คิดถึงครั้งที่ 19
Rrrr… Rrrr…แขนเล็กกวาดไปทั่วเตียงเพื่อหาที่มาของเสียงรบกวน คนขี้เซาปรือตาขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองชื่อคนที่โทรมา
สิงห์ ❤ได้โปรดอย่ามองเขาแบบนั้น เขาไม่ได้เป็นคนบันทึกชื่อนี้...
เจ้าของเบอร์ต่างหากที่ทำ...
“ฮัลโหลลล” นายน์รับสายเสียงยานคาง เขาลุกขึ้นนั่งตบหน้าตัวเองสองทีเพื่อเรียกสติ
(“อยู่ไหน ทำไมยังไม่กลับ”)
“หือ? ก็อยู่หอไง” เขาตอบงงๆ กลับอะไร? เขาก็อยู่หอของเขาแล้วนี่
(“....”) เสียงจากปลายสายเงียบไป
“ฮัลโหล... ได้ยินไหม” นายน์ส่งเสียงถามเพราะคิดว่าสายหลุด
(“อือๆ ได้ยินแล้วแค่นี้นะ”)
“อือ” นายน์วางสายแล้วล้มตัวลงนอนต่อ การพรีเซ็นต์โมเดลผ่านไปได้ด้วยดีมั้ง เขาว่า คะแนนที่ได้ก็ไม่ใช่ดีมาก แต่ก็ยังอยู่ในเกณฑ์ที่ดี เหมาะสมกับโมเดลรีบๆของเขา
แต่อาจารย์ชมว่าลงสีสวยดี... นายน์กำลังชั่งใจอยู่ว่าจะบอกน้องกิตดีไหม แต่ก็นั่นแหละ ในใจลึกๆเขาก็ยังอคติกับรุ่นน้องคนนี้อยู่ไม่น้อย
หลังจากพรีเซ็นต์จบเขาก็กลับหอมาอาบน้ำนอน ถ้าเมื่อกี้ดูเวลาไม่ผิดเขาน่าจะหลับมากว่า 5 ชั่วโมงแล้ว ยังไงก็คงต้องขอตัวไปนอนต่อ...
*************************************************
“เอาไงคะมึง ตัดรายชื่อหอชายออกก็เหลือผู้หญิงกว่า 30 คน” สองวันถัดมาที่พวกเขาฟื้นคืนชีพ ไนซ์ซี่ก็เรียกประชุมที่ห้องของสิงห์แต่เจ้าของห้องไม่อยู่ ต้องไปเรียน
“ต้องเป็นผู้หญิงปีสอง กับผู้หญิงที่เรียนสถาปัตใช่ป่ะ” แจมถามแล้วเริ่มไฮไลท์ชื่อที่รู้จัก
“ทำไมมึงไม่ถามน้องกิตวะ” นนท์หันมาถามเขา
“จะติดต่อยังไงล่ะ กูไม่สนิทกันขนาดนั้นนะ” เขาตอบ
“กูจะรู้ไหมใครอยู่ปีสองบ้างอ่ะ” ไนซ์ซี่บ่น
“เทียบกับรายชื่อคนสอบติดเลยไหมมึง” นนท์เสนอ
“เชี่ย! ถึงช่วงหลังพรีเซ็นต์โมเดลมันจะเริ่มสบายแต่ก็ไม่ได้ว่างขนาดนั้นป่ะมึง” แจมท้วง ช่วงหลังโมเดลจบจะเป็นอะไรที่เด็กสถาปัตว่างมากขึ้น เพราะเป็นช่วงใกล้สอบ พวกเขาสอบน้อยแต่ก็ต้องอ่านไว้บ้างอยู่ดี
“งั้นมึงจะให้ทำยังไงล่ะ” นนท์ถามกลับ
“กูไม่รู้” แจมตอบเสียงอ่อย
“งั้นเรื่องนี้กูจัดการเอง กลับกันเถอะมึง กูก็เกรงใจเป็นนะเว้ย” นนท์บอก
“เออๆ กลับก็ได้” ไนซ์ซี่ตกลงแล้วลุกขึ้นยืน เขาเลยยืนบ้าง
“หยุดเลยนายน์ สิงห์ขอให้มึงอยู่ที่นี่” แจมบอกเขา
“อยู่ทำไมอ่ะ”
“แล้วมึงหลบหน้าสิงห์ทำไมล่ะ” แจมถามกลับ
“...กูไม่ได้หลบ กูแค่หลับ” นายน์เถียง
“ไม่รู้ แต่ผัวมึงโกรธมาก ระวังตัวไว้ด้วย” แจมทำหน้าเครียด
“จริงดิ กูควรทำไงดี...” เขาบีบมือตัวเอง หลังจากที่สิงห์โทรมาเมื่อตอนนั้น ณภัทรก็หลับยาวจนถึงช่วงเที่ยงของอีกวัน เขาออกมาหาอะไรกินแล้วนอนต่ออีกรอบ ตื่นเต็มตาก็ตอนเช้าของวันนี้พร้อมกับมิสคอลจากสิงหากว่าสามร้อยสาย ข้อความไลน์อีกร้อยกว่า...
เขาว่าจะมาขอโทษตอนเช้า แต่สิงห์ก็ออกไปเรียนก่อนทำให้พวกเขาไม่เจอกัน...
“แก้ผ้ารอบนเตียงสิมึง สิงห์โกรธมึงไม่ลงหรอก” ไนซ์ซี่เสนอ
“เชี่ยยย” เขาด่ามัน
“แฟนมึง มึงก็หาทางเองแล้วกัน บายยย” แจมบอกแล้วลากนนท์กับไนซ์ซี่ออกไปด้วย
นายน์หันไปมองนาฬิกา... 10 โมงกว่าแล้ว วันนี้สิงห์มีเรียนแค่ตอนเช้าด้วย ทำไงดี?
ทำความสะอาดห้องให้ไหม?
ไม่... ห้องสิงห์มีแม่บ้านมาทำประจำอยู่แล้ว
หรือเขาควรจะทำอาหารรอ?
ไม่ดี... ห้องครัวอาจจะเละกว่าเดิม
นั่งนิ่งๆเถอะณภัทร...
11 : 00
นายน์ถือวิสาสะเปิดทีวีดูหนัง
11 : 35
หนังจบแล้ว เขาหยิบชีทเรียนขึ้นมาอ่านเตรียมสอบ
12 : 45
เลยเวลาเลิกเรียนมาสี่สิบกว่านาทีแล้วแต่เจ้าของห้องก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับมา
13 : 15
นายน์เก็บชีท ตัดสินใจว่าจะนอนพักสายตาสักงีบ
แกร๊ก...
เสียงเปิดประตูดังขึ้นมาตอนที่เขากำลังจะล้มตัวลงนอน นายน์รีบลุกขึ้นมานั่งทันที
“กะ.. กลับมาแล้วหรอ” นายน์ทักสิงห์
“อือ” สิงห์ตอบในลำคอแล้วเดินเข้าส่วนห้องครัว
“สิงห์... คือ... ขอโทษนะ” นายน์ยืนเกาะประตูครัวมองสิงห์ที่กำลังกินน้ำอย่างกระหาย
“เรื่องอะไร”
“ก็...ที่ไม่ได้รับโทรศัพท์ไง”
“แล้วขอโทษทำไม” สิงห์ทำหน้าสงสัย ทำเอาเขารู้สึกงงไปพักใหญ่
“ก็สิงห์โกรธไม่ใช่หรอ”
“ฮะ!? โกรธทำไม” สิงห์วางแก้วเปล่าที่ซิงค์ล้างจานแล้วเดินมาหาเขา
“อ้าว? ก็แจมบอก...”
“ก็ที่ไม่รับเพราะนอนอยู่ไม่ใช่หรอ”
“ก็ใช่... ไม่ได้โกรธหรอ”
“โกรธทำไมอ่ะ นายน์เหนื่อยเลยหลับนี่”
“แล้วโทรมาทำไมตั้งเยอะ” ถ้ารู้ว่าเขานอนจะโทรซ้ำเยอะๆให้รู้สึกผิดทำไม
“ก็สิงห์ไม่รู้ว่านายน์จะตื่นตอนกี่โมง พอว่างก็เลยโทร ดูสิตายังคล้ำๆอยู่เลย” สิงห์ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยใต้ตาเขาแผ่วเบา
“อือ เรียนสถาปัตก็อย่างนี้แหละ ช่วงใกล้สอบก็มีเวลานอนมากขึ้นแล้ว”
“ขอโทษนะ... ไม่ได้ช่วยเลย”
“ไม่เป็นไรหรอก ให้นายน์ไปช่วยทำโปรเจ็ค นายน์ก็ทำไม่ได้เหมือนกัน” เศรษฐศาสตร์เป็นวิชาที่นายน์อ่อนรองลงมาจากพละจริงๆ
“ช่วยได้นะ ช่วยให้กำลังใจไง สิงห์คิดถึงมากเลยรู้ไหม คนแถวนี้หนีไปนอนน่ะ” สิงห์ว่าแล้วสวมกอดเขา
“นานๆจะว่างสักที ขอนอนบ้างเถ๊อะ” นายน์พูดเสียงสูง
“มาอยู่กับสิงห์ไหม จะได้ไม่ต้องเหนื่อยไป-กลับระหว่างหอกับคอนโดสิงห์ เวลาสิงห์คิดถึงจะได้ไหมต้องไปหาด้วย”
“สรุปคือขี้เกียจว่างั้น?”
“โหยยยย ไม่ใช่ อยากให้มาอยู่ด้วย อยากนอนกอดทุกคืน เวลาคิดถึงมากๆแล้วสิงห์ขาดใจตายกลางทางจะทำยังไงล่ะ” สิงห์ย่อตัว เอาคางถูกับไหล่เขา
“มันไม่ได้ไกลเลย...”
“นะๆ ย้ายมาอยู่กับสิงห์เถอะ สิงห์เหงามากเลยยยย”
...ก็ใช่ว่าเขาไม่ได้อยากจะอยู่ด้วยสักหน่อย
“แต่นายน์จ่ายค่าเช่าเขาไปแล้ว”
“เจ้าของหอเป็นญาตินายน์ไม่ใช่หรอ ไปคุยดีๆก็ได้แล้ว ให้สิงห์ไปคุยให้ก็ได้นะ”
“....” จริงอยู่ที่หอเขาเป็นหอของคุณป้า แต่เขาอยู่มาตั้งแต่เข้าม.ปลายแล้ว อยู่ๆจะให้ออกมันก็...
“นะๆ สิงห์ขี้เกียจคิดข้ออ้างแล้วนะเว้ย ตกลงเถอะ”
“....”
“นายน์”
“!!!” สิงห์คลายอ้อมกอดเล็กน้อยแล้วก้มลงมาประทับริมฝีปาก ลิ้นอุ่นเลียรอบๆปากเล็กให้เผยอ ออกแล้วเข้าไปตักตวงความหวานเนิ่นนาน...
“ถ้าไม่ตกลงจะจูบไปเรื่อยๆนะ” สิงห์บอกแล้วทำท่าจะจูบอีกครั้ง
“ก็ได้ๆ จะลองไปคุยดูก็ได้” โชคดีที่นายน์ดันอกสิงห์ไว้ได้ทัน
ฟอดดด...
“ขอบคุณครับ” สิงห์หอมแก้มเขาซ้ายขวา เดินผิวปากเข้าห้องนอนไป
...บางทีอาจารย์คณะเศรษฐศาสตร์อาจจะสอนดีเกินไป ไอ้เรื่องลงทุนน้อยแล้วได้ผลมาก
ไม่ว่าทางไหนสิงห์ก็ได้กำไรทั้งนั้นเลยนี่!
“หิวไหม ไปหาอะไรกินกัน” สิงห์เดินออกมาอีกครั้งในชุดเสื้อยืด กางเกงยีนส์สามส่วนธรรมดาๆแต่ดูดีมากเมื่อสิงห์เป็นคนใส่
...หน้าตาดีทำอะไรก็ไม่ผิดจริงๆ
“ยังไม่ได้กินอะไรมาหรอ”
“ยัง คุยงานกับเพื่อนอยู่เสร็จแล้วก็รีบมาหาเลยเนี่ย”
“งานเยอะหรอ”
“อือ ใกล้สอบแล้วด้วย งานก็ต้องส่ง”
“ดองไว้เยอะหรือเปล่า” เขาหรี่ตามองสิงห์
“อะไร มองอย่างนี้หมายความว่าไง ไม่เคยดองครับ ไปได้แล้ว” สิงห์คว้ามือเขาไปจับแล้วกระตุกให้เดินตาม
“สรุปคือหลานจะย้ายออก” ป้าตาเจ้าของหอถามเขา
หลังจากไปกินข้าวกันจนอิ่มสิงห์ก็พาเขามาขอย้ายหอ นายน์พยายามอ้างเหตุผลมากมายเพื่อรักษาน้ำใจของป้าที่ให้เขาอยู่มาตั้งหลายปี แต่ป้าตาดันถามกลับมาตรงๆ
“ครับ” เขายอมรับ
“จะย้ายเมื่อไหร่ก็บอกนะ ป้าจะได้ติดต่อคนที่อยากมาอยู่”
“อะไรนะครับ” เขาถามอย่างงุนงง ป้าตาไม่มีทีท่าว่าจะโกรธแถมยังดีใจด้วยซ้ำ
“ป้าเก็บค่าเช่าจากแม่เราไปงั้นแหละ แอบลดให้ด้วย จริงๆให้เราอยู่ฟรียังได้เลย แต่ถ้าเราออกป้าก็จะได้มีรายได้เพิ่มไง” ป้าตาเฉลย
“เดี๋ยววันเสาร์น่าจะมาขนของไปทั้งหมดแล้วครับ” สิงห์บอกป้าตา
“ไปอยู่กับเราใช่ไหม ป้าฝากหลานป้าด้วยนะ เอานี่ไปกินสิ” ป้าตายิ้มแล้วหยิบขนมต่างๆใส่มือสิงห์ แถมยังเอาส่วนที่สิงห์ถือไม่หมดไปเก็บบนรถให้ด้วย
“บายจ้าาา” ป้าตาโบกมือลาแล้วเดินเข้าไปในหอ
“ไม่เห็นยุ่งยากอะไรเลย” สิงห์ขับรถออกจากหอ พูดกับเขาแต่ตายังมองถนน
“ก็ใครจะไปคิดว่ามันจะง่ายขนาดนี้ล่ะ” เขายังอึ้งไม่หายเหมือนกัน คำพูดป้าตาถ้าจะให้ตีความแง่ลบก็คือเขาไปขัดรายได้ของป้าแก...
“ง่ายก็ดีแล้วไง อย่าให้ชีวิตมันวุ่นวายนักเลย”
“มันวุ่นวายตั้งแต่โมเดลหายแล้วมั้ง” เขาพูดขำๆ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ขำด้วย
“เอาจริงๆสิงห์คิดว่าน่าจะเป็นพวกแฟนคลับสิงห์ว่ะ ทำไมสิงห์ถึงไม่โดนด้วยก็ไม่รู้”
“ไม่โดนก็ดีแล้วไง”
“เฮ้อออ... สิงห์ควรทำยังไงดี” สิงห์โขกหัวตัวเองกับพวกมาลัยจังหวะที่รถติดไฟแดง
“นนท์บอกว่าจะจำกัดรายชื่อคนน่าสงสัยให้อ่ะ”
“หือ? ทำยังไงอ่ะ ไปไล่ถามทีละคนว่าอยู่ปีอะไรหรอ” สิงห์เลิกคิ้วถาม
“ไม่รู้เหมือนกัน มันก็คงมีวิธีของมันมั้ง มันบอกว่าจะจัดการเองอ่ะ”
“หรอ รู้สึกไม่ได้ช่วยอะไรเลยแฮะ”
“คนเราทำทุกอย่างไม่ได้หรอกนะ” นายน์เองก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครเป็นคนทำ แต่เขาเป็นแค่นักศึกษาธรรมดามีทั้งเรื่องที่ทำได้และทำไม่ได้ ตอนนี้ก็ได้แต่หวังพึ่งนนท์เท่านั้นแหละ...
“อือ”
ตอนดึกวันนั้นนนท์บอกในไลน์กลุ่มว่าได้ชื่อมาแล้วจะลองสืบดูอีกทีตอนวันอาทิตย์ ให้ไว้ใจแล้วก็รอหน่อย พวกเขาเลยเลิกสนใจแล้วตั้งใจอ่านหนังสือกันแทน เหลือเวลาอีกแค่สัปดาห์เดียวเท่านั้นก็จะสอบไฟนอลแล้ว
(“นายน์วันนี้สิงห์กลับดึกนะ นอนก่อนเลยไม่ต้องรอ”) สิงห์โทรมาบอกเขาตอนเย็นของวันถัดมา ช่วงนี้สิงห์มีงานเยอะมาก ตอนกลางวันเองก็ต้องทำงานทำให้ไม่ได้กินข้าวด้วยกัน
นายน์ไม่ได้คิดอะไรมาก ส่วนตัวเขาคิดว่าการที่สิงห์ต้องขับรถจากคณะเพื่อมากินข้าวกับเขามันเปลืองน้ำมันมาก ...แต่คนอย่างสิงหาจะไปห้ามอะไรได้
“ทำไมยังไม่นอน” สิงห์ถามเมื่อเห็นว่าเขายังนั่งรอ
“อ่านหนังสือ” เขาชูชีทในมือให้อีกฝ่ายดู
นายน์ถือว่าตัวเองไม่ได้โกหก แม้ในความเป็นจริงแล้วเขาจะอ่านชีทเป็นรอบที่เก้าเพื่อฆ่าเวลารอใครบางคนก็เถอะ...
“กินอะไรมายัง” นายน์ถาม
“กินบะหมี่หน้าหอเพื่อนมาแล้ว นายน์กินอะไรยัง” สิงห์ถามกลับ
“กินกับเพื่อนแล้ว” เมื่อเย็นเขาโดนไนซ์ซี่ลากไปร้านกาแฟเปิดใหม่
“ไปนอนได้แล้ว ขอสิงห์อาบน้ำก่อนนะ” สิงห์ถอดเสื้อผ้าออก เอาผ้าขนหนูคลุมท่อนล่างแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว
มันเร็วจริงๆนะ เขาไม่ทันเห็นกล้ามท้องที่มีซิกแพคเรียงตัวสวยของสิงห์เลย
ไม่ทันเห็นไอ้นั่นแวบๆของสิงห์ด้วย...
ไม่เห็นเลยนะ - ///// -
แกร๊ก...
เสียงประตูห้องน้ำเปิด นายน์รีบเอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว พลิกตัวหันหลังให้ห้องน้ำทันที
“นายน์ หลับแล้วหรอ” นายน์จับผ้าห่มแน่นขึ้นเมื่อที่นอนข้างหลังยุบตัว
“ฝันดีครับ สิงห์รักนายน์นะ” สิงห์พูดข้างหูแล้วหอมแก้มของเขา ตั้งแต่วันที่คบกันสิงห์ก็บอกรักเขาทุกๆวัน
...ควรจะชินได้แล้วณภัทร
Singha สิงห์ทำงานที่หอไอ้ไม้ ไม่ต้องรอนะ
วันต่อมาสิงห์ไลน์มาบอกเขา นายน์เรียนเสร็จก็กลับมานั่งอ่านหนังสือรอที่โซฟา เบื่อๆก็เปิดทีวีดูหนัง
ห้าทุ่มกว่าแล้วแตสิงห์ก็ยังไม่กลับ เขาเองก็เริ่มง่วงเหมือนกัน...
“อือออ” ร่างเล็กบนเตียงพลิกตัวหนีแสงอาทิตย์ที่สาดเข้ามาแยงตา แขนเล็กยกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วค่อยๆลุกขึ้นนั่ง
นายน์หันไม่มองข้างตัว สิงห์น่าจะตื่นแล้ว เขาลุกขึ้นคว้าผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าไปอาบน้ำ
“ตื่นแล้วหรอ” อาบน้ำเสร็จออกจากห้องมาก็เจอสิงห์กำลังทำงานที่โซฟา
“อือ ตื่นนานยัง” เขาเดินไปนั่งที่โซฟาข้างๆ
“ยังไม่ได้นอนเลยครับ ทำงานอยู่ ไปกินข้าวกัน” สิงห์กดเซฟงานแล้วเดินนำไปที่ครัว
“งานเยอะมากเลยหรอ” เขาถามพลางช่วยเทกับข้าวไปด้วย
“อือ ตอนบ่ายต้องไปทำงานอีก คืนนี้อาจจะไม่กลับด้วย” สิงห์เอาถุงพลาสติกไปทิ้งแล้วนั่งลงกินข้าว
“ให้ช่วยไหม”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวไปขนของแล้วนายน์จัดคนเดียวได้ไหม” สิงห์ถามเพราะว่าวันนี้เป็นวันเสาร์ที่เขานัดกับป้าตาไว้ว่าจะไปขนของ
“ได้ดิ สิงห์นอนก่อนไหม นายน์ไปขนเองก็ได้” สิงห์กินข้าวไปหาวไปจนเขาเริ่มเป็นห่วง
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวแวะซื้อกาแฟกับเอ็มด้วย”
“อือ ก็ได้”
กินข้าวเสร็จสิงห์ก็ขอตัวไปอาบน้ำ นายน์เลยช่วยตรวจตัวอักษรให้สิงห์ ตอนเขาพิมพ์งานง่วงๆคำผิดเยอะแทบจะทั้งหน้า ใช้เวลาไม่นานสิงห์ก็เดินออกมา พวกเขาขนของโดนมีป้าตาคอยช่วย
“ไปแล้วนะ” ยกของขึ้นมาคอนโดสิงห์เสร็จเจ้าของห้องก็ขอตัวไปทำงานกับเพื่อนต่อ
“ระวังหลับในนะ” นายน์เตือนอย่างเป็นห่วง
“อือ ขอจูบหน่อย” สิงห์พูดแล้วดึงเขาเข้าไปกอด
“...ปกติ...ไม่เห็นขอเลย”
“ได้ไหม” สิงห์กระซิบถามข้างหู
“กะ... ก็ได้ เร็วๆดิ เดี๋ยวเพื่อนรอนะ” นายน์ตอบเสียงเบา
“อืม ถ้างานเสร็จจะรีบกลับนะ” สิงห์ประกอบจูบแผ่วเบาไม่มีการรุกล้ำใดๆ นานสักพักก็ถอยออกแล้วอ้าปากงับจมูกเขา
“บายยย” สิงห์ปิดประตูห้อง นายน์ก็กลับมาสนใจข้าวของของเขาต่อ
Rrrr... Rrrr...“ฮัลโหล มีอะไร” นายน์กดรับสายไนซ์ซี่ เขาจัดของเสร็จตั้งแต่ตอนบ่ายเลยอ่านหนังสือต่อจนถึงค่ำ
(“สิงห์อยู่ไหนวะ”) นายน์ขมวดคิ้ว
“ไปทำงานกับเพื่อนอ่ะ” นายน์บอกพวกเพื่อนๆแล้วว่าจะย้ายมาอยู่กับสิงห์ พวกนั้นแซวอยู่หนึ่งวันเต็มๆก็เลิก
(“ไปทำงานจริงหรอ มึงเห็นในเฟสป่ะ”)
“มีอะไรวะ”
(“มึงลองเปิดเฟสดูแล้วบอกกูว่าวันนี้สิงห์แต่งตัวยังไง”) ไนซ์ซี่บอกเขาแล้ววางสายไป
นายน์ขมวดคิ้วงงๆแล้วเปิดเฟสดู
A.M. Amounrat กับ
Singha August และ
คนอื่นๆอีก 5 คน ‘ไปเที่ยวกันเถอะ #งานท่วมหัว #ขี้เกียจหนักมาก’แอมคือเพื่อนร่วมคณะของสิงห์ที่เมื่อก่อนเคยลงรูปคู่กันบ่อยๆ ดีที่รูปที่ลงนี้เป็นรูปหมู่ 7 คน
นายน์เข้าใจว่าโทรศัพท์มันเล็กจะอัดคนหลายคนลงไปได้มันก็ต้องยืนใกล้กัน...
แต่สิงห์กับแอมเหมือนจะใกล้กันกว่าคนอื่นนะเขาว่า...
นายน์พยายานึกว่าวันนี้สิงห์แต่งตัวยังไง
เสื้อสีน้ำเงินสกรีนลาย... ตัวเดียวกันกับในรูป
กางเกงยีนส์สีดำ... นายน์ไม่แน่ใจว่ามันมีลักษณะเด่นยังไง แต่ในใจกว่า 80 % เขาคิดว่ามันคือตัวเดียวกัน
Niceze ว่าไงมึง
ไนซ์ซี่ทักไลน์เขามา
Napat_9 ไม่รู้ อาจจะเป็นรูปเก่าก็ได้
Niceze สิงห์แต่งตัวแบบนี้ออกไปถูกมะ
Napat_9 อือ
Niceze ลองโทรถามสิมึง
Napat_9 ไม่ต้องหรอกมึง สิงห์บอกว่าไปทำงานก็ไปทำงานไง
Niceze แล้วแต่เลย มึงก็อย่าคิดมากแล้วกัน ไปนอนได้แล้ว
Napat_9 เออๆ ฝันดี
Niceze ฝันดีเพื่อน
นายน์กดล็อกหน้าจอแล้วถอนหายใจ เขาเชื่อจริงๆว่าสิงห์ไม่ได้โกหกเขา ช่วงนี้ใครๆก็มีงานทั้งนั้นไม่ค่อยมีใครไปเที่ยวหรอก
Rrrr... Rrrr...เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นสายจากสิงหา
“ฮัลโหล” นายน์กดรับ
(“นอนยัง”) สิงห์ถาม นายน์ได้ยินเสียงเพลงแว่วๆจากปลายสาย
“ยัง อ่านหนังสืออยู่”
(“เป็นอะไรไม่สบายหรอ”) นายน์เลิกคิ้วขึ้น เขาไม่เข้าใจคำถาม
“เปล่านี่ ทำไมอ่ะ”
(“น้ำเสียงฟังดูไม่ดี เป็นอะไรรึเปล่า”)
“เปล่า ง่วงนอนมั้ง” นายน์แกล้งหาวออกไป ใจจริงอยากจะถามเรื่องรูปแต่ก็กลัวสิงห์คิดว่าเขาไม่เชื่อใจ
(“งั้นก็ไปนอนได้แล้ว//สิงห์มึงเห็นในเฟสยังวะ”) เสียงเพื่อนสิงห์ดังแทรกเข้ามา
(“แป๊บนึงนะ”) เสียงบอกแล้วคุยกับเพื่อน เหมือนสิงห์จะเอามือบังโทรศัพท์ไว้นายน์เลยไม่ค่อยได้ยิน
(“ยังอยู่ไหม”) สิงห์ส่งเสียงถามเขา
“อยู่”
(“เห็นในเฟสไหม”) สิงห์ถามเสียงนุ่ม
“อือ”
(“สิงห์ไม่ได้ไปเที่ยวนะ นั่นมันรูปเก่า ไม่เชื่อเดี๋ยวเฟสไทม์เลยก็ได้”) สิงห์ท้า
“ไม่เป็นไร ไม่ได้ไม่เชื่อ”
(“พวกมึงกูกลับก่อนนะ // อะไรวะมึงโกงอ่ะ”) เหมือนสิงห์จะคุยกับเพื่อนตัวเองอยู่
“ไม่ต้องสิงห์ ทำงานไปเถอะ” เขารีบบอก ไม่อยากให้อีกฝ่ายทิ้งงาน
(“ไม่เป็นไร เหลือแค่ปริ้นท์เอง ไม่มีสิงห์มันก็ทำได้ รอแป๊บนึงนะ”) สิงห์บอกแล้ววางสายไป
“กลับมาแล้วครับ” 20นาทีต่อมาสิงห์ก็มาถึง
“ทำไมไม่ทำงานให้เสร็จล่ะ” เขาถาม
“กลัวใครบางคนจะงอนไปก่อนน่ะสิ ไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมาคุยกัน” สิงห์หยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินไปอาบน้ำ
“สิงห์ไม่ได้หนีเที่ยวนะ” สิงห์พูดทันทีที่เดินออกมาจากห้องน้ำ
“อือ เชื่อแล้ว” นายน์ก้มหน้าพยายามไม่มองสิงห์ที่มีแค่ผ้าเช็ดตัวพันเอว
“เงยหน้ามาคุยกันก่อนสิ” สิงห์เดินเข้ามาใกล้เขาที่นั่งอยู่ปลายเตียง
“ก็บอกว่าเชื่อแล้วไง” นายน์เงยหน้ามองอีกฝ่าย
อึก! น้ำหยดหนึ่งไหลจากข้างแก้มสิงห์ลงมาที่แผงอกแน่น
...นายน์ไม่ใช่คนหื่นนะ
“รูปนั่นมันตั้งนานแล้ว แอมมันโพสต์อีกรอบเพราะเหนื่อยที่ทำงานเยอะ มันเลยอยากเที่ยว” สิงหาอธิบาย
พูดถึงเรื่องรูปเขาก็นึกขึ้นมาได้ ไอ้ความใกล้ชิดนั่นมันอะไรกัน
“หรอ”
“เฮ้ย ทำไมอยู่ๆก็เสียงแข็ง”
“เปล่านี่”
“มีอะไรก็พูดตรงๆเถอะนะ อย่าเก็บเอาไว้คนเดียวได้ไหม” สิงห์นั่งลงข้างๆคว้าเอามือเขาไปกุม
“....ทำไม...ตอนถ่ายรูปถึงใกล้กันจัง” เขาบอกเสียงเบา
“หืม? ก็ปกตินี่” สิงห์เลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย
“เพื่อนกันไม่ยืนใกล้กันขนาดนั้นหรอก” ตอนนายน์ถ่ายรูปกับแจมเขาเว้นระยะห่างมากกว่านั้นก็แล้วกัน
“แต่สิงห์ไม่ได้คิดอะไรเลยนะเว้ย” สิงห์บอกอย่างร้อนตัว
“คนไม่คิดอะไรกันเขาไม่ยืนชิดกันขนาดนั้นหรอกน่า”
“อือ..คราวหน้าจะระวังนะ ...แล้วถ้าคนที่คิดล่ะ เขาชิดกันขนาดไหนหรอ...” สิงหาขยับตัวเข้ามาใกล้ มือข้างทั้งสองยันเตียงไว้โดยมีณภัทรอยู่ตรงกลาง ใบหน้าคมเข้มเลื่อนเข้ามาใกล้จนปลายจมูกแตะกัน
...ใกล้จนได้กลิ่นยาสีฟันกลิ่นมิ้นต์ของอีกฝ่าย
“..ยะ..อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะ ไปแต่งตัวเลย นายน์ง่วงแล้ว” นายน์ดันไหล่คนตัวใหญ่คว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงนอน
“หึๆ ใครกันแน่ที่เปลี่ยนเรื่อง” สิงห์หัวเราะในลำคอ สักพักที่นอนข้างตัวนายน์ก็ยุบตัวบอกว่าใครอีกคนขึ้นมานอนข้างกันแล้ว
“ขอผ้าห่มหน่อย ไม่ต้องนอนเกร็งขนาดนั้นก็ได้ ไม่ทำอะไรแล้ว” สิงห์สะกิดไหล่เขา
“แน่นะ?” นายน์พลิกตัว โพล่ส่วนหัวออกมาคุย
“ไม่” สิงหากดจูบบนริมฝีปากบางอย่างหมั่นเขี้ยว มือข้างหนึ่งกดไหล่บางให้เจ้าของมันนอนราบไปกับเตียงแล้วคร่อมทับ
“อื้อออ” ฟันคมกดปากร่างของคนตัวเล็กให้ปากเผยอ ออกแล้วสอดลิ้นเข้าไปชิมความหอมหวาน เกี่ยวพันลิ้นเล็กจนพอใจก็ผละออกมาแล้วก้มจูบใหม่
“พอแล้ว” แต่ไม่ทันกับสองมือที่เอามาดันหน้าสิงหาไว้
“ก็ได้ๆ พอแล้วครับ พอแล้ว” สิงห์ตอบอย่างจำยอม มือใหญ่คว้าแขนข้างที่มีรอยสักไว้
“จะ...ทำอะไร” นายน์ถามเมื่อเห็นคนข้างบนยกยิ้ม
“เปล่าๆ... สิงห์ชอบมันจัง” สิงหาแลบลิ้นเลียตัวอักษรบนข้อมือเล็ก แนบริมฝีปากลงไปแล้วดูดเม้มสร้างรอยรัก
“พอแล้ว...” นายน์บอกเสียงแผ่ว
“อือ ฝันดีนะ” คนตัวโตหอมแก้มฟอดใหญ่ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆแล้วดึงนายน์เข้าไปกอด
ใช้เวลาไม่นานพวกเขาก็หลับใหล...
โดยไม่ทันได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของโพสต์หนึ่งในเว็บไซต์ชื่อดังอย่างเฟสบุ๊ค...
A.M. Amounrat กับ
Singha August และ
คนอื่นๆอีก 5 คน ‘ไปเที่ยวกันเถอะ
#งานท่วมหัว #ขี้เกียจหนักมาก #รูปเก่าแต่อยากกินเหล้าใหม่ 5555’
Rrrr... Rrrr...“ว่าไงมึง” นายน์กดรับสายจากนนท์ในช่วงเย็นของวันอาทิตย์
(“กูเจอตัวคนทำแล้ว รีบมาที่หอ...เร็ว เดี๋ยวกูคุยกับยามให้”)*************************************************
ค้างไหมถามใจดู 5555
ที่หายไปนี่ไม่ได้เล่นสงกรานต์นะ ไปรวมญาติอย่างเดียวเลย เมื่อก่อนเราชอบวันรวมญาติมากเพราะได้เงิน
ตอนนี้พอแก่ขึ้นนอกจากเงินไม่ได้แล้วยังโดนถามเรื่องเกรดอีก T-T
ตอนหน้าเราจะมาปลดล็อกตัวละครใหม่กันนนน...//หรือเก่าดี 5555
-รักคนอ่าน-
หัวข้อ: -[ แฟนเก่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิดถึงมากที่สุด ]- คิดถึงครั้งสุดท้าย P.38 (1/6/16) (อ่าน 364096 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก