ตอนที่ 46 : ทินภัทร ไออุ่น ลูกหมูทะเล“วัน ทู”
“ภาษาไทยครับ”
“หนึ่ง ฉอง ฉาม...” ลูกหมูทะเลท่องตัวเลขพร้อมกับยกนิ้วตามไปด้วย
“ไม่ใช่ครับ สอง สาม ทะเลออกเสียงชัดๆ ครับ” ไออุ่นเน้นเฉพาะคำที่ออกเสียงผิดก่อน สำหรับคำควบกล้ำคงต้องใช้เวลา
อีกสักระยะ
“พี่ทะเลม่ายฉาหนุก ม่ายปายโลงเลียน” ลูกหมูทะเลกอดอกแน่น ทำแก้มพองลม นานๆ ถึงจะออกฤทธิ์กับไออุ่นเสียที
“ถ้าไม่ไปโรงเรียนทะเลจะไม่เก่งเหมือนคุณพ่อนะครับ คนเก่งๆ ต้องไปโรงเรียน ให้คุณครูสอนหนังสือ”
“อายอุ่นงาย อายอุ่นฉอนพี่ทะเลฉิ อายอุ่นเก่ง” ลูกหมูทะเลเปลี่ยนมาอ้อนอาอุ่นของเขาแทน อาอุ่นใจดีเขารู้
“อาอุ่นเก่งได้เพราะคุณครูสอนเหมือนกันครับ”
“ลุงเฉือก๊ะได้” ลูกหมูทะเลหันไปทางเสือที่ง่วนอยู่กับการทำงานเอกสารที่โต๊ะ เป้าหมายนี้ยอมเขาตลอด
“ลุงเสือไปโรงเรียนตั้งแต่สามขวบ” เสือหยุดทำงาน ยกมือขึ้นชูสามนิ้วให้เด็กชายทะเลดู
เหลืออีกสองวันเด็กชายทะเลจะเข้าโรงเรียนในฐานะนักเรียนชั้นอนุบาลปีที่หนึ่ง ไออุ่นอยากเตรียมความพร้อมให้มากที่สุด
เนื่องจากทะเลไม่เคยผ่านการเข้าโรงเรียนเตรียมอนุบาลหรือเนอสเซอรี่เหมือนเด็กทั่วไป สาเหตุมาจากทินภัทรต้องการให้
เด็กชายปรับตัวกับการใช้ชีวิตในเมืองไทยให้ได้เสียก่อน
“ไหนทะเลบอกว่าอยากไปโรงเรียนยังไงครับทำไมถึงเปลี่ยนใจ” เสือถามเพราะหลังจากไออุ่นพาทะเลไปทำความคุ้นเคย
กับโรงเรียนที่จะเข้าศึกษา เด็กชายตัวกลมถึงกับกับมาคุยฟุ้งอยู่หลายวัน
“พี่ทะเลชอบของเล่น มีของเล่นหย่ายๆ เยอะเยย”
“เยอะเลย พูดใหม่ครับ” ไออุ่นแก้ให้ถูกต้อง
“นี่งาย นี่งาย พี่ทะเลม่ายฉาหนุก” เด็กชายทะเลรีบฟ้องเสือ ถึงสาเหตุที่โรงเรียนไม่สนุกสำหรับเขาแล้ว
“ไม่เป็นไรมั้งอุ่น เดี๋ยวโตอีกหน่อยก็พูดได้เอง” เสืออะลุ่มอล่วยให้หลาน
“ช่าย” ลูกหมูทะเลพยักหน้าหงึกๆ ทำหน้าเลียนแบบผู้ใหญ่จนไออุ่นต้องกลั้นขำ
“นี่ถือว่าโตแล้วครับต้องเริ่มหัดพูดให้ชัดได้แล้ว”
Rrrrrrrrrrrr
“โอ๊ะ! พี่ทะเล พี่ทะเลเอง” เด็กชายทะเลเดินตุ๊บตั๊บไปหยิบมือถือของไออุ่น พักนี้เด็กชายตัวอ้วนชอบเล่นโทรศัพท์มือถือ
ไออุ่นปล่อยให้เล่นบ้างแต่ไม่บ่อยครั้ง
“อายอุ่น แด๊ดงอแงอิกแย้ว”
เสียงตะโกนบอกของทะเลทำเอาไออุ่นกับเสือหลุดขำ ทินภัทรจบโปรเจ็คที่ทำร่วมกับบริษัทของชลธรแล้วหลังจากพยายาม
ขยายงานออกไปเรื่อยๆ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยทินภัทรจึงจำใจย้ายกลับไปทำงานที่บริษัทของผู้เป็นพ่อ นั่นทำให้พวกเขามี
เวลาอยู่ด้วยกันน้อยลงเพราะต้องแยกกันเดินทางไปทำงาน
ทินภัทรโทรหาไออุ่นวันละหลายๆ ครั้ง เน้นโทรเปิดกล้องเสียเป็นส่วนใหญ่ โทรบ่อยจนลูกชายยังถามว่าพ่อเป็นอะไร
เหมาลูกน้องตัวแสบของเขาดันชิงตัดหน้าตอบว่าพ่องอแง
“แด๊ด โอ๋โอ๋น้า พี่ทะเลโอ๋โอ๋เยย” ลูกหมูทะเลกดรับด้วยตัวเอง เด็กชายถือโทรศัพทไว้ใกล้หน้าจนเห็นแก้มกลมเต็มจอ
“โอ๋อะไรครับทะเล” ทินภัทรมองไม่เห็นอย่างอื่นนอกจากหน้าของลูกชายในระยะประชิด
“โอ๋แด๊ดงาย”
“หือ? ไหนพ่อขอคุยกับอาอุ่นหน่อยครับ”
“ห้ามงอแงเยยน้าเดี๋ยวอายอุ่นดุเอา” ลูกหมูทะเลเตี๋ยมกับพ่อ ก่อนเดินไปนั่งตักไออุ่นไม่ยอมปล่อยมือจากโทรศัพท์จะเป็น
คนถือไว้เอง
“ครับพี่ทิน”
“ใครงอแงอะไรหรืออุ่น” ทินภัทรถามถึงสิ่งที่สงสัยก่อนเพราะเขาฟังลูกชายไม่เข้าใจ
“ไม่มีอะไรครับ พี่ทินโทรมามีอะไรหรือเปล่า”
“คิดถึง”
“อะแฮ่ม อุ่นพี่ออกไปช่วยข้างนอกก่อนเดี๋ยวมา” เสือรีบกดเซฟงานรีบออกจากห้อง เขาไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอ
เปิดโอกาสให้คนคิดถึงได้อ้อนสมใจ
“อุ่นมาเปิดร้านแถวๆ นี้ไหมเดี๋ยวพี่ให้คนช่วยดูทำเลให้ สาขาโน้นก็ให้เสือกับฟ้าดูแลไป”
“ไม่เอาครับ ผมไปอยู่โน่นไม่มีเพื่อนเหงาแย่”
“แล้วพี่ล่ะครับ ก็เหงาอยู่ทางนี้คนเดียวสิ” ทินภัทรทำเสียงอ้อน ที่ทำงานของเขากับไออุ่นอยู่คนละเส้นทาง จึงต้องแยกกัน
ตั้งแต่เช้า กว่าจะได้เจอกันอีกทีเกือบหกโมงเย็น วันไหนงานเขายุ่งมากก็ปาเข้าไปสองสามทุ่ม
“พี่ทะเลปายโลงเลียนก๊ะเหงา” ลูกหมูทะลยังไม่ลืมเรื่องนี้ง่ายๆ ยังหาวิธีมาต่อรองกับไออุ่นเพื่อไม่ต้องไปโรงเรียน
“ที่โรงเรียนลูกหมูมีเพื่อนเยอะแยะครับ พ่อรับรองว่าไม่เหงา”
“ใช่ครับผมเห็นด้วย ที่ทำงานพี่ทินก็มีคนเยอะแยะ ผมรับรองว่าไม่เหงา ดังนั้นทั้งคุณพ่อและคุณลูกห้ามงอแงครับ
ตั้งใจทำงาน ตั้งใจไปโรงเรียน ใครเกเรอาอุ่นไม่รักนะ”
“อู้ พี่ทะเลลักโลงเลียนที่ฉุดเยย” ลูกหมูทะเลหันหน้ามายิ้มหวานจนตาหยีให้ไออุ่น ความสามารถในการเอา
ตัวรอดนั้นได้มาจากลูกน้องเหมาล้วนๆ
“ชิงทำคะแนนก่อนพ่อเหรอเจ้าลูกหมู”
“คิกคิก พี่ทะเลเก่ง” งานนี้ไม่มีถ่อมตัว ลูกหมูทะเลชูนิ้วโป้งให้แด๊ดดูด้วยความภาคภูมิใจ
“พ่อจะกลับไปตั้งใจทำงานเป็นคนเก่งของอาอุ่นแล้ว ลูกหมูก็ต้องเป็นเด็กดีนะ”
“คับพี่ทะเลเด็กดีที่หนึ่งเยย” นิ้วโป้งที่ลดลงถูกยกขึ้นมาอีกครั้งเพื่อการันตีตัวเอง ทินภัทรยิ้มเอ็นดูลูกชาย ไม่อยากเชื่อว่า
เพียงไม่นานลูกหมูของเขาโตพอจะเข้าโรงเรียนได้แล้ว
“ทานข้าวให้ตรงเวลาด้วยนะครับพี่ทิน” ประโยคที่ไออุ่นต้องพูดเสมอก่อนวางสาย เพราะทินภัทรไม่ค่อยดูแลสุขภาพ
“ครับผม แต่พี่ขอกำลังใจนิดได้ไหมอยากเห็นหน้าอุ่น” เพราะลูกหมูทะเลเป็นคนถือโทรศัพท์ ทินภัทรจึงได้เห็นแค่หน้า
กลมๆ ของลูกชายกับบริเวณอกของไออุ่น เขาจึงอยากเห็นหน้าคนรักสักนิดก่อนวางสาย
“ดูพูดเข้าครับ อย่างนี้ถึงมีคนบอกว่าพี่ทินงอแง” ไออุ่นจับแขนลูกหมูทะเลยกขึ้นสูงอีกนิด เพื่อให้ทินภัทรเห็นใบหน้า
เขาบ่นคนรักไปอย่างนั้นเองเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายจับได้ว่าเขาดีใจ เดี๋ยวจะได้ใจไปมากกว่านี้
“คิกคิก แด๊ดงอแงม่ายน่าลัก โดนอายอุ่นดุดุเยย”
“ถ้าอย่างนั้นคนน่ารักก็มานับเลขต่อได้แล้วครับให้พ่อไปทำงาน บายครับพี่ทิน”
“บายครับอุ่น บายครับลูกหมู”
“บะบาย” ลูกหมูทะเลกดปิดให้เสร็จสรรพ เรื่องความฉลาดการช่างจดจำต้องยกให้ สอนครั้งสองครั้งก็ทำเป็นแล้ว
“เริ่มกันใหม่ครับ นับหนึ่งถึงสิบให้อาอุ่นฟังหน่อย”
“หนึ่ง ฉะ...สอง สาม ฉี่ อุ๊บ” ลูกหมูทะเลยกมือปิดปากทำตาโต
“พี่ทะเลปวดฉี่คับ” ไออุ่นขำก็ขำในขณะเดียวกันก็ปวดหัวกับความแสบของลูกหมูทะเล เจ้าตัวดีจะไปป่วนที่โรงเรียน
แค่ไหนกันหนอ
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“สาหวัดดีคับ” ลูกหมูทะเลยกมือไหว้ลุงป้าน้าอาที่แวะมาเที่ยวหา เด็กชายทะเลเป็นนักเรียนชั้นอนุบาลหนึ่งอย่างเต็มตัว
มาได้สี่วันแล้ว
“สวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันตั้งนานไปโรงเรียนเป็นยังไงบ้าง” ชลธรถามหลานชาย เขาไม่เจอทะเลมาหลายวันนับตั้งแต่
เด็กชายเริ่มเข้าโรงเรียน จนญาดาทนคิดถึงหลานไม่ไหวเอ่ยปากชวนทุกคนมาหาถึงห้อง
“โลงเลียนดี พี่ทะเลก๊ะเด็กดี” พี่ทะเลไปโรงเรียนไม่ร้องไห้เลย คุณครูชมพี่ทะเลเก่ง แด๊ดกับอาอุ่นก็ชม
“เก่งมากครับ”
“แล้ววันนี้ลูกพี่เรียนอะไรบ้าง” เหมาถามลูกพี่ของเขา โชคดีที่คอนโดของทินภัทรอยู่ไมไกลจากร้านเขากับหมอกจึงได้ติด
สอยห้อยตามมาหาลูกพี่ด้วย
“วันนี้พี่ทะเลเต้นลูกกบ”
“หือ? ไม่ใช่ลูกหมูเหรอ” ทินภัทรแซวลูกชาย เขาตามเข้ามานั่งเป็นคนสุดท้ายเพราะติดคุยโทรศัพท์เรื่องงานกับเลขา
“ลูกกบฉิ เพลงมานล้องว่าลูกกบอ๊บอ๊บ...” ว่าแล้วลูกหมูทะเลก็เต้นโชว์เสียเลย ร่างกลมป้อมส่ายก้นดุกดิกไปมาเป็นที่น่าเอ็นดู
“น่ารักมากครับ” เด็กชายทะเลยิ้มแป้นเมื่อได้รับคำชมจากอาอุ่น
“น้ำหวานก๊ะชม บอกพี่ทะเลเต้นน่าลัก”
“เพื่อนใหม่หรือครับ” ไออุ่นถามลูกหมูทะเลเพราะชื่อนี้เขายังไม่เคยได้ยินเด็กชายพูดถึงมาก่อน
“แฟนพี่ทะเล” ลูกหมูทะเลบอกด้วยความภาคภูมิใจ น้ำหวานตาโตผมยาว แก้มห้อมหอม เสียดายสูงกว่าพี่ทะเลไปนิดนึง
“เดี๋ยวนะเจ้าลูกหมูไปโรงเรียนสี่วันมีแฟนแล้วเหรอ” เสือขำหลานชาย
“พี่ทะเลหล่อ” ลูกหมูยืดอก เอามือจับคางตัวเองเหมือนที่เคยเห็นมา
“โอ๊ยมาให้อาฟ้าฟัดหน่อย ทำไมน่ารักแบบนี้” ญาดามันเขี้ยวปนความคิดถึง จับลูกหมูฟัดแก้มไปหลายทีกว่าจะพอใจ
“พี่ทะเลหล่อจิงๆ แคทบอกพี่ทะเลหล่อเหมือนแด๊ดเลย”
“ตาย ตายอุ่น มีขู่แข่งเป็นเด็กอนุบาลหนึ่งหรือเปล่า ระวังดีๆ นะ อย่าปล่อยพี่ทินไปรับทะเลคนเดียว” ญาดาแซวเพื่อนรัก
“แคทสวยไหมลูกหมู” ทินภัทรแกล้งถามลูกชายด้วยท่าทางสนใจ ก่อนหันไปทำหูตาแพรวพราวใส่ไออุ่น
“ม่ายสวยฉิ แคทหล่อเหมือนพี่ทะเลเลย”
พรืดด เหมาพ่นน้ำที่เพิ่งยกดื่มออกมาเป็นสาย ต้องรีบใช้มือเช็ดออกให้ ก่อนขอโทษขอโพยธันวาที่ดันนั่งอยู่ในทิศทางน้ำพอดี
“พี่ทินต้องหัดจำชื่อเพื่อนลูกได้แล้วนะครับ” ไออุ่นหัวเราะอย่างเป็นต่อ เขารู้อยู่แล้วว่าแคทเป็นเด็กผู้ชาย เป็นเพื่อนสนิท
ได้สี่วันของทะเล
“ไม่มีใครชมพ่อหล่ออีกหรือทะเล” ทินภัทรแกล้งทำหน้าเศร้าใส่ลูกชาย
“อืม อืม” ลูกหมูทะเลเอียงคอทำท่าคิด
“อ๊ะ คูบายบัวชม” ลูกหมูทะเลนึกออกแล้ว
“ชมว่าอาอุ่นหล้อหล่อ” เด็กชายทะเลทำเสียงสูงเลียนแบบครูประจำชั้นของเขาที่พูดกับเพื่อนครูด้วยกัน
“ฮ่าๆ คุณครูว่าอย่างนั้นหรือครับทะเล เห็นทีพรุ่งนี้ตอนไปรับอาอุ่นต้องเอาเค้กไปฝากคุณครูใบบัวบ้างแล้ว” เป็นทีของ
ไออุ่นบ้าง เขาหันไปส่งยิ้มให้ทินภัทรเหมือนที่เจ้าตัวส่งมาเมื่อครู่
“ไม่ต้องเลยนะอุ่น ตั้งแต่พรุ่งนี้พี่จะไปรับทะเลเอง อุ่นมารอที่คอนโดเลย”
“แด๊ดม่ายงอแงฉิ แด๊ดก๊ะหล่อ พี่ทะเลชมห้ายก๊ะด้าย” เมื่อหาคนชมแด๊ดให้ไม่ได้ เด็กชายทะเลเลยต้องชมเสียเองเพื่อไม่
ให้แด๊ดน้อยใจ
“เด็กอะไรช่างคิด หลานอาฟ้าน่ารักแบบนี้จะไม่ให้คิดถึงได้ยังไง” ว่าแล้วญาดาก็ขอฟัดหลานตัวกลมอีกสักรอบให้คุ้มที่มาหา
“อุ่นนะอุ่นพาแวะไปที่ร้านหน่อยก็ไม่ได้ ต้องให้คนท้องโตถ่อมาถึงนี่”
“ขออีกสักพักนะฟ้าไม่อยากให้ทะเลเหนื่อยมาก นั่งรถวนไปวนมา” ไออุ่นขอเสือกับญาดาเลิกงานเร็วสองสัปดาห์เขาอยาก
ให้ทะเลชินกับการไปโรงเรียนเสียก่อน หลังจากนั้นจึงจะพาไปอยู่ด้วยที่ร้านหลังเลิกเรียน
“ฟ้าก็พูดไปอย่างนั้นแหละ คิดถึงแต่ไม่ต้องมาหรอก”
“พี่ทะเลก๊ะคิดถึงอาฟ้า” ลูกหมูทะเลช้อนตามองอดีตแฟน เรื่องเจ้าชู้ต้องยกให้ลูกหมูทะเล
“คิดถึงหมาวก๊ะหมอกด้วย” ลูกพี่ยังไม่ลืมลูกน้องถึงแม้จะมีเพื่อนใหม่หลายคนแล้วก็ตาม
“พี่หมอกก็คิดถึงทะเลครับ” หมอกส่งยิ้มอ่อนโยนให้เด็กชายทะเล ผิดกับพี่ชายที่ทำเป็นสะบัดหน้าหนี
“เชอะเหมาไม่คิดถึงหรอก ลูกพี่หนีไปมีเพื่อนใหม่”
“หมาวก๊ะปายโลงเลียนฉิ โลงเลียนดีน้า ปายแย้วเก่งเก่งเลย”ลูกพี่ทะเลชักชวนลูกน้องเหมา เมื่อไปแล้วเห็นว่าสนุกจริงจึง
อยากให้ลูกน้องไปบ้าง
“หึหึ เอาไหมเอ็งลาออกพรุ่งนี้เลยเดี๋ยวเซ็นอนุมัติรอให้ตั้งแต่คืนนี้”
“อย่าท้านะเฮีย คนอย่างเหมาห้ามท้า เพราะจะเสียเวลาเปล่าๆ เหมาไม่ไปหรอก”
“โธ่เอ๊ย ไอ้เราก็รอฟังนึกว่าจะได้เปลี่ยนไปจ้างคนหล่อๆ มาทำแทน” ญาดาทำหน้าผิดหวัง จนชลธรต้องรีบสะกิด
ให้รู้ว่าสามีนั่งอยู่ตรงนี้
“กลับกันเลยไหม เอาแค่หอมปากหอมคอพอ ทะเลจะได้พัก” หลังจากนั่งคุยอยู่เกือบชั่วโมงชลธรก็เสนอขึ้นมา
“ก็ดีค่ะ อาฟ้าไปก่อนนะทะเล แล้วเดี๋ยวอาฟ้าแวะมาหาใหม่”
“คับ”
“พี่เสือกลับหรืออยู่” เป็นที่รู้กันว่าไออุ่นกับรเมศอยู่คอนโดเดียวกัน ญาดาจึงต้องถามให้แน่ใจ
“อยู่ ฝากฟ้าไปส่งเหมากับหมอกทีนะ”
“ผมไปส่งเองครับ” ธันวารับอาสา ญาดาย้ายไปอยู่กับชลธรที่บ้านแล้ว ทั้งคู่ประกอบพิธีเล็กๆ ในเหมู่ญาติ
และเพื่อนสนิท สำหรับงานฉลองมงคลสมรสจะจัดขึ้นอีกครั้งหลังญาดาคลอดลูกและฟิตหุ่นเรียบร้อยแล้ว
บ้านของญาดาที่ซื้อไว้จึงมีเพียงสองพี่น้องอาศัยอยู่
“ตกลงกันได้แล้วก็แยกย้าย วันหลังเจอกันทิน” ชลธรตบบ่าเพื่อนเบาๆ เป็นการร่ำลา
ไออุ่นมองตามหลังทุกคนจนลับสายตา เขารู้สึกว่าปีนี้เป็นปีที่ตัวเองโชคดีเหลือเกิน เพราะนอกจากเขาจะมีครอบครัว
เล็กๆ เป็นของตัวเองแล้ว เขายังมีครอบครัวใหญ่ที่คอยดูแลกัน ช่วยเหลือกัน และรักกันประดุจพี่น้อง เป็นเหมือน
ของขวัญล้ำค่าที่เข้ามาในชีวิตของเขา
“มองอะไรครับอุ่น” ทินภัทรถามคนรักเมื่อเห็นไออุ่นยังจ้องประตูที่เพิ่งปิดสนิทไป
“มองความรักครับ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องหันมามองทางนี้สิครับ ความรักอุ่นอยู่นี่” ทินภัทรใช้สองมือประคองหน้าคนรักให้หันมามองหน้าตนเอง
“นี่ไงครับความรักของอุ่น”
“เลี่ยนแล้วครับพี่ทิน” ไออุ่นถอยตัวออกจากมือของทินภัทร เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนหันไปหาลูกชายแทน
“ ไปครับทะเลไปแปรงฟันแล้วเข้านอนกันดีกว่า เดี๋ยวอาอุ่นอ่านนิทานให้ฟัง”
“อาว ปายนอนกาน” ลูกหมูทะเลส่งมือให้อาอุ่นพาเดินเข้าห้องนอน ปล่อยให้ทินภัทรยืนคอตกกับมุกแป๊กของตัวเอง
อยู่คนเดียวกลางห้อง
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“งอนอะไรครับ คนอะไรนอกจากชอบงอแงแล้วยังขี้งอนอีก” ไออุ่นหัวเราะเมื่อเห็นหน้ามุ่ยๆ ของคนรัก เขาอาบน้ำเกือบ
สามสิบนาทีออกมาทินภัทรก็ยังหน้ามุ่ยอยู่เหมือนเดิม
“ไม่ต้องพูดเลยครับ อุ่นมีความผิดอยู่นะทำพี่น้อยใจรู้ตัวไหม”
“อ่า..ถ้าอย่างนั้นก็งอนตามสบายครับพี่ทิน ผมไม่กวนแล้ว” ไออุ่นขึ้นเตียงทางฝั่งของตนเอง เขาตบหมอนสองสามที
เพื่อให้ฟู ก่อนล้มตัวลงนอนหันหลังให้ทินภัทร
“ราตรีสวัสดิ์ครับพี่ทิน หายงอนแล้วก็ปิดไฟให้ผมด้วย”
“อุ่นนน เล่นอย่างนี้เหรอ” ทินภัทรเข้าจู่โจมคนรัก เขาใช้มือจี้เอวทั้งสองข้างจนไออุ่นดิ้นพล่าน
“ฮ่าๆ ไม่เอาครับพี่ทิน ฮ่าๆ พอแล้วครับผมหายใจไม่ทัน”
“จะเมินพี่อีกไหม” ทินภัทรไม่ยอมหยุดง่ายๆ เขาล้วงมือข้างหนึ่งเข้าไปในเสื้อนอนของไออุ่นลูบวนไปทั่วหน้าท้อง จากที่
หัวเราะไม่ยอมหยุดไออุ่นเปลี่ยนเป็นนอนหายใจหอบถี่แทน
“หายงอนผมแล้วหรือครับ” ไออุ่นยกมือขึ้นลูบแก้มคนรัก เขาไล้นิ้วไปเรื่อยๆ อย่างแผ่วเบา
“ไม่เคยงอนอุ่นจริงสักที” ทินภัทรลูบผมที่ตกลงมาระหน้าผากออกให้คนรัก
“พี่ทิน ผมเห็นนะครับ”
“หือ? เห็นอะไรครับ” ทินภัทรเลิกคิ้วด้วยความสงสัยเมื่อไออุ่นพูดกับเขาแปลกๆ
“เห็นความรักของพี่ทิน”
“ผมดีใจที่พี่ทินเปิดเผยเรื่องผม ผมดีใจที่พี่ทินแสดงความรักต่อผมโดยไม่อายใคร แต่บางครั้งที่ผมทำเป็นไม่เห็นหรือแกล้ง
ไม่ได้ยิน เพราะผมเป็นห่วงทะเลแกยังเล็กเกินกว่าจะเข้าใจ ผมต้องคอยระวังเพื่อครอบครัวของเรา ผมทำแบบนั้นเพราะ
ผมรักพี่ทินกับทะเลมากนะครับ”
“คนดีพี่รู้ครับ” ทินภัทรกดจูบลงบนหน้าผากของไออุ่นด้วยความรักใคร่ เขาโชคดีเหลือเกินที่ได้มาเจอกับไออุ่น โชคดีที่
ได้รับความรักมากมายจากคนๆ นี้
“ถึงพี่จะรู้จักกับอุ่นช้าไป ถึงเวลาที่พี่รักอุ่นมันจะเทียบไม่ได้กับสิบปีที่อุ่นรักพี่ แต่ถ้าวัดกันที่ความรักพี่มั่นใจว่าความรัก
ของพี่ไม่น้อยไปกว่าอุ่นเลย”
“ไม่ช้าหรอกครับ ผมดีใจที่มันเป็นตอนนี้เวลานี้ เพราะไม่อย่างนั้นเราคงไม่มีลูกชายที่น่ารักอย่างทะเล ขอบคุณนะครับพี่ทิน
ที่รักผม”
“พี่ต่างหากที่ต้องขอบคุณ ขอบคุณความรักที่มั่นคงของอุ่น ขอบคุณที่ในหัวใจอุ่นยังมีพี่ไม่เคยเปลี่ยน รู้ไหมเขาบอกว่าเด็ก
รับรู้ได้ว่าใครรักใครเกลียด ทะเลอาจรู้ตั้งแต่แรกก็ได้ว่าอุ่นรักพิ่ ทะเลถึงรักอุ่น”
“ก็จริงนะครับ” ไออุ่นนึกถึงวันแรกที่เขาได้เจอกับทะเล เพราะทะเลเป็นลูกของชายหนุ่มที่เขารักไออุ่นจึงกอดทะเลไว้
เต็มอ้อมแขนด้วยความรักความคิดถึง ทะเลคงรับรู้ถึงความรักที่เขาส่งผ่านไปได้จึงติดเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ทำให้ทินภัทรต้องเข้ามาพัวพันกับเขาโดยไม่ได้ตั้งใจจนกลายมาเป็นความตั้งใจในที่สุด
“เห็นทีพี่ต้องไปขอบคุณลูกที่หาแม่ให้ได้ถูกใจพ่อจริงๆ”
“พูดเล่นได้ห้ามเอาไปเรียกนะครับ” ไออุ่นยังยืนยันว่าเขาเป็นคุณอา แต่เป็นคุณอาที่รักทะเลไม่แพ้แม่คนใด
“ทราบแล้วครับ แต่พี่คิดว่ามีอีกคนนึงนะที่อาจรู้อะไรล่วงหน้า”
“ใครครับ” ไออุ่นนึกไม่ออกแล้วว่าจะมีใครรู้เรื่องความรักของเขาล่วงหน้าอีก
“แม่ของอุ่นไงครับ”
“แม่ของผม?”
“ใข่แม่ของอุ่นต้องรู้แน่ๆ ว่าอุ่นจะเป็นความอบอุ่นให้กับพี่และทะเลถึงตั้งชื่อเล่นนี้มาให้ ไม่มีชื่อไหนเหมาะกับ
อุ่นเท่ากับชื่อนี้อีกแล้ว ไออุ่นของพี่”
ถ้าร่างกายของคนเราละลายได้ไออุ่นคงละลายไปแล้ว เขารู้สึกเหมือนหัวใจกำลังจะระเบิด ไม่ว่าจะผ่านมานาน
แค่ไหนทินภัทรก็ทำให้เขาใจเต้นแรงได้เสมอ
“ไม่มีอะไรจะบอกพี่บ้างหรือครับ”
“ไม่มีครับ” วินาทีนี้ไออุ่นคิดอะไรไม่ออก ไม่ว่าจะเป็นคำหวานหรือประโยคซึ้งใจ เขาเพียงแต่โอบกอดทินภัทรเอาไว้
เพื่อถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดของเขาผ่านทางสัมผัส
“อืม..ถ้าอย่างนั้นพี่ขออนุญาตบอกรักอุ่นนะครับ”
ริมฝีปากที่แนบลงมาทำให้ไออุ่นรู้ว่าไม่ใช่ด้วยคำพูดที่ทินภัทรจะบอกเขา แต่ด้วยร่างกายทั้งสองที่หลวมรวมเป็นหนึ่ง
เดียวกัน
พี่รักอุ่นครับ ผมรักพี่ทินครับ สัมผัสของพวกเขากำลังบอกรักซึ่งกันและกัน และมันมีความหมายมากกว่าถ้อยคำใดๆ
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
อีกฝากหนึ่งของห้อง กามเทพตัวน้อยนอนหลับอยู่บนเตียงกอดตุ๊กตาคุณหมีไว้แนบอก เด็กชายมีรอยยิ้มน้อยๆ แตะ
อยู่บนใบหน้า รอบตัวเต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่นเป็นเกราะคอยปกป้องเขาจากทุกสิ่ง เด็กชายตัวอ้วนกลม
นอนหลับฝันดีและมีความสุขยิ่งกว่าใคร
..♥♥ .•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•
HAPPY ENDING •*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•♥:::
**เดินทางมาถึงตอนจบแล้ว ขอใช้พื้นที่ตรงนี้ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านนะคะ
ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ต้นจนจบ ขอบคุณทุกกำลังใจและทุกยอด view มันมีความหมายมากๆ เลยค่ะ
ขอบคุณทุกคำติชม จะพยายามปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้นนะคะ ถ้าตอนไหนไม่ถูกใจ อ่านแล้วไม่สนุกก็ต้องขอโทษด้วย
สุดท้ายอยากบอกว่าคนเขียนมีความสุขมากๆ ค่ะ หวังว่าคนอ่านจะมีความสุขเช่นกัน
ขอบคุณอีกครั้งจากใจจริง^^
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1235377 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก