Chapter1
“นับถอยหลังนะ 3 2 1” เสียงของนินาเพื่อนของผมที่เป็นหนึ่งคนในโต๊ะที่พวกเราเข้ามาดริ้งกันในวันนี้ตะโกนสู้กับเสียงดนตรีอันโหมกระหน่ำเข้ามาสู่โสตประสาท และมีผู้คนมากมายกำลังเต้นยั่วเยี้ยเหมือนกับหนอนโดนน้ำร้อนลวก แน่นอนว่าตอนนี้พวกผมกำลังอยู่ที่ผับ!
เกมของพวกเราในวันนี้คือการดื่มแข่งกัน ใครดื่มช้า ดื่มลีลา จะต้องโดนทำโทษ โดยการที่ทั้งโต๊ะจะต้องประชุมกันว่าจะให้คนแพ้ทำบทลงโทษอะไร พวกผมเล่นมากัน3เกมแล้ว พวกมันจะสั่งทำนองแบบว่าไปขอชนแก้วกับโต๊ะนู้นโต๊ะนี้บ้าง ไปเต้นยั่วๆกลางFloorบ้าง
“ว๊ายยย ไอ้เฟิร์สโดน!” เสียงหัวเราะเยาะของทั้งโต๊ะดังขึ้นเมื่อผมเป็นคนดื่มช้าที่สุดในเกมนี้!
“ของมึงต้องพิเศษเลยเว้ยเพื่อนเลิฟ” ไอ้วุธทำท่าทางที่ไม่น่าเชื่อถือได้ใส่ผม
“ขอเบาๆพอนะสัด” ผมทำหน้าตาอาลัยอาวอนใส่เพื่อนๆทุกคน
“กูๆ กูสั่งเอง” นินาเพื่อนรักอย่าทำร้ายกู! “กูขอให้มึงไปขอไลน์ผู้ชายโต๊ะซ้ายมือถัดไปหนึ่งโต๊ะ คนที่ใส่เสื้อยืดสีขาวอะ” พอนินาพูดจบผมก็หันไปมองโต๊ะเป้าหมายทันที
แม่เจ้าโว้ย! เป็นโต๊ะเล็กๆที่มีผู้ชายอยู่สามคน แต่คนที่ใส่เสื้อยืดสีขาวนั้น ทั้งสูง ทั้งขาวแม้กระทั่งอยู่ที่อับแสงขนาดนี้ มีแค่แสงไฟนีออนส่ายไปส่านมา ก็ยังคงความหล่อชนิดที่ว่าหล่อแบบชิบหาย ดีเจที่ว่าเด็ดในย่านนี้ก็ไม่รอดหรอก หึหึ
“กูไม่กล้า” ผมทำหน้าตาจะร้องไห้
“ไปเดี๋ยวนี้ ทุกคนเขาก็เล่นกัน!” ไอ้วุธทำเสียงดุก่อนจะหลุดยิ้ม
โถ่เว้ย! ผมยอมเดินจากโต๊ะมาจนเกือบจะถึงโต๊ะไอ้หน้าหล่อนี่อยู่แล้ว แต่ผมไม่กล้าอะ! คนแถวๆนี้ก็เริ่มมองมาแล้วว่าผมเดินมาหยุดตรงทางเดินทำไม ท่องไว้เกมมันก็แค่เกม ฮึบ! ผมตัดสินใจเดินไปโต๊ะเขาก่อนจะแจกยิ้มให้ทุกคนบนโต๊ะ ก่อนที่พวกนั้นจะทำหน้าเหวอๆ
“เอ่อ..หวัดดีครับ..พอดีว่าเล่นเกมแพ้แล้วต้องมาขอไลน์อะ สะดวกรึเปล่า” ผมหันไปมองไอ้หน้าหล่อ
“คนไหนอะ” ไอ้หนุ่มกล้ามโตข้างผมถามขึ้น
“คนนี้อะ” ผมชี้ไปที่ไอ้เสื้อขาว “ขอไลน์ได้ปะ”
“เมียมันดุนะเว้ย ขอกูดีกว่ามา” ไอ้หนุ่มหน้าลูกครึ่งอีกคนหนึ่งพูดขึ้น แป่วเลยกู..
“ตลกละสัด กูยังไม่มีเมีย” อยู่ๆไอ้เสื้อขาวก็พูดขึ้นแบบไม่สบอารมณ์
“...” ผมทำตาปริบๆ
“เอาโทรศัพท์มาดิ” มันแบมือมาหน้าผม เหยดโด้...
ผมรีบยื่นโทรศัพท์มือถือตัวเองให้มัน ก่อนที่มันจะกดยุบๆยิบๆและยื่นส่งคืนมา ผมมองไปที่หน้าจอที่ยังไม่กดแอดเฟรนด์ ชื่อก็แสดงต่อหน้าผม มันชื่อ‘กัปตัน’
“ขอบคุณนะ” ผมเก็บโทรศัพท์และยิ้มให้ทุกคนก่อนจะหันหลังทำท่าจะเดินกลับ
“เดี๋ยวก่อนดิ” เสียงตะโกนเรียกรั้งผมไว้
“หะ”
“มากินเหล้ากับโต๊ะกูสักแก้วก่อนดิ” ไอ้กล้ามโตพูดขึ้นก่อนจะยิ้มๆมองไปทางไอ้กัปตันอะไรนั่น
“ได้ๆ” ผมรับแก้วที่ไอ้กล้ามโตพึ่งชงสดๆร้อนๆมาให้ ก่อนจะกระดกจนถึงครึ่งแก้ว
“เห้ยๆใจเย็นดิ” ไอ้หน้าลูกครึ่งห้ามปรามผม
“เออพวกกูยังไม่ได้แนะนำตัวเลย กูเทปนะ” ไอ้กล้ามโตเอามือไปแตะๆที่อกมัน
“กูมันนี่” ไอ้หน้าลูกครึ่งส่งยิ้มมาให้
“ได้ไลน์ไปแล้ว หวังว่าคงอ่านออกนะ” ไอ้กัปตันทำหน้านิ่งมองผม
“กูเฟิร์สนะ” ผมแนะนำตัวเป็นคนสุดท้าย
“เรียนนิเทศศิลป์ปะ” มันนี่ทำตาใสถามผม
“เออๆ รู้ได้ไงวะ” ผมไม่ได้ดังสักหน่อย
“เคยเห็นผ่านๆใช่ไหมวะ ไอ้กัปตัน” มันนี่กระทุ้งสีข้างไอ้กัปตัน
“มั้ง” มันตอบสั้นๆครับ..
“ทำไมกูไม่เคยเจอพวกมึงเลยวะ” ผมถามแบบขำๆ
“ไม่รู้ดิ พวกกูเรียนบริหารนะ” อ้อ สงสัยตึกไกลกัน
ผมรีบหยิบแก้วเหล้าที่เหลือครึ่งแก้วขึ้นมากระดกให้หมด ก่อนที่จะขอตัวกลับโต๊ะ
“ไปนานเชียวนะ” นีนาเริ่มแซวคนแรก
“ได้มาปะตกลง” ไอ้วุธทำหน้าเหมือนอยากรู้เรื่องชาวบ้าน
“ได้ดิระดับกู” ผมโชว์หน้าไลน์ของไอ้กัปตันให้เพื่อนๆดู
“ถุย ตอนแรกยังไม่กล้าอยู่เลย”
พวกผมเริ่มดื่มและเล่นเกมกันต่ออย่างเมามันส์ จนเพื่อนแต่ละคนเริ่มล่วงกันไปหมดแล้ว รวมทั้งผมด้วย
“ฮ่าๆๆ ไอ้เฟิร์สโดนอีกล้าววโว้ย!” ไอ้นีนาเริ่มเสียงดังขึ้นหลังจากที่สติกำลังขาด
“จัดมาเลยดีฟ่าาา” ผมก็เริ่มไม่มีสติเหมือนกัน
“ได้! เนื่องจากกูเมาและกูขี้เกียจขับรถไปส่งมึง กูขอสั่งให้มึงไปอ้อนไอ้กัปตันให้ไปส่งซะ!” มันใช้นิ้วชี้ไปมั่วซั่ว
“แค่นี้จิ๊บๆ” เอาแล้วไง พอผมเมาคำยุจากเพื่อนนี่ชอบนัก! “งั้นคอยดูกู กูจะกลับให้ดู!”
“สุดยอดดดเพื่อนกูววว” นีนายกนิ้วโปกให้ผมยกใหญ่ ก่อนที่ผมจะเดินไปยังโต๊ะเป้าหมายอีกครั้ง
ผมเดินมาที่โต๊ะนี้อีกครั้ง เพลงในผับก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเพลงคลอเบาๆ ผมเดินยังไอ้คนเป้าหมายก่อนจะค้องแขนตัวเองไปยังแขนของไอ้กัปตัน พอผมทำเช่นนั้นทำให้ทั้งโต๊ะมันทำหน้าเหวอ
“มึงงง..” เสียงผมเริ่มลากยาวขึ้น
“...” มันหลุบต่ำมามองผม
“มีรถมั้ยอะ คือพอดีกูแบบ..ไม่มีรถกลับบ้าน เพื่อนกูไม่มีใครไปส่งอะ” ผมเริ่มเอนหัวไปซบไหล่มัน
“เออไอ้กัปตัน ไปส่งเพื่อนมันหน่อยน่าสงสารออก” ไอ้เทปเริ่มสนับสนุน
“ไม่ใช่ว่าอยากไปส่งอยู่แล้วเหรอ” ทีนี้ไอ้มันนี่หันไปยิ้มกับไอ้เทปเฉย
“หุบปากไปเลยสัดมันนี่!” กัปตันทำเสียงดุแต่ไอ้มันนี่ก็ทำเป็นเพียงแค่ยิ้ม
“นะนะนะ” ผมยังไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค ผมยังคงต้องเล่นเกมต่อไป
“ก็..ได้” เยส! มิชชั่นคอมพลีส
“ไปเลยป่าววว” ผมเริ่มเอาหัวไปถูไหล่มัน
“เออ..ไปดิ” มันแกะมือผมออกจากแขนมัน “กลับก่อนนะพวกมึง” มันหันไปบอกลาเพื่อนมันที่พากันพยักหน้า
“บ๊ายบาย” ผมยิ้มและโบกมืออำลาเพื่อนใหม่ ก่อนที่จะโดนไอ้กัปตันลากขึ้นรถเบนซ์คันหรูของมัน
ระหว่างทางผมก็พูดจาไร้สาระไปเรื่อย กัปตันหันมาถามทางผมบ้าง แต่นอกนั้นก็ฟังที่ผมโม้มาตลอดทางจนถึงที่จอดรถคอนโดผม
“ถึงละ” มันหันมาบอกผม
“ขอบคุณมากนะมึง” ผมเอื้อมไปกอดมัน ก่อนที่มันจะตัวแข็งทื่อ
“เมาแล้วอ่อยนะมึงอะ” มันกระซิบข้างหูผม
ผมผละอ้อมกอดออกแต่เอนหน้าไปใกล้หน้ามันแทน ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์แท้ๆ
“อ่อยตรงไหน” ผมพูดด้วยระยะใบหน้าที่ห่างเพียง5เซนได้
“ก็ตรงนี้แหละสัด” กัปตันเอามือมันมาจับไหลาผมไว้ทั้งสองข้างก่อนที่จะ
อุบ! 0.0
แม่งงงงง! จูบผม! แต่ผมดันเมาและตามน้ำไปกับมันเฉยเลย แต่แม่งเร้าร้อนมาก ดุนลิ้นเข้ามาเก็บความหวานไปจากตัวผมจนหมด ไหนจะสลับกับการดูดดื่มริมฝีปากผมอีก ผมเห็นมันใส่มาก็ใส่กลับสิครับ แฟร์ๆ ผมล่ะเกลียดตัวเองเวลาเมาจริงๆ
TBC.
มี3ตอนนะคะ
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] One shot! (จบแล้ว) + ฝากนิยายเรื่องใหม่ (อ่าน 2791 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก