ใกล้จบแล้วน้าาาาา...มาอ่านต่อกันครับ
ภพ: สัญญา ตอน 14
สองเมืองมองนาวาที่นอนหลับไหลบนเตียงผู้ป่วย คุณหญิงรัมภาพรให้เวลาเขาอยู่กับลูกชายเธอเป็นครั้งสุดท้าย สองยังแปลกใจที่เธอยอมให้เข้ามาอยู่ในห้องนี้ลำพัง คนที่นอนอยู่ไม่มีบาดแผลตามตัวแต่ยังไม่ได้สติเหมือนนอนหลับไปชั่วครู่ สองเสียอีกที่มีแต่รอยแผลทั้งรอยกระจกบาด แขนขาถลอกจากการครูดไปกับถนน กระนั้นเขาก็นอนไม่หลับ รู้สึกราวกับร่างกายแข็งแรงเสียจนบาดแผลแค่นี้ทำอะไรไม่ได้ ความว้าวุ่นกระวนกระวายในตัวลูกน้อยและคนรัก ทำให้เขาร้อนรนจนไม่อาจจะนอนอยู่นิ่งๆได้
เขานั่งลงข้างเตียงจับมือใหญ่แน่นจับจ้องภาพคนเบื้องหน้าให้ถึงที่สุด ถึงแม้ปริ่มจะร้องไห้ปานใด แต่ก็ต้องทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น สมองของเขาว่างเปล่า ความรู้สึกทั้งหมดมันเกินความเสียใจไปเสียนัก ก่อนหน้านี้เขามีความสุขราวกับกำลังโผบินบนท้องฟ้า แต่วันนี้เขาเป็นดั่งนกปีกหัก ถูกกระชากให้ถลาลู่ลมกระแทกพื้นโครมใหญ่จนเต็มไปด้วยบาดแผล แต่มันคือบาดแผลทางใจที่กรีดลึกและไม่อาจเยียวยาได้อีก
“ผมขอโทษครับพี่” สองพูดแผ่วเบาข้างๆหูนาวา เสียงลมหายใจแผ่วเบาคล้ายเสียงกรนตอบรับราวกับรับรู้ได้ถึงความเสียใจ
“ผมรักพี่นะครับ” น้ำตาเขาหยดริน โน้มตัวจูบที่หน้าผากขาวซีด
“แต่ผมต้องทำตามสัญญา” เขาเชื่อสนิทใจว่าเจ้าคุณพิชัยจะต้องช่วยเหลือลูกชายของเขาอย่างถึงที่สุด หากเขารักษาสัญญาที่ให้ไว้ได้ ลูกชายเขาจะปลอดภัย สองมองร่างที่นอนนิ่งเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนเดินออกไปจากห้องพักผู้ปวย
“นี่คือเอกสารทั้งหมด ชั้นจัดการเสร็จแล้ว หวังว่านายคงจะรักษาสัญญานะ” รัมภาพรจัดแจงทุกอย่างพร้อมสรรพ เธอนัดหมายเจ้าหน้าที่ราชการที่เกี่ยวข้องอย่างเร่งด่วน ด้วยเส้นสายและอำนาจเงินที่มี ทุกคนต่างพร้อมใจมาอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ถึงแม้กรุณาจะยังงงงวยและเศร้าเสียใจในเรื่องที่เกิดขึ้นมาก็ตาม แต่เธอก็ต้องจำยอมยกลูกชายเป็นบุตรบุญธรรมของคุณหญิงอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อข้อเสนอที่จะดูแลค่ารักษาการผ่าตัดสมองและตามร่างกายหลายส่วนทั้งหมด ด้วยวิทยาการแพทย์สมัยใหม่ที่มี แต่ต้องตกลงที่เงื่อนไขเดียว
“ครับ ผมจะรักษาสัญญา” สองบีบมือแน่น ความคับแค้นใจอัดแน่นพร้อมระเบิดได้ทุกเมื่อ น้ำตาผุดผาดที่เขาต้องสะกดกลั้นไว้ มีแต่ความสั่นเทาทั่วร่างที่บอกถึงความคับข้องหมองใจจนแทบทนไม่ไหว
“ดี งั้นตกลงตามนี้ นายไม่ต้องห่วง ชั้นก็มีศักดิ์และศรีพอที่จะรักษาคำพูดเหมือนกัน” รัมภาพรพูดจบพลางสะบัดตัวหนี ทุกอย่างกำลังจะกลับมาเข้าที่เข้าทางอีกครั้ง เสี้ยนหนามใหญ่ถูกถอนรากถอนโคนหมดแล้ว