การพบกันครั้งสุดท้ายของคุณดาวศุกร์
รถบัสจอดเทียบตัวรีสอร์ท นิสิตต่างพากันขนกระเป๋าจากใต้ท้องรถออกมา ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสามกว่าๆแล้ว แต่พระอาทิตย์ก็ยังคงแผ่รังสีความร้อนแรงลงมาไม่หยุดหย่อน
วีรนัทปาดเหงื่อที่ไหลอาบข้างแก้ม ทั้งๆที่เพิ่งลงมาจากรถได้ไม่นาน กลับรู้สึกเหมือนยืนกลางแดดมาแล้วหลายชั่วโมง
"นิสิตครับ เดี๋ยวเราจะแบ่งห้องพักกันเป็นห้องละสี่คน ยังไงถ้ารวมกลุ่มกันได้แล้วนิสิตสามารถไปรับกุญแจได้ที่เคาท์เตอร์ด้านในเลยนะครับ" รุ่นพี่ปริญญาโทที่ตามมาช่วยอาจารย์ดูแลทริปในครั้งนี้กล่าวผ่านโทรโข่ง ก่อนที่จะรีบกลับไปช่วยอาจารย์และคนอื่นๆแบกกระเป๋าอุปกรณ์สำหรับใช้ดูดาว
วีรนัทถอนหายใจ ใจหนึ่งก็อยากให้อยู่กันแค่สองคน แต่อีกใจก็คิดว่าดีแล้วที่มีคนอื่นอยู่ด้วย ถ้าให้อยู่กันสองคนจริงๆวีรนัทคงไม่เป็นอันทำอะไร
"ว่าแต่เราจะหาใครมาอยู่ด้วยกันดีล่ะ?" วีรนัทถามหยั่งเชิง พฤหัสครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนจะตอบออกมา
"อยู่ห้องเดียวกับเด็กคณะผมไหมล่ะ เห็นมีอยู่สองคน" วีรนัทพยักหน้า จริงๆพฤหัสจะชวนใครมาจับกลุ่มพักในห้องเขาก็ไม่ว่าอะไรหรอก เพราะในคลาสเรียนวิชานี้ไม่มีคนที่เขารู้จักมาเรียนเลยสักคน
และสุดท้ายก็เป็นไปตามนั้น พอทั้งหมดเข้าห้องได้ก็จัดวางกระเป๋าเข้าที่ สักพักรุ่นน้องของพฤหัสอีกสองคนก็ขอตัวออกไปเที่ยวด้านนอก เพราะตอนนี้เป็นช่วงฟรีไทม์ อาจารย์ให้ออกไปเดินเล่นแถวที่พักหรือจะออกไปเที่ยวด้านนอกกันก็ได้
"พี่ไม่ไปเที่ยวไหนหรอ?" พฤหัสหันมาถามหลังจากเห็นวีรนัทนอนเอกเขนกเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียงนอนไม่ทีท่าว่าจะอยากไปไหน
"ไม่ล่ะ ไปเถอะ เดี๋ยวพี่ว่าจะนอนสักหน่อย" วีรนัทค่อนข้างชอบความสงบ การที่ได้นอนเล่นเปิดแอร์อยู่ในห้องพักเป็นอะไรที่เขาชอบมากกว่าการออกไปเดินตากแดดร้อนๆ อีกอย่าง พอเดินทางมากๆแล้วเขาเองก็รู้สึกเพลียขึ้นมา
"งั้นผมออกไปเดินเล่นนะ พี่ก็นอนไปไม่ต้องล็อคห้องก็ได้"
"โอเค"
เสียงบานประตูปิดลง เหลือวีรนัทคนเดียวในห้อง เขาถอนหายใจก่อนจะวางโทรศัพท์มือถือไว้บนหัวเตียง การตื่นแต่เช้าอย่างที่ไม่ค่อยได้ทำเท่าไหร่ ซ้ำยังเดินทางหลายชั่วโมงอีก วีรนัทผู้ไม่เคยชินกับอะไรแบบนี้เลยรู้สึกเหนื่อย
ได้อยู่กับตัวเองคนเดียวบ้างก็ดี
เปลือกตาค่อยๆปิดลงเพราะความเหนื่อยล้า ก่อนที่ดาวศุกร์จะเข้าสู่ห้วงนิทรา...ในความฝันนั้นมีดาวพฤหัสโคจรรอบดวงอาทิตย์อยู่ในระบบสุริยะเดียวกัน
ดวงอาทิตย์เคลื่อนคล้อยลับขอบฟ้า ช่วงเวลาหัวค่ำมาถึง
ตั้งแต่ตื่นมา วีรนัทก็พบพฤหัสอยู่ในห้องเสียแล้ว ซ้ำยังซื้อขนมเปี๊ยะเจ้าดังมาฝากอีก แถมยังขะยั้นขะยอให้กินเสียเดี๋ยวนั้นทันที เพื่อตัดความรำคาญวีรนัทเลยกินไปหนึ่งชิ้น รอยยิ้มบนใบหน้าของอีกฝ่ายก็ผุดขึ้นมาจนแก้มแทบปริ
วีรนัทมองไปรอบๆระหว่างทางเดินไปห้องสัมมนา ราวกับว่าอาจารย์เปิดโรงแรมนี้ให้เป็นโรงแรมส่วนตัวสำหรับนิสิตที่ลงเรียนวิชานี้ เพราะตลอดทาง วีรนัทไม่เห็นนักท่องเที่ยวอื่นเลย จะมีก็แต่นิสิตที่เรียนวิชาเดียวกันในคลาส หรืออาจจะเป็นเพราะช่วงนี้ไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยวกัน?
เมื่อมาถึงห้องสัมมนา ทุกคนนั่งฟังบรรยายจากอาจารย์และวิทยากรที่ได้รับเชิญมา เมื่อการบรรยายจบลงอาจารย์และเหล่านิสิตจึงพากันออกไปยังลานกว้างหน้ารีสอร์ท
"เอาล่ะครับนิสิต ตามที่เราได้ตกลงกันไว้ตั้งแต่คาบแรกที่เราเริ่มเรียนกัน ว่าการมาทริปครั้งนี้จะมีการสอบใช้แผนที่ดาวและการวัดมุม ขอให้นิสิตทุกคนเข้าแถวตามกลุ่มและเลขที่ของตัวเองเพื่อเตรียมสอบนะครับ..."
พฤหัสโบกมือลาวีรนัทด้วยท่าทางเหมือนเด็กประถมโบกมือลาเพื่อนเวลาแม่มารับกลับบ้าน วีรนัทยิ้มขำ คนที่เอาแต่ย้ำนักย้ำหนาว่าตัวเองเป็นพี่คนโต ตอนนี้กลับทำตัวเหมือนน้องคนเล็กเสียอย่างนั้น
ระหว่างรอเข้าแถววีรนัทก็ทบทวนเรื่องที่จะต้องสอบไปพลางๆ เขาขอถ่ายรูปเลคเชอร์จากรุ่นน้องคนนึงในคลาสมาแล้ว เพราะตัวเองคงไม่มีปัญญามาจดอะไรแบบนี้แน่นอน และรอไม่นานก็ถึงคิวที่ตัวเองจะต้องสอบ
การสอบไม่ยากอะไรและก็จบลงด้วยดี หนำซ้ำยังได้รับคำแนะนำจากอาจารย์ที่คอยสอบอีก ถึงแม้ว่าผ่านไปอีกสักห้านาที วีรนัทจะลืมมันแล้วก็ตามที
หลังจากนี้เป็นเวลาพักผ่อนของเหล่านิสิต อาจารย์ปล่อยให้ทุกคนเดินเล่นหรือเข้าห้องพักได้ตามอัธยาศัย
พฤหัสเดินกลับมาหาวีรนัทที่เพิ่งสอบเสร็จได้ไม่นานพร้อมทั้งทวงสัญญาที่เมื่อเช้าเจ้าตัวได้ขอไว้ นั่นก็คือไปดูดาวด้วยกัน
ท่ามกลางลานกว้างหน้ารีสอร์ท และเหล่าคนที่ลงเรียนวิชาเดียวกันกำลังยืนจับกลุ่มถ่ายภาพเก็บไว้เป็นที่ระลึก มีชายหนุ่มสองคนกำลังนั่งดูดาวกันอย่างเงียบเชียบ
ลมเย็นๆที่พัดมา ทำเอาเผลอหลับตาเงยหน้ารับไอเย็นอยู่ชั่วครู่ คนที่ชวนมาดูดาวด้วยกันกลับนิ่งเงียบไม่พูดอะไร แม้ว่าสีหน้าจะดูเหมือนคนที่อยากพูดอะไรบางอย่างออกมาก็ตาม
"จะบอกให้ว่าตรงนั้นคือดาวหมีใหญ่" สุดท้ายก็กลายเป็นวีรนัทเสียเองที่ทำลายความเงียบนี้ลงด้วยการชี้ดาวบนท้องฟ้ามั่วซั่ว พลันใบหน้านิ่งก็คลี่ยิ้มออกมา
"แปลว่ายังตั้งใจเรียนอยู่นะเนี่ย"
"เมื่อกี้มั่วนะเว้ย ถูกด้วยหรอ" วีรนัทเลิกคิ้ว ถ้ามั่วได้ถูกขนาดนี้เขาเองก็อยากให้มั่วข้อสอบตอนไฟนอลได้อย่างนี้บ้าง
"ฮะฮะ ไม่รู้เหมือนกัน ผมก็พูดไปงั้น..." หลายครั้งแล้วที่มักจะถูกพฤหัสหลอก แต่คนอย่างวีรนัทนั้นก็ไม่เคยตามทันคนตรงหน้าได้เสียที ยิ่งสีหน้าทะเล้นนั่นยิ่งทำให้รู้สึกหมั่นไส้เข้าไปอีก
"แต่ผมรู้นะว่าดาวสองดวงที่อยู่ชิดกันคือดาวอะไร"
คำพูดประโยคนี้ทำให้วีรนัทต้องเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าสีดำสนิทไร้เมฆ
จุดสีขาวสองจุดอยู่แนบชิดจนแทบจะติดกัน ในหัวก็พลันนึกไปถึงป้ายนิทรรศการเมื่อเช้า
"รู้สิ" ก็เพิ่งจะไปอ่านบทความที่ท้องฟ้าจำลองมานี่นะ
"แล้วพี่ชอบมันหรือเปล่า?"
ความเงียบเกิดขึ้นระหว่างทั้งสองคนอีกครั้ง วีรนัทไม่พูดอะไร มีเพียงสายตาของคนสองคนที่จ้องประสานกัน ราวกับจะต้องการมองลึกให้ถึงข้างในจิตใจของอีกฝ่าย
"แล้วมึงล่ะ?"
"..." พฤหัสไม่ตอบอะไร
ไม่มีใครเอ่ยคำพูดอะไรออกมา
ในเมื่อบนท้องฟ้าตอนนี้ ดาวศุกร์กับดาวพฤหัสอยู่ใกล้กันขนาดนี้แล้ว แต่ดาวศุกร์ก็ไม่กล้าบอกความในใจออกไป แม้แต่จะหายใจเสียงดังก็ยังไม่กล้า ราวกับกลัวว่าดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้กันในตอนนี้จะรับรู้ถึงความรู้สึกของเขา
ถ้ารู้แล้วจะเปลี่ยนไปหรือเปล่า? จะออกห่างไปหรือเปล่า?
ทั้งที่ได้เข้าใกล้ขนาดนี้แล้วแท้ๆ
เพียงชั่วอึดใจ คำพูดที่เก็บไว้มาตลอดก็หลุดออกมา
“แต่พี่ชอบนะ”
คำพูด เมื่อหลุดออกจากปากแล้วนั้น จะไม่มีวันย้อนกลับคืนมาได้อีก
วีรนัทได้แต่ก้มหน้ายอมรับผลต่อจากนี้ เขาเองก็อยากรู้ให้แน่ชัดไปเลย ว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไรกับเขา จะตอบรับความรู้สึกนี้ไหม? หรือจะรังเกียจคนอย่างเขาหรือเปล่า?
ถึงอย่างไรก็ตาม คนเราก็ย่อมมีคาบวงโคจรเป็นของตัวเอง การพบกันครั้งนี้ก็เป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญ บังเอิญว่าเราเคยเข้าใกล้กัน แต่หลังจากนั้นก็ต้องแยกจากกันอยู่แล้ว อย่างน้อยได้บอกความรู้สึกออกไปก็ยังดี เพราะไม่รู้ว่าจะมีโอกาสอีกครั้งเมื่อไหร่
“พี่ไม่รู้ว่าเราคิดเหมือนกันหรือเปล่า แต่สำหรับพี่แล้ว”
“พี่ชอบ”
เป็นฝ่ายพฤหัสเองที่หลุบสายตาลงก่อน ในใจของวีรนัทตอนนี้รู้สึกเจ็บขึ้นมา ความอึดอัดในอกก่อตัวขึ้นจุกจนถึงลำคอ ทั้งๆที่เตรียมใจไว้แล้ว แต่พอความจริงมาถึงก็ยังทนไม่ไหวอยู่ดี
“ขอตัวก่อนแล้วกัน”
ถ้าขืนเขายังนั่งอยู่ตรงนี้ต่อไปอีก
หยาดน้ำตาคงได้ทะลักออกมาต่อหน้าอีกฝ่ายเป็นแน่
ถึงจะอยู่ใกล้กันบนท้องฟ้าแค่ไหน ในความเป็นจริงแล้วกลับไม่ได้อยู่ใกล้กันเลย
เป็นไปไม่ได้หรอกที่ดาวศุกร์จะอยู่ใกล้ดาวพฤหัส
ท้องฟ้าก็แค่มุมมองหนึ่งที่เราใช้มองจักรวาลเท่านั้น แต่ในความเป็นจริงแล้ว ยังมีมุมมองอื่นอีกที่เรายังไม่เห็น
When Venus meets Jupiter
The End✩...
สวัสดีค่ะ หมาเองค่ะ ในที่สุด #น้องหัสพี่ศุกร์ ก็จบแล้วนะคะ
สำหรับตอนจบนี้ไม่ใช่ Happy End เนอะ ; v ;
โดยส่วนตัวของเราเอง ตอนเขียนเรื่องนี้เราวางมาแล้วว่าในWhen Venus meets Jupiter พี่ศุกร์จะไม่สมหวังค่ะ
เพราะเราคิดว่า มันก็เหมือนดาวบนท้องฟ้าแหละเนอะ วันนี้เวียนมาใกล้กัน แต่วันต่อๆไปก็ต้องห่างกันออกไปอยู่ดี
แต่มันก็ไม่แน่เสมอไปอีกนั่นแหละค่ะ เขาอาจจะได้กลับมาอยู่ใกล้ๆกันอีกก็ได้ เนอะ?
ปล. เมื่อวันที่26ต.ค. มีใครได้ดูดาวพฤหัสเข้าใกล้ดาวศุกร์ไหมคะ? จริงๆมันตอนตี5แหละค่ะ หมาตื่นไม่ทัน
ปลล. ต่อไปเชิญพบกับStar Chartค่ะ น่าจะราวๆอาทิตย์หน้านะคะ ขอโทษที่ให้รอนาน ; v ;
ปลลล. /วิ่งหลบหม้อชามไหกาละมังกลับทวิต
หัวข้อ: When Jupiter meets Venus [การพบกันครั้งแรกของคุณดาวพฤหัส] P.2 (อ่าน 11331 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก