หัวข้อ: (เรื่องสั้น)Hurt Or Heart อกหักกับรักครั้งใหม่ Yaoi

[minibearsecret]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

********************************************************************************************
ผมที่โดนแฟนสาวบอกเลิก กับ เขาที่เป็นใครก็ไม่รู้ที่บอกว่าผมต้องเป็นแฟนเขา


นี่มันเกิดอะไรกับชีวิตของผมกันเนี่ยยยยยยยยยย


นิยายเรื่องนี้เป็นแนว ชาย X ชาย หากรับไม่ได้กดปิดได้เลย

นิยายเรื่องนี้เน้นฮา และเรื่อยเปื่อย อย่าได้ถามหาสาระอะไรกับเรื่องนี้มากนัก

ขอบคุณที่เข้ามาติดตาม



เปิดเรื่อง : 16 เม.ย. 2559
ปิดเรื่อง : ???
********************************************************************************************

                   ผมมีความสุขเสมอเวลาที่ได้มองหน้าแฟนสาวของผมหลังจากที่เราทำกิจกรรมบนเตียงเสร็จใบหน้าของเธอทำให้ผมหลงใหลในทุกเวลา  ผมยังจำได้ดีในวันที่ผมตกหลุมรักเธอ หัวใจของผมเต้นแรงมากแค่ไหนเธอเป็นแฟนคนแรกของผม ถามว่ารู้สึกผิดไหมที่เราสองคนทำแบบนี้ ผมบอกได้ว่ารู้สึกผิด ผิดต่อพ่อแม่ครอบครัวของเธอที่ผมเอาลูกสาวของพวกท่านมาอยู่กินฉันท์สามีภรรยาโดยที่ยังไม่ได้ทำพิธีอย่างถูกต้อง แต่จะให้ทำอย่างไรในเมื่อเธอบอกกับผมว่าสังคมสมัยนี้เป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้วกับการอยู่ก่อนแต่งแบบนี้ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็พยายามเก็บรวบรวมเงินเพื่อสู่ขอเธอหลังเรียนจบอยู่ดี
                   หลังจากที่เราคบกันมาได้สองปี พวกเรารักกันดีจนกระทั่งไม่กี่วันที่ผ่านมา แฟนของผมเธอเปลี่ยนไป เธอกลับมาช้าลงทุกวันทั้งที่เราเลิกเรียนห่างกันไม่กี่ชั่วโมง เธอมักจะหงุดหงิดใส่ผมทั้งที่ผมยังไม่รู้เรื่องอะไรและเธอมักจะมาขอโทษทีหลัง เพราะคำว่าขอโทษของเธอทำให้ผมไม่ติดใจอะไร จนมาวันนี้ คืนนี้ ณ เวลานี้ ที่เราเข้านอนเหมือนทุกวัน เป็นปกติทุกครั้งที่ผมมักจะชอบนอนคิดเรื่องของเราในทุกๆคืนอย่างเงียบๆข้างเธอ
                  ผมได้ยินเสียงพลิกตัวของเธอ เสียงถอนหายใจ และเสียงสะอื้นของลมหายใจบางเบาผมว่าวันนี้ผมคงได้รู้อะไรหลายๆอย่าง
       “วิน เนมขอโทษนะ เนมรักวินแต่ตอนนี้เนมกับรักพี่โจด้วยอีกคน เนมรู้ว่าเนมผิดที่ทำแบบนี้ เนมทรยศวิน เนมหักหลังวิน ทำร้ายหัวใจของวิน แต่เนม......เนมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงแล้ววิน เนมรักวินมาก เนมดีใจที่มีวินเป็นเพื่อนเป็นแฟนแต่ว่าตอนนี้เนมกับรักพี่โจมากเหมือนกัน เนมเป็นคนที่เลวมากใช่ไหมวิน เนมจะทำยังไงดีวิน จะเลิกกับวินเนมก็กลัววินจะเสียใจจะทิ้งพี่โจเนมก็ทำไม่ได้....ฮึก...วิน....เนมไม่รู้อะไรเลยวิน.....วินให้อภัยเนมได้ไหม......ฮึก...”คำสารภาพของเนมแฟนผมทำให้ทุกเรื่องที่ผมคาดไว้เป็นจริง เนมมีคนใหม่และคนนั้นคือรุ่นพี่ในสาขาของเนม ผมอยากจะตะโกนด่าเธอที่ทำร้ายหัวใจของผมและกระทืบผู้ชายคนนั้นพี่โจของเนม แต่สิ่งที่ผมทำได้คือลุกขึ้นมากอดปลอบคนรักของผมไม่ใช่สิ่ อดีตคนรักสำหรับเนม
       “ฮึก....วิน...เนมขอโทษ.....ฮือ”เสียร้องไห้ของเธอทำร้ายหัวใจของผมเสมอ และครั้งนี้มันเจ็บกว่าครั้งไหนๆเพราะหัวใจของผมก็แหลกสลายเช่นกัน
       “เนมฟังวินนะ วินไม่โกรธเนมที่เนมทำ เพราะเนมแคร์วินถึงหาโอกาสบอกวิน นึกถึงใจของวินถึงพยายามขอโทษ วินรู้ว่าที่เนมขอโทษวินในทุกๆครั้งที่หงุดหงิดใส่เนมไม่ได้ขอโทษวินเรื่องนั้น สายตาของเนมที่มองวินมันเปลี่ยนไป เนมอาจจะไม่รู้ตัวแต่ทุกครั้งที่ว่างเนมจะเหม่อเสมอ และบ่อยครั้งที่เนมเรียกชื่อพี่โจไม่ใช่วิน” น้ำตาของผมไหลหลังจากที่พูดจบ เนมนั่งมองหน้าของผมโยที่น้ำตาของเราไหลโดยไม่มีใครคิดจะสนใจเช็ดมันทิ้งไป
       “วิน.....เนมขอโทษ”
       “ไม่เป็นไรเนม วินเข้าใจเนมนะ เราห้ามในหลายๆเรื่องได้แต่เราห้าม เวลากับความรู้สึกไม่ได้หรอกนะ ดีแล้วที่เนมพูดมันออกมา อย่างน้อยวินก็ได้รู้ก่อนที่เราจะเสียอะไรหลายๆอย่างไปมากกว่านี้ วินไม่โกรธเนมจริงๆ และวินขอให้เนมมีความสุขกับสิ่งที่เนมได้เลือก วินจะอยู่ตรงนี้ อยู่ข้างๆเนมเสมอ ถึงเราจะไม่ได้เป็นแฟนกันแต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้นะเนม”
       “ฮืออออออออออออวิน........วินเป็นคนที่ดีจริงๆเราไม่ดีเองวิน เนมไม่ดีเอง”
       “เราไม่ใช่คนดีหรอกเนม เราเป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น แต่เพราะเรารักเนมเราเลยอยากเห็นเนมมีความสุข ถึงสิ่งที่ทำให้เนมมีความสุขจะไม่ใช่เราแต่อย่างน้อยเราก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เนมมีความสุขนะ”
       “เนมขอโทษวิน.......เนมขอโทษ”
       “ไหนๆมาดูสิ่ เด็กที่ไหนมาร้องไห้แถวนี้กัน ฮ่าๆๆ ไม่สวยเลยนะเนม ระวังพี่โจไม่รักนะ”
       “บ้าหรอวิน  พอเลย นอนกันเถอะนะ”
       “เนมนอนไปก่อนได้เลย เราขอไปเดินเล่นที่สวนก่อนละกัน พอดียังไม่ง่วงเท่าไหร่”
       “วินโอเคไหม บอกเราได้นะ”
       “เราโอเคเนม ขอเราอยู่คนเดียวสักพักนะ แล้วเราจะกลับมาเป็นวินเพื่อนของเนมเอง”
       “ขอบคุณนะวิน”
       “ครับ นอนซะนะครับ พรุ่งนี้เนมมีเรียนเช้า ระวังตื่นสายนะ ฝันดีนะเนม”
       “ฝันดีวิน” แล้วเธอก็นอนหลับไป การร้องไห้นานๆคงกินพลังงานไปพอสมควร ฝันดีนะเนม คนที่รักของวิน
                 ผมเดินออกมาจากห้องของผมแล้วเดินขึ้นบันไดมาเรื่อยๆจนถึงชั้นดาดฟ้าขอคอนโดที่ผมอยู่ ที่นี่จัดชั้นดาดฟ้าให้เป็นสวนสาธารณะที่สำหรับพักผ่อนของผู้คนที่อาศัยอยู่ในคอนโด ผมหยุดนั่งที่ชิงช้าที่ผูกไว้กับต้นไม้ใหญ่ ปล่อยความคิดไปกับสายลม ผมนั่งคิดเรื่องระหว่างผมกับเนม ตั้งแต่แรกเจอ จนเริ่มสานสัมพันธ์และได้คบกับเป็นแฟนและได้มาอยู่ด้วยกัน คิดในทุกๆเรื่องและเรื่องของวันนี้ ผมโกรธ ผมเป็นเพียงคนธรรมดาย่อมต้องโกรธหากแฟนของผมกำลังจะจากลาและก่อนที่จะจากลา เธอกับนอกใจผม แต่ทุกสิ่งกับถูกหยุด เพราะผมรักเธอ ผมทำร้ายคนที่ผมรักไม่ได้แม้ว่าใจของผมจะต้องเจ็บเจียนตายก็ตาม ผมมีเวลาแค่ตอนนี้เท่านั้นที่ผมจะเสดงความเสียใจออกมา
         “ถ้าเสียใจมากขนาดนั้นก็ร้องไห้ออมาเถอะครับ เก็บน้ำตาเอาไว้ทำไมครับ”
         “คุณเป็นใคร มาตั้งแต่ตอนไหนครับ”ผมถามบุคคลนิรนามที่ยื่นผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าอ่อนมาให้ผม นี่ผมร้องไห้ตอนไหน ทำไมไม่รู้ตัว
         “ผมอยู่ที่ตรงนี้มาก่อนคุณอีกครับ ผมนั่งอยู่ตรงต้นไม้อีกฝั่ง พอดีได้ยินเสียงคนเดินมาเลยเดินมาดูว่าดึกขนาดนี้มีใครขึ้นมาอีก ทั้งที่บอกเวลาไว้แล้ว”
         “งั้นผมต้องขอโทษถ้าผมมารบกวน ว่าแต่ถ้ามันหมดเวลาแล้วคุณมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง”ผมหันไปถามชายแปลกหน้าที่ตอนนี้มาหยุดอยู่ตรงหน้าผมแล้ว แสงไฟสลัวๆที่ไม่สว่างมากนักแต่พอจะทำให้มองเห็นคนตรงหน้าได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ผู้ชายตรงหน้าผมจัดว่าหน้าตาดี ขนาดผู้ชายอย่างผมยังใจเต้นแรง โครงหน้าที่ได้รูปอย่างธรรมชาติที่ให้ไปทำมาขนาดไหนก็สู่ไม่ได้ ความสูงที่น่าจะเกิน 190 ซม. กับรูปร่างที่ดูแข็งแรงเทียบกับผมแล้วเด็กไปเลย
         “พอดีผมมาตรวจดูความเรียบร้อยพอดีครับ แต่ไม่เป็นไรถ้าคุณจะอยู่ต่อก็ได้ ผมอยู่เป็นเพื่อนคุณเอง ดูก็รู้คุณกำลังเสียใจ”
         “ผมไม่รบกวนคุณหรอกครับ ผมไปที่อื่นได้”
         “จะหนีผมอีกแล้วหรอครับวิน”
         “คุณรู้ชื่อของผมได้ยังไง คุณเป็นใครกันแน่”
         “อยากรู้จักผมบ้างแล้วหรอครับ น้องวิน”
         “เอะ ปล่อยมือของคุณเลยนะครับ ไม่อย่างนั้นผมจะร้องให้คนช่วยจริงๆ”
         “ที่นี่ไม่มีใครขึ้นมาหรอกนะครับน้องวิน และตัวแค่น้องวินเนี่ยจะสู่พี่ได้จริงๆหรอครับ หืม”
         “มันจะเกินไปแล้วนะคุณ เอาหน้าของคุณออกห่างจากผมเลย เราไม่รู้จักกัน อย่ามารุมร่ามกับผมจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นผมจะแจ้งความจับคุณ”
         “คิดว่าพี่จะกลับดีไหมครับที่ขู่มา เอาอย่างนี้ดีกว่า ในเมื่อตอนนี้น้องวินก็ไม่มีใครแล้ว เรามาคบกันดีกว่าเนอะ”
         “จะบ้าหรอไง ผมเป็นผู้ชายและคุณก็ผู้ชาย และที่สำคัญผมไม่รู้จักคุณ”
         “อยู่กันไปก็รู้จักพี่เองและครับแต่พี่รู้จักน้องวินดีมากเลยละ มากจนบางเรื่องพี่รู้แต่น้องวินไม่รู้ก็มีนะครับ และเรื่องที่ว่าผู้ชายกับผู้ชายเนี่ย น้องวินนอนเฉยๆที่เหลือพี่จัดการเอง แค่นี้ก็จบแล้วครับ”
         “เฮ้ย จะพาผมไปไหน ปล่อยผมลงเลยนะ ปล่อยยยยยยยยย”
นั่นแหละครับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่ผมเลิกกับแฟนสาวที่คบมาได้สองปี และพอคิดที่จะอยู่คนเดียวทำใจกลับมาโดนบังคับให้เป็นแฟนกลับใครก็ไม่รู้ที่สำคัญ หมอนั่นดันรู้จักผมอีกรู้จักผมดีกว่าตัวผมซะด้วย  แล้วตกลงหมอนั่นเป็นใครกันนนนนนนน

[ketekitty]

ลุ้นๆ รอจร้า...

[้Sin.7]

  คุณพระ มาต่อเร็วววววววววววว ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เธอทำอะไรวินนนนนนนนนน

[BeautifulGirl]

อ่านจบ ความรู้สึกที่ขึ้นมา หืม?  พระเอกนี่น่ามึนมาก

[arij-iris]

โอ๊ยยยย ค้างคาอย่างแร๊งงงงงงงงงงงงง กลับมาต่อเถอะค่าาาาาาาาาาาาาาา

[minibearsecret]

หลังจากวันที่คุยกันผ่านมาได้ 2 อาทิตย์ ผมกับเนมยังคงทำทุกอย่างเหมือนเดิมแต่ลดระดับมาเป็นเพียงแค่เพื่อนเท่านั้นจนวันนี้ วันที่เนมย้ายของออกจากห้องของผมไป ผมส่งเธอด้วยการยิ้มอำลาและคำพูดเบสิกทั่วไปว่าแล้วพบกันใหม่
ทั้งที่ผมเป็นคนบอกเนมว่าผมเต็มใจที่จะปล่อยเนมไป ผมโอเคดี ไม่เป็นอะไรแต่ตอนนี้ผมว่าใกล้จะครบสูตรคนอกหักและละ
“วันนี้มาแปลก อยู่ดีๆวินชวนมากินเหล้าเว้ยมึง”
“ใช่ ปกติชวนทีไรอ้างนู่นอ้างนี่ตลอด วันนี้ออกมาได้ยังไงวะเพื่อน”
“กูเลิกกับเนมแล้ววะ”ผมเห็นว่ามันเงียบไปเลยหันไปมองไอ้สองคนที่เห่าหอนเมื่อกี้ หน้าของนัทกับเวย์อึ้งเหมือนเจอเรื่องประหลาดมากๆ อันที่จริงก็จะว่าตกใจก็ไม่แปลก ผมกับเนมเรารักกันจนใครต่อใครพากันอิจฉาแต่กลับมาเลิกกันและผมดันยอมปล่อยเธอไปแบบง่ายๆอีก ไม่ตกใจนั่นแหละแปลกกว่า
“มึงโอเคนะ”นัทถามผม เป็นแบบนี้เสมอที่เพื่อนผู้ชายตัวเล็กหน้าหวานจะคอยเป็นห่วงผมจนสามีมัน หืม คุณอ่านไม่ผิดหรอก ไอ้นัทมันเป็นรับครับสามีหรือผัวมันก็ไอ้เวย์นั่นแหละ พวกเราสามคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนที่โรงเรียนชายล้วนแล้ว จะสนิทกันขนาดนี้ก็ไม่แปลกและพวกเราก็ดันสอบติดมหาลัยเดียวกันและยังสาขาเดียวกันด้วย ผมลืมบอกพวกคุณไปสิ่นะ
ไม่ถือว่าช้าหรอกเนอะ ผมว่าเรามาแนะนำตัวกันดีกว่า ผมชื่อวินครับ ธนาวิน ศิลป์พูลทรัพย์ ผมเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 2 ครับ สาขาหรอครับ วิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมเพื่อความปลอดภัยครับ
“อืม กูโอเค”
“สภาพมึงโอมากเลยว่ะ”เสียงอ้เวย์ครับ มันหล่อนะแต่มันรักไอ้นัทมากครับ มันสองคนเป็นแฟนกันมาตั้งแต่ที่โรงเรียนเก่าแล้วครับจนทุกวนนี้มันยังรักกันดีเหมือนเดิม
“กูขอเป็นคนอกหักสักวันเหอะ ย่างน้อยพรุ่งนี้กูจะได้มีแรงสู้กับเรื่องที่จะตามมาละกัน”
“มึงพูดเหมือนมึงไปเจอเรื่องอะไรมางั้นแหละ”
“เฮ้อ อธิบายยากว่ะ”
“เออ ตามใจมึง วันนี้พวกกูอยู่กินเป็นเพื่อนมึงเอง ไม่เมาไม่เลิกเว้ย”นี่แหละครับมิตรภาพของพวกเรา เวลามีเรื่องำวกเรามักจะคอยช่วยเหลือปลอบใจกันบี้เสมอ
พวกผมนั่งกินนั่งดูคนที่ออกไปวาดลวดลายกันที่โซนเต้นในผับ ผมลืมบอกสิ่นะ ตอนนี้พวกผมอยู่ที่ผับดังขึ้นชื่อของที่นี่อยู่ครับ อยู่ห่างจากมหาลัยมาพอสมควรครับ เหมือนว่าผับนี้จะเป็นของพวกคนมีอิทธิพลพอสมควร และที่แน่ๆผมได้ยินมาว่าเจ้าของผับยังเรียนมหาลัยด้วยนี่แหละครับ เก่งจังเนอะครับว่าไหม
“มึงๆๆๆ พวกมึงดู นั่นพี่ไนท์เปล่าวะ”เสียงของนัทเรียกความสนใจของผมกับเวย์ให้มองไปทางที่มันชี้
“นั่นมัน”เสียงของผมที่เปรยออกมาพร้อมอาการตะลึงเหมือนเจอสิ่งประหลาด
“มึงรู้จกพี่เค้าด้วยหรอวะวิน”
“ปะเปล่า ไม่เลย”ผมรีบหันกลับมาให้ความสนใจแก้วของผมทันที โชคร้ายชะมัดมาเจอหมอนั่นได้ไงกันนะ
“แปลกๆ ช่างเถอะ ว่าแต่พี่ไนท์นี่เก่งเนอะ เป็นทั้งเจ้าของสถานบรรเทิงเป็นทั้งเจ้าของบริษัทโฆษณารายใหญ่แล้วยังเรียนต่อป.โทภาคอินเตอร์ที่มหาลัยเราอีก หน้าตาก็ดี รวยก็รวย แถมเก่งอีก เพอร์เฟคว่ะ”
“นัทครับ”
“อย่ามองแบบนั้นสิ่เวย์ ถึงพี่ไนท์จะดีแค่ไหนก็สู้เวย์ของนัทไม่ได้หรอกนะครับ”
“หึหึ”ผมละเบื่อพวกมันจริงๆ ว่าแต่หมอนั่นสมบูรณ์แบบไปแล้วนะ แล้วเรื่องี่บอกเราเมื่อตอนนั้นคืออะไรละ
ย้อนกลับไปหลังจากี่เจ้าโรคจิตพาผมลงมาจากดาดฟ้าในท่าที่ เออ ข้ามไปเถอะ หมอนั่นก็พาผมมาส่งที่ห้องแถมยังกำชับว่าห้ามร้องไห้อีก ถ้าร้องให้ไปร้องซบอกหมอนั่นแทน ผมนี่ถึงกับสับสวิตซ์น้ำตาแทบไม่ทัน จะว่าไปผมอกหักนี่ห้ามร้องไห้ได้ด้วยหรอครับ พระเจ้า ผมอยากจะบ้าตาย แต่สิ่งสำคัญคือหมอนั่นดันมาบอกว่าถ้าเจอกันคราวหน้าผมจะโดนหมอนั่นเรียกว่าแฟนทันที พอผมจะเถียงดันบอกจะจูบผมอีก ผมไม่ได้กลัวนะ แต่มาตรฐานร่างกายผมมันต่างกับหมอนั่นเกินไป เอาไว้หาตัวช่วยก่อน แล้วหมอนั่นก็เดินเข้าลิฟต์หายไป ทิ้งผมไว้กับความตะลึงหน้าประตูกว่าจะเรียกสติกลับมาได้ แต่หลังจากวันนั้นผมก็ไม่เจอหมอนั่นอีกเลย พอคิดดูแล้วผมว่า ผมรีบกลับดีกว่า พอดีผมยังอยากมีภรรยาอยู่นะครับ แถมผมยังรักชาติไม่อยากสูญเสียเอกราชอีกด้วย
“พวกมึ......”
“จะหนีไปไหนหรอครับน้องวิน”พระเจ้าให้ตายเถอะ ผมเกร็งตัวขึ้นมาทันทีที่เสียงที่คุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลัง ไม่จริง หมอนั่นเจอผมแล้ว
“พะ พี่ไนท์”ดูเหมือนเพื่อนผมสองคนจะตะลึงยิ่งกว่าผมซะอีกแถมยังส่งสายตาสงสัยมาถามผมอีก ขอร้องเพื่อน ช่วยกูก่อน
“ไงครับ ตกลงกำลังจะหนีพี่ใช่ไหมครับ กว่าพี่จะตามตัวเจอนี่ไม่ง่ายเลยนะครับ อุตส่าห์รีบเคลียร์งานเพื่อมาหาน้องวินแต่พอเป็นแบบนี้พี่เสียใจจังเลยครับ”อยู่ดีๆหมอนั่นก็ทำหน้าตาสลดจนน่าสงสารใส่ผม หมอนี่ร้ายมากที่ดันรู้จุดอ่อนของผมอีก
“เออ คือ เปล่าครับพอดีผมเห็นมันเริ่มดึก พอดีพรุ่งนี้ต้องเรียนเช้าเลยว่าจะรีบกลับบ้านครับ”ผมหันไปตอบหมอนั่นที่ตอนนี้เบียดตัวเองมานั่งเก้าอี้เดียวกับผม จุดอ่อนผมหรอครับ ผมเป็นคนขี้สงสารครับ มากจนเกินมนุษย์มนานั่นแหละครับ
“งั้นไปคุยต่อที่ห้องพี่ดีกว่าเนอะดูเหมือนเรามีเรื่องต้องคุยกันต่อจากวันนั้นเยอะเลย”หมอนั่นทำหน้าระรื่นใส่ผม ผมว่ามันแปลกๆนะ
“งั้น พรุ่งนี้มึงช่วยมาเล่าให้กูสองคนฟังด้วยนะครับเพื่อนว่าตกลงมันเป็นยังไงกัน”เสียงของเวย์ที่เอี้ยวตัวมาบอกผมก่อนที่จะรีบกลับนั่งเพราะหมอนั่นดันหันมาทำหน้าดุใส่เพื่อนผม
“มองอะไรครับ”
“เปล่าครับพี่แค่เพิ่งเคยเห็นเพื่อนน้องวินตรงๆเท่านั้นครับ”ผมนั่นรีบหันกลับมาทำหน้าระรื่นใส่ผมหลังจากที่ผมถาม แต่เรื่องเพื่อนผม หมอนี่พูดแปลกๆอีกแล้ว เหมือนตามดูผมอย่างนั่นแหละ
“งั้นพวกกูไปก่อนะ เจอกัน พรุ่งนี้ละกันอย่าสายละ”
“ดะ”
“ครับ”หมอนั่นดันมาชิงตัดหน้าตอบแทนผมแล้วเพื่อนผมก็เดินออกไป แล้วผมจะทำยังไงต่อละ
“ไปกันเถอะครับ ไปคุยเรื่องของเรากัน”
“ดะ...เดี๋ยวสิ่ นาย”ดูเหมือนผมนี่จะถูกหมอนี่ลากทุกทีเลยสิ่เนี่ยยยยยยยยยย

[arij-iris]

แล้วไงต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พี่ไนท์อย่าช้า จับกดเลยยยยย