หัวข้อ: +รัก...'เสมอ'+ ตอนที่ 45 24/01/2559 Page. 87 (The end)

[nuja]

เพนกวิ้นรีบไปเจอน้องนะเร็ว ๆ นะ น้องนะจะได้มีกำลังใจจากน้องเหมอ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

[namngern]

นะ ชนะ.. ฮืออ ดีใจที่ชนะยังไม่เป็นอะไร
ร้องไห้เลยตอนที่เพี้ยนพูดให้พี่พ่ายฟังว่านะรักไร้พ่ายแค่ไหน เอาไว้เป็นบทเรียนนะ

[iceman555]

อร๊ายยยยย.    ขอสมัครคนเก็บอ้อย เมื่อไหร่จะได้เห็นอ้อยยยย. อยากเก็บไวๆ

[panda11]

   ดีใจกับชนะที่ได้ครอบครัวที่อบอุ่นกลับมา ถึงจะแลกมาด้วยน้ำตาก็เถอะ
     รอมาดูเค้าปลูกไร่อ้อยกัน 

[TachibanaRain]

ยินดีต้อนรับกลับมานะชนะและขอบคุณที่กลับมา ขอบคุณทีมหมอพยาบาลที่ช่วยเหลือนะด้วย ขอบคุณป๋าที่เข้าใจลูกและยอมอ่อนให้ลูก จอบคุณเพี้ยนที่อยู่ตรงนั้นคอยโอบประคองทั้งพ่อและลูกๆไว้ ตอนที่เหมอเห็นข่าวเรายังใจไม่ดีแทนเหมอเลยแต่พอรู้ว่าชนะแลอดภัยก็โล่งเหมือนกัน นี่ไม่ได้อวยชนะนะบอกก่อน ตอนหน้าจะขายอ้อยกันแล้วเหรอขายก็ดีช่วงนี้น้ำตาลขาดตลาดจริงๆ

[acorntan]

ไร่อ้อยแห้งเฉา  เพราะเจ้าไม่อยู่  พี่ทนอดสู่พี่ดูริมทุ่ง.... รอฟันอ้อยแล้วนะ

[GenZ]

ขอบคุณคนเขียนที่ให้ชนะกลับมาค่ะ
ขอบคุณเสมอที่จะไม่หนีอีกแล้ว
ขอบคุณทุกความรู้สึกของครอบครัวที่ทำให้ชนะยังคงเลือกที่จะอยู่ต่อ
ขอบคุณและขออ้อยไร่เดิมกลับมาเถิด
เราอยากยิ้มเวลาอ่านเรื่องนี้

[Apple_matinie]

ดีแล้วที่ชนะไม่เป็นไร
ไม่งั้นพระเอกตายนิยุ่งเลยยยย
คนเขียนเขียนดีมากจริงๆ
อยากจะขอบคุณที่มาอัพตลอดไม่เคยขาดตอนเลย

ติดตามทุกเรื่องไม่เคยผิดหวังงงงงงงงงงงงงงง
ขอบคุณมากกกก
รอซื้อนิยายเรื่องนี้

#ปล. ขอหน้าปกอย่านู๊ดมากไม่กล้าอ่านข้างนอกเลยยยย

[zabzebra]

ฝากความหวังไว้กับกวิ้นนกบินไม่ได้นะ
เหมอ เกือบเสียคนที่รักไปแล้วนะ

[Sorso]

พยายามคิดว่ามันเป็นนิยายรักใสๆอยู่
น้ำตาจิไหล

[ammie_mn]

รักเหมอเหมืิอนเดิม 

[Vanillaเปรี้ยว]

ยัยนักเขียนคนนี้จะทำให้ชั้นร้องไห้ทุกตอนเลยใช่ไหม สงสารชนะที่เจออะไรหนักหนาสาหัสตั้งแต่เด็ก ไม่แปลกใจเลย ที่เป็นคนเก็บกดข่มอารมณ์ไม่เป็น อิวิวนังโสชั้นต่ำ อิป๋าไอ้คนชั่ว มากลับตัวกลับใจคิดได้ตอนลูกเกือบตายอีกครั้งหรอ ไม่คิดได้ตอนดินกลบหน้าลูกไปแล้วเลยล่ะ อยากรู้จังว่าเหมอจะอัดคลิปอะไรให้ชนะดู รีบมาเร็วๆดิวะอิกวิ้น! บินไม่ได้แล้วยังชักช้าอีก

[B52]

 

[nevergoodbye]

ชนะ 

[mylittle]

ชะน้าาาาา^0^

[popular]

  เพี้ยนนี้เหมาะสมกับตำแหน่ง แม่ที่สุด  สู้ ๆ นะ ชนะเสมอ

[lukYRKM]

ปมของชนะจบลงสักที(?) หวังว่าต่จากนี้ชนะกับไร้พ่ายจะรักกันมากขึ้นนะ 

[diltosscap]

สงสารชนะมากๆ ต่อไปนี้ขอให้ชนะมีความสุข ชนะต้องทนอยู่กับความเลวร้ายนั้นเป็นสิบปีน่าสงสารมาก ถ้าทที่ผ่านมาชนะคิดที่จะไปจากโลกนี้ก็ไม่แปลกหรอก โตมาจนถึงทุกวันนี้ได้ชนะก็เก่งมากแล้ว ขอให้ความรักของทุกๆคนช่วยรักษาจิตใจที่บอบช้ำของชนะให้กลับมาสดใส แข็งแรงอีกครั้งนะ ชนะสู้สู้

[omuya]

นังวิว!!!

[Youi_chin]

 

[question09]

 

ดีใจที่นะปลอดภัย ดีใจสุดๆ แต่เหมอใจร้าย

[patchylove]

 

[Lady Phantom]

  ฮืออออ ร้องไห้แรงอีกแล้ว
ชอบบบ ชอบความปมความสัมพันธ์ป๋ากับน้องนะ
ชอบความค่อยเป็นค่อยไปของตัวละคร
ชอบการเล่าที่ค่อยๆให้เนื้อเรื่องดำเนินไป
เราชอบนิยายแบบนี้   
และเราไม่เคยไว้ใจคำว่าใสใสของเธอ 

สุดท้าย ป๋าขา หนูขอลูกป๋าสักคนเถอะ 

[QXanth139]

ดีใจที่นะปลอดภัย

[MyLavenderLand]

โอ๊ยยยยย น้ำตายังไหลพรากต่อเนื่องมาหลายตอนยังไม่หยุด ตื้นตันกับอ้อมกอดและน้ำตาของพี่พ่าย # ต้องขนาดนี้ใช่ไหมถึงจะสำนึก อิไร้พ่าย!
ชีวิตพี่พ่ายช่างดราม่า ตั้งแต่เด็กยันแก่ โชคดีเหลือเกินที่ข้างๆยังมีเพี้ยนที่คอยประคองอยู่ ไม่ห่างไปไหน? (ตกลงนี่มันเม้นเรื่องไร้พ่ายหรือรักเสมอ??  ท่อดท่อด )
น้องนะ สตรองนะ รักของคนในครอบครัวจะช่วยให้ทุกปัญหาแก้ไขได้ และให้เวลากับระยะทาง เป็นกาวใจให้รักของนะกับเสมอ กลับมามั่นคงยิ่งกว่าเดิม
ชนะจะกลับมาทำไร่อ้อยล้าวววว #คนงานพร้อม #ยังหวังจะได้เห็นพี่หมัยกับกวิ้นได้กัน (มายังไง?)

[Kalamall]

  นี้มันไร่อ้อยจีเอมโอนิน่า  อ้อยตัดต่อไม่แท้กินแรกๆก็หวานอยู่หรอกแต่พอกินไปกินมาปาดคอน้ำตาไหลตลอดเลย คุณหลอกดาว!

[yaoionlyyes]

ช่วงนี้อ้อยขาดตลาด คนอ่านเลยน้ำตาไหลพรากเบยย;_;
เอาใหม่นะ ตอนหน้าๆอ้อยคงกลับมาขายได้เหมือนเดิม
เหมอกะนะคงไม่ได้เจอกันอีกหลายเดือน เห้อมม
หวังว่าน้องนะจะหายดี ที่รักของเจ้ ฮือ

[♥♥ดอกช่อบานสะพรั่ง♥♥]

 

[Ryoooo]

เป็นเรื่องที่อ่านสนุกมาก
ทั้งขำหนัก ทั้งร้องไก้น้ำตาซึม
หลายตอนเลยเรารู้สึกว่าอ่านไม่ไหว น้ำตามันหยด
สุดยอดของเรื่องราวที่น่าติดตาม

ชะน้าาาา กลับมาแล้ว
ถึงแม้บางครั้งจะโกรธชนะบ้าง
แต่ไม่อยากให้จากไปไหน
ปมของชนะช่างใหญ่หลวง แต่อยากให้ก้าวผ่านมันไป
ทุกคน ครอบครัวพร้อมจะอยู่ข้างๆ
ชนะท้อได้ เสียใจได้ แต่ต้องเข้มแข็งนะ
อย่าคิดสั้นเลย ทุกคนเสียใจมาก

เสมอ เราเข้าใจนะ
บางทีมันก็เหนื่อย บางครั้งมันก็เกินไป
แต่ถ้ามันอยู่ที่พื้นฐานของความรัก
ทุกอย่างจะมีทางออก


ทั้งคู่เดินมาจนถึงจุดที่มีความสุขที่สุด จนทุกข์เกือบตายจากกันไปแล้ว

ลองมองย้อนดีๆ ถ้ามันยังโอเคในความสัมพันธ์ก็กลับมาเถอะ
แต่ถ้าไม่เราก็เข้าใจ
ระหว่างเหมอไปออกค่าย กับชนะไปรักษาตัว
ช่วงเวลานี้แหละจะพิสูจน์อะไรหลายๆอย่าง


เป็นนิยายที่เพิ่งได้อ่าน แต่ประทับใจขั้นสุดเลย
ชอบคุณนะคะ อ่านแล้ววางไม่ลงทิ้งไม่ได้
จนต้องอ่านจนครบ 38 ตอนที่ผ่านมาเลย
แถมยังอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆด้วย

[loveaaa_somsak]

หยุดไปเที่ยวมาหลายวัน กลับมาอ่านหลายตอนรวด บีบคั้นน้ำตามาก แต่เรื่องราวก็กำลังดีขึ้น อยากอ่านต่อ