ครึ่งหลังมาแล้วจ้า คราวนี้มาอย่างไว
คุณผู้อ่านเดากันเก่งมากๆ ม๊ะ เรามาดูกันว่าคายาน้อยจะท้องไม่ท้อง อิอิ
[เรื่องสั้น] ตัวเมีย ★☆ Mating Season : [Mpreg] chapter4.2
ณ. คาเฟ่ ที่ตลาดใจกลางเมือง
ใกล้จะถึงวันงานแต่งของเซเรียแล้ว คายาจึงออกมาเลือกซื้อชุดไปร่วมงานพิธี อย่างไรเสียเซเรียก็เป็นพี่ชายที่เค้ารักที่สุด เขาจึงตั้งใจไปร่วมงาน แต่กว่าจะเลือกชุดได้ก็เล่นเอาปวดหัวไปหลายตลบ สาเหตุก็คือปลิงตัวยักษ์นามว่าสไลย์ที่เกาะติดไปด้วยทุกที่
‘ชุดนี้ไม่ได้คายา คอมันกว้างไป’
‘อันนี้ก็ไม่ผ่าน ผ้าบางเกิน’
‘ตัวนี้รัดรูปไป ไม่ได้ๆ’
และอีกสารพัดเหตุผลที่คนตัวโตสรรหามาอ้าง ไล่ให้กลับไปก่อนก็ไม่ยอม คายาไปที่ไหนก็จะต้องมีสไลย์ประกบติดไปทุกที่ เป็นอย่างนี้มาหลายอาทิตย์แล้วตั้งแต่คืนนั้น... ไหนว่ามันเป็นเพลย์บอยน้ำแตกแล้วแยกทางไงล่ะ? แล้วนี่อะไรกันเนี่ย
สไลย์ที่แทบทุกวันนี้เหมือนจะกลายมาเป็นลูกอีกคนของบ้านเขา แถมใช้จังหวะที่พ่อแม่เขาไม่อยู่บ้านหรือเผลอจับเขากดอยู่ร่ำไป เขาพลาดจริงๆที่เลือกเจ้าหมีควายหื่นกามคนนี้มาเป็นคู่ขา....
“สไลย์สั่งโกโก้ร้อนให้แก้วหนึ่งซิ เดียวฉันแวะไปร้านขายยาแป๊บเดี๋ยว”
จากเรื่องง่ายๆก็กลายเป็นเรื่องยาก เพราะสไลย์ต้องการที่จะตามไปด้วย ทั้งสองเถียงกันอยู่สักพัก สไลย์จึงยอมที่จะรอเพราะคายาให้เหตุผลว่าวันนี้ลูกค้าเยอะ เดียวพวกเขาจะไม่มีที่นั่งถ้าคนตัวโตไม่รออยู่ที่คาเฟ่
จริงๆเขาไม่ได้อยากมานั่งกินลมชมวิวที่คาเฟ่แห่งนี้แม้แต่นิดเดียว เขาแค่ต้องการหาข้ออ้างที่จะเข้าไปร้านขายยาคนเดียวต่างหาก
“ขอซื้อที่ตรวจครรภ์อันหนึ่งครับ” เมื่อได้รับของที่ต้องการคายาจัดการยัดไว้ในเสื้อหนาวเพื่อกันไม่ให้สไลย์สังเกตเห็น
สิ่งสำคัญที่เขาลืมไปในคืนหิมะตกนั้นก็คือ “การป้องกัน” พวกเขาลืมใช้ทั้งถุงยางและเจลคุมกำเนิดเพราะความหน้ามืดของสไลย์แท้ๆ ถึงแม้เซ็กหลังจากนั้นพวกเขาจะป้องกันเป็นอย่างดีและเขายังไม่มีอาการแพ้ท้องหรืออาการบ่งบอกถึงการตั้งครรภ์ใดๆก็ตาม แต่ก็อดเป็นกังวลไม่ได้
เมื่อกลับมาถึงคาเฟ่ร้านเดิม สไลย์ก็บ่นเป็นหมีกินผึ้งว่าปล่อยให้ตนรอนาน ทั้งๆที่คายาใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที!
ให้ตายเถอะตัวอย่างกับยักษ์แต่ขี้น้อยใจชะมัดยาด! ร่างบางจึงตัดสินใจจุ๊บที่ปากอีกคนเบาๆเป็นการเอาใจ และมันก็ได้ผลเมื่อสไลย์ยิ้มแก้มแทบแตกและเลิกบ่นทันทีทันใด
นี่สรุปว่าเขาได้คู่ขาหรือได้ลูกกันแน่เนี่ย.....
********
“ทำไมช่วงนี้นายกินจุจังคายา? ดูซิพุงเริ่มป่องแล้วนะ”
วันนี้พ่อแม่คายาไม่อยู่บ้าน พวกเขาเลยพากันมานั่งดูทีวีที่โซฟาห้องรับแขก แต่สไลย์ก็ไม่ปล่อยให้เขานั่งสบายๆหรอก เขาถูกอีกคนจับมานั่งตัก ทั้งฟัดแก้มยุ้ยๆและลูบพุงป่องของเขาไม่หยุดมือ ที่ผ่านมาเขาใช้ทั้งไม้อ่อนสลับกับไม้แข็งแต่สไลย์ก็ไม่ยอมเลิกพฤติกรรมปลิงเกาะหนึบนี้เสียที ยกเว้นบางครั้งที่มีงานด่วนเข้ามาเจ้าตัวก็จะหายไปจัดการงานสักพัก ไม่นานก็กลับมาทำตัวติดกับเขาเหมือนเดิม
“หนวกหูน่าสไลย์ ก็นายใช้งานฉันหนักหนิ มันก็ต้องชดเชยพลังงานที่เสียไปเป็นธรรมดา” ว่าแล้วคายาก็จับคุกกี้ยัดปากสไลย์ไปชิ้นหนึ่งเพื่อให้อีกฝ่ายหยุดพูด ก่อนจะหันกลับมาเคี้ยวของตัวเองจนแก้มตุ่ย
‘จะทักทำไม คนยิ่งเครียดๆเรื่องจะท้องไม่ท้องอยู่..’ คายาบ่นอุบในใจ จนบัดนี้เขาก็ยังไม่กล้าใช้ที่ตรวจครรภ์ที่ซื้อมาเลย เขากลัว... กลัวว่าถ้าเขาท้องขึ้นมาจริงๆเขาไม่รู้ว่าจะจัดการกับชีวิตอย่างไรดี เฮ้อออ ยิ่งคิดยิ่งกลุ้ม
“นี่ถ้านายเป็นตัวเมีย ฉันว่านายต้องท้องแล้วแน่ๆ”
พรวดดดดดด!
“แค่กๆๆๆ” คายาสำลักน้ำที่ตัวเองกำลังดื่มทันทีจนน้ำหูน้ำตาไหลเพราะอีกฝ่ายพูดแทงใจดำ
“ เฮ้ย คายาเป็นอะไร?” สไลย์ก็ตกใจไม่แพ้กันที่อยู่ดีๆคนบนตักก็สำลักน้ำแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
สไลย์รีบลุกไปเอาผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำที่เลอะคางและเสื้อของอีกคนจนแห้ง เขาสังเกตเห็นอาการหลุกหลิกไม่ยอมสบตาของคายา จนรู้สึกตะหงิดๆ
“นายกำลังปิดบังอะไรฉันหรือเปล่าคายา?” คนตัวโตหรี่ตาถามอีกคนอย่างจับผิด
“ไม่มีอะไรสักหน่อย!” คายาที่ร้อนตัวส่ายหน้าปฎิเสธเป็นพัลวัน
“แน่ใจ? อย่าให้จับได้ทีหลังนะ นายจะโดนไม่ใช่น้อย” สไลย์ที่ตอนนี้สวมบทโหดเชยคางเล็กขึ้นมาและบดจูบหนักๆลงบนปากบาง ก่อนจะเริ่มบรรเลงบทรักอันเร่าร้อนบนโซฟากว้างและไปจบที่เตียงในห้องนอนของเจ้าบ้าน
*****
เช้านี้คายาตื่นตามปรกติ เขาปลุกคนที่นอนข้างๆให้ตื่นก่อนที่เข้าไปชำระร่างกายในห้องน้ำ
แปะๆๆ
หลังจากอาบน้ำเสร็จคายาก็ทาโลชั่นกลิ่นโปรดจนหอมฟุ้งเป็นที่เรียบร้อยจึงคว้าเสื้อคลุมอาบน้ำมาใส่ ทันทีที่เปิดประตูห้องน้ำออก เขาก็ต้องตกใจที่เจอสไลย์ยืนกอดอกทำหน้าเครียดรอเขาอยู่หน้าห้องน้ำ
“คายา อธิบายมาซิว่าซื้อเจ้าสิ่งนี้มาทำไม?!”
คายาค่อยๆเหลือบมองสิ่งที่สไลย์ยื่นมาตรงหน้า เมื่อเห็นว่ามันคือที่ตรวจครรภ์ที่ตนแอบซ่อนไว้ คนตัวเล็กก็หน้าซีดเป็นไก่ต้มทันที....
‘ฉิบหายแล้วคายาเอ้ย!’
TBC in chapter 5
เอาล่ะซิท้องไม่ท้องก็ยังไม่รู้ เราทำคนอ่านค้างอีกแล้วใช่ไหม? 55555
ขอบคุณสำหรับการติดตามและทุกๆคอมเม้นท์นะคะ มันเป็นกำลังใจในการปั่นนิยายชั้นดีเลย
นี่เรื่องก็ดำเนินมาถึงตอนที่สี่แล้ว ยังไงก็ขอฝากคายาน้อยไว้กับอ้อมอกทุกคนจนถึงตอนสุดท้ายด้วยนะคะ
แล้วเจอกันในตอนต่อไปน้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
