☀ ☼ วาดตะวัน : Dear Sunshine : Special จดหมายจากดวงดาว ☼ ☀ 4.08.2016 p.5
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ☀ ☼ วาดตะวัน : Dear Sunshine : Special จดหมายจากดวงดาว ☼ ☀ 4.08.2016 p.5  (อ่าน 63686 ครั้ง)

ออฟไลน์ Raccoooon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +185/-2
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ




☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼  ☀ ☼ ☀ ☼


Dear Sunshine: วาดตะวัน



‘ดวงจันทร์ที่ไร้ดวงตะวันข้างกาย ก็เป็นได้เพียงแค่ก้อนหินไร้แสงอัปลักษณ์’









แด่

.
.
.

ดวงตะวัน






UPDATE :: SOME SUNDAY
24.1.2016

☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼  ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼





M y N o v e l ::

▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง █ ▇ ▆    [F i n i s h e d ]
  ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ☼ ☀    [ F i n i s h e d ]
  ※ MR.GREY ※     [ F i n i s h e d ]
  ♦ Wake me up #รีบตื่น ♦     [I n P r o c e s s . . .]


[เรื่องสั้น] ✡ ส ม ห ม า ย ✎    [ F i n i s h e d ]
[เรื่องสั้น] :: ◤| Summer Wine |⊿ ::     [ F i n i s h e d ]
[เรื่องสั้น] ♪ ♫ :: SENSORY SERIES :: HEAR ♪ ♫      [ F i n i s h e d ]
[เรื่องสั้น]░【 GROWTH 】#รีบโต      [ F i n i s h e d ]
[เรื่องสั้น] 。• ✈ Page 49 ✈ •。    [ F i n i s h e d ]
[เรื่องสั้น]♡ ☽ Lucky Cat ☾ ♡    [ F i n i s h e d ]
[เรื่องสั้น] ✖ Soon We'll be found ✖    [ F i n i s h e d ]
[เรื่องสั้น] #อย่าปล่อยให้ความตายหลงรักคุณ    [ F i n i s h e d ]




เปิดเรื่องใหม่แล้ววว ฝากด้วยนะคะ ^^
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-11-2017 14:10:47 โดย Raccoooon »

ออฟไลน์ Raccoooon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +185/-2
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน 0 ☼ ☀ :: 24.01.2016
«ตอบ #1 เมื่อ24-01-2016 20:51:52 »

วาดตะวัน :: ศูนย์


จุดเริ่มต้นนั้นอยู่ส่วนไหน? ความสัมพันธ์ของพวกเรานั้นเริ่มจากจุดไหน? เมื่อเขาเริ่มย้อนหันหลังกลับไปยังเส้นทางที่เดินผ่านมา ก็ได้ตระหนักว่าจุดเริ่มต้นของเรื่องราวนั้นได้ห่างจากตัวเองมากเกินจนไม่อาจมองเห็นหรือไขว่คว้าเอื้อมจับได้อีกต่อไป


เด็กหนุ่มมองภาพเบื้องหน้าที่ปรากฏใบหน้าของชายหนุ่มที่มองตรงมาที่เขาเช่นกัน คนตรงหน้าเพียงแค่มองเขา แค่มอง ไม่ได้มีคำขยายใดๆมาต่อท้ายให้ยืดยาว


“มีอะไร”


คนเบื้องหน้าเป็นฝ่ายทำลายความเงียบงัน หลังจากที่ทั้งห้องตกอยู่ในสภาวะไร้เสียงมาเนิ่นนาน คำพูดเป็นคำถามที่เอ่ยถามเด็กหนุ่มตรงหน้าซึ่งจ้องมองเขาอย่างไม่วางตา


“....เปล่านี่”


เด็กหนุ่มตอบพร้อมฉีกรอยยิ้มกว้างอย่างธรรมชาติ เป็นปกติของนิสัย เหมือนเด็กที่ถูกจับกระทำความผิดได้แล้วยิ้มเผล่กลบเกลื่อน


ชายหนุ่มเบื้องหน้าเมื่อได้รับคำตอบแล้วจึงหันกลับไปสนใจยังเครื่องมือเทคโนโลยีที่ซึ่งก่อนหน้าเจ้าตัวได้พิมพ์เอกสารค้างไว้ เขาเริ่มกดนิ้วมือลงบนแป้นพิมพ์ทีละตัวอักษร เสียงจังหวะของการเคาะไปยังแป้นพิมพ์ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ เฉกเช่นเดียวกับเด็กน้อยวัยแรกรุ่นทีตอนนี้ภาพตรงหน้าได้เปลี่ยนเป็นแผ่นหลังของชายหนุ่มเมื่อครู่แทน


....เมื่อไหร่กันนะ....

          ที่มีความรู้สึกนี้ผุดโผล่ขึ้นมา

                   ความรู้สึกที่ถูกบัญญัติว่า

                                           ...การหลงรัก...



มานึกย้อนดูอีกที ก็กลับกลายเป็นจำไม่ได้เสียแล้วว่าเริ่มรู้สึกอย่างนี้ไปตั้งแต่ตอนไหน เหตุการณ์ที่โลกได้เหวี่ยงเขาเข้ามาเจอกันก็เป็นเรื่องสุดแสนจะธรรมดา ไม่ได้หวือหวาอะไรมากมายอย่างเทพนิยายก่อนนอนกล่อมเด็กน้อย


เพียงแค่ความเลินเล่อของเขาทำให้เดินไปชนชายหนุ่มที่เดินสวนทางมา และแรงกระแทกที่เกิดขึ้นนั้นส่งผลให้เครื่องมือสื่อสารราคาแพงในมือของชายหนุ่มหลุดกระเด็นตกพื้นด้วยสภาพที่ไม่อาจบรรยายได้


บางที...จุดเริ่มต้นอาจจะอยู่ตรงนี้ก็เป็นได้


หลังจากนั้นความสัมพันธ์ก็ก่อกำเนิดจากคนไม่รู้จักเป็นคู่กรณี จากคู่กรณีมาเป็นคนรู้จัก และจากคนรู้จักมาเป็นพี่น้อง เขาไม่อาจรู้ได้เลยว่าความสัมพันธ์นี้จะสิ้นสุดด้วยนิยามของคำว่าอะไร


แต่กระนั้น ในช่วงเวลาขณะนี้เด็กน้อยก็พลันรู้ตัวว่า ตัวเองกำลังก้าวข้ามความสัมพันธ์ที่เรียกว่าพี่น้องนี้เสียแล้ว


ตนกำลังหลงรักชายหนุ่มเบื้องหน้า


เมื่อเริ่มรู้ตัว การจะถอนตัวจากความรู้สึกนี้ก็ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้เสียแล้ว...เพราะอย่างที่กล่าวไว้...
เส้นทางที่จากมานั้น...อยู่ไกลแสนไกลเหลือเกิน




☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼  ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼

ออฟไลน์ darinsaya

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน 0 ☼ ☀ :: 24.01.2016
«ตอบ #2 เมื่อ24-01-2016 22:31:42 »

 :o8: :o8:

ออฟไลน์ Malimaru

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 483
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-4
    • facebook
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน 0 ☼ ☀ :: 24.01.2016
«ตอบ #3 เมื่อ26-01-2016 14:29:51 »



รอติดตามค่ะ ^^


ออฟไลน์ Raccoooon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +185/-2
☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๑ ☼ ☀ :: 31.01.2016
«ตอบ #4 เมื่อ31-01-2016 13:04:53 »

วาดตะวัน หนึ่ง : นี้


เพ้นท์ เป็นชื่อของเขา เด็กหนุ่มยังอยู่ในระยะวัยแรกรุ่น เขาเรียนอยู่ในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายปีที่6 เป็นวัยกำลังอยากรู้อยากเห็นและตื่นตัวกับสิ่งเร้ารอบข้างเป็นพิเศษ แต่สำหรับในประเทศที่เขาอาศัยอยู่ เขาก็คือเด็กที่กำลังเดินทางตามหาความฝันของตัวเอง เป็นช่วงเวลาที่เด็กนักเรียนส่วนใหญ่จะทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อการเข้าไปเรียนรู้ในศาสตร์ที่ลึกซึ้งกว่าที่เคยผ่านมา


เขาเป็นเด็กร่าเริง เด็กหนุ่มยิ้มง่าย เป็นมิตรและคุยเก่ง เป็นคำจำกัดความโดยทั่วไปที่เพื่อนๆส่วนใหญ่มอบให้และก็จริงตามคำร่ำลือ จากคำบอกเล่าเขาดูเป็นคนที่ไม่คิดมากเสียจนเพื่อนๆนึกสงสัยว่าเจ้าตัวเคยเครียดบ้างไหม แน่แท้ ทุกคนย่อมมีความเครียด แต่กับเพ้นท์ ระดับความเครียดของเขามีน้อยกว่าคนอื่นๆเสียมากกว่า


เพ้นท์เป็นเด็กที่มีความสุข เจ้าตัวเองก็เชื่อมั่นเช่นนั้น เพราะไม่ยึดติดกับเรื่องเล็กน้อย ไม่เกลียดใครและไม่ได้ทำตัวให้ใครเกลียด สภาพแวดล้อมครอบครัวการเลี้ยงดูนั้นก็อบอุ่น มีเพื่อนสนิทมิตรสหายที่ดี และเจ้าตัวเองดูเหมือนเพียงต้องการเท่านี้ก็เพียงพอต่อชีวิตน้อยๆนี้แล้ว


เขาเป็นเด็กที่ใครอยู่ด้วยก็มีความสุข เป็นเด็กที่เหมาะกับการถูกรัก


รัก...ตอนนี้เขากลับกำลังอยู่ในภวังค์ที่ถูกนิยามว่าหลงรัก เด็กชายกล้ายืนยันกับตัวเองหลังจากที่คิดพินิจวิเคราะห์มาหลายต่อหลายครั้งแล้วว่าเขากำลังหลงรักจริงๆ


มันมากกว่าความชอบ มันเลยไปมากกว่านั้น ตอนไหนก็ยากจะคาดเดา


แม้ว่าพยายามจะต่อต้านอยู่หลายครา พยายามห้ามความคิดความรู้สึกหลอกตัวเองว่าไม่ได้รัก ไม่ได้รักอยู่เป็นอาทิตย์ แต่กระนั้นยิ่งเวลาผ่านไป ความรู้สึกนึกคิดยิ่งตกตะกอนมากขึ้นเท่านั้น เป็นตะกอนความรักที่เข้มข้น


ไม่อาจหลอกความรู้สึกได้


ยิ่งเจอหน้า ยิ่งอยู่ใกล้ ใจยิ่งเต้น 


สุดท้ายเขาก็จำต้องยอมรับความจริงข้อนั้น ข้อที่ว่าเขากำลังตกหลุมรัก...ชายหนุ่มอีกคน


ชายหนุ่มคนนั้นถูกเรียกว่าซัน ถึงแม้จะเป็นชื่อเล่นของชื่อเล่นจริงๆอีกที แต่กระนั้นเขาก็ชอบให้คนอื่นเรียกแบบนั้นมากกว่า ซีซังเป็นชื่อที่แม่เขาตั้งให้ เป็นชื่อเล่นจริงๆของเขา หาใช่ว่าไม่โปรดชื่อนี้ เพียงแต่มันค่อนข้างจะลำบากในการออกเสียง จนเขาค่อนข้างที่จะรำคาญในบางเวลาที่มีคนเรียกเสียงผิดๆถูก เจ้าตัวเลยยอมให้เรียกรวดรัดรวบยอดเฉกเช่นเดียวกับที่พี่สาวตนเรียกไปเลยเสียดีกว่า ภายหลังกลายเป็นว่าทุกคนรู้จักเขาในนามว่าซันเสียมากกว่า น้อยคนนักที่จะรู้ชื่อเล่นที่แท้จริงของเขา


ซันเป็นชายหนุ่มวัยรุ่นเช่นเดียวกัน เพียงแค่อาจจะเป็นวัยรุ่นช่วงปลายเสียหน่อย เขากำลังศึกษาอยู่ในระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่3
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ถูกยกย่องให้เป็นบุรุษที่ใจกว้างที่สุดในบรรดาคนรู้จักที่ผ่านเข้ามา อาจเพราะได้รับอิทธิพลจากผู้เป็นแม่ที่ซึ่งเป็นนักสังคมสงเคราะห์ ทำให้เขารักที่จะช่วยเหลือผู้คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มากเท่าที่จะมากได้


ซันเป็นคนใจดี จริงใจผิดกับหน้าตาและรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูแข็งกร้าว เป็นคำนิยามจากบรรดามิตรสหายทั้งหลาย และใช่เขาเป็นเช่นนั้น แม้นภายนอกจะถูกครหาว่าเป็นคนเถื่อนเกเรหยาบคายและหยาบกระด้างแต่แน่แท้ในจิตใจนั้นเทียบไม่ได้กับรูปลักษณ์แม้นเพียงนิด


เขาเป็นที่พึ่งของทุกคน

อย่างน้อย9ใน10ต้องคิดเช่นนั้น


เป็นเหมือนพระอาทิตย์ ที่ให้แสงสว่าง ให้ชีวิต ให้ความอบอุ่นปลอดภัย คอยชี้นำทางในเวลาที่เกิดปัญหาดำมืดไร้แสงรอบทิศ
เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วอบอุ่น เป็นคนที่น่าคบหาผิดจากผิวเผิน เป็นคนที่ยิ่งได้รู้จักยิ่งอยากอยู่ใกล้ และแน่นอนว่าเขามีมิตรสหายเยอะอย่างไม่ต้องสงสัย แม้มิตรที่คบหาทุกคนใช่ว่าจะเป็นคนที่ถูกซันช่วยเหลือมาก่อน ถึงแม้เขาไม่ได้ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือใคร แต่เขาก็เป็นคนที่น่าคบหาอย่างแท้จริง


แท้จริงที่ว่า การหลงรักพระอาทิตย์นั้นเปรียบเสมือนมนุษย์มีสามขา สุนัขมีสองหาง ปักษินมีหนึ่งหู หรือก็คือความเป็นไปไม่ได้ ไม่มีทาง ไม่มีวันที่จะสมหวัง เขารู้ เขารู้ตัวเสมอ เพราะรู้จึงไม่บอก ไม่มีวันบอก จะไม่มีวันยอมให้รู้


จะให้พระอาทิตย์รู้ไม่ได้ว่ากำลังถูกรัก


หากเปรียบต้นไม้หนึ่งต้นเป็นความสัมพันธ์ และถ้าถูกล่วงรู้ ก็ไม่ต่างจากฟ้าที่ผ่าเปรี้ยงลงสู่กิ่งต้นไม้ ไม่กิ่งหักกองระเนระนาด ก็คล้ายจะหักแต่ก็มิหัก กระนั้นก็มิอาจสามารถกลับคืนสู่สภาพเดิมได้แล้ว 


เขาจะไม่ยอมให้ต้นไม้ถูกฟ้าผ่า


แต่ถึงอย่างนั้น ก็ไม่ง่ายเลยที่จะอยู่กับคนที่หลงรักอย่างใกล้ชิดโดยไม่ให้เล็ดลอดความรู้สึกใดออกไป


ในขณะที่ทั้งสองอยู่ภายในห้องเดียวกัน เพ้นท์เขยื้อนตัวเข้าไปใกล้เจ้าของหัวใจมากขึ้น ชะเง้อมองผ่านไหล่กว้างดูว่าคนที่ถูกรักข้างเดียวทำงานถึงไหนแล้ว

“ทำอะไร” เสียงคนทำงานถามขึ้น

“ยังไม่เสร็จหรอ”

“อีกบาน...”

“...”

ชายหนุ่มหมุนตัวหันออกจากหน้าจอสี่เหลี่ยมเพื่อไปพบกับคนตัวเล็กกว่าที่ซึ่งเงียบเสียงไป คนตัวเล็กส่งสายตาจ้องกลับ นัยน์ตาเป็นประกายปนความสงสัย

“แต่มาเล่นกับมึงก่อนก็ได้”

ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มกว้างอีกครั้ง เมื่อคนตรงหน้าพูดได้ดั่งใจ เรียวแขนตวัดโอบรอบคอของคนตัวโตกว่าเหมือนเด็กน้อยในยามถูกใจ

“เฮียใจดีจังว่ะ งั้นเล่นเกมนี้กัน อยากเล่นมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”

เพ้นท์ว่าพลางฉีกยิ้มกว้างโดยแขนขาวยังคงโอบรอบคอผู้เป็นพี่อยู่ ในมืออีกข้างยื่นชูแผ่นเกมที่ถูกกล่าวถึงไว้ เป็นเรื่องปกติ ใช่ สิ่งที่เขาทำเป็นเรื่องปกติ เขาต้องไม่ผิดปกติเพื่อไม่ให้ถูกจับได้


ทั้งสองกดปุ่มเริ่มเกมไปพร้อมๆกัน และก็สตาร์ท เกมได้เริ่มขึ้น


เกมระหว่างคนซ่อนกับคนไม่ได้หา…


☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼  ☀ ☼ ☀ ☼

ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
เรื่องนี้ไปแบบเนิบๆแบบนี้ หวังว่าจะยังไม่เบื่อกันนะคะ  :110011:

ออฟไลน์ Gray

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 4
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๑ ☼ ☀ :: 31.01.2016
«ตอบ #5 เมื่อ31-01-2016 15:24:48 »

 :mc4:

นิยายเรื่องใหม่ จากการเล่าเรื่องเหมือนจะได้กลิ่นมาม่า

ชอบๆๆๆ ชอบกินมาม่า

ออฟไลน์ Malimaru

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 483
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-4
    • facebook
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๑ ☼ ☀ :: 31.01.2016
«ตอบ #6 เมื่อ02-02-2016 15:44:04 »



อาห์... กลิ่นมาม่ากรุ่นมาแต่ไกล
แต่ไม่เป็นไรค่ะ เราจะรอติดตามนะคะ ^^  :L2:


ออฟไลน์ Raccoooon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +185/-2
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๒ ☼ ☀ :: 7.02.2016
«ตอบ #7 เมื่อ07-02-2016 17:31:52 »

วาดตะวัน 2 พรุ่งนี้



จอโทรทัศน์ดับสนิทแล้ว รวมถึงไฟในห้อง เช่นเดียวกับเด็กน้อยที่นอนหลับใหลอยู่ข้างตัวเขาเช่นกัน เหลือบตามองคนข้างตัวแวบเดียวก่อนจะเหลือบกลับไปมองเพดาน

เขายังเหลืองานที่ต้องทำอยู่อีก

ในขณะที่กำลังลังเลใจว่าจะลุกไปทำต่อดี หรือจะนอนขี้เกียจตัวเป็นขนแบบนี้ต่อไปก็สบายไปอีกแบบ แต่หากงานยังไม่เสร็จตามเป้าเจ้าตัวก็หลับไม่ยักลง สุดท้ายเขาก็ต้องลุกหอบพาร่างกายกำยำของตัวเองออกมาจากเตียง ไปนั่งยังโต๊ะทำงานอย่างจำใจ
บรรเลงพรมนิ้วมือลงแป้นพิมพ์อีกครั้ง


ใช้ระยะเวลาสัก 2 ชั่วโมงหรือ 120 นาทีโดยประมาณกับการนั่งขดหลังงอขยับเพียงปลายนิ้ว รายงานเล่มหนึ่งก็ดูจะคืบหน้าไปได้มากกว่าครึ่งเล่มแล้ว จนเจ้าตัวเริ่มพอใจถึงยอมกดปิดหน้าจอที่เป็นแสงสว่างเดียวของห้องนี้


เพราะไม่อยากเปิดไฟให้รบกวนเวลานอนของเด็กวัยกำลังโต คนใจดีเลยยอมนั่งทำงานอยู่ในความมืดมิด


กวาดสายตากลับไปยังคนที่นอนอุตุอยู่อย่างสนิท เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วเขาก็จำไม่ได้ ไม่ได้เป็นพวกขี้จุกจิกเรื่องเวลานักจึงนึกไม่ออกว่าเด็กตรงหน้านั้นมาสนิทชิดเชื้อกับเขาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ หากกะเวลาโดยประมาณก็ปีที่แล้วที่พวกเขาได้เจอกัน จากคู่กรณีกลายมาเป็นคนสนิท เพียงเพราะเขาไม่ได้เจ้าคิดเจ้าแค้นใจอะไรมากมาย และแน่แท้ คนใจดีอย่างเขาไม่ทำใจดำกับเด็กน้อยอย่างการขูดรีดขูดไถเรื่องเครื่องมือสื่อสารที่พังเละนี่หรอก

และไอ้เด็กนี่ก็ดูจะรู้สึกผิดมากอยู่พอสมควร ก็เพียงพอแล้วสำหรับการให้อภัย

อีกหนึ่งสาเหตุของการปิดคดีที่รวดเร็วนี้อาจเป็นเพราะเขาถูกชะตากับเด็กหนุ่มคนนี้ก็เป็นได้


เพ้นท์เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไม่ต้องคิดอะไรมากเฉกเช่นเดียวกับใครต่อใครที่ต่างเข้ามาหาเขาเพราะต้องการความช่วยเหลือ ไม่ได้ลำบากใจหากจะต้องช่วย แต่การอยู่นิ่งๆไม่คิดอะไรก็สบายใจดีเหมือนกัน หรือจะบอกว่าอยู่ด้วยแล้วได้ผ่อนคลายก็ไม่ผิดนัก


เพราะอย่างนั้นพวกเขาถึงได้สนิทกัน?


ว่าเช่นนั้นก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้


กับคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ กับคนที่มีอะไรคล้ายๆกัน ไม่ต้องมีเหตุผลมารองรับอะไรมากมายก็มากเพียงพอแล้วที่จะคบหากันเฉกเช่นมิตรสหาย หากจะให้ขยับความสัมพันธ์ไปมากกว่านั้นเขาก็คงให้คำนิยามได้แค่พี่น้อง

จากแต่เดิมที่เคยเป็นความสัมพันธ์ไร้ชื่อเรียก ตอนนี้กลับได้นิยามคำว่าพี่น้อง ก็ฟังดูขำขันดี

เพ้นท์มาเล่นที่หอเขาแทบทุกวันหลังเลิกเรียน บางวันหนักหน่อยก็มาค้างคืนดังเช่นวันนี้ เด็กหนุ่มไม่ได้เคร่งกับการเรียนพิเศษเหมือนกับเด็กคนอื่นๆทั่วไป อย่างที่เคยว่าไว้ เพ้นท์แทบจะไม่เครียดกับอะไรในชีวิตสักเท่าใดนัก เด็กน้อยอาจมีกังวลบ้างประปราย แต่เพ้นท์ก็มักจะมีวิธีกำจัดความเครียดและเสริมสร้างความสุขให้กับตัวเองได้ก่อนถึงมือเขาเสมอ

อย่างน้อยๆในตอนนี้ เพ้นท์ก็ไม่ได้มอบชีวิตให้กับระบบการศึกษาที่นับวันยิ่งก้าวถอยหลัง เด็กหนุ่มใช้ชีวิตอย่างที่ชีวิตมนุษย์หนึ่งพึงจะเป็น แม้จะกล่าวว่าเพ้นท์แทบจะไม่เครียด แต่หาใช่ว่าไม่กังวล ความจริงเขารู้ว่าเด็กหนุ่มก็พอมีความกังวลที่เหมือนมนุษย์มนาอยู่บ้าง และเขาก็รู้ว่าเพ้นท์จะจัดการกับมันได้ไม่ช้าก็เร็ว


เข็มนาฬิกาชี้บอกเวลาขึ้นวันใหม่ในขณะที่ท้องฟ้ายังมืดสนิท วันนี้เป็นวันเสาร์เพ้นท์จะมีเรียนพิเศษช่วงบ่ายและเขาก็คงต้องนั่งทำรายงานที่ค้างคานี้ต่อไป ชายหนุ่มจัดแจงความคิดก่อนจะสวมตัวเข้าผ้าห่มใหญ่ร่วมกับคนที่เข้านิทราไปก่อนนานแล้ว


ปิดเปลือกตา


สิ้นสุดความคิด


สิ้นสุดการใช้ชีวิตของเมื่อวาน










.

ปิ๊บๆ ปิ๊บๆ


“เฮีย”

เขาครางอืออาไม่ได้ภาษารับในลำคอ แม้ได้รับสัญญาณแล้วว่าเช้าวันใหม่มาถึงแล้วแต่กระนั้นก็ยังเอื้อมมือไปคว้านาฬิกาปลุกที่ตำแหน่งหัวเตียงมากดปิดแล้วก็ทิ้งตัวลงที่นอนนุ่มอีกครั้ง

“เฮีย....” เพ้นท์ลากเสียงยาว

“....”

“เฮียๆๆๆๆ”

“โอยยยย ‘ไร”

“ไม่ตื่นมาทำงานล่ะ? เพ้นท์จะไปละนะ”

“อือ”

“ซื้อข้าวมาฝากแล้วนะ อยู่ข้างทีวี”

“อือ”

“ไปแล้วนะ”

“อือ”

เสียงประตูกระทบกับขอบผนังดังขึ้นและดับลง ทั้งห้องกลับมาเงียบสนิทอีกครั้ง เขาเปิดเปลือกตา เหลือบมองไปยังโทรทัศน์ก็พบข้าวกล่องกล่องหนึ่งตามที่ได้ยิน เป็นปกติ

เขาปิดเปลือกตาก่อนคิด เพ้นท์ออกไปเรียนแล้วและเขาก็ควรจะลุกมาใช้ชีวิตได้แล้ว

ชายหนุ่มดันร่างตัวเองออกจากเตียงนุ่ม สะบัดหัวไล่ความง่วงก่อนลุกไปหยิบข้างกล่องมาวางไว้ข้างคอมพิวเตอร์ นั่งลงเปิดโปรแกรม ระหว่างรอก็มีแต่ความเงียบที่ดังสงัด

ไม่มีเสียงป่วนรบกวนประสาทก็ดูจะเหงาอย่างน่าประหลาด


ไม่เป็นไร



เดี๋ยววันใหม่ก็ได้เจอ


☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼  ☀ ☼ ☀ ☼

ยังคงคอนเซ็ปสั้นและเนือย555555
ขอบคุณสำหรับการติดตามและคอมเม้นค่าา

จะพยายามเอามาลงให้ได้ทุกวันอาทิตย์นะคะ

 :mc4: :mc4: :mc4:

ออฟไลน์ Billie

  • "Let come what comes, let go what goes and see what remains. That is what is real"
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +78/-6
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๒ ☼ ☀ :: 7.02.2016
«ตอบ #8 เมื่อ07-02-2016 19:01:18 »

 :L2: :pig4:

ออฟไลน์ Al2iskiren

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1789
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-3
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๒ ☼ ☀ :: 7.02.2016
«ตอบ #9 เมื่อ07-02-2016 22:01:32 »

ชอบจัง รอติดตามนะคะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๒ ☼ ☀ :: 7.02.2016
« ตอบ #9 เมื่อ: 07-02-2016 22:01:32 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Malimaru

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 483
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-4
    • facebook
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๒ ☼ ☀ :: 7.02.2016
«ตอบ #10 เมื่อ10-02-2016 14:26:35 »



อยากให้วันอาทิตย์มาถึงเร็ว ๆ จัง
วันอาทิตย์ที่กำลังจะมานี่เป็นวันแห่งความรัก...
น้องเพ้นท์จะมีความสุขเพราะรักสมกับโอกาสไหมคะ?

รออ่านตอนต่อไป และเป็นกำลังใจให้นะคะ ^^  :L1:


ออฟไลน์ Raccoooon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +185/-2
☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๓ ☼ ☀ :: 14.02.2016
«ตอบ #11 เมื่อ14-02-2016 20:45:57 »

วาดตะวัน 3 คิดไม่ออก


ปัญหาคิดไม่ออกอาจเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ ว่ากันว่ามนุษย์ได้มีการถกเถียงเรื่องปรัชญาตั้งแต่สมัยกรีกแล้ว เป็นเรื่องธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตที่มีสมองใหญ่เป็นพิเศษขบคิดกันมานานแสนนาน อาการคิดไม่ออกไม่ใช่โรคประหลาด แต่เป็นเรื่องปกติ

และใช่ เรื่องปกตินี้กำลังตามรังควานเขาอยู่เป็นอาทิตย์แล้ว

เด็กหนุ่มมุ่นคิ้วขมวดเป็นปมแน่น ราวกับโดนบังคับให้เป็นหนึ่งในผู้พิทักษ์จักรวาล

แน่แท้ว่าไม่ใช่ หากเป็นเช่นนั้นอาจจะกังวลน้อยกว่านี้ก็เป็นได้...อย่างน้อยเขาก็ได้รู้ว่าตัวเองควรทำอะไรต่อไปในชีวิตหนึ่งนี้
แต่ไม่ใช่กับเรื่องนี้


“....ยังคิดไม่ออกอีก?”

“โอ้ยยยเฮียยยย มันยากนะ คำถามเหมือนตายแล้วไปไหนเลย ลี้ลับพอๆกันอ่ะ”

ปุป!

เสียงม้วนหนังสือพิมพ์ถูกกระทบกับศีรษะเด็ก เพ้นท์มุ่ยหน้ามองคนประทุษร้ายอย่างเคืองแค้น

“กะอีแค่เลือกคณะเรียน ไม่เห็นต้องทำอะไรให้ยุ่งยากเลย”

“เฮียก็พูดได้สิ เฮียรู้ตัวนี่ว่าอยากเรียนอะไร แต่เพ้นท์ไม่...”

“คิดมาตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้อีก?”

“ก็....อือ”

คนแก่กว่าถอนหายใจเฮือก ไม่ใช่ครั้งแรกที่เพ้นท์มาบ่นระบายกับเขาเรื่องนี้ เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นวนไปวนมารวมระยะเวลาได้ปีกว่า ตั้งแต่ที่เปลี่ยนสถานะจากคู่กรณีมาเป็นคนสนิท ถึงซันจะเป็นคนใจกว้าง และชอบช่วยเหลือเพียงใด แต่กับเรื่องนี้เขาทำได้แค่แนะนำเพียงเท่านั้น


เพราะไม่ใช่ครูแนะแนว


แค่ช่วยเท่าที่ช่วยได้เท่านั้น อย่างไรเสียชีวิตตัวเองก็ต้องเป็นตนเองที่กำหนดเอง

เขาลองแนะนำให้เพ้นท์ได้ลองไปเรียนรู้อะไรใหม่ๆในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา ทั้งเรียนพิเศษกวดวิชา เรียนดนตรีศิลปะการแสดง เรียนวาดเขียน เรียนรู้อะไรแปลกใหม่เท่าที่จะทำได้ พยายามให้เฝ้าทำความรู้จักกับสิ่งใหม่ๆตลอดมา และซึ่งถ้าหากว่าสิ่งที่ผ่านมานั้นช่วยเหลือเด็กคนนี้ได้ ก็คงจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น

เพราะไม่มี...เพ้นท์ไม่มีสิ่งที่ชอบเป็นพิเศษ และก็ไม่ได้ไม่ชอบอะไรเป็นพิเศษ จึงเป็นเรื่องยากในการค้นหาตัวเอง เด็กหนุ่มถามตัวเองเป็นหมื่นรอบว่าแท้จริงนั้นตนชอบอะไรกันแน่ และสุดปลายทางของความคิด..ก็ไม่มีสิ่งใดตอบกลับมานอกจากความว่างเปล่า

เขาจึงล่องลอย


พ่อกับแม่เขาไม่ได้ปิดกั้น ให้เขาเลือกคณะที่อยากเข้าได้เองตามใจชอบ ไม่มีการบังคับในเรื่องการเรียน เพ้นท์เรียนได้เกรดกลางๆทั่วไป จะว่าดีก็ดีไม่สุด แต่ก็ไม่เลว คนที่ชีวิตเรียบเป็นเส้นตรงเสียทุกอย่างเช่นนี้นับเป็นเรื่องยากนัก...


ไหนว่าพระพุทธเจ้าทรงตรัสว่าให้เดินทางสายกลางไง


เด็กหนุ่มถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่ ก่อนหน้านี้ที่ยังทำตัวเอ้อระเหยลอยชายไปไหนต่อไหนไดก็เพราะไม่มีกระดาษแผ่นนี้... กระดาษของอ.ที่ส่งมาให้นักเรียนชั้นมัธยมปีที่หกทุกคนกรอกชื่อคณะและอันดับที่อยากเข้าศึกษาต่อ4ลำดับ

พระผู้เป็นเจ้า เพียงแค่ลำดับเดียวหนึ่งคณะเขายังคิดไม่ออกเลย

แม้นว่าในช่วงมัธยมปลายจะมีการถามถึงเรื่องนี้เป็นระยะๆ แต่ก็ไม่ได้สลักสำคัญเท่าช่วงเวลานี้ เพราะฉะนั้นเขาจึงกรอกคณะมั่วๆที่นึกออกในช่วงเวลานั้นลงไปทั้งหมอเอย สถาปัตย์เอย เศรษฐศาสตร์เอย ไหนจะมีอุตสาหกรรมเกษตร และวิศวะอีก ซึ่งเท่าที่กล่าวมานั้นล้วนไม่มีข้อไหนเชื่อมโยงถึงกันได้เลย


เด็กน้อยทิ้งตัวลงนอนแผ่

“เฮ้ยๆ คิดไม่ออกก็อย่านอน อย่าหนีปัญหา”

“ไม่ได้หนีเฮีย เพ้นท์ก็คิดอยู่”

“มาลงท่านี้ เดี๋ยวมึงก็ได้หลับจริงๆอีกหรอก ไหนว่าคราวนี้ต้องส่งจริงจังแล้วไง”

“อือออ แต่ก็คิดไม่ออกอ่ะ ส่งภายในอาทิตย์นี้ด้วย...” เจ้าของร่างกายผอมเพรียวส่งเสียงงอแงก่อนลุกขึ้นมานั่งจ้องแผ่นกระดาษอย่างเอาเป็นเอาตายอีกครั้ง

“คิดมาเป็นปีแล้วก็ยังเหมือนเดิม...หึๆ ทำไมไม่จับฉลากไปเลยล่ะ”

“....ก็น่าลองนะเฮีย”

“ลองจริงกูเขกกบาลแหกแน่”

“เอ๊า...ก็คิดไม่ออกจริงๆนี่”

“ค่อยๆคิดไป อย่างน้อยเลือกคณะก็เปลี่ยนชีวิตมึงได้เลยนะ เผลอๆอาจเป็นทั้งชีวิตมึงอีก คิดดีๆ ลองนึกภาพว่ามึงทำอาชีพนู้นนี้ดู อาชีพไหนที่มึงคิดว่าเหมาะกับตัวเองบ้าง..”


จะตั้งใจฟังกว่านี้หากมือใหญ่ของคนตรงหน้าไม่ได้มาลูบหัวเขาเบาๆเช่นนี้ หัวใจเต้นแรงผิดกับสมองที่หยุดการทำงานไปชั่วคราว เด็กน้อยหลุบหน้าลงต่ำ ซ่อนใบหน้าแดงซ่านไว้ภายใต้แสงเงา ใช้เวลาสักพักเพ้นท์ก็กลับมาควบคุมสติตัวเองได้ เปลือกตาสวยค่อยปิดลงพร้อมกับความคิด....


สัมผัสละมุนอุ่นใจของเจ้าของมือหยาบกร้านที่ยังลูบหัวเขาไม่ปล่อย


สุดท้าย...เขาก็หลับไปทั้งๆอย่างนั้น ในหัวเขากล่าวโทษสัมผัสอ่อนละไมที่เป็นสาเหตุทำให้เขาเกิดอาการผ่อนคลายขึ้นมาเสียดื้อๆจนเผลอ....ผล็อยหลับไป ….



เพ้นท์ตื่นมาในห้องที่คุ้นเคย กับเจ้าของห้องที่ยังคงหลับสนิทอยู่ข้างกาย เป็นเวลาตีสี่ครึ่ง...กับกระดาษแผ่นเดิมที่ยังว่างเปล่า
อย่างน้อยก็เพราะบทเพลงกล่อมเด็กไร้เสียงของชายหนุ่ม ทำให้เขาได้มีฝันประหลาดๆอย่างหนึ่งโผล่มา เจ้าตัวเอื้อมตัวไปคว้ากระดาษเจ้าปัญหาบนโต๊ะ ก่อนจรดปากกาลง


เขียนชื่อคณะที่เขาได้จากในฝันเสียอย่างนั้น...


☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼  ☀ ☼ ☀ ☼

มาแบบสั้นๆ555
ขอบคุณทุกคอมเม้นและการติดตามค่ะ ^__^

เจอกันอาทิตย์หน้าถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่า

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๓ ☼ ☀ :: 14.02.2016
«ตอบ #12 เมื่อ14-02-2016 21:35:35 »

 :ling3:


หนูเพนท์เลือกคณะไรจากในฝันล่ะนี่  :L2:

ออฟไลน์ Malimaru

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 483
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-4
    • facebook
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๓ ☼ ☀ :: 14.02.2016
«ตอบ #13 เมื่อ16-02-2016 17:09:37 »



รอค่ะ ^^


ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๓ ☼ ☀ :: 14.02.2016
«ตอบ #14 เมื่อ16-02-2016 17:46:16 »

ตามไปอ่านในเด็กดีมา ร้องไห้ ฮือออออออออออ  :ling1:

ออฟไลน์ Al2iskiren

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1789
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-3
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๓ ☼ ☀ :: 14.02.2016
«ตอบ #15 เมื่อ16-02-2016 20:55:25 »

รอตอนต่อไปค่ะ อยากรู้ว่าหนูเพนท์จะเลือกคณะอะไร

ออฟไลน์ Raccoooon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +185/-2
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๔ ☼ ☀ :: 21.02.2016
«ตอบ #16 เมื่อ21-02-2016 13:50:57 »

วาดตะวัน 4 ปกติ


เสียงปลุกจากอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ดังแผดไปลั่นห้อง หากเปรียบกับช่วงเวลาสมัยเก่าก่อนแล้วก็คงเป็นเสียงนกร้อง ไก่ขัน ไม่ได้ต่างกัน ทำให้ตื่นมาใช้ชีวิตได้เหมือนกัน


คนที่ตื่นก่อนเป็นเด็กหนุ่มที่มีพลังงานชีวิตเหลือเฟือ เพ้นท์เก็บใบกระดาษนั้นเข้ากระเป๋าเรียนก่อนลุกไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาแล้วเดินออกมาดูตารางเรียนของอีกคน...ที่ยังหลับสนิทอยู่ไม่ต่างจากเมื่อคืน ดวงตากลมประกายน้ำตาลอ่อนจ้องไปยังวันและเวลาของตารางเรียนของเจ้าของห้อง เมื่อเห็นว่าซันมีเรียนช่วงสายๆเจ้าตัวก็ไม่คิดปลุก กลับไปตั้งนาฬิกาให้ก่อนเวลาเรียนเป็นเวลาชั่วโมงครึ่ง เมื่อตรวจเช็คสัมภาระดีแล้ว เด็กนักเรียนก็ต้องทำหน้าที่ไปโรงเรียนเฉกเช่นกับคนที่ได้รับบทบาทเดียวกัน


แผ่นกระดาษเดียวกันกับที่สร้างปัญหาให้เขาทั้งคืนได้ถูกวางลงบนโต๊ะครูได้ก่อนกำหนดส่ง คุณครูแนะแนวเหลือบมองคำตอบในใบกระดาษก่อนเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร...ไม่มีเสียงใดเป็นสื่อออกมา


กระดาษแผ่นเดิมยังคงวางนิ่งอยู่บนโต๊ะครู และเมื่อเวลาผ่านไป เรื่องราวในช่วงนี้ก็จะถูกลบเลือนราง ไม่มีใครกล่าวถึงมันอีก


วันนี้เป็นวันแรกในรอบหลายสัปดาห์ ที่เพ้นท์กลับไปนอนบ้านตัวเองเพื่อให้คนในครอบครัวหายเป็นห่วงคิดว่าเด็กชายจะออกนอกลู่นอกทาง เที่ยวเตร็ดเตร่อยู่นอกบ้านไม่ยอมหลับทั้งที่อายุยังน้อย เพราะเขาเป็นลูกคนสุดท้องของบ้าน ทำให้มักโดนเป็นห่วงอยู่บ่อยครั้ง และเขาก็ตอบแทนโดยการออกไปนอกบ้านบ่อยกว่าเดิม... ไม่อยากให้ผู้มีพระคุณเป็นห่วงจึงต้องยอมกลับบ้าน แต่ก็ไม่อยากโดนกรอบให้อยู่แต่ในบ้านเลยออกไปเตร็ดเตร่มากกว่าที่เคย


เขากลับไปยังบ้านท่ามกลางเสียงแซวของพ่อแม่และพี่สาว ครอบครัวแสนสุขได้นั่งทานข้าวเย็นพร้อมกันอีกครั้งก่อนจะแยกย้ายขึ้นห้องใครห้องมันไป


ห้องนอนของเขาแม้จะไม่ได้อยู่ตลอดเวลาแต่ก็ไม่มีสิ่งไหนเปลี่ยนแปลงไป

แม่ของเขายังคงจัดการดูแลไว้เป็นอย่างดี

เขานั่งลงบนเตียงท่ามกลางความเงียบที่ล้นเอ่อ... เด็กหนุ่มคว้าเครื่องมือสื่อสารที่กลายเป็นสิ่งจำเป็นของชีวิตในยุคนี้ขึ้นมา พรหมนิ้วลงไปตามแป้นพิมพ์สัมผัสเพื่อส่งข้อความหาใครบางคน


P.PPAINT : เฮียทำรายย

C-S U N : Final XV

P.PPAINT : เชี่ยยย เล่นไม่รอ

C-S U N : สม

P.PPAINT : เฮียอย่ารีบเล่นดิ

   รอเพ้นกลับไปก่อนนนนน

C-S U N : เรื่องดิ

   เดี๋ยวกูเล่นจบคืนนี้เลย 555555

P.PPAINT : ม่ายยยยยยยยยยยยยยย

   อย่าโกงดิ แค่กลับบ้านวันเดียวเอง

   พรุ่งนี้ให้เพ้นได้เล่นต่อด้วย

C-SUN : เออ รู้แล้ว

   เดี๋ยวกูไปทำงานละเนี่ย

P.PPAINT : ดีมากกกกกก

P.PPAINT : คิดถึง...|

P.PPAINT : คิดถึ|

P.PPAINT : คิด|

P.PPAINT : |

P.PPAINT : นอนละบาย

C-S U N : อืม


มีอีกหลายคำพูดที่ส่งไปไม่ถึง เป็นคำพูดไม่ปกติ จึงเลือกที่จะไม่ส่ง เลือกที่จะไม่ให้มันไปถึง...เพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกันได้นานยิ่งขึ้น


.


.


แอ๊ดด..


“เฮีย มาแล้ว”


“หึ...เออ เล่นดิ แผ่นยังไม่ได้เอาออก”

“เยส”

หลังเลิกเรียน เด็กหนุ่มรีบพุ่งตัวมายังหอพักของเจ้าของเกมจนกลายเป็นหนึ่งในชีวิตประจำวันไปแล้ว เพราะไม่ได้ตกเป็นเหยื่อของการศึกษา เขาจึงเลือกที่จะใช้ชีวิตให้เป็นชีวิตมากกว่าเครื่องจักร ค้นหาความสุขใส่ตัวมากกว่าความคาดหวัง


เอื้อมมือไปกดปุ่มเปิดเกมส์ ขยับจอยบังคับในมือให้ถนัดยิ่งขึ้น ดวงตากลมจับจ้องไปยังโทรทัศน์ที่กำลังฉายภาพแห่งโลกจินตนาการตรงหน้า ปากบางขยับยกยิ้มก่อนจะเอ่ยเสียงคุยจ้อเจื้อยแจ้วไม่หยุด


ทุกอากัปกริยาโดนเจ้าของห้องจับจ้องโดยที่ไม่มีใครรู้ตัว


ทั้งคนโดนจ้องและคนจ้อง


.


.


ไม่นาน เมื่อตะวันดับแสงไปหลายโมงยาม เป็นการบ่งบอกว่ามนุษย์ควรสิ้นสุดการใช้ชีวิตของวัน และเตรียมพร้อมสำหรับเริ่มต้นวันใหม่ได้แล้ว เด็กชายเอ่ยขณะลงมือเช็ดหยาดน้ำที่เกาะพร่าอยู่บนเส้นผม


“เฮีย พรุ่งนี้เพ้นท์มาเล่นต่อนะ อย่าทำอะไรกับเซฟเพ้นท์นะ”


“เฮ้ยพรุ่งนี้ไม่ได้ว่ะ เพื่อนมา”

“อ่าวจริงดิ”

“เออ โทษทีลืมบอก ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกูเก็บเกมให้”

“อ่ะ...โอเค”

เหมือนความรู้สึกโดนดึงให้จมลงไปในมหาสมุทร วันพรุ่งนี้เริ่มไม่น่าใช้ชีวิตอีกต่อไปในความคิดของเด็กหนุ่ม

ไม่ใช่เพราะไม่ได้เล่นเกมต่อจากวันนี้ หากเพราะจะไม่ได้เจอต่างหาก


แต่ต้องดำเนินชีวิตไปตามปกติ เรื่องปกติก็คือเขาต้องไม่รู้สึกเสียใจให้มากเท่าที่ควร ห้ามแสดงออก ห้ามคร่ำครวญ ไม่ได้เจอก็ไม่เป็นไร วันใหม่ยังมี....


เขามองหน้าเจ้าของดวงใจที่จัดแจงท่านอนข้างๆก่อนล้มตัวนอนตะแคงหันหลังให้เขาไป


ข่มใจปิดเปลือกตา พรุ่งนี้จะไม่ได้เจอ


ก็ไม่เป็นไร....ยังมีอีกหลายวันให้ได้เจอ





☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼  ☀ ☼ ☀ ☼



ขอบคุณทุกคอมเม้นและการติดตามค่ะ  :mew1:

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๔ ☼ ☀ :: 21.02.2016
«ตอบ #17 เมื่อ21-02-2016 17:30:34 »

 :katai1:

ตอนที่ 10

ออฟไลน์ Raccoooon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +185/-2
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๕ ☼ ☀ :: 28.02.2016
«ตอบ #18 เมื่อ28-02-2016 13:22:21 »

วาดตะวัน 5 ท้องฟ้า



“เพ้นท์ทำไรวะ ไม่รีบกลับเหมือนทุกวันหรือไง”

“วันนี้ว่างว่ะ”

“เฮ้ยมาแปลก...”

“...อืม”

“หึ กูกับปาร์คว่าจะไปดูหนัง ไปมั้ย?”

“...พวกมึงไม่เรียนพิเศษไง?”

“โดดดิ เรื่องนี้กูรอดูตั้งแต่ปีแล้ว จะดูวันแรกเท่านั้นโว้ย ฮ่าๆ”

“หึๆ เอาดิ”

“เออ งั้นก็ไป”

นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ออกไปเตร็ดเตร่กับเพื่อนสนิททั้งสองคนนี้ ฮิลล์กับปาร์คเป็นฝาแฝดที่สนิทกับเขามาตั้งแต่มัธยมปีที่1 ตั้งแต่พอขึ้นมัธยม6มา แต่ละคนก็ดูจะต้องทุ่มเทกับเส้นทางที่ตัวเองเลือกเข้าศึกษาต่อในระดับปริญญา และเขาเองก็ไม่ได้มีที่เรียนพิเศษมากมายอะไรขนาดนั้น เมื่อไม่มีเพื่อนเล่นดังเช่นเคย จึงเอาชีวิตในแต่ละวันที่เหลือจากการเรียนในห้องไปทิ้งไว้ในห้องคนๆหนึ่ง


คนที่เป็นเจ้าของหัวใจ


หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาได้สามวัน เพื่อนที่ชายหนุ่มพูดถึงไม่ได้เป็นเพื่อนทั่วไปอย่างที่เด็กหนุ่มนึก


ในห้องที่เขาชอบไปสิงสถิตอยู่เป็นเจ้าประจำนั้น ข้าวของส่วนตัวหลายๆอย่างโดนแขกผู้มาเยือนทำการสำรวจเสียหมดสิ้น ไม่ว่าจะเป็นตลับเกมแต่ละแผ่น แผ่นเสียงแผ่นซีดี ชีทวิชาการและหนังสือเล่าเรียน รวมไปถึงหนังลับของชายหนุ่มก็ถูกเขาค้นพบมาจนหมดแล้ว

เพราะเช่นนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เพ้นท์จะไม่เห็นกรอบรูปตั้งโต๊ะที่ตั้งไว้ข้างแล็ปท็อปแสนรักของเจ้าของห้อง

กรอบรูปนั้นถูกประดิษฐ์ขึ้นมาอย่างเรียบง่ายแต่สวยหรู ดูเป็นของมีราคามากที่สุดในห้องก็ว่าได้ แต่กระนั้น สิ่งที่มีค่าสุดยิ่งกว่ากรอบรูปคงเป็นคนในรูปภาพ... คนที่เจ้าของห้องบอกว่าเพื่อน…

ผู้หญิง...


เพื่อนผู้หญิง ใช่ว่าจะมีไม่ได้ แต่กับการให้ความสำคัญของคนๆนี้ระดับนี้ เขาย่อมรู้อยู่แก่ใจว่าเพื่อนผู้หญิงของเฮียของเขา

...ไม่ใช่แค่เพื่อน


รับรู้บางอย่างมาอีกตามประสาคนแอบหลงรักที่กระเสือกกระสนจะหาข้อมูลของคนที่จนหลงรักให้ได้มากที่สุด ว่าเพื่อนในกรอบรูปนั้นเคยมีความสัมพันธ์ที่มากกว่าเพื่อน แม้เป็นเรื่องนานมาแล้ว หากแต่ใครก็สัมผัสได้ว่าเจ้าของรูปยังคงรักและหวงแหน
ถึงได้เก็บกรอบรูปไว้อย่างดี


เพราะคนในรูปสำคัญ

เพราะเคยเป็นถึงคนรักเก่า

รู้ทั้งรู้ ทั้งที่รู้ก่อนรัก แต่ก็ห้ามความรู้สึกผิดหวังไม่ได้ เหมือนกันกับห้ามรู้สึกให้รักไม่ได้


ซันพาเพื่อนที่รูปร่างหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับคนในรูปมานอนด้วย ทำให้ชีวิตประจำวันของเขาไขว้เขว เมื่อกล่าวถึงเพื่อนคนนั้นกับคนในกรอบรูปหรือแท้จริงก็คือคนเดียวกัน เพียงช่วงเวลาของรูปถ่ายกับปัจจุบันต่างกันเท่านั้น ก็ได้ความว่า


บุคคลที่พระอาทิตย์หลงรัก…

...คือท้องฟ้า

ที่ไม่ว่าเวลาไหนก็อยู่เคียงข้างพระอาทิตย์ตลอดมา

....ท้องฟ้าจะไม่สดใสถ้าไม่มีพระอาทิตย์

พระอาทิตย์จะไม่สวยงามหากไม่มองผ่านท้องฟ้า...


แค่เริ่มรักเขาก็รู้ตัวแล้วว่าแพ้....เกมส์นี้ไม่ควรเกิดขึ้น เขาไม่ควรเข้าไปเป็นหนึ่งในผู้เล่น เป็นแค่พระจันทร์ไม่ควรอาจหาญไปหลังรักพระอาทิตย์

เพราะพระจันทร์อยู่ได้ด้วยพระอาทิตย์


ถ้าไม่ได้รับแสงตะวัน ดวงจันทร์ก็เป็นได้แค่เพียงแค่ก้อนหินไร้แสงอัปลักษณ์ ลอยไปอย่างไร้ค่าบนอวกาศ


เพราะเช่นนั้นจึงไม่ยอมตัดใจ


เพียงเพราะยังอยากมีค่าอยู่ในห้วงอวกาศเดียวกันเท่านั้นเอง


...


เขาดูหนังสลับกับความคิดที่ตีมั่วผสมกันปนเป ทำให้ไม่อินไปกับภาพยนตร์เท่าเพื่อนรักสองคน เพียงแค่คิดว่าคืนนี้ก็ต้องกลับไปนอนคนเดียวอีกครั้งก็วูบโหวง


น่าขำ

ทั้งๆที่ไม่ใช่เจ้าของ ก็ไม่ควรมีสิทธิ์หึงหวง


ทั้งๆที่พลาดท่าหลงรักเองแท้ๆ ก็ไม่ควรเรียกร้องสิทธิ์อะไร

เขาควรทำตัวไปตามปกติ เหมือนทุกวัน ห้ามบอกห้ามเผยความรู้สึก เป็นแค่พี่น้องอย่างที่อีกคนต้องการ ห้ามริษยา รู้ตัวในจุดยืนของตัวเองแล้วหนักแน่นกับมัน

หากทำไม่ได้

ให้ลองคิดถึงต้นไม้ที่โดนฟ้าผ่า ความสัมพันธ์จะถูกเปลี่ยน ความลับจะถูกเปิดเผย ต้นไม้จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

“เพ้นท์ เสร็จนี่ไปไหนต่อ มึงจะกลับบ้านเลยป่ะ?”

“ก็....คงต้องงั้น”

“มาคอนโดกูป่าว มึงหายหัวไปอยู่กับเฮียโคตรนาน นานๆทีมาเล่นห้องพวกกูบ้างดิ”

“ได้หรอ เอองั้นไป ฮ่าๆๆ”

“เออมาดิ ค้างเลยป่าว โทรบอกเจ๊พายด้วย”

“เออได้”


อย่างน้อยเพื่อนก็ทำให้เขายังฉีกยิ้มได้กับวันเลวร้าย อย่างน้อยก็ไม่ต้องนอนคนเดียวอย่างที่นึกคิด พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ ถึงแม้ฮิลล์กับปาร์คจะมีเรียนพิเศษตั้งแต่เช้า แต่นั่นก็ไม่เลวร้ายเท่ากับการต้องตื่นมาคนเดียวแล้วคิดถึงอีกคนที่คงนอนกอดกับหัวใจอย่างสุขล้นเมื่อไม่มีเขาอยู่


ฮิลล์กับปาร์คเป็นลูกคนมีอันจะกิน พ่อกับแม่เด็กแฝดยอมตามใจซื้อคอนโดให้ลูกอยู่ตั้งแต่มัธยม และเมื่อก่อนเพ้นท์ก็ชอบนักเชียวที่จะมาค้างคืนกับเพื่อนแฝดสองคนนี้บ่อยๆ แต่ภายหลังชีวิตประจำวันกลับกลายเป็นไปอยู่กับบุคคลที่ถูกนิยามว่าเฮียเสียส่วนมาก


อย่างที่ว่า เด็กวัยขณะนี้ในประเทศไทยส่วนใหญ่ย่อมกระเสือกกระสนเรียนพิเศษเพื่อสอบเข้าระดับปริญญา การเรียนจำต้องเข้มข้นขึ้นเพื่อจะได้ไปถึงฝั่งฝัน และนั่นทำให้เพ้นท์ต้องหาเพื่อนใหม่ข้างกายเพราะเขามีเวลาว่างมากกว่าคนอื่น ไม่เรียนพิเศษมากเท่าคนอื่น


และคนที่โผล่เข้ามาในชีวิตตอนนั้นคือซัน


ที่เด็กหนุ่มดันทำให้กลายเป็นมากกว่าคนข้างกาย


เพื่อนรักทั้งสามพูดคุยกันพลางดูหนังไปพลางก่อนเวลานิทราจะมาเยือน เด็กหนุ่มทั้งสามจำต้องเปลี่ยนอิริยาบถจากนั่งมาเป็นนอน


เก็บแรงของวันนี้เข้าสู่วันใหม่


ขอให้หัวใจเข้มแข็งกว่าเดิม



☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼  ☀ ☼ ☀ ☼

ออฟไลน์ Gray

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 4
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๕ ☼ ☀ :: 28.02.2016
«ตอบ #19 เมื่อ28-02-2016 15:16:58 »

พระอาทิตย์ กับพระจันทร์ อาจจะมีวันได้เจอกัน

แต่ก็เป็นเวลาสั้นๆ บางครั้งก่อนพระอาทิตย์ตก เราจะเห็นพระจันทร์ อยู่อีกฟากของท้องฟ้า

แต่ก็เป็นเงาเลือนลางเหลือเกิน

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๕ ☼ ☀ :: 28.02.2016
« ตอบ #19 เมื่อ: 28-02-2016 15:16:58 »





ออฟไลน์ MaRiTt_TCL

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1513
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-6
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๕ ☼ ☀ :: 28.02.2016
«ตอบ #20 เมื่อ28-02-2016 19:52:50 »

ชอบสำนวนการเขียน
อารมณ์แอบรักใครซักคนแม้จะรู้ว่าไม่มีสิทธิ์แต่ก็ขอแค่ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตซักนิดก็ยังดี

ออฟไลน์ Raccoooon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +185/-2
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๖ ☼ ☀ :: 6.03.2016
«ตอบ #21 เมื่อ06-03-2016 14:41:39 »

วาดตะวัน 6 ดิ่ง


ความรักจะไม่เกิดขึ้นถ้าไม่มีใครคนหนึ่งเริ่มหลงรัก

เขาไม่ควรเป็นฝ่ายตกหลุมรัก ไม่ควรเริ่มต้นความรักนี้ขึ้นจริงๆ

เพราะอย่างไรสุดท้าย...เขาก็จะไม่ได้อะไรเลยจากการแอบรักครั้งนี้


...นอกจากความเสียใจ...



.

.

C-S U N : มาห้องกูป่ะ

P.PPAINT : อะไร เหงาไง?5555

C-S U N : -_-

   เพื่อนกูกลับไปนานละ ลืมบอก

   กูนั่งเล่นไฟนอลต่อจากมึงเลยนึกได้

P.PPAINT : โหยยยยยยยยย

   ละก็เพิ่งมาบอกเนอะคนเรา

   เดี๋ยวไปปป

C-S U N : เออ รีบมา

P.PPAINT : คิดถึง|

P.PPAINT : คิดถึงก็บอก55555

C-S U N : - - รีบมาก่อนที่กูจะเล่นจบ

P.PPAINT : ขอโทษษษษ อย่าเพิ่งเล่นเลยนะเฮีย

   เนี่ย กำลังจะไปแล้ววว

คำบางคำถูกบิดเบือนออกไปและไม่ได้ถูกส่งไปดังเช่นเคย เจ้าของเกมไม่ได้ตอบอะไรกลับไปนอกจากรอยยิ้มเบาบางที่มอบให้หน้าจอเครื่องมือสื่อสาร....ที่แม้แต่เจ้าตัวก็ไม่ทันรู้สึกว่าตนได้ยกยิ้มออกมา



เพื่อนเขาไปเที่ยวต่อต่างจังหวัดได้สักพักแล้ว และด้วยความเคยชินที่จะมีคนอยู่เคียงข้างแทบทุกเวลาทำให้เขาพิมพ์ส่งข้อความผ่านทางแอพพลิเคชั่นชื่อดังไป

ไม่ได้เหงาหรือคิดถึงอย่างที่คนเด็กกว่าว่า

ก็แค่....เคยชิน



ไม่นานคนที่บอกจะมาก็มาถึง เจ้าตัวโวยวายสักพักอย่างที่เขานึกเพราะไปเล่นเซฟเดียวทับกับเจ้าของเดิม ไม่แปลกถ้าเจ้าของเซฟจะฉุนเฉียว



เพียงแต่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่า...ที่จงใจทำแบบนั้น ก็เพราะอยากฟังเสียงคนขี้เล่นโวยวายงอแงรึเปล่า


ไม่อยากหาเหตุผลเพื่อหาคำตอบ ประเด็นนี้จึงถูกหยุดความคิด



ไม่นานหลังจากที่ดูผู้มาเยือนนั่งเล่นเกมไปบ่นไป เจ้าของห้องก็นึกคิดชวนคนตรงหน้าดูหนังด้วยกัน และก็ได้รับการตอบรับอย่างดี แม้ตอนแรกเขาจะอยากดูหนังแนวไซไฟหรือแอคชั่น แต่สุดท้ายกลับยอมคนเด็กกว่าไปดูการ์ตูนเด็กเสียอย่างนั้น เพียงเพราะเจ้าตัวบอกยังไม่เคยดูเท่านั้นเอง...


ทำไมถึงยอม ในตอนนั้นเขาย่อมไม่เข้าใจ


สองคนหนึ่งเตียงนั่งขนาบอยู่ข้างกัน สายตาจับจ้องไปยังภาพขยับที่ฉายอยู่บนจอโทรทัศน์เบื้องหน้า ตอนแรกเห็นเป็นการ์ตูนก็นึกว่าจะไร้สาระมากกว่านี้ แต่กลับเป็นว่าสนุกกว่าที่คิด หนังดำเนินไปจนผ่านกลางเรื่อง เนื้อเรื่องจากสนุกสนานกลายมาเป็นความตึงเครียดเศร้าหมอง สายตาคมยอมเหลือบละสายตาจากภาพจอตรงหน้าเป็นคนข้างๆ


เพื่อพบอะไรบางอย่าง...


“พรืดดด ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้เพ้นท์ มึงร้องไห้!? ฮ่าๆๆๆๆๆๆ มึงร้องไห้หรอวะ ฮ่าๆๆๆๆ”

“อ..เอ๊า ก็เฮียอ่ะ...ดูดิ เฮียไม่เข้าใจหรอวะ”

“เออกูเข้าใจ แต่ไม่คิดว่าจะต้องร้องไห้ด้วยฮ่าๆๆๆ เพ้นท์มึงแม่ง....ฮ่าๆๆๆ”

“โว้ยย หยุดหัวเราะเลย”

“โอเคๆ ฮ่าๆๆๆๆ มึงอินขนาดนั้นเลยหรอวะ ปิ๊งป่องตายเนี่ย”

“ไม่ได้หรือไงเล่า...”

“เปล่าๆ ฮ่าๆๆๆ โอ๋ๆๆๆ ไม่งอนๆ ดูต่อๆ ฮ่าๆๆ”


เด็กหนุ่มได้แต่เบะปากตาแดง แสดงออกถึงความไม่พอใจที่คนข้างๆหัวเราะเขาเพียงเพราะเสียใจที่ตัวละครตรงหน้าตายหายไป อันที่จริงเขาไม่ได้ร้องไห้ เพียงแค่น้ำตาซึมหน่อยๆเท่านั้น แต่เพราะเท่านั้นเป็นเหตุทำให้โดนล้ออย่างเมื่อครู่...


ใครเป็นคนกำหนดว่าดูการ์ตูนแล้วต้องห้ามร้องไห้?


แต่กระนั้น โดยที่ไม่รู้ตัว ทั้งคู่ได้กระชับความสัมพันธ์เข้าหากันมากขึ้น ซันค้นพบว่าเพ้นท์เป็นเด็กอ่อนไหวกว่าที่คิด  แน้แท้ว่าโดยไม่รู้ตัว


ผ่านไปชั่วยามหนึ่งหนังก็ดำเนินมาถึงตอนจบ หน้าจอพื้นหลังดำมือขึ้นชื่อเครดิตใครต่อใครไหลเวียนไป เป็นอันจบกิจกรรมดูหนังของทั้งคู่


“เพ้นท์มึงไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวกูเคลียร์ห้องเอง”

“หืม ให้เพ้นท์ค้าง?”

“ห้าทุ่มแล้วมึงจะถ่อกลับบ้านรึไง”

“ก็ไม่ ฮ่าๆๆ”

“งั้นก็ไป อย่าลีลา”


หาใช่เพราะค้างไม่ได้ แต่เพราะสงสัยที่โดนชวนให้ค้างก็เท่านั้น ร่างเพรียวเดินปลิวเข้าห้องน้ำไปด้วยความเคยชิน
 


ไม่ช้า พอจัดการธุระส่วนตัวของแต่ละคนเสร็จ เจ้าของห้องก็ปิดไฟดับแสงของห้อง....แสงของวัน เป็นอันบอกว่าพร้อมแล้วที่จะสิ้นสุดวันนี้ และเริ่มต้นวันใหม่


.


เมื่อแสงอรุณสาดส่อง ส่งเส้นแสงลอดผ่านผ้าม่านผืนใหญ่


จากภาพมืดเปลี่ยนเป็นภาพของห้องที่คุ้นเคย เพียงแต่มีอะไรบางอย่างที่ไม่คุ้นเคย


เขากำลังสงสัย


ที่คิดว่าตัวเองตื่นแล้วแน่แท้แต่ในตอนนี้กลับคิดว่ากำลังกลับลงสู่ฝันอยู่อีกหรือเปล่า....


ที่เขาอยู่ในอ้อมกอดของอีกคนนี่เป็นความฝันหรือความจริง



กระพริบตา...ค้นพบความจริงว่าไม่ใช่ความฝัน


เด็กน้อยขบฟันแน่น กลั้นยิ้ม กลั้นความสุขที่ล้นทะลักออกมา


เป็นเรื่องปกติที่เพ้นท์จะตื่นก่อนคนตัวโต เพียงแต่ไม่เคยมีวันไหนเลยที่เขาลืมตาตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนอีกคน เกินความคิด ความสุขเอ่อล้น จนนึกว่าความฝัน เจ้าตัวนึกภาวนาขอให้ช่วงเวลานี้คงอยู่ต่อไปนานแสนนาน หากแต่สวรรค์กลับตอบแทนด้วยเสียงขัดจังหวะ ปลุกอีกคนให้ตื่น


ด้วยเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นรัว


ปังๆๆๆๆ


“อือ...”


เจ้าของห้องครางเสียงต่ำก่อนยอมเปิดเปลือกตา ตรงข้ามกับเด็กหนุ่มที่พอรับรู้ว่าเจ้าของอ้อมกอดถูกปลุกจากห้วงนิทราเขาก็แสร้งหลับตา ซันหันหน้าไปทางต้นเสียง...ที่มีคนเคาะประตูอยู่อีกฝั่งของห้อง คนตัวใหญ่ขยับตัวก็พบว่าเด็กน้อยที่มาค้างคืนด้วยเมื่อคืนหลับอยู่ในวงแขนของเขา


ไม่ช้า...เขาพลิกตัวหลบให้คนตรงหน้าลงไปนอนหนุนกับหมอนอย่างที่ควร


คงเพราะ....คิดถึงอีกคนมากเกินไป....จนคว้าใครอีกคนเข้ามากอด....โดยไม่รู้ตัว

แน่แท้ เพราะเป็นความคิด คนโดนกอดย่อมไม่ไม่ทางรู้ถึงสาเหตุ

จนยอมแกล้งหลับตานอนต่อในอ้อมแขนที่ใฝ่ฝัน เพียงแต่ความฝันแสนสุขช่างแสนสั้น



ปังๆๆๆ


เสียงเคาะประตูยังคงดังรัวต่อเนื่อง เจ้าของห้องเห็นดังนั้นจึงลอบถอนหายใจยอมลุกไปเปิดหาบุคคลที่ขัดจังหวะการนอนอย่างช่วยไม่ได้


ทันทีที่มือแกร่งบิดปลดล็อกกลอนลูกบิดออก ทันทีที่ประตูตรงหน้าเปิดออก เผยหน้าแขกผู้มาเยือน

หัวใจที่แข็งแกร่งกลับอ่อนยวบในบัดดล

ริมฝีปากขยับเอื้อนเอ่ยชื่อ...


“ฟ้า...”


พร้อมๆกับคนบนเตียงที่เบิกตาโพลง



หัวใจที่เคยเริงร่ากลับดิ่งร่วงลงสู่หุบเหวไร้ที่สิ้นสุด



☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼  ☀ ☼ ☀ ☼


ออฟไลน์ JustWait

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-4
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๖ ☼ ☀ :: 6.03.2016
«ตอบ #22 เมื่อ06-03-2016 15:11:54 »

 :ling2:

ออฟไลน์ MaRiTt_TCL

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1513
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-6
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๖ ☼ ☀ :: 6.03.2016
«ตอบ #23 เมื่อ06-03-2016 17:49:32 »

สงสารเพ้นท์ ในความรู้สึกลึกๆพี่ซันก็เหมือนจะชอบน้องใช่ไหม ถ้าไม่มีผู้หญิงที่ชื่อฟ้ามาปั่นป่วนความรู้สึกของพี่อยู่

ออฟไลน์ panitanun

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 482
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๖ ☼ ☀ :: 6.03.2016
«ตอบ #24 เมื่อ07-03-2016 01:09:22 »

โอ้ยยยยสงสารเพ้นท์ฮือออ

ออฟไลน์ Raccoooon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +185/-2
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๗ ☼ ☀ :: 13.03.2016
«ตอบ #25 เมื่อ13-03-2016 14:44:36 »

วาดตะวัน 7 วัน


เมื่อแหงนมองดวงตะวัน เขาพบดวงจันทร์


มืดแล้ว..


หลังจากวันนั้นเด็กหนุ่มได้แต่เตร็ดเตร่เรื่อยเปื่อยไร้จุดหมายปลายทาง...เมื่อจุดหมายของแต่ละวันแต่เดิมนั้นคือห้องๆนั้น


วันนั้น...หลังจากคนของพระอาทิตย์กลับมาทวงพื้นที่เคียงข้างกายด้วยคราบน้ำตา

ท้องฟ้าใสร่ำไห้ พระอาทิตย์คอยปลอบใจ แล้วใยดวงจันทร์จะสำคัญอีกต่อไป


เขาลุกไปแต่งตัวแล้วขอตัวออกจากห้องไปอย่างเงียบเชียบ ชนิดที่ว่าพระอาทิตย์ของเขาคงไม่ทันสังเกตเสียด้วยซ้ำ....เพราะสายตานั้นไม่เคยหยุดอยู่ที่เขามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว หลังจากนั้น...เขาก็ไม่รู้ความเป็นไปของสองคนนั้นอีก ไม่มีการติดต่อกลับมาของซัน แน่แท้ เหตุใดจำต้องบอกกล่าวกัน?


เรื่องส่วนตัวของคนสองคน


เพราะเช่นนั้นเพ้นท์จึงเที่ยวเตร็ดเตร่ไปมายามเย็นเป็นเวลาสามวันติดแล้ว...สามวันที่ไม่ได้เจอ


ความคิดหนึ่งแล่นวูบเข้ามาในหัวเด็กหนุ่ม หรือเขาควรไปลงเรียนพิเศษเพิ่มดี เพื่อที่จะไม่ต้องฟุ้งซ่าน เพื่อที่จะได้มีหนทางเลิกรัก เพื่อที่จะกลับความสัมพันธ์ให้เป็นพี่น้องได้อย่างสนิทใจ หรือกลับไปอ่านหนังสือให้เหมือนเพื่อนคนอื่นเขาให้เหมือนเด็กเตรียมสอบปกติเสียที


คิดได้อย่างนั้นร่างเพรียวก็ลอบถอนหายใจ เขาไม่ชอบที่ถูกจำกัดอิสระทางความคิด...การฝืนตัวเองให้อ่านหนังสือเรียนก็เป็นการจำกัดอิสระของเขาอย่างหนึ่งเช่นกัน


สิ่งที่ทำแล้วไม่มีความสุข เหตุใดจำต้องทำกัน...


ความคิดของเด็กร่าเริงผิดปกติกล่าว..


แต่กระนั้น การหลงรักใครคนหนึ่งเข้าในตอนนี้ก็หาใช่เรื่องที่มีความสุขเช่นกัน


ถอนหายใจรอบที่หลายสิบของวัน เหตุใดการเลิกรักจึงยากกว่าการตกหลุมรัก


เด็กหนุ่มเดินเตร็ดเตร่ไร้จุดหมายอยู่ภายในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง พลางคิดถึงแต่เรื่องพระอาทิตย์ของเขากับท้องฟ้าใส...ที่ดูอย่างไรก็เหมาะสมกัน คิดหาวิธีตัดใจเพื่อที่จะได้มีความสุข แต่ในขณะหนึ่งก็คิดอีกว่า หากตัดใจแล้วจะสามารถมีความสุขได้จริงๆหรือ...


เมื่อความคิดตีกันอย่างไม่รู้วันจบ เจ้าตัวจึงเลือกที่จะหยุดคิด.


เมื่อคิดไปก็ปวดหัวเปล่าๆ เหตุใดไม่เอาเวลานี้ไปหาอะไรทำให้ตัวเองมีความสุขเสียดีกว่า เป็นความคิดง่ายๆของเด็กหนุ่มที่มุ่งแสวงหาความสุขใส่ตัวเสมอ ในเมื่อมิตรสหายต่างก็หันไปลงเรียนพิเศษกันเสียหมด ไร้คนร่วมตัดสินใจข้างกาย ดังนั้นเจ้าตัวจึงเลือกที่จะเดินตรงไปยังโซนภาพยนตร์... สรรหาความสุนทรีย์ให้กับตัวเอง


ชั้นโรงหนังอยู่บนสุด แต่ในขณะนั้นเขาอยู่ต่ำลงมาสองชั้น จึงทำให้ต้องเดินผ่านร้านรวงต่างๆเพื่อขึ้นไปอย่างเสียมิได้


และขณะนั้น...โดยไม่รู้ตัว ดวงตากลมเผลอกวาดตาเหลือบไปเห็นชายหนุ่มที่คุ้นเคย...


ซัน

....กับฟ้า


แทบลืมหายใจ เจ็บหน้าอก ลมหายใจเหมือนถูกโฉบฉวย พยายามเบือนสายตากลับมาแต่ไม่ทันเสียแล้ว...เมื่อชายหนุ่มที่ตนคุ้นเคยดีหันมาสบตาเข้าอย่างจัง ชายหนุ่มเดินตรงเข้ามาหา หลบ..ไม่ได้


ซันขยับยิ้มมุมปากก่อนเอ่ยนาม

“ไงไอ้เพ้นท์ มาไงวะเนี่ย”

“อ..อืออ”

“อ้าว น้อง..คนนั้นนี่..ใช่ไหม?”

“อ่อ อือนี่เพ้นท์ น้องที่สนิทด้วย เพ้นท์นี่ฟ้า...เพื่อน..กู” เพียงเสี้ยวเดียวเท่านั้น ช่องว่างระหว่างคำพูดเพียงน้อยนิด น้อยมากจนเหมือนคำพูดปกติ...หากแต่เด็กหนุ่มจับสังเกตได้...ว่าคำว่าเพื่อนของคนตรงหน้านั้น...ไม่ได้อยากให้หมายความเช่นนั้น

“อ่า สวัสดีครับ” ยกมือไหว้ ทำตามปกติ

“แล้วมึงจะไปไหน ค่ำแล้วไม่กลับบ้านวะ?”

“ก็...เบื่อๆอ่ะเฮีย เลยมาเดินเล่นก่อนสักพัก”

“หรอ กูกำลังไปดูหนัง ไปด้วยกันป่ะ?”

“...ไม่ดีกว่า ไม่อยากขัดจังหวะ” คนเด็กกว่ายิ้มเผล่ เสแสร้งทำเป็นไม่รู้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก่อนหน้า คนขี้เล่นพยายามทำตัวขี้เล่นอย่างทุกที

“ขัดบ้าอะไร ไม่ต้องมาแซว แค่เพื่อนโว้ย”

“หน่าๆ ไม่ต้องเขินหรอกเฮีย ฮ่าๆๆ แต่เพ้นท์ไม่ดูดีกว่า เดี๋ยวเลิกดึกละเจ๊พายเป็นห่วง” เจ้าตัวยังคงแซวต่ออีกเล็กน้อยพลันเปลี่ยนประเด็น ก่อนที่ก้อนเนื้อตรงกลางอกที่กำลังเต้นผิดจังหวะจะบีบรัดจนเจ็บไปมากกว่าเดิม

“อ่อ งั้นก็กลับดีๆล่ะ”

“อือ ดูหนังให้สนุกนะเฮีย”

“เออ แล้วเจอกัน”

|วันไหนล่ะ?|

“อือ ไปละๆ”


ความคิดบางอย่างส่งไปไม่ถึงเช่นเคย เด็กหนุ่มรีบยกมือโบกลาก่อนหันหลังให้แล้วเดินจากไป

ไม่ใช่ไม่อยากเจอ...แต่ถ้าให้เจอตอนอยู่กับคนๆนี้...ขอเลือกที่จะไม่เจอเสียดีกว่า เหตุใดสวรรค์จึงเหวี่ยงทั้งคู่เข้าในวงโคจรของเขาได้ ทั้งที่ห้างก็ไม่ได้มีเพียงห้างเดียวเสียหน่อย...อีกทั้งความกว้างของสถานที่ก็ไม่น่าทำให้พวกเขามาพบเจอกันง่ายๆขนาดนี้ พระเจ้าใยช่างไร้เมตตา..

เขาย่อมไม่ชอบใจแน่แท้ที่เห็นชายคนหนุ่มที่ถูกตนแอบรักเดินมากับหญิงสาวที่ถูกชายหนุ่มรัก ความรู้สึกหึงหวงของเด็กน้อยพร้อมระเบิดออกได้ทุกเวลา แต่ดีที่เขามีสติมากพอที่จะระงับมันเอาไว้ เพราะเขารู้ดี ว่าเขาหึงไม่ได้ เขาหวงก็ไม่ได้ เขาทำอะไรไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้เลย ทำอะไรไม่ได้เลย คือสิ่งที่เจ้าตัวเน้นย้ำกับตัวเอง แค่คนที่แอบรักไม่มีสิทธิ์หึงหวง เขารู้ตัว...


ความทรมานอยู่ในอกนี้ยากเกินกว่าพรรณนา


เมื่อหลุดพ้นจากรัศมีของคนที่เพิ่งจากมาได้สักพัก เจ้าตัวก็ถอนหายใจอีกครั้งของวัน

ดูท่า...แผนการไปดูภาพยนตร์เพื่อผ่อนคลายจะไม่ได้ผลเสียแล้ว...


เมื่อไร้จุดหมายยิ่งกว่าเดิม เด็กหนุ่มจึงเลือกที่จะเดินออกจากห้างสรรพสินค้า ตรงไปยังลานจอดรถคว้าจักรยานยนต์คู่ใจก่อนขับออกไป...



สู่บ้าน

เพ้นท์นอนแผ่อยู่บนเตียงนิ่งๆหลังจากอาบน้ำรอบค่ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เจ้าตัวจดจ้องไปยังผืนฝ้าเพดานราวกับมีอะไรน่าสนใจนักหนา ความคิดย้อนกลับไปสู่วังวนเดิมๆ


เมื่อไหร่จะตัดใจ ถ้าตัดใจได้จะมีความสุขรึเปล่า...ไม่อาจรู้


เพียงแต่...มันน่าจะมีความสุขมากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ได้ ในเมื่อไร้ซึ่งทางออก ลองดูวิธีนี้ก็น่าจะไม่เสียหายอะไร กังวลก็แต่...ทำอย่างไร


ปิดเปลือกตา..





.


เมื่อแหงนมองดวงจันทร์ เขาพบดวงตะวัน


เช้าแล้ว.



☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼  ☀ ☼ ☀ ☼

ขอบคุณทุกคอมเม้นและการติดตามค่ะ

ออฟไลน์ MaRiTt_TCL

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1513
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-6
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๗ ☼ ☀ :: 13.03.2016
«ตอบ #26 เมื่อ14-03-2016 06:07:57 »

สงสารเพนท์

ออฟไลน์ Raccoooon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +185/-2
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๘ ☼ ☀ :: 13.03.2016
«ตอบ #27 เมื่อ20-03-2016 11:53:12 »

วาดตะวัน 8 : ล่วงรู้


ตะวันย่ำดินอีกครั้ง โลกยังคงหมุนไปตามกฎของธรรมชาติ แต่สำหรับเขาเหมือนถูกหยุดเวลาลงมาตั้งแต่ภาพเมื่อวานปรากฏ หลังเวลาเรียน เด็กหนุ่มขับจักรยานยนต์คู่ใจออกมาเรื่อยๆ จนหยุด ณ ที่แห่งหนึ่งที่เขาพึงพอใจจะหยุด เขาจอดพาหนะไว้ข้างทาง เด็กหนุ่มเดินทอดกายตามทางถนน เนื่องเพราะเข็ดหลาบจากครั้งก่อนที่เข้าไปเดินในห้างสรรพสินค้าหรูเพียงเพื่อต้องการอากาศเย็น แต่กลับเจออะไรไม่คาดฝัน


เพ้นท์เดินย่ำดินไปตามทางเท้า ไปเรื่อยๆ มิได้มีจุดหมายอะไรนอกเสียจากฆ่าเวลาก่อนกลับบ้าน เขาเดินออกนอกเส้นทางที่เคยคุ้นมากขึ้นทุกที...เพียงเพราะต้องการเลี่ยงบรรยากาศเก่าๆ จิตใจของเด็กหนุ่มลอยเคว้ง ภาพสองคนในวันนั้นยังจำฝังใจ


เพ้นท์ไม่รู้วิธีรับมือกับความเครียดอย่างนี้ แม้เขาจะพยายามทุกวิถีทางที่ตนคิดได้แล้วก็ตาม กระนั้นเรื่องราวอดีตคราวนั้นก็ยังคงตามหลอกหลอนไม่สิ้นสุด เมื่อไร้สิ้นหนทาง เด็กหนุ่มจึงเปลี่ยนวิธีคิด ในเมื่อเขาคิดเองไม่ได้ ก็คงต้องขอความคิดเห็นจากคนอื่น...และนั่นไม่ใช่เพื่อนๆที่กำลังยุ่งกับเส้นทางชีวิตตัวเองแน่แท้ เด็กหนุ่มเปิดค้นอินเตอร์เน็ตตามโลกสมัยนิยม ก่อนค้นพบว่าการเดินเล่นไปพบเจอสิ่งใหม่ๆก็เป็นการปลดปล่อยอารมณ์อย่างหนึ่ง


เขาจึงเดินเล่น

....งี่เง่าสิ้นดี


แม้จะคิดขัดแย้งกับการกระทำ แต่ท้ายสุดเขาก็ยอมเดินไปเรื่อยๆเสียโดยดี เรื่อยๆ เรื่อยๆ... จนตะวันย่ำดิน ดวงดาราเริ่มเปิดเผยตัวตน แน่แท้ ในเมืองที่แสงไฟของดาวบนดินสว่างจ้า เขาย่อมมองไม่เห็นดวงดาราจากฟากฟ้า แต่กระนั้นก็รับรู้ได้ว่ายามวิกาลมาถึงแล้ว


เขาก้าวย่างมาเรื่อยๆจนข้างทางจากโล่งๆกลายเป็นร้านรวง อีกทั้งยังเป็นร้านค้ากลางคืนเสียด้วย หลายร้านเริ่มเปิดทำการแล้ว
เขาควรกลับ


วันนี้คงเป็นอีกวันที่ล้มเหลวทางความคิดและความสุข


เพียงแต่เมื่อเขาตัดสินใจหมุนตัวกลับไปยังทิศทางที่เดินจากมา ก็มีเสียงหนึ่งเรียกรั้งเขาไว้

“น้อง...เพ้นท์?”

ด้วยชื่อของเขา

“ค..ครับ”

“เพ้นท์จริงด้วย มาทำอะไรเนี่ย มืดแล้วไม่รีบกลับบ้านหรอ”

“ก็....ไม่รีบครับ...”

เด็กหนุ่มหัวเราะแห้งตอบกลับคนตรงหน้า.. พี่‘คิด’ เป็นหนึ่งในเพื่อนแสนล้านของซัน แต่ที่เขาจำได้เพราะความเป็นเอกลักษณ์ของคนตรงหน้า คิดมีดวงหน้าลลิตละไม น่ารักน่าชัง และด้วยขนาดตัวที่เล็กกว่าเขารวมไปถึงนิสัยใจคอที่น่าคบหาทำให้จดจำได้เป็นพิเศษ

คิดส่งยิ้มด้วยความสงสัย ยังไม่ทันที่บทสนทนาจะได้ต่อก็พลันมีเสียงร้องเรียกขัดจังหวะ

“คิด ทำไรอยู่วะทำไมไม่เข้าไป...โอ้ะ นั่นเด็กไอ้ซันนี่” คนขัดจังหวะใช้นามว่านัน หรือคือเพื่อนอีกคนหนึ่งในเอกภพของซัน

“เอ่อ...สวัสดีครับ”

“มาทำอะไรที่นี่เนี่ย”

“เอ่อ...ก็...เดินเล่น..มั้งครับ”

“ฮ่าๆ อินดี้หรอมึง มากับพวกกูไหม”

“เฮ้ยยย ตลกละนัน น้องยังเด็กอยู่”

“คิดมากหน่า กูเข้าร้านเหล้าตั้งแต่ม.สาม”

“นั่นมันมึงไง ปล่อยน้องไปเถอะ”

“เอ๊า กูหวังดีหรอก เนี่ย มืดๆค่ำๆแล้วมาเดินคนเดียว หน้าตาก็ดูน่าโดนรีดไถด้วย มาอยู่กับพวกเราก่อนจะเป็นไร”

“เฮ้อออ ตรรกะมึง เพ้นท์เอาไง จะกลับเลยไหมหรืออยากตามมาด้วย”

“เอ่อ...ผมว่าผมกลั-”

“คิดดีๆนะเว้ย มีโอกาสเปิดมุมมองชีวิตทั้งที หน้ามึงก็ดูหมองๆเหมือนเครียดอะไรมา เนี่ย ไปปลดปล่อยชีวิตไง”

“ไอ้เชี่ยนัน อย่ายุเด็ก!”

“ว่าไงน้องงง มาด้วยกันไหม” คนโดนขัดยังคงยิ้มระรื่นเชิญชวน

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงตอบปฏิเสธไปอย่างชัดเจน แต่ตอนนี้เขากลับเผลอนึกคิดได้จากคำพูดของนัน แท้จริงลึกลงไปในใจเขาโหยหาชีวิตที่ต่างจากปกติธรรมดา เพราะชีวิตธรรมดาๆของเขาโดนชายหนุ่มคนหนึ่งกระชากช่วงชิงมันไป...ทั้งหัวใจ

ปากบางเขยื้อนเอ่ย... “ถ..ถ้าผมไปนั่งเฉยๆได้ไหมครับ แบบไม่ดื่มน่ะ”

“ฮ่าๆๆ ต้องงี้ดิ ได้ดิมาๆ”

“เชี่ยนันแม่ง...กูจะฟ้องไอ้ซันว่ามึงเอาเด็กมันมาเสียคน เพ้นท์ไม่ต้องมาก็ได้นะ เกรงใจที่จะปฏิเสธรึเปล่า ถ้าอยากกลับก็กลับได้นะ”

“ไม่ครับ...นานๆทีได้มาเปิดโลกแบบนี้ก็ดูเข้าท่า” เขายิ้มรับคนน่ารักตรงหน้า

คิดกรอกตาต่างจากนันที่ส่งยิ้มเผล่ จากนั้นคนชวนก็ดึงมือเขาเข้าไปยังร้านเป้าหมาย เข้าซอยไปเล็กน้อยก็เจอ ใจเด็กหนุ่มเต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้น เขาไม่เคยสัมผัสอะไรแบบนี้มาก่อน ใจหนึ่งก็เกรงกลัวว่าพ่อแม่จะรู้ อีกใจก็อยากรู้อยากเห็น ก่อนเข้าร้านเขาจึงตัดสินใจส่งข้อความบอกคนที่บ้านว่าค้างหอเพื่อน เพื่อตัดปัญหาไม่ให้มีใครเป็นห่วง


เมื่อมายังโต๊ะนั่งท่ามกลางเพื่อนของซัน เขาก็อดเกร็งไม่ได้ แต่กระนั้นทุกคนก็ดูเป็นมิตรและเข้าหาง่ายกว่าที่คิด ทำให้เด็กหนุ่มมือใหม่เริ่มผ่อนคลาย คนพวกนี้เป็นเพื่อนเก่าของซัน พวกเขาอยู่คนละมหาลัยกับชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของหัวใจ ทำให้บุคคลรอบโต๊ะเต็มไปด้วยคนแปลกหน้าที่เขาไม่คุ้นเคย


เมื่อผ่านการแนะนำตัวของเขาไป ทุกคนก็เริ่มหันไปสนใจสุราและอบายมุขมึนเมาตรงหน้า เขานั่งลอบสังเกตพลางอมยิ้ม มีคิดที่คอยชวนคุยเป็นระยะแต่กระนั้นคนที่นั่งข้างคิดอีกฝั่งเองก็จ้องเขาตาไม่วาง ที่ดูก็พอรู้ว่าทั้งสองคนมีนิยามการคบหากันมากกว่าเพื่อนธรรมดาแน่แท้


ผ่านไป ผ่านไป เวลาล่วงเลยผ่านไปเรื่อยๆ จนใกล้เข้าวันใหม่


เด็กหนุ่มที่กำลังอยู่ในวัยอยากรู้อยากเห็นไม่อาจรอดพ้นความอยากรู้ของมนุษย์ไปได้ เมื่อลิ้นเล็กได้เริ่มลิ้มลองรสชาติแอลกอฮอล์ ก็คล้ายว่าจะหยุดไม่อยู่เสียแล้ว กอปรกับคนที่พาเขาเข้าร้านมายังคงรินของเหลวสีชาให้อยู่เรื่อยๆ แม้จะมีเสียงห้ามมาเป็นระยะ แต่ก็มิอาจช่วยหยุดการกระทำเช่นนั้นได้เสียเท่าไร


จนกระทั่งภายในหัวของเด็กหนุ่มเริ่มมึนเมา สติเลือนรางด้วยฤทธิ์เหล้า ประสาทสัมผัสทั้งห้าเริ่มถดถอย ไม่ทันสังเกตว่าตรงหน้ามีใครหรือเป็นใคร คำพูดที่เผยออกมาไม่กอปรกันเป็นคำ จับใจความไม่ได้หาความหมายไม่เจอ เสียงบริบทแวดล้อมทุกอย่างตีกันอยู่ในหัว สูญเสียความเป็นตัวตน รวมถึงความเศร้าที่เคยกักเก็บไว้ล้นทะลัก


และเมื่อภาพสุดท้ายที่เขาเห็นกลายเป็นคนที่เขาหลงรักมากที่สุด


คำพูดสุดท้ายของวันก็ได้ถูกเปล่ง



“....ผมรักเฮีย”







☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼ ☀ ☼  ☀ ☼ ☀ ☼

   

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๘ ☼ ☀ :: 20.03.2016
«ตอบ #28 เมื่อ20-03-2016 12:10:31 »

เฮียแบบ....... ใช้เวลานานมากกว่าจะรู้ใจตัวเองนะ  :ling3:

ออฟไลน์ MaRiTt_TCL

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1513
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-6
Re: ☀ ☼ Dear Sunshine : วาดตะวัน ๘ ☼ ☀ :: 20.03.2016
«ตอบ #29 เมื่อ24-03-2016 01:30:41 »

งืออออ พี่ซันมาหรอออ เรื่องนี้จะว่าหน่วงก็หน่วงจะว่ทไม่หน่วงก็ไม่หน่วง สงสารเพนท์

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด