว่า..ไอ้เอื้อมาได้ยินได้ยังไง><
" กูพูดจริงๆ " อะ อันนี้ยอมรับ>/////<
" ช่ายยย แล้วพอมึงพูดจบใช่ป่ะ พี่เอื้อก็มาได้ยิน แล้วพอมึงเห็นหน้าพี่เอื้อ มึงก็เป็นลมล้มลงไปเลยอะ ดีนะที่พี่เอื้อดึงมึงเข้าไปกอดแล้วรับไว้ทัน ไม่งั้นหัวมึงอะ ฟาดฟุตบาทแน่ๆ " แยมพูดพร้อมดึงมะยมที่นั่งอยู่โซฟาให้ลุกขึ้น มันจับมะยมหมุนรอบตัวเองสองสามรอบแล้วดึงมะยมไปกอด เหมือนแสดงละครประกอบให้ผมดู
" แบบนี้เลย แปะๆๆๆๆๆ " นิ่มพยักหน้าหน้ารัวๆ แถมปรบมืออย่างชื่นชมความสมบทบาทของไอ้แยมและความเงอะๆงงๆของไอ้มะยม
" เวอร์! "
" ไม่เวอร์ มึงเป็นแบบนี้เลย " แยมยังยืนยัน
" แต่จี้ นี่มึงอายจนเป็นลมเลยหรอ " มะยมถามต่อ
" -o- กะ..กู นี่เรื่องจริงหรอเนี่ย ? " ผมเป็นลมเพราะตกใจอะ คือผมยังไม่พร้อมที่จะบอกไอ้เอื้อไง แม่งโผล่มาได้ยินตอนผมพูดซะงั้น
" ยังอีก จริง ความจริงล้วนๆ มึงบอกชอบพี่เอื้อโอเคม่ะ " ง่ะ จะซ้ำจะย้ำเพื่อ? ... -_-
" ซึ่งพวกกูแฮปปี้มาก ฮิๆ >< "
" กูแฮปปี้กับพวกมึงมั๊ย ดูหน้า " ผมชี้หน้าตัวเอง แล้วส่ายหน้าไปมา
" ฮ่ะๆๆๆ นี่กูหาข้าวหายามาให้แล้ว ไปๆ ไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวกินยา " มะยมหัวเราะ ก่อนจะเดินมาดึงผมให้ลุกจากที่นอน
" มึง! " ผมลุกขึ้นแล้วเรียกพวกมันเสียงดัง เมื่อนึกสิ่งที่สงสัย
" ว่า.. " ทุกคนตอบ
" แล้วพอไอ้เอื้อได้ยิน มัน.. " ผมถามไม่จบ ได้ตามองตาเพื่อนปริบๆ เพื่อนผมมันกคงเข้าใจอะครับ มันยิ้มกันใหญ่>-<
" พี่เอื้อเขาก็ยิ้มไม่หุบเลยอะดิ แต่พอมึงเป็นลมนะ พี่เขาก็ตกใจใหญ่เลย แถมไม่ยอมขึ้นเรียนเลย พามึงมาส่งกับพวกกูนี่แหละ แล้วกูเลยบอกว่าพวกกูดูมึงให้เอง พี่เขาถึงกลับไปเรียน โอ้ะ! ถ้าจะผลักขนาดนี้ต่อยกูเลยเถอะ " นิ่มจับหน้าผมให้หันไปมองหน้ามัน แล้วยิ้มกว้างประกอบการพูด จนผมอดหมั่นไส้ผลักหน้ามันออกไม่ได้
" พี่เขาเป็นห่วงมึงมากอะ ต่อให้ไม่พูด แต่สายตาหรือการกระทำที่ทำอะ พวกกูโคตรโอเคมากๆเลยนะเว้ย " แยมพูดแล้วจับหน้าผมให้มองมันบ้าง
" มึงก็คงโอเค เหมือนกันน่ะสิ " ไอ้แยมจับหัวผมหมุนไปมองไอ้มะยมที่กำลังพูด " ขอคำตอบ.."
" ..อืม มันก็ดี^^ "
" ....... " พวกมันพยักหน้าพอใจ และรอฟังว่าผมจะพูดอะไรต่อ
" ตอนกูบอกว่าให้คุยๆกันก่อน จีบกันก่อน เอื้อมันบอกกูว่ามันอยากคบเลยมันไม่อยากจีบ โคตรบ้า>< "
" อ้ายยยยย เร้าใจ ดีต่อใจ " แยมมันกรี้ดออกมาจนผมยกมือปิดหูสองข้างแทบไท่ทัน
" กรี้ดทำไมเนี่ย แสบแก้วหูเลย " ผมตีแปะที่แขนมันเบาๆ
" เออ นี่สรุป มึงชอบพี่เอื้อจริงๆใช่ป่ะ " มะยมถาม
" ก็..ถ้าวันนี้ไม่ใช่ความฝัน ที่กูพูดไปก็ความจริงนั้นแหละ -//////- " แม่ง จนมุม ก็ต้องบอกความจริง -.-
" แปลว่ามันยอมรับ ^- ^ " นิ่มกอดหมอนกลิ้งตัวไปมาบนที่นอนผม
" งั้นจะคบกับพี่เขาเลยใช่ป่ะ อ้ายยยย >< " ไอ้แยมดึงผมเข้าไปกอด เดี๋ยวๆจะดีใจอะไรขนาดนั้น
" เฮ้ย บ้า ไม่ใช่ซักหน่อย ยังไม่ครบเดือนเลยเหอะ นี่แค่สามสี่วันเอง " ผมผลักมันออก ก่อนเอานิ้วชี้จิ้มหน้าผากมันรัวๆ คิดๆๆ
" โหยย ไรอะ จะรอให้ครบเดือนเลยว่างั้น มึงชอบพี่เอื้อแล้วนะ " แยม ทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง " จิ! แต่แค่นี้ก็ดีแล้ว อ้ายยยย" ตอนแรกก็ทำหน้าหงิกหน้างอ แต่พอซักพักก็ยิ้มกว้างออกมาเหมืนจะตั้งใจล้อให้ผมอายอีกคน
" ถึงกูจะชอบ แต่ก็ยังไม่อยากคบง่ายๆหนิ ก็ต้องดูๆกันไปก่อนอยู่ดี "
" อะๆ โอเค ^^ " พวกมันทั้งสามคนทำไม้ทำมือโอเค แล้วมองหน้ากันแบบมีลับลมคมใน
" จะทำอะไร ไอ้.. "
" ย้ากกกก กูดีใจอะ / เย้ๆ ไอ้จี้จะมีผัว " แยมลุกขึ้นกอดคอผมให้ล้มลงไปบนที่นอนด้วยกัน พร้อมเอาขาเกี่ยวอย่างรวดเร็ว ตามด้วยไอ้นิ่มและไอ้มะยมที่เข้ามากอด และนอนทับผมกับไอ้แยมพร้อมกัน อ๊าก ผมไม่ใช่หมอนข้างนะ!
" ผัวบ้านมึงสิ! แอ่กกกก หนักๆ กูหายใจไม่ออกกกก " วุ่นวายไปหมดแล้วล้ะครับ
...................
21.59
ยังไม่นอน นอนไม่หลับ>< หลังจากที่เพื่อนผมกลับไป ผมก็หาอะไรทำเพราะจะนอนก็นอนไม่หลับ เพราะก็เพิ่งตื่นด้วยอะนะ
ครืดดดดดดด ครืดดดดด
หมีควาย
ไอ้เอื้อโทรมาอะครับ นี่มันรู้ได้ไงว่าผมตื่นแล้ว หรือมันรู้ว่าผมกำลังรอรับโทรศัพท์มันอยู่ เฮ้ยย จะมันรู้ได้ยังไง><
" อะแฮ่มๆ อืม ว..ว่าไง "
" ตื่นแล้วใช่มั๊ย กูเห็นแชร์รูปหมาในเฟส เลยโทรหา "
" อืม ... " เฮ้อออ ค่อยยังชั่ว นึกว่ามันมียานแม่รับรู้ว่าผมกำลังรอรับโทรศัพท์มันอยู่
" ดีขึ้นยัง? "
ฮึ แค่ประโยคสั้นๆ กลับทำให้ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ ยิ่งนึกถึงคำพูดของเพื่อนผมว่ามันรับผมไว้ตอนเป็นลม แล้วยังมาส่งที่บ้านด้วย ไม่รู้สิ มันรู้สึกดีแปลกๆ ^^
" ดีขึ้นแล้ว สงสัยนอนน้อยด้วยมั๊ง>< " ผมเดินไปที่เตียงแล้วนอนเล่นเอาหมอนข้างมากอดไว้
" งั้นนอนมั๊ย พรุ่งนี้กูค่อยคุย "
" ไม่ๆๆ เออ.. คือกูนอนพอแล้ว เมื่อกี้หลับยาวเลย " ถึงผมจะนอนคุยโทรศัพท์แบบนี้ แต่มันก็ไม่ได้มีความง่วงเลยจริงๆ แอบได้ยินเสียงมันหัวเราะนิดๆออกจากสาย
" หึๆ "
" ......... " หัวเราะอะไรเล่า นี่คิดคำพูดต่อไม่ออกเลย
" กูดีใจนะจี้ "
" หะ? "
" กูดีใจที่ได้ยินมึงพูดวันนี้ "
" อย่าพูดถึงได้ป่ะ " งืออออ โอยยย ผมกลิ้งไปกลิ้งมา ก่อนจะรีบเอาหมอนมาปิดหน้า หวังว่าจะไม่ส่งเสียงอะไรออกไปนะ
" ก็ในหัวมีแต่เรื่องนี้ ไม่พูดไม่ได้จริงๆ หึๆ "
" มึงอะ! เงียบเลย >< " ผมเม้มปากแน่น ต้องกลั้นยิ้มไว้เหมือนกลัวคนที่ปลายสายจะรับรู้
" กูเงียบ งั้นมึงพูด "
" จะให้พูดอะไรเล่า " ไม่รู้ว่าตัวเองจะกลั้นยิ้มไปทำไมอะเนาะ สุดท้ายผมก็ยิ้ม ยิ้ม ยิ้มออกมา ยังไงมันก็ไม่รู้หรอกนะว่าผมยิ้มอะ
" ความรู้สึกวันนี้ก็ได้อะ "
" ไอ้เอื้อ! " ผมอยากจะด่ามันเพื่อกลบเกลื่อนความอาย ไอ้บ้าเอ้ย><
" หึๆ วิดีโอคอลได้มั๊ย อยากเห็นหน้า "
" ... ไม่เอา ไม่อยากเห็น >< " ยังอายอยู่ไง ถ้ามันเห็นว่าผมยิ้มอะ ผมก็จะยิ่งอายน่ะสิ
" แป๊บหนึ่งหน่า "
" ไม่ "
" นิดหนึ่งๆ "
" ม่ายยย "
" นะครับ..นะ "
" อะ..อืมๆ ก็ได้ " งือออ เมื่อกี้เหมือนมันกำลังอ้อนเลยอะ นานๆจะมีอะไรแบบนี้ อยู่ๆใจมันก็ยอมอ่ะ
......
ผมลุกขึ้นจากที่นอนพยายามทำหน้าให้นิ่งๆที่สุดเพื่อนั่งคุยกับมันดีๆ ทันทีที่เห็นหน้าไอ้เอื้อกลับกลั้นยิ้มไม่อยู่อะ ทำไงดี
" แป๊บเดียวนะ " ผมถามย้ำมันอีกรอบ
" อืม หึๆ "
" เอื้อ! มึงจะยิ้มอะไรหนักหนาเล่า! " ผมแทบเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งเถอะให้ตาย
" หึๆ นี่กูยิ้มหรอ " มันแกล้งเอาหน้าเข้ามาใกล้กล้องมากกว่าเดิม
" หยุดยิ้มเลย หยุดมองด้วย! " ผมเอามือไปปิดกล้อง แล้วล้มตัวลงนอนไปบนเตียงอีกครั้ง
" อ้าว ที่ให้เปิดกล้องเพราะอยากเห็นหน้านะ อย่าปิดดิ เร็วๆ ไม่ต้องปิด ฮ่าๆ "
" สลัด! ไม่มีอะไรทำแล้วหรือไง " ผมพูดออกไป สมน้ำหน้าให้มันได้ยินแต่เสียงนี่แหละ ><
" ตอนนี้ก็มีคุยกับมึงไง เปิดกล้องเร็ว จี้คร้าบบบ " ง่ะ -///////- พูดเพราะเฉยเลย มาอารมณ์ไหนนะ
" เออๆ งานการไม่มีทำ? " ผมยอมเอามือออกจากกล้อง ลุกขึ้นนั่งดีๆ แล้วถามมันออกไป
" ให้พักบ้าง งานกูเยอะแล้ว เรียน สอบ เตรียมค่ายอีก " มันตอบและยังยิ้มให้ผมอยู่เหมือนเดิม
" ถ้าเหนื่อยก็สู้ๆแล้วกัน " ผมพูดออกไปเร็วมาก
" หะ? ว่าไงนะ "
" ป้าวว! ไม่มีไร " ผมแกล้งปฏิเสธ แล้วแลบลิ้นใส่มันผ่านโทรศัพท์มือถือ
" หึๆ มีกำลังใจขึ้นมาเยอะเลย " งะ เมื่อกี้มันได้ยินนี่หน่า ทำมาเป็นถามอีกรอบ
" โอย พูดมากจริง>< " ผมเขย่าโทรศัพท์แรงๆ ไม่ให้มันมองเห็นว่าเขิน เขินอยู่โว้ย><
" มึงเลิกอายยัง อย่าเขย่าๆ แล้วนั่งดีๆ อย่าเป็นลมอีกนะ "
" ไอ้เอื้อ! " ผมอ้าปากอึ้งเลยอะ มันล้อผมอีกแล้วเห็นม่ะๆๆ >O<
" ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ "
" กูตัดสายนะ ถ้ามึงล้อกูอะ แม่ง! " ผมชี้หน้ามัน ที่อยู่ในโทรศัพท์
วันนี้ก็หลายเรื่องเหลือเกิน ทั้งเรื่องพี่วาว ทั้งเรื่องที่ผมบอกชอบมัน พีคสุด คือกูเป็นลมครับพี่น้อง ก็อาย อายในอาย อายเกินจะบรรยาย ที่เป็นลม ผมก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงเป็น เอาเป็นว่าคือเรื่องชอบไอ้เอื้อผมยังไม่พร้อม และยังไม่อยากบอกมันอะ เป็นลมก็ตกใจมันอะแหละ โผล่มาได้ยังไงตอนผมพูดเนี้ย แล้วยังมีพี่คนอื่นด้วยนะ อายยยยย
" ไม่ได้ล้อมึงนะ กูกลัวมึงเป็นลมอีกจริงๆ แม่งตกใจเลย " มันพูดเสียงเครียด
" กูก็ยังไม่รู้เลยว่าเป็นลม ตื่นมากูยังนึกว่าตัวเองฝัน "
" ฝันว่าไร ฝันว่าบอกชอบกูเนี่ยนะ " แหนะ! พอพูดดีด้วยหน่อยก็กลับมากวนอีกละ> - <
" หึย ไอ้เอื้อ! กูวางแล้วนะ! " ผมขู่มันอีกครั้ง
" อะๆ จี้ เดี๋ยวๆๆๆ โอเคๆไม่พูดครับ ไม่พูด คุยกันก่อน "
" .............. " โอย อายเนี้ย กูอาย><
" หึๆ โอเคนะ ห้ามวางนะ "
" เออ!! " ผมตอบกระแทกเสียงหน่อยๆ แต่พอมองก็ยังเห็นว่ามันกำลังยิ้มอยู่อย่างพอใจ
" อะๆ เปลี่ยนเรื่องนะ มึงสอบเสร็จวันไหน "
" วันที่ยี่สิบเอ็ด ทำไม? " ยังเคลืองๆอยู่ หมั่นไส้ ( - O-)
" วันเกิดน้ำเงินยี่สิบห้า มันให้กูชวนมึงกับเพื่อนมึงมาด้วย น้องจี้อย่างนั้น น้องจี้อย่างนี้ "
" ฮ่ะๆๆ ได้ดิ^.^ " ผมหัวเราะและตอบตกลง ตลกอะ เมื่อกี้มันแกล้งดัดเสียงน้องจี้อย่างนั้น น้องจี้อย่างนี้
" โอเค เดี๋ยวบอกมัน มันคงดีใจจนพูดไม่หยุด "
" แล้วนี้ได้คุยเรื่องค่ายกับพี่วาวมั๊ย " ผมถามมันขึ้น เพราะบุคคลที่ถูกกล่าวถึงก็เป็นคนที่เกี่ยวข้องของเรื่องวันนี้ แหะๆ
" ไอ้เต็งคุยอะ กูไม่เข้าไป เขาก็เหมือนอยากจะเข้ามาคุยกับกูอยู่นะ แต่กระแตกับอาเชอร์มันลากกูหนี หึๆ "
" ดีแล้ว .. " ผมพูดเสียงเบา ในใจโคตรรู้สึกโอเค^^
" หืม อะไรนะ? "
" ป่าว " ผมตอบแค่นั้น
" ไม่หึงหน่อยหรอ ? "
" อะ.. ไม่หึงสักหน่อย " ผมตกใจนิดๆ ที่มันถามออกมาตรงๆ ผมก็ปากไว ปฏิเสธอย่างเดียว
" หึๆ "
" มึงกูมาคิดดูแล้ว ..มึงว่ากูพูดแรงไปมั๊ยกับพี่วาวอะ "
" แรง คือยังไง? "
" ก็กูเด็กกว่าเขา แล้วกูก็ไปว่าเขาไง "
" มึงก็แค่ปกป้องตัวเอง ใครจะอยากให้คนอื่นดูถูกจริงมั๊ย " นี่มันเข้าใจผมสินะ ค่อยยังชั่วหน่อย
" อืม.. ขอบคุณด้วยนะ ที่พูดเข้าข้างกู "
" กูก็ไม่เห็นมึงจะทำอะไรเขา "
" อืม.. "
" ใครจะอยากให้คนอื่นมาว่าคนที่กูชอบ "
" หะ? "
" ไม่ได้ยินหรอ พูดใหม่ก็ได้นะ กู.."
" ไม่ ไม่ต้องๆ ได้ยินๆแล้ว>< " ผมรีบห้ามมัน ผมได้ยิน ได้ยินชัดเลย เมื่อกี้มันบอกว่าคนที่ชอบ คนที่มันชอบ><
" รู้สึกเหมือนกันอะดิ "
" สัดด เงียบไปเลย " ขอด่าหน่อยเหอะ เข้าข้างตัวเอง หลงตัวเองตลอด
" รู้สึกนิดๆ ก็ยังดี "
" ก็อย่างที่ได้ยินนั้นแหละ! " โอยพูดเองอายเอง ผมเลยรีบเอาหมอนมาปิดหน้าตัวเองไว้ ไม่อยากให้มันรู้
" กูดีใจนะ "
" อ่า >~< " ผมส่งเสียงออกไปแค่นั้น
" เขินได้ แต่ห้ามเป็นลมนะ " O.O เห็นมั๊ยอะ เห็นมั๊ยได้ทีมันก็พูดล้อผมอีกแล้ว
" เอื้อ! มึงแม่งกวน " ผมพูดแล้วมองหน้ามันอย่างหาเรื่อง
" ฮ่ะๆๆๆๆๆ "
" ไปนอนได้แล้ววว ไปเลย " ผมทำท่าไล่มัน จริงๆเราคุยกันนานแล้ว ตอนนี้มันยังอยู่ในชุดนักศึกษาอยู่เลย ผมเลยอยากให้มันไปพักได้แล้ว วันนี้มันคงเหนื่อยมากแล้ว
" อ้าวซะงั้น หึๆ ก็ได้ ฝันดีครับ "
" อืม-////- ฝันดีนะ "
ติ้ด!
ตัดสายไปแล้ว แต่ทำไมใจของผมมันยังเต้นแรงขนาดนี้นะ แถมยังหยุดยิ้มไม่ได้อีก ผมปวดแก้มไปหมดแล้วครับ>/////////////<
-100%-===============================
ขอโทษที่หายไปนานมากนะคะ
มาเขินกันต่อกับเอื้อจีจี้นะคะ ตอนนี้จี้ยอมรับแล้วว่าเริ่มชอบพี่เอื้อ
พอพี่เอื้อจับได้ เป็นลมเลยจ้าทีนี้ ส่วนพี่เอื้อน่ะ เขาดีใจมากกก
พิมกำลังแต่งสองเรื่องคือเรื่องนี้ แล้ว..รักรึป่าว กับอีกเรื่องคือ จับรัก ฝากติดตามได้นะคะ
ก็จะแต่งๆสลับไปมาๆเรื่อยๆ ถ้าคิดออกนะ
ช่วงนี้เครียดนิดหน่อยเลยคิดไม่ค่อยออก แต่งแล้วกลัวไม่สนุก
ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
