หัวข้อ: [ครูหนุ่มสุดซ่าส์Vsเด็กบ้าสุดเกรียน]

[samuchii]

โ ห ว ต G 1 & G 2


ม า นั่ ง ร อ น อ น ร อ ค รู ก อ ล์ ฟ สุ ด ห ล่ อ


ม า ต่ อ เ ร็ ว ๆ น๊ า . . .

[SheRbEt]

ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดดึกๆคืนนี้ทั้ง G1 &  G2  อิอิ

 

แล้วเราจารอบทเรียนต่อไปและบทเรียนเสริมค่า แบบว่าขยัน ตั้งใจเรียน รีบมาสอนนะค่ะครูกอล์ฟ

[meawkung02]

เย้ๆๆๆ...จะมาต่อแย้ว...อิอิ

[อิง]

เย้ยย ยังไม่ได้โหวตเลยอะ

ขอโหวต G1&G2 ทั้งคู่เลยนะคะครูกอล์ฟ 

[พี่แก]

ยิ่งกว่า......ความเบื่อหน่าย      คือ   ความเศร้า
ยิ่งกว่า......ความเศร้า           คือ   ความทุกข์
ยิ่งกว่า......ความทุกข์           คือ   ความเจ็บป่วย
ยิ่งกว่า......ความเจ็บป่วย        คือ   การถูกทอดทิ้ง
ยิ่งกว่า......การถูกทอดทิ้ง       คือ   ความเดียวดาย
ยิ่งกว่า......ความเดียวดาย       คือ   การถูกรังเกียจ
ยิ่งกว่า......การถูกรังเกียจ        คือ   ความตาย
และยิ่งกว่า......ความตาย        คือ   การถูกลืม

[อิง]

เข้ามาอีกรอบ

คุณพี่แกเป็นอะไรหรือเปล่าคะ

มีเรื่องไม่สบายใจก็อย่าคิดมากนะคะ สู้ ๆ ค่ะ 

[speedboy]

  :oni2:G1&G2 ทั้งคู่เลยนะคะครูกอล์ฟ

[BiGgYDrIb]

อ่านทันแล้ว ทำไมครูใจร้ายอย่างนี้
คุณพระ(เอก)ทนไปได้ยังไงกัน

โหวตๆๆ
G1 นายโก๋สุดหล่อของครูกอล์ฟ 555555+

[SheRbEt]

พี่ครูกอล์ฟ ไหนบอกจะมาสอนไงคะ เบี้ยวคลาสหรอ 

[อิง]

ย่องเข้ามาดูอีกรอบ

ครูกอล์ฟจ๋า อยากได้อะไรบำรุงร่างกายเปล่า 

หายไปเลยนะเนี่ยะ 

[sodamini]

 


พี่กอล์ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ


น้องโก๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ทำไรกันอยู่เอ่ยยย


แบ่งเวลามาทางนี้บ้างน้า


คิดถึงงงงงงง


G1+G2


อิอิ........


 

[อิง]

 

มายางงงงงง ครูกอล์ฟจ๋า

[pickki_a]

เอาทั้ง G1 & G2 อ่ะคับ
จะให้ดีควรมีบทเรียนเสริม หรือมีใบงานให้ทำเยอะๆนะคับ
 

[K2KARN]

ยะฮูววววววววววว อ่านทันแล้วจ้า ~



งั้นบทเรียนต่อไปขอ G1 แล้วกันนะคะครูกอล์ฟ ,, 

[corncheeze]

 

[andy_kwan]

ครูกอล์ฟหายไปไหนแล้ว
สงสัยแพ้เข็มฉีดยาของน้องโก๋

[LiliLiN]

มานั่งเรียนละ รอครูกอล์ฟเข้าสอน 

[อิง]

มารอครูกอล์ฟเช็คชื่อ 

[LOVE_Child]

  มาแล้วคร้าบบบ  มาแล้ว  หลังจากที่ปล่อยให้คอยกันมาสองวัน

(หลายคนคงคิดว่า(ไอ่)ครูกอล์ฟไม่ค่อยรักษาคำพูดเลย บอกว่าจะมาลงก็ไม่มาลง  อันนี้ยอมรับผิดคร้าบบบ)

พอดีช่วงนี้เกิดเรื่องยุ่งๆนิดหน่อย นิดหน่อยแต่เล่นเอากินไม่ได้ นอนไม่หลับไปสองวันแล้ว วันนี้เลยฮึดขึ้นมาเพื่อทำอะไรบางอย่างเป็นการแสดงความรับผิดชอบอ่ะคร้าบบบ

เรื่องว่าวุ่นๆก็คืดไอ่กอล์ฟเข้าใจอะไรกับพี่แกผิดไปนิดหน่อย ทำให้ไอ่กอล์ฟคิดมาก  (ตอนนี้กำลังจะคุยปรับความเข้าใจกันครับ)

จะอ้อนไอ่โก๋ มันก็ไม่อยู่ให้อ้อน (ไปเที่ยวกับชมรมบาสของเขา) บอกว่าจะไปวันเดียวเมื่อคืนโทรไปก็เสียงเมามากมาย ยังตะโกนบอกเพื่อนอีกว่าเมียโทรมา วันนี้โทรไปอีกก็บอกว่าจะยังไม่กลับแล้ว อีกสองวัน  

จะไปบ้านอาแหมะ อาแหมะก็ไปกรุงเทพ ไปดูแลอาป๊าที่วุ่นๆกับพวกม๊อบทั้งหลายแหล่นั่นแหละครับ

โทรไปหาแม่ ว่าจะกลับบ้าน แม่ก็พูดประชดประมาณว่ายังจำได้เหรอว่ามีแม่อยู่ที่นี่ นึกว่าลืมไปแล้ว แต่ยังไม่ต้องมาคอยกลับมาวันที่15 เพราะวัดแถวบ้านจะมีกฐิน ค่อยมาทีเดียว  

ช่วงนี้ชีวิตไอ่กอล์ฟเลยเหมือนไม่มีใครเลยครับ (ปิดมือถือไม่เล่นเอ็มไม่เข้าเน็ท ทรมานตัวเองน่าดู   )

ไม่เอาแล้วเดี๋ยวนักเรียนของครูกอล์ฟสุดหล่อเซ็งไปด้วย ไปอ่านเรื่องกันดีกว่านะ  


( ขอแอบถอนหายใจอีกที)

[LOVE_Child]

บทเรียนเสริม ~~~ เจแตก

บทนี้เป็นบทต่อจากบทเรียนเสริมที่แล้วนะครับ แบบว่าทุกคนเรียกร้องเหลือเกิน ไอ่กอล์ฟสุดหล่อแสนเท่ห์น่ารักมากมายเลยจัดให้คร้าบบบ

หลังจากที่ลงเรื่องเสร็จ ก็รีบขับรถไปที่บ้านอาแหมะเลยครับ กะว่าจะไปทันมื้อเช้าพอดี แต่ที่ไหนได้ พอไปถึงบ้านเงียบเชียว ถามป้าศรี(แม่บ้าน)ได้ความว่าคุณนาย(อาแหมะ)ไปประชุมเตรียมงานกับทางจังหวัด ส่วนพ่อยอดขมองอิ่มนายโก๋ของไอ่กอล์ฟ ลงมาทานข้าวเช้าเสร็จแล้วก็ขึ้นห้องยังไม่เห็นลงมาอีกเลย

ไอ่กอล์ฟไปเปิดประตูห้องแอบดู เห็นโก๋นอนหลับอยู่ครับ ตอนแรกว่าจะไปปลุก แต่ก็เปลี่ยนใจไว้ให้ตื่นมาเองดีกว่า เดี๋ยวนอนไม่พออารมณ์เสียอีก (ในใจลึกๆอยากไปนอนกอดเลยนะ แต่คิดมาคิดไปเรามีความผิดอยู่นี่นา มาง้อทั้งทีก็น่าจะตั้งใจแบบว่านั่งรอเขาตื่น ดีกว่าแอบเนียนไปนอนกอด)

ลงมาข้างล่างไอ่กอล์ฟก็เล่นเน็ทเข้าไปในเล้าบาง ดูบล็อกของโก๋บ้าง เล่นไปเล่นมาก็ง่วงตาจะหลับเอาให้ได้(ก็ไม่ได้นอนมาเหมือนกันอ่ะ)เลยคว้าโทรไปหาพี่แก กะว่าจะคุยให้หายง่วง คุยไปคุยมาเกือบๆสิบเอ็ดโมงได้มั้งครับ ไม่เห็นโก๋ลงมาซะที แต่ยังไงก็ต้องลงมากินข้าวเที่ยงแหละน่า เลยวางสายจากพี่แก เข้าไปดูในครัวว่าทำอะไรให้กินกลางวันนี้

พอเข้าไปในครัวก็ได้ความว่า หลังจากที่ร่วมโต๊ะอาหารเช้ากับอาแหมะเสร็จ ก่อนที่คุณหนูเล็ก(โก๋)จะขึ้นไปนอนต่อ บอกให้เอาเหล้านอกของคุณท่าน(อาป๊า)ขึ้นไปให้ที่ห้องด้วย แต่ไม่มีใครกล้าเอาขึ้นไปให้ แล้วเมื่อคืนทั้งคืนก็เห็นห้องคุณหนูเล็กไฟเปิดทั้งคืน แล้วคุณนายยังสั่งไว้อีกว่าถ้าเที่ยงแล้วคุณกอล์ฟยังไม่มาให้โทรไปตามด้วย (เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ซะแล้ว เรื่องถึงหูอาแหมะจนได้) ได้ยินเท่านั้นแหละครับ ไอ่กอล์ฟแทบจะวิ่งออกจากครัว แล้วมาคว้าโทรศัพท์กดไปหาพี่แกทันที พอเล่าให้พี่แกฟัง พี่แกบอกว่าไม่ต้องคอยให้มันตื่นแล้ว ขึ้นไปเลย

ไอ่กอล์ฟก็ขึ้นไปซิครับ พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นโก๋หันมามองแต่ยังนอนอยู่บนเตียง แล้วหันกลับไปนอนต่อ ไอ่กอล์ฟก็เดินไปนั่งลงบนเตียง

“เพลงในบล็อกเพราะดีเน๊อะ”ไอ่กอล์ฟพูดขึ้นเสมือนให้รู้ว่าได้เข้าไปอ่านในบล็อกมาแล้วนะ แล้วรู้สึกผิดจริงๆอยากจะมาง้อ แต่ไอ่คุณโก๋มันยังเงียบครับ

“ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำซิครับ เดี่ยวจะเที่ยงแล้วจะได้ลงไปทานข้าวด้วยกัน”เงียบเหมือนเดิมครับ

“พี่ขอโทษ”ยังเงียบเหมือนเดิม

“ตัวเองอ่ะ เค้าขอโทษแล้วนะ เค้าไม่ตั้งใจจริงๆ เค้าแค่พูดบ่นไปเรื่อย เค้าไม่ได้อยากเอาตัวเองไปเทียบกับใครนะ เค้า.........สารพัดอีกร้อยแปดเหตุผลที่ไอ่กอล์ฟสรรหามาพูดครับ”แต่ไอ่คุณโก๋ก็ยังเงียบ แล้วซักพักมันถึงค่อยลุกแล้วเดินเข้าห้องน้ำ

ได้การซิครับ เข้าห้องน้ำอย่างนี้ ไม่มีโอกาสไหนสวยพอเหมาะพอเจาะที่จะใช้ในการง้ออีกแล้ว ไอ่กอล์ฟรีบวิ่งตามเข้าไปในห้องน้ำทันที

“ตัวเอง เขาขออาบด้วยคนนะครับ”นานๆที ไอ่กอล์ฟจะพูดอ้อนๆ ทำตัวปัญญาอ่อนแบบนี้(คิดแล้วขำตัวเองจัง ทำไปได้) แต่โก๋ยังเงียบไม่ว่าอะไร ถอดบ็อกเซอร์ออก เผยให้เห็นปาท่องยักษ์ขนาดเจ็ดนิ้วกว่าๆ(อิอิ บอกซะละเอียดเลย เอาให้สมกับคะแนนโหวตที่อยากอ่าน)

ไอ่กอล์ฟก็จัดการถอดออกเหมือนกันแล้วรีบแทรกตัวไปยื่นข้างหน้าของโก๋ที่เปิดฝักบัวให้น้ำรดตัวอยู่ (ขอเม้าส์หน่อย ท่ายืนมันเท่มากๆๆ มือเท้าสะเอวโชว์กล้ามขากล้ามอก ยืนแยกขานิดๆ เงยหน้าหน่อยๆหลับตาให้สายน้ำรดลงมา ดูแล้วเซ็กซี่มากๆ จะเซ็กซี่ก็ตรงสายน้ำที่มันไหลผ่านกล้ามท้องสวยๆของมันแล้วไหลลงไปตรงปาท่องโก๋ยักษ์ที่มันกระดกขึ้นลงอยู่นั่นแหละ อิอิ)

พอเข้าไปได้ไอ่กอล์ฟก็จับมั๊บเข้าที่ปาท่องโก๋เลยครับ แบบว่าไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลงอะไร ไหนๆก็(เตรียมตัว)เตรียมใจมาง้อเขาแล้วนี่

“พี่จะทำอะไร กินเจอยู่นะ”โก๋มันพูดด้วยเสียงแข็งๆ (แข็งเหมือนปาท่องโก๋ของมันนั่นแหละ ทำปากดีไปได้ ชิชิชิ อุตส่าห์ยอมขนาดยั่วเพื่อง้อถึงขนาดนี้แล้วนะ)

“อืม”ไอ่กอล์ฟตอบสั้นๆแล้วยิ้มๆตั้งใจว่าจะคุกเข่าลงแล้วจัดการกินเจ้าปาท่องโก๋ตัวโตนั่นซะ แต่พอจะนั่งลง ปาท่องโก๋มันหายไปไหน ใครเอาปาท่องโก๋ไปซ่อน เอามานะ (อดเลยกรู)

ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ไอ่โก๋ซิครับ มันเดินหนีออกมานอกห้องน้ำ (ดูมันทำซิ) ก่อนออกมามันทำเป็นพูดลอยๆประมาณว่าทำผิดศีลเดี๋ยวก็หาว่าไม่ให้เกียรติอะไรประมาณอ่ะครับ แสดงว่ามันยังงอนไม่เลิก

ไอ่กอล์ฟอาบน้ำจนเสร็จแหละออกมามันถึงอาบต่อ ไอ่กอล์ฟเลยลงไปที่รอที่โต๊ะอาหารที่มีอาแหมะนั่งคอยอยู่แล้ว พอลงไปถึงอาแหมะก็เอาเลยครับ เทศน์เกริ่นนำก่อนเลยพอคุณชายโก๋ลงมาถึงเป็นเทศน์ชุดใหญ่อาแหมะก็บอกประมาณว่า ไหนว่ารักกันจะดูแลกัน ทำไมมีปัญหาอะไรไม่คุยกัน เอาแต่วิ่งหนีกัน แยกกันอยู่ ถ้าเป็นอย่างนี้ก็ต่างคนต่างอยู่ไปเลยง่ายดี (พูดถึงตรงนี้ไอ่กอล์ฟเจ็บแป๊บขึ้นมาเลยครับ) หนูกอล์ฟเองก็เป็นผู้ใหญ่ มีอะไรก็พูดจากัน ตาหนูเองก็เหมือนกันเมื่อไหร่จะเป็นผู้ใหญ่ซักที....(อีกยาวครับ)....”สรุปอาหารมื้อนั้นโดนเทศน์กันซะยกใหญ่ แต่อาแหมะให้ไอ่กอล์ฟออกมาก่อนนะครับ แล้วก็สอนลูกชายสุดที่รักของเขาต่อไป

ไอ่กอล์ฟก็ขึ้นไปคอยบนห้องแหละครับ พร้อมกดโทรหาพี่แกรายงานสถานการณ์เป็นระยะๆ ว่าควรทำยังไงต่อไปดี ซักพักไอ่คุณโก๋ก็ขึ้นมาครับ มาถึงก็เปิดคอมเล่นเกมเลย ไม่สนใจไอ่กอล์ฟที่(นอนให้ท่า)อยู่ในห้องเลย

“ตัวเอง เล่นเกมอะไรเหรอ สอนเค้าเล่นบ้างซิ”ไอ่กอล์ฟทำตัวปัญญาอ่อนตามเคย พร้อมลากเก้าอี้มันออกจากโต๊ะคอม แล้วนั่งลงบนตักของมัน ตั้งใจเอาก้นอันแสนอร่อยหวานๆไปถูกปาท่องโก๋แบบเต็มๆ

“ไม่เล่นแล้ว เลิก จะนอน”มันพูดแล้วลุกขึ้นปิดคอม ทำเอาไอ่กอล์ฟเกือบตกลงพื้นแน่ะ ดีนะที่ลุกขึ้นทันพร้อมกับมัน

พอมันขึ้นไปนอนบนเตียง ไอ่กอล์ฟก็กระโดดขึ้นเตียงตามเลยครับ(แบบว่าอยากมานาน อิอิ ไม่ใช่แล้ว)ไปนอนลงข้างๆมันแล้วพูดอธิบายเหตุผลนานัปประการให้มันฟัง (ไม่พิมพ์คิดว่าทุกคนคงไม่อยากอ่านตรงนี้)จนมันยอมอ่อนลงเริ่มคุยตอบกลับมาบ้าง มือไอ่กอล์ฟก็เริ่มทำหน้าที่ครับ ไปเขี่ยๆเล่นๆแถวๆกล้ามท้องมัน(ขอบอกว่า กล้ามท้องของโก๋สวยมากๆ แบบว่าถูกใจไอ่กอล์ฟมากที่สุดก็ไอ่ตรงกล้ามท้องนี่แหละ ถ้าไม่นับรวมกับลีลาและขนาดของปาท่องยักษ์ อิอิ พูดอะไรออกไป)

แค่นั้นแหละครับเป็นเรื่องเลย ปาท่องโก๋ยักษ์มันพองขึ้นตอบสนอง แล้วไอ่กอล์ฟก็เลยไปจับเล่นซะงั้น(มันเป็นเหมือนไม่คุ้นมือนะ ก็นะไม่ได้จับมาทั้งเจ็ดแปดแล้ว ปกตินี่จับเป็นว่าเล่น อิอิ)

“พี่กินเจอยู่ อีกแค่วันเดียว ทนหน่อย อย่ามายั่วผม”ดูมันพูด แข็งซะขนาดนั้นยังมาทำเป็น...เดี๋ยวปั๊ด

ไอ่กอล์ฟไม่ตอบอะไรครับ จัดการถอดบ็อกเซอร์มันออกแล้วก็จับปาท่องโก๋เล่นจนหนำใจ ตอนนี้เหมือนไอ่โก๋เองอารมณ์ก็เตลิดแล้วครับ ไม่สงไม่สนมันแล้วช่วงกินจงกินเจ ตอนนี้ขอกินเกย์ก่อนดีกว่า ฮ่าๆ

เล้าอารมณ์กันได้ที่ ไอ่กอล์ฟก็แสดงสิ่งที่คิดว่าไอ่คุณโก๋คาดไม่ถึงอีกเหมือนกัน นั่นไอ่กอล์ฟจัดการลุกขึ้นนั่งบนตัวไอ่คุณโก๋แล้วจัดการในท่าออนท็อปมันซะเลย

“พี่เดี๋ยว ใช้เจลก่อน”ไอ่คุณโก๋เห็นว่าไอ่กอล์ฟทำท่าให้หลุมกอล์ฟกลืนกินปาท่องโก๋ของมัน มันรีบเอามือมายกดันก้นขาวๆเนียนๆของไอ่กอล์ฟไว้ แล้วอีกมือเปิดหัวเตียงควานหาเจล แต่ไอ่กอล์ฟคิดว่าเราทำผิดไว้ยังไงก็ขอรับผิดชอบก็แล้วกัน คิดได้อย่างนั้นก็บังคับให้หลุมกอล์ฟสีแดงอมชมพูกดจิ้มพรวดเดียวกลืนกินปาท่องโก๋หายไปกับตา

ดูเหมือนว่าจะเป็นผล ไอ่คุณโก๋ที่กำลังหาเจลอยู่สะดุ้งเฮือก ตามมาด้วยเสียงซีดดดดดดดดดอย่างยาว แต่ไอ่กอล์ฟซิครับ นั่งจุกน้ำตาเล็ดอยู่นาน จนโก๋เริ่มขยับๆอะไรๆมันก็เข้าที่ กว่าจะเสร็จสรรพก็เล่นไปสามดอกครับ (ดอกแรกไอ่กอล์ฟเสนอตัวเอง อีกสองดอกไอ่โก๋มันบอกว่าของแถมครับ เฮ้อ....กรรมของไอ่กอล์ฟ)

จนบ่ายสามลงมาทานของว่างกับอาแหมะ (ใจจริงไม่อยากลงมาเลย เจ็บก้นโคตะระๆ แสบด้วย มีเลือดออกมาด้วย สงสัยไม่ได้ใช้นานตั้งแปดวัน แถมยังสดๆซะขนาดนั้น) ลงมาพร้อมกันกับโก๋ครับเพื่อให้อาแหมะรู้ว่าเราดีกันแล้วนะ อิอิ

“หนูกอล์ฟ พรุ่งนี้ว่างไหม เดี๋ยวไปโรงเจกับแหมะ ไปทิ้งกระจาดแล้วจะได้ออกเจ”อาแหมะถาม

“เอ่อ....”ไอ่กอล์ฟเลิกลั่ก ทำหน้าไม่ถูก ไอ่ว่างนะมันว่างก็ว่างอยู่หรอก แต่ไอกอล์ฟรักษาศีลไม่ครบเจแตกไปแล้ว ไม่กล้าไปโรงเจให้แปดเปื้อนหรอก มองไปทางไอ่โก๋มันทำตากรุ้มกริ่มยิ้มเล็กยิ้มน้อยส่งมาให้

“พี่กอล์ฟก็บอกแหมะไปดิ่ว่าเจแตกแล้ว”ไอ่โก๋มรึงจะพูดทำเพื่อ........

“อะไรกัน อย่าบอกนะว่าเราสองคนไปแอบกินของชอมา”ของชอคือของคราวอ่ะครับ ของคราวในที่นี้ไม่ใช่อะไรคราวๆนะครับ อธิบายก่อนเดี๋ยวเข้าใจกันผิด ของชอคือพวกเนื้อสัตว์อะไรอย่างนี้อ่ะครับ

“ไม่ใช่ ยังกินเจอยู่แต่เจแตก ฮ่าฮ่า”ไอ่โก๋มันพูดต่อแล้วหัวเราะพร้อมยิ้มๆส่งมาทางไอ่กอล์ฟ อาแหมะมองสลับไปมาแล้วก็ยิ้มๆ ไอ่กอล์ฟก็นังอายแก้มแดงซิครับ ก่อนขอตัวขึ้นห้องไม่กงไม่กินมันแล้วของว่าง(เต้าทึงเย็นเจของโปรดซะด้วย)

ขึ้นไปได้ซักพักก็โทรหาพี่แก(อีกแล้ว) กะว่าจะคุยคอยให้โก๋ขึ้นมา จะได้ชวนกลับอพาร์ตเม้นท์ (อยู่ไม่ได้แล้ว อายอาแหมะอ่ะครับ) คุยไปได้ซักหน่อย น้าแหวน(แม่บ้านอีกคน)ก็ขึ้นมาเคาะประตูห้องแล้วบอกว่า

“คุณหนูเล็กบอกว่าคุณนายฝากมาให้ แล้วถามว่าจะกลับหรือเปล่าค่ะ”น้าแหวนบอกพรางส่งถุงมาให้ไอ่กอล์ฟก่อนที่ไอ่กอล์ฟจะบอกไปว่า กลับเย็นๆ

ไอ่กอล์ฟดูในถุงที่อาแหมะ ฝากไว้ให้กับโก๋แล้ว โก๋มันให้น้าแหวนเอามาให้อีกที ปรากฏว่ามันเป็น

“ผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดในจุดซ่อนเร้น”โฆษณาซะดิบดีว่าใช้แล้วสะอาดหมดจด ไร้กลิ่นอับ เพื่ออนามัยที่ดีของจุดซ่อนเร้นที่ปราศจากแบคทีเรีย

อ่อ....แบบว่า....แล้วที่นี้ไอ่กอล์ฟจะเอาหน้าที่ไหนไปสู้อาแหมะล่ะนี่ จบดีกว่า ยิ่งเล่ายิ่งอาย เขิลลลล

(อีกนิด ที่มาลงเรื่องไม่ได้เพราะเหตุนี้แหละ เหตุอะไรคงรู้นะ แบบว่า กินปาท่องโก๋ยักษ์แบบตะกละไปหน่อย เลยไม่สบายไปสามวันเต็มๆ เฮ้อ.........รู้งี้ใช้เจลซะก็ดี.....)

HHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH


บทเรียนเสริมตอนนี้สอนให้รู้ว่า       “ไม่ง้อด้วยเล่ห์ก็ง้อด้วยกล ไม่ง้อด้วยกลก็ง้อด้วย(ตัว)ตนเอง”


พี่กอล์ฟสุดหล่อ & น้องโก๋สุดเท่ห์

[LOVE_Child]

บทเรียนที่ ๒๖ เจ็บกายเจ็บใจ

ผมมาถึงคอนโดของไอ่น้องต้นได้ ก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวของไอ่น้องต้นแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำเลยครับ โดยไม่สนใจโทรศัพท์ของผมมันสั่นแล้วสั่นอีก(ปิดเสียงตั้งสั่นไว้ครับ) เป็นสิบๆครั้งตั้งแต่ผมออกมาจากบ้านของไอ่โก๋แล้ว แต่ผมก็ไม่รับ ผมวางไว้ข้างนอกก่อนเข้าห้องน้ำ

การอาบน้ำของผมครั้งนี้มันเป็นการอาบน้ำด้วยความเจ็บปวดเป็นที่สุดตั้งแต่เคยอาบน้ำมา ผมหวังว่าสายน้ำที่ไหลออกจากฝักบัวมันจะช่วยอะไรผมได้บ้าง แต่เปล่าเลย เมื่อสายน้ำที่ไหลลงจากกายของผมมาสู่บริเวณจุดบอบช้ำที่สุดของผมในตอนนี้ มันกลับตอกย้ำทำให้นึกถึงว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองถึงแม้ว่าเมื่อคืนผมจะไม่รู้สึกไม่รู้เรื่องอะไรเลยก็ตามที

แต่ร่องรอยต่างๆบนตัวของผม และความบอบช้ำที่ผมได้รับ ทำไมผมจะไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ตอนนั้นจำได้ว่าอาบน้ำไปก็ตัวสั่นไป ไม่ใช่เพราะหนาวนะครับ แต่มันสั่นเพราะความโกรธ เพิ่งเข้าใจว่าโกรธจรตัวสั่นเป็นยังไงก็วันนั้นแหละครับ ความเจ็บแสบที่มันเกิดขึ้นที่ใจมันพอๆกับความเจ็บแสบที่เกิดขึ้นกับทางกายของไอ่กอล์ฟตอนนี้

อาบน้ำเสร็จออกมา จำได้ว่าตอนเช็ดตัวแล้วเช็ดก้นยังมีเลือดไหลซิบๆซึมออกมาเลย (จำได้อีกว่านับจากวันนั้นว่าเวลาถ่ายทุกข์หนักจะมีเลือดปนออกมาด้วยแล้วแสบสุดๆเป็นอยู่เกือบๆอาทิตย์เห็นจะได้) ผมส่องกระจกเห็นรอยแดงช้ำเป็นจ้ำๆบริเวณรอบหัวนมสีชมพูสดสวยของผม บริเวณตรงท้องน้อยก็มี ตรงซอกคอก็มีด้วย การได้เห็นรอยเหล่านั้นยิ่งตอกย้ำความเจ็บแค้นเคืองโกรธมากขึ้นเป็นเท่าตัว (ปกติมีแต่ไอ่กอล์ฟทำรอยแบบนี้ให้คนอื่น คราวนี้โดนทำเอง สมไหมล่ะ)

ผมออกมาใส่เสื้อผ้า เห็นไอ่น้องต้นมองผมด้วยแววตาที่สงสารผมมาก

“พี่กอล์ฟ น้องเขาโทร...ม...า....”ไอ่น้องต้นพูดขึ้นพร้อมชูมือถือผมให้ดู

ผมยกมือทำท่าห้าม แล้วไอ่น้องต้นก็เงียบไป ผมแต่งตัวเสร็จแล้วก็ไปล้มตัวลงนอนที่เตียง ตอนนี้ความรู้สึกของผมมันชัดเจนกว่าเดิม อาจจะเป็นเพราะความโกรธเริ่มคลายลงแล้วด้วยมั้ง ผมถึงรู้ว่าผมระบมไปทั้งตัวปวดตามเนื้อตามตัวแบบว่าเหมือนมันจะฉีกแยกออกจากกันโดยเฉพาะช่วงล่างตรงก้น(อร่อยๆหวานๆที่ไอ่โก๋มันชอบ อิอิ) ตามตัวมันรู้สึกรุ่มๆเหมือนจะเป็นไข้ด้วย

ไอ่น้องต้นเดินมานั่งที่เตียงพร้อมกับชูมือถือของผมประมาณว่าโทรมาอีกแล้ว ผมส่ายหัวเป็นการปฏิเสธ ไอ่น้องต้นก็ทำท่าประมาณว่าปิดเครื่องไหม ผมเลยพยักหน้า พอไอ่น้องต้นปิดมือถือของผมเสร็จก็นอนลงข้างๆผม

“พี่กอล์ฟ ต้นรักพี่กอล์ฟนะครับ”น้องต้นพูดเบาๆแล้วเอื้อมมือมากอดผม

ไอ่กอล์ฟสะดุ้ง อาจจะยังเป็นเพราะผวาอยู่มั้ง พอได้สติก็พยักหน้ารับ

“พี่กอล์ฟ ยังมีต้นนะครับ”

ผมพยักหน้ารับ ค่อยๆเอื้อมมือไปโอบกอดน้องต้นแต่มือผมยังกำแน่นด้วยความโกรธ ตอนนั้นผมคิดว่าไอ่น้องต้นก็น่าจะรู้ว่าผมโดนอะไรมา

“พี่กอล์ฟครับ ตอนพี่กอล์ฟอุ่นๆร้อนๆเหมือนจะเป็นไข้เลยนะครับ เดี๋ยวต้นไปเอายามาให้ทานดีกว่า”ไอ่น้องต้นพูดเสร็จทำท่าจะลุกขึ้นแต่ผมโอบกอดไว้แน่นจนไอ่น้องต้นลุกไม่ขึ้น ในตอนนั้นไม่รู้เหมือนกันว่าคิดอะไร รู้แต่ว่าไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น อยากนอนแล้วมีคนโอบกอดอย่างนี้

“ถ้าไม่ทานยาก็นอนนะครับ ตื่นขึ้นมาอะไรๆมันจะได้ดีขึ้น ต้นก็จะนอนตรงนี้”ไอ่น้องต้นมันเอาหัวมาซุกตรงหน้าอกผมถูกบริเวณนมผมที่มีรอยช้ำทำให้เจ็บ ไอ่กอล์ฟเลยขยับตัวออกหน่อยหนึ่งแล้วก็นอนหลับไป

ตื่นขึ้นมาอีกทีบ่ายกว่าๆแล้วครับ คราวนี้ไอ่กอล์ฟแบบว่าไม่มีแรงเลย ปวดไปหมด เจ็บไปหมด ขนาดจะพูดเรียกไอ่น้องต้นก็ไม่มีเสียงออกมาครับ จะยกมือก็ไม่ขึ้น มันระบมไปทั้งตัว ตรงก้นเหมือนมีใครเอาอะไรหนักๆมาทุบแล้วทับเอาไว้อ่ะครับ ทั้งเจ็บหน่วงๆขยับตัวไม่ได้ (ใครที่เคยเป็นไข้หวัดใหญ่จะรู้ครับว่ามันเป็นมันยังไงมันประมาณนั้นแหละครับ แต่คูณสองก็ไอ่กอล์ฟเจ็บก้นด้วยนี่ครับ)

“พี่กอล์ฟตื่นแล้วเหรอครับ”น้องต้นรู้สึกตัวงัวเงียตื่นขึ้นแล้วถามผม

“อุ๊ย ทำไมพี่ตัวร้อนอย่างนี้ ต้นว่าไปหาหมอดีกว่า”ไอ่น้องต้นท่าทางตกใจมากครับ

ผมส่ายหน้าพยายามจะพูดแต่เสียงมันแหบพร่า

ไอ่น้องต้นเลยไปเอาน้ำมาให้ดื่มครับ พอดื่มน้ำแล้วค่อยยังชั่ว พอจะมีเสียงออกมาได้นิดหน่อย

“ไม่... เอายามา....ให้พี่กิน...ก็พอ”ผมพูดด้วยเสียงที่แหบพร่า เสียงขาดเป็นกระท่อนกระแท่น

“ไม่ได้พี่กอล์ฟ ตัวร้อนไข้สูงขนาดนี้ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมา ต้นจะทำยังไง ยิ่งนอนอยู่ที่ห้องของต้นด้วย ต้นกลัวผีนะ”อ้าวนึกว่าห่วงกรู ที่จริงมันกลัวกรูตายในห้องมันแล้วเป็นผีนี่หว่า

“พี่ไม่ตาย...ง่าย..ๆ...หรอก....แต่มีอีกคน....ต้องตาย”ผมยังคงพูดแบบเสียงขาดๆหายๆเช่นเดิม

“พี่กอล์ฟ สภาพพี่แบบนี้จะตายเองซิไม่ว่า ไปหาหมอนะเชื่อต้น”ไอ่น้องต้นทำท่าจะมาประคองผมขึ้นจากเตียง แต่ไอ่กอล์ฟใช้เรี่ยวแรงที่เหลือน้อยขืนตัวไว้

“ถ้าพี่อยากจะเอาคืน ต้องรักษาตัวไว้ก่อนนะครับ”ไอ่น้องต้นใช้ไม้นี้เข้าล่อผมก็เริ่มใจอ่อนครับ คงเป็นเพราะไอ่น้องต้นรู้จักนิสัยผมดีมั้งเลยใช้ไม้นี้

หลายคนคงสงสัยซินะครับว่าทำไมผมถึงไม่อยากไปหาหมอ ไม่ใช่ว่าผมจะกลัวหมอนะครับ แต่ผมอยากจะซึมซับความเจ็บปวดเหล่านี้เอาไว้ต่างหาก ซึมซับเอาไว้แล้วไปเอาคืนให้มันสาสม (ผมมันพวกซาดิสก์มั้งครับ ผมรู้แต่ว่าถ้าใครทำให้ผมเจ็บ มันต้องเจ็บยิ่งกว่า)

ไอ่น้องต้นกล่อมผมอยู่อีกนาน แต่จนแล้วจนรอดก็พาไอ่กอล์ฟไปหาหมอไม่ได้ ไอ่น้องต้นเลยไปหาซื้อยามาให้กินครับ เป็นพวกยาแก้ปวด ยาแก้อักเสบอะไรประมาณนี้ แล้วไอ่น้องต้นก็อีกล่ะครับคอยหาข้าวน้ำให้ไอ่กอล์ฟกิน ทั้งเช็ดตัวให้ คอยถามไอ่กอล์ฟว่าจะเอาอะไรเพราะตลอดเกือบสามวันไอ่กอล์ฟได้แต่นอนจมป่วยอยู่แต่บนเตียง ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะทำอะไรเลย (ขนาดนอนอยู่บนเตียงสามวันยังใส่กางเกงในไม่ได้เลยครับ แบบว่ามีเลือดไหลซิบๆออกมาจากก้นของไอ่กอล์ฟตลอด ไอ่น้องต้นก็ได้แต่เอาผ้าเช็ดตัวผืนเก่าๆมารองกันเปื้อนอีกที)

ผ่านไปได้ประมาณสามสี่วัน (ดีนะที่เป็นช่วงปิดเทอม) อาการเป็นไข้ของไอ่กอล์ฟเริ่มดีขึ้น แต่การปวดตามเนื้อตัวยังมีอยู่โดยเฉพาะจุดสำคัญๆของผม ส่วนไอ่ร่องรอยต่างๆก็ยังไม่จางหาย ในความคิดของผมตอนนั้นคิดแต่ว่าชาตินี้หรือชาติหน้าอย่าได้เจอะได้เจอกับมันอีกเลย เกลียดๆๆๆๆๆ เกลียดที่สุด (ผมคงลืมไปมั้งว่าเกลียดสิ่งใดย่อมได้สิ่งนั้น) หรือเป็นกรรมตามสนองผมแล้ว ที่ทั่วไปทำใครต่อใครไว้ แต่นิสัยแย่ๆอย่างนั้นผมเลิกมานานแล้วนะ แล้วตอนนี้ผมก็มีรักเดียวคือไอ่น้องต้น

ใช่ซิผมลืมนึกถึงความรู้สึกของไอ่น้องต้นไปเลย เวลาเช็ดตัวให้ผมไอ่น้องต้นต้องเห็นร่องรอยเหล่านั้นแล้วไอ่น้องต้นจะรู้สึกยังไง ขนาดผมเองแค่เห็นในกระจกตอนอาบน้ำในตอนนั้นยังแทบจะอยากกรีดเนื้อของตัวเองที่มีรอยให้มันออก ทำไมไอ่น้องต้นมันดีกับเราอย่างนี้ว่ะ ใช่แล้ว ไอ่น้องต้นนี่แหละที่เราจะใช้ชีวิตร่วมอยู่ด้วย อย่างน้อยก็จนกว่าจะจบปีสี่ที่เหลืออีกหนึ่งเทอม หรือจนกว่าจะมีใครทิ้งใครไป

“ต้น พี่อยากกลับบ้าน”ผมหมายถึงบ้านที่เมืองชลอ่ะครับ เป็นไหมครับเวลาไม่สบายทั้งกายและใจชอบคิดถึงบ้าน

“พี่กอล์ฟครับ ต้นว่าพี่กอล์ฟอย่าเพิ่งกลับไปดีกว่านะครับ พี่กอล์ฟอยู่ที่คอนโดของต้นนี่แหละ ต้นจะดูแลพี่เอง”ไอ่น้องต้นทักท้วง

“ต้น....”ผมจะพูดต่อแต่ไอ่น้องต้นขัดไว้

“พี่กอล์ฟไม่ต้องไปไหนนะครับ อยู่กับต้นที่นี่ ต้นอยากให้พี่กอล์ฟมาอยู่กับต้นตั้งนานแล้ว ยังคิดๆอยู่เลยว่าถ้าพี่กอล์ฟหาย พี่กอล์ฟจะยอมนอนอยู่นิ่งๆบนเตียงในห้องต้น ให้ต้นได้ดูแลอย่างนี้หรือเปล่า”ไอ่น้องต้นพูดแกมเล่นแกมจริง

ทำเอาไอ่กอล์ฟรู้สึกซึ้งๆยังไงไม่รู้ ไอ่น้องต้นไม่ถามผมซักคำว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม (คิดว่าดูจากสภาพก็คงจะรู้ได้แล้วมั้ง) แถมยังคงดูแลผมอย่างดีอีกด้วย แล้วไอ่กอล์ฟก็ตัดสินใจอะไรบางอย่างออกไป

“ต้นครับ เทอมหน้าพี่ย้ายมาอยู่กับต้นได้ไหม”จบคำของผม น้องต้นยิ้มร่าอย่างเห็นได้ชัด

“พี่กอล์ฟพูดจริงๆนะครับ ต้นอยากให้พี่กอล์ฟมาอยู่กับต้นจริงๆนะครับ ต้นรักพี่กอล์ฟครับ”ไอ่ต้นพูดเสร็จก็โน้มตัวลงมาซบอกผม

“โอ๊ย !”ไอ่กอล์ฟร้องออกมาเพราะว่าหัวไอ่น้องต้นโดนยอดอกไอ่กอล์ฟที่มันยังเจ็บระบมอยู่

“อุ๊ย ขอโทษครับ ต้นลืมไปว่าพี่กอล์ฟยังเจ็บอยู่”แล้วไอ่น้องต้นก็ยกตัวขึ้นจากอกผม

“ต้นจะไม่ถามเหรอว่าพี่เป็นอะไร แล้ว...ใคร...”ไม่ทันพูดจบ

“ไม่เอาพี่ไม่พูดกันดีกว่า พี่อยากกลับบ้านใช่ม่ะ แสดงว่าคิดถึงแม่แน่ๆ โทรหาแม่ดีกว่าเน๊อะ”ไอ่น้องต้นเปลี่ยนเรื่องทันที

ผมพยักหน้าตอบ แล้วไอ่น้องต้นก็เดินไปเอามือถือผมที่ปิดเครื่องไปหลายวันมาเปิด เท่านั้นแหละครับ พบข้อความมากมายที่ส่งมาบอกว่าใครโทรเข้ามาบ้าง มีทั้งไอ่ทิว ไอ่จูน ไอ่ส้ม เบอร์แปลกๆสองสามเบอร์ และเบอร์ที่ผมไม่อยากเจอมากที่สุด แต่มันขึ้น miscall มากที่สุดทั้งเบอร์บ้านและเบอร์มือถือของไอ่เด็กเกรียนนั่นเอง

ผมกดลบข้อความพวกนั้นทิ้ง กำลังกดหาเบอร์แม่อยู่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเป็นเบอร์บ้านของไอ่เด็กเกรียน ไอ่น้องต้นมองหน้าผม แล้วผมก็กดสายทิ้ง แต่มันก็โทรเข้ามาอีก คราวนี้ไอ่น้องต้นคว้าโทรศัพท์ไปแล้วบอกว่า”เดี๋ยวต้นจัดการให้” ว่าแล้วไอ่น้องต้นก็เอาโทรศัพท์ไปกดรับแล้วพูดซะเอง

“สวัสดีครับ ... เอ่อ....ครับ....น้องพี่กอล์ฟครับ.....ครับ...ครับ....พี่กอล์ฟก็ไม่สบายครับ...ครับ...”ไอ่น้องต้นที่รับโทรศัพท์ได้แต่พูดคำว่าครับ ๆ ๆ อย่างเดียว แทบจะไม่ได้พูดคำอื่นเลยจนกระทั่งวางหู

“พี่กอล์ฟ เขาบอกว่าตาหนูไม่สบาย เข้าโรงพยาบาลได้สามวันแล้ว ทานอะไรก็ไม่ยอมทาน ถามอะไรก็ไม่ยอมตอบ เอาเพ้อว่าพี่อย่าไป ผมขอโทษ พี่อย่าไป ขอโทษ เขาพยามโทรหาพี่ตั้งหลายครั้งแล้วแต่โทรไม่ติด เขาจะถามว่าพี่พอจะรู้ไหมว่าพี่อะไรคนนั้นเป็นใคร แล้วตาหนูไปทำอะไร แต่ต้นบอกไปแล้วพี่กอล์ฟก็ไม่สบาย ต้นเป็นน้องชายพี่กอล์ฟเลยรับโทรศัพท์แทน”ตอนท้ายๆไอ่น้องต้นพูดเสียงอ่อยๆ

“อืม ช่างมัน”ไอ่กอล์ฟพูดออกไปด้วยเสียงที่สะใจแบบเย็นชาเป็นที่สุด

“พี่กอล์ฟ ตาหนูกับเด็กคนนั้นใช่คนเดียวกันหรือเปล่า เออ...แต่ก็ช่างมันเถอะ วันนี้พี่กอล์ฟไม่ค่อยมีไข้แล้วไปหาอะไรอร่อยๆทานกันข้างนอกนะครับ เดี๋ยวต้นจะว่าจะออกไปที่ห้องสมุดคณะซักหน่อยอ่ะครับ”ไอ่น้องต้นพร่ำพรรณาไปเพื่อชวนผมออกไปข้างนอก

“พี่ยังไม่อยากไปไหนนะ พี่ยังเจ็บๆอยู่ ต้นพาพี่ไปหอที แล้วต้นช่วยซื้อซิมโทรศัพท์ใหม่ให้พี่ทีนะ”อยากเปลี่ยนเบอร์เพื่อไม่ให้ทางไอ่เด็กเกรียนโทรมากวนใจได้อีกต่อไป

“พี่กอล์ฟไม่ต้องกลับห้องหรอกครับ อยู่ที่คอนโดต้นนี่แหละ แล้วพี่จะเอาซิมของอะไรอ่ะครับ เหมือนเดิมป่ะ”ผมพยักหน้ารับ คือใช้ซิมในเครือข่ายเดิม

“งั้นต้นไปเดี๋ยวเดียวนะครับ ตอนกลางวันพี่อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า เดี๋ยวต้นซื้อมาให้”

“ไม่อ่ะ ต้นอยากกินอะไรก็ซื้อมาแล้วกัน พี่อยากกินเหมือนต้น หรือว่าจะให้กินต้นก็ยังได้”ไอ่กอล์ฟพูดแล้วยิ้มให้ไอ่น้องต้นนิด

“พอเริ่มหายพิษไข้ ก็เริ่มออกลายเลยนะพี่กอล์ฟ”น้องต้นพูดยิ้มๆ

“พี่น่ะออกลายมาตั้งนานแล้ว ระวังให้ดีแล้วกัน หายดีเมื่อไหร่ต้นไม่ได้อยู่ดีแน่”

“ไม่อยู่ดีแล้วพี่กอล์ฟจะทำไมล่ะ”

“ก็จะให้ต้นพาไปขนของที่หอพี่ มาไว้ที่คอนโดต้นไง”

ไอ่น้องต้นยิ้มรับแล้วก็เดินออกจากห้องไป พอผมได้อยู่คนเดียวก็เริ่มคิดถึงเหตุการณ์ที่มันทำให้ผมเจ็บอยู่ในขณะนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเกลียดไอ่เด็กเกรียนขึ้นทุกที ความไว้ใจ ความเข้าใจ ความเห็นใจที่เคยมีให้ไม่ว่าจะในฐานะอะไรก็ตามมันได้หมดสิ้นและจบลงไปแล้ว ไม่มีอีกแล้ว ผมเฝ้าบอกตัวเองอย่างนั้น

แต่พอรู้จากไอ่น้องต้นที่รับโทรศัพท์แล้วบอกว่ามันเข้าโทรพยาบาล ตอนนั้นรู้สึกสะใจและสมน้ำหน้ามันมาก แต่พอมาตอนนี้ได้อยู่คนเดียวกลับมีความรู้สึกเป็นห่วงนิดๆออกมาโดยไม่ตั้งใจ ได้แต่บอกตัวเองว่าอาจจะเป็นเพราะเคยเห็นมันป่วยแล้วอาการหนักมากเลยสงสารมันอยู่ ทำให้นึกถึงมัน

อาการเจ็บป่วย ปวดระบมตามร่างกายของผมใช้เวลาอาทิตย์กว่าๆก็เริ่มทุเลาและค่อยๆหายไป แต่แผลที่ใจนี่ซิครับ มันยากที่จะลืมและหายไปได้จริงๆ เวลาที่มีไอ่น้องต้นอยู่ด้วย ผมก็จะไม่คิดเรื่องอะไรพวกนี้ แต่พอไอ่น้องต้นไม่อยู่ด้วยเรื่องพวกนี้มันก็ตีขึ้นมารุมเร้าในสมองของไอ่กอล์ฟ จนบางครั้งอยากจะกลับที่บ้านของไอ่เด็กเกรียนแล้วหาปืนไปยิงมันทิ้งซะให้ตายเสียเหลือ






                                                     OOO อ๊อด.........เสียงกริ่งหมดคาบเรียนในบทที่ยี่สิบหก...... OOO



$$$ การบ้านท้ายบทเรียน $$$


พอดีครูกอล์ฟสุดหล่อน่ารักมีเรื่องเข้าใจผิดกับพี่แกนิดหน่อย (นิดหน่อยแต่เล่นเอาไอ่กอล์ฟกินไม่ได้ นอนไม่หลับไปสองวันสองคืนแล้ว) ให้นักเรียนช่วยกันง้อพี่แกให้ครูกอล์ฟด้วยแล้วกันนะ



ลงชื่อ ครูกอล์ฟสุดหล่อน่ารัก (ที่เป็นน้องแกของพี่แกเสมอ)


วันที่ ๑๑ ต.ค. ๒๕๕๑

[LOVE_Child]

ยิ่งกว่า......ความเบื่อหน่าย      คือ   ความเศร้า
ยิ่งกว่า......ความเศร้า           คือ   ความทุกข์
ยิ่งกว่า......ความทุกข์           คือ   ความเจ็บป่วย
ยิ่งกว่า......ความเจ็บป่วย        คือ   การถูกทอดทิ้ง
ยิ่งกว่า......การถูกทอดทิ้ง       คือ   ความเดียวดาย
ยิ่งกว่า......ความเดียวดาย       คือ   การถูกรังเกียจ
ยิ่งกว่า......การถูกรังเกียจ        คือ   ความตาย
และยิ่งกว่า......ความตาย        คือ   การถูกลืม

การถูกลืม                      เหมือน      ตายทั้งเป็น
ตายทั้งเป็น               เหมือน      มีชีวิตอยู่แต่ถูกรังเกียจ
กามีชีวิตอยู่แต่ถูกรังเกียจ            เหมือน      ตัวคนเดียว(ดาย)
ตัวคนเดียว(ดาย)               เหมือน      การถูกทอดทิ้ง
การถูกทอดทิ้ง               เหมือน      ตอนเจ็บป่วยแต่ไม่มีใครดูแล
ตอนเจ็บป่วยแต่ไม่มีใครดูแล            เหมือน      คนอมความทุกข์
คนอมความทุกข์               เหมือน      คนเป็นโรคซึมเศร้า
คนเป็นโรคซึมเศร้า               เหมือน      คนที่ชอบเบื่อหน่าย


แต่เราจะไม่เบื่อหน่ายกันนะพี่แก


จาก (กอล์ฟ)น้องแก






 
 
 
 
 

[อิง]

อ่านจบแล้ว เย้

ขอบคุณครูกอล์ฟนะคะที่มาเล่าให้ฟัง

เป็นกำลังใจให้ครูกอล์ฟง้อพี่แกได้สำเร็จนะคะ

คุณพี่แกขา อย่าโกรธครูกอล์ฟเลยนะค๊า ดูก็รู้แล้วว่าครูกอล์ฟรักคุณพี่แกแค่ไหน กินไม่ได้นอนไม่หลับกันเลยทีเดียว

    

[maabbdo]

เป็นกำลังใจให้ง้อได้สำเร็จน้า

สู้ๆๆ   

อ่านตอนนี้แล้วสงสารทั้ง 2 คนเลยอ่ะ

 

[BiGgYDrIb]

อ่านตอนพิเศษ สลับตอนปกติแล้ว
อารมณ์มันขัดๆ เดี๋ยวหวานเดี๋ยวขม บางทีก็งงๆ
แต่คิดอีกแง่ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ขมมากเกินไป

ไม่รู้จะง้อพี่แกยังไง แต่ขอให้ทั้ง 2 คนเข้าใจกันได้นะครับ

[cassper_W]

หนทางที่น้องโก๋จะชนะพี่ก๊อล์ฟมันแลดูช่างห่างไกลจังงงง

อยากรู้น้องโก๋มัดใจชายก๊อล์ฟเยี่ยงไรจิงๆๆๆๆ


ปล.  เป็นกำลังใจให้คนงอนกานดีกานไวไวน๊า  อิอิ

[meawkung02]

ตอน G1 สุดน่ารักสุดๆเยยอ่ะคับ...อิอิ


ปล.นึกภาพไม่ออกจิงๆ ว่า คุณครูกอลฟ์ กับ เด็กเกรียน จะมารักกันได้ยังไงอ่ะ...งิงิ

[Pztor]

 

[~•SAkurAIro•~]

โฮ่ ๆ ๆ ๆ  ชอบตอน G1 มั่กมายย

ส่วนตอน G2 ก้พุดไม่ถุก ยังไม่เห็นเส้นทางที่รักกันได้เล้ยยยย 

[FOAM]

แอบเศร้าแฮะ ตอนนี้

แล้วครูกอล์จะใจอ่อนไปเยียมโก๋รีเปล่านี่

รอตอนต่อไปครับ