หัวข้อ: C H A T : ก ร ะ ด า ษ โ น้ ต บ อ ก รั ก ข อ ง คุ ณ กั บ ผ ม [T h e E n d]

[เพียงคุณยอม...]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

____________________________________________________

อาจเป็นเพราะเราคู่กันมาแต่…ชาติไหน
จะรัก รักเธอตลอดไป
…เป็นลมหายใจของกันและกัน

[เพียงคุณยอม...]

อาจเป็นเพราะเราคู่กันมาแต่…ชาติไหน
จะรัก รักเธอตลอดไป
…เป็นลมหายใจของกันและกัน

เสียงเพลงดังขึ้นจากห้องฝั่งตรงข้าม พีรวัฒณ์เงยหน้าขึ้นจากหนังสือตรงหน้า ก่อนจะมองไปทางประตูด้านหน้าห้อง ...ทำไมห้องฝั่งตรงข้ามวันนี้ถึงเปิดเพลงดังนักนะ ?

เขาเป็นนักศึกษาหนุ่มชั้นปีที่สองที่อาศัยอยู่หอนอก กิจวัติประจำวันเหมือนเด็กทั่วๆไป อ่านหนังสือ ทำกิจกรรม ออกไปเที่ยวกลางคืนบ้าง และก็สอบ แต่ดูเหมือนวันนี้จะมีเรื่องที่ทำให้เขาต้องทำมากกว่ากิจวัติประจำวันทั่วๆไป

พีรวัฒณ์เขียนโน้ตสั้นๆเชิงตำหนิ ก่อนจะเดินออกไปสอดโน้ตที่ประตูห้องฝั่งตรงข้าม เป็นโน้ตขอให้อีกฝ่ายเปิดเพลงเก่าๆพวกนั้นเบาลงอีกนิด หลังปิดประตูกลับเข้าห้อง เขารู้สึกเหมือนห้องตรงข้ามลดเสียงลงได้จริงๆ น่าแปลกที่ทำไมคนในชั้นเดียวกันถึงไม่เคยเตือนเขากันนะ?

เขานั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆก่อนจะพักสายตา

ใต้ประตูหน้าห้องของเขาตอนนี้มีโน้ตสีเหลืองสดอยู่หนึ่งใบ

‘สวัสดีครับ ขอโทษที่เสียงดังนะครับ จะพยามลดเสียงลงนะครับ คุณชื่ออะไรเหรอ?’

ดวงตาใต้แว่นขมวดขึ้นมาเบาๆพีรวัฒณ์โยนโน้ตลงถังขยะก่อนจะกลับไปนั่งอ่านหนังสือต่อ พอถึงเวลาพักสายตาเขาก็พบโน้ตอีกใบอยู่ใต้ประตู เด็กหนุ่มขมวดคิ้วถอนหายใจก่อนจะดึงมันขึ้นมาอ่าน

‘อย่าเมินกันสิครับY Y ผมอยากคุยกับคุณนะ ไม่ได้คุยกับใครมานานแล้ว’

เสียงดนตรีดังขึ้นมาอีกครั้ง

มีจริงหรือ รักแรกพบเพียงสบตาแค่หนึ่งครั้ง
แค่แรกเห็นเดินผ่านมา
ไม่พูดจา ไม่ทักไม่ทาย ไม่รู้ว่าใคร
....เหตุใดจึงรักกัน

พีรวัฒณ์อมยิ้มขำ หมอนี้คิดว่าตัวเองเป็นเด็กอายุ 18 หรือยังไงถึงคิดจะเปิดเพลงจีบสาว เอ๊ยจีบหนุ่มแบบเขาเนี้ยนะ....ถึงในใจจะขันแต่เขาเองก็เขียนโน้ตตอบกลับไป

‘ผมชื่อพีร์ อายุ 19 คุณชื่ออะไรครับ เพิ่งย้ายมาเหรอ?’

เขาถามพร้อมตั้งข้อสังเกต ปกติห้องฝั่งตรงข้ามเขามันจะเงียบเสมอๆนี้น่า

หลังสอดโน้ตเสร็จ เขากลับมานั่งที่โต๊ะ แต่ไม่ถึงนาที กระดาษแผ่นหนึ่งก็สอดเข้ามาที่ใต้ประตูอีกครั้ง

‘ผมชื่อพล พีร์กับผม ชื่อเรานี้เข้ากันดีเนาะ...555+  ผมอยู่มานานแล้ว เราแค่ไม่ได้เจอกันแค่นั้นเอง ’

พีร์เบะปากกับโน้ตของอีกฝ่าย ...อะไรจะหูดำขนาดนั้นกันนะ

‘อยู่มานานแล้วทำไมผมถึงไม่เคยเจอหน้าคุณเลยล่ะ ว่าแต่จะเขียนโน้ตไปๆมาๆอีกนานไหม ห้องก็ใกล้แค่นี้เอง ไม่งั้นก็เอาไลน์มาดีกว่าไหม?’

เอาวะ ...อ่อยบ้างจะเป็นไรไป

พีร์เดินออกไปสอดโน้ตที่ห้องฝั่งตรงข้าม ก่อนจะเดินกลับเข้ามา ไม่นานกระดาษใบใหม่ก็สอดเข้ามาอีกครั้ง

‘เป็นคู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก....ผมไม่มีไลน์นะ’

อีกฝ่ายว่า เขาเกาหัวเบาๆ สมัยนี้ยังมีคนไม่เล่นไลน์ด้วยแหะ?

พีรวัฒณ์เขียนโน้ตตอบกลับก่อนจะขออนุญาตไปอ่านหนังสือต่อเพราะใกล้สอบ อีกฝ่ายส่งโน้ตตอบกลับให้กำลังใจมา เอาหน่าไอ้พีร์ อีกฝ่ายก็ออกตัวแรงล้อฟรีจีบแล้วจะกลัวอะไรวะ ? เขาส่ายหัวเบาๆ สงสัยเพราะนอนไม่ค่อยหลับช่วงนี้ล่ะมั่งเลยทำให้จิตใจหวั่นไหวง่ายๆ

วันเวลาผ่านไปเรื่อยมา พีรพัฒณ์กับหนุ่มปริศนาข้างห้องยังคงส่งข้อความผ่านโน้ตสั้นๆ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แม้อยากจะเห็นหน้าอีกฝ่าย แต่ก็กลัวจะเสียบรรยากาศดีๆที่คุยกันในระหว่างหลายเดือนที่ผ่านมา ความสัมพันธ์ของพวกเขาพัฒนาจากคนไม่รู้จักกัน กลายเป็นเพื่อนที่ไม่เคยเห็นหน้ากัน จนกระทั้งพลก้าวเข้ามากลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต

ทุกๆเช้าเขาจะส่งโน้ตทักทาย พอเลิกเซคกลับมาจากมหาวิทยาลัยก็จะมีโน้ตตอบกลับ จนกระทั้งบัดนี้อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมตอบเขาว่าเรียนที่ไหน หรือเรียนจบแล้วหรือไหม หรือทำงานอะไร พลตอบกลับเขาสั้นๆว่ายังไม่ถึงเวลา พีร์เองก็ไม่อยากเร่งรัดอีกฝ่าย มีบางจังหวะเหมือนกันที่เขาอยากจะเข้าไปนั่งคุยแบบเห็นหน้าจะๆในห้องเขาหรือห้องอีกฝ่ายก็ได้ แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่พร้อมสักที

...ใกล้สิ้นปีแล้ว

เด็กหนุ่มจากบ้านนานอนเหงาอยู่บนเตียง เขาไม่ค่อยมีเพื่อนหรือสังคมนัก อาจจะเพราะการอยู่ติดบ้าน หรือการคิดถึงที่บ้าน ทำให้เขาเลือกจะผลักดันตัวเองให้อยู่แต่กับหอ นอนคุยกับที่บ้าน สลับกับคุยกับพล การมีพลเขามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตทำให้เขาคลายเหงาลงไปได้เยอะจริงๆ พลชอบเปิดเพลงมาแอ่วเขาเสมอๆ จากเขินแรกๆก็กลายเป็นชินชากับผู้ชายขี้เล่นคนนี้
หลังคุยกันมาเกือบห้าเดือน พีร์รวบรวมความกล้าก่อนจะส่งโน้ตให้อีกฝ่าย

‘ผมรอไม่ไหวแล้วล่ะพล พีร์อยากเจอหน้าพล อยากกอดพล อยากเห็นหน้าคนที่พีร์คุยด้วยทุกวัน ปีใหม่นี้ไปเที่ยวกับพีร์ได้ไหมครับพล...นะ’

เขาสอดโน้ตไปก่อนจะกลับเข้าห้อง พีร์เคยลองยืนรอหน้าห้องแล้ว แต่ถ้าเขาไม่กลับเข้าไปอีกฝ่ายก็จะไม่ยอมออกมาสอดโน้ตตอบกลับเขา กลัวเขาเห็นถึงขนาดนั้นเลยเหรอเนี้ย

ผ่านไปไม่นานพลก็ส่งโน้ตตอบกลับมา

‘พลไม่หล่อนะ อายุเยอะแล้วด้วย กลัวพีร์จะรับสภาพพลไม่ได้’

‘พีร์รับได้ พีร์อยากอยู่กับพลนะ’

‘อยากอยู่กับพลจริงๆเหรอ?’

‘อื้อ อยากอยู่ด้วยกันตลอดไป’

‘เดี๋ยวคืนนี้พลเข้าไปหาที่ห้องนะ’

พีรวัฒณ์แทบจะกรี๊ดแตกสาว เยสส ในที่สุดอีกฝ่ายก็ยอมออกมาเจอแล้วโว้ยย วู้ๆ

‘ขอบคุณนะครับ’

‘พลต่างหากที่ต้องขอบคุณพีร์ ขอบคุณที่มาอยู่ด้วยกันนะ ....อยู่ด้วยกันตลอดไปนะ’

‘อื้อ...ตลอดไปเลยล่ะเท่าที่พลจะเบื่อพีร์’

พีร์ยิ้มในใจกับโน้ตที่อีดกฝ่ายตอบกลับมา เด็กหนุ่มนอนกลิ้งไปมาก่อนจะผล่อยหลับไป พอรู้สึกตัวอีกที่ก็เกือบๆจะสามทุ่มแล้ว พีรวัฒณ์ลุกขึ้นยืนบิดไล่ความเมื่อยตามเนื้อตัวก่อนจะใส่เสื้อผ้าง่ายๆแล้วเดินลงไปหาอะไรรับประทานที่ใต้หอ

“อ้าวเจ๊เหมียว หวัดดีครับ”

เด็กหนุ่มยกมือไหว้เจ๊เจ้าของตึก เจ๊เหมียวเป็นหญิงแม่ม่ายลูกติดมาสอง หล่อนมาเปิดบริการให้เช่าห้องที่นี้มาเกือบๆสิบปีแล้ว
เจ๊เหมียวมองหน้าเด็กหนุ่มก่อนจะพูดเบาๆ

“อั๊วว่าลื้อไปทำบุญบ้างน้า โหงวเฮ้งลื้อดูไม่ดีเลย”

แกว่า พีร์ยิ้มขำๆ ไม่ดีอะไรล่ะเจ๊ คืนนี้กำลังจะได้ผัวนะเว้ย !!!

“ก็ดีเหมือนกันนะเจ๊ พรุ่งนี้พีร์ว่าจะไปใส่บาตรรับปีใหม่อยู่เหมือนกันครับ ไปกับแฟนด้วย”

“แฟนลื้อเหรอ ? ดีๆ ว่าแต่แฟนลื้อคนไหนวะ อั๊วไม่เคยเห็น”

พีร์อมยิ้มก่อนจะหยุดพูดต่อ จะว่าไปพลเองยังไม่เคยขอเขาเป็นแฟนเลยนิหน่า

“ตอนนี้ยังบอกไม่ได้ ไว้พีร์เจอเขาคืนนี้ก่อนแล้วจะบอกนะเจ๊...อ้อ เขาอยู่ห้อง 609 ฝั่งตรงข้ามผมไง”

อีกฝ่ายพยักหน้าง่ายๆก่อนจะหลีกทางให้พีร์ไปซื้อกลับข้าว แม้เขาจะเห็นแกยกมือขึ้นมาเกาหัวพลางพึมพัมว่าลืมอะไรไปสักอย่างของแกเนี้ยแหละ พีร์วัฒณ์ไม่สนใจ คืนนี้แล้วสินะที่เขาจะได้เห็นหน้าหนุ่มปริศนาที่คอยมาจีบ มาดูแลเขาเกือบๆครึ่งปีที่ผ่านมา

เขาสั่งข้าวมันไก่ง่ายๆกินก่อนจะดื่มไมโลอีกกล่อง เด็กหนุ่มอิ่มจนแทบเดินไม่ไหว ค่อยๆเดินผ่านหน้าห้องนิติขึ้นไปในลิฟท์ เขาเหมือนเห็นแวปๆแหะว่าเจ๊เหมียวกวักมือเรียกแต่ประตูลิฟท์ปิดลงไปก่อน ช่างเหอะ.... พรุ่งนี้ค่อยลงมาหาเจ๊เหมียวอีกรอบแล้วกัน

พีรวัฒณ์เดินออกมาจากลิฟท์ก่อนจะเดินไปที่หน้าห้องตัวเอง เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นมา เบอร์หอปรากฏขึ้นก่อนพีร์วัฒณ์จะไขประตูแล้วเดินเข้าไปด้านในห้อง เด็กหนุ่มหยิบโน้ตที่สอดไว้ก่อนเขาเข้าห้องขึ้นมาอ่าน

‘พลมาหาตามสัญญาแล้วนะครับ’

“ว่าไงครับเจ๊”

‘อาพีร์ ลื้อรีบๆลงมาหาอั๊วเดี๊ยวนี้เลย !!!’

“มีอะไรรึเปล่าครับ?”

เขาว่า พลางปิดประตูก่อนจะเดินไปยืนอยู่ตรงระเบียงรับลมเย็นๆ วันนี้ลมเย็นดีจัง ดาวก็สวยดี แบบนี้แหละ คนจะได้ผัว อะไรๆก็ดูดีไปหมด

‘ห้อง 609 ที่ลื้อว่านะ มันเป็นห้องร้าง !!! ห้องนั้นไม่มีคนอยู่มาเกือบสองปีแล้ว!!!’


น้ำเสียงตื่นตระหนกของเจ๊เหมียวทำเอาใจเขาเต้นขึ้นมา มือที่ถือโทรศัพท์สั่นอย่างควบคุมไม่ได้

“เจ๊ล้อผมเล่นรึเปล่าครับ?”

‘อั๊วจะล้อเล่นทำป๋าเอ็งรึไง รีบลงมาก่อน เร็ว !!!’

‘ก๊อกก๊อก’

เสียงเคาะประตูที่หน้าห้องดังขึ้น พีร์วัณฒ์กลืนน้ำลายลงคอก่อนจะตะโกนถาม

“นั้นใครครับ”

“..................”

ไม่มีเสียงตอบกลับ แต่มีโน้ตหนึ่งใบสอดเขามา

‘พลมาหาพีร์แล้วไงครับ เปิดประตูหน่อยนะ คนดี :X ’

พีร์มือไม้สั่น เด็กหนุ่มล็อกประตูห้องอีกชั้นก่อนจะเดินถอยหลังกลับ

กระดาษอีกแผ่นถูกสอดเขามา พีร์ยืนขาสั่นอยู่กลางห้องก่อนสายลมเบาบางจะค่อยๆพัดกระดาษเข้ามาใกล้ๆพีร์มากขึ้น

“ไปอยู่กับพลนะครับ”




..

..


...

..






..

.







.




.
.


..
..

.

..

.


.
.

.

..


‘ตุ๊บ’


“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

เสียงกรี๊ดของหญิงสาวดังขึ้น  หลังร่างๆหนึ่งร่วงหล่นมาจากชั้นหก ศีรษะกระแทกกับพื้นถนนบิดรูปทรงอย่างผิดรูปผิดร่าง ข้อมือ
ข้างซ้ายมีรอยแดงคล้ายโดนมือบีบ มือข้างขวามีกระดาษโน๊ตสีเหลืองกำอยู่ในมือ พีรวัฒณ์ตาเหลือกลิ้นจุกปากร่างกายกระตุกไปมา...ก่อนจะแน่นิ่งไปในที่สุด


‘ขอบคุณนะครับ’
‘พลต่างหากที่ต้องขอบคุณพีร์ ขอบคุณที่มาอยู่ด้วยกันนะ ....อยู่ด้วยกันตลอดไปนะ’
‘อื้อ...ตลอดไปเลยล่ะเท่าที่พลจะเบื่อพีร์’

อาจเป็นเพราะเราคู่กันมาแต่…ชาติไหน
จะรัก รักเธอตลอดไป
…เป็นลมหายใจของกันและกัน

[Abbeynggn]

อ่านจบถึงกับอุทาน เย้ยยย

[imymild]

อ่านตอนตีสองกำลังจะนอน อห

[คนอ่าน]

เจ๋งมากกกกกกกกกก
ชอบพล็อตแบบนี้
ทั้งสนุกทั้งหลอน
อยากกดไลค์ให้ล้านรอบ

[sirin_chadada]

ก็ว่า อ่านมาเกือบท้ายเรื่องรู้สึกทะแม่ง ๆ ที่แท้ก็แบบนี้เอง

[graciej]

กรี้ดดดดดดด   

[เสพศิลป์]

 o13จะบอกว่าไม่ชอบ นิยายที่ไม่จบแบบแฮปปี้นะ แต่เรื่องนี้คือแบบ เห้ยเจ๋งวะชอบมากกกกกกก   ตอนแรกคิดว่าเลื่อนลงมาจะจเจอรูปผี เห้อมมมมมมมมมม!  แต่งอีกๆๆๆๆๆๆ ทำเป็นซีรี่ตอนย่อยไปเลยยย

[FeaRes]

อะโห้ มีความพีค...

[ืniyataan]

อ๊าก...กกกกกก ช็อคตาตั้ง!!! 

[wonderbe]

 

[MayA@TK]

 
สงสัยตั้งแต่โดนทักเรื่องหน้าหมองแล้วเชียว
 

[Pittabird]

ว้าว กระชากใจ 

[nnnnnnni]

ชอบตอนท้าย พีคเวอร์

[yunjae123]

อ่านมาเรื่อยๆด้วนความฟิน
คิดแต่ว่าจีบกันน่ารักดีจัง
พออ่านจนจบ กรี๊ดดดดดดดด
หักมุมสุดๆๆ 

[LadyYuly]

เราชอบหาเรื่องสั้นมุ้งมิ้งอ่านก่อนนอนมากๆเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ
คืนนี้ไม่น่าจะได้นอนแล้ว..แง

[Persephone]

จบได้สุดยอดมาก ตอนที่มีจุดยาวๆนี่ยิ่งเลื่อนลงพร้อมยื่นมือออกไปเรื่อยๆกลัวเจออะไรไม่คาดคิด

ตอนแรกๆก็สงสัยอยู่ว่าไม่เจอกันบ้างเลยหรออยู่มาตั้งนานแล้วล่ะคุยกันตั้งนานพอส่งจดหมายปุ๊บไม่ถึง1นาทีตอบกลับ

ตอนนี้หลอนยิ่งกว่าเรื่องผีๆที่เคยอ่านถึงจะไม่มีรูปภาพใดๆมาเขย่าขวัญ แต่คนเขียนสามารถใช้ตัวหนังสือทำเราหลอนได้

ปกติถ้าเป็นเรื่องผีบางเรื่องยังมีจั่วหัวหรือเกริ่นนำให้ได้เตรียมตัวเตรียมใจ แต่เรื่องนี้พอเริ่มอ่านคิดว่าต้องเป็นนิยายfeel goodพออ่านต่อไปเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆยิ่งประโยคที่ว่า

'เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป' (ได้แต่คิดว่าแค่คุยกันผ่านโน๊ตหน้าตาก็ไม่เคยเห็นทำไมไปสัญญาอะไรแบบน้านนนนนนน~ )

รู้ตัวอีกทีก็ตอนอ่านที่เจ๊ทักว่าหน้าหมองๆบวกกับเลขห้องอาถรรพ์รู้เลยว่าโดนล่ะไม่ใช่พีร์นะคนอ่านนี่ล่ะ

อ่านจบรีบดึงผ้าห่มขึ้นคลุมตัวปิดเท้า มันหวิวๆ จุดธูปบอกเราเป็นแค่คนอ่านที่ผ่านมาแล้วผ่านไปไม่ต้องตามมานะ
 ยกนิ้วให้เลย



PersephoNE.

[Petit.K]

มันก็จะตะหงิดใจอยู่หน่อยๆ แต่ไม่คิดว่าคนเขียนจะทำกันได้ลง5555555555 เสียววาบเลย กลัว ดีที่อ่านตอนกลางวัน

[FeaRes]

อย่างนี้เลย ก็ว่าอยู่ 55555
อย่างน้อยก็อยู่ด้วยกันแล้วนะ(?)

[lalun]

ฮืออออ

[jittrawa]

ลุกขึ้นมาด่าผีได้ป่ะ งี้เรียกรักเรอะ คนรักกันเค้าไม่ทำร้ายกันว้อย

[yunnutjae]

ว่าแล้วเชียวต้องมาแนวนี้ 

[pamhicc]

ตอนแรกก็คิดไว้อยู่แล้วว่าพลไม่น่าจะใช่คน แต่ไม่คิดว่าจะเอาพีร์ไปอยู่ด้วยจริงๆ ฮือออ
 

[naitay]

แม่จร้า .....หนูกลัว
แต่งเก่งมากอ่ะ

[Meen_Emp]

ตอนแรกก็เขินๆ แอ๊วกันน่ารักดี
เริ่มเอะใจ ตอนเจ๊ทักนี่แหละ5555
จบแบบหลอนเลย

ขอบคุณค่ะ

[unicorncolour]

อ่านกี่รอบก็หลอน...4 แพร่งมาเอง 

[Perfumez]

โอ้โห แทบกรี๊ด ตะหงิกตั้งแต่ที่เจ๊แกทักแล้ว... 

[twinmonkey0311]

 

[naezapril]

เห้ยยยยย ชอบบบบ
ไม่ได้อ่านแนวนี้นานมาก

[theindiez]

อ่าวเห้ยยยยย