[เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] :: WIN (จบ)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] :: WIN (จบ)  (อ่าน 1826 ครั้ง)

ออฟไลน์ Zenith

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-10-2018 20:24:53 โดย Zenith »

ออฟไลน์ Zenith

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] :: WIN
«ตอบ #1 เมื่อ24-10-2018 19:59:10 »

[เรื่องสั้น] :: WIN



ผมรู้ว่ามันไม่ดีเท่าไหร่

ในบรรยากาศที่แสนโศกเศร้า ทุกคนในงานต่างร่ำไห้ให้กับผู้ที่นอนอยู่ในโลงสีขาว ใบหน้าแสนสวยสงบนิ่งเหมือนปล่อยวางแล้วซึ่งทุกสิ่ง ปล่อยวางแม้กระทั่งความรู้สึกของคนที่รักเธอยิ่ง เพื่อนรักของผมกำลังร้องไห้เสียใจอย่างถึงที่สุดกับการจากไปของคู่หมั้นตัวเอง ผมมองผู้คนรอบกายที่กำลังอยู่ในอารมณ์โศกเศร้า

..ยกเว้นแต่ผม

แม้ใบหน้าผมตอนนี้จะสงบนิ่ง ไม่แสดงอารมณ์หรือความรู้สึกใดๆ ออกมา แต่ในใจของผม

..กำลังตื่นเต้น..

..กำลังสะใจ..

..กำลังลิงโลด..

..มันกำลังยินดี..

จากการที่เห็นศัตรูหัวใจ.. ตายไปซะได้

รู้ว่าควรทำตัวให้เหมือนเสียใจ และไม่ควรรู้สึกมีความสุขเมื่อเห็นใครตาย

"เก็บอาการหน่อยก็ดี" ไอ้เตที่ยืนข้างผมพูดเบาๆ ให้ผมได้ยิน เบื่อมันจริง ทั้งๆ ที่ทำหน้านิ่งๆ แล้วทำไมมันยังรู้ว่าผมกำลังมีความสุขนะ

เมื่อได้เวลาผมก็แสดงความเป็นเพื่อนที่ดีโดยการฉุดดึงให้เพื่อนรักออกห่างจากโลงเพื่อให้สัปเหร่อได้ทำการปิดฝาโลงอีกครั้ง

และครั้งนี้.. คงจะไม่เปิดขึ้นมาอีกตลอดกาล

"ทำใจเถอะ วันไปสบายแล้ว" ผมกระซิบปลอบใจเพื่อนรักที่ร้องไห้เอาเป็นเอาตาย ผมกอดมันไว้ดันหัวมันให้ซบลงบนบ่าผม รู้สึกได้ถึงความเปียกชื้นจากน้ำตาของคนในอ้อมแขน ไอ้เตมองผมด้วยสายตาของคนที่รู้ทัน

เหอะ ตายไปซะได้ก็ดี อยู่ให้หนักโลกทำไม

เสียงกริ่งได้เวลาที่จะส่งคนในโลงไปสู่ภพภูมิอื่น เป็นสัญญาณบอกว่าได้เวลาบอกลากันแล้ว คนที่ร้องไห้กับบ่าผมเมื่อกี้ผละออกไปเพื่อมองดูโลงที่กำลังเคลื่อนเข้าเตาเผาและประตูเตาเผากำลังปิดลงช้าๆ ความทรมาณจากการมองดูโลงศพที่กำลังถูกไฟแผดเผา บ่งบอกได้ว่าต่อจากนี้.. จะไม่มีอีกแล้ว

ลาขาดล่ะนะ ไปชดใช้กรรมในนรกเถอะ




เข้าวันใหม่แล้วแต่เพื่อนรักผมยังนั่งนิ่ง ดวงตาเหม่อลอยไปไกลแสนไกล หลังจากควันลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้ว สัปเหร่อบอกให้มารับอัฐิในวันพรุ่งนี้ ผมไม่แน่ใจว่าคนที่นั่งเหม่ออยู่จะไปด้วยหรือเปล่า เพราะตั้งแต่กลับมามันก็เอาแต่นั่งนิ่งไม่เคลื่อนไหวอยู่บนโซฟาเบด ผมเองก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งอะไร ไหนๆ คนก็ตายไปแล้ว จะปล่อยให้คิดถึงแบบนั้นไปก่อนก็ได้ แต่หลังจากนี้ ผมจะไม่ให้คนที่รักต้องเศร้ากับการตายของผู้หญิงคนนั้นอีก

"พรุ่งนี้มึงจะไปไหม" ผมถามไปลอยๆ แต่คิดว่าอีกคนคงได้ยิน

"ทำไม" แต่คำตอบกลับไม่ใช่สิ่งที่ผมถาม

"อะไร" ผมหันไปก็พบว่าอีกคนกำลังจ้องมองมาที่ผมเหมือนกัน

"ทำไมมึงถึงยังนิ่งอยู่"

"กูก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วไหม"

"มึงไม่ดีใจ?"

อ๋อ.. เข้าใจแล้วว่าจะสื่ออะไร มุมปากผมยกยิ้มไม่ได้ตอบคำถาม ขาก้าวไปหาอีกคนแล้วคุกเข่าลงนั่งตรงหน้าเขา ไล้นิ้วใบหน้าที่ผมหลงรักก่อนจะประกบริมฝีปากลงไปที่ตำแหน่งเดียวกัน นิ้วที่ไล้แก้มเนียนอยู่ก็เคลื่อนลงมาที่มุมปาก ลูบเบาๆ ให้อีกฝ่ายรู้ตัว

เพื่อนรักผมยอมเปิดปาก ผมจึงส่งลิ้นไปเกี่ยวกระหวัดรัดพันกับลิ้นเล็ก นานจนพอใจผมถึงถอนริมฝีปากออกมา เห็นเส้นน้ำใสที่เชื่อมต่อกันขาดลง

"คำตอบของกู" อีกคนหอบหายใจหน้าแดงก่ำ ดวงตากลมสีดำสนิทจ้องมองผมเหมือนจะโกรธๆ

"มึง.. "

"เห็นแก่คนตาย กูให้แค่วันนี้ แต่หลังจากนี้มึงไม่มีสิทธิ์คิดถึงใครอีก ...นอกจากกู" ผมจูบเบาๆ ที่ปากอิ่มอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินจากไป ปล่อยให้อีกคนจมอยู่กับความคิดตัวเอง

ผมกับชลันธรเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก พ่อแม่เราสนิทกัน บ้านอยู่ข้างกัน ผมกับมันจึงสนิทกันโดยปริยาย เราอยู่ด้วยกันตลอดตั้งแต่เล็กจนโต เรียกได้ว่ามีผมก็ต้องมีมัน มีมันก็ต้องมีผม

เรื่องมันเกิดตอนอยู่ม.4 ผมได้รับรู้ว่าลันกำลังแอบชอบเพื่อนผู้หญิงคนนึงในห้อง มันเล่าให้ผมฟังเองและขอความช่วยเหลือจากผม ความรู้สึกแรกที่ปรากฏคือความไม่พอใจ แต่ผมก็เก็บมันไว้ให้ลึกที่สุด แสดงสีหน้ายินดีและเต็มใจที่จะช่วยเหลือ ผมทำตัวเป็นพ่อสื่อช่วยให้สองคนได้รักกัน และแน่นอนว่าผมทำสำเร็จ

วันที่ลันมาบอกว่าเป็นแฟนกับผู้หญิงคนนั้นแล้วและขอบคุณผมที่ช่วยเหลือ คือวันที่ผมแทบคลั่งตาย แต่ผมก็ยิ้มให้และบอกว่าดีแล้ว มันชวนผมไปห้างเพื่อหาอะไรกินเป็นการเลี้ยงขอบคุณผมด้วย แต่ผมปฏิเสธและเสนอให้ลันชวนแฟนมันแทน มันก็ทำตามที่บอก ส่วนผมก็ตรงกลับบ้าน เดินขึ้นห้องไม่สนใจแม่บ้านที่ออกมารอรับ หน้าผมบอกได้ดีว่าใครก็ไม่ควรมายุ่งกับผมตอนนี้

ทันทีที่ถึงห้องผมจัดการล็อกประตู เหวี่ยงจาคอปกระแทกกับพนังห้องอย่างรุนแรง เดินไปที่โต๊ะแล้วกวาดทุกอย่างลงพื้นด้วยอารมณ์โมโห ผมอาละวาดทำลายข้าวของในห้อง แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่ผมทำลายไม่ลงคือ..

รูปของเราสองคน

ผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ทั้งๆ ที่ช่วยเขาเอง แล้วมาหงุดหงิดโมโหเอง

สามเดือนที่เพื่อนสมัยเด็กผมมีแฟน มันตามใจแฟนมันทุกอย่าง ต้องการอะไร อยากไปไหน อยากได้อะไร แค่บอกเพื่อนผมก็ยอมทุกอย่าง

ทุกอย่างกำลังเปลี่ยนไป

ผมกำลังถูกลดความสำคัญ

ผมกำลังกลายเป็นที่สอง

เราเคยมีกันแค่สองคน แม้จะมีกลุ่มเพื่อนแต่พวกนั้นก็ก้าวเข้ามาแทรกกลางเราสองไม่ได้ ยกเว้นผู้หญิงคนนั่น คนที่มันยอมทุกอย่าง ยอมขยับออกห่างจากผมเพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นแทรกเข้ามาแทนที่ผม

เกลียด

เกลียดที่ผู้หญิงคนนั้นทำให้มันเปลี่ยนไปขนาดนี้

'เฮ้อ'

'เป็นอะไร'

'กูเหนื่อย'

'เหนื่อย?'

'ใช่'

'...'

'หลังๆ มานี้กูกับมิวทะเลาะกันบ่อยมาก เหมือนกูทำอะไรก็ไม่ถูกใจเขาไปซะหมด ..ไม่เหมือนตอนแรกเลย'

ผมจำได้ว่าวันนั้นผมนั่งฟังมันบ่นเรื่องมันกับแฟนไปเรื่อย สีหน้าและการพูดของมันดูเหนื่อยจริงๆ จนผมอดไม่ได้ที่จะรั้งหัวมันให้มาพิงกับไหล่ผม ลูบหัวมันเบาๆ ในแบบที่มันชอบ เรานั่งกันอยู่แบบนั้นจนกระทั่งท้องฟ้าเริ่มเป็นสีส้ม

'ไม่ไปส่งมิว?'

'ไม่ล่ะ วันนี้จะกลับกับมึง'

'กูสำคัญแล้วเหรอ'

'น้อยใจเหรอ ขอโทษนะ'

สีหน้าหงอยๆ ของลันทำให้ผมโกรธไม่ลง ทำได้แค่ผลักหัวมันเบาๆ

'กูลืมงานไว้บนห้องอ่ะ ไปเอาเป็นเพื่อนหน่อยดิ'

ผมไม่ได้ตอบแต่ก้าวขานำมันไปที่ห้องเรียน อีกสิบห้านาทีจะหกโมงแล้ว ผมรีบเดินเพื่อให้ถึงห้องเรียนไวๆ เพราะเดี๋ยวหกโมงภารโรงจะปิดประตูทางเข้าตึก

ผมไม่คิดเลยว่าแค่การพาลันมาเอางานที่ลืมไว้จะสร้างความเจ็บช้ำให้กับมัน

'อะ อ๊า.. '

ผมหยุดตัวเองเมื่อได้ยินเสียงนั้น การหยุดกระทันหันทำให้คนที่เดินตามมาชนเข้ากับหลังผม ลันมองผมอย่างงงๆ ก่อนจะหน้าแดงก่ำ ดวงตากลมเบิกกว้างอย่างตกใจ

'ปะ ไปเถอะ ไว้มาปั่นตอนเช้าแทนกะ ก็ได้'

ผมพยักหน้าให้ก่อนจะหันตัวกลับไปทางที่มาเพื่อกลับบ้าน แต่จังหวะที่กำลังจะก้าวเดินไปนั้น

'อาา มิว ตอดใหญ่เลยนะ'

'อะ กาย อ๊า มิวมะ ไม่ไหว อ๊ะ แล้ว'

เสียงนั้นทำให้ร่างที่เล็กกว่าผมหยุดชะงัก ผมเองก็เช่นกัน ผมจำเสียงนั้นได้ดี ผมตัดสินใจหันกลับไปเปิดประตูห้องเรียน สิ่งที่ได้เห็นคือชายหญิงคู่นึงกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างไม่แคร์สถานที่ เสียงครางที่น่ารังเกียจถูกปล่อยออกมาอย่างไม่กลัวว่าจะมีใครได้ยิน ทั้งสองคนตกใจที่เห็นคนไม่ได้รับเชิญอย่างผม โดยเฉพาะผู้หญิง

'โทษทีที่ขัดจังหวะ ลืมของน่ะ'

ผมเดินตรงไปที่โต๊ะของลันหางานที่มันลืมไว้ใต้เก๊ะ ไม่ได้สนใจว่าอีกสองชีวิตในห้องจะทำหน้ายังไงหรือรู้สึกอะไร หาเจอแล้วผมก็หันหลังกลับ แต่ก่อนจะก้าวขาออกจากห้องผมหันไปหาชายหญิงคู่นั้นก่อนจะแสยะยิ้ม

'สนุกหรือเปล่าล่ะ.. มิว'

ผมพาชลันธรกลับมาถึงบ้าน แวะไปขออนุญาตพ่อแม่ของเขาว่าจะให้มานอนบ้านผม ท่านทั้งสองอนุญาตเพราะยังไงบ้านก็อยู่ข้างกัน แล้วพ่อแม่ผมก็ไม่อยู่ พวกเขาไปต่างประเทศและอีกนานกว่าจะกลับมา

'ไปอาบน้ำ'

'มึง'

'ไปอาบน้ำก่อน หรือจะอาบพร้อมกู'


แม้ว่าสมัยเด็กๆ เราจะแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันบ่อยก็เถอะ แต่นั้นผมพูดเล่น

ระหว่างที่รออีกคนชำระล้างร่างกาย สมองผมก็คิดถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้

ชลันธรเป็นพวกที่เวลามีปัญหาที่แก้ไม่ได้เขาจะเรียกร้องหาคนอื่นให้ช่วยเสมอ หรือจะแก้ได้ด้วยตัวเอง เขาก็จะต้องถามความเห็นกับคนอื่นก่อน ซึ่งผมพูดได้เต็มปากเลยว่าคนอื่นที่ว่าก็มีแต่ผมนี่แหละ

เพราะเราอยู่ด้วยกันมากเกินไป เราไม่เคยแยกจากกัน ผมรู้จักลันพอๆ กับที่ลันเองก็รู้จักผม เราไม่เคยมีความลับต่อกัน เราคุยด้วยกันทุกเรื่อง นั่นอาจเป็นเหตุให้เวลามีปัญหา ลันก็มักจะเรียกร้องหาผมเสมอ และผมอาจผิดเองที่เวลาเขามีปัญหา ผมก็จะแก้ไขให้เขาโดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรเลย และครั้งนี้ผมก็มั่นใจ

ว่าเขาต้องขอให้ผมช่วยแน่นอน

ผมเองก็ไม่ปฏิเสธแน่ เพราะผมต้องการทวงตำแหน่งที่หนึ่งของผมคืน

ลันเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมก็เลยลุกเพื่อทำธุระจัดการตัวเองต่อบ้าง

ตอนผมออกจากห้องน้ำ คนตัวเล็กก็นั่งนิ่งอยู่ที่พื้นข้างเตียง ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆ กำลังรอว่าอีกคนจะพูดอะไรหรือจะขอให้ผมช่วย แต่รออยู่นานก็ไม่พูดอะไรสักที อาการแบบนี้ทำเอาผมค่อนข้างแปลกใจ

'เดี๋ยวกูจัดการให้'

'ทำไมวะมึง'

'...'

'หรือกูทำอะไรผิด กูตามใจมิวทุกอย่าง กูไม่เคยขัดความต้องการเขาเลย ..แล้วทำไม'

'เขาไม่ได้รักมึง'


มันอาจจะแรงไปสักหน่อย แต่ผมก็ต้องพูด เสียงสะอื้นเบาๆ จากคนข้างตัว น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าที่ทิ้งตัวลงจนแก้มขาวเปียกชื้น

ทนไม่ไหวจริงๆ

ไม่ชอบให้ลันมีน้ำตาเลย

ผมเอื้อมมือรั้งหัวอีกคนให้ซบที่ไหล่ผม ลูบหัวมันเบาๆ เป็นการปลอบประโลมจิตใจ จำได้ว่าเมื่อช่วงเลิกเรียนก็ทำแบบนี้กับมันนี่

เพราะผู้หญิงคนนั่นเป็นแฟนคนแรกของลัน รักมากก็คงเจ็บมาก

'กูจัดการให้เอง ทุกอย่างจะเรียบร้อย'

หรือบางทีก็ไม่ต้องให้มันพูดออกมา ผมก็เต็มใจแก้ปัญหาให้มันเอง

ปัญหาทุกอย่างจบลงที่มิวเลิกกับลัน และไม่กลับมายุ่งวุ่นวายอะไรอีก ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว

ลันเองก็ซึมไป ไม่สดใสร่าเริงเหมือนแต่ก่อน บางทีก็เอาแต่เหม่อลอย ไม่หือไม่อือ เป็นแบบนี้อยู่หลายวันจนผมทนไม่ไหวเสียเอง

'จะเป็นแบบนี้อีกนานไหม'

'ขอโทษนะ แต่กูอดคิดไม่ได้ว่--'

'ไม่ต้องคิดอะไร มึงไม่ผิด ฝ่ายนั้นต่างหากที่ผิด ไม่ใช่มึง'

'อือ'

'ลัน'

'หายแล้วน่าา อุ๊บ!'


ไม่แน่ใจว่าตอนนั้นผมคิดอะไรอยู่ในหัวเหมือนกัน แต่ปากผมมันไปไวกว่าสมอง รู้ตัวอีกทีผมก็จูบเพื่อนสมัยเด็กไปแล้ว ลันเองก็คงตกใจมากจนลืมปัดป้อง ผมถอนปากออกมา นัยน์ตากลมเบิกกว้างมองผมอย่างตกใจ

'มะ มึง'

'ขอโทษ'

'...'

'กูห้ามตัวเองไม่ได้'


ผมรู้แล้วล่ะว่าตัวเองเป็นอะไร

หลังจากวันนั้นลันก็ไม่ได้พูดอะไรอีก และที่สำคัญคือทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ ผมกลับมาเป็นที่หนึ่งอีกครั้ง แต่ผมรู้ว่าลันมีสิ่งที่อยากพูดกับผม เขาทำเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูดและเปลี่ยนเรื่องไป ผมคิดว่าคงเป็นเรื่องจูบของเราวันนั้น

'มึง คือ..เอ่อ'

'ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เราพูดกันทุกเรื่องไม่ได้'

'เห้ย ไม่ใช่นะ คือว่า..'

'ลัน ตอนนั้นขอโทษนะ'

'ไม่ๆ มึงไม่ผิดหรอก คือช่างมันเถอะเนอะ'

'...'

'มึง'

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงทำให้คนอย่างชลันธรกล้าที่จะก้าวมารั้งคอผมลงไป..

จูบ

จูบที่ไม่ประสีประสาแค่ปากแตะปากก็เท่านั่น แต่กลับทำให้ก้อนในอกผมเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง สติสัมปชัญญะไม่สามารถห้ามปรามอะไรผมได้ รู้แค่ว่าหลังจากนั่นเราทั้งคู่จบลงกันที่เตียงนอนของผมด้วยร่างกายที่ไร้เสื้อผ้าทั้งคู่

'ทำไม'

'อะ อะไร'

'มึงสมยอม?'

'...'

'เห็นกูเป็นตัวแทนมิวเหรอ'


จำได้ว่าเห็นแววตาโกรธจัดและรู้สึกเจ็บที่หน้าอกจากแรงทุบของอีกคน

'กู..'

'...'


หวังจะได้ยินคำนึงจากปากลัน แต่ก็หวังเก้อไป ช่างเถอะ ตอนนี้ความคิดของคนตรงหน้าคงกำลังสับสน ตราบใดที่เรายังอยู่ด้วยกันผมก็จะทำให้เขาแน่ใจและพูดออกมาเองในสักวัน ตอนนี้ก็ได้เยอะมากแล้ว

หลังจากวันนั่นสถานะของเราสองคนก็เปลี่ยนไป

จากเพื่อนสมัยเด็ก เพื่อนสนิท เพื่อนรัก

..สู่เซ็กส์เฟรนด์

หลายต่อหลายครั้งที่เราทำกันที่ห้องผม ห้องลัน และที่โรงเรียน

ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเองจริงๆ

เห้ย ก็ไม่ได้ทำที่โรงเรียนบ่อยหรอกนะ

'อึก อะ อ๊า '

'ลัน ชลันธร อืมม'


นี่ก็เป็นอีกครั้งที่เราทำกันที่ห้องผม กระแทกกายเข้าออกอย่างรุนแรง อีกคนก็เหมือนจะชอบใจ ยิ่งรุนแรงมากเท่าไหร่เสียงครวญครางก็ยิ่งดัง เล็บก็ยิ่งกรีดกรายบนแผ่นหลังของผมจนเจ็บแสบไปหมด

แต่ก็รู้สึกดี

คนใต้ร่างรั้งคอผมลงไปประกบปากแลกลิ้นกัน จูบที่พยายามจะให้ผมรู้สึกดีทำเอาผมแทบบ้า ผละหน้าออกมาก่อนจะเคลื่อยไปที่ใบหูเล็ก ขบเม้นเบาๆ พร้อมเลียอย่างเอาใจ

'อ๊ะ อ่าา'

รางวัลคือเสียงครางที่ผมชอบ

ตั้งแต่เป็นเซ็กส์เฟรนด์กันมานี่ผมซื้อถุงยางเยอะมาก ก็ใช้เยอะนี่เนอะ
.
.
.

ผมลืมตาตื่นอีกครั้งหลังจากนึกถึงอดีตที่น่าคิดถึง หันไปหาคนร่วมเตียงที่นอนอยู่ข้างกันแล้วก็อดไม่ได้ที่จะรั้งตัวเข้ามากอด อีกคนเองก็รู้สึกตัวแล้วด้วยสิ ตากลมโตมองผมในความมืดมิด ก่อนที่มือเรียวบางจะยกขึ้นมาลูบแก้มผมเบาๆ

"ไม่โกรธกูแล้วเหรอ" อีกคนทำเพียงส่ายหน้าเป็นคำตอบให้ผม "แล้วเมื่อไหร่จะพูดสักที"

ยังจำได้ไหมผมบอกว่าจะทำให้ลันแน่ใจในความรู้สึกและบอกคำๆ นั่นกับผมเอง จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็สิบสองปีแล้วที่ผมรอ ถามว่าทำไมไม่พูดไปเองเลยล่ะ ตอบได้ว่าต่อให้ไม่พูดอีกคนก็รู้อยู่แล้วว่าผมคิดยังไง

"ไม่รอแล้วเหรอ"

"รอมาตั้งสิบสองปีแล้วป่ะ ให้รออีกก็ได้ เพราะยังไงกูก็จะไม่ให้มึงกับใครอีกแล้ว" ผมยื่นหน้าไปจูบปากอิ่มก่อนจะผละออกมา

"ไม่มีแล้ว มึงไม่ต้องรอแล้ว"

"..."

"ขอบคุณที่รอมาตลอดนะ รักมึง"

เวลาเช้าที่ทางครอบครัวของผู้หญิงคนนั่นนัดมาเก็บอัฐิ อากาศวันนี้ปลอดโปร่งมาก แจ่มใสเหมือนกับอารมณ์ผมในตอนนี้เลย

"เก็บอาการด้วย" ชลันธรกระซิบเบาๆ กับผม ก็อยู่ด้วยกันมานาน ใบหน้าเรียบนิ่งของผมที่คนทั่วไปมองเห็นกลับดูเหมือนอารมณ์ดีขั้นสุดในสายตาของลัน

ลันกำลังพูดคุยอะไรสักอย่างครอบครัวของอดีตคู่หมั้น ผมไม่ได้เข้าไปยุ่งวุ่นวายด้วยเพราะตอนนี้ผมกำลังเหม่อมองแม่น้ำที่เพิ่งจะลอยอังคารผู้หญิงคนนั่นไป

วันวิสาข์ผู้หญิงที่เป็นคู่หมั้นของชลันธร ญาติห่างๆ ของผมเอง ทั้งสองคนหมั้นหมายกันด้วยความต้องการของผู้ใหญ่ ผมขัดขวางสุดกำลังจะขอให้พ่อแม่ช่วยก็ไม่ได้ เพราะท่านทั้งสองเสียไปแล้ว สาเหตุก็เพราะครอบครัวของวันวิสาข์ ผมรู้อยู่แล้ว และผมกำลังรวบรวมหลักฐานเพื่อเอาผิด นี่ก็เป็นสาเหตุที่ไม่อยากไปยุ่งวุ่นวาย คิดจะใช้ลูกสาวตัวเองเพื่อให้ผมไม่กล้าเอาผิด คิดง่ายไป

แต่ก็โชคดีที่วันวิสาข์หาเรื่องให้ตัวเองก่อนแล้ว วันวิสาข์เป็นคนสวย มีเสน่ห์ บ่อยครั้งที่เธอให้ท่าผม แต่ก็นกทุกที หึ และเพราะความสวยทำให้วันวิสาข์จ้องหาผู้ชายรวยๆ เพื่อปรนเปรอความต้องการให้ตัวเอง แต่รายล่าสุดนี่เหมือนจะไม่ง่ายอย่างที่ผ่านมา

เพราะผู้ชายรายล่าสุดมีภรรยาอยู่แล้ว แถมยังเหมือนในละครไทยเป๊ะ ที่คอยตามจัดการผู้หญิงที่เป็นเมียน้อยของสามี ผมเลยใช้โอกาสนี้จัดการวันวิสาข์ออกจากชีวิตของชลันธรซะ รูปแอบถ่ายชายหญิงที่กำลังเข้าโรงแรมถูกส่งไปให้กับภรรยาของผู้ชายคนนั่น แต่ผมกะพลาด ไม่คิดว่าภรรยาของผู้ชายคนนั่นจะจัดการกับวันวิสาข์จนถึงแก่ความตาย คดีถูกสรุปว่าเป็นอุบัติเหตุด้วยอำนาจของเงิน ไม่มีการขุดคุ้ยหรือสืบสวนอีก

ก็รู้สึกผิดนะ แต่สะใจมีมากกว่า

"ขอโทษนะวัน แต่เธอทำตัวเธอเอง เธอทำร้ายคนที่ผมรัก ผมยอมไม่ได้ เธอเคยบอกผมนี่ว่าชื่อวันของเธอหมายถึงเลขหนึ่ง เธอคือเบอร์หนึ่งของลัน แต่ขอโทษนะ ที่ผมคือวิน วิน..ที่แปลว่าชนะ"



THE END




Talk : สวัสดีค่าาาา ขอแนะนำตัวก่อนซีนิธค่ะ เป็นครั้งแรกที่ลงนิยายในเล้าเป็ด ยังไงก็ขอฝากตัวด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ <3

ZenitH

ออฟไลน์ namfonjry

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 15
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] :: WIN (จบ)
«ตอบ #2 เมื่อ24-10-2018 20:43:18 »

ว้าว วินสุดยอดดด

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
Re: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] :: WIN (จบ)
«ตอบ #3 เมื่อ24-10-2018 22:06:09 »

สะใจ   :hao3: :hao3: :hao3:

ออฟไลน์ yunnutjae

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 650
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
Re: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] :: WIN (จบ)
«ตอบ #4 เมื่อ24-10-2018 23:02:27 »

โอ้โห้ รว้ายๆๆเลยอะวิน~~~ แต่ก็แอบสงสัยว่าลันก็รักวันเหรอ?  แต่ยังไงความสัมพันธ์12ปีก็ชนะว่ะ  :katai2-1:

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
Re: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] :: WIN (จบ)
«ตอบ #5 เมื่อ26-10-2018 00:38:00 »

 :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ 15magnitude

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 63
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] :: WIN (จบ)
«ตอบ #6 เมื่อ04-11-2018 17:25:24 »

เพื่อเห็นแก่คนตาย เราจะสะใจเงียบๆ วินร้ายมาก

ออฟไลน์ Petit.K

  • Petit parapluie
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 840
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
Re: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] :: WIN (จบ)
«ตอบ #7 เมื่อ04-11-2018 21:37:14 »

โอ้โหหหหห น้องวินคือ ชนะจริงๆ  :katai2-1:

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4991
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
Re: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] :: WIN (จบ)
«ตอบ #8 เมื่อ09-11-2018 10:24:07 »

 o13 o13 o13

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ แมว

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 129
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] :: WIN (จบ)
«ตอบ #9 เมื่อ10-11-2018 18:44:47 »

ร้ายเว่อ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: [เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] :: WIN (จบ)
« ตอบ #9 เมื่อ: 10-11-2018 18:44:47 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด