ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
[ I ]
‘คู่หูคู่มึน’
ฉายาที่ใครหลายๆคนพร้อมใจกันตั้งให้ดูจะเข้ากับเจ้าของฉายานั้นเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่ามันจะไม่ถึงกับแย่และไม่ถึงกับดีซะทีเดียว แต่เจ้าของฉายานั้นกลับไม่รู้สึกแยแสอะไรกับคำพูดเพียงแค่ลมปากพวกนั้นสักเท่าไหร่นัก
ในเมื่อเขาทั้งสองสามารถดึงดูดผู้หญิงมากหน้าหลายตาให้เข้าหาได้ไม่ขาดปากแม้ภายใต้หน้าตาอันหล่อเหลาของทั้งคู่นั้นจะดูนิ่งและเย็นชาจนไม่น่าคบหาก็ตาม
“พี่ตาร์ขา…วันนี้นีนว่างไปเที่ยวกับนีนมั้ยคะ”
“เพลงคือ…เราชอบเธอนะ”
ทั้งสองหันมาสบตากันเงียบๆทันทีเมื่อผู้หญิงสองคนที่เข้ามาหาพวกเขานั้นหนึ่งคนจัดได้ว่าเป็นผู้หญิงที่’แซ่บ’ที่สุดของคณะนิเทศศาสตร์ และอีกคนที่จัดได้ว่าเป็นผู้หญิงที่’เพียบพร้อม’ที่สุดของคณะเภสัชศาสตร์
แต่ทว่าพวกหล่อนทั้งสองก็คงต้องหอบหิ้วผ้าเช็ดหน้าผืนหนาคอยซับน้ำตากลับไปแทนเพราะภายใต้หน้ากากหนาที่ทั้งสองคนสวมใส่นั้นยังคงไร้ซึ่งร้อยยิ้ม ดวงตายังคงว่างเปล่าและไม่มีทีท่านึกใคร่ในผู้หญิงทั้งสองเลย
อาจจะเรียกได้ว่าเป็นคู่หูคู่มึนที่เย็นชามากที่สุดในตอนนี้ก็เป็นได้
“หูยยยย ไอ้ตาร์ไอ้เพลงพวกมึงสองตัวกล้าทิ้งสองสาวนั่นลงได้ไงวะ”
“เออ เป็นกูนะแม่จะจับมาฟาดให้เรียบไม่เหลือซากเลย”
“หุ่นโคตรเอ็กซ์เลยนะมึง”
เพื่อนในกลุ่มสามสี่คนของทั้งสองพูดขึ้นพลางกระเซ้าเย้าแหย่คู่กรณีไม่เลิก อีกทั้งยังทำตาเล็กตาน้อยใส่เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังคงทำหน้านิ่งไม่เลิก แม้เจ้าหล่อนทั้งสองจะเดินออกไปแล้วก็ตาม
“เลิกทำได้แล้วน่าไอหน้านิ่งๆเนี่ย กูล่ะเบื่อ”
คนที่ดูน่าจะตัวเล็กที่สุดในกลุ่มพูดขึ้นมาบ้าง เขาล่ะสงสัยจริงๆว่าไอเพื่อนสองตัวที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ทำหน้าอย่างอื่นเป็นมั้ยนอกจากนิ่งแล้วก็นิ่ง
และมันก็ชินซะแแล้ว
“ก็กูพอใจ”
คำพูดสั้นๆห้วนๆได้ใจความความพอจะเป็นประโยคบอกเล่าดังออกมาจากกลีบปากเรียวที่ยกขึ้นนิดๆคล้ายจะขำซะมากกว่า เตมินทร์ไม่เคยบอกเหตุผลอย่างอื่นนอกจากพอใจกับการทำหน้านิ่ง เมื่อก่อนพอรู้จักกันใหม่ๆพวกเพื่อนในกลุ่มก็มักจะคอยถามเขาตลอดจนเบื่อและเลิกราไปเอง เพราะถามทีไรก็ได้คำตอบกลับมาว่า
’ก็กูพอใจ’
“สัส มึงก็ตอบงี้มาตั้งแต่ปีหนึ่งจนปีสามแล้วเนี่ย” เพื่อนในกลุ่มบ่นอย่างหัวเสียพร้อมใจกันทำหน้าเซ็ง
“มึงอ่ะเชี่ยเพลง กูไม่ขอคำตอบเดิมนะเว้ยบอกไว้ก่อน”
เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนยาวระต้นคอหันมาทำหน้าง่วงใส่เพื่อนร่างท้วมของตนก่อนจะหาวหวอดๆให้เป็นคำตอบ
ไม่น่าถามก็รู้อยู่ว่าจะตอบอะไร
“กูไปนะ กูง่วง” แล้วก็เดินลุกออกจากโต๊ะไปทันที
“เพลง…รอกูด้วย” เมื่อเห็นฝ่ายนั้นลุกขึ้นเตมินทร์ก็ไม่รอช้ารีบลุกขึ้นตามทันที แล้วใช้วงแขนหนักๆของตนกอดคออีกฝ่ายไว้แน่น
“เชี่ยตาร์ไมมึงนิสัยงี้วะ”
“กูทำไม”
“มึงเอากางเกงในกูไปใส่ได้ไง ถอดออกมาเดี๋ยวนี้เลยไอเหี้ย!”
มือขาวพยายามรั้งขอบกางเกงในของอีกฝ่ายเพราะก่อนที่ฝ่ายนั้นจะทันได้สวมกางเกงยีนส์ตัวหนา หางตาของเขาดันเหลือบไปเห็นกางเกงในสึเลือดหมูของตนไปอยู่บนตัวของอีกฝ่าย
แถมยังเป็นตัวโปรดอีกต่างหาก!
“อะไรน่า ยืมนิดยืมหน่อยทำเป็นขี้งกไปได้เชื่ยเพลง”
“กูไม่ให้มึงถอดออกมาเดี๋ยวนี้เลย!”
“อ้าวเห้ย ดึงอย่างนี้มึงอยากดูน้องชายกูหรอ…อดใจรออีกนิดนะเดี๋ยวกลับมาจะถอดให้ดูจนหนำใจเลย”
“สัสตาร์ จัญไรว่ะ”
“ฮ่าๆ กูไปนะไว้เจอกันนะน้องเพลง”
“สัส”
ชูนิ้วกลางให้พร้อมกับคำด่าแต่อีกฝ่ายดูจะไม่สะทกสะท้านรีบคว้ากางเกงยีนส์ตัวเองขึ้นมาใส่ทันทีเมื่อพิรุณเผลอปล่อยมือ ก่อนจะส่งจูบแล้วจ้ำอ้าวเดินหนีออกจากห้องไปทิ้งไว้เพียงความหงุดหงิดและเจ็บใจให้ดูต่างหน้าแทน
ใครจะคิดว่าไอ้หน้าตานิ่งๆนั่นจะเป็นแบบนี้!
พิรุณกลอกตาไปมาคลึงขมับตัวเองเบาๆเมื่อชักจะเริ่มปวดหัวกับรูมเมทของตนขึ้นทุกวัน ไอ้ที่หน้านิ่งๆเนี่ยมันก็แค่’หน้ากาก’ตัวจริงมันกวนตีนยิ่งกว่าอะไรดีมีแต่เขาคนเดียวเท่านั้นแหละที่รู้
แม่ของทั้งสองเคยเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่สมัยยังสาวๆพอแต่งงานมีลูกและก็คลอดเตมินทร์กับพิรุณออกมา พวกท่านก็จับทั้งสองมาเล่น มาคุย มาอยู่ด้วยกันตลอดเวลาจนพิรุณชักจะรู้สึกเบื่อขี้หน้า ตั้งแต่เล็กจนโตพิรุณเป็นเด็กผู้ชายที่หน้านิ่งมาโดยตลอดบางทีก็ดูเหมือนคนไร้วิญญาณที่ชอบตีหน้ามึนและโลกส่วนตัวสูงจึงไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร จะมีก็แต่ลูกของเพื่อนแม่เท่านั้น จึงกลายเป็นว่าเตมินทร์เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของเขาและรู้จักกันดีพอจนถึงไส้ถึงพุง
ส่วนมันน่ะหรอ
พิรุณแค่นหัวเราะเตมินทร์จัดได้ว่าเป็นผู้ชายที่ดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้ามาตั้งแต่เด็กๆ ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนรักคนเอ็นดูพอโตขึ้นมาหน่อยก็มีผู้หญิงขยันเข้ามาขายขนมจีบให้ไม่ขาดปาก จะเสียก็แต่ว่ามันเป็นคนกวนตีนและหน้าตาของมันก็ด้วยเช่นกัน เวลามันมีแผลกลับมาบ้านแม่มันก็จะคอยมาฟ้องแม่เขาตลอดว่าลูกโดนรังแกอย่างนู้นโดนรังแกอย่างนี้ ทั้งที่จริงแล้วแค่มันทำหน้านิ่งแล้วกระตุกยิ้มมุมปากก็สามารถเรียกบาทาคนอื่นได้แล้ว
แม่เตมินทร์เลยฝากฝังลูกเขาไว้กับพิรุณเพราาะเห็นว่าเป็นเด็กดี ขยันเรียน เรียบร้อย เชื่อฟังผู้หลักผู้ใหญ่ด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องมาจมปลักอยู่กับผู้ชายอย่างเตมินทร์
พิรุณเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงกว้างของตนเอง เกลือกกลิ้งไปมาสักพักก่อนจะค่อยๆหลับตาลงด้วยความอ่อนเพลีย
“เพลง”
“อืม…”
“เชี่ยเพลง…ตื่น”
“อือ…อย่ามายุ่งน่าคนจะนอน”
“ถ้ามึงไม่ลุกกูจะปล้ำมึ-“ ไม่ต้องรอให้จบประโยคพิรุณก็รีบเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงทันทีแล้วก็ทันเห็นอีกฝ่ายยืนหัวเราะอยู่ข้างเตียง
“กลัวกูปล้ำขนาดนั้นเลย”
“หุบปาก รำคาญ!”
“โหยดุอ่ะ”
พิรุณทำหน้าเซ็งก่อนตากลมโตจะเบิกกว้างเมื่อเตมินทร์ตรงเข้ามานั่งบนเตียงแล้วสวมกอดเอวเขาไว้แน่น แถมใบหน้ายังซบอยู่ที่ต้นคอขาวตบท้ายด้วยลมหายใจอุ่นๆ พานให้พิรุณเสียวท้องน้อยวาบแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้เนื่องจากเตมินทร์พึ่งกลับมาจากทำงานให้พ่อซึ่งทำธุรกิจอยู่หลายอย่าง
คงจะเหนื่อยน่าดู
“กูหิวว่ะเพลง ทำอะไรให้กินหน่อย”
เสียงอู้อี้ข้างใบหูทำให้พิรุณต้องหันไปมองนาฬิกาบนผนังข้างหัวเตียงบอกว่าเป็นเวลาห้าทุ่มเศษ ทั้งๆที่พิรุณรู้สึกว่าเขาน่าจะนอนได้เพียงแค่แป๊ปเดียวเท่านั้น แต่เขาจำได้ว่าเตมินทร์ออกไปข้างนอกตั้งแต่ห้าโมงกว่าๆแถมยังไม่ได้กินข้าวก่อนออกไปอีก
กลับมาไม่หิวก็คงจะแปลก
“เออๆเดี๋ยวกูลุกไปทำให้…ปล่อยได้แล้ว”
“ไม่ปล่อย”
“แล้วกูจะลุกไปทำกับข้าวให้มึงแดกได้ไงไอเหี้ย!” พิรุณฟึดฟัดทั้งตีทั้งพยายามแงะแขนแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของอีกฝ่ายที่กอดตนไว้ออก แล้วหันมาถลึงตาใส่เตมินทร์ที่เอาแต่ยิ้มตาปิดเมื่อเห็นเขาหงุดหงิด
เคยบอกมั้ยว่าเวลามันทำหน้าตาแบบนี้...
แม่งโคตรหล่อเลย!
พิรุณสะบัดหัวไล่ความคิดแปลกๆของตนออกไป อยู่กันมาตั้งหลายปีพึ่งจะมามองว่าอีกฝ่ายหล่อเนี่ยนะ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยถามว่าทำไมจากที่เมื่อก่อนเตมินทร์เป็นคนร่าเริง สนุกสนาน เข้ากับคนรอบข้างได้ดีขนาดนี้ถึงต้องมาตีหน้านิ่ง เย็นชาและเงียบขรึมแบบเขาด้วยแถมยังชอบทำตัวติดกับเขาอีกต่างหาก
แต่คำตอบที่ได้…
‘กูกลัวมึงไม่มีเพื่อนแล้วจะเหงาไงน้องเพลงงงงง’
เขาแทบจะยกเท้าขาวๆของเขาประเคนบนใบหน้าอีกฝ่ายหนักๆเสียด้วยซ้ำ
จากนั้นเขาก็ไม่ถามมันอีกเลย…
หัวข้อ: {เรื่องสั้น} ซ่อนใจ 2 ตอนจบ (อ่าน 1906 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก